Για τις Αγορές # Για τη 2η & 3η Φάσης της Πτώχευσης # Για το Rollover στα Ομόλογα‏

Καταιγιστικές εξελίξεις, θα γίνει πω πω σαρωτικός ανασχηματισμός...
Νομίζω πως ήδη ψάρωσα... αλλάζει πάλι ο μανωλιός θα βάλει τη μάσκα του αλλιώς. Κι άρχισε ξανά το γνωστό τροπάριο, βουλιάζουμε καιγόμαστε, οι ώρες αυτές πολύ κρίσιμες, η χώρα είναι ακυβέρνητη...
Δηλαδή ως τώρα είχε κυβέρνηση; Τέλος πάντων, για τους χαζούς.
Αν δεν τα βρουν λέει τα δύο κόμματα καταρρέουμε, είμαστε χαμένοι αν δεν ψηφιστεί το Μνημόνιο 2, δεν θα πάρουμε την 5η δόση, πω πω θα είναι καταστροφή θα πτωχεύσουμε, θα γίνει στάση πληρωμών, δεν θα μας το συγχωρήσουν οι αγορές...

Ψευτοδιλήμματα, τρομοκρατία, κούφιες απειλές... Οτιδήποτε για να μείνει ο κόσμος φοβισμένος, χεσμένος, να κάτσει να τον γαμήσουν, να δεχτεί τα πάντα, μοιρολατρικά, αφού δεν μπορεί να το αποφύγει τουλάχιστον να το απολαύσει...

Θα πω λίγα πράγματα που πρέπει να πω γιατί είναι χρήσιμο να τα μοιραζόμαστε για να μη μας δουλεύουν ψιλό γαζί.


Περί "Αγορών" και "Αποκλεισμού"
Ακόμη και υπό συνθήκες της πιο ολοκληρωτικής πτώχευσης, ή  της μονομερούς διαγραφής δημό­σιου χρέους, ποτέ χώρα δεν αποκλείστηκε από τις διε­θνείς αγορές και τις διεθνείς οικονομικές σχέσεις. Ποτέ! 

Ενώ ως προς τις διεθνείς κεφαλαιαγορές, τους διεθνείς τοκογλύφους των επενδυτικών κεφαλαίων και των τραπεζών, το μέγιστο του όποιου "αποκλεισμού" μιας πτωχευμένης χώρας, ή χώρας που αρνήθηκε να πληρώσει τα χρέη, δεν ξεπερνά την 3ετία-4ετία. Η Ισλανδία βγήκε ξανά στις αγορές και δεν έχουν περάσει ούτε καν 2 χρόνια από την πτώχευση με στάση εξωτερικών πληρωμών...

Βέβαια, το ουσιαστικό ερώτημα εί­ναι: Γιατί μια χώρα να βγαίνει ξανά στις διεθνείς αγορές κεφα­λαίου; Γιατί να πρέπει να προσφεύγει σε διαρκή εξωτερικό δανεισμό από τις αγορές; Είναι φυσιολογικό κάτι τέτοιο; Φυσικά και όχι.

Ο δανεισμός από τις διεθνείς αγορές ΔΕΝ είναι φυσιολογική ανάγκη για ένα κράτος ή μια οικονομία. Ανάγκη είναι μόνο  για εκείνους που διαθέτουν περίσσεια κεφάλαια τα οποία θέλουν να τα δανείσουν/επενδύσουν κάπου  με κέρδος.

Γι' αυτό η παγκόσμια οικονομία χρειάζεται τις ελλειμματικές οικονομίες και τα κράτη. Όσο υπάρχουν διε­θνείς τράπεζες και επενδυτικά κεφά­λαια που βγάζουν τεράστια κέρδη από τον δανεισμό κρατών και οικονομιών, τόσο θα υπάρχουν ελλειμματικές οικο­νομίες και κράτη που θα προστρέχουν στον δανεισμό από τις αγορές.
Και αντίστροφα.

Ο δανεισμός αποτε­λεί άλλωστε τον πλέον προσφιλή τρό­πο εξαγοράς πολιτικών και κρατών από τις δυνάμεις της αγοράς με κύριο σκο­πό την κερδοσκοπία με τα δημόσια ελ­λείμματα, τα έργα, τις προμήθειες και τη δημόσια περιουσία. Αυτοί είναι και οι λόγοι που ιστορικά, στη δημοσιονομι­κή θεωρία, ο δημόσιος δανεισμός με προσφυγή στις
διεθνείς αγορές αποτελούσε πάντοτε έναν από τους πλέον επα­χθείς τρόπους χρηματοδότησης ενός κράτους και της οικονομίας του.

