Αντισταθείτε (Μερικές ιδέες για να το κάνετε)

Διαβάσατε τις δύο προηγούμενες αναρτήσεις; Αν ναι να η τελευταία:

Για να μάθετε να μην ήσαστε τεμπέληδες και να σκεπτόσαστε εποικοδομητικά και όχι μίζερα, όπως θέλει το Κατεστημένο, διαβάστε παρακάτω μερικές ιδέες που θα σας βοηθήσουν να ξεκινήσετε:
-«Να είστε παρόντες στην ζωή σας». Αυτές οι λέξεις είναι η διαφορά ανάμεσα σε μία σοφή και ευτυχισμένη ή μία μίζερη και δυστυχισμένη ζωή. Ζώντας εδώ και τώρα, σε αυτήν την μοναδική στιγμή, μπορείτε να κάνετε θαύματα. Αυτό χρειάζεται τόμους ανάλυσης για να γίνει κατανοητό από ΕΛΑΧΙΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. Οι περισσότεροι άνθρωποι δυστυχώς ζουν μηχανικά, σαν ρομπότ, σαν υπνωτισμένοι, ζώντας είτε στο παρελθόν με τα βάσανα και τις μιζέριες τους, είτε στο μέλλον με τους φόβους και τις ελπίδες τους.
-Ποια είναι τα πιο σημαντικά πράγματα για εσάς; Μην πείτε βλακείες όπως το ποδόσφαιρο ή το κόμμα που ψηφίζετε, ούτε καν τις θρησκευτικές πεποιθήσεις σας.
-Τι είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πιο σημαντικό για εσάς;
-Τι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ εκτιμάτε περισσότερο;
-Ποιες είναι οι προτεραιότητες που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θέλετε να έχετε στην ζωή σας; Αρχίστε να ασχολείστε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ με αυτές τις προτεραιότητες, αφήνοντας πίσω ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ όλα εκείνα που δεν έχουν σημασία, αλλά σας τρώνε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τον περισσότερο από τον πολύτιμο χρόνο σας.
-Δημιουργήστε μια «δήλωση απλότητας». Τι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θέλετε από την μελλοντικά απλή ζωή σας; Πως θέλετε να μοιάζει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ; Γράψτε τα όλα αυτά σε ένα χαρτί και κάθε τόσο να το συμβουλεύεστε. Θα σας βοηθήσει να θυμόσαστε γιατί δυστυχώς ΞΕΧΝΑΜΕ ΕΥΚΟΛΑ.
-Αξιολογήστε τις δεσμεύσεις σας εργασιακές, κοινωνικές και προσωπικές. Αξίζουν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ την προσοχή σας; Αξίζουν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τον χρόνο σας; Αν όχι κόψτε κάθε δεσμό με αυτές και εξοικονομήστε κόπο, χρόνο, χρήμα και ενέργεια.
Είμαστε όντα της συνήθειας. Έτσι μετά από μερικές επαναλήψεις θεωρούμε ΙΕΡΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να κάνουμε κάτι που δεν έχει καμία ιδιαίτερη σημασία, πχ να πάμε οπωσδήποτε σε μία ανούσια και ανιαρή εκδήλωση, μόνο και μόνο επειδή συνηθίσαμε να το κάνουμε ή επειδή το υποσχεθήκαμε.
-Αξιολογήστε τον χρόνο σας για να δείτε πως περνάτε την ημέρα σας από την στιγμή που θα ξυπνήσετε μέχρι την στιγμή που θα πάτε για ύπνο. Φτιάξτε έναν κατάλογο για να αξιολογήσετε το κατά πόσο οι δράσεις σας είναι σύμφωνες με τις προτεραιότητες σας. Σταματήστε όσα δεν είναι άξια λόγου και αρχίστε να ασχολείστε περισσότερο με εκείνα που έχουν σημασία.
-Απλοποιήστε την δουλειά σας. Αν και τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και πρέπει να καταναλώνετε όλο και περισσότερο χρόνο, το μεγαλύτερο πρόβλημα το προκαλούν οι επίκτητες καταναλωτικές συνήθειες.
-Με το ίδιο πνεύμα απλότητας, σκεφτείτε όλα τα πράγματα που κάνετε στο σπίτι. Απλοποιήστε το σπίτι σας. Όταν το έχετε φορτωμένο με μπιχλιμπίδια, συσκευές κάθε είδους, έπιπλα, κυριολεκτικά τόνους από ρούχα και παπούτσια, και τόσα καταναλωτικά είδη αμφίβολης ποιότητας και χρησιμότητας, χρειάζεστε καθημερινά πολλές ώρες για συγύρισμα και καθάρισμα.
-Πετάξτε τα άχρηστα έπιπλα, αδειάστε από την σαβούρα την αποθήκη και την ντουλάπα σας.
-Πετάξτε (ή καλύτερα χαρίστε) τα πολλά ρούχα και κρατήστε αυτά που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ σας χρειάζονται.
-Ένα απλό και λιτό σπίτι, ίσως να μην χρησιμεύει για επίδειξη στους φίλους και στους συγγενείς, αλλά σας αφήνει περισσότερο χρόνο για πραγματικά σημαντικές δραστηριότητες.
