Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

9 Ιανουαρίου 2017

Η πανθρησκεία της αθρησκείας

Ο μοντέρνος κόσμος μας δεν έχει πλέον ανάγκη θεών, θρησκειών και άλλων τέτοιων σκοταδιστικών προλήψεων.
Έχουμε πλέον νέους θεούς:
-την δημοκρατία (όπως μας βολεύει)
-το ελεύθερο εμπόριο (όπως μας βολεύει)
-το χρηματιστήριο (όπως μας βολεύει)
Οτιδήποτε άλλο ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΒΟΛΕΥΕΙ.
Και κυρίως έχουμε ανεβάσει στο βάθρο του αρχηγού τον πανάρχαιο, πρωταρχικό θεό μας: τον Εγωισμό.
Όσες προσπάθειες και αν έχουν γίνει εδώ και χιλιάδες χρόνια, όσο μελάνι και αν δαπανήθηκε από τους σοφούς, όσο αίμα και αν χύθηκε από τους ήρωες, όσες θρησκείες και αν δημιουργήθηκαν από άγιους ανθρώπους, το αποτέλεσμα είναι ένα και μοναδικό:
Ο ανίκητος και τόσο αγαπημένος θεός μας -το ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΕΓΩ μας- κυριαρχεί, διαστρέφει και ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ κάθε προσπάθεια για ειρήνη και ευτυχία στην υφήλιο, μετατρέποντας τις ανθρώπινες ομάδες σε κοπάδια ζώων.
Πρώτο και καλύτερο παράδειγμα ο χριστιανισμός.
Ενώ η βασική αρχή του είναι η αγάπη προς όλους, ακόμα και προς τους εχθρούς, διαστρεβλώθηκε τόσο πολύ ώστε να δημιουργήσει σταυροφορίες, Ιερές Εξετάσεις και γενοκτονίες ολόκληρων «άθεων» πολιτισμών.
Παρ’ όλα αυτά, είτε σας αρέσει είτε όχι, η θρησκεία είναι ένα χρησιμότατο εργαλείο. Η βασική λειτουργία της, από τότε που υπάρχει ο άνθρωπος, είναι να συγκρατεί τις μάζες για να μην εκτρέπονται. Κάτι σαν τα χαλινάρια στα άλογα. Η τιμωρία στην κόλαση είναι ένα καλό κίνητρο για τα ανθρωπόζωα. Δεν κλέβουν, δεν λένε ψέματα, δεν σκοτώνουν, δεν βιάζουν, δεν βασανίζουν, δεν εξαπατούν, δεν καταστρέφουν τα πάντα ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ, αλλά γιατί φοβούνται την τιμωρία. Συμβαίνει το ίδιο με τον κλέφτη που φοβάται την αστυνομία και δεν δρα ανεξέλεγκτα.
Είναι φυσικό να υπάρχει φόβος στην θρησκεία. Αλλά υπάρχει επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν κανενός είδους κατανόηση. Είναι σαν τα παιδιά που τρώνε το φαί τους για να μην έρθει και τα πάρει ο μπαμπούλας.
Είναι φυσικό να χρησιμοποιείται η θρησκεία για καταπίεση και απόκτηση δύναμης. Αλλά δεν διαφέρει σε τίποτε από ένα μαχαίρι. Αν σας βάλουν ένα μαχαίρι στον λαιμό για να δώσετε τα λεφτά σας, δεν μπορείτε να κατηγορήσετε ούτε το μαχαίρι, ούτε το μαγαζί από το οποίο αγοράστηκε, ούτε και τον κατασκευαστή του. Θα πρέπει να κατηγορήσετε τον άνθρωπο που το χρησιμοποιεί με άσχημο τρόπο. Γιατί άραγε η θρησκεία θα πρέπει να φταίει ΑΥΤΗ για όσα κάνουν οι ΦΑΝΑΤΙΚΟΙ οπαδοί της;
Ο ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ είναι το κύριο χαρακτηριστικό οποιουδήποτε πιστού. Τα προχειρότερα παραδείγματα είναι οι «φίλαθλοι» και οι τζιχαντιστές.
Και αν εσείς δεν πιστεύετε σε θεούς και δαίμονες, αλλά κοκορευόσαστε ότι είσαστε άθεοι, αγνωστικιστές, ή ότι άλλο, ισχυριζόμενοι ότι δεν υπάρχει τίποτε πέρα από την μίζερη ζωή που ζείτε, κάτσετε να αναρωτηθείτε τι είναι αυτό που σας κρατάει «πολιτισμένους».
Και αν είσαστε τίμιοι με τον εαυτό σας θα απαντήσετε ότι πρόκειται για δύο πράγματα:
Πρώτον, ο φόβος της ανθρώπινης δικαιοσύνης και τιμωρίας αν σας πιάσουν να κλέβετε, να φοροδιαφεύγετε, να σκοτώνετε κλπ.
Δεύτερον, ένα απροσδιόριστο «κάτι» που φωλιάζει βαθιά μέσα σας και σε κάποιες σπάνιες στιγμές σας «ενοχλεί». Και αυτή η «ενόχληση» σας προτρέπει να φερθείτε με ηθικό τρόπο.
Αυτή η «ενόχληση» είναι το τελευταίο φράγμα που εμποδίζει τους ανθρώπους από το να ζωοποιηθούν τελείως.
Για σκεφτείτε το αυτό: αν δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΕ εκτός από την άθλια ζωή μας μέσα σε αυτόν τον άθλιο πολιτισμό, αν δεν υπάρχει κανενός είδους «έπειτα», αν όλα είναι «ότι φάμε, ότι πιούμε κι ότι αρπάξει ο κ…λος μας», τότε τι μας εμποδίζει από το να μετατραπούμε σε ζώα και να αρπάζουμε, να κλέβουμε να σκοτώνουμε, να ερημώνουμε και να κάνουμε κάθε είδους έγκλημα;
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά προσωπικά προτιμώ να θεωρώ ότι υπάρχει «κάτι» το οποίο δεν το βλέπεις, δεν το πιάνεις, δεν έχει γεύση ούτε μυρωδιά. Και χωρίς να μπορώ να αποδείξω την ύπαρξή του, ΕΚΛΕΓΩ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΜΑΙ σαν Άνθρωπος ακολουθώντας το και όχι σαν ζώο παραβλέποντάς το.
Εξάλλου, η μεταμόρφωση του ανθρώπου-ζώου προς το πιο ανθρώπινο περνάει μέσα από τρία βήματα: ΕΚΛΟΓΗ, ΑΛΛΑΓΗ, ΑΠΟΦΑΣΗ.
Παρακαλώ σκεφτείτε τα λίγο όλα αυτά…