Χώ­ρες όπως η Ελλάδα, που χρηματοδοτούνται ως επί το πλείστον με δάνεια από το εξωτερικό, δεν μπορούν να ελπίζουν παρά μόνο σε απανωτές χρεοκοπίες.

Αυτός είναι ο λόγος που δεν αρκεί να ξεμπερδέψουμε με το δημόσιο χρέος πχ. διαγράφοντας κουρεύοντάς το ή αρνούμενοι να πληρώσουμε.
Πρέπει να σταματήσουμε να πλη­ρώνουμε τη διεθνή τοκογλυφία γενικώς, όχι μόνο τώρα αλλά και στο μέλλον. Πρέπει πάση θυσία να αποτρέψουμε την προσφυγή της χώρας σε νέο διεθνή δανεισμό. Αυτό θα μπορούσε να γίνει με τη θεσμοθέτηση για παράδειγμα στο Σύνταγμά μας της ρητής απαγόρευσης σε κάθε μελλοντική κυβέρνηση να κατα­φεύγει σε δανεισμό από τις διεθνείς αγορές κεφαλαίου. Και αυτό θα πρέπει να κάνει η κάθε χώρα αν δε θέλει να γίνει κιμάς στη μηχανή της παγκοσμιοποίησης και και των διεθνών αγορών.


Η Δεύτερη Φάση της Πτώχευσης
Η 5η δόση είναι εξασφαλισμένη, θα μας τη δώσουν έτσι κι αλλιώς, με το έτσι θέλω, ασχέτως ψήφισης ή όχι του Μνημονίου 2 και εφαρμογής ή όχι των μέτρων που προβλέπει. Το ίδιο και την 6η, και την 7η, κ.ο.κ. Αλλιώς, απλά δεν θα αναχρηματοδοτηθούν τα ομόλογα που λήγουν και θα επέλθει κατάρρευσις των μεγάλων τραπεζών και ασφαλιστικών ταμείων της ευρωζώνης, για τη διάσωση των οποίων επινοήθηκε το μνημόνιο. Και καλή ευκαιρία τώρα με την πολιτική αστάθεια αυτών των ημερών, παρακολουθείστε να δούμε ποιός ανησυχεί περισσότερο
με αυτήν την αστάθεια... Οι "υπερχρεωμένοι" και "αδύναμοι" έλληνες ή οι "πλούσιοι" και "ισχυροί" ευρωπαίοι"... Κόψτε αντιδράσεις, να καταλάβετε ποιός κρατάει ποιόν σε αυτή την ιστορία και ποιός θα πρέπει να βάζει τους όρους από εδώ και στο εξής...

Κι εκεί κρύβεται η μεγάλη προδοσία που το πολιτικό σύστημα εδώ και ένα χρόνο αποκρύπτει βάζοντάς μας να αυτομαστιγωνόμαστε για τα χρέη που άλλοι μας επέβαλαν και να αναλωνόμαστε με το αν έχουμε παραπάνω δημόσιο από όσο "πρέπει" το οποίο πρέπει να εκποιηθείαποκρατικοποιηθεί για να έρθει "ανάπτυξη" και "ευημερία" στη χώρα...

Διανύουμε ήδη τη δεύτερη φάση της πτώχευσης.

Στην πρώτη φαση, αυτό που έγινε ήταν να προστατευθούν οι μεγάλες τράπεζες της ευρωζώνης και τα ασφαλιστικά τους ταμεία από μια επικείμενη άρνηση αδυναμία πληρωμής των χρεών της Ελλάδας. Κι έτσι μας έχωσαν στο μνημόνιο με το οποίο μας επέβαλλαν:
α. Την παραίτηση της χώρας από την εθνική κυριαρχία-ασυλία που δίνει το δικαίωμα στα κράτη να μην πληρώνουν να διαγράφουν τα χρέη όταν κινδυνεύει η δημόσια διοίκηση, η ασφάλεια και η ομαλή λειτουργία της χώρας,
β. Την αλλαγή του νομικού status του χρέους ώστε να διέπεται από το Αγγλικό δίκαιο που υποστηρίζει τον δανειστή, και με αρμόδιο όμως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (προσέξτε, όχι το αγγλικό) ώστε να μπορούν να εφαρμόσουν το αγγλικό δίκαιο κατά το δοκούν οι ίδιοι οι εταίροι μας μέλη του ευρώ και να ελέγχουν απολύτως τις αποφάσεις του.
γ. Την υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας για να μπορούν στη συνέχεια να μας πάρουν τα πάντα, έναντι πινακίου φακής, αφού είναι βέβαιο πως το χρέος που μας επέβαλλαν δεν θα μπορέσει ποτέ και σε καμία περίπτωση να αποπληρωθεί.
δ. Την απαγόρευση οποιασδήποτε άλλης εξωτερικής χρηματοδότησης εκτός τρόϊκας, ειδικά όχι από Ρωσία και Κίνα, προκειμένου η χρεοκοπημένη Ελλάδα να μη μπορέσει να φύγει ποτέ από τον απόλυτο έλεγχο της τρόϊκας και να περάσει στην επιρροή πχ. των Ρώσων ή των Κινέζων.

