Οι δύο στάμνες (μια ενδιαφέρουσα ανάλυση)

Κάποτε ο μαθητής ενός Γκουρού έκανε και την δουλειά του νεροκουβαλητή. Το νερό το έφερνε από την πηγή στο σπίτι του δασκάλου, με δύο στάμνες, κρεμασμένες από ένα μακρύ κονταρόξυλο στηριγμένο στους ώμους του.

Η μία στάμνα είχε ρωγμή, ενώ η άλλη ήταν εντάξει και πάντα έφερνε όλο το νερό στο σπίτι. Η στάμνα με την ρωγμή έφερνε μόνο το μισό νερό. Δυο χρόνια, καθημερινά ο μαθητής έφερνε  μόνο μιάμιση στάμνα νερό. Βεβαίως η γερή στάμνα περηφανευόταν για τα κατορθώματά της, αλλά η ελαττωματική στάμνα ένιωθε ντροπή και ήταν πολύ δυστυχισμένη γιατί δεν έκανε τη δουλειά της όπως θα έπρεπε.

Μια μέρα, δίπλα στην πηγή η στάμνα με το κουσούρι, μίλησε στον νεροκουβαλητή και είπε:

- Σου ζητώ συγνώμη, νιώθω τύψεις απέναντί σου.

- Γιατί; Τι έγινε;

- Στη διάρκεια των δύο χρονών, μπόρεσα να κουβαλήσω στο σπίτι μόνο το μισό νερό. Εξ αιτίας αυτής της ρωγμής έχανα το άλλο μισό στο δρόμο, από την πηγή στο σπίτι. Αυτό το ελάττωμά μου, δεν σου έδωσε την δυνατότητα να έχεις το καλύτερο αποτέλεσμα του κόπου σου, είπε η στάμνα με στενοχώρια.

Ο μαθητής του Γκουρού ένιωσε λύπη για την παλιά ραγισμένη στάμνα και αφού ήταν καλός άνθρωπος, είπε:

-Τώρα, όταν θα επιστρέφουμε στο σπίτι του δασκάλου, θέλω να προσέξεις τα όμορφα λουλούδια στον δρόμο προς το σπίτι.

Πράγματι, από την μια πλευρά του δρόμου υπήρχαν πολύ όμορφα λουλούδια και η στάμνα τα είδε. Τότε ο νεροκουβαλητής σταμάτησε και είπε:

-Ελπίζω να αντιλήφθηκες, πως τα λουλούδια φυτρώνουν μόνο από την δική σου πλευρά και όχι από την πλευρά της γερής στάμνας; Εγώ από την πρώτη στιγμή ήξερα για το ελάττωμά σου και το χρησιμοποίησα προς όφελός μου. Έσπειρα λουλούδια από την πλευρά σου και εσύ κάθε μέρα τα πότιζες με τη ρωγμή σου. Έτσι, στη διάρκεια των δύο ετών, μάζευα όμορφα λουλούδια για να στολίζω το τραπέζι του δάσκαλου μου. Χωρίς εσένα, έτσι όπως είσαι με ελάττωμα, δεν θα είχαμε αυτήν την ομορφιά στο σπίτι.

Ο άνθρωπος προχωρεί προς την ωριμότητα μέσα από το σφάλμα και από την ενοχή.

Μόνο η έννοια του σκοταδιού και η συναίσθηση της ενοχής οδηγεί στο Φως της Ζωής.

Ποιό είναι το δίδαγμα της ιστορίας με τις δύο στάμνες:

Η στάμνα γνώριζε το ελάττωμά της και λυπόταν για αυτό.

Ο μαθητής γνώριζε επίσης το ελάττωμα της στάμνας και γνώριζε ότι και η ίδια η στάμνα το γνώριζε (διότι δεν ήταν υπερήφανη σαν την άλλη) και την αντιμετώπισε όπως μόνο ένας σοφός θα το έκανε.

Με αγάπη και κατανόηση χωρίς να της επισημάνει το λάθος της από την αρχή, αφήνοντας να το συνειδητοποιεί μόνη της σιγά σιγά μέσα από την λύπη της (με πόνο έρχεται η κατανόηση) και μάλιστα το εκμεταλλεύτηκε μετατρέποντάς το σε καλό. Στο συγκεκριμένο σημείο θέλει να πει ότι τα πράγματα στη ζωή είναι μεν όπως είναι, αλλά εμείς μπορούμε με συνειδητές προσπάθειες να τα μετατρέπουμε σε διαφορετικά.

