Φοβάμαι μη ξεχάσω!

Είπα τέλος για σήμερα, αλλά δεν άντεξα να μην αναρτήσω το καλύτερο.
Κάποια μέρα ένας άνθρωπος έφθασε σε ένα πανδοχείο. Ζήτησε δωμάτιο. Η ξενοδόχος απόρησε:
-Κύριε, φαίνεστε τόσο κουρασμένος και ταλαιπωρημένος! Από πού έρχεστε;
-Έρχομαι από τα βάθη της ψυχής.
-Και που πηγαίνετε;
-Πηγαίνω ως την άκρη της ζωής.
-Κι όλη αυτή η σκόνη στα παπούτσια σας, τι είναι;
-Σημάδια για το δρόμο μου.
-Φοβάστε μη χαθείτε;
-Φοβάμαι μη ξεχάσω…!!!

ΠΗΓΗ: ΙΔΟΥ

Το υποσυνείδητο μήνυμα της γελοιογραφίας

Τελευταία κυκλοφοράει μία ωραία γελοιογραφία. Κάνει λογοπαίγνιο με τον «Τελευταίο των Μοϊκανών». Δείχνει την πρωθυπουργάρα που «όλα τα σφάζει όλα τα μαχαιρώνει» και τον παρουσιάζει σαν τον «τελευταίο των μη ικανών».
Έξυπνη και με χιούμορ κρύβει -κατά την γνώμη μου- μια σημαντική παγίδα:
Αφού ο Σαμαράς είναι ο τελευταίος ανίκανος πρωθυπουργός, αυτό σημαίνει ότι ο επόμενος που θα ψηφίσετε θα είναι ικανός.
Γελάστε με την γελοιογραφία -και με τα χάλια μας- αλλά μην την πιστέψετε.
Σας περιμένει μεγάλη απογοήτευση.

Το ανθρώπινο ενυδρείο

Στο σαλόνι έχω ένα ενυδρείο. Είχα κάνει κάποια ανάρτηση στο παρελθόν, αλλά βαριέμαι να την βρω και να την παραθέσω σαν σύνδεσμο για να κερδίσω μερικά κλικ ακόμα…
Τα ψαράκια ενδιαφέρονται για ελάχιστα πράγματα:
-Nα φάνε όσο ΠΙΟ πολύ γίνεται.
-Να έρθουν σε σεξουαλική επαφή όσο ΠΙΟ πολλές φορές μπορούν.
-Να αποκτήσουν όσο ΠΙΟ πολύ ζωτικό χώρο γίνεται.
ΚΑΝΕΝΑ ψαράκι δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για το τι συμβαίνει έξω από το τζάμι του ενυδρείου.
ΚΑΝΕΝΑ ψαράκι δεν ανησυχεί για τον λόγο που συμβαίνουν όσα συμβαίνουν στον μικρόκοσμο του ενυδρείου. Τρέχει να φάει όταν ανοίγω το καπάκι για να ρίξω τροφή. Απομακρύνεται φοβισμένο όταν καθαρίζω το φίλτρο ή τα τζάμια. Και όταν τα πράγματα επανέλθουν σε «αυτά που γνωρίζει», τότε χαλαρό και ήρεμο συνεχίζει τις ενασχολήσεις του.
Και ενώ το είχα φτιάξει επειδή είναι ωραίο και χαλαρωτικό να βλέπεις έναν μικρό, ήρεμο και πολύχρωμο υδάτινο κόσμο, τελευταία η παρατήρηση του ενυδρείου με θλίβει. Δεν βλέπω διαφορά από την ανθρωπότητα, η οποία γεννιέται, αναπαράγεται και πεθαίνει όπως ακριβώς τα ψαράκια στην γυάλα, χωρίς να αναρωτιέται για την αιτία των πραγμάτων.
Αλήθεια, εσείς (που υποτίθεται έχετε περισσότερο μυαλό από τα ψαράκια) έχετε καταλάβει ότι βρισκόσαστε εγκλωβισμένοι μέσα σε ένα ενυδρείο;

Αγάπα και Πολέμα

Αγάπα τον Άνθρωπο, γιατί είσαι συ.

Αγάπα τα ζώα και τα φυτά, γιατί ήσουνα συ, και τώρα
σε ακλουθούν πιστοί συνεργάτες και δούλοι.

Αγάπα το σώμα σου· μονάχα με αυτό στη γης ετούτη μπορείς
να παλέψεις και να πνεματώσεις την ύλη.

Αγάπα την ύλη· απάνω της πιάνεται ο Θεός και πολεμάει.