Στη δεύτερη φάση της πτώχευσης που διανύουμε αυτή τη στιγμή, στόχος είναι η πλήρης εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, η οποία σύμφωνα και με πρόσφατη ομιλία του Τρισέ στο στις 6 Ιουνίου στο Μόντρεαλ του Καναδά «η Ελλάδα είναι μια χώρα η οποία, ως μερίδιο στο ΑΕΠ, είναι μάλλον η πιο πλούσια χώρα με όρους δημόσιας περιουσίας, που θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά για τους επενδυτές
και τους παράγοντες της αγοράς, αρκεί η ιδιωτικοποίηση να φανεί αξιόπιστη και διεκπεραιωμένη με επαγ­γελματικό τρόπο». Για τον σκοπό αυτό η ελληνική κυβέρνηση έχει δεσμευθεί να δημιουργήσει ει­δική υπηρεσία ιδιωτικοποιήσεων, η οποία θα βρίσκεται υπό τον αποκλειστικό και άμεσο έλεγχο των τροϊκανών. Εκποίηση με ρυθμούς fast track δηλαδή, υπό καθεστώς πλήρους αδιαφάνειας και συμφωνι­ών παρασκηνίου.
Αυτή τη φάση διάγουμε λοιπόν τώρα, αλλά το κίνημα αγανακτισμένων και η γενικότερη λαϊκή αντίδραση αρχίζει πλέον και τους ανησυχεί...
Γι αυτό πιέζουν τόσο έντονα για "συναίνεση"  του πολιτικού κόσμου για να μπορέσει να χειραγωγηθεί όσο περισσότερο η κοινή γνώμη καινα προχωρήσει το σχέδιό τους, μη γίνει καμιά στραβή και χαλάσει το μεγάλο πάρτυ και δεν προλάβουν να μας πάνε στην τρίτη φάση της πτώχευσης που έπεται...

Στην τρίτη φάση λοιπόν θα βάλουν πλέον την Ελλάδα στον μόνιμο Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης για να πτωχεύσει υπό καθεστώς ύπατης αρμοστεί­ας. Έτσι θα μπορούν να την ξεσκίσουν ήσυχα κι ωραία τα όρνια της αγοράς χωρίς να κινδυνεύει το ευρώ από κάποιο "πιστωτικό γεγονός", δηλαδή από άμεση κατάρρευση των μεγάλων τραπεζών της ευρωζώνης. Το μεγάλο έπαθλο που περιμένει στο τέλος
της διαδρομής είναι το ευρωομόλογο. Η πιο τρελή φαντασίωση των κερδοσκόπων του χρέους θα γίνει πραγματικότητα. Με αυτό η νομι­κή βάση του δημόσιου χρέους θα αλλάξει ριζικά και θα περιέλθει στην αποκλειστική αρμοδιότητα των υπερεθνικών οργάνων της Ένωσης.
Με αυτό ελπίζουν σε μια νέα εποχή εγγυημένου υπερδανεισμού, ακόμη και για χώρες όπως η Ελλάδα, που πτωχευμένες θα βρίσκονται μόνιμα πλέον υπό κα­θεστώς ύπατης αρμοστείας στον Ευρωπαϊκό Μη­χανισμό Στήριξης.

Αν αγαπάμε λίγο την Ελλάδα, αν μας έχει μείνει ίχνος αυτοσεβασμού και αξιοπρέπειας, πρέπει να τους χαλάσουμε το καταστροφικό τους έργο εις βάρος μας εδώ τώρα! Έξω η Τρόϊκα και το μνημόνιο.
Κάτω η χούντα του πολιτικού συστήματος. Δημοψήφισμα τώρα.
ΝΑ πληρώσουμε μόνο όσα χρέη είναι νόμιμα αν θέτε να τα βρούμε, αλλιώς κουφάλες δεν πληρώνουμε τίποτα. Τέρμα ο ραγιαδισμός  και η μονογαμία του περιβόητου "Ανήκομεν εις την Δύση".
Ανήκουμε όπου είναι το συμφέρον μας και θα πράξουμε ό,τι είναι καλό για το λαό  μας.


