Γνωμικά

Να είστε προσεκτικοί με το περιβάλλον που θα επιλέξετε να ζήσετε, επειδή θα γίνετε σαν και αυτό. Να είσαστε προσεκτικοί με τους φίλους που θα επιλέξετε γιατί θα γίνετε σαν και αυτούς.

Ρίξετε μία ειλικρινή ματιά γύρω σας. Σας αρέσει αυτό που βλέπετε;
Μέσα σε άσχημες πόλεις, ζείτε μέσα σε άσχημα διαμερίσματα και δουλεύετε σε άσχημες δουλειές. Κυκλοφοράτε σε άσχημους δρόμους.
Οι άνθρωποι γύρω σας είναι κακάσχημοι. Άλλοι είναι πλαδαροί, άλλοι παχύσαρκοι, άλλοι παραμορφωμένοι και άρρωστοι. Όσοι δεν είναι σε αυτήν την κατηγορία φροντίζουν να παραμορφώνουν το σώμα τους με σκουλαρίκια, καρφιά, τατουάζ, κακάσχημα κουρέματα και απίστευτα κακόγουστα ρούχα.
Παντού υπάρχει νευρικότητα, άγχος και φόβος.
Τελικά το μόνο όμορφο που υπάρχει στην ζωή σας είναι το πανάκριβο 4G κινητό σας, για να κάνετε like στα «κοινωνικά δίκτυα» και να νομίζετε ότι έτσι περνάτε καλά.
Η όλη διαδικασία είναι αυτοτροφοδοτούμενη και είναι ΦΥΣΙΚΟ ότι θα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.
Το ΑΦΥΣΙΚΟ είναι που εσείς δεν το έχετε πάρει είδηση, αν και κατά κάποιον τρόπο και αυτό ΦΥΣΙΚΟ είναι. Το ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΣΑΣ ΕΓΩ σας κρατάει βαθιά κοιμισμένους και ανίκανους να αντιληφθείτε την πραγματικότητα.

Ολοκαύτωμα; Ποιο ολοκαύτωμα;

