Το πρόβλημα ήταν πολύπλοκο:
1) Το κάθε τσίμπημα πρηζόταν και είχε τρομερή φαγούρα για δύο ολόκληρες εβδομάδες. Αυτό σήμαινε ότι μέσα σε μία εβδομάδα είχα στο σώμα μου τουλάχιστον 30 τσιμπήματα, τα οποία φαγούριζαν όλα μαζί.
2) Με κάθε «νέο σετ» τσιμπημάτων είχα και μία έντονη κρίση φαγούρας.
3) Ο μόνος τρόπος να απαλλαγώ από ένα τσίμπημα ήταν είτε να κάνω υπομονή, αφού οι αντιισταμινικές αλοιφές είχαν ελάχιστη επίδραση, είτε να κάνω πληγή από το ξύσιμο.
Έτσι στο τέλος (είμαι πολύ δημιουργικός τύπος) εφηύρα μια πολύ ειδική μορφή βελονισμού!
Στην εικόνα βλέπετε ένα φρέσκο τσίμπημα κουνουπιού. Δημιούργησε μικρό πρήξιμο (λόγω του σημείου στο δέρμα), αλλά είναι δραστήριο! Το παλιό τσίμπημα έφτιαξε μόνο του φουσκάλα και έσπασε από την επαφή με το σανδάλι.
Στην εικόνα βλέπετε το τσίμπημα αφού το τρύπησα με μία βελόνα ραψίματος. Έχει ματώσει σε ένα σημείο πολύ ελαφριά.
Πάρτε μία βελόνα ραψίματος και αρχίστε να πιέζετε το δέρμα. Είναι πολύ μυτερή και το τρυπάει με μεγάλη ευκολία χωρίς πόνο. Αν το πρήξιμο είναι έντονο θα νοιώθετε το κρις-κριτς του δέρματος καθώς τρυπάει, ή έναν ελαφρύ πόνο σαν φαγούρα. Στην συνέχεια πιέστε με τους αντίχειρες γύρω-γύρω στο τσίμπημα. Από τις τρυπίτσες θα βγαίνει αίμα και καθαρό άσπρο υγρό. Στην επόμενη εικόνα βλέπετε το συνολικό αποτέλεσμα.
Αν είσαστε τυχεροί το τσίμπημα αδρανοποιείται αμέσως, αφού φεύγει όλο το δηλητήριο. Διαφορετικά είτε είναι πιο εύκολο να το αντέξετε είτε του ξανακάνετε την ίδια θεραπεία μία ή δύο φορές ακόμα τις επόμενες ημέρες.Ακόμα καλύτερα αποτελέσματα θα έχετε αν χρησιμοποιήσετε το ειδικό κιτ για τα δαγκώματα των φιδιών. Το πουλάνε στα φαρμακεία. Επίσης μπορείτε να ρουφήξετε το τσίμπημα, αν βέβαια βρίσκεται σε βολικό σημείο.
Καλά χειρουργεία για όσους θα πάνε διακοπές…
