Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

8 Μαρτίου 2009

Επανάληψη καταχώρησης για τον φεμινισμό

Επ' ευκαιρία της γιορτής της γυναίκας ξανα-δημοσιεύω μια παλιότερη καταχώρησή μου για τον φεμινισμό. Δεν μου αρέσει η σημερινή κατάσταση που επικρατεί. Αλλά και δεν μου αρέσει και η προηγούμενη κατάσταση που επικρατούσε. Τις θεωρώ και τις δύο άκρα που δεν έχουν σχέση με ισορροπημένους ανθρώπους.

Μία μεγάλη παγίδα για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το "σύστημα" είναι ο φεμινισμός.

Διπλασιάζει το εργατικό δυναμικό και επομένως αυξάνει την ανεργία και δίνει την δυνατότητα να κρατιούνται οι μισθοί χαμηλά.

Η μεγάλη ανεργία και οι μισθοί στο όριο της φτώχειας είναι η τούρτα της παγκοσμιοποίησης και η χαρά των κεφαλαιοκρατών. Το τυρί στην φάκα είναι ο φεμινισμός και δυστυχώς την φάκα δεν την βλέπει κανείς. Όλοι ασχολούνται με το τυρί αν θα είναι με πολλά ή λίγα λιπαρά.

-Οι γυναίκες θα έπρεπε να κάθονται στο σπίτι, να ασχολούνται με τα παιδιά τους, τα ψώνια τους και όλες τις υπόλοιπες "γυναικείες" υποθέσεις.

-Οι άνδρες θα έπρεπε να μπορούν να δουλεύουν με έναν αξιοπρεπή μισθό, έτσι ώστε να μπορούν να ζήσουν την οικογένειά τους, ασχολούμενοι με τις αντίστοιχες "ανδρικές" υποθέσεις.

-Το κράτος θα έπρεπε να διαμορφώσει τις κοινωνικές συνθήκες έτσι ώστε να υπάρχει σωστή μόρφωση και πλήρης ισότητα στα δύο φύλα. Να μην παρατηρείται το φαινόμενο που επικρατούσε μέχρι πρότινος στην Ελληνική κοινωνία (ακόμα υπάρχει) η γυναίκα να είναι ένα έπιπλο, μια μηχανή παραγωγής παιδιών που ο άνδρας έπαιρνε μαζί με την προίκα.

Ελπίζω να μην με κατηγορήσει κανείς για μισογύνη, σεξιστικό γουρούνι και τα τοιαύτα παρά τα όσα πεντακάθαρα λέω. Η απόδειξη θεωρώ ότι είναι απλούστατη:

1) Η Φύση ή ο Θεός (διαλέξτε ανάλογα με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις σας) μας δημιούργησε ίσους αλλά όχι όμοιους. Αποστολή μιας γυναίκας δεν είναι να γνωρίζει πολεμικές τέχνες και να πιλοτάρει μαχητικά αεροπλάνα. Βάλτε σε έναν χώρο ένα μωρό και ένα αυτοκίνητο και παρατηρήστε πόσες γυναίκες θα πάνε στο αυτοκίνητο και πόσοι άνδρες στο μωρό.

2) Ο εγκέφαλος είναι ξεκάθαρα «ανδρικός» ή «γυναικείος». Μία γυναίκα δεν μπορεί να προσανατολιστεί τόσο καλά όσο ένας άνδρας, δεν μπορεί να υπολογίσει τόσο καλά τις αποστάσεις. Ένας άνδρας δεν μπορεί να εκτιμήσει σωστά την διαμόρφωση ενός χώρου, να διευκρινίσει την διαφορά στις αποχρώσεις των χρωμάτων και είναι λιγότερο ευαίσθητος από την γυναίκα στις μυρωδιές.

Αυτό δεν σημαίνει ότι ο άνδρας είναι ανώτερος από την γυναίκα. Ούτε η γυναίκα χρειάζεται να παλεύει για να γίνει «ίση» με τον άνδρα. Είναι ίση αλλά όχι όμοια, έτσι (για παράδειγμα) πάντοτε θα δυσκολεύεται περισσότερο στην οδήγηση. Κανένας νόμος για την "ισότητα" δεν θα την καταφέρει να μάθει να οδηγάει τόσο καλά όσο ένας άνδρας (σε γενικές γραμμές φυσικά γιατί υπάρχουν πάντοτε οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα).