Μπορείτε μήπως να μου διευκρινίσετε για ποιο ακριβώς ολοκαύτωμα «γιορτάζουμε»;
Και στην Δρέσδη έγινε ολοκαύτωμα
Και στην Ρωσία έγινε ολοκαύτωμα
Και στην Πολωνία έγινε ολοκαύτωμα
Και στην Χιροσίμα έγινε ολοκαύτωμα
Και στην Ναγκασάκι έγινε ολοκαύτωμα
Και στο Βιετνάμ έγινε ολοκαύτωμα
Και στην Ελλάδα έγινε ολοκαύτωμα
Και στην Πόντο έγινε ολοκαύτωμα
Και στην Σάμπρα και Σατίλα έγινε ολοκαύτωμα
Και στην Κύπρο έγινε ολοκαύτωμα
Και στην Παλαιστίνη ΓΙΝΕΤΑΙ ολοκαύτωμα
Και στην βόρεια Αφρική ΓΙΝΕΤΑΙ ολοκαύτωμα
Και στην νότια Αφρική ΓΙΝΕΤΑΙ ολοκαύτωμα
Και στην Μέση Ανατολή ΓΙΝΕΤΑΙ ολοκαύτωμα
Και στην Ασία ΓΙΝΕΤΑΙ ολοκαύτωμα
Και στην Νότια Αμερική ΓΙΝΕΤΑΙ ολοκαύτωμα
Και δράστες για τα συνεχιζόμενα αυτά εγκλήματα/ολοκαυτώματα κατά της ανθρωπότητας είναι πάντα οι ίδιοι «πολιτισμένοι» και «ανθρωπιστές» και «δημοκράτες»: Αμερικανοί, Ευρωπαίοι και Εβραίοι, και οι πολυεθνικές τους, που παθαίνουν απύθμενη κρίση αμνησίας για οποιοδήποτε άλλο ολοκαύτωμα εκτός από εκείνο των καλών και αγαθών εβραίων που ανταποδίδουν σήμερα τα ίδια στους Παλαιστίνιους.
Και έχουν ορίσει και ειδική μέρα αμνησίας όπου πρέπει να γιορτάζουμε ΜΟΝΟ το εβραϊκό ολοκαύτωμα και ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ. Και το να αντιδράσεις θεωρείται έγκλημα!
Ποιοι δημοκρατικοί εγκέφαλοι σκέφτηκαν ότι μπορούν να απαγορεύσουν δια ροπάλου να έχει κάποιος την δική του άποψη ΓΙΑ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ;
Από πότε αυτές οι περίφημες παγκόσμιες ημέρες πρέπει να γιορτάζονται από οποιονδήποτε νοήμονα άνθρωπο;
Προσωπικά θαυμάζω τους Εβραίους γιατί είναι μαχητικότατοι όσον αφορά τα εθνικά και οικονομικά συμφέροντά τους.
Τους θαυμάζω για την επιθετική εθνική προπαγάνδα τους, αφού έχουν καταφέρει να θεωρείται ΝΟΜΟΘΕΤΗΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΚΕΨΗΣ το να αμφισβητήσεις οτιδήποτε έχει σχέση μαζί τους.
Αλλά δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να γιορτάσω μια δικτατορικά επιβαλλόμενη γιορτή μίσους και μισαλλοδοξίας προς όλους τους μη εβραίους.
Δεν υπάρχει περίπτωση να γιορτάσω ένα κατά μεγάλο ποσοστό ψεύτικο ολοκαύτωμα, μιας φυλής με ναζιστική συμπεριφορά στην Μέση Ανατολή, ανάλογη με αυτήν της ΙΣΙΣ, που διαπράττει συνεχώς εγκλήματα κατά των αδυνάμων της περιοχής.
Αν εσείς έχετε διαφορετική γνώμη τρέξτε να αγοράσετε τα αποδεδειγμένα ψεύτικα βιβλία πολλών «επιζώντων». Θα νοιώσετε εξαίσια πολιτισμένοι και ανθρωπιστές.

Γνωμικά

«Ω ΚΥΡΙΕ… μην με ξεχνάς όπως εγώ σε ξεχνάω»