Ανάλογα ο Χριστός είπε για την Μαρία την Μαγδαληνή (φυσικά με αγάπη και κατανόηση): "Ο αναμάρτητος ας ρίξει πρώτος την πέτρα" και φυσικά κανείς δεν την έριξε.

Ο Θεός δεν μας κρίνει, μας αφήνει ελεύθερους να κάνουμε ότι μας κατέβει, μας παρατηρεί με ευσπλαχνία και φυσικά μας αποδίδει τα δίκαια ανάλογα με τις πράξεις μας όχι για να μας εκδικηθεί όπως πολλοί νομίζουν, αλλά με σκοπό να καταλάβουμε, αν καταλάβουμε. Αυτό είναι θέμα του καθενός μας!

Φυσικά για την άλλη στάμνα δεν το συζητώ καν. Ο εγωκεντρισμός, η υπερηφάνεια δεν συνοδεύεται ούτε από Γνώση ούτε και από κανενός είδους μεταμέλεια και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν έχει να κάνει τίποτα ο σοφός μαθητής με αυτήν.

Τελική ανταπόκριση από το Κρατικό Νίκαιας

Τελικά ἡ μάνα μου πῆρε ἐξιτήριο τό Σάββατο τό πρωί. Ἀκολουθώντας τήν «πεπατημένη» ὅλων τῶν γέρων καί γιά νά δείξει τήν εὐγνωμοσύνη της γιά τό γεγονός ὅτι τήν περιποιήθηκαν γιατροί καί νοσοκόμες μου ζήτησε τό πορτοφόλι της γιά νά μοιράσει «καφέδες».
Τῆς εἶπα ὅτι δέν ἔπρεπε νά τό κάνει αὐτό, γιατί ὅλοι πληρώνονται γιά νά κάνουν τήν δουλειά τους καί ἀφοῦ δέν ἔδινε «καφέ» στήν ταμία τοῦ σοῦπερ μάρκετ, στό φαρμακεῖο, στόν χασάπη ἤ στόν πωλητή τῆς λαϊκῆς γιατί θά ἔπρεπε νά δώσει εἰδικά στό νοσοκομεῖο;
Αὐτή ἐπέμενε λέγοντας ὅτι εἶναι καλοί ἄνθρωποι.
Τῆς ἀπάντησα ὅτι θέλει νά τούς χαλάσει καί γιά νά τό καταλάβει τῆς εἶπα ὅτι «τούς βάζει σέ πειρασμό», ὅτι «βάζει τόν διάβολο μέσα τους», θά ἀρχίσουν νά τό σκέπτονται καί στό τέλος θά πάψουν νά εἶναι καλοί ζητώντας «καφέ» γιά νά κάνουν τήν δουλειά τους.
Αὐτή φυσικά ἐπέμενε. Ὅταν ἦρθε ἡ νοσοκόμα γιά τά συνήθη της ἡμέρας ἡ μάνα μου τῆς ἔδωσε κάποια χρήματα τά ὁποῖα αὐτή δέν δέχτηκε. Ἡ μάνα μου ὑπέθεσε ὅτι αὐτό συνέβη γιατί ὑπῆρχε «μάρτυρας» καί μοῦ ζήτησε τήν ἑπόμενη φορά νά βγῶ ἔξω.
Πραγματικά σέ λίγο ξαναῆρθε ἡ νοσοκόμα, ἐγώ βγῆκα ἔξω, ἀλλά αὐτή πάλι ἀρνήθηκε νά πάρει τά χρήματα.
Ἔτσι κόπηκε καί ἡ φόρα τῆς μάνας μου νά προσπαθήσει νά δώσει καί σέ ἄλλους.
Δέν ξέρω γιατί τό ἔκανε ἡ νοσοκόμα, ἀλλά αὐτό σέ συνδυασμό μέ τό τί ΔΕΝ συνέβη τήν ἡμέρα τῆς ἐφημερίας δίνει κάποια εἰκόνα.
Ἐγώ ἔβγαλα τά συμπεράσματά μου.
Ἐσεῖς τώρα μπορεῖτε νά βγάλετε τά δικά σας.

