Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

28 Ιουλίου 2018

Να γιατί θα συνεχίσουμε να καιγόμαστε ζωντανοί

Γιατί καίγεται ο κόσμος και μετά το ξεχνάει πατέρα;
Τα πράγματα είναι πολύ απλά και δεν υπάρχει περίπτωση να σταματήσει αυτή η καταστροφή, γιατί πολύ απλά πρόκειται πλέον για ένα είδος συλλογικού και ασυνείδητου εθίμου.
Θέλετε τις αιτίες που κάηκε το Μάτι και πέθαναν τόσοι άνθρωποι;
Ορίστε οι αιτίες:
1] Κρατική ολιγωρία τα τελευταία 150 χρόνια. Ακόμα και σήμερα αμφιβάλλω αν έχει ολοκληρωθεί το περίφημο δασολόγιο που έπρεπε να υπάρχει από το 1900.
2] Καταπάτηση των δασικών αλλά και των καμένων εκτάσεων. Εκεί όπου καίγονται δάση ΑΜΕΣΩΣ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ ξεφυτρώνουν οικόπεδα, καλλιέργειες με ελιές ή σπαρτά και μετά από λίγο και αυθαίρετα κτίσματα.
3] Η μανία όλων να αγοράζουν όσο το δυνατόν πιο μικρά οικόπεδα και να χτίζουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερα σπίτια. Βλέπω στις γύρω περιοχές πολυτελή και τεράστια σπίτια πολλές φορές διώροφα ή τριώροφα να έχουν με το ζόρι 50 ή 60 μέτρα ελεύθερο χώρο. Οι φτωχότεροι στριμώχνονται σε οικοπεδάκια των 150 τετραγωνικών με άθλιες ξύλινες κατασκευές απόλυτα υποψήφιες για κάψιμο. Έχω δει ένα οικόπεδο που δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 50 τετραγωνικά, ενώ στον δρόμο μου σε ένα οικόπεδο 100 τετραγωνικών υπάρχει φαρδιά-πλατιά η πινακίδα αποθέωση του νεοελληνικού εγωισμού «Ιδιοκτησία τάδε»!!!
3] Έλλειψη δρόμων. Στην περιοχή που μένω υπάρχουν πολλοί παράλληλοι τυφλοί δρόμοι μήκους μέχρι και ένα χιλιόμετρο. Όσοι μένουν εκεί θα πρέπει να περάσουν από φωτιές, τρομοκρατημένους ανθρώπους και εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα για να φτάσουν στην θάλασσα. Φυσικά ούτε λόγος να μπορέσει να πλησιάσει πυροσβεστικό όχημα, αφού μετά θα πρέπει να φύγει από εκεί ΠΗΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΙΣΘΕΝ.
4] Την απίστευτη βλακεία των ανθρώπων που χτίζουν αυθαίρετα μέσα στα πευκοδάση και μετά περιμένουν από την πολιτεία να τους σώσει.
5] Την απίστευτη ηλιθιότητα όσων καίνε χόρτα ή ανάβουν μπάρμπεκιου χωρίς κανέναν έλεγχο. Από μία τέτοια παρατημένη θράκα κάηκε πριν μερικά χρόνια η Ρόδος.
6] Να προσθέσω και τους καπνιστές, οι οποίοι σχεδόν με ψυχαναγκαστικό τρόπο, απαξιούν να χρησιμοποιήσουν το τασάκι του αυτοκινήτου τους και πετάνε τις γόπες «όπου λάχει» έξω από το αυτοκίνητο. Είμαι αυτόπτης μάρτυρας στο εξής περιστατικό: Αθήνα, περιοχή κάπου στην Πετρούπολη, σε έναν δρόμο που περνάει δίπλα από ένα μικρό άλσος της περιοχής. Είναι καλοκαίρι, η ατμόσφαιρα μοιάζει να βγαίνει από πιστολάκι για τα μαλλιά και ο άνεμος είναι ισχυρός. Μία ΗΛΙΘΙΑ οδηγός περνάει από τον δρόμο και πετάει την γόπα της. Αυτή πέφτοντας άρχισε να διαλύεται δημιουργώντας πολλές κάφτρες, οι οποίες τελικά δεν έφτασαν μέχρι το  άλσος. Ευτυχώς που ανέβαινε την ανηφόρα. Αν πήγαινε ανάποδα θα πέταγε την γόπα της πολύ πιο κοντά.
Για αυτόν τον λόγο εξάλλου έχει καεί το μεγαλύτερο μέρος των διαχωριστικών λωρίδων από την Αττική οδό και κάτω. Οι οδηγοί πετάνε αναμμένες γόπες αδιαφορώντας για το αποτέλεσμα. Μην μου πει κανένας ανεγκέφαλος ότι την νησίδα την καίνε καταπατητές…
Καλό Μάτι λοιπόν και για όσους δεν έγιναν ακόμα.