Η σπηλιά του Πλάτωνα (με μια άλλη ματιά)

Οι άνθρωποι είναι συνήθως θύματα των καταστάσεων. Έχουν μηδενικής διάρκειας μνήμη, σκέπτονται τελείως επιφανειακά, κάνουν πολύ απλοϊκούς συνειρμούς και δεν διαφέρουν ιδιαίτερα από έναν πίθηκο, που είναι έξυπνος μεν αλλά που το εκπαιδεύεις εύκολα με λίγο φαγητό και τρίψιμο στην γούνα.
Τελικά, με βάση την μηχανικότητα ενός έξυπνου πιθήκου, όσοι γνωρίζουν «τα κόλπα» (το Σύστημα, η Νέα Τάξη κλπ) παίζουν την ανθρωπότητα στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Εσείς βλέπετε «κάτι» που το θεωρείτε πραγματικότητα και δεν μπορείτε να μην δράσετε σύμφωνα με αυτό. Αυτή είναι βασικά και η κεντρική ιδέα της σπηλιάς του Πλάτωνα.
Το παρακάτω (αρχαιότατο) ανέκδοτο περιγράφει πολύ καλά το φαινόμενο αυτό:
Στην εθνική οδό πηγαίνει με καμιά εξηνταριά χιλιόμετρα ένα σαράβαλο φιατάκι. Τρίζει, βγάζει καπνούς και κάνει τρομερό θόρυβο δείχνοντας την ηλικία του.
Τότε, λίγο πριν από μία στροφή, τρέχοντας με 250, φτάνει μία φεράρι. Ο οδηγός της κορνάρει επιτιμητικά στον αναιδή τύπο που κλείνει ολόκληρη λωρίδα, τον προσπερνάει αλλά στην στροφή χάνει τον έλεγχο και η φεράρι στουκάρει στα χωράφια.
Έρχεται η τροχαία και ένα ασθενοφόρο μεταφέρει τον οδηγό στο ΚΑΤ. Εκεί αφού τον μπατάρισαν με γύψους τον έβαλαν σε ένα δωμάτιο. Μετά από λίγο έφεραν άλλον έναν με τα ίδια χάλια και τον έβαλαν στο διπλανό κρεβάτι. Οι δύο ασθενείς έπιασαν κουβέντα και ο νεοφερμένος λέει στον ραλίστα:
-Ξέρεις ποιος είμαι; Οδηγούσα το φιατάκι που προσπέρασες πριν την στροφή, εκεί που έφυγες από τον δρόμο.
-Καλά ρε φίλε, λέει έκπληκτος ο ραλίστας, εγώ πήγαινα με 250 και λογικά έπαθα ατύχημα. Εσύ πως τα κατάφερες;
Και ο «φιατατζής» απαντάει:
-Όταν με προσπέρασες νόμισα ότι είχα σταματήσει και κατέβηκα!

