Γνωμικά

Υπάρχει μια παλιά έκφραση που λέει «το να δεις σημαίνει να πιστέψεις».
Αλλά είναι πιο ακριβές να πούμε ότι «το να πιστεύεις σημαίνει να βλέπεις».
Δηλαδή, έχετε την τάση να βλέπετε εκείνο που πιστεύετε ότι θα δείτε.
Αυτό σας κάνει να έχετε εμπειρία αυτού που περιμένετε.

Τα παραπάνω τα είπε ο Dr. Carl Sorensen, που είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Stanford. Ξέρουν πολλά εκεί, και καμιά φορά τους ξεφεύγει και τα λένε.
Αυτά τα λόγια περιγράφουν πολύ καλά αυτό που προσπαθώ να «διαφημίσω»: είναι το γεγονός ότι κοιμόμαστε κυριολεκτικά όρθιοι.
Δεν αντιλαμβανόμαστε το ακριβές περιβάλλον μας, αλλά μόνο εκείνο που νομίζουμε σαν αληθινό.
ΚΑΝΕΝΑΣ δεν πρόκειται ποτέ να σας επιστήσει την προσοχή σας επάνω σε αυτό το γεγονός. Αντιθέτως θα σας μαθαίνουν ότι είσαστε απόλυτα ξύπνιοι και απόλυτοι κύριοι της τύχης σας.
Τίποτε δεν είναι πιο μακριά από την αλήθεια από αυτό.
Και αν κάποιοι (συνήθως από «σχολές απελευθέρωσης» ινδικού τύπου) σας πουν ότι κοιμόσαστε θα πουν επίσης ότι αυτό δεν είναι σημαντικό και ότι αρκεί να ασχολείστε με κάποιες τελετουργίες ή να πιστεύετε ότι με τον χρόνο θα αλλάξουν όλα.
Την ίδια διαδικασία χρησιμοποιεί επιμελώς το Σύστημα. Σας κρατάει κοιμισμένους, φοβισμένους, απογοητευμένους και ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟΥΣ με την θαυμαστή τεχνολογία του.
Βλέπετε δεν είναι εύκολο να πιστέψετε ότι κοιμάστε πραγματικά όρθιοι. Δεν είναι εύκολο να καταλάβετε ότι ενώ μιλάτε, τρώτε, δουλεύετε κλπ ταυτόχρονα κοιμόσαστε βαθιά ονειρευόμενοι.
Και ούτε περιμένω ότι θα το κάνετε. Ακόμα προσπαθώ να χωνέψω πως συμβαίνει αυτό.
Ακόμα και εμένα μου φαίνεται απίστευτο.

Το στριφνό βιβλίο (ΟΙ ΚΟΣΜΟΙ)

Ένα τρομερό «γγγρρρρρρ» συνοδευμένο με κάτι σαν ξερόβηχα ακούστηκε πίσω μου. Έντονη ζέστη με χτύπησε στον σβέρκο. Μια κοκκινωπή λάμψη έφεξε λίγο κάνοντας σκιές τριγύρω.
Έκπληκτος, έχοντας αφαιρεθεί κοιτώντας έναν ψωραλέο σκύλο, γύρισα να δω την πηγή αυτής της αναστάτωσης. Δεν πίστευα στα μάτια μου καθώς αντίκρισα έναν δράκο να εκπνέει φλόγες. Επιφυλακτικός για την διανοητική μου κατάσταση έριξα μια ματιά γύρω. Το περιβάλλον δεν είχε αλλάξει. Υπήρχαν τα ίδια σπίτια και δέντρα. Όμως το φως ήταν μουντό κόκκινο και δεν υπήρχαν πουθενά άνθρωποι.
Ο δράκος, φολιδωτός, με μεγάλες τρίγωνες πλάκες να προστατεύουν την ράχη του, λοξοπάτησε το αριστερό του πόδι και γύρισε προς το μέρος μου. Οι γυαλιστερές και γαμψές άκρες των δαχτύλων του, ατσάλινα βελόνια, χώνονταν στο χώμα και χάραζαν τις πέτρες τρίζοντας απαίσια.
-Υπάρχουν τρεις κόσμοι, είπε κοιτώντας με. Ο Μέσα Κόσμος, ο Έξω Κόσμος και ο Πάνω Κόσμος. Περιδιαβαίνω στον Μέσα Κόσμο, προσπαθώντας να ισορροπήσω στον Έξω, για να μπορέσω κάποτε να επισκεφτώ τον Επάνω. Και πρέπει να δείχνω και τους τρεις σε όποιον βρίσκω μπροστά μου. Μην ανησυχείς λοιπόν. Δεν τρώγω συνηθισμένα πράγματα και εσύ δεν συμπεριλαμβάνεσαι στο καθημερινό διαιτολόγιό μου.
Τα μάτια του, ανθρώπινα στην ευφυΐα, ερπετού στην όψη και το χρώμα, αεικίνητα και φλογερά ερευνούσαν ασταμάτητα τα πάντα. Με μια αστραπιαία κίνηση άρπαξε μέσα από κάποιο θάμνο έναν μικρό (για αυτόν) Μινώταυρο που κρυβόταν ακίνητος. Εκείνος ούρλιαζε τρομοκρατημένος και τον χτύπαγε με μια πέτρα που κρατούσε στο χέρι του. Τα δυνατά σαγόνια έκλεισαν γύρω στο τριχωτό σώμα του συνθλίβοντάς τον.
Τα ανατριχιαστικά σπασίματα με πάγωσαν.
Αναγούλιασα από την μυρωδιά του αίματος καθώς τα κομμάτια του άψυχου σώματος σπέρνονταν γύρω.
Ο δράκος έφτυσε ένα σπασμένο δόντι και με ξανακοίταξε.
-Αυτός είναι ο Μέσα Κόσμος. Γεμάτος θηρία και τέρατα. Προκαλούν ανισορροπία στον Έξω Κόσμο. Φράζουν την πόρτα για τον Πάνω Κόσμο. Διαλύουν τον Μέσα. Προκαλούν άπειρο πόνο. Τρέφονται και μεγαλώνουν με πόνο. Και πολλαπλασιάζονται πνίγοντας τα πάντα σαν την αγριάδα στο χωράφι. Και εγώ τρέχω καθημερινά μασώντας και ξαναμασώντας τα απαίσια σώματα με την πικρή γεύση, μέχρι που να καθαρίσω τον Μέσα Κόσμο (μου).
Οι πληγές είναι ένα καθημερινό φαινόμενο. Η ξεκούραση άγνωστη. Δεν μπορώ να σταματήσω στιγμή. Δεν μπορώ να λυπηθώ τίποτα. Δεν μπορώ να συγχωρήσω κανέναν. Τα λάθη των άλλων είναι καταδικαστέα σαν να τα έχω κάνει εγώ. Γιατί αν δεν ήμουν εγώ τα λάθη τους δεν θα υπήρχαν.
Τώρα θα σου δείξω τον Έξω Κόσμο.
Μούγκρισε και ο ουρανός έγινε γαλανός και ο δράκος εξαφανίστηκε. Κόσμος κυκλοφορούσε γύρω. Κάποιος περαστικός κλώτσησε τον σκύλο που ούρλιαξε παραπονιάρικα. Τα πάντα έμοιαζαν φυσιολογικά εκτός από τον σκύλο που ήρθε μπροστά μου και μου μίλησε.
-Ο Έξω Κόσμος είναι εξίσου δύσκολος. Ούτε εδώ υπάρχει ξεκούραση. Τα όντα του Μέσα Κόσμου εκδηλώνονται και εδώ προκαλώντας με. Τα όρια των δύο κόσμων συγχέονται και ο κίνδυνος είναι διαρκής. Τα πάντα μπορούν να ανατραπούν σε μία στιγμή. Γι’ αυτό πρέπει να είμαι ταπεινός. Πρέπει να υποχωρώ και να υπομένω συνέχεια ακόμη και αν νοιώθω ότι αδικούμαι. Ο δρόμος για τον Πάνω Κόσμο είναι φτιαγμένος με πέτρες Υπομονής και με λάσπη Ταπείνωσης. Και φτιάχνεται τόσο δύσκολα…
Όμως καμιά φορά βλέπω από μια μικρή χαραμάδα τον Επάνω Κόσμο. Τότε παίρνω θάρρος και συνεχίζω το κυνήγι.
Ο σκύλος κούνησε την ουρά του. Το περιβάλλον εξαφανίστηκε μέσα σε μία έκρηξη γαλάζιου φωτός. Για μια στιγμή αισθάνθηκα τον ίλιγγο του ύψους καθώς το χώμα δεν στήριζε πια τα πόδια μου. Έπειτα εξαφανίστηκα και εγώ και δεν υπήρχε τίποτε. Μόνο το γαλάζιο χάος. Η φωνή του δράκου ακούστηκε βαθιά και χωρίς αντίλαλο.
-Αυτός είναι ο Πάνω Κόσμος. Ο κόσμος της Ανυπαρξίας. Σε αυτή την κατάσταση δεν θέλεις τίποτε, δεν χρειάζεσαι τίποτε, δεν δεσμεύεσαι από τίποτε. Πανευτυχής, δεν υπάρχεις. Ακίνητος, διαπερνάς τα πάντα. Μοναδικός, είσαι όλα τα πράγματα. Και υπακούς στον Μοναδικό Νόμο.
Το γαλάζιο χάθηκε ενώ όλα φάνηκε να υλοποιούνται ξαφνικά.
Ένας περαστικός κυνήγησε τον σκύλο που άρχισε να τρέχει με την ουρά στα σκέλια.
Και τον λυπήθηκα πιο πολύ από τον σκύλο.

Βελτιώστε τα φις στο σπίτι σας

Το ηλεκτρικό ρεύμα μας διευκολύνει την ζωή, το ίδιο και οι ηλεκτρικές συσκευές.
Όμως μερικά φις στις συσκευές αυτές μας κάνουν την ζωή δύσκολη.
Απαλλαγείτε από αυτά εύκολα.

Πάει και η ΔΕΗ

Πριν δεκαετίες, η σοσιαληστρική κυβέρνηση του Πασοκ έκοψε την ΔΕΗ σε τρία κομμάτια.
Σκοπός ήταν η εκ των άνωθεν επιβεβλημένη «τόνωση της οικονομίας μέσω του ανταγωνισμού». (αυτό είναι το μικρότερο πολιτικό ανέκδοτο).
Σήμερα μία άλλη σοσιαληστρική κυβέρνηση, ενεργοποιεί έναν νόμο ταφόπλακα της ΔΕΗ.
Η εταιρεία είναι αναγκασμένη να πουλάει το ρεύμα της στους «νέους παρόχους», ώστε να φτάσουν να έχουν σχεδόν την μισή κατανάλωση στην τσέπη τους.
Και επειδή τα πράγματα λειτουργούν ΠΑΝΤΟΤΕ με τον γνωστό τρόπο, είτε η ΔΕΗ θα τους πουλάει το ρεύμα κάτω του κόστους είτε δεν θα την πληρώνουν. Και φυσικά την νύφη θα την πληρώνετε εσείς με συνεχείς αυξήσεις.
Το τελικό αποτέλεσμα θα είναι ότι σε μερικά χρόνια η ΔΕΗ θα έχει «ξαφνικά» οικονομικό πρόβλημα.
Φυσικά δεν θα σας πουν ότι την λήστεψαν οι νέοι πάροχοι ή οι μεγαλοεταιρείες που συστηματικά δεν πληρώνουν το ρεύμα που καταναλώνουν.
Για όλα θα φταίνε οι υψηλόμισθοι υπάλληλοι, που τεμπελιάζουν και δεν δουλεύουν.
Και τα παπαγαλάκια των κομμάτων θα οδύρονται «με τις επιλογές της κυβέρνησης» και όλοι μαζί θα πουλήσουν την ΔΕΗ στους νέους πάροχους.
Βλέπετε είναι φτηνότερο να φαλιρίσεις μία γιγαντιαία εθνική επιχείρηση, φτιαγμένη με τα χρήματα του ελληνικού λαού, και να την πουλήσεις κοψοχρονιά, από το να φτιάξουν οι «νέοι πάροχοι» ανταγωνιστικές μονάδες παραγωγής ρεύματος, πληρώνοντας δισεκατομμύρια.
Αλλά ποιός έχασε τον «υγιή ανταγωνισμό» για να τον βρει η καπιταλιστική ΕΕ «των λαών»;

Κοροϊδάρες ψηφοφόροι

Εδώ και καιρό κατακρίνοντας κατά διαστήματα το πολιτικό σύστημα σας αποκαλώ συλλήβδην πρόβατα-ψηφοφόρους ή κορόιδα ψηφοφόρους. Υποθέτω ότι κάποιοι θα προσβάλλονται από αυτό, έστω και αν δεν αντιδρούν.
Θα μου επιτρέψετε, λοιπόν, σήμερα να ανεβάσω τον πήχη της προσβολής και να σας πω κοροϊδάρες ψηφοφόρους.
Πριν από όλα πρέπει να πω ότι δεν πιστεύω ότι οποιοδήποτε κόμμα, οποιασδήποτε ιδεολογίας, με οποιοδήποτε πρόσωπο και αν εμφανίζεται, οποιεσδήποτε προσωπικότητες και αν έχει στα ψηφοδέλτιά του, οποιοδήποτε και αν είναι το θα, θα, θα στην προεκλογική του εκστρατεία, δεν πρόκειται ΠΟΤΕ, ΠΟΤΕ, ΠΟΤΕ να λύσει το πρόβλημά σας.
Έτσι τζάμπα τρέχετε αγεληδόν πότε στο ένα κόμμα και πότε στο άλλο επειδή οι προηγούμενοι απλά σας κορόιδεψαν κατάμουτρα.
Το Σύστημα έχει φροντίσει να πιάσει όλα τα πόστα και να κινεί όλα τα νήματα, προβλέποντας και χρησιμοποιώντας οποιοδήποτε γεγονός προς όφελός του.
Και επειδή εσείς ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να το καταλάβετε αυτό, για αυτό εγώ σας λέω κορόιδα ψηφοφόρους.
Ορίστε ένα τελευταίο στοιχείο:
Η Αντιγόνη Λυμπεράκη «αγωνίζεται» πολιτικά με το Ποτάμι. Επίσης είναι πρώτη ξαδέλφη της Ντόρας Μπακογιάννη.
Κάποια στιγμή στο «Κοινωνία ώρα μέγκα» δήλωσε (με δικά μου λόγια):
«Δεν χάλασε ο κόσμος αν χάσουν κάποιοι τα σπίτια τους για να σωθεί η χώρα. Υπάρχει η δυνατότητα αργότερα να έχουν αντισταθμιστικά οφέλη!!!».
Σε λίγο θα πάτε και θα ψηφίσετε μπουλουκηδόν την ΝΔ για να σας λύσει τα προβλήματα που δεν έλυσε ο Συριζα. Και η Λυμπεράκη θα χτυπιέται και θα οδύρεται επειδή η ΝΔ θα σας κόβει και άλλα ή θα σας παίρνει τα σπίτια και τα χωράφια σας.
Και μετά θα πάτε να ψηφίσετε μπουλουκηδόν το Ποτάμι για να σας λύσει αυτό τα προβλήματα που δεν έλυσε η ΝΔ. Και η Ντόρα θα χτυπιέται και θα οδύρεται με την πολιτική που ασκεί το Ποτάμι.
Και μετά θα πάτε να ψηφίσετε μπουλουκηδόν το…
Να γιατί δικαιούμαι να σας λέω κοροϊδάρες ψηφοφόρους!