Το αν υπάρχει ή όχι Θεός είναι ένα θέμα που δεν πρόκειται ποτέ να αποδειχθεί επιστημονικά.
Η θρησκευτική ή η επιστημονική πεποίθηση δεν είναι απόδειξη, γιατί οι άνθρωποι έχουν κατά καιρούς θεωρήσει σαν αληθινά απίστευτα πράγματα.
Κάποτε οι «επιστήμονες» δίδασκαν ότι η γη είναι το κέντρο του σύμπαντος.
Κάποτε οι «θεολόγοι» έκαιγαν ανθρώπους επειδή έλεγαν ότι η γη δεν είναι το κέντρο του σύμπαντος.
Προσωπικά δεν μπορώ να στηρίζομαι στην ανθρώπινη βλακεία, από όποια πλευρά και αν προέρχεται. Μπορώ μόνο να στηρίζομαι στην λογική σκέψη για την οποία είναι ικανός (αφού υπάρχουν πολλά επίπεδα λογικής σκέψης).
Και η λογική μου λέει ότι είναι απίστευτα αδύνατον να πιστεύω ότι ΔΕΝ υπάρχει θεός, μόνο και μόνο επειδή οι σημερινοί «επιστήμονες» δεν τον βρήκαν μέσα στους δοκιμαστικούς σωλήνες τους.
Και η λογική μου λέει, επίσης, ότι δεν μπορεί ένας θεός (που είναι η αντιπροσωπεία της απόλυτης και αιώνιας αγάπης) να σε καταδικάζει σε απόλυτη και αιώνια τιμωρία,. Την στιγμή μάλιστα ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΕ Ο ΙΔΙΟΣ να ρέπεις προς το κακό.
Η λογική μου λέει ότι αυτό το αδιανόητα αχανές σύμπαν πρέπει να έχει ένα κέντρο. Και αυτό το κέντρο πρέπει να έχει ευφυΐα, γιατί η νεκρή ύλη δεν μπορεί να έχει ούτε ευφυΐα, ούτε ικανότητα ανάπτυξης, είναι νεκρή ύλη εξάλλου.
Η λογική μου λέει ότι πίσω από όλο αυτό το αδιανόητα αχανές, αδιανόητα περίπλοκο, αδιανόητα όμορφο σύμπαν και πίσω από την αδιανόητα περίπλοκη, αδιανόητα σοφή, αδιανόητα όμορφη Φύση, υπάρχει κάτι αδιανόητα έξυπνο, αδιανόητα ασύλληπτο, αδιανόητα τέλειο «κάτι», με αδιανόητα άγνωστα σχέδια, αδιανόητα άγνωστους σκοπούς, και αδιανόητα αόρατο, «κάτι» το οποίο συνηθίζουμε να ονομάζουμε Θεό.
Έτσι επειδή εγώ ζω την καθημερινότητά μου σαν ένα αδιανόητα απλοϊκό, αδιανόητα ηλίθιο, αδιανόητα ζωώδες πλάσμα, καμιά φορά (ευρισκόμενος σε κρίση εξυπνάδας) σταματάω τα πάντα, γυρίζω «προς τα πάνω» και λέω διστακτικά:
«Ω ΚΥΡΙΕ… μην με ξεχνάς όπως εγώ σε ξεχνάω»
Θα σας συνιστούσα να κάνετε κάποια στιγμή το ίδιο.
Σταματήστε να ασχολείστε ΣΥΝΕΧΕΙΑ με την ομάδα σας, τα λεφτά σας, το κόμμα σας, το σπίτι σας, το αμάξι σας, τα λεφτά σας, τις στεναχώριες σας, τα όνειρά σας, τα βάσανά σας τους λογαριασμούς σας κλπ, κλπ. Κλπ.
Σταματήστε να ασχολείστε συνέχεια με την αδιανόητα μικρή ζωή σας, την αδιανόητα ευτελή ύπαρξή σας και τον αδιανόητα φουσκωμένο εγωισμό σας.
Για μια στιγμή σκεφτείτε την ανυπαρξία σας μπροστά στο αδιανόητα ακτινοβόλο Άπειρο και κοιτώντας ψηλά με σκυμμένο κεφάλι πείτε ειλικρινά:
«Ω ΚΥΡΙΕ… μην με ξεχνάς όπως εγώ σε ξεχνάω»
Θα κερδίσετε μία στιγμή ζωής που δεν πουλιέται και δεν αγοράζεται.

Ψήσιμο σε μαντέμι

Προφανώς έχτε δει όλοι τα μαντεμένια καπάκια που υπάρχουν στα πεζοδρόμια. Από κάτω κρύβουν συνήθως τους μετρητές του νερού.
Ένα τέτοιο καπάκι είναι αρκετά φθηνό. Αυτό στην φωτογραφία κοστίζει επτά ευρώ. Επειδή ήταν καλυμμένο με πίσσα το έκαψα πρώτα καλά στην φωτιά.
Έπειτα απλά έβαλα επάνω και έψησα σουβλάκια από προβατίνα.
Χρησιμοποίησα ένα μάτι που λειτουργεί με μπουκάλα.
Μπορείτε όμως να ψήσετε ακόμα και με γκαζάκι στο μπαλκόνι. Φυσικά θα χρειαστείτε περισσότερο χρόνο.
Αν έχετε κάποιο τέτοιο καπάκι μην φοβηθείτε την σκουριά. Ξύστε την με μία συρματόβουρτα. Έπειτα ένα σαπούνισμα και ξέπλυμα είναι αρκετό. Ζεστάνετε καλά το μαντέμι, αλείψτε το με λίγο λάδι (από την πίσω μεριά που είναι ίσιο) για να κάνει την πρώτη του κρούστα και είναι έτοιμο για ψήσιμο.
Γρηγορότερο ψήσιμο θα κάνετε αν έχετε μια αποσπώμενη πλάκα από χαλασμένη τοστιέρα. Είναι πιο ελαφριά, ζεσταίνεται πολύ γρήγορα και φυσικά είναι τζάμπα!