3) Παρατηρείται μια σημαντική αύξηση προβλημάτων γονιμότητας και άλλων προβλημάτων υγείας σε όλο και μικρότερες ηλικίες. Σήμερα τα περισσότερα ζευγάρια δεν μπορούν να κάνουν παιδιά χωρίς φάρμακα και ιατρική υποστήριξη. Σίγουρα φταίει ο σύγχρονος τρόπος ζωής (κάποια συγκεκριμένη πτυχή του δεν είναι επί του παρόντος να αναλυθεί). Θυμηθείτε τις γιαγιάδες μας (με πολλές αναστολές, ανικανοποίητες και καταπιεσμένες αλλά και φτωχότερα τρεφόμενες), οι οποίες δούλευαν σαν σκλάβες, συνελάμβαναν «με την μυρωδιά» και γεννούσαν «σαν κουνέλες» πανεύκολα χωρίς φάρμακα και γιατρούς και τελικά ζούνε ακόμα σε αντίθεση με τους όχι και τόσο ταλαιπωρημένους άνδρες τους. Είναι γνωστή η φράση που λέγεται μεταξύ σοβαρού και αστείου: «Όταν χτυπάει η καμπάνα δεν ρωτάς ποια πέθανε, αλλά ποιος πέθανε».

Η Φύση είναι γένους θηλυκού. Έτσι δεν ενδιαφέρεται για τα αρσενικά (το ποσοστό επιτυχίας στις πιο σύγχρονες μεθόδους σύλληψης στο εργαστήριο για να προσδιοριστεί τεχνητά το φύλο του παιδιού είναι 72% για τα αγόρια και 92% για τα κορίτσια!). Π.χ. τα αρσενικά στις κυψέλες ζουν μέχρι την γονιμοποίηση της βασίλισσας, στα μυρμήγκια το ίδιο. Οι θηλυκές αράχνες πολλές φορές τρώνε τους συντρόφους τους μετά την γονιμοποίηση. Στα θηλαστικά υπάρχουν κοπάδια θηλυκών με ένα αρσενικό που κυριαρχεί μέχρι να νικηθεί από ένα άλλο ισχυρότερο. Οι κυρίαρχοι αρσενικοί στους μπαμπουίνους επιτίθενται στον εχθρό και πολλές φορές σκοτώνονται προστατεύοντας τα θηλυκά με τα μικρά τους. Στα περισσότερα ζώα το θηλυκό μεγαλώνει μόνο του τα μικρά του.

Από αυτά μπορεί να καταλάβει κανείς την αξία που δίνεται από την φύση στο αρσενικό. Τα αρσενικά είναι αναλώσιμα γιατί, σε αντίθεση με τα θηλυκά, δεν χρειάζεται μεγάλος αριθμός για να εξασφαλισθεί η συνέχεια του είδους. Επομένως συμπεραίνουμε ότι το θηλυκό (από επιλογή της φύσης) θα μπορεί να επιζεί πιο εύκολα σε κακουχίες και αρρώστιες και το αποτέλεσμα είναι μεγαλύτερος μέσος όρος ζωής. Ενώ γεννιούνται γενικά περισσότερα αγόρια στο τέλος οι γυναίκες της ώριμης ηλικίας είναι περισσότερες από τους άνδρες.

4) Σήμερα, με την βοήθεια του φεμινισμού, οι γυναίκες υιοθετούν τις ανδρικές συνήθειες. Έτσι παρατηρείται σημαντική μείωση του ορίου ζωής τους. Ήδη αρχίζουν να εμφανίζονται εγκεφαλικά και καρδιακά επεισόδια σε γυναίκες σχετικά νέες και σίγουρα μετά από μερικά χρόνια θα πεθαίνουν και οι γυναίκες το ίδιο γρήγορα με τους άνδρες. Μην μου πει κανείς για τεχνολογία και ιατρική, γιατί η επιστήμη σε κρατάει ζωντανό «με το ζόρι» αλλά δεν σου προσφέρει ποιότητα ζωής.

Έτσι, αν είχαμε μυαλό, θα παρατούσαμε τις αηδίες περί «ισότητας» των δύο φύλων, γιατί ουσιαστικά πρόκειται για ισότητα στην καταπίεση και την εκμετάλλευση.

Θα αλλάζαμε το «σύστημα» και θα διαπαιδαγωγούσαμε την νεολαία μαθαίνοντάς την ότι τα δύο φύλα ΕΙΝΑΙ μεν ΙΣΑ αλλά ΟΧΙ και ΟΜΟΙΑ. Ότι έχουν ΙΔΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, ότι έχουν ΙΔΙΕΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ αλλά δεν έχουν τις ΙΔΙΕΣ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΕΣ και ΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ικανότητες.

Αυτό φυσικά δεν θα γίνει ποτέ.

Κάτι τέτοιο απαιτεί μια συνειδητή κοινωνία, απαλλαγμένη από τον προσωπικό εγωϊσμό, από την αρρώστια του «εγώ είμαι πιο…» και του «το δικό μου»• μια κοινωνία όπου τα άτομα εκτελούν το καθήκον τους χωρίς υπεκφυγές και απολαμβάνουν την δίκαια ανταπόδοση για τους κόπους τους• μια κοινωνία ΙΣΟΤΗΤΑΣ και όχι ΟΜΟΙΟΤΗΤΑΣ ούτε ισοπέδωσης ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΩ.

