Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

6 Ιουλίου 2009

Εγώ και Συνείδηση

Η ψυχολογία σήμερα είναι πολύ της μόδας. Ο κάθε ένας (παρουσιαστές, δημοσιογράφοι και «μαϊντανοί» στα τηλεπαράθυρα) αυτο-τιτλοφορείται ψυχολόγος. Τα περιοδικά δημοσιεύουν συμβουλές πρόχειρα μεταφρασμένες από ξένα περιοδικά και γενικά το θέμα έχει καταντήσει κάτι σαν την μόδα της μαγειρικής.
Ειδικά με την διαχρονική μόδα των ανατολικών θρησκειών έχουμε κατακλυστεί από θεωρίες και βαρύγδουπα λόγια που κανείς δεν καταλαβαίνει πραγματικά τι εννοούν ή τι απαιτήσεις έχουν στην πραγματοποίησή τους.
Έτσι όλοι χρησιμοποιούν εκφράσεις-κλισέ που είναι «πιασάρικες» και εντυπωσιακές. Παράδειγμα «τα βρήκα με τον εαυτό μου» ή «έψαξα τα εσώψυχά μου» ή το «συνειδητοποίησα αυτό».
Ειδικά η τελευταία έκφραση δείχνει και το μέγεθος της τραγικής άγνοιας στην οποία είμαστε βυθισμένοι. Όλοι οι μεγάλοι πολιτισμοί (Ελληνικός, Αιγυπτιακός, Ινδικός οι πιο γνωστοί) και όλες οι αρχαίες και νεότερες θρησκείες έχουν σαν βάσει την αυτογνωσία και την συνειδητοποίηση. Και επειδή δεν είναι εύκολο να τα κάνεις αυτά τα πράγματα, οι πολιτισμοί αυτοί χάθηκαν γιατί έλειψε ο θεμέλιος λίθος τους.
Ακούγονται φράσεις που είτε δεν λένε απολύτως τίποτε (όπως η πρώτη) ή που δεν γίνονται τόσο εύκολα όσο λέγονται (όπως οι υπόλοιπες).
Λέει για παράδειγμα η αστρολόγος στο καθημερινό (ήμαρτον Κύριε!) ωροσκόπιο:
1) Οι βιωματικές εμπειρίες σας που σχετίζονται με την αισθηματική σας ζωή έρχονται στην επιφάνεια δημιουργώντας ανεξέλεγκτες εξελίξεις στην σχέση σας.
Πρόκειται για νεφελώδη έκφραση, χωρίς καμιά χρησιμότητα για την καθημερινότητα του ανθρώπου, που χρησιμοποιείται αποκλειστικά για να εντυπωσιάζει.
2) Αποφύγετε να κάνετε παρορμητικές κινήσεις που θα σας οδηγήσουν σε πολύ σοβαρά λάθη.
Ποιος έχει μελετήσει ποτέ τι είναι μία παρορμητική κίνηση, πως δρα αυτός παρορμητικά και με ποια διαδικασία μπορεί να σταματήσει την παρόρμηση;
3) Καλό θα είναι να μην πάρετε καμία απόφαση καθώς θα είστε αρκετά επηρεασμένοι βλέποντας τα πράγματα μονόπλευρα.
Ποιος έχει μάθει να μην βλέπει τα πράγματα μονόπλευρα; Ποιος μπορεί να μπει στην θέση του άλλου ώστε να δει μια άλλη άποψη; Ποιος μπορεί να ξεφύγει από την «παρόρμηση» να βλέπει τις καταστάσεις με τον τρόπο που τον συμφέρουν;
4) Στηρίξτε τη ζωή σας σε πιο γερές βάσεις.
Ποιος μπορεί να στηρίξει την ζωή του σε πιο γερές βάσεις όταν κανείς δεν ξέρει τι σημαίνει αυτό; Πόσο εύκολα αλλάζεις έτσι «τσάκα-τσάκα» την κοσμοθεωρία με την οποία μεγάλωσες για να αλλάξεις βάσεις στην ζωή σου;
5) Κάποια προβλήματα είναι πολύ πιθανό να προκύψουν με πρόσωπα από το οικογενειακό σας περιβάλλον. Διατηρήστε την ψυχραιμία σας.
Ποιος μπορεί έτσι απλά να διατηρήσει την ψυχραιμία του όταν τον πιέζουν οι καταστάσεις;
Ένα βασικός λόγος αυτού του μπερδέματος είναι οι έννοιες των λέξεων ΕΓΩ και Συνείδηση. Κανείς ουσιαστικά δεν ξέρει τι λέει αναφέροντας αυτές τις δύο λέξεις.
Πως είναι δυνατόν κάποιος για παράδειγμα να καπνίζει και ταυτόχρονα να λέει «έχω συνειδητοποιήσει ότι το κάπνισμα πειράζει την υγεία»;
Πως είναι δυνατόν να καπνίζεις και να λες στον μικρό «μην καπνίζεις γιατί πειράζει»;
Η έννοια  αυτών των δύο λέξεων θεωρείται ταυτόσημη, αλλά όμως δεν είναι. Πρόκειται για δύο τελείως αντίθετες και αντιμαχόμενες έννοιες και εσωτερικές καταστάσεις. Από αυτό το μπέρδεμα προέρχεται και η αδυναμία της σημερινής ψυχολογίας να δώσει λύσεις στα ανθρώπινα προβλήματα. Τα πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι αλκοολικοί. Μπορούν μετά από δυνατές προσπάθειες και μακρόχρονες ψυχοθεραπείες να καταφέρουν να κόψουν το ποτό.
