Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

27 Φεβρουαρίου 2014

Ιδέα για δενδροφύτευση

Πριν καιρό είχα κάνει το λάθος να ανέβω στην Πάρνηθα. Με παρέσυρε η παρέα μου. Πήραμε το τελεφερίκ, ανεβήκαμε στο καζίνο και μετά περπατήσαμε έως το καταφύγιο. Κυριολεκτικά έπαθα κατάθλιψη!
Το βουνό ήταν ξερό και ξασπρισμένο. Τα χώματα είχαν παρασυρθεί τελείως από τις βροχές. Ελάχιστα χορτάρια, μερικοί θάμνοι και ακόμα λιγότερα δεντράκια φυτρώνουν στις έρημες πλαγιές.
Προφανώς θα περάσουν δεκαετίες πριν κάποιος φυτέψει μερικά δέντρα εκεί. Και σιγά μην το έκανε το κράτος, το οποίο είναι γαλαντόμο μόνο για μίζες και πολιτικές κομπίνες. Να μην ξεχάσω να αναφέρω και τις Μη κυβερνητικές οργανώσεις όπου γίνεται η ρεμούλα και το φαγοπότι της αρκούδας.
Όσο για την φύση, θα χρειαστούν εκατοντάδες χρόνια για να ξαναφτιάξει το δάσος. Αν το ξαναφτιάξει, γιατί η περιοχή μας  «καίγεται» από τους ανέμους της Σαχάρας και γίνεται κάθε χρόνο όλο και πιο ξερή.
Μυρμηγκιές από ανθρώπους πηγαινοέρχονταν στα μονοπάτια. Είχαν πάει «εκδρομή στην φύση». Για τους κατοίκους της πόλης αυτό το νεκροταφείο μπορεί να προσφέρει αναψυχή! Δεν έβλεπα κανέναν να σκάει ιδιαίτερα που περπάταγε σε μία πετρώδη έρημο αντί σε ένα πράσινο και ζωντανό βουνό. Εξάλλου ολόκληρες γενιές Ελλήνων μεγάλωσαν μέσα στα τσιμέντα και την άσφαλτο και αγνοούν παντελώς την έννοια «δάσος» και «άγρια φύση».
Και τότε μου ήρθε μία ιδέα.
Όλοι οι Έλληνες λίγο-πολύ πηγαίνουν εκδρομές. Και δεν υπάρχει περίπτωση να μην συναντήσουν κάποιες καμένες πλαγιές.
Επίσης όλοι καταναλώνουν φρούτα. Και τα φρούτα έχουν κουκούτσια. Και όλοι αυτοί οι τόνοι των κουκουτσιών πετάγονται στα σκουπίδια.
Αν λοιπόν οι εκδρομείς μάζευαν τα κουκούτσια από πορτοκάλια, λεμόνια, χαρούπια, ροδάκινα, σταφύλια, καρπούζια, πεπόνια και ότι άλλο σπόρο, και τα πετούσαν τυχαία στις πλαγιές, νομίζω ότι θα υπήρχε κάποιο μικρό αποτέλεσμα.
Φυσικά δεν θα φύτρωναν όλοι οι σπόροι. Αλλά μία συνεχής σπορά από τους εκατοντάδες χιλιάδες εκδρομείς, σιγά-σιγά θα έκανε πιο πράσινη την πατρίδα μας.
Προσωπικά έχω ήδη αρχίσει αυτήν την δραστηριότητα.
Δεν θα ήταν άσχημα αν βοηθούσατε και εσείς. Με λίγο κόπο θα μπορούσατε να πετάξετε στις γυμνές περιοχές τσάντες ολόκληρες από σπόρους.
Προτιμάτε να πετάτε στην εξοχή σπόρους και όχι σκουπίδια. Θα πρέπει κάποτε να πάψουμε να είμαστε νέο-έλληνες.

