Ἡ ἐξαφάνισή μου ὀφείλεται στό ὅτι ἡ μάνα μου ἔπαθε κήλη καί ἀναγκάστηκε νά κάνει ἐγχείρηση. Φυσικά ὑπάρχουν τρεξίματα. Ἡ ὅλη δουλειά ἔγινε στό Κρατικό Νίκαιας καί μάλιστα τήν ἡμέρα πού ἐφημέρευε. Ἔξω ἀπό τό νοσοκομεῖο ὑπάρχει ἕνα σχετικά μεγάλο παρκάκι. Στήν μέση ὑπάρχει καί ἕνα παγκάκι ὅπου μπορεῖ κανείς νά κάτσει. Ἐκεῖ πολύς κόσμος τρώει σουβλάκια καί τυρόπιτες. Ὁ γύρω χῶρος ἦταν γεμάτος μέ πεταμένα χαρτιά, ἐνῶ γύρω γύρω ὑπῆρχαν σέ μία ἀπόσταση εἴκοσι μέχρι τριάντα μέτρα κάπου ἕξι καλάθια γιά σκουπίδια.
Εἶναι γεγονός ὅτι στήν χώρα μας ἡ περιβαλλοντική συνείδηση τείνει πρός τό ἀπόλυτο μηδέν.
Ἔτσι ἔχω μείνει μέ τήν ἀπορία:
Ποιός εἶναι ὁ πιό ἠλίθιος;
Αὐτοί ποῦ πετᾶνε τά χαρτιά κάτω, ἐνῶ θά μποροῦσαν νά τά πετάξουν στόν κάδο τήν ὥρα ποῦ φεύγουν;
Ἤ ἐκεῖνοι ποῦ δέν σκέφτηκαν νά βάλουν ἕναν κάδο ΔΙΠΛΑ στό παγκάκι;
περαστικά στην μάνα σου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τα χαρτιά . η μέρα του πλανήτη μας έσωσε.. !
Περαστικά στη μανούλα σου..
ΑπάντησηΔιαγραφήσευχαριστώ για το πέρασμά σου Μιχάλη..
Για μένα πιο ηλίθιος είναι αυτός για τον οποίο θα μας πάρει περισσότερη ώρα/χρόνο να τον κάνουμε να καταλάβει το αυτονόητο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη συγκεκριμένη περίπτωση πιο ηλίθιοι είναι αυτοί που πετάνε τα σκουπίδια επι τόπου παρά αυτοί που δεν τοποθέτησαν τους κάδους δίπλα στα παγκάκια.
Περαστικά.