Γνωμικά

Τα λουλούδια του αύριο κρύβονται μέσα στους σπόρους του σήμερα.

Πρόκειται για μία πολύ καλή και ποιητική περιγραφή του νόμου της Ανταπόδοσης: του Κάρμα και του Ντάρμα.
Θα μπορούσα να συμπληρώσω: Τα βάσανα του αύριο κρύβονται μέσα στις πράξεις του σήμερα.
Θέλετε ένα παράδειγμα;
Αν καπνίζετε κάποια στιγμή θα πάθετε καρκίνο του πνεύμονα. Τον φυτεύετε σήμερα και αυτός «ανθίζει» αύριο.
Έτσι, μην παραπονιόσαστε για τα σημερινά σας βάσανα. Εσείς οι ίδιοι τα επιδιώξατε και τα προκαλέσατε με τις πράξεις σας.
Το πρόβλημα γενικά δεν είναι τα βάσανα που έχετε σήμερα, αλλά τα λάθη που κάνετε σήμερα.
Τα σημερινά βάσανα κάποια στιγμή θα περάσουν, αν βέβαια ο λάθος σπόρος δεν είναι τεράστιος.
Αλλά γιατί να επιμένετε να φυτεύετε καινούρια βάσανα στον κήπο σας;
Δεν αξίζει τον κόπο να μάθετε να σταματήσετε αυτήν την επιζήμια συνήθεια;
Σκεφτείτε το λίγο…

Η αρχαία μπαταρία (της Βαγδάτης)

Το 1938, ο Γερμανός αρχαιολόγος Wilhelm Konig, ανακάλυψε στο Ιράκ την περίφημη «Μπαταρία της Βαγδάτης». Η «μπαταρία» αποτελείται από ένα πήλινο βάζο, έναν χάλκινο κύλινδρο και μια σιδερένια ράβδο στερεωμένα όλα μαζί με πίσσα.
Φυσικά η κατεστημένη «επιστήμη» απέρριψε αμέσως την πιθανότητα να υπήρχε πριν χιλιάδες χρόνια μπαταρία.
Δυστυχώς για αυτούς η μπαταρία της Βαγδάτης δεν έχει πάει σχολείο και έτσι δεν ξέρει ότι δεν πρέπει να υπάρχει.
Στο βίντεο θα δείτε πόσο απλό είναι να κατασκευάσετε μία τέτοια μπαταρία.

Φτιάξτε κάρβουνο μόνοι σας

Εφόσον έχετε κάποιο κήπο και λίγο χρόνο, μπορείτε να φτιάξετε μόνοι σας το δικό σας κάρβουνο. Το κόλπο είναι απλό. Μπορείτε μάλιστα να φτιάξετε μεγάλη ποσότητα ακόμα και για να πουλήσετε, αν βέβαια βρίσκεστε σε βολικό μέρος.
Δεν χρειάζεται να αγοράζετε ορυκτό κινέζικο κάρβουνο σε τουβλάκια ή εισαγόμενο «ελληνικό».
Αλλά το λιγότερο, θα μάθετε στα παιδιά σας ότι υπάρχουν και άλλα πράγματα εκτός από τα σκουλαρίκια, τα τατουάζ, τα κινητά και τα τάμπλετ.

Στοίχημα για την τράπεζα Αττικής

Μετά τον τρομερό αγώνα του Τσίπρα για την δημοκρατία και την διαφάνεια (για αυτό δεν τον ψηφίσατε;), έχουμε μία από τα ίδια. Υπουργοί, στελέχη, επιχειρηματίες και τράπεζες έχουν δημιουργήσει μία δημοκρατικότατη νέα διαπλοκή, εκλεγμένη από τον λαό, για να φάνε και αυτοί κανένα φράγκο. Τι, μόνο η ΝΔ και το Πασοκ θα τρώνε;
Και όλοι μαζί αλληλοκατηγορούνται ποιος έφαγε τα περισσότερα: ο Σύριζα ή η ΝΔ και το Πασοκ; Και αφού οι «άλλοι» έφαγαν περισσότερα από αυτούς δεν δικαιούνται να φωνάζουν!
Και τώρα το στοίχημα.
Όπως έγινε και με το χρηματιστήριο πάτε στοίχημα ότι σε λίγο ΚΑΝΕΝΑΣ δεν θα θυμάται τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων που χάθηκαν στην μαύρη τρύπα της Άττικα;
Μην βάλετε γιατί θα χάσετε! ΗΔΗ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΤΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙ…
Απλά θα σας βάλουν να τα πληρώσετε και αυτά.
Ά! Και μην ξεχάσετε να βγάλετε κυβέρνηση στις επόμενες εκλογές το Ποτάμι ή κάποιο άλλο δημοκρατικό κώμα.
Να φάνε και αυτοί κάτι…

Το στριφνό βιβλίο (ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ)

Θα σας διηγηθώ μια ιστορία:

Ήτανε λέει κάποτε στην Μικρά Ασία οι Ζεϊμπέκηδες.

Οι Zεϊμπέκηδες ήταν σκληροτράχηλοι, ανυπότακτοι και θαρραλέοι. Εξισλαμισμένοι Έλληνες.

Πιθανόν και από άλλες φυλές. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Σημασία έχει το θάρρος, η γενναιότητα, η παλικαριά, η ανδρεία και όλες αυτές οι ιδιότητες που κάνουν τους ανθρώπους να μοιάζουν και να μην τους χωρίζει η φυλή και το χρώμα τους.

Στα ζεϊμπέκικα χωριά λοιπόν, στα πανηγύρια, μαζευόντουσαν οι πολεμιστές και αγωνιζόντουσαν μεταξύ τους για να αποδείξουν την ανδρεία και την λεβεντιά τους. Έτσι σε έναν τέτοιο αγώνα πήρε μέρος και ένας γενναίος άνδρας, αρχηγός κάποιου χωριού.

Οι ζεϊμπέκηδες «πολεμούσαν» μεταξύ τους χορεύοντας και δείχνοντας την ευλυγισία και την ταχύτητά τους. Ο ανταγωνισμός ήταν σκληρός και δύσκολα μπορούσε να επικρατήσει κάποιος.

Τότε ένας γέρος σοφός πλησίασε τον ήρωα της ιστορίας και του είπε:

-Έλα να σου πω ένα μυστικό. Με αυτό θα χορέψεις έναν χορό τόσο λεβέντικο που κανείς ποτέ δεν θα μπορέσει να χορέψει σαν και σένα όσο και αν προσπαθήσει.

Και ο πολεμιστής άκουσε και όταν ήρθε η σειρά του να χορέψει στάθηκε στην μέση της πλατείας. Έμεινε ακίνητος.

Άκουσε την μουσική. Την αισθάνθηκε βαθιά στην καρδιά του.

Ξέχασε τους διαγωνισμούς και τις προκλήσεις. Τα βήματα του χορού και τον ρυθμό. Η ψυχή του πέταξε ψηλά και τα πόδια του την ακολούθησαν. Πήδηξε και στριφογύρισε. Σταματούσε και ξεκίναγε χωρίς σκοπό και χωρίς ρυθμό. Ανεβοκατέβαινε ακράτητος παρασυρμένος από το μεράκι της καρδιάς του.

Και όταν τελείωσε όλοι, με μια φωνή, τον ανακήρυξαν αρχηγό μένοντας έκθαμβοι από τον χορό που χόρεψε.

Και πράγματι ποτέ κανείς δεν μπόρεσε να μιμηθεί και να χορέψει εκείνον τον χορό.

Ούτε και αυτός ο ίδιος ακόμα.

Έτσι ξαναγεννήθηκε ο αρχαίος Ζεϊμπέκικος.

Γκαίμπελς ή Κατσίμη;

Δεν ξέρω αν είσαστε πολύ δημοκράτες και δεν αντέχετε τον Γκαίμπελς.
Εγώ είμαι πολύ δημοκράτης για να αντέξω την Μαριλένα Κατσίμη. Η οποία το παίζει «δημοκρατία» με πολύ αθώο ύφος, μόνο που με τον πολύπαθο αυτό όρο εννοεί οτιδήποτε βολεύει την ανθελληνική ιδεολογία και πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Γκαίμπελς πρώτα-πρώτα ήταν τίμιος. Ήθελε να «φτιάξει» την Γερμανία σύμφωνα με τα εθνικοσοσιαλιστικά ιδεώδη του (επί τη ευκαιρία ο εθνικοσοσιαλισμός του Χίτλερ είναι παιδάκι του κομμουνισμού).
Έλεγε ασύστολα ψέματα για να πείσει τις μάζες και δεν κρυβόταν πίσω από «δημοκρατικές ευαισθησίες». Ποτέ δεν είπε για παράδειγμα «Καλέ, τι τους χρειαζόμαστε τους εβραίους με τόση ανεργία; Ας τους στείλουμε κάπου αλλού». Ήθελε να καθαρίσει την Γερμανία και το προσπάθησε.
Αντίθετα η Κατσίμη (που περιέργως δεν έχει γονείς αλλά φύτρωσε και αυτή σαν τον Τσίπρα) είναι πολύ δημοκράτισσα.
Και κόπτεται εκτός από τα δικαιώματα των ΛΑΘΡΟμεταναστών (όλοι ίδιοι και ίσοι είμαστε εξάλλου για τον νεοταξικό αριστερό χυλό), και για τα ελληνόπαιδα. Και είπε με το γνωστό αχρεία αθώο ύφος της: «Να καταργήσουμε τα αρχαία. Τι χρειάζονται; Τα παιδιά δεν μαθαίνουν τίποτε».
Αφήστε που τα αρχαία είναι νεκρή και ξεπερασμένη γλώσσα. Για παράδειγμα ποιος λέει σήμερα λέξεις όπως αλεξικέραυνο, τοξοβολία, κωπηλασία, άρση βαρών, άρτος και θεάματα, οφθαλμόν αντί οφθαλμού, πολυκατοικία, ανελκυστήρας, αεροπλάνο, αγγειακή εμβολή, οικοδόμος και άλλες τέτοιες εθνικοφασιστικές λέξεις;
Όλοι λέμε διωξοκέραυνο, τοξο-ρίξιμο, κουπο-τράβηγμα, σήκωμα βαρών, ψωμί και θεάματα, μάτι αντί για μάτι, πολυσπίτι, πανωτραβηχτής, αεροπεταχτήρι, σωληνικό βούλωμα, σπιτοφτιάχτης.
Καλή ιδέα αυτή η κατάργηση! Και μαθηματικά δεν μαθαίνουν τα παιδιά, και φυσική δεν μαθαίνουν και γεωγραφία δεν μαθαίνουν και ιστορία δεν μαθαίνουν, και τίποτε από όσα διδάσκονται στα σχολεία δεν χρειάζεται στην επερχόμενη (και νεοταξική) κοινωνία του προλεταριάτου που ονειρεύεται η Κατσίμη. Άρα μπορούμε να καταργήσουμε τα πάντα!!!
Στο σχολείο θα διδάσκεται μόνο απλοϊκή γραφή και ανάγνωση για να μπορούν οι μαθητές να μαθαίνουν για την ζωή και τα έργα του Στάλιν, και των άλλων δημοκρατών που τόσο μόχθησαν για τους καταπιεσμένους «αγρότες, εργάτες και φοιτητές».
ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ η Κατσίμη δεν θα έχει αντίρρηση να μαθαίνουν τα παιδιά τούρκικα, έτσι για να «εξοικειώνονται με διαφορετικά επίπεδα και είδη λόγου». Εξάλλου τα τουρκικά χρησιμεύουν πάρα πολύ στην καθημερινότητά μας όπως όλοι ξέρετε.
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΦΥΣΙΚΑ ούτε λόγος να γίνεται για την απλοποίηση των «δύσκολων» γραμμάτων της τουρκικής που είναι γεμάτα τόνους. Μόνο τα ελληνικά «δύσκολα» γράμματα ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ προς όφελος της παιδείας.
Στην εικόνα μπορείτε να δείτε για τα «δύσκολα» τούρκικα γράμματα (τα εισαγωγικά χρυσώνουν το χάπι) και μπορείτε να κατεβάσετε από εδώ το Φύλλο της Εφημερίδας της κυβερνήσεως.
Τι κι αν όλα τα μεγάλα πανεπιστήμια σε παγκόσμιο επίπεδο διδάσκουν αρχαία ελληνικά;
Τι κι αν ακόμα και οι Τούρκοι διδάσκουν στο πανεπιστήμιο αρχαία ελληνικά;
Τι κι αν οι αξιωματικοί του στρατού των αμερικανών διδάσκονται τους αρχαίους συγγραφείς από το πρωτότυπο;
Κάποτε πρέπει να τελειώσουμε με αυτήν την παρωχημένη εθνικο-φασιστική υστερία.

Γνωμικά

Η ευτυχία δεν είναι το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας για την επίτευξή της. Η ευτυχία είναι περισσότερο παραπροϊόν άλλων δραστηριοτήτων.