Όποιος δεν γνωρίζει την ιστορία του…

Είναι της μόδας να αναφέρουν όλοι το ρητό «όποιος δεν ξέρει ιστορία είναι αναγκασμένος να την ξαναζήσει» ή κάποια εκδοχή του. Φανερώνει άνθρωπο ψαγμένο και σκεπτόμενο. Και αυτό βασικά θέλουν να δείξουν, οι περισσότεροι τουλάχιστον. Ότι είναι ψαγμένοι και φιλοσοφημένοι τύποι. Μέχρι στην ΕΡΤ1 το άκουσα, μετά από ένα βίντεο, του οποίου το νόημα διαστρέβλωσαν εντέχνως για να ταιριάξει στην πολιτική ιδεολογία της κυβέρνησης.
Τελικά όμως από όσους την εκφέρουν σε κάποια συζήτηση κανένας (ή μάλλον οι περισσότεροι για να είμαι δικαιότερος) δεν έχουν ιδέα για την πραγματική έννοια της φράσης.
Εν μέρει είναι δικαιολογημένοι, αφού στην όλη υπόθεση εμπλέκεται και ο νόμος του Κάρμα, ο νόμος της Ανταπόδοσης, το «οφθαλμός αντί οφθαλμού» της Παλαιάς Διαθήκης. Για όσους δεν γνωρίζουν η πιο απλή περιγραφή του Κάρμα είναι ότι κάποια στιγμή θα πάθεις όλα όσα έχεις κάνει στους άλλους. Αλλά, γενικά, αυτός ο νόμος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ αποδεκτός. Δεν μπορείς ούτε να τον ζυγίσεις ούτε να βρεις τον μοριακό του τύπο. Επομένως είναι ανύπαρκτος για τους σύγχρονους «σοφούς»!
Όμως, η ιστορία είναι γεμάτη από «επαναλαμβανόμενα» γεγονότα, αν και οι θύτες και τα θύματα δεν είναι εύκολο να προσδιοριστούν.
Επίσης, επειδή το Κάρμα δρα συνήθως σε βάθος χρόνου, συγχρονίζοντας κατάλληλα τα γεγονότα και τοποθετώντας τους κατάλληλους ανθρώπους στις κατάλληλές θέσεις είναι δύσκολο να δώσει κάποιος «αποδείξεις» για αυτήν την δράση.
Ορίστε κάποιες ιστορικές ομοιότητες-επαναλήψεις για να σκεφτείτε λίγο βαθύτερα την σημερινή πραγματικότητα:
1) Τον Μεσαίωνα, η «χριστιανική» Ευρώπη οργάνωσε αρκετές Σταυροφορίες κατά των Μουσουλμάνων για να απελευθερώσει τους Άγιους Τόπους. Το αποτέλεσμα ήταν ένα λουτρό αίματος. Φυσικά το κίνητρο ήταν τα κέρδη από το εμπόριο και ο έλεγχος των εμπορικών δρόμων.
2) Επίσης τον Μεσαίωνα, η «χριστιανική» Ευρώπη ξεκλήρισε ολόκληρες φυλές «αγρίων» και εξαφάνισε τους πολιτισμούς τους.
3) Σαν επανάληψη των Σταυροφοριών, οι Δυτικοί επεμβαίνουν μαζικά και αδιάντροπα στις μουσουλμανικές χώρες και τις αποσταθεροποιούν. Δικαιολογία είναι η δημοκρατία, ο ανθρωπισμός και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Κίνητρο όμως είναι ο έλεγχος του πετρελαίου, του φυσικού αερίου και της ροής των ναρκωτικών από το Αφγανιστάν και το Χρυσό Τρίγωνο στην περιοχή της Ταϊλάνδης, Βιρμανίας και Λάος.
4) Οι φανατικοί ισλαμιστές (άσχετα με το ότι τους εξοπλίζουν και τους οργανώνουν οι Αμερικανοί) εισβάλλουν στην Ευρώπη, αργά αλλά σταθερά. Φέρνουν χάος, τρόμο, αίμα και πόνο, όπως έκαναν οι ευρωπαίοι στις χώρες τους.
5) Αν συνεχιστεί η ίδια κατάσταση, με την ΕΕ να επιμένει στις νεοταξικές-κομμουνιστικές ιδέες της περί πολυ-πολιτισμού, και με τα αδύναμα ανθρωπάκια που την κυβερνούν να μην μπορούν να πάρουν πραγματικές αποφάσεις και να δράσουν σωστά, σε μερικές δεκαετίες οι μουσουλμάνοι θα αποκτήσουν ισχυρές κοινότητες μέσα στην Ευρώπη. Αυτό θα προκαλέσει την κατάρρευση του ετοιμοθάνατου ευρωπαϊκού πολιτισμού, και οι ευρωπαίοι θα πάθουν κάτι ανάλογο με αυτό που έκαναν στις αποικίες τους.
6) Το 1453 (το παίρνω σαν απλό σημείο αναφοράς) συνέβη στην χώρα μας μία μουσουλμανική εισβολή. Σήμερα υφιστάμεθα μία δεύτερη εισβολή, που μπορεί να θεωρηθεί σαν επανάληψη της πρώτης.
Σκεφτείτε λίγο όλα αυτά και προσπαθήστε να δείτε τις ομοιότητες. Αν σας γεννηθεί η απορία και πείτε «βρε λές;», τότε ίσως δείτε με άλλο μάτι τα σημερινά ανεξήγητα γεγονότα.

Διαφορετικοί και «διαφορετικοί»

