Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

5 Οκτωβρίου 2010

Ο άνθρωπος-«χύτρα ταχύτητος»

Ζούμε στον αιώνα της ταχύτητος, της τεχνολογίας, των εφευρέσεων και όλων των άλλων θαυμαστών εφευρέσεων του Πολιτισμού-Αντίχριστου. Και κυρίως ζούμε στον αιώνα του άγχους και των σπασμένων νεύρων.
Απίστευτος όγκος πληροφοριών και απαιτήσεων μας βομβαρδίζει καθημερινά απαιτώντας «νεύρα από ατσάλι». Έτσι είναι περίεργο που ακόμα δεν ονομάσαμε τον αιώνα μας «αιώνα των ψυχιάτρων».
Οι άνθρωποι έρμαια των καταστάσεων καταφεύγουν για συναισθηματική ανακούφιση είτε στα «υλικά αγαθά» (ναρκωτικά, τσιγάρα, ποτά, σεξουαλικός εκφυλισμός, κλπ) είτε στα «πνευματικά αγαθά» (θρησκεία, υγιεινή διατροφή, ανατολικά φιλοσοφικά συστήματα κλπ).
Το να κυριαρχήσει κανείς στα συναισθήματά του είναι κάτι απίστευτα δύσκολο αλλά γίνεται. Απαιτούνται όμως πολύ ειδικές πρακτικές γνώσεις, που "ζουν" κρυμμένες μέσα σε θρησκείες, επιστημονικές έρευνες και φιλοσοφικά συστήματα. Αλλά χρειάζεται πρώτα να «βγει το απόσταγμα» από τα επί μέρους θέματα και να ανακατευτεί για να δημιουργήσει το «φάρμακο για τα νεύρα».
Δύσκολο να το εξηγήσω, ακόμη πιο δύσκολο να το καταλάβει κανείς.
Ένα όμως παράδειγμα ίσως είναι διαφωτιστικό:
Αυτό που εκπαιδεύτηκε και έμαθε να κάνει κανείς για να διαχειριστεί τον εσωτερικό του κόσμο είναι είτε να συγκρατείται «με νύχια και με δόντια» είτε να εκρήγνυται.
Στην πρώτη περίπτωση αργά και σταθερά η εσωτερική πίεση τον τρώει και ο άνθρωπος καταρρέει ψυχολογικά και σωματικά.
 Στην δεύτερη περίπτωση δεν ξέρει πώς να διαχειριστεί την εσωτερική πίεση που του προκαλούν τα εξωτερικά γεγονότα και έτσι εκρήγνυται προκαλώντας πρόβλημα και στον ίδιο και στους άλλους.
Συνήθως όλοι αντιδρούν με ένα μίγμα από αυτές τις δύο περιπτώσεις. Αλλού συγκρατούνται (εκεί όπου συνήθως φοβούνται ή ντρέπονται) και αλλού ξεσπούν (όπου συνήθως βλέπουν ότι «τους παίρνει»). Το πολύ πολύ να πάνε να φάνε και να πιούν μέχρι σκασμού ή να «πήξουν» στα τσιγάρα για να «τελειώσει» η κατάσταση που τους πιέζει. Έτσι όμως το μόνο που πετυχαίνει κάνεις είναι να αποφεύγει το πρόβλημα κάνοντάς το έτσι χειρότερο.
Και οι δύο τρόποι δημιουργούν προβλήματα.
Ίσως για λίγο να προσφέρουν ανακούφιση, αλλά το πρόβλημα περιμένει τον καθένα να επιστρέψει και να παγιδευτεί και πάλι. Και όλοι αναγκαστικά επιστρέφουν γιατί πρέπει να συνδιαλέγονται με ανθρώπους που έχουν αντίθετες γνώμες και απόψεις και από εκεί ξεκινάνε όλα: δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι όλοι οι άλλοι θα έχουν τις ίδιες ιδέες με εμάς ή ότι θα υποχωρούν αναγνωρίζοντας ότι οι δικιές μας «είναι καλύτερες».
Υπάρχει όμως ένας τρίτος τρόπος, άγνωστος στους πολλούς, δύσκολο να εξηγηθεί, ακόμα πιο δύσκολο να γίνει κατανοητός και τόσο απίστευτα απλός που σχεδόν κανείς δεν τον εφαρμόζει:
Δεν θα περιγράψω τον τρόπο γιατί δεν περιγράφεται τόσο απλά παρόλη την απλότητά του, ούτε σε τόσο λίγο χώρο.
Αλλά μοιάζει με την χύτρα ταχύτητος.
Αν πάρετε μια χύτρα ταχύτητος και την βάλετε να βράσει επάνω στην φωτιά αρχίζει να δημιουργείται εσωτερική πίεση. Αν η εσωτερική πίεση αφεθεί να αυξηθεί υπερβολικά, η χύτρα θα σκάσει. Αν όμως κάποιος ανοίγει κάθε τόσο την βαλβίδα και εκτονώνει τον ατμό η χύτρα θα δουλεύει συνέχεια χωρίς πρόβλημα.
Αυτό ακριβώς είναι ο σημερινός άνθρωπος. Μία χύτρα με κολλημένη βαλβίδα.
Ο τρίτος τρόπος για τον οποίο μιλάω είναι να μάθεις να ξεκολλάς την βαλβίδα και να την κάνεις να λειτουργεί κανονικά. Έτσι ο άνθρωπος ζει χωρίς εσωτερική πίεση και χωρίς εξωτερικά προβλήματα.
Το πιθανότερο είναι ότι οι περισσότεροι θα πουν:
«Βλακώδες παράδειγμα. Εγώ…»
Ή
«Καλά τα λες, όμως εγώ…»
Ή
«Εμένα η θρησκεία μου λέει…»
‘Η
«Ο καθηγητής τάδε είπε…»
Κλπ, κλπ, κλπ…
Όλοι αυτοί ας προσπαθήσουν να θυμηθούν αυτά που λέω την επόμενη φορά που η χαλασμένη βαλβίδα στην χύτρα τους ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΚΑΣΕΙ να εκραγούν είτε προς τα μέσα είτε προς τα έξω.
Γιατί η «χύτρα» δεν καταλαβαίνει από επιστημονικές, θρησκευτικές ή άλλες πεποιθήσεις.
ΥΓ. Ξέρω ότι ήδη το κείμενο σας φάνηκε μεγάλο και μπερδεμένο. Αλλά δυστυχώς δεν γίνεται αλλιώς. Απαιτείται ένας απίστευτα περίπλοκος τρόπος για να εκφραστεί το απλό. Αν δεν με πιστεύετε, προσπαθήστε να εκφράσετε τι νιώθετε και τι αισθάνεστε μπροστά σε ένα ηλιοβασίλεμα με τέτοιον τρόπο ώστε οι άλλοι να καταλάβουν ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ εννοείτε.