Μπράβο τους ΑΛΛΑ!
Υπάρχει ένα μικρό αλλά σημαντικό ΑΛΛΑ, στο οποίο κανείς δεν δίνει προσοχή. Δεν μπορούν να ξαναπιούν καθόλου από εκεί και μετά. Ο λόγος είναι ότι θα ξαναεπιστρέψουν στην προηγούμενη κατάστασή τους. Μπόρεσαν να καταλάβουν (ΟΧΙ να συνειδητοποιήσουν) ότι το ποτό τους βλάπτει και έτσι μπόρεσαν να το κόψουν. Παραμένει όμως στον ψυχισμό τους ο παράγοντας που τους μετέτρεψε σε αλκοολικούς. Και αυτόν τον παράγοντα η ψυχιατρική είναι ανίκανη να τον εξαλείψει.
Και παρακαλώ μην αναφέρετε τον γνωστό σας που το κατάφερε αυτό, γιατί θα πρόκειται για την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.
Για την ριζική λύση του προβλήματος απαιτούνται μερικές απλές (αλλά δύσκολες στην κατανόηση) έννοιες. Και απαιτείται δράση που είναι ακόμη δυσκολότερη.
Ας πάρουμε τον Κώστα που έχει γίνει αλκοολικός (φυσικά αυτό ισχύει για κάθε πρόβλημα). Έχει αναπτύξει στον ψυχισμό του έναν Κώστα-προσωπικότητα που του αρέσει να πίνει. Καλύπτει όλα τα προβλήματά του πίνοντας. Κάθε φορά, με την επανάληψη, το «Εγώ πίνω» γίνεται όλο και ισχυρότερο. Στο τέλος ο Κώστας-«Εγώ πίνω» γίνεται τόσο ισχυρός, ώστε ανεξέλεγκτος καταλαμβάνει πλήρως τον ψυχισμό του και οδηγεί το άτομο στον αλκοολισμό.
Η πρώτη φάση απεξάρτησης είναι να καταλάβει ο Κώστας ότι το ποτό δημιουργεί προβλήματα. Τότε με μια σχετική πίεση ο Κώστας-«Εγώ πίνω» πέφτει από τον θρόνο του και «εξορίζεται» στα βάθη του ψυχισμού. Συνεχίζει όμως να υπάρχει αναγκάζοντας τον Κώστα να μη ξαναπιεί ούτε ένα ποτηράκι από εκεί και μετά. Διαφορετικά, με την παραμικρή αβλεψία της φρούρησης ο Κώστας-«Εγώ πίνω» θα ξαναπάρει την εξουσία και το άτομο θα ξαναπέσει στο ποτό.
Αυτό το λέει και η Καινή Διαθήκη με τον δικό της μοναδικό τρόπο:
«Όταν το ακάθαρτο πνεύμα βγει από τον άνθρωπο, γυρίζει σε ξερούς και άνυδρους τόπους. Τότε λέει: «ας γυρίσω στον οίκο μου» (δηλαδή στον άνθρωπο από τον οποίο έφυγε). Και όταν έλθει τον βρίσκει καθαρό, σκουπισμένο και σχολάζοντα (δηλαδή ήσυχο, κοιμισμένο, όχι επάγρυπνο). Και παίρνει άλλα επτά δαιμόνια μαζί του και γίνεται η κατάσταση του ανθρώπου χειρότερη από πριν» Κατά Ματθαίον κεφ.12, παρ.43-45.
Να το «Εγώ πίνω» του Κώστα, το οποίο σε πρώτη ευκαιρία θα ξαναβολευτεί μέσα στον ψυχισμό του.
Τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά εάν ο Κώστας είχε ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙ την κατάστασή του. Αυτό προϋποθέτει την διάλυση και τον θάνατο του «Εγώ πίνω». Τότε μέσα στον ψυχισμό του δεν θα υπήρχε κανένα «δαιμόνιο». Κανείς δεν θα περίμενε την ευκαιρία να εισβάλλει ξανά και ο Κώστας θα μπορούσε αν ήθελε να πιει χωρίς τον κίνδυνο να «ξανακυλίσει». 
Όσο όμως η έννοια του Εγώ ταυτίζεται με την έννοια της Συνείδησης, θα είναι αδύνατον να λύσετε ΡΙΖΙΚΑ οποιοδήποτε πρόβλημα έχετε.

Η παπαδιά (Γεώργιος Σουρής)

Η κυρά ενός παπά
ένα διάκο αγαπά
και πολύ μ' αυτόν τα έχει...
και ο άντρας της κοιτά
τα πολλά της χωρατά
και για τούτον πέρα βρέχει.
Επερνούσαν μια χαρά
έως ότου μια φορά
έγινε παπάς βαρβάτος
και ο διάκος, ο αφράτος.
Κι ο παπάς της ο φτωχός
διόλου δεν εφθόνησε,
και ο ίδιος μοναχός
τον εχειροτόνησε.
Τίγκι, τούγκ!... μεγάλη σχόλη.
"Άξιος!" φωνάζουν όλοι
νέοι, γέροι και παιδιά.
Μα με όλο της το νάζι
"Υπεράξιος!" φωνάζει