Για αυτό πρέπει να ξέρετε ότι κανένας και τίποτε δεν πρόκειται ποτέ να σας φέρει την ευτυχία «γιατί έτσι».
Άλλοι την κυνηγάτε στις υλικές απολαύσεις. Αλλά όσα και να αποκτήσετε, όσα και να καταναλώσετε, όσο και να μεγαλώσει η περιουσία σας ή φήμη σας μεταξύ των ανθρώπων, η ευτυχία θα ξεγλιστράει συνέχεια από τα χέρια σας.
Άλλοι την κυνηγάτε στις πνευματικές απολαύσεις. Αλλά όσα και να μάθετε, όση μουσική και να ακούσετε, όσα θέατρα και αν πάτε, όσα βιβλία και αν διαβάσετε, σε όσες θρησκείες και αν γίνετε οπαδοί, θα ξεγλιστράει συνέχεια από τα χέρια σας.
Όλα τα παραπάνω έχουν σχέση με το να περνάτε ευχάριστα ή δυσάρεστα τον χρόνο σας. Αλλά η ευτυχία δεν έχει σχέση με τον χρόνο. Μόνο το ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ μας ΕΓΩ έχει σχέση με τον χρόνο. Και απαιτείται πολύς χρόνος για να εξηγηθεί αυτό καλύτερα.
Σκεφτείτε το λίγο.

Το στριφνό βιβλίο (ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ)

Με μάτι κακόβουλο. Και φαρμακερό (σαν πάνθηρας).  Αγριεμένο.

Σαν αρπακτικό που παραμονεύει για λεία.

Ρυθμοί, όπως σε ντοκιμαντέρ, αργοί. Καρέ, καρέ ο ιδιότροπος, κυλάει, χρόνος.

Αδρεναλίνη και σβέλτα αντανακλαστικά.

Αισθάνεσαι την γύρω χαρά. Την λύπη. Τον πόνο.

Ψυχοπλάκωμα.

Δεν ξέρεις αν αυτό που νοιώθεις είναι πραγματικό.

Μπα! λες: «της φαντασίας μου είναι».

Αλλά η στάση του άλλου δίνει μια περίεργη γεύση θλίψης.

Καταπιεστικής.

Και δεν μπορείς να κοροϊδεύεσαι άλλο. Αυτό είναι!

Ο πόνος!

Γίνεται δικός σου από μια περίεργη ιδιοτροπία της αντίληψης. Έστω και αν δεν ξέρεις την αιτία.

Νοιώθεις το ατελείωτο κύμα από μιζέριες και αγωνίες να εκπέμπεται από το ανθρώπινο κοπάδι.

Πόσοι στόχοι!

Ένας τρίχινος κόμπος πνίγει τον λαιμό και η ανάσα βγαίνει σφυριχτή.

Νύχια και τένοντες συσπώνται σε θανατερή έκταση.

Δόντια αποκαλύπτονται, μυτερά, σε φοβερό χαμόγελο.

Τα ρουθούνια ανιχνεύουν την μυρωδιά του θύματος.

Το ένστικτο σε κυριεύει και θες να επιτεθείς.

Με γοργόφτερο χέρι να κόψεις τον ομφάλιο λώρο που τροφοδοτεί με αγωνία τον καταπιεσμένο.

Όμως η εμπειρία μέσα στο χρόνο είναι αποκαρδιωτική.

Το θύμα θα αρνηθεί την αλήθεια σου.

Θα φοβηθεί την ελευθερία του.

Θα σφίξει και άλλο τα δεσμά του.

Και το χειρότερο θα ξεχάσει ότι προσπάθησες να τον ελευθερώσεις.

Και το χειρότερο θα διαστρέψει αυτά που του είπες σε φρικτό ψέμα.

Η μυρωδιά του ύπνου κάτω από τον πόνο στο φανερώνει αυτό.

Και το άγριο ζώο μέσα σου κουλουριάζεται… απελπισμένο… εγκαταλείποντας το κυνήγι.

Και ο τρίχινος κόμπος λύνεται σε ένα δάκρυ.

Και εσύ καμώνεσαι πως σκόνη, τάχατες, μπήκε στα μάτια σου.

Για να μην σε νομίσουν για τρελό που κλαίει αναίτια…

Η απάτη του χρέους

Έχετε ακούσει για τον Ζόλταν Πογκάτσα;
ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΑΚΟΥΣΕΙ.
ΦΥΣΙΚΑ κανένα «έγκυρο» κανάλι δεν θα τον αναφέρει ποτέ.
ΦΥΣΙΚΑ κανένας «μαχόμενος» δημοσιογράφος δεν θα ασχοληθεί μαζί του.
ΦΥΣΙΚΑ κανένας «ειδικός» στην οικονομία, κανένας υπουργός, κανένα κόμμα δεν πρόκειται ποτέ να χρησιμοποιήσει τα στοιχεία από το βιβλίο του.
Και ξέρετε γιατί;
Ο Zoltán Pogátsa είναι Ούγγρος πολιτικός οικονομολόγος και λέκτορας στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Ουγγαρίας. Ασχολείται κυρίως με τα «οικονομικά της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» και την οικονομική ανάπτυξη. Έχει δημοσιεύσει έξι βιβλία και πολλά άρθρα. Είναι τακτικός σχολιαστής στα ουγγρικά και διεθνή ΜΜΕ.
Το 2013 πέρασε έναν χρόνο με μια ελληνική κρατική επιχορήγηση έρευνας στην Αθήνα. Η ΕΡΕΥΝΑ ΑΥΤΗ ΕΜΦΑΝΩΣ ΜΠΗΚΕ ΣΤΟ ΣΥΡΤΑΡΙ. Συνόψισε τις έρευνές του για την ελληνική κρίση σε ένα ηλεκτρονικό βιβλίο με τίτλο «Η Πολιτική Οικονομία της ελληνικής κρίσης» (Corrupt lazy Greeks? debunking ethnic stereotyping substituting economics).
Αναφέρει ότι ενώ είχαμε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη, μόλις μπήκαμε στην ΕΟΚ, διαλυθήκαμε από κάθε άποψη.
Το κείμενο αυτό έχει αγνοηθεί πλήρως από την επιστημονική κοινότητα, και δεν έχει ποτέ αναφερθεί ακαδημαϊκά.
Εδώ μπορείτε να διαβάσετε ένα άρθρο του στα αγγλικά με τίτλο «Διεφθαρμένοι, τεμπέληδες Έλληνες; Απομυθοποιώντας τα εθνικά στερεότυπα που αντικαθιστούν τα Οικονομικά» (Corrupt, lazy Greeks? Debunking Ethnic Stereotyping substituting Economics).
Περιέχει όλα τα στοιχεία που λίγο πολύ τα γνωρίζουμε όλοι και που δείχνουν ότι το χρέος μας είναι μία τεράστια ευρωπαϊκή (και προφανώς και ντόπια) κομπίνα.
Αναφέρει όλους τους μύθους που τόσα χρόνια τώρα πιπιλίζουν σαν καραμέλα οι οικονομικοί επικυρίαρχοι και τα ντόπια τσιράκια τους.
Και μην ξεχάσετε να ψηφίσετε στις επερχόμενες εκλογές τον νέο εθνοσωτήρα μας τον ΔουΝουΤάκη, εεεμμμ Μητσοτάκη ήθελα να πω.

Γιγάντια φρούτα

Αν και κινδυνεύουμε να μας σώζει ο Μητσοτάκης σε μερικούς μήνες, δεν μπορούσα να μην κάνω μια ανάρτηση για αυτά:
1) Από μία συκιά, σε ένα εγκαταλελειμμένο οικόπεδο, μάζεψα μερικά σύκα που είχαν ξεραθεί επάνω στο δέντρο. Αυτό είναι το μικρότερο από όλα. Μάλλον πρόκειται για το μικρότερο σύκο παγκοσμίως. Που πρέπει να μπει στα Ρεκόρ Γκίνες. Ήταν πεντανόστιμο.
2) Αγόρασα από έναν γεωργό εδώ δίπλα μερικά πεπόνια. Με κάποιον τρόπο είναι υβρίδιο πεπονιού με κολοκύθα. Είναι μικρά, με περίεργο χρώμα, ωραίο άρωμα και γλυκιά γεύση. Θυμίζουν «κάτι» από κολοκύθι όταν τα τρως.
Δεν μπορώ να πω. Παρά τα παγκόσμια προβλήματα που δημιουργεί η ακραία ηλιθιότητά μας, η Φύση συνεχίζει να έχει κέφια. Εξάλλου δεν θα πέσουν στο δικό της κεφάλι οι επιπτώσεις…

Εμετική ενημέρωση

Σήμερα το πρωί είδα τον Αυτιά να κόπτεται για την ελεύθερη ενημέρωση και τους συνταξιούχους.
Κατασυγκινήθηκα λέμε!
Μπήκα, με λυγμούς, στο διαδίκτυο και έψαξα να βρω το τριώροφο καλύβι που έχτισε ο Αυτιάς στα νότια προάστια.
Όσο και αν προσπάθησα δεν είδα πουθενά το φτωχικό του. Και σε κάποια άρθρα που έλεγαν «Δείτε την βίλα του Αυτιά» αντιμετώπισα κενά τετραγωνάκια.
ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ (και εμετική) ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ!!!
Όμως δεν ήταν το μόνο εμετικό που βρήκα.
Μέσα τις δήθεν ενημερωτικές ιστοσελίδες έπεσα σε μία πληθώρα τίτλων σαν τους παρακάτω:
Λιώσαμε! Δείτε τα παιχνίδια της…
Ανατριχιαστικό! Σοκάρουν οι εικόνες…
Επική γκάφα! Τι ξεστόμισε η…
Η απίστευτη αποκάλυψη της…
Σαρώνει το ανατρεπτικό τρέιλερ της…
Το συγκλονιστικό post της…
Δεν ξεκόλλαγε από πάνω του…
Πάθαμε πλάκα! Η Έλενα Παπαρίζου με κοντό μαλλί…
Πόζαρε με μαγιό και τρέλανε το διαδίκτυο…
Τα δεκάδες «ενημερωτικά» σάιτ προσπαθούν με τέτοιους ηλίθιους τίτλους να ανεβάσουν τα κλικ τους και να επιπλεύσουν (σαν φελλοί) στο πέλαγος της διαδικτυακής ανοησίας.
Και το χειρότερο είναι ότι έτσι δημιουργούν μία ολόκληρη στρατιά άβουλων καταναλωτών βλακείας, και διαμορφώνουν τα ήθη της κάθε νέας γενιάς.
Φεύγω τώρα. Πάω να αγοράσω χαμομήλι. Το τσάι του είναι ένα από τα καλύτερα αντιεμετικά…

Οι σακάτηδες(;) του Ρίο

Αρχίζουν οι παραολυμπιακοί αγώνες στο Ρίο, ενώ οι διαφημίσεις για την «υπερηφάνεια» των χορηγών εξοργιστικά απανωτές. Και σήμερα ανοίγοντας πριν λίγο την τηλεόραση για την συνήθη τρίλεπτη ενημέρωσή μου άκουσα έναν παρα-αθλητή να λέει: «Όταν βλέπετε παρ-αθλητές μην εστιάζεστε στην αναπηρία, αλλά στο άθλημα».
Αυτό υποθέτω ότι θα ακουστεί πολλές φορές. Προσωπικά όμως έχω κάποιες αντιρρήσεις.
Πρώτον για την πολιτικά ορθή (politically correct αν προτιμάτε τα νεοελληνικά) περιγραφή των αναπήρων:
ΟΧΙ. Οι άνθρωποι που αγωνίζονται εκεί στο μακρινό Ρίο και όλοι οι άλλοι που αγωνίζονται να ζήσουν αξιοπρεπώς στο ελλαδιστάν ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ άτομα με ειδικές ικανότητες ή ειδικές ικανότητες. Είναι ανάπηροι, σακάτηδες, κουτσοί, κουλοί, μισεροί και ότι άλλο «προσβλητικό» επίθετο μπορεί να βρεθεί.
Γιατί με το να τους δίνεις τον παραπλανητικό ορισμό «άτομα με ειδικές ανάγκες» ή τον ακόμα χειρότερο «άτομα με ειδικές ικανότητες» κάνεις ότι χειρότερο μπορεί να γίνει.
Κρύβεις τις τεράστιες ανάγκες τους, ωραιοποιείς φραστικά την κατάσταση και «τους πετάς στα σκυλιά» να προσπαθούν μόνοι τους μέσα στην σκληρή, απάνθρωπη, καπιταλιστική ζούγκλα του «πολιτισμένου» κόσμου. Και έπειτα τους ξεχνάς μέσα στην καταναλωτική σου ευχαρίστηση κάνοντας κλικ με το φορ-τζι κινητό σου ή βγάζοντας σέλφι.
Δεύτερον για το που πρέπει να εστιάζουμε όταν βλέπουμε παραολυμπιακούς αγώνες. Είναι εγκληματικό να εστιάζετε στο άθλημα και όχι στην αναπηρία του αθλητή. Γιατί έτσι ΚΡΥΒΕΤΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΑΝΑΠΗΡΙΑ.
Είναι η ΨΥΧΙΚΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΣΑΣ που σας κάνει να ζείτε μέσα στον τρόμο με κλειδωμένα παράθυρα και περιτριγυρισμένοι από σκυλιά δήθεν φύλακες.
Είναι η ΨΥΧΙΚΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΣΑΣ που σας κάνει να καπνίζετε, να παίρνετε ηρεμιστικά και κάθε είδους παράνομες ουσίες, να μεθάτε με μπόμπες, να κουφαίνεστε στα κλαμπ.
Είναι η ΨΥΧΙΚΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΣΑΣ που σας κάνει να υιοθετείτε την νεοταξική καταστροφική υποκριτική ψυχολογία και την συμπεριφορά των Δυτικών.
Είναι η ΨΥΧΙΚΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΣΑΣ που σας κάνει να αδιαφορείτε για τα πάντα εκτός από εκείνα που ενοχλούν άμεσα τον εαυτούλη σας.
Είναι η ΨΥΧΙΚΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΣΑΣ που σας κάνει πρόβατα για το σφαγείο, άβουλους καταναλωτές πολιτικών υποσχέσεων και αντικείμενα εκμετάλλευσης.
Είναι η ΨΥΧΙΚΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΣΑΣ που σας κάνει να κρύβεστε πίσω από το ένδοξο παρελθόν, αντί να παραδώσετε την πατρίδα σας «πλείονα» από ότι την πήρατε.
Πού βρίσκονται τελικά οι σακάτηδες;
Στο Ρίο ή στο ελλαδιστάν;

Ο απατεώνας νους

Ο ήλιος ανατέλλει και δύει και γυρίζει γύρω από την γη.
Αυτό είναι κάτι που οι άνθρωποι πίστευαν για χιλιάδες χρόνια. Και το πίστευαν γιατί αυτό «έβλεπαν» με τα μάτια τους.
Η πραγματικότητα βέβαια είναι άλλη. Αλλά η δύναμη της εντύπωσης είναι τέτοια ώστε συνεχίζουμε να λέμε «ο ήλιος πηγαίνει από την ανατολή προς την δύση».
Τώρα «είδαμε» ότι δεν γυρίζει ο ήλιος γύρω μας αλλά εμείς γύρω του. Και αρχίσαμε να μιλάμε για μία καινούρια ανακάλυψη της επιστήμης. Μέχρι να «δούμε» κάτι καινούριο.
Δυστυχώς έχουμε εκπαιδευτεί να πιστεύουμε σαν αληθινό αυτό που μας λέει ο νους μας. Όλος ο πολιτισμός μας είναι χτισμένος επάνω στον νου και τις διανοητικές αναλύσεις του σχετικά με τον κόσμο γύρω μας. Και αυτές οι αναλύσεις βασίζονται στις πληροφορίες των αισθήσεων. Και σας μπορώ να σας βεβαιώσω ότι οι αισθήσεις είναι ότι πιο αναξιόπιστο εργαλείο έχετε επάνω σας.
Δεν μπορώ να σας πείσω αλλά είναι έτσι.