Μετά την παλλόμενη (και μακρουλή) προσπάθεια εκπολιτισμού μας από τον (ή την;) Φάμπρ, η πολιτιστική επίθεση των πολύ, μα πολύ, μα πάρα πολύ πολιτισμένων Ευρωπαίων (που γενικά δεν αφήνουν τίποτε μακρύ να πέσει κάτω) και των πολύ, μα πολύ, μα πάρα πολύ πολιτισμένων Αμερικανών (που δεν περνάει μήνας να μην έχουν μερικές δολοφονίες στα σχολεία τους) συνεχίζεται ακάθεκτη.
Σε συνεργασία με τους ντόπιους πολύ, μα πολύ, μα πάρα πολύ πολιτισμένους δημοκράτες που δεν έχουν πατρίδα (γιατί ως γνωστόν το χρήμα και η βλακεία δεν γνωρίζουν σύνορα) έχουν στήσει (αυτό το τριήμερο) στον χώρο του Ταε-κβο-ντο μια «διαφορετική» έκθεση που την διαφήμιζαν με πανό στις αερογέφυρες και από την τηλεόραση.
Ακούσατε ακούσατε βλαχαδερά έλληνες και τρέξετε να προλάβετε!
Πάρτε μαζί σας και τα παιδιά σας. Εκεί θα μάθουν για ομοφυλοφιλία, σαδισμό, μαζοχισμό, στριπτίζ (τίμια δουλειά είναι και αυτή), και άλλα ωραία.
Είναι μία καταπληκτική ευκαιρία να τους μάθετε ότι η οποιαδήποτε σεξουαλική διαστροφή έχει ο καθένας είναι πολιτισμός και «διαφορετικότητα» και ότι εφόσον την αποδέχεσαι ΑΜΕΣΩΣ και χωρίς διαφωνίες είσαι ένας πολιτισμένος και κυρίως δημοκράτης άνθρωπος.
Διαφέρεις δε τελείως από αυτά τα φασιστικά γουρούνια, τους υπάνθρωπους που θέλουν να υπάρχει μία υποτυπώδης ευπρέπεια στην κοινωνική συμπεριφορά (αφού σε προσωπικό επίπεδο αυτό επαφίεται στην διάθεση του καθενός).
Τελικά όπως λέει η Αποκάλυψη, ο διάβολος λύθηκε για χίλια χρόνια. Αυτό βασικά σημαίνει ότι δεν θα υπάρξει έγκλημα κάθε είδους που να μην γίνει τελικά συνηθισμένο, και άνευ σημασίας, στην επιφάνεια αυτού του πολύ, μα πολύ, μα πάρα πολύ πολιτισμένου πλανήτη.
Και ξέρετε; Το κακό δεν είναι ότι η όποια διαστροφή και οι οπαδοί της θα συνεχίσουν να αυξάνονται, είναι φυσικό αφού πάντα η κατηφόρα είναι ευκολότερη και δεν χρειάζεται καμία προσπάθεια.
Το κακό είναι η «δημοκρατία». Γιατί μετά από κάποιο διάστημα θα είναι ΑΝΑΓΚΑΣΜΕΝΟΙ όσοι δεν είναι «διαφορετικοί» να μην είναι διαφορετικοί αλλά όμοιοι. Σήμερα «αυτοί» έχουν το δικαίωμα να είναι «διαφορετικοί» όσο είναι μειοψηφία. Όταν όμως θα γίνουν πλειοψηφία τότε εσείς δεν θα έχετε το δικαίωμα να είσαστε απλά διαφορετικοί.

Ελληνοτουρκική φιλία

Δίπλα στις φυλακές του Ωρωπού ανακάλυψα ένα απεχθές μνημείο φυλετικού μίσους και εθνικισμού.
Είναι ένα εκκλησάκι που έχτισαν οι ΔΗΘΕΝ πρόσφυγες της ΔΗΘΕΝ καταστροφής του 1922.
Πρόκειται για μία ύποπτη και κατάπτυστη προσπάθεια αμαύρωσης της αθάνατης ελληνοτουρκικής φιλίας.
Επάνω έχει μία αναθηματική πλάκα. Είναι γραμμένη σε αυτήν την αηδιαστική, απεχθή, άγνωστη γλώσσα με τα πολλά φωνήεντα των αρχαίων ελλήνων που τολμάει να έχει μία λέξη για κάθε έννοια, αντίθετα με τις τόσο σύγχρονες και εύχρηστες «ζωντανές» γλώσσες.
Η αναθηματική πλάκα διαστρεβλώνει την ιστορία μιλώντας για «άταφους νεκρούς που μαρτύρησαν» στην Τουρκία, την στιγμή που όλοι γνωρίζουμε ότι εκείνη την περίοδο δεν συνέβη τίποτε σπουδαίο. Μόνο ένας συνωστισμός στο λιμάνι της Σμύρνης από κάτι βιαστικούς που ήθελαν να πάνε κρουαζιέρα.
Απορώ πως έχει ξεφύγει αυτό το μνημείο αίσχους, μίσους και εθνικισμού και δεν το γκρέμισαν ακόμα οι «ελληνικές» κυβερνήσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να αναλάβει το ιστορικό καθήκον να τελειώνουμε κάποια στιγμή με αυτά τα φασιστικά ιστορικά μνημεία που με την εθνικιστική προπαγάνδα τους εμποδίζουν την πολυπολιτισμική κοινωνία μας να προοδεύσει.

