Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

8 Απριλίου 2009

Αρχαία θανατηφόρα όπλα (Μαχαμπαράτα)

Στα αρχαία κείμενα υπάρχουν αναφορές για περίεργα συμβάντα που δεν έχουν λογική εξήγηση εκτός και κάνεις την υπόθεση ότι υπήρχε αναπτυγμένος πολιτισμός με τεχνολογία αν όχι ανώτερη τουλάχιστον ίση με την δική μας. Στην Μαχαμπαράτα για παράδειγμα αναφέρεται η χρήση Θεϊκών Όπλων και οι επιπτώσεις τους στην μάχη. Από την περιγραφή μπορεί κανείς να βγάλει ακόμη και κατηγορίες όπλων τόσο επικίνδυνων όσο και τα σημερινά. Δυστυχώς δεν έχω μία πλήρη έκδοση της Μαχαμπαράτα για να βρω ακριβώς τα εδάφια και έτσι αρκούμαι αναγκαστικά στην μεταγραφή τους:
Χημικά όπλα: Το τελευταίο όπλο μην το χρησιμοποιήσεις. Γιατί τότε ξηρασία θα πέσει στην χώρα για 12 χρόνια και τα μωρά στην κοιλιά της μάνας τους θα πεθάνουν.

Συμβατικά όπλα:
-Τα όπλα χτυπούσαν ψηλά στον αέρα και φλόγες ξεχύθηκαν από μέσα τους, που έμοιαζαν με την μεγάλη φωτιά που καταβροχθίζει την γη στο τέλος μιας γήινης περιόδου. Χιλιάδες διάττοντες έπεσαν από τον ουρανό. Τα ζώα στα νερά και στην ξηρά έτρεμαν από φόβο. Η γη ολόκληρη σείστηκε.
-Εκκωφαντικός κρότος γέμιζε το πεδίο της μάχης. Το όπλο Ναραγιάνα πέταξε στον αέρα. Χιλιάδες βέλη βγήκαν από μέσα του σαν φίδια που σφύριζαν και έπεφταν απάνω στους πολεμιστές από όλες τις μεριές.

Πυρηνικά όπλα:
-Το άγνωστο όπλο είναι μια λαμπερή αστραπή, ένας καταστροφικός άγγελος θανάτου που έκανε στάχτη όλους στους Βρίσνι και τους Αντχάκα. Τα πυρακτωμένα σώματα ήταν αγνώριστα. Αλλά και σε αυτούς που γλίτωσαν έπεφταν τα νύχια και οι τρίχες. Πήλινα δοχεία έσπαζαν χωρίς λόγο, τα πουλιά άσπρισαν. Σε λίγο καιρό τα τρόφιμα έγιναν δηλητηριώδη. Η αστραπή κατακάθισε και έγινε λεπτή σκόνη. Για να γλιτώσουν από την φωτιά οι στρατιώτες έπεφταν στο νερό με τα όπλα τους.
-Ο ουρανός κραύγασε, απαντώντας βρυχήθηκε η γη, μια αστραπή έλαμψε, μια φωτιά τινάχτηκε ψηλά, έβρεξε θάνατο. Το φως χάθηκε. Έσβησε η φωτιά. Ότι από την αστραπή χτυπήθηκε έγινε στάχτη.
-Ήταν σαν να είχαν εξαπολυθεί τα στοιχεία της φύσεως. Ο ήλιος γύριζε σε κύκλο. Καμένοι από την κάψα του όπλου οι άνθρωποι παραπατούσαν στο λιοπύρι. Οι ελέφαντες είχαν χτυπηθεί από τις καύτρες και έτρεχαν πέρα δώθε εξαγριωμένοι.... Το νερό έγινε καυτό, τα ζώα ψοφούσαν.... Η μανία της φωτιάς έριχνε τα δέντρα σε σειρές όπως σε πυρκαΐά των δασών... Άλογα και άρματα καίγονταν. Όλα έδειχναν την εικόνα που βλέπουμε μετά από μεγάλη φωτιά. Χιλιάδες άμαξες καταστράφηκαν, μετά απλώθηκε βαθιά σιγή. Ήταν ανατριχιαστικό θέαμα. Τα πτώματα των σκοτωμένων ήταν ακρωτηριασμένα από την φοβερή θερμότητα, ώστε δεν είχαν πια την όψη ανθρώπων.
Ποτέ πριν δεν είδαμε τέτοιο τρομερό όπλο και ποτέ πριν δεν είχαμε ακούσει για ένα τέτοιο όπλο.
Μετά την πρώτη δοκιμή της ατομικής βόμβας το 1945, ο Οπενχάϊμερ έγραψε στα απομνημονεύματά του: "Μερικοί άνθρωποι γέλασαν, μερικοί άνθρωποι φώναζαν, οι περισσότεροι άνθρωποι ήταν σιωπηλοί. Μέσα στο μυαλό μου κυριάρχησε ένας στίχος από το "Bhagavad-Gita" στην οποία ο Krishna προσπαθεί να πείσει τον πρίγκιπα ότι πρέπει να κάνει το καθήκον του: "Αν δεις μια μέρα 10.000 ήλιους να λάμπουν στον ουρανό, θα ξέρεις ότι είμαι εγώ, ο θάνατος: ο καταστροφέας των κόσμων".
Ελπίζω να μην θυμηθούμε και άλλους στίχους από τα αρχαία κείμενα. Αρκετά έχουμε δει μέχρι σήμερα.