Πολέμα μαζί Του.

Να πεθαίνεις κάθε μέρα. Να γεννιέσαι κάθε μέρα.
Ν’ αρνιέσαι ο,τι έχεις κάθε μέρα.
Η ανώτατη αρετή δεν είναι να ’σαι ελεύτερος,
παρά να μάχεσαι για ελευτερία.

Μην καταδέχεσαι να ρωτάς:
«Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;» Πολέμα!

Νίκος Καζαντζάκης- ΑΣΚΗΤΙΚΗ, Εκδόσεις Καζαντζάκη

Πηγή: ΙΔΟΥ

 

Το παράθυρο

Αυτό που θα πω θα σας φανεί περίεργο και δύσκολο στην αντίληψη. Ο λόγος είναι η εσφαλμένη (και κρυφή) εκπαίδευση με την οποία εκπαιδευόμαστε από την στιγμή που θα δούμε για πρώτη φορά το φως της ημέρας.
Εκπαιδευόμαστε με την ηθική και τις πολιτισμικές συνήθειες οι οποίες επικρατούν στην περιοχή στην οποία γεννηθήκαμε ή μεγαλώσαμε, και με κάποιον πολύ αποτελεσματικό τρόπο ποτέ (ή έστω σχεδόν ποτέ) δεν αντιλαμβανόμαστε πραγματικά αυτό το οποίο υπάρχει γύρω μας.
Οι αισθήσεις μας φιλτράρονται μέσα από επίκτητα «ψυχολογικά γυαλιά». Αν τα γυαλιά μας είναι κόκκινα θα βλέπουμε τα πάντα κόκκινα. Και αν τα γυαλιά του διπλανού μας είναι πράσινα θα βλέπει τα πάντα πράσινα και μπορεί να βρεθούμε σε έναν ατελείωτο πόλεμο προσπαθώντας να αποδείξουμε ότι τα πράγματα είναι κόκκινα ή πράσινα, ενώ στην πραγματικότητα είναι έγχρωμα.
Αυτό μπορεί να αναφερθεί πολύ συνοπτικά σαν «ύπνος της συνείδησης».
Ο συνειδησιακά κοιμισμένος άνθρωπος δεν βλέπει την πραγματικότητα αλλά αυτό που εκπαιδεύτηκε να θεωρεί σαν πραγματικότητα.
Το χειρότερο από όλα είναι ότι όλοι είμαστε πεπεισμένοι ότι είμαστε ξύπνιοι. Και προφανώς θα αντιδράσετε εάν σας πω ότι κοιμόσαστε όρθιοι.
Ένα απλοϊκό παράδειγμα για τον ύπνο της συνείδησης, βρίσκεται στο παρακάτω βίντεο.

Η πραγματική παγκοσμιοποίηση (τελευταίο)