Ακτινογραφία για όλες τις δουλειές

Είτε ψάχνετε βίδες και καρφιά στο εργαστήριο είτε κουμπιά ή βελόνες, είτε βάφετε μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μία παλιά ακτινογραφία για να σας διευκολύνει στην δουλειά σας.
Φυσικά μπορείτε με τον ίδιο τρόπο να χρησιμοποιήσετε κάποιο χαρτόνι ή άλλο κατάλληλο υλικό.

Η Ελληνική αυτοκρατορία

Το να ισχυριστείς ότι κάποτε οι Έλληνες κυριαρχούσαν στον κόσμο σου δίνει αυτομάτως τον τίτλο του γραφικού από τους πολύ-πολιτισμένους αγράμματους που ξέρουν μόνο ότι λέει το κόμμα τους.
Έτσι κι αλλιώς η αγραμματοσύνη (που δεν έχει σχέση με τους τίτλους σπουδών) είναι η πιο διαδεδομένη φυσική ιδιότητα/ικανότητα που έχουν οι άνθρωποι.
Ας κερδίσω λοιπόν τους δικούς μου τίτλους του γραφικού:
Πρώτος τίτλος: Κάποτε υπήρξε μία παγκόσμια αυτοκρατορία. Ήταν μια πραγματικά ελληνική αυτοκρατορία! Στην μυθολογία της (δηλαδή στην ξεχασμένη πια ιστορία) περιγράφονται τρεις κατακλυσμοί. Από αυτό εξάγεται το συμπέρασμα ότι η ζωή της ήταν τεράστιας διάρκειας.
Δηλαδή, υπήρχαν έλληνες επικυρίαρχοι παντού στην υδρόγειο; «Στην Χαβάη για παράδειγμα»; θα ρωτήσετε…
ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΥΠΗΡΧΑΝ!
 Διαφορετικά εξηγήστε τα παρακάτω στοιχεία. Παρακαλώ μόνο μην χρησιμοποιήσετε ανόητες δικαιολογίες όπως το τραβηγμένο από τα μαλλιά «τυχαίο».
Η περικεφαλαίες, ο μακρύς μανδύας, η Γοργόνα, η κυρίαρχη στάση των αγαλμάτων των ελλήνων θεών και φυσικά ο μαίανδρος είναι πράγματα γνωστά σε όλους σας.

Έτσι λοιπόν έχουμε τα παρακάτω στοιχεία:
α) Όταν ο Κουκ ανακάλυψε την Χαβάη, κατέγραψε το γεγονός ότι οι Χαβανέζοι γνώριζαν τον σίδηρο και ότι έφεραν κάποια ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά (προφανές δείγμα πολύχρονης επιμειξίας με λευκά άτομα).
β) Ο μαίανδρος επικρατεί παντού στην Κίνα, αλλά και στους ναούς των ινδιάνων της Αμερικής.

Μεγάλα κτιριακά συγκροτήματα σε πολλές περιοχές στο Μεξικό ονομάζονται από τους ντόπιους «Palacios de las Grecas» δηλαδή τα Παλάτια των Ελλήνων…

γ) Ο μυθικός βασιλιάς της Χαβάης, μιμείται την θεά Αθηνά. Το δόρυ του αναφέρεται στις φωτογραφίες σαν «παράξενο» επειδή στην Χαβάη δεν είχαν τέτοιες λόγχες.

δ) Το ελληνικό κράνος υπάρχει παντού από τα αγάλματα του βασιλιά και τα μουσεία μέχρι το οικόσημο της Χαβάης.

ε) Τα περίεργα καπέλα των βουδιστών μοναχών. Προσέξτε τις απομιμήσεις του ελληνικού κράνους, αλλά και το τεράστιο ελληνικό σκουφάκι του ενός στα αριστερά της δεύτερης εικόνας.

ζ) Βλέπετε επίσης την Αζτέκικη, χαβανέζικη, και ινδική εκδοχή του κεφαλιού της Γοργόνας.
Οι χαβανέζοι πολεμιστές, πριν την μάχη, προσπαθούσαν να τρομάξουν τον αντίπαλο μιμούμενοι την τρομερή Γοργώ, που χρησιμοποιούσε η Θεά Αθηνά στην μάχη.

Παραβλέπω δεκάδες άλλα στοιχεία όπως τοπωνύμια (πχ η Αγγλία έχει ένα νησί που λέγεται Μυκήνες!), ελληνικές και ελληνογενείς λέξεις στα πιο απίθανα σημεία του πλανήτη, αρχαιολογικά ευρήματα κλπ.
Παραμένουμε στην ουσία του θέματος και ήρθε η ώρα να κερδίσω το δεύτερο βραβείο γραφικού:
ΝΑΙ! Υπήρχε κάποτε ένας ελληνικός πολιτισμός, ο οποίος επικρατούσε σε παγκόσμιο επίπεδο. Απόρροια του πολιτισμού ήταν και η δημιουργία μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας που άφησε τα ίχνη της παντού στον κόσμο.
Όπως όμως οτιδήποτε υπάρχει στον Κόσμο, υπάκουε και αυτή στον Πρώτο και Απόλυτο Συμπαντικό Νόμο: «Ότι γεννιέται πρέπει να αναπτύσσεται συνεχώς, διαφορετικά πεθαίνει».
Από αυτόν τον νόμο δεν ξεφεύγει κανείς, ούτε το ίδιο το σύμπαν, πόσω μάλλον μία ανθρώπινη αυτοκρατορία.
Έτσι τώρα πια η αρχαία αυτοκρατορία έχει πεθάνει αλλά τα ίχνη της συνεχίζουν να υπάρχουν μέχρι σήμερα, ενώ τα τελευταία υπολείμματα των  ένδοξων δημιουργών της εξαφανίζονται και αυτά στριμωγμένα στον στενό μητρικό χώρο από όπου πρέπει να ξεκίνησε κάποτε.
Ο τρομακτικά αναπτυγμένος αρχαίος ελληνικός πολιτισμός (μην μπερδεύετε την τεχνολογία με τον πολιτισμό) δεν ήταν παρά η σκιά της σκιάς του πρωταρχικού. Ήταν μία σπίθα από το τελευταίο κάρβουνο μίας τρομερής  πολιτιστικής πυρκαγιάς που κατέκλυσε κάποτε τον πλανήτη.
Διαφορετικά δεν μπορεί να εξηγηθεί η μανία των αρχαίων να κάνουν εμφύλιους πολέμους.
Για όλα αυτά ένοχος είναι το «ΠΟΛΥΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΕΓΩ». Οι άνθρωποι που λατρεύουν το θεοποιημένο και ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΟΥΣ ΕΓΩ, έχουν την παρακάτω συμπεριφορά:
ΕΓΩ έχω δίκιο και για να το αποδείξω θα σας σφάξω όλους.
ΕΓΩ θα επωφεληθώ με κάθε τρόπο ακόμα και προδίδοντας τους συμπολεμιστές και την πατρίδα μου.
ΕΓΩ κανονίζω τι είναι σωστό και τι όχι.
ΕΓΩ αποφασίζω για τα πάντα.
Αυτό το ΕΓΩ είναι που αποτελεί την δυναμίτιδα στα θεμέλια οποιουδήποτε πολιτισμού. Για να αναπτυχθεί ο οποιοσδήποτε πολιτισμός θα πρέπει να λιγοστεύει συνεχώς το ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΟΥ ΕΓΩ. Όταν πάψει να το κάνει απλά εξαφανίζεται.
Έτσι και εμείς σαν Έλληνες εξαφανιζόμαστε.
Το μόνο που θα παραμείνει στον χώρο της πρώην κραταιάς Ελλάδας και νυν Ελλαδιστάν, θα είναι οι αρχαιολογικοί χώροι και μία σούπα από ημιμαθή, εξαθλιωμένα και παγκοσμιοποιημένα όντα που θα λατρεύουν δύο θεούς: το ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΟΥΣ ΕΓΩ και το 4G κινητό τους.
Έχω άδικο; ΜΑΚΑΡΙ να έχω…

Το στριφνό βιβλίο (ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ)

Η δουλειά μου τελείωσε.

Βρώμικος και σκεπασμένος σκόνη, πασαλειμμένος μαύρο γράσο κουβαλάω τα εργαλεία μου. Μπροστά στην καντίνα κόσμος παίρνει φαγητό.

Επαίτες σκύλοι, φασαρία, και μυρωδιές από σάντουιτς. Κάποιοι πετούν κομμάτια ψωμί στα ζώα που κάθονται και, που κουνώντας με λαχτάρα τις ουρές τους, περιμένουν.

Ένα σκυλάκι άρχισε να με πλησιάζει.

Μοιάζει σαν καρικατούρα. Με πόδια σκεβρωμένα και κοντά.

Τα κόκαλα, όμοια σπασμένα καλάμια, προβάλουν δεξιά και αριστερά. Αηδιαστικά στρεβλά.

Έχω δει και άλλα τέτοια.

Κάθε τόσο γεννιέται και ένα παρόμοιο. Ίσως να φταίει κάποιο γονίδιο. Ίσως οι ακτινοβολίες των μετασχηματιστών. Ίσως και κάποιο από τα άπειρα και επικίνδυνα χημικά που χρησιμοποιούνται στο εργοστάσιο.

Το σκυλί χαρούμενο, σαν γελοιογραφία, πηδούσε δίπλα μου κάνοντας χαρές.

Λαχάνιαζε και χτυπιόταν.

Κούναγε την ουρά και γάβγιζε.

Στριφογύριζε μυρίζοντας και ξερογλειφόταν.

Νόμιζε ότι τα σίδερα που κρατούσα ήταν φαγητό. Με λίγη προσπάθεια, ήλπιζε, ίσως να του έδινα κάτι.

Κοίταξα με φρίκη το παραμορφωμένο κορμί.

Και αισθάνθηκα λύπη για την μοίρα του.

Κανονικά θα έπρεπε να είναι ελεύθερος.

Να γυρνάει στα λιβάδια.

Να τρέχει.

Περήφανος.

Να δίνει μάχες με τους άλλους σκύλους.

Να κυνηγά με την αγέλη του στα δάση.

Και να είναι ελεύθερος.

Και να πεθάνει ελεύθερος.

Με τιμή.

Σαν αληθινός σκύλος.

Τι κατάντια!

Τώρα εδώ, μέσα στη σκόνη και στις σκουριές, βρώμικος και ελεεινός, ανάπηρος και αγνοημένος, κακάσχημος ζήτουλας, ικετεύει για ένα ξεροκόμματο διακινδυνεύοντας να φάει κλωτσιές.

Ο άθλιος σακάτης με πλησίασε και με ένα τελευταίο σκέρτσο αναπήδησε κοιτώντας με.

Έμεινα αποσβολωμένος.

Τα μάτια του παιχνιδιάρικα, καθαρά και αθώα τρύπησαν την ψυχή μου και με δηλητηρίασαν με όλη την σκυλίσια τους αγνότητα.

Και για μια στιγμή εγώ, ο σπουδαίος άνθρωπος, ο παντοδύναμος, με όλο τον τεχνολογικό μου πολιτισμό και τα επιτεύγματά μου ευχήθηκα να μπορούσα να αποκτήσω τα μάτια του.

Έστω και αν τα πόδια μου θα ήταν στρεβλά σαν τα δικά του.

Το ψιλό γαζί και η παραπληροφόρηση

1) Θυμάστε που κάποτε η Ελληνική τηλεόραση είχε γεμίσει με ειδήσεις για τους λαθρομετανάστες που έφταναν στα νησιά μας; Οι δημοσιογράφοι ξημεροβραδιάζονταν στα νησιά. Τα κανάλια ανταγωνίζονταν για το ποιο θα κάνει το πιο σπαραξικάρδιο ρεπορτάζ και θα δείξει τις χειρότερες εικόνες.
Μέχρι που κατασκεύαζαν ψεύτικες ειδήσεις, σαν αυτή με το μωρό που γεννήθηκε στα λασπόνερα.
ΜΕΤΑ ΕΝΤΕΛΩΣ ΞΑΦΝΙΚΑ, οι λαθρομετανάστες χάθηκαν από την μικρή οθόνη. Πολλές φορές γινόντουσαν φασαρίες, αλλά το μόνο που γινόταν ήταν μία γρήγορη αναφορά της μίας πρότασης.
2) Όπως έγραφα στη προηγούμενη ανάρτηση στο Καλαί γίνεται το έλα να δεις.
Όμως, στα «έγκυρα» και «μαχόμενα» ΜΜΕ δεν ανέφεραν απολύτως τίποτε, όπως συμβαίνει εξάλλου και για πολλά σημαντικά γεγονότα ανά τον πλανήτη.

Παρεμπιπτόντως στην λειτουργία της αστυνομίας και των συνεργείων, που ΠΡΕΠΕΙ να γκρεμίσουν αυτό το αίσχος, φέρνουν δυσκολίες τα «Charities», το πολιτικά ορθό όνομα των ΜΚΟ, δηλαδή «φιλανθρωπικές οργανώσεις».
3) Σε ανάρτηση για τα παιδιά-πρόσφυγες, η αγγλική Τέλεγκραφ υπολογίσει σε πάνω από ένα εκατομμύριο τους πρόσφυγες που μπήκαν στην Ελλάδα από το 2015 μέχρι και σήμερα.