Καπιταλισμός αλα Σιγκαπούρη

Δεν ξέρω αν φαίνεται καλά το αγγλικό κείμενο, αλλά το παρακάτω απίστευτο κείμενο είναι η μετάφρασή του.
Ο τρόπος της Σιγκαπούρης (χωρίς σχόλια)
Ένας συναγερμός πυρκαγιάς χτύπησε στις 4µ.µ. όταν σχεδόν όλοι οι υπάλληλοι της βάρδιας βρίσκονταν στο γραφείο (κατά προσέγγιση 5000). Σύμφωνα µε την διαδικασία ολόκληρο το γραφείο εκκενώθηκε μέσα σε 3 λεπτά και κάθε υπάλληλος συγκεντρώθηκε µε τους υπόλοιπους έξω από το γραφείο. 10 λεπτά πέρασαν........, 5 λεπτά ακόµα πέρασαν........ και 5 ακόµα λεπτά πέρασαν.
Έπειτα ένας υπεύθυνος ασφαλείας ανήγγειλε το εξής:
«Αγαπητοί υπάλληλοι – Μετά λύπης σας ανακοινώνω ότι για πολλούς από εσάς αυτή θα είναι η τελευταία άσκηση πυρκαγιάς. Λόγω της ύφεσης απολλύουµε σχεδόν το 50% των υπαλλήλων. Καθώς θα εισέρχεστε αν η κάρτα εργασίας σας δεν δουλεύει, τότε είστε ανάµεσα στους απολυθέντες και όλα σας τα υπάρχοντα θα σας σταλούν µε courier αύριο. Ακολουθήσαµε αυτήν την προσέγγιση καθώς δεν θέλαµε να γεµίσουµε το email µε απολυτήρια µηνύµατα και αποχαιρετιστήρια µηνύµατα σε χιλιάδες και επίσης για να αποφευχθούν γρονθοκοπήµατα εντός του γραφείου. Ελπίζω να έχετε µια καλή σταδιοδροµία µπροστά σας. Παρακαλώ εισέλθετε και δοκιµάστε την τύχη σας».

Φωτορεπορτάζ από το Κρατικό Νίκαιας

Η ασφάλεια του νοσοκομείου σε επαγρύπνηση.

Ο κηπουρός κουρεύει το γρασίδι.

Τεράστιες άδειες ταράτσες που «καταπίνουν» τεράστιες ποσότητες ζέστης. Κανένας «υπεύθυνος» δεν σκέφτηκε να τοποθετήσει επάνω ηλιακούς θερμοσίφωνες και φωτοκύτταρα για να εκμεταλλεύεται το νοσοκομείο την άφθονη ηλιακή ενέργεια της Αθήνας. Αλλά μένουνε λεφτά από τις ρεμούλες των διευθυντών του ΙΚΑ;

 

Νέα σφυγμομέτρηση

Σε μία πρόσφατη έρευνα που έγινε στην Ελλάδα, το ερώτημα που τέθηκε για να συμπληρώσουν γραπτώς οι ερωτηθέντες ήταν:

«ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΠΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ» ;

-11% AΠΑΝΤΗΣΕ «NAI»

-7% ΑΠΑΝΤΗΣΕ «ΟXI»

-82% ΑΠΑΝΤΗΣΕ «عهد الأمن العالمي بواشنط»