26 Φεβρουαρίου 2014

Οι αδιόρθωτοι άνθρωποι

Ένα ρητό λέει: «Δεν έχει σημασία τι πράξη έκανες, αλλά τι θα κάνεις μετά την πράξη».
Αλήθεια, εσείς τί έχετε κάνει μετά που καταλάβατε το λάθος σας;
Προσπαθήσατε να το διορθώσετε;
Είπατε ότι εσείς φταίτε;
Αποφασίσατε ότι δεν πρέπει να ξανακάνετε το ίδιο λάθος;
Μελετήσατε τους λόγους που το κάνατε ώστε να μην το επαναλάβετε;
Ή μήπως ανήκετε στο 99,99% των ανθρώπων που ισχυρίζονται ότι δεν το ήθελαν, δεν το σκέφτηκαν, ότι ο άλλος έφταιγε;

22 Φεβρουαρίου 2014

Ουκρανία και επιθετικός καπιταλισμός

Τα γεράκια του καπιταλισμού έχουν ορισμένες μεθόδους για την λεηλασία του πλούτου των χωρών: Ελεύθερη αγορά, δυστυχήματα, πολιτική αναταραχή, ξεκάθαρη και απροσχημάτιστη στρατιωτική εισβολή. 1) Ελεύθερη αγορά. Οι τραπεζίτες και τα διεθνή μονοπώλια, διαφθείρουν με χρήμα τους κυβερνώντες και υπερ-χρεώνουν τις χώρες με ελάχιστο αληθινό αλλά πολύ εικονικό χρήμα. Έπειτα έρχεται το ΔΝΤ και οι «επενδυτές» για να «σώσουν» την χώρα. Και έπειτα ακολουθεί φτώχεια και πείνα δεκαετιών για να ξεχρεωθούν οι σωτήρες».

Για την ειρήνη

Η ΕΙΡΗΝΗ δεν μπορεί να έρθει από τον ΝΟΥ γιατί δεν είναι του νου. Η ΕΙΡΗΝΗ είναι το υπέροχο άρωμα της ΗΣΥΧΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ. Η ΕΙΡΗΝΗ δεν είναι υπόθεση σχεδίων, διεθνούς αστυνομίας, ΟΗΕ, διεθνών συμφωνιών ή επιθετικών στρατών που παλεύουν στο όνομα της ΕΙΡΗΝΗΣ.
Εάν πραγματικά θέλουμε αληθινή ΕΙΡΗΝΗ πρέπει να μάθουμε να ζούμε όπως ο σκοπός σε καιρό πολέμου, πάντα σε ετοιμότητα και επιφυλακή, με νου έτοιμο και ελαστικό, γιατί η ΕΙΡΗΝΗ δεν είναι υπόθεση ρομαντικών φαντασιών ή υπόθεση ωραίων ονείρων.

Η συγνώμη

Κάποτε ήταν ένας πιτσιρίκος που τον είχαν στείλει να καλογερέψει σε ένα μοναστήρι. Εκεί, κάθε φορά που έκανε μία ζαβολιά ή ένα λάθος, ο ηγούμενος δεν τον μάλωνε ούτε τον τιμωρούσε με οποιονδήποτε τρόπο. Αρκούσε μόνο να ζητήσει συγνώμη. Ένα βράδυ ο μικρός παίζοντας αναποδογύρισε ένα καντήλι.