Όμως, η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ,  μιλάνε για 52 χιλιάδες πρόσφυγες. Μάλιστα κυβέρνηση, αντιπολίτευση και ΜΜΕ τσακώνονται για το αν είναι 52 ή 49 χιλιάδες ανησυχώντας όλοι μαζί για την αλήθεια (αυτό είναι το νέο μικρότερο  ανέκδοτο).
4) Η τηλεπαρουσιάστρια, ενός ξένου «έγκυρου» καναλιού κατασυγκινήθηκε με την εικόνα του μικρού θύματος στην Συρία και έριξε τέτοιο κλάμα που χάλασε το ρίμελ.. Δεν είχε ξαναδεί ποτέ στην ζωή της εικόνες από τις καθημερινές εκατόμβες, ούτε από τα σκελετωμένα παιδιά στις περιοχές που εισβάλλουν οι «πολιτισμένοι», ούτε από τα πνιγμένα παιδιά, ούτε από τα αίσχη που συμβαίνουν στην Ασία, την Αφρική και την νότιο Αμερική τόσα χρόνια. Έτσι έγινε πρώτη είδηση και έπαιξε παντού.
5) Βγήκε νέα κινηματογραφική ταινία. Πρόκειται για το πρώτο ραντεβού του Ομπάμα με την γυναίκα του. Μεγάλης ιστορικής σημασίας. Να πάτε να το δείτε κορόιδα για να χωνέψετε ότι ο πλανητάρχης είναι και αυτός ένας απλός άνθρωπος. Δεν είναι ένα ανδρείκελο πολυεθνικών που παίζουν με την ζωή ολόκληρου του πλανήτη.
Αν όλα αυτά δεν είναι παραπληροφόρηση και ψιλό γαζί, τότε τι είναι;

Ράφι χωρίς ράφι

Ένα παλιό και έξυπνο κόλπο για να κερδίζετε άδειους χώρους που υπάρχουν πολλές φορές σε διάφορα σημεία στο σπίτι ή την αποθήκη σας.
Στην κουζίνα θα ήταν καλό για να έχετε ορατά και τακτοποιημένα τα μπαχαρικά σας και μάλιστα σε πρώτη ζήτηση.

Οι ανίκανοι ευρωπαίοι

Τόσα χρόνια μας έχουν πρήξει ξέρετε τι… για την ανοργανωσιά που μας δέρνει και για την καταπληκτική οργάνωση των ευρωπαίων γενικώς, οι οποίοι καταδέχονται να μας ανέχονται τέτοιοι απολίτιστοι που είμαστε χάριν του πολιτισμού και της ανθρωπιάς που δέρνει εκείνους.
Είναι όμως έτσι;
ΦΥΣΙΚΑ ΟΧΙ!
Δεν υπάρχει αντίρρηση ότι δεν είμαστε καθόλου οργανωμένοι. Αυτό όμως οφείλεται στο ότι:
-μετά από 2.500 χρόνια σκλαβιάς και μάχης για επιβίωση, και με τα τελευταία 400 κάτω από το μαχαίρι των τούρκων, είναι φυσικό ότι ελαττώματα έχουμε σαν λαός να έχουν φτάσει στο ζενίθ τους.
-έχουμε μόνιμα κυβερνήσεις ανδρείκελα (όπως άλλωστε συμβαίνει σε κάθε μπανανία στον πλανήτη)
-οι κυβερνήσεις αυτές ασχολούνται με την εξυπηρέτηση των ξένων αφεντικών.
-η καλύτερη εξυπηρέτηση των ξένων αφεντικών είναι το κράτος-χάρβαλο. Μια πολυεθνική δεν θα έχει πρόβλημα να ανοίξει υποκαταστήματα και να κάνει ότι γουστάρει. Μέχρι και μπαταρισμένα υποβρύχια θα μας πουλήσει. Πληρώνει ένα μπαξίσι στους κατάλληλους πολιτικούς και τελείωσε.
Το πρόβλημα θα το έχει ο έλληνας φουκαράς που θα προσπαθήσει να ανοίξει μία μικροεπιχείρηση περνώντας μέσα από τους δαίδαλους της πολύπλοκης νομοθεσίας που έχουν αφήσει πίσω τους 150 χρόνια πολιτικών και οικονομικών εξωτερικών παρεμβάσεων (ή μάλλον επιθέσεων) διαφόρων συμφερόντων.
Θέλετε αποδείξεις ή έστω ενδείξεις; Ορίστε:
1) Στην «οργανωμένη» Γερμανία ένας ιάπωνας τουρίστας (που δεν ήξερε ξένη γλώσσα) μετατράπηκε σε λαθρομετανάστη επειδή είχε χάσει τα χαρτιά του. ΚΑΝΕΝΑΣ από τους πανέξυπνους γερμανούς υπαλλήλους και αξιωματούχους δεν σκέφτηκε να βρει έναν μεταφραστή. Και όταν κατάφεραν μετά από αρκετές ημέρες να το σκεφτούν, το σύστημά τους ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΑΜΠΤΟ ώστε ο τουρίστας έπρεπε να μείνει κλεισμένος σαν λαθρομετανάστης «μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία που ισχύει για τους λαθρομετανάστες»!!!!
2) Στην επίσης «οργανωμένη» Γαλλία, γίνεται της «μπιπ το κάγκελο» στο Καλαί.
Όπως αναφέρει η Αγγλική Τέλεγκραφ στην ιστοσελίδα της, τρεις με τέσσερις χιλιάδες λαθρομετανάστες κάθονται εκεί, μέσα σε παράγκες, θέλοντας να περάσουν στην Αγγλία.
Οι γάλλοι προσπαθούν να τους κλείσουν σε κοντέινερ-φυλακές και να γκρεμίσουν τις παράγκες. Και φυσικά γίνονται της τρελής με συγκρούσεις, φωτιές και άλλα τέτοια ωραία ευρωπαϊκά. Ταυτόχρονα αναφέρεται ότι η Ελλάδα έχει μεγαλύτερο πρόβλημα επειδή είναι σε παρόμοια κατάσταση επτά χιλιάδες πρόσφυγες!!!!!
Καπάκι, η εφημερίδα αυτοδιαψεύδεται παρουσιάζοντας έναν χάρτη με τις εισροές των λαθρομεταναστών. Στην Ελλάδα εμφανίζει ότι μόνο στο πρώτο εξάμηνο του 2016 είχαμε δεχθεί 158.938 λαθρομετανάστες, ενώ το 2015 σχεδόν ένα εκατομμύριο!
Δεν νομίζω να πιστεύετε ότι όλοι αυτοί έχουν βολευτεί ή πήγαν στην Ευρώπη και περνάνε μπέικα και έμειναν εμάς σε 7000 άτυχοι…
Επομένως, κατά πόσο είμαστε ΜΟΝΟ εμείς ανίκανοι και ανοργάνωτοι;

ΠΟΙΟΣ μας δουλεύει έτσι παγκοσμίως;

«Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε»…
Εχθές άνοιξαν τα σύνορα μεταξύ Βενεζουέλας και Κολομβίας. Χιλιάδες άνθρωποι πέρασαν τα σύνορα και αγόρασαν τρόφιμα, φάρμακα και πολλά άλλα προϊόντα που δεν υπάρχουν στην πατρίδα τους. Άνθρωποι κουβαλούσαν τεράστια καρότσια (αφού προς το παρόν απαγορεύονται τα αυτοκίνητα) φορτωμένα «μέχρι τα μπούνια».
Με τις εντυπωσιακές ειδήσεις περί πείνας, έλλειψης αγαθών και παταγώδους αποτυχίας της αριστερής κυβέρνησης, αυτό είναι το λιγότερο περίεργο.
Υποτίθεται ότι δεν υπάρχουν αγαθά γιατί προφανώς δεν μπορούν να αγοραστούν από το εξωτερικό, αφού η οικονομία «είναι κατεστραμμένη». Τότε όμως πως έχουν την οικονομική δυνατότητα οι κάτοικοι να ψωνίζουν από την διπλανή χώρα;
Είναι σαν να λέμε ότι όταν άνοιξαν τα σύνορα με την Αλβανία, οι πειναλέοι, εξαθλιωμένοι και πάμφτωχοι από την πολιτική του καθεστώτος αλβανοί, έρχονταν στην Ελλάδα και ψώνιζαν αδειάζοντας τα πολυκαταστήματα.
Μάλιστα ένας -για χρόνια άνεργος- που πήγαινε να ψωνίσει στην Κολομβία περιέγραφε στην κάμερα την «οδύσσειά του». Σαν να λέμε, ένας έλληνας που έχει να δουλέψει πέντε χρόνια, έχει αρκετά λεφτά ώστε να πηγαίνει στην Βουλγαρία να ψωνίσει.
Και μην μου πείτε ότι έχουμε έλλειψη τροφίμων στην Ελλάδα. Όσοι πάνε να ψωνίσουν στα Σκόπια και την Βουλγαρία, πηγαίνουν επειδή εκεί τα τρόφιμα είναι πολύ φθηνότερα. Βλέπετε και οι δύο χώρες είναι ΑΚΟΜΑ πολύ πιο εξαθλιωμένες από εμάς.
Σας φαίνονται λογικά όλα αυτά;
Δεν είναι λογικά και μόνο μία εξήγηση υπάρχει.
Οι πολυεθνικές αρνούνται να πουλήσουν τρόφιμα στην Βενεζουέλα.
Με το εμπάργκο των αμερικανών σε τεχνολογικό υλικό, ακόμα και η όποια παραγωγή τροφίμων γινόταν στην χώρα θα έχει καταστραφεί.
Έτσι η Βενεζουέλα, που έχει τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο, πεινάει όχι γιατί δεν έχει χρήμα αλλά γιατί δεν τις πουλάνε τρόφιμα και μηχανήματα για να τα παράγει.
Επιπλέον, υπάρχουν ειδήσεις για ΜΚΟ που στήνουν ταραχές, και άτομα που έχουν συλληφθεί κατά καιρούς, και που παραδέχτηκαν ότι πληρώθηκαν για να οργανώσουν διαδηλώσεις…
Και τώρα ρωτάω όχι για να απαντήσετε αλλά για να σκεφτείτε:
1) Το ίδιο έργο παίζεται ξανά και ξανά σε ολόκληρη την νότια Αμερική με «επαναστάσεις κατσαρόλας», οι οποίες τελικά οδηγούν τις καταστάσεις προς όφελος των ΗΠΑ.
Να σας θυμίσω ότι το ίδιο αυτό έργο έχει παιχθεί και στην Ελλάδα με:
-ΜΚΟ που οργανώνουν και ωθούν τους λαθρομετανάστες σε δυναμικές διαμαρτυρίες
-«αναρχικούς» που καίνε και σπάνε σε «συγκεκριμένες περιόδους»
-διάφορους τύπους διαμαρτυρίας «αγανακτισμένων» που μόνο για αγανακτισμένοι δεν φαίνονται.
2) ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ που κανονίζει τα πράγματα ώστε όλα μαζί τα ΜΜΕ να προωθούν με επιλεκτικό τρόπο συγκεκριμένες ειδήσεις έτσι όπως συμφέρει τις ΗΠΑ;
3) ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ και ενώ εσείς μαθαίνετε όλες τις ειδήσεις, αυτό που τελικά σας μένει σαν τελική εικόνα είναι εκείνο που συμφέρει τις ΗΠΑ;
3) ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ και μετά από όλα αυτά όλοι σας ΕΠΙΜΕΝΕΤΕ ΑΚΟΜΑ να καταπίνετε αμάσητα τα παραμύθια για «ανεξάρτητες» και «δίκαιες» οικονομικές και εθνικές πολιτικές;

Αντισταθείτε (Μερικές ιδέες για να το κάνετε)

Διαβάσατε τις δύο προηγούμενες αναρτήσεις; Αν ναι να η τελευταία:

Για να μάθετε να μην ήσαστε τεμπέληδες και να σκεπτόσαστε εποικοδομητικά και όχι μίζερα, όπως θέλει το Κατεστημένο, διαβάστε παρακάτω μερικές ιδέες που θα σας βοηθήσουν να ξεκινήσετε:
-«Να είστε παρόντες στην ζωή σας». Αυτές οι λέξεις είναι η διαφορά ανάμεσα σε μία σοφή και ευτυχισμένη ή μία μίζερη και δυστυχισμένη ζωή. Ζώντας εδώ και τώρα, σε αυτήν την μοναδική στιγμή, μπορείτε να κάνετε θαύματα. Αυτό χρειάζεται τόμους ανάλυσης για να γίνει κατανοητό από ΕΛΑΧΙΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. Οι περισσότεροι άνθρωποι δυστυχώς ζουν μηχανικά, σαν ρομπότ, σαν υπνωτισμένοι, ζώντας είτε στο παρελθόν με τα βάσανα και τις μιζέριες τους, είτε στο μέλλον με τους φόβους και τις ελπίδες τους.
-Ποια είναι τα πιο σημαντικά πράγματα για εσάς; Μην πείτε βλακείες όπως το ποδόσφαιρο ή το κόμμα που ψηφίζετε, ούτε καν τις θρησκευτικές πεποιθήσεις σας.
-Τι είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πιο σημαντικό για εσάς;
-Τι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ εκτιμάτε περισσότερο;
-Ποιες είναι οι προτεραιότητες που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θέλετε να έχετε στην ζωή σας; Αρχίστε να ασχολείστε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ με αυτές τις προτεραιότητες, αφήνοντας πίσω ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ όλα εκείνα που δεν έχουν σημασία, αλλά σας τρώνε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τον περισσότερο από τον πολύτιμο χρόνο σας.
-Δημιουργήστε μια «δήλωση απλότητας». Τι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θέλετε από την μελλοντικά απλή ζωή σας; Πως θέλετε να μοιάζει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ; Γράψτε τα όλα αυτά σε ένα χαρτί και κάθε τόσο να το συμβουλεύεστε. Θα σας βοηθήσει να θυμόσαστε γιατί δυστυχώς ΞΕΧΝΑΜΕ ΕΥΚΟΛΑ.
-Αξιολογήστε τις δεσμεύσεις σας εργασιακές, κοινωνικές και προσωπικές. Αξίζουν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ την προσοχή σας; Αξίζουν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τον χρόνο σας; Αν όχι κόψτε κάθε δεσμό με αυτές και εξοικονομήστε κόπο, χρόνο, χρήμα και ενέργεια.
Είμαστε όντα της συνήθειας. Έτσι μετά από μερικές επαναλήψεις θεωρούμε ΙΕΡΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να κάνουμε κάτι που δεν έχει καμία ιδιαίτερη σημασία, πχ να πάμε οπωσδήποτε σε μία ανούσια και ανιαρή εκδήλωση, μόνο και μόνο επειδή συνηθίσαμε να το κάνουμε ή επειδή το υποσχεθήκαμε.
-Αξιολογήστε τον χρόνο σας για να δείτε πως περνάτε την ημέρα σας από την στιγμή που θα ξυπνήσετε μέχρι την στιγμή που θα πάτε για ύπνο. Φτιάξτε έναν κατάλογο για να αξιολογήσετε το κατά πόσο οι δράσεις σας είναι σύμφωνες με τις προτεραιότητες σας. Σταματήστε όσα δεν είναι άξια λόγου και αρχίστε να ασχολείστε περισσότερο με εκείνα που έχουν σημασία.
-Απλοποιήστε την δουλειά σας. Αν και τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και πρέπει να καταναλώνετε όλο και περισσότερο χρόνο, το μεγαλύτερο πρόβλημα το προκαλούν οι επίκτητες καταναλωτικές συνήθειες.
-Με το ίδιο πνεύμα απλότητας, σκεφτείτε όλα τα πράγματα που κάνετε στο σπίτι. Απλοποιήστε το σπίτι σας. Όταν το έχετε φορτωμένο με μπιχλιμπίδια, συσκευές κάθε είδους, έπιπλα, κυριολεκτικά τόνους από ρούχα και παπούτσια, και τόσα καταναλωτικά είδη αμφίβολης ποιότητας και χρησιμότητας, χρειάζεστε καθημερινά πολλές ώρες για συγύρισμα και καθάρισμα.
-Πετάξτε τα άχρηστα έπιπλα, αδειάστε από την σαβούρα την αποθήκη και την ντουλάπα σας.
-Πετάξτε (ή καλύτερα χαρίστε) τα πολλά ρούχα και κρατήστε αυτά που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ σας χρειάζονται.
-Ένα απλό και λιτό σπίτι, ίσως να μην χρησιμεύει για επίδειξη στους φίλους και στους συγγενείς, αλλά σας αφήνει περισσότερο χρόνο για πραγματικά σημαντικές δραστηριότητες.
-Αν έχετε (για οποιονδήποτε λόγο) ένα τεράστιο σπίτι προσπαθήστε να απαλλαγείτε από αυτό, πηγαίνοντας σε κάποιο μικρότερο. Μικρότερο σπίτι σημαίνει και μικρότερα έξοδα συντήρησης και λειτουργίας, μικρότερο κόπο για καθάρισμα και συγύρισμα και τελικά περισσότερο χρόνο για εσάς.
-Αλλάξτε αυτοκίνητο. Πάρτε ένα μικρό που να καλύπτει τις ανάγκες σας και θα είναι φθηνότερο. Μπορείτε να πάτε στην δουλειά σας με μία νταλίκα, αλλά μπορείτε να πάτε και με έναν «δίπορτο κουβά»! Κάτι τέτοιο μπορεί να πληγώνει τον εγωισμό σας, αλλά σημαίνει και λιγότερα έξοδα και λιγότερη δουλειά για να τα καλύψετε.
-Μάθετε να χρησιμοποιείτε τα πόδια σας. Αυτή η συνήθεια θα σας δώσει χρόνο να ζείτε περισσότερο, αντί να στριμώχνεστε στην άσφαλτο και να ψάχνετε που να παρκάρετε.
-Περιορίστε και τροποποιήστε τις αγοραστικές συνήθειες σας. Απεξαρτηθείτε από την μόδα που απαιτεί κάθε έξι μήνες να αγοράζετε κάθε είδους πανάκριβη ανοησία.
-Μάθετε να λέτε όχι στις απαιτήσεις των άλλων. Αυτό είναι πραγματικά μία από τις πιο βασικές συνήθειες για εκείνους που προσπαθούν να απλοποιήσουν την ζωή τους. Εάν δεν μπορείτε να πείτε όχι, τότε ξοδεύετε τον πολύτιμο χρόνο σας, τις πιο πολλές φορές τελείως άσκοπα.
-Περιορίστε τις «επικοινωνίες» σας. Η σημερινή τεχνολογία σας πλημμυρίζει με δήθεν «ανθρώπινη επικοινωνία». Το κατεστημένο σας χρειάζεται απασχολημένους με e-mail, κινητά τηλέφωνα, τηλε-φόρουμ, και δήθεν κοινωνικά δίκτυα. Ασχολείστε ατελείωτες ώρες για να πάρετε και να δώσετε κλικ σε ένα σωρό ανοησίες. Και όσο ποιο πολλά κλικ κάνετε τόσο περισσότερο ξοδεύεστε για να καταναλώσετε την νέα τεχνολογία και ΤΟΣΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ!
Είναι χαρακτηριστική η διαφήμιση του ανεγκέφαλου έλληνα τουρίστα, ο οποίος ενώ βρίσκεται στο Λονδίνο και υποτίθεται ότι πρέπει να κοιτάει τα αξιοθέατα όπως είναι φυσικό να κάνει ένας κανονικός άνθρωπος, αυτός είναι κολλημένος στην οθόνη του κινητού του ψάχνοντας για ασύρματα δίκτυα.
Έτσι ανεγκέφαλους σας θέλει το διαπλεκόμενο πολιτικο-οικονομικό σύστημα. Ο καλύτερος και πιο σίγουρος δούλος είναι εκείνος που δεν σκέφτεται.
8) Περιορίστε την παρακολούθηση-κατανάλωση των ΜΜΕ. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης (τηλεόραση, ραδιόφωνο, διαδίκτυο, περιοδικά, εφημερίδες) τρώνε τον χρόνο σας. Διαστρεβλώνουν τα γεγονότα, πολλές φορές κάνουν το άσπρο μαύρο, δημιουργούν ένα κλίμα φόβου και καταστροφής και σας καθηλώνουν σε μία απραξία που δεν σας ωφελεί καθόλου. Δεν έχετε ακόμα βαρεθεί να ακούτε ΣΥΝΕΧΩΣ για «συγκλονιστικά» γεγονότα και «συγκλονιστικές» λεπτομέρειες και να παρακολουθείτε ηλίθιες μακροσκελείς αναφορές σε άχρηστα και άνευ σημασίας γεγονότα;
-Κάντε ό, τι σας αρέσει. Αρκεί βέβαια να μην ενοχλείτε τους άλλους. Το να βάζετε μουσική στις τρεις το πρωί επειδή έχετε μερακλώσει μπορεί να σας αρέσει, αλλά οι άλλοι; Τους έχετε σκεφτεί ποτέ;
-Περάστε χρόνο με τους ανθρώπους που αγαπάτε. Είτε είναι ο σύζυγος, η πεθερά (!), ο συνεργάτης, τα παιδιά, οι γονείς, οι φίλοι, βρείτε χρόνο για να τον περάσετε μαζί τους.
-Κάθε τόσο να κάνετε μία παύση. Σταματήστε τα πάντα. Μην σκέφτεστε, μην ονειρεύεστε, μην σχεδιάζετε, μην τρώτε, μην κάνετε απολύτως τίποτε. Πάρτε μία βαθιά ανάσα, χαλαρώστε και έπειτα ρίξτε μία ψύχραιμη και αποστασιοποιημένη ματιά στην ζωή σας. Αυτό λέγεται αναδιάταξη προτεραιοτήτων.
-Θυμηθείτε την «δίαιτα της επιβίωσης» η οποία αναφέρθηκε πιο πάνω. Τρώτε αργά. Καταπίνοντας το φαγητό σας χάνετε την γεύση των τροφίμων. Δεν είναι αρκετό που τα σημερινά φαγητά έχουν γίνει άνοστα; Ο εγκέφαλος τρέφεται από τις εντυπώσεις της ζωής και η γεύση είναι μία εντύπωση.
Τρώγοντας αργά θα καταφέρετε να απολαμβάνετε το φαγητό σας, να τρώτε λιγότερο και να αδυνατίζετε ευκολότερα.
-Να οδηγείτε αργά και με ασφάλεια. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πηγαίνετε με ταχύτητα χελώνας κλείνοντας την κυκλοφορία. Αργά μπορεί να οδηγείτε και πηγαίνοντας με εκατό. Το αργά και το γρήγορα έχει σχέση με την ψυχολογία σας. Αν οδηγείτε με μεγάλη ταχύτητα, επειδή ΒΙΑΖΕΣΤΕ να πάτε κάπου ή απλά επειδή είσαστε ανυπόμονος, τότε έχετε μεγάλες πιθανότητες να πάθετε κάποιο ατύχημα.
Δεν ζείτε «εδώ και τώρα» και έτσι δεν θα προσέχετε το περιβάλλον επειδή εκείνη την στιγμή θα «ζείτε» στον τόπο προορισμού σας. Οι περισσότεροι που σκοτώνονται ή τραυματίζονται το παθαίνουν για αυτόν τον λόγο. Βιάζονται, δεν προσέχουν το περιβάλλον και το αποτέλεσμα είναι γνωστό.
-Καθιερώστε μία ρουτίνα. Αυτό θα βάλει την συνήθεια στην υπηρεσία σας. Θα ζείτε απλούστερα, ποιοτικότερα και ευκολότερα. Όμως μην διστάσετε να σπάσετε την ρουτίνα σας όταν χρειάζεται, είτε γιατί ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πρέπει να διασκεδάσετε, είτε γιατί ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ υπάρχει κάποια ανάγκη για κάτι τέτοιο.
-Ζείτε ταπεινά. Ο Επίκουρος, ο «σκοτεινός φιλόσοφος» όπως τον λένε πολλοί, προτρέπει από την ομίχλη του παρελθόντος: «Λάθρα βιώσαι». Όσο πιο ταπεινά ζεις, όσο λιγότερο τραβάς την προσοχή, και όσο λιγότερο επιθυμείς να τραβάς την προσοχή, τόσο απλούστερα, ηρεμότερα και ευτυχέστερα θα ζήσεις.
-Μάθετε να σταματάτε πριν ξεπεράσετε τα όρια και αναγκαστεί κάποιος άλλος να σας κάνει να σταματήσετε.
-Μάθετε να τρώτε απλά και υγιεινά. Μπορεί ένα γεύμα με καραμελωμένα κομμάτια χοιρινό, σάλτσα αβοκάντο, σαλάτα με εξωτικά φρούτα και ένα σωρό άλλες αηδίες που διατάζει η σύγχρονη μόδα να φαίνεται εντυπωσιακό, αλλά η απλή ταπεινή, υγιεινή και συνηθισμένη ελληνική κουζίνα θα σας παρέχει τροφή για το σώμα και το πνεύμα σας, τροφή που ούτε υποπτεύονται ότι υπάρχει οι διάσημοι σεφ που διαφημίζουν οποιονδήποτε απίθανο συνδυασμό υλικών.
-Να ασκείστε. Αποφύγετε τα βίαια αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και το βόλεϊ. Προτιμήστε απλές δραστηριότητες όπως κολύμπι, τρέξιμο και πεζοπορία. Θα αποκτήσετε καλή φυσική κατάσταση χωρίς να καταστρέψετε το σώμα σας.
-Μάθετε να χαλαρώνετε. Υπάρχει ένα σοφό ρητό που λέει: Για δύο πράγματα δεν πρέπει να στενοχωριόμαστε. Για εκείνα που διορθώνονται και για εκείνα που δεν διορθώνονται.
Όλοι οι άνθρωποι ζουν πνιγμένοι στο άγχος και στην στεναχώρια. Αλλά αν το άγχος και η στεναχώρια έλυνα προβλήματα τότε θα ζούσαμε σε έναν παράδεισο. Πράγμα βέβαια ποτ δεν ισχύει.
-Βρείτε κάτι που να σας εκφράζει. Ζωγραφίστε, γράψτε ποιήματα, διαβάστε, μάθετε μουσική, γλυπτική, κατασκευές κλπ. Αξιοποιείστε δημιουργικά τον χρόνο σας αντί να τον ξοδεύετε άθλια με like στο διαδίκτυο.
-Μάθετε να πηγαίνετε από την ποσότητα στην ποιότητα. Δύο καταπληκτικά αρχαία ελληνικά ρητά είναι το «εύ ζειν» και το «ουκ εν τω πολλώ το ευ». Δεν είναι το πολύ που θα σας κάνει ευτυχισμένους είναι η ποιότητα που θα το καταφέρει αυτό. Όλοι θα προτιμήσετε να φάτε μία νόστιμη φέτα φρέσκο ψωμί από μία άνοστη φρατζόλα μπαγιάτικο. Εφαρμόστε το ίδιο στα πάντα.
-Γεμίστε την ημέρα σας με απλές απολαύσεις. Από το να καθίσετε δέκα λεπτά άπρακτοι στο μπαλκόνι ή στο πάρκο, χαζεύοντας την θέα, μέχρι το να κάνετε κάποιες απλές ασκήσεις και τεντώματα για να ανακουφίσετε και να χαλαρώσετε το σώμα σας.
-Φτιάξτε έναν μικρό κήπο στο μπαλκόνι σας. Αν έχετε κήπο ασχοληθείτε να τον καλλιεργήσετε λίγο.
-Κάνετε συνήθεια το να ρωτάτε για κάθε νέα δραστηριότητα: «Τι θα κερδίσω από αυτήν; Θα είμαι καλύτερα ή απλά θα αρχίσω να παιδεύομαι περισσότερο»;
Αν δείτε ότι αυτό που πρόκειται να κάνετε θα σας κάνει την ζωή δύσκολη αποφύγετέ το ή τροποποιείστε το.
Τελικά, είναι στο χέρι σας να γίνετε πιο ευτυχισμένοι, και για να γίνει αυτό πρέπει να ζείτε απλά και λιτά.
Η συνεχής επιδίωξη (μέχρι που καταντάει ψυχαναγκαστική μανία) για όλο και περισσότερα ΜΟΝΟ το Παγκόσμιο Οικονομικό Σύστημα συμφέρει.