Το στριφνό βιβλίο (ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΝΤΡΕΣ: Ο ΓΕΡΟΣ)

Έπειτα μίλησε ο γέρος. Φορούσε βαριά δερμάτινα ρούχα που είχαν όλη την τρίχα τους. Το ξύλο που κράταγε ήταν γυαλισμένο και στην άκρη του ήταν δεμένη, με λεπτές λουρίδες δέρματος μία σιδερένια αιχμή. Στα πόδια του ήταν σκεπασμένα με μαλακό δέρμα που τον προφύλασσε από τα αγκάθια του δάσους.
-Πριν πολλά χρόνια σταμάτησα να υποφέρω από τα τέσσερα στοιχειά της φύσης.
Ανάλγητος εκεί που έπρεπε.
Καυτός εκεί που έπρεπε.
Σταθερός εκεί που έπρεπε.
Υποχωρητικός εκεί που έπρεπε.
Στοργικός εκεί που έπρεπε.
Κρύος εκεί που έπρεπε.
Ασταθής εκεί που έπρεπε.
Επίμονος εκεί που έπρεπε.
Μιλούσα για τον Απροσδιόριστο
αλλά κανένας δεν με καταλάβαινε.
Υπέφερα και έριχνα το σφάλμα στους άλλους...
Τότε συνάντησα «Εκείνον που ξέρει» και μου είπε:
«Γιατί νομίζεις ότι έφτασες εκεί που δεν έχεις πλησιάσει καν;
Ο Σοφός συντονίζεται με τον Έναν
αλλά και με τις ανάγκες του κόσμου,
είναι αμερόληπτος,
δεν διαχωρίζει και δεν κρίνει,
ακούει και βλέπει σαν ένα μικρό παιδί.
Άδειασε το μυαλό σου,
την καρδιά σου ειρήνευσε,
η επιστροφή στην πηγή είναι γαλήνη.
Όσο δεν το καταλαβαίνεις,
Θλιμμένος, θα σκοντάφτεις στην σύγχυση.
Όταν νοιώθεις από πού έρχεσαι
γίνεσαι ανεκτικός,
αδιάφορος σαν δέντρο,
καλοκάγαθος σαν γέρος,
αξιοπρεπής σαν βασιλιάς.
Άδειασε τον νου σου από σκέψεις,
προσπάθησε να ηρεμήσεις.
αν το κατορθώσεις αυτό,
θα ξαναγυρίσεις στον Έναν».
Και έτσι τώρα τρέχω, σκαρφαλώνω, κολυμπάω και σκάβω γιατί θέλω να γίνω σαν και Αυτόν.
Για να μάθω να κατεργάζομαι την Πέτρα και το Μέταλλο.
Και να βρω τον κόσμο του Απροσδιόριστου.

Γνωμικά

Μερικές φορές εκείνοι που δεν ξέρουν τίποτε για την αλήθεια προσπαθούν να την διδάξουν σε αυτούς που την γνωρίζουν.

Είναι σίγουρο ότι έχετε δει ανθρώπους που το κάνουν αυτό. Πιστεύουν ότι τα ξέρουν όλα και το δείχνουν. Είναι η πρώτη ύλη δημιουργίας φανατικών.
Τέτοιοι ανατινάζονται σήμερα ζωσμένοι με εκρηκτικά…
Τέτοιοι έκαιγαν τους ανθρώπους στον μεσαίωνα…
Αυτό βέβαια δεν είναι πρόβλημα, αφού πάντοτε υπήρχαν και πάντοτε θα υπάρχουν ηλίθιοι.
Πρόβλημα είναι ότι ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ, ΕΝΩ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ!
Προφανώς δεν το έχετε διαπιστώσει. Το Σύστημα, με την ψυχολογική εκπαίδευσή του, σας έχει μάθει να μην κοιτάζετε μέσα σας. Όμως αν κάνετε λίγη υπομονετική και προσεκτική παρατήρηση ΜΕΣΑ στον νου και την καρδιά σας θα διαπιστώσετε του λόγου το αληθές.
Πως μπορεί να λείψει ο φανατισμός και η κακία από τον κόσμο όταν υπάρχουν επτά δισεκατομμύρια κακοί και φανατικοί άνθρωποι;