ΕΠΕΙΓΟΝ-ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ


Το κείμενο ήρθε με το ταχυδρομείο:
Οι Αμερικάνοι έβγαλαν αυτό που ήθελαν στη Δημοσκόπηση!!! ΟΙ Ελληνοαμερικάνοι μας παρακαλούν. Ψηφίστε!
Μάλλον έχει αντιστραφεί η κατάσταση που περιγράφεται παρακάτω. Κανείς εφησυχασμός.
Ψ Η Φ Ι Ζ Ο Υ Μ Ε   Κ Α Θ Ε  Μ Ε Ρ Α
 ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ (συγγενείς, φίλους, γνωστούς, κλπ.) ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ!!!
Οι Σκοπιανο-αμερικάνοι πέτυχαν το σκοπό τους! Το "ΟΧΙ" έχει περάσει πλέον μπροστά & μάλιστα με 24.272ψήφους!!! Και να σκεφτείς ότι τα Σκόπια έχουν περίπου 4.500.000 πληθυσμό, ενώ η Ελλάδα 11.000.000!!!! 
Με διπλάσιο πληθυσμό θα έπρεπε να έχουμε διπλάσιο αποτέλεσμα υπέρ μας.
Τελικά όμως έχουμε απλά διπλάσιους ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ή και ηλίθιους, που δεν μπορούν να καταλάβουν
ότι σήμερα είναι η Μακεδονία, αύριο η Θράκη, μεθαύριο τα Δωδεκάνησα & η Κρήτη κ.ο.κ.
Μην είσαι αδιάφορος!!!
Ψήφιζε καθημερινά
Στείλε αυτό το mail σε όσους γνωρίζεις & πείσε τους & αυτούς να ψηφίζουν καθημερινά.
Δεν παίρνει πάνω από 10 δευτερόλεπτα!!
Μην αδιαφορείς!!!
Κυκλοφόρησε από Ελληνοαμερικάνους.,,,,,, ΚΑΤΙ ΞΕΡΟΥΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ!
YOU CAN VOTE EVERY 24 HOURS!!!
Αμερικάνικη δημοσκόπηση για την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ !!!
ΕΠΕΙΓΟΝ
Στείλτε το παντού!!!!!!
Σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνον!!!!
Ψηφίστε ΟΛΟΙ!
Στην παρακάτω Αμερικανική τοποθεσία, γίνεται «δημοσκόπηση» για το αν η Μακεδονία είναι Ελληνική ή όχι.
Μπείτε, ψηφίστε και διαδώστε το σε όσους ξέρετε!
http://www.topix.com/forum/world/macedonia/TAAAAFN23PMGMJ147
Είναι πολύ απλό. Ούτε όνομα πρέπει να βάλετε, ούτε στοιχεία, ούτε τίποτε. Μόνο επιλέγετε το Yes και μετά βλέπετε το ως τώρα αποτέλεσμα.

18 Φεβρουαρίου 2014

Ανάμνηση του θανάτου

ΠΗΓΗ: ΙΔΟΥ
Στους περισσότερους ανθρώπους είναι γνωστό αυτό που κάνουν οι μοναχοί. Βάζουν στην καθημερινή τους προσευχή την ανάμνηση του θανάτου.
Την υπενθύμιση της μικρότητάς μας μπροστά στο άπειρο, την ματαιότητα, την ψευδαίσθηση, την προσωρινότητα αυτού του κόσμου. Το πόσο γρήγορα κυλάει η ζωή, είναι φανερό, είναι το γνωστό. Και το τι μας περιμένει αύριο, είναι το άγνωστο.
Και όμως λέμε με σιγουριά: Σε εμένα δεν θα συμβεί.
Ποιος μας το είπε αυτό; Είμαστε οι εκλεκτοί της ζωής; Και εάν νομίζουμε ότι είμαστε, τι μας κάνει να το πιστεύουμε; Πάνω σε ποια ατράνταχτα και αδιαμφισβήτητα στοιχεία έχουμε στηριχτεί; Ποιος μας έχει διαβεβαιώσει ότι το αναπόφευκτο είναι μακριά, πολύ μακριά από εμάς; Μόνο και μόνο επειδή λέμε «μακριά από εμένα»;
Μήπως, λέω μήπως, θα πρέπει να κάνουμε ότι και οι μοναχοί;
Έχετε σκεφτεί ποτέ πόσα «κακά» μπορούμε να αποφύγουμε και πόσα «καλά» μπορούμε να κάνουμε με οδηγό αυτήν την δράση;
Για σκεφτείτε το…