-Αν έχετε (για οποιονδήποτε λόγο) ένα τεράστιο σπίτι προσπαθήστε να απαλλαγείτε από αυτό, πηγαίνοντας σε κάποιο μικρότερο. Μικρότερο σπίτι σημαίνει και μικρότερα έξοδα συντήρησης και λειτουργίας, μικρότερο κόπο για καθάρισμα και συγύρισμα και τελικά περισσότερο χρόνο για εσάς.
-Αλλάξτε αυτοκίνητο. Πάρτε ένα μικρό που να καλύπτει τις ανάγκες σας και θα είναι φθηνότερο. Μπορείτε να πάτε στην δουλειά σας με μία νταλίκα, αλλά μπορείτε να πάτε και με έναν «δίπορτο κουβά»! Κάτι τέτοιο μπορεί να πληγώνει τον εγωισμό σας, αλλά σημαίνει και λιγότερα έξοδα και λιγότερη δουλειά για να τα καλύψετε.
-Μάθετε να χρησιμοποιείτε τα πόδια σας. Αυτή η συνήθεια θα σας δώσει χρόνο να ζείτε περισσότερο, αντί να στριμώχνεστε στην άσφαλτο και να ψάχνετε που να παρκάρετε.
-Περιορίστε και τροποποιήστε τις αγοραστικές συνήθειες σας. Απεξαρτηθείτε από την μόδα που απαιτεί κάθε έξι μήνες να αγοράζετε κάθε είδους πανάκριβη ανοησία.
-Μάθετε να λέτε όχι στις απαιτήσεις των άλλων. Αυτό είναι πραγματικά μία από τις πιο βασικές συνήθειες για εκείνους που προσπαθούν να απλοποιήσουν την ζωή τους. Εάν δεν μπορείτε να πείτε όχι, τότε ξοδεύετε τον πολύτιμο χρόνο σας, τις πιο πολλές φορές τελείως άσκοπα.
-Περιορίστε τις «επικοινωνίες» σας. Η σημερινή τεχνολογία σας πλημμυρίζει με δήθεν «ανθρώπινη επικοινωνία». Το κατεστημένο σας χρειάζεται απασχολημένους με e-mail, κινητά τηλέφωνα, τηλε-φόρουμ, και δήθεν κοινωνικά δίκτυα. Ασχολείστε ατελείωτες ώρες για να πάρετε και να δώσετε κλικ σε ένα σωρό ανοησίες. Και όσο ποιο πολλά κλικ κάνετε τόσο περισσότερο ξοδεύεστε για να καταναλώσετε την νέα τεχνολογία και ΤΟΣΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ!
Είναι χαρακτηριστική η διαφήμιση του ανεγκέφαλου έλληνα τουρίστα, ο οποίος ενώ βρίσκεται στο Λονδίνο και υποτίθεται ότι πρέπει να κοιτάει τα αξιοθέατα όπως είναι φυσικό να κάνει ένας κανονικός άνθρωπος, αυτός είναι κολλημένος στην οθόνη του κινητού του ψάχνοντας για ασύρματα δίκτυα.
Έτσι ανεγκέφαλους σας θέλει το διαπλεκόμενο πολιτικο-οικονομικό σύστημα. Ο καλύτερος και πιο σίγουρος δούλος είναι εκείνος που δεν σκέφτεται.
8) Περιορίστε την παρακολούθηση-κατανάλωση των ΜΜΕ. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης (τηλεόραση, ραδιόφωνο, διαδίκτυο, περιοδικά, εφημερίδες) τρώνε τον χρόνο σας. Διαστρεβλώνουν τα γεγονότα, πολλές φορές κάνουν το άσπρο μαύρο, δημιουργούν ένα κλίμα φόβου και καταστροφής και σας καθηλώνουν σε μία απραξία που δεν σας ωφελεί καθόλου. Δεν έχετε ακόμα βαρεθεί να ακούτε ΣΥΝΕΧΩΣ για «συγκλονιστικά» γεγονότα και «συγκλονιστικές» λεπτομέρειες και να παρακολουθείτε ηλίθιες μακροσκελείς αναφορές σε άχρηστα και άνευ σημασίας γεγονότα;
-Κάντε ό, τι σας αρέσει. Αρκεί βέβαια να μην ενοχλείτε τους άλλους. Το να βάζετε μουσική στις τρεις το πρωί επειδή έχετε μερακλώσει μπορεί να σας αρέσει, αλλά οι άλλοι; Τους έχετε σκεφτεί ποτέ;
-Περάστε χρόνο με τους ανθρώπους που αγαπάτε. Είτε είναι ο σύζυγος, η πεθερά (!), ο συνεργάτης, τα παιδιά, οι γονείς, οι φίλοι, βρείτε χρόνο για να τον περάσετε μαζί τους.
-Κάθε τόσο να κάνετε μία παύση. Σταματήστε τα πάντα. Μην σκέφτεστε, μην ονειρεύεστε, μην σχεδιάζετε, μην τρώτε, μην κάνετε απολύτως τίποτε. Πάρτε μία βαθιά ανάσα, χαλαρώστε και έπειτα ρίξτε μία ψύχραιμη και αποστασιοποιημένη ματιά στην ζωή σας. Αυτό λέγεται αναδιάταξη προτεραιοτήτων.
-Θυμηθείτε την «δίαιτα της επιβίωσης» η οποία αναφέρθηκε πιο πάνω. Τρώτε αργά. Καταπίνοντας το φαγητό σας χάνετε την γεύση των τροφίμων. Δεν είναι αρκετό που τα σημερινά φαγητά έχουν γίνει άνοστα; Ο εγκέφαλος τρέφεται από τις εντυπώσεις της ζωής και η γεύση είναι μία εντύπωση.
Τρώγοντας αργά θα καταφέρετε να απολαμβάνετε το φαγητό σας, να τρώτε λιγότερο και να αδυνατίζετε ευκολότερα.