Το στριφνό βιβλίο (ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΝΤΡΕΣ: Ο ΩΡΙΜΟΣ)

Έπειτα μίλησε ο ώριμος. Φορούσε έναν κοντό δερμάτινο χιτώνα με κουρεμένες τρίχες. Το ξύλο που κράταγε ήταν ξεφλουδισμένο και στην άκρη του ήταν δεμένη, με λεπτές λουρίδες φλούδας, μία λεπίδα κατεργασμένης, κοφτερής πέτρας. Στα πόδια του φορούσε πέδιλα.
-Πριν πολλά χρόνια υπέφερα από τα τέσσερα στοιχειά της φύσης.
Στοργικός εκεί που δεν έπρεπε.
Κρύος εκεί που δεν έπρεπε.
Ασταθής εκεί που δεν έπρεπε.
Επίμονος εκεί που δεν έπρεπε.
Υπέφερα και έριχνα το σφάλμα στους άλλους...
Τότε συνάντησα τον Απροσδιόριστο που μου είπε:
«Κατάγομαι από την Ανατολή
(Φτωχέ θνητέ).
Και ήρθα για σένα από τον Βορρά,
για να μην υπάρξει στην ζωή σου Νότος
και να μην τελειώσεις στην Δύση.
Ήρθα να σου πω για «Αυτόν που Ξέρει»:
Αδιευκρίνιστος και απερίφραστος. Αόριστος και ζοφώδης .
Ιστορώντας τον… λαθεύεις.
Ονοματίζοντας… τον μειώνεις.
Ότι πεις γι αυτόν είναι ψέματα.
Απέραντος Δεσπότης. Εμφανίζεται ξαφνικά.
(Φτωχέ θνητέ)
Σιωπηλός σαν την ματιά.
Γοργοκίνητος σαν την σκέψη.
Ακαριαίος σαν αστροπελέκι.
Βελουδένιος σαν το μωρό το νεογέννητο.
Θανατηφόρος σαν τον νυχτερινό τον τίγρη.
Η ζέστη του είναι σαν της άνοιξης.
Το κρύο του σαν του χινοπώρου.
Μπαίνει χαλαρός και βγαίνει ήρεμος. Ορμητικά υπομονετικός.
Απλώνεται στο κενό σαν τ’ αστραποπύρι .
Περιδιαβαίνει τους ουρανούς. Αποτρόπαιος και τελεσφόρος .
Εκστατικός και μοιραίος.
Αποτελεσματικός και γριφώδης.
Απύθμενος και φρικτός. Φλογερά καλοσυνάτος.
Ταπεινός και δυνατός. Τραντάζει τον χώρο αδιάφορος.
Άπιαστος καβαλάρης σε φτεροπόδαρο κέλητα .
Τροχάζοντας στην πρωινή αχλή .
Στριφογυρνάει την ατσαλένια λεπίδα στο χέρι.
Αθόρυβα χωρίζει τον ουρανό από την γη.
Καταστρέφει την φαντασία.
(Φτωχέ θνητέ)
Συντρίβει τα όνειρα. Συστρέφει τα σπλάχνα.
πλημμυρίζει τον χώρο.
Δεν έχει χρώμα να δεις.
Δεν έχει ήχο να ακούσεις.
(Φτωχέ θνητέ)
Μπορείς μόνο να νοιώσεις το κόψιμο.
Χαράζει την καρδιά η κοφτερή λάμα.
Η αγωνία του σε πλημμυρίζει.
Θανατερό φαρμάκι.
Σαν οδυνηρός χείμαρρος.
Θολερός και βροντώδης.
Και συντρίβεσαι από έναν ωκεανό νοσταλγίας.