Το στριφνό βιβλίο (ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΝΤΡΕΣ: Ο ΝΕΟΣ)

Οι τρεις άντρες μου έφραξαν τον δρόμο. Τρεις διαφορετικές ηλικίες. Τρία διαφορετικά ντυσίματα. Τρία διαφορετικά όπλα.

Και οι τρεις καμένοι από τον ήλιο, σκονισμένοι και ταλαιπωρημένοι από την πορεία στα βουνά, στέκονταν και με κοιτούσαν Απειλητικά Ξύπνιοι.

Ο νέος μίλησε πρώτος. Φορούσε ένα κομμάτι ακατέργαστο δέρμα γύρω στην μέση του. Κρατούσε ένα μακρύ κλαδί στο χέρι. Ήταν ξυπόλητος.

-Πριν πολλά χρόνια υπέφερα από τα τέσσερα στοιχειά της φύσης.

Ανάλγητος εκεί που δεν έπρεπε.

Καυτός εκεί που δεν έπρεπε.

Σταθερός εκεί που δεν έπρεπε.

Υποχωρητικός εκεί που δεν έπρεπε.

Υπέφερα και έριχνα το σφάλμα στους άλλους...

«Εκείνες τις μέρες ήταν που έναν ειρηνικό συνάντησα πολεμιστή,

κι αυτός να μου μιλήσει για τον κόσμο του με κάλεσε

ο κόσμος του…

ένα στενό όλο κι όλο μονοπάτι στροφές γεμάτο και ανηφόρα γλιστερή

με πλαγιές γλυκές, ονειρικές και λάγνες, υποσχέσεις γεμάτες

κι άπειρες δυνατότητες

όπου χάνεσαι αν κατά λάθος ΚΑΤΗΦΟΡΙΣΕΙΣ.

Και το σπαθί του βγάζοντας μου μίλησε γι’ αυτό:

Είναι το σπαθί που φέρνει πόλεμο όταν είσαι σε ειρήνη

ΑΛΛΑ φέρνει ειρήνη όταν είσαι σε πόλεμο,

Ύστερα το νήμα του (της Αριάδνης) μούδειξε

που οι πολεμιστές πραγματικά το κρατούν

όταν νομίζουν ότι το έχουν χάσει.

Κι ακόμη μου μίλησε για το Φίδι του, το Λιοντάρι και τον Αετό του τους βοηθούς του, στην μάχη, τους πολύτιμους

Όταν το Φίδι σου θα βγάλει φτερά, ΕΙΠΕ

τότε το Λιοντάρι σου δεν θάχει τι να αρπάξει

ΚΑΙ ΤΟΤΕ θα έρθει ο Αετός σου να καταπιεί το Φίδι

και το σπαθί μου θα σου φέρει την ειρήνη

και ΕΣΥ θα είσαι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.

Λεπίδα σε σάρκα ζωντανή η ιστορία του, ο πόνος του γλυκός

αγκύλωσε την καρδιά μου

κι ο χρόνος σταματώντας κάγχασε.

Μνήμες αρχαίες σάλευαν στης ψυχής τα βάθη, κι εγώ

τρεμάμενος και ριγώντας να έρπω άρχισα….

στις παρυφές αργοσύρθηκα του πεδίου

αντικρίζοντας τον αποτρόπαιο κόσμο του

να ιδρώνει τιτανική θλίψη.

Κουρνιαχτός, φωνές και κουδούνισμα ατσαλιού….

Φρικτή διεξαγόταν στην πεδιάδα μάχη.

Κι αυτός, το σπαθί του κραδαίνοντας, ατρόμητος βυθίστηκε

και χαμογελαστός στις βαρβαρικές, τις μαύρες λεγεώνες.

Άνιση μάχη, νους εναντίον νου, κίνηση εναντίον κίνησης και το χειρότερο καρδιά εναντίον καρδιάς.