-Να οδηγείτε αργά και με ασφάλεια. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πηγαίνετε με ταχύτητα χελώνας κλείνοντας την κυκλοφορία. Αργά μπορεί να οδηγείτε και πηγαίνοντας με εκατό. Το αργά και το γρήγορα έχει σχέση με την ψυχολογία σας. Αν οδηγείτε με μεγάλη ταχύτητα, επειδή ΒΙΑΖΕΣΤΕ να πάτε κάπου ή απλά επειδή είσαστε ανυπόμονος, τότε έχετε μεγάλες πιθανότητες να πάθετε κάποιο ατύχημα.
Δεν ζείτε «εδώ και τώρα» και έτσι δεν θα προσέχετε το περιβάλλον επειδή εκείνη την στιγμή θα «ζείτε» στον τόπο προορισμού σας. Οι περισσότεροι που σκοτώνονται ή τραυματίζονται το παθαίνουν για αυτόν τον λόγο. Βιάζονται, δεν προσέχουν το περιβάλλον και το αποτέλεσμα είναι γνωστό.
-Καθιερώστε μία ρουτίνα. Αυτό θα βάλει την συνήθεια στην υπηρεσία σας. Θα ζείτε απλούστερα, ποιοτικότερα και ευκολότερα. Όμως μην διστάσετε να σπάσετε την ρουτίνα σας όταν χρειάζεται, είτε γιατί ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πρέπει να διασκεδάσετε, είτε γιατί ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ υπάρχει κάποια ανάγκη για κάτι τέτοιο.
-Ζείτε ταπεινά. Ο Επίκουρος, ο «σκοτεινός φιλόσοφος» όπως τον λένε πολλοί, προτρέπει από την ομίχλη του παρελθόντος: «Λάθρα βιώσαι». Όσο πιο ταπεινά ζεις, όσο λιγότερο τραβάς την προσοχή, και όσο λιγότερο επιθυμείς να τραβάς την προσοχή, τόσο απλούστερα, ηρεμότερα και ευτυχέστερα θα ζήσεις.
-Μάθετε να σταματάτε πριν ξεπεράσετε τα όρια και αναγκαστεί κάποιος άλλος να σας κάνει να σταματήσετε.
-Μάθετε να τρώτε απλά και υγιεινά. Μπορεί ένα γεύμα με καραμελωμένα κομμάτια χοιρινό, σάλτσα αβοκάντο, σαλάτα με εξωτικά φρούτα και ένα σωρό άλλες αηδίες που διατάζει η σύγχρονη μόδα να φαίνεται εντυπωσιακό, αλλά η απλή ταπεινή, υγιεινή και συνηθισμένη ελληνική κουζίνα θα σας παρέχει τροφή για το σώμα και το πνεύμα σας, τροφή που ούτε υποπτεύονται ότι υπάρχει οι διάσημοι σεφ που διαφημίζουν οποιονδήποτε απίθανο συνδυασμό υλικών.
-Να ασκείστε. Αποφύγετε τα βίαια αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και το βόλεϊ. Προτιμήστε απλές δραστηριότητες όπως κολύμπι, τρέξιμο και πεζοπορία. Θα αποκτήσετε καλή φυσική κατάσταση χωρίς να καταστρέψετε το σώμα σας.
-Μάθετε να χαλαρώνετε. Υπάρχει ένα σοφό ρητό που λέει: Για δύο πράγματα δεν πρέπει να στενοχωριόμαστε. Για εκείνα που διορθώνονται και για εκείνα που δεν διορθώνονται.
Όλοι οι άνθρωποι ζουν πνιγμένοι στο άγχος και στην στεναχώρια. Αλλά αν το άγχος και η στεναχώρια έλυνα προβλήματα τότε θα ζούσαμε σε έναν παράδεισο. Πράγμα βέβαια ποτ δεν ισχύει.
-Βρείτε κάτι που να σας εκφράζει. Ζωγραφίστε, γράψτε ποιήματα, διαβάστε, μάθετε μουσική, γλυπτική, κατασκευές κλπ. Αξιοποιείστε δημιουργικά τον χρόνο σας αντί να τον ξοδεύετε άθλια με like στο διαδίκτυο.
-Μάθετε να πηγαίνετε από την ποσότητα στην ποιότητα. Δύο καταπληκτικά αρχαία ελληνικά ρητά είναι το «εύ ζειν» και το «ουκ εν τω πολλώ το ευ». Δεν είναι το πολύ που θα σας κάνει ευτυχισμένους είναι η ποιότητα που θα το καταφέρει αυτό. Όλοι θα προτιμήσετε να φάτε μία νόστιμη φέτα φρέσκο ψωμί από μία άνοστη φρατζόλα μπαγιάτικο. Εφαρμόστε το ίδιο στα πάντα.
-Γεμίστε την ημέρα σας με απλές απολαύσεις. Από το να καθίσετε δέκα λεπτά άπρακτοι στο μπαλκόνι ή στο πάρκο, χαζεύοντας την θέα, μέχρι το να κάνετε κάποιες απλές ασκήσεις και τεντώματα για να ανακουφίσετε και να χαλαρώσετε το σώμα σας.
-Φτιάξτε έναν μικρό κήπο στο μπαλκόνι σας. Αν έχετε κήπο ασχοληθείτε να τον καλλιεργήσετε λίγο.
-Κάνετε συνήθεια το να ρωτάτε για κάθε νέα δραστηριότητα: «Τι θα κερδίσω από αυτήν; Θα είμαι καλύτερα ή απλά θα αρχίσω να παιδεύομαι περισσότερο»;
Αν δείτε ότι αυτό που πρόκειται να κάνετε θα σας κάνει την ζωή δύσκολη αποφύγετέ το ή τροποποιείστε το.
Τελικά, είναι στο χέρι σας να γίνετε πιο ευτυχισμένοι, και για να γίνει αυτό πρέπει να ζείτε απλά και λιτά.
Η συνεχής επιδίωξη (μέχρι που καταντάει ψυχαναγκαστική μανία) για όλο και περισσότερα ΜΟΝΟ το Παγκόσμιο Οικονομικό Σύστημα συμφέρει.

