Δεν είναι παράξενο ότι εφηύραμε και την σάτιρα, η οποία σχετίζεται άμεσα με την δημοκρατία αλλά και την πολιτική. Οι αρχαίοι κωμωδιογράφοι έχουν δείξει τον δρόμο σατιρίζοντας τις προσωπικότητες της εποχής τους και κάνοντας τον σχετικό έλεγχο στα δημόσια πρόσωπα.
Η συνέχειά τους βρίσκεται στις σημερινές επιθεωρήσεις, οι οποίες κάνουν ακριβώς το ίδιο για τους σύγχρονους πολιτικούς. Μόνο που το Σύστημα έχει καταφέρει να τις "πεθάνει". Οι επιθεωρήσεις σήμερα έχουν πρακτικά σταματήσει και οι ηθοποιοί ενδιαφέρονται για περίεργα έργα, με περίεργη κουλτούρα γραμμένα από ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με την εποχή μας και με τους Έλληνες. Σκοπός αυτού είναι το να μετατραπούμε από "πολιτικά ζώα" σε σκέτα "ζώα". Και μπορώ να πω ότι αυτό έχει κατορθωθεί σχεδόν πλήρως.
Τελικά προσωπικά προτιμώ την σάτιρα από την πολιτική, γιατί η πολιτική έχει ξεπέσει πάρα πολύ. Κατάντησε να θεωρείς δεδομένο ότι ο οποιοσδήποτε πολιτικός είναι ένας απατεώνας ο οποίος θέλει να κάτσει στην καρέκλα για να τα κονομήσει. Με το χάλι που έχουν τα σημερινά κώματα [η σωστή γραφή του κόμματα πλέον] και την έξαψη των παθών που χρησιμοποιούν για να τραβήξουν πρόβατα-ψηφοφόρους, απορώ γιατί δεν μας έχουν βάλει ακόμα σε έναν καινούριο εμφύλιο. Όχι ότι ο Συριζα δεν το έχει σχεδόν καταφέρει αυτό...
Διαβάστε λοιπόν τι λέει ένας υποψήφιος πολιτικός στον ψηφοφόρο για να του πάρει την ψήφο. Μετά διαβάστε τα ίδια αλλά από κάτω προς τα πάνω.