Αυτό απαιτεί μια καθαρά ΟΥΤΟΠΙΚΗ κοινωνία. Έτσι πάντοτε οι γυναίκες (μαζί με τους άνδρες) θα καταπιέζονται και θα αλέθονται στα σαγόνια του συστήματος που δημιουργήσαμε ΕΣΤΩ και αν θα νομίζουν ότι έγιναν "ίσες" με το "αδύνατα ισχυρό" φύλο.

Γιορτή της γυναίκας; ΧΑ ΧΑ ΧΑΑΑΑΑΑΑ

Της Πετρούλας και όλων των κοριτσιών που για να πετύχουν θυσιάζουν τον ίδιο τους τον εαυτό.
Της Ελένης με τα δυο παιδιά που ξυπνά από τις έξι για να είναι στη δουλειά της στις εφτά και γυρνά κατάκοπη, να μαγειρέψει, να διαβάσει τα παιδιά, να συμμαζέψει το σπίτι, να τα τρέξει στα φροντιστήρια.
Της μικρής Λεϊλά που υφίσταται το πιο απάνθρωπο μαρτύριο, την κλειτοριδεκτομή.
Της μικρής Αϊσά που σε δυο μήνες θα κλείσει τα 11 και θα παντρευτεί.
Της Μαρίας που ανέχεται τα χάδια του λιγδιάρη αφεντικού για να μη χάσει τα 700 ευρώ το μήνα μιας και ο πρώην άντρας της δε δίνει ευρώ για το μικρό που έχει μάθει από τα πέντε του να μένει μόνο στο σπίτι.
Της Γεωργίας που σε ένα χρόνο θα έβγαινε στη σύνταξη αλλά απολύθηκε εδώ και δυο μήνες.
Της Κατίνας που ονειρευόταν να δει τον γιο της πτυχιούχο αλλά δυο χρόνια μετά το πτυχίο της νομικής, αυτή τον συντηρεί.
Της Σοφίας που ο άντρας της την παράτησε στα 62 γιατί ξεμυαλίστηκε από τη γραμματέα του και τώρα μένει μόνη της με την οικονομική ενίσχυση των παιδιών της.
Της Μελίνας που τα όνειρά της για σπουδές και καριέρα υλοποιήθηκαν, αλλά ξέχασε να ευχηθεί και μια ευτυχισμένη προσωπική ζωή και μόνη της βλέπει τηλεόραση και πίνει ένα ποτήρι κρασί χαϊδεύοντας τη γάτα της και είναι μόνο 48 χρονών.
Της μικρής Βιολέτας που νόμισε ότι αν ερχόταν στην Ελλάδα θα εύρισκε τη γη της επαγγελίας, σε αντίθεση ξαπλώνει σε βρώμικα σεντόνια με κάθε λογής ανθρώπους.
Της Σωτηρίας που στα 68 της ξυπνά από το χάραμα να πάει από τον Πειραιά στο Χαλάνδρι να κρατήσει το νεογέννητο εγγόνι της μέχρι να γυρίσουν οι γονείς του το βράδυ.
Της Αλεξίας που παράτησε τη δουλειά της για να μεγαλώσει τα τέσσερα παιδιά της και από το πρωί, μαγειρεύει, πλένει, σκουπίζει, σιδερώνει και θυμάται το κύρος που είχε ως επαγγελματίας.
Της Ζωής που ξυπνά δέκα φορές το βράδυ για να δει αν αναπνέει ο εξάχρονος γιος της που χτυπήθηκε από καρκίνο και μόλις βγήκε από το νοσοκομείο.
Της Κατερίνας που για μια άλλη φορά θα πετάξει το βραδινό φαγητό επειδή ο άντρας της έχει επαγγελματικό δείπνο, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι είναι με την ερωμένη του αλλά μετά από δεκαπέντε χρόνια γάμου και χωρίς παιδιά και επαγγελματική εμπειρία, είναι πιο εύκολο να κάνει την ανίδεη.
Της Χρύσας που από το πρωί υπηρετεί τον άρρωστο άνδρα της, τον μπανιάρει, τον ντύνει, τον ξυρίζει, τον καθαρίζει όσες φορές απαιτείται, γιατί είναι ο άνθρωπός της ή τουλάχιστον ότι απέμεινε από το σπινθηροβόλο βλέμμα του μετά το εγκεφαλικό.