Ανήμπορος να αντέξεις το βάρος.
Με φοβερή την πληγή από το μαύρο σίδερο.
Με το αίμα να χοχλακίζει στις φλέβες.
(Φτωχέ θνητέ)
Αφήνεσαι να πέσεις στο χώμα.
Γονατιστά μπρουμουτίζεις στη σκόνη.
Αλυχτάς με πόνο.
Καταρρέεις και διαλύεσαι.
Αναφιλητώντας βογκάς πνιχτά.
Με τα μάτια να τρέχουν πικρό δάκρυ.
Όχι γιατί ο δεινός αλογατάρης σε πόνεσε.
Αλλά γιατί ξέρεις ότι θα ξεχάσεις τον πόνο του.
Ανάξιος να τον συγκρατήσεις.
Ανίκανος να τον ανακαλέσεις.
Απέραντα αστόχαστος.
Μίζερος.
Άθλιος και ποταπός.
Θα αφεθείς στην λήθη.(Φτωχέ θνητέ)
Και όλα θα είναι πάλι ίδια.
Και όλα θα έχουν την ίδια γεύση.
Και όλα θα έχουν την ίδια θωριά.
Και θα ξανακοιμηθείς.
Και θα πάψεις να υπάρχεις.
(Φτωχέ θνητέ)
Μέχρι να ξανάρθει ο πόνος.
Και μαζί και η ενθύμηση.
Και μαζί τους και η ζωή σου.
Και θα ξανακλάψεις.
Για να ξεχάσεις και πάλι.
(Φτωχέ θνητέ)
Γι αυτό:
Κράτησε την ραχοκοκαλιά σου σαν καλάμι.
Ηρέμησε την αναπνιά σου σαν νιογέννητου.
Φτιάσε τ’ ανάβλεμμά σου σαν του μικρού παιδιού.
Την καρδιά σου σαν της νεαρής μάνας.
Το νου σου πέθανε.
Συγκεράσου στους ρυθμούς της φύσης.
Ζήσε αγρολούλουδο.
Κύλησε, προς την Μεγάλη Θάλασσα, χείμαρρος.
Φτεράκισε στον Ουρανό γέρακας.
Κάλεσε τον Θεριστή θαρραλέος.
Αντίκρισε το κοφτερό δρεπάνι μειλίχιος.
Δέξου το Αναπόφευκτο άσφιχτος.
Απτόητος αντιμετώπισε την μοίρα σου.
Την οφειλή σου εκτέλεσε.
Πράξε και γίνε.
Και «Αυτός που Ξέρει» θα έρθει.
Και θα σου φτιάσει το ραχοκόκαλο σαν κυπαρίσσι.
Και την ανασαμιά σου σαν την αύρα την πρωινή.
Και το τήραγμά σου σαν τ’ αϊτού.
Και την καρδιά σου σαν του γέρου πατέρα.
Και θα σε αφανίσει.
Και ο πόνος της μαχαιριάς δεν θα ξαναξεχαστεί.
Πύρινος δραγουμάνος με πολεμικό φαρί .
Απείθαρχος και ρευστός.
Ελεύθερος από τα αιώνια δεσμά.
Αλαφροπάτητος και αμείλιχτος.
Αδιαπέραστος και απλός.
Έτοιμος στην Στιγμή.
Θ’ ανακατεύεις τα Σύμπαντα.
Με καλοσύνη.
Και θα ζήσεις με διάρκεια.
Και θα είσαι «Αυτός που Ξέρει».»
Και έτσι τώρα τρέχω, σκαρφαλώνω, κολυμπάω και σκάβω γιατί θέλω να γίνω σαν και Aυτόν.
Για να μάθω να κατεργάζομαι το Μέταλλο.
Και να μπω στον κόσμο του Απροσδιόριστου.