Ένας ασφαλιστής σε μεγάλη ασφαλιστική εταιρία, σε συζήτηση που είχαμε, μου είχε πει ότι η ΕΕ έχει φτωχούς πολίτες (φορτωμένους δάνεια και κάρτες) που ζουν σε σπίτια που νοικιάζουν και πλούσιο κράτος. Η Ελλάδα όμως είχε πλούσιους πολίτες (χωρίς εξαρτήσεις από δάνεια και κάρτες) και φτωχό κράτος.
Είπε επίσης ότι θα κάνουν το ίδιο και στην Ελλάδα δημιουργώντας φτωχούς (και καταχρεωμένους) πολίτες σε ένα πλούσιο κράτος.
Μπορεί κανείς βέβαια να πει ότι το κράτος μας ήταν φτωχό από τις κλεψιές και τις μίζες. Είναι αλήθεια, αλλά πρόκειται για άλλη ιστορία.
Σημασία έχει ότι σιγά σιγά φαίνεται ότι ο ασφαλιστής επιβεβαιώνεται. Οι τράπεζες δίνουν φοροδάνεια μέχρι 40.000 ευρώ για να εξοφλήσετε την εφορία.
Τι συμπέρασμα βγάζετε από αυτό;
Εγώ τουλάχιστον έβγαλα το εξής:
1) Το κράτος φορολογεί άγρια όποιον δεν μπορεί (συνταξιούχους-μισθωτούς) ή είναι αρκετά ηλίθιος (σαν επιχειρηματίας) ώστε να μην φοροδιαφεύγει.
2) Μετά έρχεται η τράπεζα και δίνει την «σωτήρια σανίδα» που χρέος με τόκο.
3) Η εφορία παρουσιάζει αυξημένα έσοδα και τα νούμερα «πάνε καλά».
4) Το κράτος «πνίγει» τους νομιμόφρονες ηλίθιους με φόρους, εισφορές και γραφειοκρατία.
5) Αυτοί φορτώνονται με μεγαλύτερα χρέη, τα οποία μετά θα πάνε να ξαναδανειστούν για να τα πληρώσουν.
6) Ταυτόχρονα το κράτος θα ανεβάζει συνέχεια τις αντικειμενικές τιμές με αποτέλεσμα να φτάσουν τα ακίνητα να πουλιούνται σε τιμές ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΕΣ της αντικειμενικής.
Έτσι θα αγοράζεις ένα σπίτι των 100 ευρώ και θα πληρώνεις εφορία ας πούμε 200.
7) Καπάκι μπαίνει ο όρος του «πράσινου σπιτιού» όπου αρχίζεις ένα μαραθώνιο πληρωμών για να μπορέσεις να ενοικιάσεις ή να πουλήσεις το σπίτι που έχεις.
8) Το αποτέλεσμα είναι ότι σε λίγο θα χρωστάνε όλοι στις τράπεζες και τα σπίτια θα έχουν μικρή αξία για τους πολίτες.
ΕΤΣΙ θα γίνουμε σε λίγο και εμείς Ευρωπαίοι πολίτες-φυτά, θα ψηφίζουν οι ελάχιστοι οπαδοί κομμάτων ώστε να κυβερνάει μια κυβερνητική «πλειοψηφία» του 10 ή 15 %, οι τράπεζες και οι πολυεθνικές θα κονομάνε χοντρά και τα νούμερα θα ευημερούν.
Να θυμάστε την Βενεζουέλα. Έχει ρυθμό ανάπτυξης 4% τα τελευταία επτά χρόνια, αλλά η πλειοψηφία των πολιτών ζει με μισθούς κάτω από το όριο της φτώχειας και ένα στα δύο παιδιά πεθαίνει από ασιτία.
Σας θυμίζουν όλα αυτά τίποτε;