Αντισταθείτε (Επιβίωση και απλή ζωή)

Η επιβίωση είναι ένα πολύ περίεργο πράγμα. Η λέξη έχει ΠΡΑΚΤΙΚΑ διαφορετική έννοια μέσα στο μυαλό του καθενός. Με απλά λόγια υπάρχουν επτά δισεκατομμύρια άνθρωποι και επτά δισεκατομμύρια διαφορετικά σενάρια επιβίωσης.
Υπάρχουν φυσικά οι βασικές κοινές αρχές. Για παράδειγμα όλοι χρειάζονται να πιουν νερό και όλοι χρειάζονται να μην δεχθούν μία σφαίρα.
Μία βασική αρχή, με την οποία ελάχιστοι ασχολούνται είναι η «ψυχολογική επιβίωση».
Σε κάθε περίπτωση, είτε υπάρχει ησυχία είτε τα πράγματα εκτραχυνθούν, οι άνθρωποι υποφέρουν συναισθηματικά, ψυχολογικά και διανοητικά, επειδή δεν έμαθαν να μην παρασύρονται. Όχι μόνο έχουν την τάση να το κάνουν, αλλά το Σύστημα τους εκπαιδεύει να το κάνουν.
Ψυχολογικά ταυτίζονται με οποιοδήποτε τυχαίο -μεγάλο ή μικρό, σπουδαίο ή όχι- γεγονός, το οποίο φυσικά δραματοποιείται κατάλληλα από τα ΜΜΕ. Υποφέρουν μέσα σε αυτό και στις φανταστικές προεκτάσεις του και την επόμενη στιγμή το ξεχνάνε για να ταυτιστούν με το επόμενο «δραματικό» γεγονός.
Πρέπει να μάθετε να απλοποιείτε την ζωή σας, να έχετε όσο το δυνατόν λιγότερες ανάγκες , να γίνετε εφευρετικοί και να μην παρασύρεστε από την καταναλωτική κοινωνία, η οποία τελικά -μέσω της κατανάλωσης- καταναλώνει εσάς και την ζωή σας.
Ο κάθε άνθρωπος πρέπει:
- να μάθει να απλοποιεί την ζωή του.
- να μάθει να χρειάζεται λιγότερα.
- να μάθει να σκέφτεται εποικοδομητικά.
- να μάθει να χρησιμοποιεί την φαντασία του.
- να μάθει να ξοδεύει πιο εποικοδομητικά τον χρόνο του.
- να μάθει να περνάει ευχάριστες ώρες με αγαπητά του πρόσωπα.
- να μάθει να βοηθάει τους άλλους.
- να μάθει να μην περιμένει τίποτε από κανέναν.
- να μάθει να αποφεύγει τις φασαρίες επιζητώντας την ειρήνη.
- να μάθει να προφυλάσσει τον εαυτό του και την οικογένειά του.
-να μάθει ότι ζει σε έναν κόσμο που πηγαίνει τρέχοντας προς ένα αβέβαιο και χαοτικό μέλλον.
- να μάθει να είναι απλός.
- να μάθει πως θα γίνεται λίγο καλύτερος κάθε ημέρα.
-ΝΑ ΜΑΘΕΙ, τελικά, ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΜΠΕΛΗΣ ΑΛΛΑ ΝΑ ΣΚΕΠΤΕΤΑΙ.