Η αρματωσιά, κατάλευκη, των πολεμιστών φάνταζε,

στα ψυχοφθόρα μέσα τα μαύρα πλήθη,

και στων δυο χεριών μετριόνταν τα δάχτυλα, τόσο λίγοι,

κι όταν ένας μαχητής πέφτει τον άνισο πόλεμο αγωνιζόμενος

δεν υπάρχει λύπη, δεν υπάρχει θρήνος αλλά αδιαφορία

(των πολεμιστών σύντροφος) και σπαθιά υψώνονται στον αέρα

και ιαχές πολεμικές ξεσπούν και πόδια πατούν στον πυρρίχιο

τον νικημένο αποχαιρετώντας

ΑΛΛΑ

και μπροστά στον θάνατό τους χορεύοντας και προκαλώντας τον

και η μάχη ξαναρχίζει,

που δεν έχει αρχή που δεν έχει τέλος

που δεν έχει έλεος για τους αδύνατους

ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ ΠΑΙΡΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Και έτσι έμαθα για τους ΜΑΧΗΤΕΣ εκείνους

που μυστικά περιφέρονται (και ταπεινά)

πειρατές ναυμαχώντας στου εγωισμού τους τους ωκεανούς

σε ληστρικές πέφτοντας ενέδρες στα πυκνά του νου τους δάση

βαρβαρικά διαλύοντας στίφη στις στέπες της καρδιάς τους τις απέραντες

παραπατώντας και σερνόμενοι στου πάθους τους τους βάλτους

μέχρι που το Φίδι τους να βγάλει φτερά

και το Λιοντάρι τους να μην έχει πια τι να αρπάξει

και έρθει ο Αετός και τους καταβροχθίσει

και έτσι βρουν επιτέλους την γαλήνη του πολεμιστή

(ή την ελευθερία το ίδιο είναι)

Γιατί είναι γραμμένο:

Αν κάνεις ξύπνιος αυτό που έχεις να κάνεις πολλά θα κάνεις

παρόλο που δεν θάθελες να τα κάνεις

και πολλά δεν θα κάνεις παρόλο που θάθελες να τα κάνεις

ΚΑΙ θα σε πάνε εκεί όπου δεν ήθελες

ΚΑΙ σου έχω εξηγήσει

αυτό που είναι ΕΝΑ, αυτό που είναι ΔΥΟ, αυτό που είναι ΤΡΙΑ.

ΚΑΙ γι αυτές τις τρεις δυνάμεις που είναι μόνο μια δύναμη

πρέπει να ξέρεις να μπορείς να σκέφτεσαι.

Σκέψου στο φως της ημέρας σκέψου στο σκοτάδι της νύχτας,

σκέψου κάτω από την βροχή, σκέψου κάτω από την ζέστη

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ

θα είσαι άνθρωπος από λάσπη, θα σκέφτεσαι πράγματα από λάσπη

και θα γυρίσεις στην λάσπη

ΚΑΙ ΤΟΤΕ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΡΥΜΜΕΝΟΣ ΚΥΡΙΟΣ

θα κάνει άλλες λάσπες να τον δεχτούν καλλίτερα.»

Και έτσι τώρα τρέχω, σκαρφαλώνω, κολυμπάω και σκάβω γιατί θέλω να γίνω σαν και Aυτόν.

Για να μάθω να κατεργάζομαι την Πέτρα και το Μέταλλο.

Και να βρω τον κόσμο του Απροσδιόριστου.

Γνωμικά

Με έναν τρόπο μπορείς να κάνεις το καλό, ενώ το κακό με πολλούς και διάφορους. 

Επιπλέον δεν είναι καθόλου εύκολο να κάνεις το καλό. Και η ανταμοιβή σου για αυτό έχει την «κακή συνήθεια» να αργεί. Αντίθετα, το κακό σε ανταμείβει αμέσως.
Δεν με πιστεύετε; Κοιτάξτε γύρω σας.
Πως νομίζετε ότι έχει δημιουργηθεί αυτή η φρικτή παγκόσμια κατάσταση;

Όταν η φύση έχει κέφια

Καμιά φορά τα δέντρα παράγουν περίεργους καρπούς. Φαίνεται ότι κάποιες φορές η φύση βαριέται τα ίδια και τα ίδια και κάνει νέες δημιουργίες. Παράδειγμα αυτά τα λεμόνια.
Θα μπορούσατε να πείτε ότι πρόκειται για αποτέλεσμα φυτοφαρμάκων αλλά δεν πρέπει να είναι κάτι τέτοιο.
Και η δικιά μου λεμονιά έχει την τάση να δημιουργεί μερικά περίεργα λεμόνια. Όχι τόσο περίεργα όσο τα τρία λεμόνια της φωτογραφίας, αλλά ξεφεύγουν από το κανονικό. Και δεν «τρώει» πολλά ψεκάσματα, ενώ η γύρω περιοχή έχει ελιές και οπορωφόρα που έχουν εγκαταλειφθεί λόγω της οικονομικής κρίσης.