Εδώ υπάρχει ένα σημαντικό πρόβλημα. Οι τούρκοι, ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΕΜΑΣ, έχουν μία επεκτατική και επιθετική πολιτική προς πάσαν κατεύθυνση. Και αυτήν την πολιτική την ακολουθούν ΣΤΑΘΕΡΑ όλες οι κυβερνήσεις και όλα τα κόμματα. Ακόμα και το τουρκικό κομουνιστικό κόμμα πανηγύρισε όταν έγινε η εισβολή στην Κύπρο [δυστυχώς τότε δεν κρατούσα κανενός είδους αρχείο]. Αντίθετα το δικό μας ΚΚ πετάει την σκούφια του να συμβούν εθνικές καταστροφές, και βάζει και το χεράκι του όπως ακριβώς έκανε και στον πόλεμο του 1922.
Η πολιτική, ή καλύτερα θα έλεγα «πωλητική», στο Ελλαδιστάν, συνίσταται να υποχωρούμε συνεχώς, να κατεβάζουμε τα παντελόνια σε οτιδήποτε απαιτούν οι ΔΗΘΕΝ φίλοι και σύμμαχοί μας. Μέχρι που οι έλληνες[;;;;] ευρωβουλευτές ψηφίζουν εναντίον των ελληνικών συμφερόντων, όπως έγινε και στην ψηφοφορία για την γενοκτονία των Ποντίων, ή παίρνουν τελείως αντεθνικές θέσεις ακόμα και μέσα στην Βουλή, ή καλύτερα θα έλεγα «Βολή».
Αν συνεχίσουμε με αυτήν την νοοτροπία δεν θα διαμελισθεί η Τουρκία. Ή μάλλον δεν θα διαμελισθεί μόνο η Τουρκία. Περισσότερο κινδυνεύουμε να διαμελιστούμε εμείς. Αν συνεχίσουμε έτσι, η Ελλάδα σε λίγο θα μοιάζει με το κρατίδιο του 1827, όταν αποκτήσαμε την ανεξαρτησία μας από τους Τούρκους.