Εύκολο καθάρισμα μπουκαλιού

Έχετε γυάλινα μπουκάλια από γάλα, κρασί ή άλλα υγρά που έχουν εσωτερικές επικαθήσεις και δεν μπορείτε να τα καθαρίσετε εύκολα;
Επιστροφή στην παράδοση! Δείτε πόσο εύκολο είναι.

Το στριφνό βιβλίο (Η ΠΑΓΙΔΑ)

Άσπρα, κρύα και σκληρά φώτα από νέον. Κρύα και σκληρή ατμόσφαιρα. Σαν τα φώτα. Καπνοί και κακοτερένιες γλάστρες με ασθενικά φυτά γύρω. Και θόρυβος.

Νύχτα.

Κάθομαι στην αίθουσα αναμονής. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί. Δεν το έχω σκεφτεί με το «μέσα μυαλό». Κόσμος πάει πέρα δώθε. Ούτε αυτός ξέρει το γιατί. Ούτε αυτοί το σκέφτονται με το «μέσα μυαλό».

Υπάρχει μια αίσθηση τυχαίου στα πράγματα.

Τυχαία ζούμε, τυχαία μιλάμε, τυχαία πράττουμε, τυχαία πεθαίνουμε.

Η ζωή μας είναι ένα ατύχημα.

Ατυχηματική χαρά και ατυχηματικός πόνος φτιάχνουν ατυχηματικούς ανθρώπους.

Ασπροντυμένες νοσοκόμες αναγγέλλουν γεννήσεις και δείχνουν μωρά. Μπαμπάδες περήφανοι για το «δικό τους» παιδί. Γριές χαίρονται που «έχουν» κι άλλο εγγόνι. Φιλοδωρήματα αλλάζουν χέρια συνέχεια.

Ξέγνοιαστος κοιτάζω γύρω, σηκώνομαι από την άβολη καρέκλα και τεντώνομαι. Η νοσοκόμα πλησιάζει χαμογελώντας.

«Συγχαρητήρια κύριε. Είναι αγόρι».

Οι συγγενείς χαίρονται. Δεν καταλαβαίνω και πολύ την αιτία τέτοιας υπερβολικής εκδήλωσης.

Ψύχραιμος και αποστασιοποιημένος παρατηρώ την γυναίκα μου στο φορείο.

Μισο-ξύπνια, μισο-ζαλισμένη δεν πολυκαταλαβαίνει και αυτή. Δίπλα της ένα μωρό τυλιγμένο σε πάνες. Μια μαυριδερή ζαρωμένη μούρη φαίνεται μέσα στα ρούχα.

Κοιτάζω καλύτερα. Και:

Γιγάντιες δαγκάνες ξεπηδούν από το πουθενά. Σφαδάζω σαν καμακωμένο ψάρι. Το τεράστιο δόκανο της φύσης, καλά κρυμμένο (υπομονετικά) τόσους μήνες, κλειδώνει ανατριχιαστικά τρίζοντας στα κόκαλα του ποδιού.

Κατάδικος.

Πιασμένος σε ανήκουστη παγίδα.

Ατυχηματικά ανελεύθερος.

Θυμός με κυριεύει και δοκιμάζω να τραβηχτώ από την ατσάλινη αρπάγη.

Και νοιώθω ένα υπόκωφο «κλικ» κάπου βαθιά στον ψυχισμό μου.

Αντιλαλώντας κουδούνισε και βρόντηξε και ανέβηκε από τα έγκατα του υποσυνείδητου.

Σαν χειροπέδη που κλείνει στον καρπό του κατάδικου.

Με λεπτή, αόρατη και άθραυστη αλυσίδα.

Δεμένος για πάντα.

Οι αμπάρες του χρόνου μαντάλωσαν πίσω μου την πόρτα διαφυγής.

Όμοιος με ταύρο άγριο που του πέρασαν τον σιδερένιο χαλκά στην μύτη και τώρα, ανήμπορος, σύρεται από ένα πιτσιρίκι.

Σκανδάλη το απλανές βλέμμα της ζαρωμένης φάτσας.

Ξέρω ότι πλέον θα είμαι υπεύθυνος για αυτό το πλάσμα. Χωρίς να μπορώ να κάνω διαφορετικά. Όσο και να προσπαθήσω. Όσα χρόνια και να περάσουν.

Ίσως ακόμη και αφού πεθάνω.

Και άκουσα την φύση να γελάει χαιρέκακα.

Και πονηρά.

Και παιχνιδιάρικα.

Και αθώα.

Και το γέλιο πολλαπλασιάσθηκε σε χιλιάδες αποχρώσεις.

Από χιλιάδες μεριές.

Και γέλασα και εγώ υποψιασμένος.

Ανησυχώντας για την ανθρώπινη τάση προς το ατυχηματικό.

Και για πρώτη φορά αισθανόμενος το ανείπωτο.

Και καταλαβαίνοντας ότι ανακάλυψα κάτι ιδιαίτερα σπάνιο.