Της Μέλπως που έχασε ένα μαστό και δεν ξέρει αν θα ζήσει μέχρι το παιδί που έκανε με εξωσωματική βγάλει το δημοτικό.
Της Φοίβης που στα 35 της αναγκάζεται να παντρευτεί για να έχει ένα παιδί το παιδί που έχει στην κοιλιά της γνωρίζοντας ότι είναι θέμα χρόνου το διαζύγιο.
Της Κλειώς που μόλις πήρε ένα παυσίπονο γιατί πονάει ακόμα που έκανε έκτρωση γιατί μόλις είπε στο φίλο της ότι είναι έγγυος αυτός θυμήθηκε ότι ήθελε να χωρίσουν εδώ και καιρό και της έδινε παράταση.
Της Λεμονιάς που ακόμα λαχταρά ένα παιδί και στα 43 έχασε το τραίνο.
Της Θάλειας που δεν περνάει μέρα που δεν επισκέπτεται το γιό της στο ψυχιατρείο.
Της Φιλίτσας που για άλλη μια φορά θα μαζέψει τον άντρα της τύφλα από το καφενείο της γειτονιάς.
Της Αγγέλας που κρύβει από τον αρραβωνιαστικό της ότι έχει ένα παιδί που το μεγαλώνει η μάνα της.
Της Ξανθής που πρέπει να κρύψει τις μελανιές από τα χτυπήματα που της έδωσε ο άνδρας της για να βγει μέχρι το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς της.
Από το http://pentaedron-kafes.blogspot.com/2009/03/blog-post_4434.html
Καί νά συμπληρώσω ἐγώ τόν σχετικό κατάλογο τῆς φρίκης:
-Τούς ἀντίστοιχους ἄνδρες-θύματα πού βιώνουν ἀπό μικροί τέτοιες καταστάσεις.
-Ἐκείνους πού σκοτώνονται στούς πολέμους καί τά ἀντάρτικα.
-Ἐκείνους πού θάβονται ζωντανοί στά ἀνθρακωρυχεῖα.
-Ἐκείνους πού πεθαίνουν ἀπό «ἐπαγγελματικές» ἀσθένειες.
-Ἐκείνους πού μένουν ἄνεργοι χωρίς νά μποροῦν νά ζήσουν τήν οἰκογένειά τους.
-Τά ἑκατόν εἴκοσι παιδιά πού πέθαναν ἀπό πείνα μέχρι νά γράψω τό μήνυμα.
-Τά ἑξήντα παιδιά πού τυφλώθηκαν ἀπό ἀβιταμίνωση μέχρι νά γράψω τό μήνυμα.
-Τά ἑκατομμύρια παιδιά-σκλάβους πού δουλεύουν ἀπό τά πέντε τους γιά νά μᾶς φτιάχνουν τά πολυτελῆ χαλιά πού ἀγοράζουμε.
-Τά παιδιά πού γίνονται ἀναγκαστικοί δότες ὀργάνων ἀπό συμμορίες.
-Τά παιδιά στρατιῶτες πού ἀπό τά δέκα τους σκοτώνουν καί βιάζουν.
-Νά συμπληρώσω τά δεκάδες εἴδη ζώων πού ἐξαφανίζονται λόγω τῆς ἀνθρώπινης βλακείας.
-Τά ἑκατομμύρια στρέμματα δάσους πού καταστρέφονται ἀπό τήν ἀνθρώπινη ἀπληστία.
Αὐτή ἡ ἠλίθια ἱστορία μέ τήν «Παγκόσμια ἡμέρα του…» πρέπει κάποτε νά ἐκλείψει. ΜΑΖΙ μέ τόν ἀνθρώπινο πολιτισμό καί τούς ἀνθρώπους.
Ἁπλά βρωμίζουμε τήν γῆ.

Νόστιμο καί ὑγιεινό γιαούρτι

Ἕνας φίλος μου ἐκτελωνιστής, πάνω στήν κουβέντα, ἀνέφερε ὅτι γιά κάποιο διάστημα ἐκτελώνιζε μεγάλες ποσότητες χοιρινοῦ λίπους. Ἡ εἰσαγωγή γινόταν στό ὄνομα μίας μεγάλης καί γνωστῆς ἑλληνικῆς βιομηχανίας γάλακτος. Τό χοιρινό λίπος χρησιμοποιεῖται γιά τήν παρασκευή γιαουρτιοῦ.
Τό ὄνομα δέν ἔχει σημασία γιατί σίγουρα καί οἱ ὑπόλοιπες ἐταιρίες κάνουν τό ἴδιο.
Καί φυσικά ὅλες μαζί αἰσχροκερδοῦν εἰς βάρος τῶν Ἑλλήνων καταναλωτῶν πού πληρώνουν τό εἰσαγόμενο φθηνό χοιρινό λίπος γιά φρέσκο ντόπιο γιαούρτι.