Και λίγα λόγια για το σχεδιαζόμενο Rollover στα Ελλ.Ομόλογα
Επειδή είναι επίκαιρο θα πω δυο λόγια και γι αυτό, που ακούγεται πολύ τελευταία. Σχεδιάζεται λοιπόν να ανταλλάξει η Ελλάδα (rollover) τα παλιά ομόλογα που λήγουν, με νέα μεγαλύτερης διάρκειας.
Αυτή η τακτική εξασφαλίζει, θεωρητικά τουλάχιστον, μια ανάσα για  κάποια χρόνια. Αρκεί να περιληφθεί ικανός αριθμός ληξιπρόθεσμων  ομολό­γων και να αποδεχτούν την όλη διαδικασία οι κάτοχοι αυτών  των ομολόγων.

Αν δεν τη δεχτούν και θεωρηθεί ότι τους την επιβάλλει η Ελλάδα, αυτό θα αποτελούσε "πιστωτικό γεγονός" (credit event) δηλ. αθέτηση, και  θα εξαργυρωθούν τα ασφάλιστρα κινδύνου (CDS) απ' τους κατόχους  τους, κυρίως αμερικανικά funds, που το θέλουν διακαώς και κάνουν  ό,τι μπορούν για να το πετύχουν (υποβοηθούμενοι σε μέγιστο βαθμό από τους επενδυτικούς οίκους της Αμερικής και τους "διεθνείς" οίκους αξιολόγησης). Πράγμα όμως το οποίο δεν το θέλουν δεν το
επιθυμούν με τίποτα οι ευρωπαίοι για να μην κινδυνεύσει το ευρώ.

Για να δεχτούν λοιπόν την διαδικασία οι κάτοχοι των ομολόγων θα  πρέπει οι όροι ανταλλαγής να είναι ιδιαίτερα ελκυστικοί για αυτούς.
Με δεδομένο ότι την επόμενη 5ετία λήγουν κάπου 185 δισ. ευρώ ομό­λογα του ελληνικού κράτους, για γίνει δεκτή η ανταλλαγή θα πρέπει να υπάρξει ένα mega-Swap τέτοιου μεγέ­θους που παρόμοιο δεν έχει ξαναγίνει από το β' παγκόσμιο πόλεμο και μετά. Μπορεί όμως να γίνει ένα τέτοιο swap;

Η Αργεντινή που επιχείρη­σε ένα ανάλογο swap κρατικών ομολόγων, αξίας σημαντικά χαμηλότε­ρης από αυτήν που καλείται η Ελλάδα να αντικαταστήσει, αύξησε την απόδοση των νέων ομολόγων τουλάχιστον κα­τά 28%. Και πάλι δεν τα κατάφερε. Οι αγορές δεν ανταποκρίθηκαν και το κα­λοκαίρι του 2001 η Αργεντινή πτώχευ­σε και επισήμως.
Μπορεί να συμβεί κάτι ανάλογο και στην Ελλάδα; Το πιθανότερο είναι πως ναί. Η διαδικασία αντικατάστασης θα πάρει πάρα πολύ χρόνο και θα δημιουργή­σει τέτοια πίεση στην οικονομία και το τραπεζικό σύστημα της χώρας, που αναπόφευκτα θα την οδηγήσει σε πτώ­χευση πριν καν ξεκινήσει ουσιαστικά η αντικατάσταση...

Όμως, απ' ό,τι φαίνεται ξεκάθαρα, δεν τους απασχολεί αυτό πλέον τους  παράγο­ντες των αγορών και της ευρωζώνης. Η ιδέα της αντικατάστασης των παλιών ομολόγων του ελληνικού κράτους με νέα, έχει ως βασικό  σκοπό όχι την αποφυγή της επίσημης πτώχευσης της χώρας, αλλά την  επιτάχυνση της κοινωνικής και οικονομικής εκποίησης, για να προλάβουν να μας χώσουν στην τρίτη φάση της πτώχευσης πριν προλάβουμε να καταλάβουμε τι συνέβη. Σε αυτό αναφερόταν ο Μίκης Θεοδωράκης
στην ομιλία του προς τους αγανακτισμένους όταν είπε πως πρέπει να αντιδράσουμε γρήγορα, γιατί αν αργήσουμε το παιχνίδι θα έχει χαθεί, θα βρίσκεται αλλού η κεφαλή και αλλού το σώμα μας.

