Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

10 Απριλίου 2016

Ελληνοτουρκική φιλία

Δίπλα στις φυλακές του Ωρωπού ανακάλυψα ένα απεχθές μνημείο φυλετικού μίσους και εθνικισμού.
Είναι ένα εκκλησάκι που έχτισαν οι ΔΗΘΕΝ πρόσφυγες της ΔΗΘΕΝ καταστροφής του 1922.
Πρόκειται για μία ύποπτη και κατάπτυστη προσπάθεια αμαύρωσης της αθάνατης ελληνοτουρκικής φιλίας.
Επάνω έχει μία αναθηματική πλάκα. Είναι γραμμένη σε αυτήν την αηδιαστική, απεχθή, άγνωστη γλώσσα με τα πολλά φωνήεντα των αρχαίων ελλήνων που τολμάει να έχει μία λέξη για κάθε έννοια, αντίθετα με τις τόσο σύγχρονες και εύχρηστες «ζωντανές» γλώσσες.
Η αναθηματική πλάκα διαστρεβλώνει την ιστορία μιλώντας για «άταφους νεκρούς που μαρτύρησαν» στην Τουρκία, την στιγμή που όλοι γνωρίζουμε ότι εκείνη την περίοδο δεν συνέβη τίποτε σπουδαίο. Μόνο ένας συνωστισμός στο λιμάνι της Σμύρνης από κάτι βιαστικούς που ήθελαν να πάνε κρουαζιέρα.
Απορώ πως έχει ξεφύγει αυτό το μνημείο αίσχους, μίσους και εθνικισμού και δεν το γκρέμισαν ακόμα οι «ελληνικές» κυβερνήσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να αναλάβει το ιστορικό καθήκον να τελειώνουμε κάποια στιγμή με αυτά τα φασιστικά ιστορικά μνημεία που με την εθνικιστική προπαγάνδα τους εμποδίζουν την πολυπολιτισμική κοινωνία μας να προοδεύσει.