Χαλάλι το δόκανο…

Και η αλυσίδα…

Αντισταθείτε (Ο φόβος του θανάτου)

Για κάποιον λόγο που είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτός οι άνθρωποι φοβούνται τον θάνατο.
Για αυτό έχουν εφεύρει πολλές εναλλακτικές «πολιτικά ορθές» φράσεις για αυτό το αναπόφευκτο γεγονός. Οι πιο συνηθισμένες είναι οι παρακάτω:
-Κοιμήθηκε
-Ξεκουράστηκε
-Μας άφησε
-Έφυγε
-Τον χάσαμε
-Τον πήρε ο θεός
Παρ’ όλα αυτά, το σίγουρο είναι ότι κανείς δεν ζει αιώνια.
Όπως έχει πει και κάποιος:
«Γεννηθήκαμε υποφέροντας από μία ανίατη ασθένεια. Πρόκειται να πεθάνουμε»!
Υπάρχουν δεκάδες γνωμικά σχετικά με την σπουδαιότητα του θανάτου. Υπάρχουν δεκάδες πολύ σοφά γνωμικά για τον θάνατο από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Δεν καταφέρνουν όμως να κατευνάσουν αυτόν τον φόβο, ο οποίος πηγάζει από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.
Το ένστικτο επιτάσσει να προσπαθείς να παραμείνεις ζωντανός με κάθε τρόπο, κάνοντας όσες προσπάθειες μπορείς. Σε αυτό χρησιμοποιεί τον φόβο, ο οποίος θα θέσει σε συναγερμό το σώμα την κατάλληλη στιγμή.
Αυτό είναι μία κατανοητή κατάσταση. Όλα τα ζώα είναι πάντα ήρεμα, αν και σε κατάσταση εγρήγορσης. Όμως, αν παρατηρήσετε δεν φοβούνται μονίμως. Ξαφνικά, σε μία έκρηξη φόβου και αδρεναλίνης μάχονται, τρέχουν, πηδάνε και φωνάζουν στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν σε έναν κίνδυνο. Αλλά μόλις περάσει ο κίνδυνος ξαναβρίσκονται αμέσως στην ίδια χαλαρή κατάσταση.
Οι άνθρωποι κάνουν το αντίθετο. Έχοντας την μανία να τραβάνε τα πάντα στα άκρα και να υπερβάλλουν έχουν μετατρέψει τον λογικό στιγμιαίο φόβο σε συνεχή πανικό.
Για παράδειγμα, ενστικτωδώς φοβάσαι και δεν θέλεις να περάσεις από ένα σκοτεινό σημείο όπου κάθονται μερικοί περίεργοι τύποι. Αυτό είναι λογικό.
Το παράλογο είναι να τρέμεις, να πιάνεται η αναπνοή σου και να είναι λυμένα τα πόδια σου στην θέα των ατόμων αυτών ή να βρίσκεσαι σε κατάσταση πανικού κάθε ώρα και στιγμή, επειδή ίσως να σου επιτεθεί κάποιος, σε κάποιο μέρος, κάποια χρονική στιγμή.
Αυτή η τάση πανικού επιτείνεται από το Σύστημα. Το εκμεταλλεύεται για να κρατάει τον κόσμο υποταγμένο, χωρίς βούληση και χωρίς θέληση.
Ο πανικός σε συνδυασμό με την (επίσης τραβηγμένη στα άκρα) τεμπελιά του ανθρώπου μας έχει οδηγήσει στην σημερινή κατάσταση.
Δείτε πως ζείτε εσείς σήμερα. Δείτε πως ζουν οι άλλοι σήμερα.
Όλη η ανθρωπότητα ζει σε καθεστώς φόβου. Ο Τρίτος Κόσμος έχει βέβαια κάθε λόγο να το κάνει.
Όμως οι δυστυχείς πολίτες της βιομηχανοποιημένης και «πολιτισμένης» Δύσης φοβούνται και την σκιά τους.
Φοβούνται μήπως πέσει το χρηματιστήριο, μήπως ανέβουν οι τιμές, μήπως χάσουν την δουλειά τους, μήπως τους τρακάρουν το αυτοκίνητο κλπ.
Φοβούνται τα μικρόβια, τα έντομα, τις ασθένειες, την χοληστερίνη, τον ήλιο κλπ.
Τελευταίο και ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ φοβούνται ΤΙ ΘΑ ΠΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ.
Έτσι ζουν σε μία τελείως παράλογη κατάσταση. Ενώ έχουν απίστευτο πλούτο, γνώσεις, και τεχνολογία δεν διαφέρουν σε τίποτε από τους εξαθλιωμένους κατοίκους της υποσαχάριας Αφρικής.
Είναι ανίκανοι να κάνουν οτιδήποτε μόνοι τους και πάντα στηρίζονται στην καλή θέληση των άλλων ακόμα και για τα αυτονόητα.
Δουλεύουν σαν σκλάβοι, αγοράζουν συνέχεια οποιαδήποτε πανάκριβη και άχρηστη συσκευή τους πασάρουν και ζουν σε μία μόνιμη κατάσταση άγχους και πανικού. Ακόμα και στην εκκλησία πάνε όχι από αγάπη για τον θεό αλλά από φόβο για την κόλαση.
Έτσι οι πολυεθνικές φαρμάκων κάνουν χρυσές δουλειές με τα αγχολυτικά, τα ηρεμιστικά και όλα τα άλλα καλούδια με τα οποία κρατάνε σε καταστολή τις ανθρώπινες μάζες.
Τι άλλο μπορεί να θέλει ένα Παγκόσμιο Οικονομικό Σύστημα από ανθρώπους που φοβούνται και την σκιά τους, δουλεύουν ασταμάτητα και καταναλώνουν ασταμάτητα;
Ευτυχώς όμως υπάρχει η δυνατότητα να αναστρέψετε αυτήν την κατάσταση. Αυτή η αγχώδης, μπερδεμένη και ανθυγιεινή ζωή μπορεί να μετατραπεί σε απλή, χαλαρή και ήρεμη. Το μόνο εμπόδιο που έχετε είναι ο φόβος.

