Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

1 Απριλίου 2010

Στο κατώφλι του Κάτω Κόσμου 1

Στην ενεργειακή μας δομή, υπάρχουν τρία «εργαλεία», τα οποία συνήθως μόλις και μετά βίας αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξή τους. Πρόκειται για την συγκέντρωση, την θέληση και την αντίληψη. Οι γνώσεις μας για αυτές είναι υποτυπώδεις και όλοι (ειδικοί και μη) μένουν ευχαριστημένοι κάνοντας αόριστες και απλοϊκές αναφορές στην χρήση, την ανάπτυξη και τις δυνατότητές τους.
Με την κατάλληλη «εκγύμναση» των τριών αυτών ικανοτήτων, μπορεί κανείς να δημιουργήσει ένα «τρυπάνι» με το οποίο μπορεί να τρυπήσει το νοητικό φράγμα της ύλης.
Η ακολουθία κόσμων που περιμένουν πίσω από τον τοίχο του νου έχουν απίστευτο μέγεθος και δυνατότητες. Από τον δεύτερο από αυτούς έχουμε μια απειροελάχιστη εμπειρία μέσω των ονείρων.
Υπάρχει η πιθανότητα-δυνατότητα να μάθει κανείς να ταξιδεύει εκεί «πίσω» με την ανάπτυξη αυτών των τριών «εργαλείων».
Για παράδειγμα υπάρχει η δυνατότητα του «άλματος στον χωροχρόνο» ή «ταξίδι στην τέταρτη διάσταση» ή «Κατάσταση Jino». Από επιστημονικής άποψης οι πρώτες γνωστές αναφορές (όχι όλες βέβαια) εμφανίζονται:
1) Στο Τρίγωνο των Βερμούδων (και σε άλλα παρόμοια περίεργα σημεία) όπου συμβαίνουν χωροχρονικές ανωμαλίες και εξαφανίζονται πλοία και αεροπλάνα.
2) Στο περίφημο «Πείραμα της Φιλαδέλφειας». Εκεί ένα πολεμικό των ΗΠΑ κατάφερε να τηλεμεταφερθεί στον χώρο. Υπήρξαν καταστροφικές συνέπειες για τον ψυχισμό και τα σώματα των απροετοίμαστων ψυχολογικά ναυτών και έτσι το πείραμα πρακτικά αποκρύφτηκε από το κοινό.

Κάτι παρόμοιο μπορεί να κάνει και ένας απλός άνθρωπος με την κατάλληλη διανοητική, ψυχολογική και σωματική πειθαρχία. Η ενεργοποίηση αυτής της ικανότητας σε κάνει ικανό να ταξιδεύεις ακαριαία σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου (Δάσκαλοι-Μύστες), να αιωρείσαι (άγιοι) να πετάς (το σκουπόξυλο των μαγισσών), να περπατάς πάνω στο νερό (Ιησούς), να περνάς μέσα από τοίχους (το κλειδί των μαγισσών «που ανοίγει όλες τις πόρτες») ή να πατάς στην φωτιά χωρίς να καίγεσαι (αναστενάρηδες).

Έτσι θα μπορούσε ένας επισκέπτης του μαντείου, να περάσει μέσα στην υπόγεια αίθουσα χωρίς την ανάγκη φυσικής εισόδου, η οποία άλλωστε ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.
Μπορεί να σας φαίνεται απίθανο ή αδύνατο κάτι τέτοιο. Μπορεί επίσης να μην σας αρέσει, αφού αυτές οι καταστάσεις σας στερούν το «γνωστό» και «ασφαλές» του υλικού κόσμου.
Αυτό όμως δεν σημαίνει απολύτως τίποτε.
Δυστυχώς ζούμε σε έναν διανοητικό κόσμο κατασκευασμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να βλέπουμε όχι την πραγματικότητα αλλά τις προσωπικές ιδέες μας.