Οι «έξι εντολές» του Ειρηνικού Πολεμιστή

Δεν ξέρω τι εντύπωση σας δίνουν οι αναρτήσεις μου αλλά είμαι ένα πολύ βίαιο άτομο. Εσάς σας αρέσουν τα όπλα; Εγώ προσωπικά τρελαίνομαι! Η μόνη περίοδος η οποία θα μου ταίριαζε να ζω ήταν αυτή του χολυγουντιανού φανταστικού Φαρ Ουέστ, όπου ο καθένας πυροβολούσε οποιονδήποτε «δι’ ασήμαντον αφορμήν».
Αν είχα την οικονομική δυνατότητα θα είχα μία τεράστια συλλογή κάθε είδους όπλου που μπορεί να φανταστεί κανείς. Δεν την έχω και ταυτόχρονα ζω στο Ελλαδιστάν όπου σε λίγο η κατοχή ενός νυχοκόπτη με μαχαιράκι θα σε στέλνει στο δικαστήριο για «οπλοκατοχή και οπλοφορία».
Ταυτόχρονα όμως έχω ανακαλύψει μία πραγματικά τεράστια ευχαρίστηση: Την ικανοποίηση που δοκιμάζεις όταν όντας απόλυτα βίαιος μπορείς να λειτουργείς ειρηνικά.
Και πραγματικά η ειρήνη -η εξωτερική αλλά κυρίως η εσωτερική-  μπορώ να πω ότι είναι η απόλυτη ηδονή, ο απόλυτος στόχος, ο παράδεισος επί της γης.
Για αυτό έφτιαξα έναν κατάλογο «εντολών» που μου θυμίζει μία πολύ συγκεκριμένη «φιλοσοφία ζωής». Την ιδέα την πήρα από ένα έργο. Εκεί αναφέρονταν μερικά εντυπωσιακά λόγια επενδυμένα με την ανάλογη εικόνα και μουσική. Ήταν ανόητα εκτός από την φράση «έχει ξεχάσει τον Πατέρα του» που μου χτύπησε καμπανάκι.
Προσπαθώ να θυμάμαι τον κατάλογο κάθε στιγμή. Και τον λέω και σε εσάς, έτσι για να παίρνετε ιδέες. Εκείνο  που δεν μπορώ να κάνω είναι να σας δείξω ποιος είναι ο «Πατέρας» σας. Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι ΔΕΝ θέλουν να έχουν Πατέρα.

1] Δεν έχω όπλο. Όποιος έχει όπλο είναι δειλός. Έχει ξεχάσει τον Πατέρα του.
2] Δεν χρησιμοποιώ όπλο. Όποιος χρησιμοποιεί όπλο έχει ξεχάσει τον Πατέρα του.
3] Δεν μου αρέσουν τα όπλα. Σε όποιον αρέσουν τα όπλα έχει ξεχάσει τον Πατέρα του.
4] Ένα όπλο είναι μισητό ακόμα και σε περίοδο πολέμου. Όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό έχει ξεχάσει τον Πατέρα του.
5] Αν υπάρξει ανάγκη θα χρησιμοποιήσω το όπλο μου. Όποιος φοβάται να χρησιμοποιήσει το όπλο του έχει ξεχάσει τον Πατέρα του.
6] Το όπλο είναι το έσχατο μέσον υπεράσπισης. Όποιος δεν το βλέπει έτσι έχει ξεχάσει τον Πατέρα του.

Εσείς τώρα αποφασίστε:
Είσαστε δειλοί που φοβούνται και την σκιά τους;
Είσαστε θρασείς που αισθάνονται γενναίοι μόνο μπροστά σε αδύναμους;
Είσαστε βίαιοι εθισμένοι στην βία;
Είσαστε Ειρηνικοί Πολεμιστές;

Παρακαλώ να σκεφτείτε πολύ και βαθιά, γιατί η πολλή και βαθιά σκέψη είναι «είδος εν ανεπαρκεία» στην σημερινή δειλή και διεφθαρμένη ανθρωπότητα, την εθισμένη στην ρηχή κατανάλωση.