Παγκόσμια παράνοια (και Κάρμα)

Εδώ και χρόνια γκρινιάζω,  κατηγορώντας τα πάντα και βλέποντάς τα όλα μαύρα. Και δυστυχώς έχω πάντα δίκιο. Όχι γιατί είμαι σοφός αλλά είναι θέμα οπτικής γωνίας. Αρκεί να φαντάζεσαι κάτι χειρότερο από αυτό που συμβαίνει και το λες σίγουρος για την «πρόβλεψη».
Και φυσικά δεν έχω δώσει μία ξεκάθαρη λύση. Τι πρέπει να γίνει για να βγούμε από αυτήν την κατάσταση; Και υπάρχει τελικά λύση;
Μπορεί να έχω άδικο, να είμαι μπερδεμένος, να ονειροβατώ ή οτιδήποτε άλλο, αλλά η προσωπική γνώμη μου από όσα έχω μελετήσει και ψάξει είναι η παρακάτω:
Από κάθε άποψη ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ.
Η οποιαδήποτε λύση σε οποιοδήποτε πρόβλημα μπορεί να δοθεί μόνο μέσα από δύο αλληλοσυμπληρούμενους δρόμους:
1) Την προσωπική ψυχολογική εξέλιξη.
Αν παρατηρήσετε με ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ κάθε κακό που συμβαίνει σήμερα συμβαίνει λόγω της ανθρώπινης ψυχολογίας. Στο εσωτερικό σας κόσμο ΕΙΤΕ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΕΙΤΕ ΟΧΙ, είτε το αποδέχεστε είτε όχι, είτε είσαστε θρησκευόμενοι είτε όχι, είτε το δικαιολογείτε είτε όχι, υπάρχουν επτά θανάσιμες «ικανότητες». Καταπίνουν και διαλύουν την οποιαδήποτε θέλησή σας, μετατρέποντάς σας σε έρμαια των παθών σας, και είναι με τυχαία σειρά: Υπερηφάνεια, Φιλαργυρία, Λαγνεία, Λαιμαργία, Φθόνος, Θυμός, Τεμπελιά, Απληστία.
Και επειδή ΟΛΟΙ κουβαλάμε στον ψυχισμό μας αυτούς τους επτά δαίμονες είναι αδύνατον να συνεννοηθούμε, αυτό είναι μία παγκόσμια κατάσταση. Το ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΕΓΩ έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις και έχει αποχαλινωθεί πλήρως. Οι ηθικές αξίες και οι πολιτισμοί χάνονται, ενώ οι άνθρωποι έχουν γίνει μία άνοστη σούπα σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτή είναι πρακτικά η παγκοσμιοποίηση. Ο περίφημος Αντίχριστος της θρησκείας ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΕΔΩ: τον αποτελούμε εμείς οι ίδιοι.
Για αυτό κάθε πάλη και κάθε προσπάθεια για ελευθερία καταλήγει πάντοτε σε έναν νέο δυνάστη. Για παράδειγμα, αυτοί που «επαναστάτησαν» κατά της Χούντας, τελικά κατάκλεψαν τον κρατικό κορβανά και μας έφεραν στην σημερινή κατάσταση.
Λύση για τα παγκόσμια προβλήματα ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΟΘΕΙ αφού όλοι οι άνθρωποι άγονται και φέρονται από τον ανώμαλο ψυχισμό τους. Λύση υπάρχει μόνο σε προσωπικό επίπεδο μέσω της καταπολέμησης των επτά δαιμόνων μας.
2) Η Μόνη άλλη λύση μπορεί να έρθει μέσα από τον Παγκόσμιο Νόμο της Ζυγαριάς: το Κάρμα και το Ντάρμα.
Πρόκειται για έννοιες απίστευτα διαστρεβλωμένες. Ο κάθε πικραμένος δίνει την έννοια που τον βολεύει και το όλο θέμα έχει καταντήσει μία ανούσια μυθολογία.
Το Κάρμα είναι η τιμωρία από τα συσσωρευμένα λάθη και αδικίες που κάναμε, καθώς και η τιμωρία για το καλό που μπορούσαμε να κάνουμε ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΑΜΕ.
Το Ντάρμα είναι η ανταμοιβή για οποιοδήποτε καλό έχουμε κάνει.
Όταν κάποιος πρέπει να τιμωρηθεί για κάτι ενεργοποιείται μέσα του ένα χαρακτηριστικό ΕΓΩ που τον βάζει στην κατάσταση της τιμωρίας και ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙ. Δεν σας φαίνεται παράξενο που μετά από τόσα χρόνια παράλογης λιτότητας και εξευτελισμών σε διεθνές επίπεδο, οι Έλληνες συνεχίζουν να δέχονται παθητικά την κατάσταση;
Δυστυχές (κατά την γνώμη μου επαναλαμβάνω) ότι και να κάνουμε, ακόμα και τα όπλα να πάρουμε, η κατάσταση δεν θα αλλάξει.
Αν ο Νόμος της Ζυγαριάς το θέλει, θα εμφανιστεί ξαφνικά ένας ηγέτης (θυμηθείτε τον Γκάντι), ικανός να αφυπνίσει τον κόσμο από την παθητικότητά του και να οδηγήσει την χώρα σε μία νέα και ανοδική πορεία.
Αν ο Νόμος της Ζυγαριάς το θέλει θα μας κρατήσει σε αυτήν την ψυχολογική παθητικότητα μέχρι να εξαφανιστούμε ακόμα και σαν φυλή.
Έτσι για εμένα ο μόνος δρόμος σωτηρίας, η μόνη δράση που μπορούμε να κάνουμε, είναι η προσωπική επανάσταση ενάντια στο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΕΓΩ μας. Αλλά η επανάσταση αυτή δεν είναι κάτι εύκολο ούτε κάτι ευχάριστο.
Για αυτό βρίσκω ευκολότερο να γίνομαι (εκ του ασφαλούς) μάντης κακών.