Υποτίθεται ότι, με την σειρά αυτή των αναρτήσεων, σας έπεισα ότι οι άνθρωποι σε ολόκληρο τον πλανήτη έχουν βασικότατες ψυχολογικές ομοιότητες και θα αντιδράσουν με τον ίδιο τρόπο σε ίδιες συνθήκες. Αυτό ΟΛΟΙ τείνουν να το παραβλέπουν προτιμώντας να κοιτάζουν την επιφάνεια των πραγμάτων και κάποιες εξωτερικές διαφορές.
Οπότε ρωτάω: Τι θέλουν να επιτύχουν με την παγκοσμιοποίηση αυτοί που κινούν τα νήματα;
Φυσικά θέλουν να ομογενοποιήσουν τους ανθρώπους. Θέλουν να τους κάνουν να έχουν τις ίδιες συνήθειες, να πιστεύουν στον ίδιο θεό, να καταργήσουν τα σύνορα και να δημιουργήσουν μία υπερκυβέρνηση.
Νομίζω όμως ότι δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για αυτό. Ήδη είμαστε ομογενοποιημένοι.
Όπου και να πάτε να συναντήσετε την ίδια κακία, το ψέμα, την εκμετάλλευση, το μίσος, την υπερηφάνεια και την απληστία.
Μην μου μιλήσετε για άγιους γατί (αν και υπάρχουν) είναι σταγόνα στον ωκεανό και κυρίως βρίσκονται διασκορπισμένοι σε ΟΛΕΣ τις θρησκείες.
Μην μου μιλήσετε επίσης για την «δικιά» σας θρησκεία. Οι «καλοί» και «θρησκευόμενοι» άνθρωποι, τους οποίους ίσως να αναφέρετε, έχουν δύο πολύ σκοτεινά κίνητρα: τον φόβο και το συμφέρον. Φόβο μήπως πάνε στην κόλαση και συμφέρον για να κερδίσουν έναν αιώνιο παράδεισο.
Τελικά όλα αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο μας και τα ονομάζουμε σε πολύ γενικές γραμμές «παγκοσμιοποίηση», δεν είναι παρά η φυσική αποκρυστάλλωση του ανώμαλου, άγριου και σκοτεινού ανθρώπινου ψυχισμού.
Τι ποιο φυσικό από το να θέλει κάποιος ΠΙΟ πολλά χρήματα, δόξα και αναγνώριση;
Κοιτάξτε τους πολιτικούς και τις πλούσιες οικογένειες (πχ Ρότσιλντ)
Τι ποιο φυσικό από το να θέλει κάποιος ΠΙΟ πολύ φαγητό, διασκέδαση, σεξ;
Κοιτάξτε πως λειτουργούν όλοι οι άνθρωποι παγκοσμίως.
Τι ποιο φυσικό από το να νομίζει κάποιος ότι είναι «ΠΙΟ» από τους υπόλοιπους επειδή ανήκει σε μία φυλή, θρησκεία ή χρώμα;
Κοιτάξτε -και πάλι- πως λειτουργούν όλοι οι άνθρωποι παγκοσμίως.
Και παρακαλώ μην μου πείτε ότι εσείς δεν θα κάνατε όλα αυτά. Κοιτάξτε μέσα σας, και αν είσαστε ειλικρινείς θα δείτε πράγματα τα οποία δεν θα ομολογούσατε σε κανέναν. Ούτε καν στον ψυχίατρό σας (αν ακολουθείτε την νέα μόδα). Ούτε καν στον εξομολόγο σας (αν ακολουθείτε την παλιά).
Η παγκοσμιοποίηση είναι ΕΔΩ και είναι ΤΩΡΑ. Και εσείς είσαστε βασικά εξαρτήματα και παράγοντες οι οποίοι δουλεύουν για την πλήρη επιτυχία της.
Και πως τα ξέρω όλα αυτά; Είναι απλό:
ΕΓΩ γνωρίζω ΠΙΟ πολλά πράγματα από εσάς, είμαι ΠΙΟ μάγκας επειδή τα ξέρω και έτσι είμαι ευχαριστημένος με τον εαυτό μου και θα ήμουνα ΠΙΟ ευχαριστημένος εάν το παραδεχόσασταν.

Η πραγματική παγκοσμιοποίηση 5

Ένα άλλο βασικό χαρακτηριστικό του ανθρώπινου ψυχισμού είναι η λαιμαργία και η απληστία.
Έχουμε μία περίεργη ψυχολογική τάση εθισμού. Πάντοτε θα θέλαμε μία μπουκιά γλυκό ακόμα ή ένα κομματάκι από το ωραίο και παχυντικό τυρί.
Επίσης, συνηθίζουμε εύκολα αυτό που έχουμε και να χρειαζόμαστε κάτι περισσότερο για να αισθανθούμε καλά. Ακριβώς όπως ένας ναρκομανής ξεκίνησε από μια δοκιμή και σιγά σιγά φτάνει να χρειάζεται την δόση του κάθε ημέρα. Και αν νομίζετε ότι δεν γνωρίζετε έναν ναρκομανή, δείτε έναν καπνιστή στην οικογένεια ή τους φίλους σας. Ή κάποιον λαίμαργο.
Η διαδικασία είναι απλούστατη και θα την αναγνωρίσετε αμέσως:
-Όταν ήσασταν μικροί χρειαζόσασταν ελάχιστα πράγματα. Τρώγατε, παίζατε με την κουδουνίστρα σας και κοιμόσασταν.
-Όταν μεγαλώσατε λίγο αρχίσατε να θέλετε κάποιο παιχνίδι και περνάγατε ώρες με αυτό.
-Έπειτα θέλατε ποδήλατο.
-Κατόπιν πήρατε μηχανάκι.
-Έπειτα αγοράσατε αυτοκίνητο.
-Στην συνέχεια αγοράσατε σπίτι.
-Κατόπιν αγοράσατε εξοχικό.
Σε κάθε αγορά αισθανόσασταν κάπως για λίγο. Όμως πολύ γρήγορα οι «ανάγκες» σας δεν καλύπτονταν από αυτά που είχατε και έτσι επιθυμούσατε κάτι ακόμα. Όμως αυτό το κάτι ποτέ δεν σας έφερε την ευτυχία…
Υπομονή. Μένει μία μικρή σύνοψη και η πολυλογία μου θα τελειώσει!