Ελληνικό Σύστημα Υγείας

Τήν ἡμέρα τῆς ἐφημερίας στό Κρατικό Νίκαιας, ὅπου πῆγα τήν μάνα μου μέ «περιεσφιγμένη κήλη», ὅπως εἶναι φυσικό γινόταν ΠΑΝΙΚΟΣ. Ὑπῆρχε πολύς κόσμος καί φασαρία.
Εἶναι δεδομένο ὅτι τό νοσηλευτικό προσωπικό εἶναι λίγο ἀκόμη καί γιά τίς ἀνάγκες τίς κανονικές. Ὡστόσο ὅλοι ἔτρεχαν νά ἐξυπηρετήσουν.
Ἡ συνολική διαδικασία ἦταν:
-Ἐξέταση.
-Ἐνέσεις γιά νά μειωθεῖ ὁ πόνος.
-Προσπάθεια ἀνάταξης τῆς κήλης.
-Ἀπόφαση γιά ἄμεσο χειρουργεῖο.
-Προετοιμασία.
-Ἀντιμετώπιση ἔκτακτης καρδιακῆς καί ἀναπνευστικῆς δυσφορίας σέ συνδυασμό μέ κρίση ὑπεργλυκαιμίας πού συνέβη ἀπό τούς συνδυασμούς τῶν πολλῶν φαρμάκων.
Τελικά μπῆκε στό χειρουργεῖο στίς δώδεκα τά μεσάνυχτα καί βγῆκε στίς τρεῖς τό πρωί.
Ὅλες αὐτές τίς ὧρες ΚΑΝΕΝΑΣ δέν ἦρθε νά ζητήσει φακελάκι. ΚΑΝΕΝΑΣ δέν ἔκανε τήν παραμικρή νύξη γιά κάτι τέτοιο. ΚΑΝΕΝΑΣ δέν καθυστέρησε νά κάνει τήν δουλειά του παρά τόν ἀναμφισβήτητο φόρτο ἐργασίας.
Τελικά τά πράγματα δέν εἶναι ἔτσι ὅπως τά παρουσιάζουν οἱ δημοσιογράφοι μεγαλοποιώντας τά περιστατικά μέ ἀτυχίες, λαδώματα ἤ καθυστερήσεις.
Καί ἕνα σημαντικό στοιχεῖο. Μοῦ τό εἶπε ὁ ἀνιψιός μου ὁ ὁποῖος μέχρι τά 25 τοῦ ζοῦσε στίς ΗΠΑ:
Παρά τό ἀναμφισβήτητο χάλι τοῦ συστήματος ὑγείας μας, εἴμαστε (ἀκόμη;) δέκατοι τρίτοι παγκοσμίως!!! σέ ὀργάνωση καί ὑπηρεσίες.
Σκεφτεῖτε νά μήν εἴχαμε τούς μανδαρίνους νά κατακλέβουν καί ἄν τά κόμματα ἐνδιαφέρονταν γιά τήν ὑγεία καί ὄχι γιά τά κομματικά τούς συμφέροντα.

Σκουπίδια: Ποιός είναι πιο ηλίθιος;

Ἡ ἐξαφάνισή μου ὀφείλεται στό ὅτι ἡ μάνα μου ἔπαθε κήλη καί ἀναγκάστηκε νά κάνει ἐγχείρηση. Φυσικά ὑπάρχουν τρεξίματα. Ἡ ὅλη δουλειά ἔγινε στό Κρατικό Νίκαιας καί μάλιστα τήν ἡμέρα πού ἐφημέρευε. Ἔξω ἀπό τό νοσοκομεῖο ὑπάρχει ἕνα σχετικά μεγάλο παρκάκι. Στήν μέση ὑπάρχει καί ἕνα παγκάκι ὅπου μπορεῖ κανείς νά κάτσει. Ἐκεῖ πολύς κόσμος τρώει σουβλάκια καί τυρόπιτες. Ὁ γύρω χῶρος ἦταν γεμάτος μέ πεταμένα χαρτιά, ἐνῶ γύρω γύρω ὑπῆρχαν σέ μία ἀπόσταση εἴκοσι μέχρι τριάντα μέτρα κάπου ἕξι καλάθια γιά σκουπίδια.
Εἶναι γεγονός ὅτι στήν χώρα μας ἡ περιβαλλοντική συνείδηση τείνει πρός τό ἀπόλυτο μηδέν.
Ἔτσι ἔχω μείνει μέ τήν ἀπορία:
Ποιός εἶναι ὁ πιό ἠλίθιος;
Αὐτοί ποῦ πετᾶνε τά χαρτιά κάτω, ἐνῶ θά μποροῦσαν νά τά πετάξουν στόν κάδο τήν ὥρα ποῦ φεύγουν;
Ἤ ἐκεῖνοι ποῦ δέν σκέφτηκαν νά βάλουν ἕναν κάδο ΔΙΠΛΑ στό παγκάκι;