Παγκόσμια παράνοια

Η μοναδική επαφή μου με την επικαιρότητα είναι πέντε λεπτά το πρωί (και όχι κάθε πρωί) όταν ακούω που διαβάζουν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Από εκεί καταλαβαίνω αν υπάρχει κάτι νέο, αν υπάρχει κάτι σημαντικό ή αν απλά αναμασώνται τα ίδια και τα ίδια για να γεμίζουν τα δελτία ειδήσεων.
Σήμερα καθυστερώντας λίγο έπεσα στις ειδήσεις. Είδα τον Σάντερς που στήριζε την Χίλαρι Κλίντον στο δημοκρατικό κόμμα.
Για την ιστορία στις ΗΠΑ, τον παγκόσμιο παραγωγό και εξαγωγέα δημοκρατίας (με άλλα λόγια αχαλίνωτου και απάνθρωπου καπιταλισμού), υπάρχουν δύο κόμματα με ονόματα που και τα δύο μεταφράζονται σαν «δημοκρατικά» (υπάρχει ελάχιστη διαφορά στις δύο έννοιες). Η δράση των δύο «δημοκρατικών» κομμάτων και των πιστών σκυλιών τους (ευρωπαϊκά κράτη) είναι τέτοια σε παγκόσμιο επίπεδο, ώστε ο Στάλιν και ο Χίτλερ να αρχίζουν να μοιάζουν με αθώες κορασίδες παρθεναγωγείου.
Κλείνοντας την παρένθεση επανέρχομαι στο θέμα:
Ο Σάντερς λοιπόν στην ομιλία του έλεγε ότι υπάρχει η ανάγκη για ΑΥΞΗΣΗ των κατώτατων μισθών!!!!!! και για ΔΩΡΕΑΝ δημόσια εκπαίδευση!!!!!!
Βέβαια ακόμα και αν γινόταν πρόεδρος δεν θα έκανε τέτοιο αμάρτημα, αλλά αυτό δείχνει ακριβώς την βασική ανάγκη που υπάρχει ακόμα και στις πολιτισμένες (χα, χα, χα) και δημοκρατικές (ΧΑ ΧΑ ΧΑ) χώρες της Δύσης που λυμαίνονται τον παγκόσμιο πλούτο χάριν μερικών ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΤΑΥΤΟΤΗΤΟΣ πολυεθνικών.
Ακόμα και η ενενηντάχρονη γιαγιά σας, που με το ζόρι γράφει το όνομά της, ξέρει πολύ καλά ότι για να υπάρξει καλή και σωστή παραγωγή στο χωράφι πρέπει να ταΐζεις καλά τους εργάτες και να τους ξεκουράζεις. Διαφορετικά το σύστημα παραγωγής χωλαίνει και είναι θνησιγενές.
Και όμως εδώ στο Ελλαδιστάν, οι πολιτικοί μιλάνε ακόμα για μείωση των μισθών, για ιδιωτική εκπαίδευση (όχι άλλο κακό δημόσιο) και γενικά για σκληρό καπιταλισμό με σκοπό να «έρθει η ανάπτυξη» (ΧΑΑΑΑΑΑΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ).
Είναι πραγματικά ανέκδοτο. Στην μητρόπολη της εκμετάλλευσης και του καπιταλισμού να μιλάνε για αύξηση των κατώτατων μισθών και για δωρεάν εκπαίδευση, ενώ στην μητρόπολη της δημοκρατίας μιλάνε για σκληρό, πάνσκληρο καπιταλισμό, την στιγμή που τα στοιχεία δείχνουν την αποτυχία του καπιταλιστικού συστήματος.
Και τα κορόιδα/πρόβατα/ψηφοφόροι κολλημένα στην τηλεόραση υποστηρίζουν πολιτικά ανδρείκελα, πιστεύοντας ότι το δικό τους κουκλάκι θα τους δώσει να φάνε…