Αντισταθείτε (Επιβίωση και απλή ζωή)

Η επιβίωση είναι ένα πολύ περίεργο πράγμα. Η λέξη έχει ΠΡΑΚΤΙΚΑ διαφορετική έννοια μέσα στο μυαλό του καθενός. Με απλά λόγια υπάρχουν επτά δισεκατομμύρια άνθρωποι και επτά δισεκατομμύρια διαφορετικά σενάρια επιβίωσης.
Υπάρχουν φυσικά οι βασικές κοινές αρχές. Για παράδειγμα όλοι χρειάζονται να πιουν νερό και όλοι χρειάζονται να μην δεχθούν μία σφαίρα.
Μία βασική αρχή, με την οποία ελάχιστοι ασχολούνται είναι η «ψυχολογική επιβίωση».
Σε κάθε περίπτωση, είτε υπάρχει ησυχία είτε τα πράγματα εκτραχυνθούν, οι άνθρωποι υποφέρουν συναισθηματικά, ψυχολογικά και διανοητικά, επειδή δεν έμαθαν να μην παρασύρονται. Όχι μόνο έχουν την τάση να το κάνουν, αλλά το Σύστημα τους εκπαιδεύει να το κάνουν.
Ψυχολογικά ταυτίζονται με οποιοδήποτε τυχαίο -μεγάλο ή μικρό, σπουδαίο ή όχι- γεγονός, το οποίο φυσικά δραματοποιείται κατάλληλα από τα ΜΜΕ. Υποφέρουν μέσα σε αυτό και στις φανταστικές προεκτάσεις του και την επόμενη στιγμή το ξεχνάνε για να ταυτιστούν με το επόμενο «δραματικό» γεγονός.
Πρέπει να μάθετε να απλοποιείτε την ζωή σας, να έχετε όσο το δυνατόν λιγότερες ανάγκες , να γίνετε εφευρετικοί και να μην παρασύρεστε από την καταναλωτική κοινωνία, η οποία τελικά -μέσω της κατανάλωσης- καταναλώνει εσάς και την ζωή σας.
Ο κάθε άνθρωπος πρέπει:
- να μάθει να απλοποιεί την ζωή του.
- να μάθει να χρειάζεται λιγότερα.
- να μάθει να σκέφτεται εποικοδομητικά.
- να μάθει να χρησιμοποιεί την φαντασία του.
- να μάθει να ξοδεύει πιο εποικοδομητικά τον χρόνο του.
- να μάθει να περνάει ευχάριστες ώρες με αγαπητά του πρόσωπα.
- να μάθει να βοηθάει τους άλλους.
- να μάθει να μην περιμένει τίποτε από κανέναν.
- να μάθει να αποφεύγει τις φασαρίες επιζητώντας την ειρήνη.
- να μάθει να προφυλάσσει τον εαυτό του και την οικογένειά του.
-να μάθει ότι ζει σε έναν κόσμο που πηγαίνει τρέχοντας προς ένα αβέβαιο και χαοτικό μέλλον.
- να μάθει να είναι απλός.
- να μάθει πως θα γίνεται λίγο καλύτερος κάθε ημέρα.
-ΝΑ ΜΑΘΕΙ, τελικά, ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΜΠΕΛΗΣ ΑΛΛΑ ΝΑ ΣΚΕΠΤΕΤΑΙ.

Εύκολο καθάρισμα μπουκαλιού

Έχετε γυάλινα μπουκάλια από γάλα, κρασί ή άλλα υγρά που έχουν εσωτερικές επικαθήσεις και δεν μπορείτε να τα καθαρίσετε εύκολα;
Επιστροφή στην παράδοση! Δείτε πόσο εύκολο είναι.

Το στριφνό βιβλίο (Η ΠΑΓΙΔΑ)

Άσπρα, κρύα και σκληρά φώτα από νέον. Κρύα και σκληρή ατμόσφαιρα. Σαν τα φώτα. Καπνοί και κακοτερένιες γλάστρες με ασθενικά φυτά γύρω. Και θόρυβος.

Νύχτα.

Κάθομαι στην αίθουσα αναμονής. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί. Δεν το έχω σκεφτεί με το «μέσα μυαλό». Κόσμος πάει πέρα δώθε. Ούτε αυτός ξέρει το γιατί. Ούτε αυτοί το σκέφτονται με το «μέσα μυαλό».

Υπάρχει μια αίσθηση τυχαίου στα πράγματα.

Τυχαία ζούμε, τυχαία μιλάμε, τυχαία πράττουμε, τυχαία πεθαίνουμε.

Η ζωή μας είναι ένα ατύχημα.

Ατυχηματική χαρά και ατυχηματικός πόνος φτιάχνουν ατυχηματικούς ανθρώπους.

Ασπροντυμένες νοσοκόμες αναγγέλλουν γεννήσεις και δείχνουν μωρά. Μπαμπάδες περήφανοι για το «δικό τους» παιδί. Γριές χαίρονται που «έχουν» κι άλλο εγγόνι. Φιλοδωρήματα αλλάζουν χέρια συνέχεια.

Ξέγνοιαστος κοιτάζω γύρω, σηκώνομαι από την άβολη καρέκλα και τεντώνομαι. Η νοσοκόμα πλησιάζει χαμογελώντας.

«Συγχαρητήρια κύριε. Είναι αγόρι».

Οι συγγενείς χαίρονται. Δεν καταλαβαίνω και πολύ την αιτία τέτοιας υπερβολικής εκδήλωσης.

Ψύχραιμος και αποστασιοποιημένος παρατηρώ την γυναίκα μου στο φορείο.

Μισο-ξύπνια, μισο-ζαλισμένη δεν πολυκαταλαβαίνει και αυτή. Δίπλα της ένα μωρό τυλιγμένο σε πάνες. Μια μαυριδερή ζαρωμένη μούρη φαίνεται μέσα στα ρούχα.

Κοιτάζω καλύτερα. Και:

Γιγάντιες δαγκάνες ξεπηδούν από το πουθενά. Σφαδάζω σαν καμακωμένο ψάρι. Το τεράστιο δόκανο της φύσης, καλά κρυμμένο (υπομονετικά) τόσους μήνες, κλειδώνει ανατριχιαστικά τρίζοντας στα κόκαλα του ποδιού.

Κατάδικος.

Πιασμένος σε ανήκουστη παγίδα.

Ατυχηματικά ανελεύθερος.

Θυμός με κυριεύει και δοκιμάζω να τραβηχτώ από την ατσάλινη αρπάγη.

Και νοιώθω ένα υπόκωφο «κλικ» κάπου βαθιά στον ψυχισμό μου.

Αντιλαλώντας κουδούνισε και βρόντηξε και ανέβηκε από τα έγκατα του υποσυνείδητου.

Σαν χειροπέδη που κλείνει στον καρπό του κατάδικου.

Με λεπτή, αόρατη και άθραυστη αλυσίδα.

Δεμένος για πάντα.

Οι αμπάρες του χρόνου μαντάλωσαν πίσω μου την πόρτα διαφυγής.

Όμοιος με ταύρο άγριο που του πέρασαν τον σιδερένιο χαλκά στην μύτη και τώρα, ανήμπορος, σύρεται από ένα πιτσιρίκι.

Σκανδάλη το απλανές βλέμμα της ζαρωμένης φάτσας.

Ξέρω ότι πλέον θα είμαι υπεύθυνος για αυτό το πλάσμα. Χωρίς να μπορώ να κάνω διαφορετικά. Όσο και να προσπαθήσω. Όσα χρόνια και να περάσουν.

Ίσως ακόμη και αφού πεθάνω.

Και άκουσα την φύση να γελάει χαιρέκακα.

Και πονηρά.

Και παιχνιδιάρικα.

Και αθώα.

Και το γέλιο πολλαπλασιάσθηκε σε χιλιάδες αποχρώσεις.

Από χιλιάδες μεριές.

Και γέλασα και εγώ υποψιασμένος.

Ανησυχώντας για την ανθρώπινη τάση προς το ατυχηματικό.

Και για πρώτη φορά αισθανόμενος το ανείπωτο.

Και καταλαβαίνοντας ότι ανακάλυψα κάτι ιδιαίτερα σπάνιο.

Χαλάλι το δόκανο…

Και η αλυσίδα…

Αντισταθείτε (Ο φόβος του θανάτου)

Για κάποιον λόγο που είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτός οι άνθρωποι φοβούνται τον θάνατο.
Για αυτό έχουν εφεύρει πολλές εναλλακτικές «πολιτικά ορθές» φράσεις για αυτό το αναπόφευκτο γεγονός. Οι πιο συνηθισμένες είναι οι παρακάτω:
-Κοιμήθηκε
-Ξεκουράστηκε
-Μας άφησε
-Έφυγε
-Τον χάσαμε
-Τον πήρε ο θεός
Παρ’ όλα αυτά, το σίγουρο είναι ότι κανείς δεν ζει αιώνια.
Όπως έχει πει και κάποιος:
«Γεννηθήκαμε υποφέροντας από μία ανίατη ασθένεια. Πρόκειται να πεθάνουμε»!
Υπάρχουν δεκάδες γνωμικά σχετικά με την σπουδαιότητα του θανάτου. Υπάρχουν δεκάδες πολύ σοφά γνωμικά για τον θάνατο από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Δεν καταφέρνουν όμως να κατευνάσουν αυτόν τον φόβο, ο οποίος πηγάζει από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.
Το ένστικτο επιτάσσει να προσπαθείς να παραμείνεις ζωντανός με κάθε τρόπο, κάνοντας όσες προσπάθειες μπορείς. Σε αυτό χρησιμοποιεί τον φόβο, ο οποίος θα θέσει σε συναγερμό το σώμα την κατάλληλη στιγμή.
Αυτό είναι μία κατανοητή κατάσταση. Όλα τα ζώα είναι πάντα ήρεμα, αν και σε κατάσταση εγρήγορσης. Όμως, αν παρατηρήσετε δεν φοβούνται μονίμως. Ξαφνικά, σε μία έκρηξη φόβου και αδρεναλίνης μάχονται, τρέχουν, πηδάνε και φωνάζουν στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν σε έναν κίνδυνο. Αλλά μόλις περάσει ο κίνδυνος ξαναβρίσκονται αμέσως στην ίδια χαλαρή κατάσταση.
Οι άνθρωποι κάνουν το αντίθετο. Έχοντας την μανία να τραβάνε τα πάντα στα άκρα και να υπερβάλλουν έχουν μετατρέψει τον λογικό στιγμιαίο φόβο σε συνεχή πανικό.
Για παράδειγμα, ενστικτωδώς φοβάσαι και δεν θέλεις να περάσεις από ένα σκοτεινό σημείο όπου κάθονται μερικοί περίεργοι τύποι. Αυτό είναι λογικό.
Το παράλογο είναι να τρέμεις, να πιάνεται η αναπνοή σου και να είναι λυμένα τα πόδια σου στην θέα των ατόμων αυτών ή να βρίσκεσαι σε κατάσταση πανικού κάθε ώρα και στιγμή, επειδή ίσως να σου επιτεθεί κάποιος, σε κάποιο μέρος, κάποια χρονική στιγμή.
Αυτή η τάση πανικού επιτείνεται από το Σύστημα. Το εκμεταλλεύεται για να κρατάει τον κόσμο υποταγμένο, χωρίς βούληση και χωρίς θέληση.
Ο πανικός σε συνδυασμό με την (επίσης τραβηγμένη στα άκρα) τεμπελιά του ανθρώπου μας έχει οδηγήσει στην σημερινή κατάσταση.
Δείτε πως ζείτε εσείς σήμερα. Δείτε πως ζουν οι άλλοι σήμερα.
Όλη η ανθρωπότητα ζει σε καθεστώς φόβου. Ο Τρίτος Κόσμος έχει βέβαια κάθε λόγο να το κάνει.
Όμως οι δυστυχείς πολίτες της βιομηχανοποιημένης και «πολιτισμένης» Δύσης φοβούνται και την σκιά τους.
Φοβούνται μήπως πέσει το χρηματιστήριο, μήπως ανέβουν οι τιμές, μήπως χάσουν την δουλειά τους, μήπως τους τρακάρουν το αυτοκίνητο κλπ.
Φοβούνται τα μικρόβια, τα έντομα, τις ασθένειες, την χοληστερίνη, τον ήλιο κλπ.
Τελευταίο και ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ φοβούνται ΤΙ ΘΑ ΠΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ.
Έτσι ζουν σε μία τελείως παράλογη κατάσταση. Ενώ έχουν απίστευτο πλούτο, γνώσεις, και τεχνολογία δεν διαφέρουν σε τίποτε από τους εξαθλιωμένους κατοίκους της υποσαχάριας Αφρικής.
Είναι ανίκανοι να κάνουν οτιδήποτε μόνοι τους και πάντα στηρίζονται στην καλή θέληση των άλλων ακόμα και για τα αυτονόητα.
Δουλεύουν σαν σκλάβοι, αγοράζουν συνέχεια οποιαδήποτε πανάκριβη και άχρηστη συσκευή τους πασάρουν και ζουν σε μία μόνιμη κατάσταση άγχους και πανικού. Ακόμα και στην εκκλησία πάνε όχι από αγάπη για τον θεό αλλά από φόβο για την κόλαση.
Έτσι οι πολυεθνικές φαρμάκων κάνουν χρυσές δουλειές με τα αγχολυτικά, τα ηρεμιστικά και όλα τα άλλα καλούδια με τα οποία κρατάνε σε καταστολή τις ανθρώπινες μάζες.
Τι άλλο μπορεί να θέλει ένα Παγκόσμιο Οικονομικό Σύστημα από ανθρώπους που φοβούνται και την σκιά τους, δουλεύουν ασταμάτητα και καταναλώνουν ασταμάτητα;
Ευτυχώς όμως υπάρχει η δυνατότητα να αναστρέψετε αυτήν την κατάσταση. Αυτή η αγχώδης, μπερδεμένη και ανθυγιεινή ζωή μπορεί να μετατραπεί σε απλή, χαλαρή και ήρεμη. Το μόνο εμπόδιο που έχετε είναι ο φόβος.

Παγκόσμια παράνοια (και Κάρμα)

Εδώ και χρόνια γκρινιάζω,  κατηγορώντας τα πάντα και βλέποντάς τα όλα μαύρα. Και δυστυχώς έχω πάντα δίκιο. Όχι γιατί είμαι σοφός αλλά είναι θέμα οπτικής γωνίας. Αρκεί να φαντάζεσαι κάτι χειρότερο από αυτό που συμβαίνει και το λες σίγουρος για την «πρόβλεψη».
Και φυσικά δεν έχω δώσει μία ξεκάθαρη λύση. Τι πρέπει να γίνει για να βγούμε από αυτήν την κατάσταση; Και υπάρχει τελικά λύση;
Μπορεί να έχω άδικο, να είμαι μπερδεμένος, να ονειροβατώ ή οτιδήποτε άλλο, αλλά η προσωπική γνώμη μου από όσα έχω μελετήσει και ψάξει είναι η παρακάτω:
Από κάθε άποψη ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ.
Η οποιαδήποτε λύση σε οποιοδήποτε πρόβλημα μπορεί να δοθεί μόνο μέσα από δύο αλληλοσυμπληρούμενους δρόμους:
1) Την προσωπική ψυχολογική εξέλιξη.
Αν παρατηρήσετε με ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ κάθε κακό που συμβαίνει σήμερα συμβαίνει λόγω της ανθρώπινης ψυχολογίας. Στο εσωτερικό σας κόσμο ΕΙΤΕ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΕΙΤΕ ΟΧΙ, είτε το αποδέχεστε είτε όχι, είτε είσαστε θρησκευόμενοι είτε όχι, είτε το δικαιολογείτε είτε όχι, υπάρχουν επτά θανάσιμες «ικανότητες». Καταπίνουν και διαλύουν την οποιαδήποτε θέλησή σας, μετατρέποντάς σας σε έρμαια των παθών σας, και είναι με τυχαία σειρά: Υπερηφάνεια, Φιλαργυρία, Λαγνεία, Λαιμαργία, Φθόνος, Θυμός, Τεμπελιά, Απληστία.
Και επειδή ΟΛΟΙ κουβαλάμε στον ψυχισμό μας αυτούς τους επτά δαίμονες είναι αδύνατον να συνεννοηθούμε, αυτό είναι μία παγκόσμια κατάσταση. Το ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΕΓΩ έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις και έχει αποχαλινωθεί πλήρως. Οι ηθικές αξίες και οι πολιτισμοί χάνονται, ενώ οι άνθρωποι έχουν γίνει μία άνοστη σούπα σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτή είναι πρακτικά η παγκοσμιοποίηση. Ο περίφημος Αντίχριστος της θρησκείας ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΕΔΩ: τον αποτελούμε εμείς οι ίδιοι.
Για αυτό κάθε πάλη και κάθε προσπάθεια για ελευθερία καταλήγει πάντοτε σε έναν νέο δυνάστη. Για παράδειγμα, αυτοί που «επαναστάτησαν» κατά της Χούντας, τελικά κατάκλεψαν τον κρατικό κορβανά και μας έφεραν στην σημερινή κατάσταση.
Λύση για τα παγκόσμια προβλήματα ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΟΘΕΙ αφού όλοι οι άνθρωποι άγονται και φέρονται από τον ανώμαλο ψυχισμό τους. Λύση υπάρχει μόνο σε προσωπικό επίπεδο μέσω της καταπολέμησης των επτά δαιμόνων μας.
2) Η Μόνη άλλη λύση μπορεί να έρθει μέσα από τον Παγκόσμιο Νόμο της Ζυγαριάς: το Κάρμα και το Ντάρμα.
Πρόκειται για έννοιες απίστευτα διαστρεβλωμένες. Ο κάθε πικραμένος δίνει την έννοια που τον βολεύει και το όλο θέμα έχει καταντήσει μία ανούσια μυθολογία.
Το Κάρμα είναι η τιμωρία από τα συσσωρευμένα λάθη και αδικίες που κάναμε, καθώς και η τιμωρία για το καλό που μπορούσαμε να κάνουμε ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΑΜΕ.
Το Ντάρμα είναι η ανταμοιβή για οποιοδήποτε καλό έχουμε κάνει.
Όταν κάποιος πρέπει να τιμωρηθεί για κάτι ενεργοποιείται μέσα του ένα χαρακτηριστικό ΕΓΩ που τον βάζει στην κατάσταση της τιμωρίας και ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙ. Δεν σας φαίνεται παράξενο που μετά από τόσα χρόνια παράλογης λιτότητας και εξευτελισμών σε διεθνές επίπεδο, οι Έλληνες συνεχίζουν να δέχονται παθητικά την κατάσταση;
Δυστυχές (κατά την γνώμη μου επαναλαμβάνω) ότι και να κάνουμε, ακόμα και τα όπλα να πάρουμε, η κατάσταση δεν θα αλλάξει.
Αν ο Νόμος της Ζυγαριάς το θέλει, θα εμφανιστεί ξαφνικά ένας ηγέτης (θυμηθείτε τον Γκάντι), ικανός να αφυπνίσει τον κόσμο από την παθητικότητά του και να οδηγήσει την χώρα σε μία νέα και ανοδική πορεία.
Αν ο Νόμος της Ζυγαριάς το θέλει θα μας κρατήσει σε αυτήν την ψυχολογική παθητικότητα μέχρι να εξαφανιστούμε ακόμα και σαν φυλή.
Έτσι για εμένα ο μόνος δρόμος σωτηρίας, η μόνη δράση που μπορούμε να κάνουμε, είναι η προσωπική επανάσταση ενάντια στο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΕΓΩ μας. Αλλά η επανάσταση αυτή δεν είναι κάτι εύκολο ούτε κάτι ευχάριστο.
Για αυτό βρίσκω ευκολότερο να γίνομαι (εκ του ασφαλούς) μάντης κακών.

Παγκόσμια παράνοια

Η μοναδική επαφή μου με την επικαιρότητα είναι πέντε λεπτά το πρωί (και όχι κάθε πρωί) όταν ακούω που διαβάζουν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Από εκεί καταλαβαίνω αν υπάρχει κάτι νέο, αν υπάρχει κάτι σημαντικό ή αν απλά αναμασώνται τα ίδια και τα ίδια για να γεμίζουν τα δελτία ειδήσεων.
Σήμερα καθυστερώντας λίγο έπεσα στις ειδήσεις. Είδα τον Σάντερς που στήριζε την Χίλαρι Κλίντον στο δημοκρατικό κόμμα.
Για την ιστορία στις ΗΠΑ, τον παγκόσμιο παραγωγό και εξαγωγέα δημοκρατίας (με άλλα λόγια αχαλίνωτου και απάνθρωπου καπιταλισμού), υπάρχουν δύο κόμματα με ονόματα που και τα δύο μεταφράζονται σαν «δημοκρατικά» (υπάρχει ελάχιστη διαφορά στις δύο έννοιες). Η δράση των δύο «δημοκρατικών» κομμάτων και των πιστών σκυλιών τους (ευρωπαϊκά κράτη) είναι τέτοια σε παγκόσμιο επίπεδο, ώστε ο Στάλιν και ο Χίτλερ να αρχίζουν να μοιάζουν με αθώες κορασίδες παρθεναγωγείου.
Κλείνοντας την παρένθεση επανέρχομαι στο θέμα:
Ο Σάντερς λοιπόν στην ομιλία του έλεγε ότι υπάρχει η ανάγκη για ΑΥΞΗΣΗ των κατώτατων μισθών!!!!!! και για ΔΩΡΕΑΝ δημόσια εκπαίδευση!!!!!!
Βέβαια ακόμα και αν γινόταν πρόεδρος δεν θα έκανε τέτοιο αμάρτημα, αλλά αυτό δείχνει ακριβώς την βασική ανάγκη που υπάρχει ακόμα και στις πολιτισμένες (χα, χα, χα) και δημοκρατικές (ΧΑ ΧΑ ΧΑ) χώρες της Δύσης που λυμαίνονται τον παγκόσμιο πλούτο χάριν μερικών ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΤΑΥΤΟΤΗΤΟΣ πολυεθνικών.
Ακόμα και η ενενηντάχρονη γιαγιά σας, που με το ζόρι γράφει το όνομά της, ξέρει πολύ καλά ότι για να υπάρξει καλή και σωστή παραγωγή στο χωράφι πρέπει να ταΐζεις καλά τους εργάτες και να τους ξεκουράζεις. Διαφορετικά το σύστημα παραγωγής χωλαίνει και είναι θνησιγενές.
Και όμως εδώ στο Ελλαδιστάν, οι πολιτικοί μιλάνε ακόμα για μείωση των μισθών, για ιδιωτική εκπαίδευση (όχι άλλο κακό δημόσιο) και γενικά για σκληρό καπιταλισμό με σκοπό να «έρθει η ανάπτυξη» (ΧΑΑΑΑΑΑΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ).
Είναι πραγματικά ανέκδοτο. Στην μητρόπολη της εκμετάλλευσης και του καπιταλισμού να μιλάνε για αύξηση των κατώτατων μισθών και για δωρεάν εκπαίδευση, ενώ στην μητρόπολη της δημοκρατίας μιλάνε για σκληρό, πάνσκληρο καπιταλισμό, την στιγμή που τα στοιχεία δείχνουν την αποτυχία του καπιταλιστικού συστήματος.
Και τα κορόιδα/πρόβατα/ψηφοφόροι κολλημένα στην τηλεόραση υποστηρίζουν πολιτικά ανδρείκελα, πιστεύοντας ότι το δικό τους κουκλάκι θα τους δώσει να φάνε…

Η νεοταξική οικονομική απάτη

Για κάποιον ακατανόητο για εμένα λόγο, σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν όλοι μία ψυχαναγκαστική μανία με την ανάπτυξη. Πρέπει συνεχώς όλοι να παράγουν όλο και περισσότερα και να κερδίζουν όλο και περισσότερα.
Αυτή είναι μία πραγματικά παράλογη πρακτική. Αν βάλεις ένα πεντάχρονο παιδάκι να αναλύσει το θέμα θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι κάτι τέτοιο ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ.
Πάρτε ένα απλό παράδειγμα: έχουμε έναν αγρότη με ένα χωράφι. Ας υποθέσουμε ότι βγάζει δέκα κιλά ντομάτες. Τις πουλάει ένα ευρώ το κιλό και βγάζει δέκα ευρώ.
Με αυτά τα δέκα ευρώ θα πρέπει να πληρώσει τα έξοδα για το χωράφι, τα έξοδα της οικογένειας, τους φόρους και να του μείνει και περίσσευμα το οποίο (σύμφωνα με την βλακώδη παγκόσμια οικονομική πρακτική) θα πρέπει να επενδύσει στο χωράφι του για να βγάλει έντεκα κιλά ντομάτες.
Ταυτόχρονα όμως, εκατοντάδες άλλοι θα πρέπει να εμφανίσουν «αύξηση παραγωγής», δηλαδή κέρδος και θα απαιτήσουν από τον παραγωγό περισσότερο χρήμα.
Ο εργάτης στο χωράφι θα απαιτήσει μεγαλύτερο μισθό.
Ο φορτηγατζής που κουβαλάει τις ντομάτες θα απαιτήσει αυξημένα κόμιστρα.
Ο έμπορος θα απαιτήσει χαμηλότερη τιμή.
Το κράτος θα απαιτήσει μεγαλύτερους φόρους.
Το βενζινάδικο θα απαιτήσει υψηλότερη τιμή στο καύσιμο του τρακτέρ.
Ο μηχανικός για το τρακτέρ θα απαιτήσει περισσότερα για την συντήρηση.
Το εργοστάσιο θα απαιτήσει περισσότερα για τα ανταλλακτικά του τρακτέρ.
Όλοι αυτοί με την σειρά τους υφίστανται μία πίεση ζήτησης όπου πρέπει να πληρώνουν περισσότερα.
Πείτε μου στον θεό που πιστεύετε. Είναι δυνατόν κάθε χρόνο:
-ένα χωράφι να παράγει 3% περισσότερο
-ο εργάτης να δουλεύει 3%  περισσότερο
-ο φορτηγατζής να κουβαλάει 3% περισσότερο
-ο έμπορος να μειώνει τις τιμές 3% και να κερδίζει 3% περισσότερο
-το κράτος να παίρνει 3% περισσότερους φόρους,
-το βενζινάδικο να αυξάνει 3% την τιμή του καυσίμου
-ο μηχανικός να συντηρεί 3% περισσότερα μηχανήματα
-το εργοστάσιο να παράγει 3% περισσότερα ανταλλακτικά
-ο ταξιτζής να οδηγεί 3% περισσότερες ώρες
-ο  παγωτατζής να πουλάει 3% περισσότερα παγωτά
-ο φούρναρης να παράγει 3% περισσότερο ψωμί
-ο μπογιατζής να βάφει 3% περισσότερους τοίχους
-ο νεκροθάφτης να θάβει 3% περισσότερους πεθαμένους
-ο πιλότος να πετάει 3% περισσότερες ώρες
-ο ναυτικός να ταξιδεύει 3% περισσότερες ώρες
-ο ασφαλιστής να κλείνει 3% περισσότερα συμβόλαια
-ο οποιοσδήποτε πωλητής να πουλάει 3% περισσότερο προϊόν
-ο συγγραφέας να γράφει 3% περισσότερο κείμενο
-ο χειρούργος να κάνει 3% περισσότερες εγχειρήσεις
-ο οδοντίατρος να σφραγίζει 3% περισσότερα δόντια
κλπ, κλπ, κλπ;
Είναι δυνατόν ολόκληρη η γη να παράγει ΜΟΝΙΜΑ 3% περισσότερο πλούτο «για να υπάρχει ανάπτυξη»;
Το σύστημα αυτό είναι τόσο παράλογο, θνησιγενές και προβληματικό, ώστε μόνο αν πρόκειται για μία γιγαντιαία κομπίνα, στημένη από κάποιους «άγνωστους», με σκοπό μία ληστρική οικονομική πυραμίδα μπορεί να αποκτήσει κάποια λογική.
Βέβαια:
-σοφός οικονομολόγος δεν είμαι,
-καθηγητής του Χάρβαρντ δεν είμαι
-μαϊντανός στις πολιτικο-κοινωνικο-οικονομικο-στρατηγικο-εκπομπές του Αυτιά και άλλων διασήμων δεν είμαι
-επώνυμος δεν είμαι
-κομματικό στέλεχος δεν είμαι
-ηθοποιός δεν είμαι
-γκολτζής μεγάλης ομαδάρας δεν είμαι
Είναι δυνατόν να σας πείσω;

Γνωμικά

Ο φόβος είναι μετά την υπεροψία ο μεγαλύτερος εχθρός.

Αλήθεια υπάρχει κάποια στιγμή στην ζωή σας που να μην φοβόσαστε; Υπάρχει κάτι, οτιδήποτε που να μην το φοβόσαστε;
Φοβόσαστε τα μικρόβια, τις πεταλούδες, τα μυρμήγκια, τις γάτες, τους σκύλους…
Φοβόσαστε το σκοτάδι, το ηλεκτρικό ρεύμα, τα αυτοκίνητα (ακόμα και όταν οδηγείτε).
Φοβόσαστε την μοναξιά, τους άλλους ανθρώπους, την γαλήνη της φύσης, τον ήλιο.
Φοβόσαστε για την δουλειά σας, τα παιδιά σας, το σπίτι σας, τα λεφτά σας.
Φοβόσαστε για την υπόληψή σας, για το τι θα πουν οι άλλοι.
Φοβόσαστε την αρρώστια, τα γεράματα, τον θάνατο.
Τελικά, είσαστε ένα μίγμα φόβων που μεταμφιέζεται σε μαγκιά, αδιαλλαξία και αδιαφορία για τους άλλους.
Όμως πολύ φοβάμαι ότι δεν θα καταλάβετε τίποτε από αυτό το κείμενο.