Αυτό είναι το σχέδιο για την Ελλάδα και όχι μόνο, θα ακολουθήσουν και οι άλλες χώρες, κι όποιος δεν έχει πάει ακόμα στο σύνταγμα να διαδηλώσει, ας το μεταφέρει τουλάχιστον σε άλλους, να μάθει ο κόσμος όλο αυτό που μας ετοιμάζουν, γιατί αν περιμένει απ' τους πολιτικούς και τα μέσα παραπληροφόρησης ζήτω που καήκαμε..

Φιλιά πολλά και την καλημέρα μου σε όλους.

Για όσους πιστεύουν στα παραμύθια...‏

Τι απέφερε ο “ μηχανισμός στήριξης” και το μνημόνιο; Μας έκανε καλό, ή μας χαντάκωσε για τα καλά; Κάποιοι μας έλεγαν πως είναι “ μονόδρομος” για να σωθεί η χώρα…
Παραθέτω μερικά δεδομένα.
Για όσους έχαψαν το παραμύθι πως με τα μέτρα του μνημονίου η Ελλάδα θα κέρδιζε την εμπιστοσύνη και εκτίμηση των αγορών και τα επιτόκια δανεισμού της Ελλάδας θα έπεφταν…
Επιτόκια ελληνικών ομολόγων σε %

Διαφορά απόδοσης (spread) μεταξύ ελληνικών και γερμανικών ομολόγων, σε %οο
 

Για όσους πιστεύουν το παραμύθι πως οι επενδυτές-δανειστές θα δεχτούν “ εθελοντικά” “ συναινετικά” μια αναδιάρθρωση χρέους που θα συνεπάγεται άγριο κούρεμα στα ομόλογα που κατέχουν, της τάξεως του 40-50% που έχουν πέσει και οι τιμές τους… Είναι να γελάει κανείς, αυτά γίνονται πάντα με το ζόρι, τα επιβάλλεις, κανείς δεν θα έρθει εθελοντικά να πει “ αχ δώσε μου πίσω τα μισά και σου χαρίζω τα άλλα μισά…”
Τιμές αναφοράς ελληνικών ομολόγων
 

Κυβέρνηση και τρόικα προσέφεραν μια τεράστια ευκαιρία στις αγορές να κερδοσκοπήσουν με τα ελληνικά ομόλογα υπό το καθεστώς προστασίας του “ μηχανισμού στήριξης”. Οι μεγάλες τράπεζες και οι επενδυτές κεφαλαίων δε νιώθουν καμία πίεση να ξεφορτωθούν τα ελληνικά ομόλογα που έχουν στην κατοχή τους, όπως θα έκαναν υπο φυσιολογικές συνθήκες, ώστε να υποστούν τη ζημία που δικαιούνται. Διακρατούν τα πακέτα των ομολόγων τους ελπίζοντας πώς στο τέλος θα αποσπάσουν μια πολύ καλή συμφωνία από την χρεοκοπημένη Ελλάδα με την βοήθεια της τρόϊκας. Γιαυτό, από την εφαρμογή του μνημονίου και μετά, ο τζίρος των αγοραπωλησιών ελληνικών ομολόγων έχει σχεδόν μηδενιστεί.
Τζίρος ελληνικών ομολόγων στη δευτερογενή αγορά (σε εκατ. ευρώ)
 

Για όσους έχουν χάψει το παραμύθι πως οι θυσίες των ελλήνων πάνε για τη μείωση του χρέους και τη δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας…
Δημόσιο χρέος της Ελλάδας ως % του ΑΕΠ
 

Για όσους δεν έχουν καταλάβει ακόμα πως όλες οι περικοπές και οι φόροι του κόσμου είναι μάταιες, όταν δε φτάνουν να πληρώνουν ούτε καν τους τόκους που καλούμαστε να πληρώνουμε στις διεθνείς τράπεζες και τους επενδυτές κατόχους των ελληνικών ομολόγων…
Ετήσιοι τόκοι δημοσίου χρέους, σε δις ευρώ

Και, τέλος, για όσους πιστεύουν ακόμα πως το μνημόνιο είναι μονόδρομος (παρότι δεν έχει πετύχει σε τίποτα) και δεν έχουν καταλάβει ακόμα το μέγεθος της καταστροφής που μας περιμένει τα επόμενα χρόνια αν συνεχίζουμε να το εφαρμόζουμε… Το ελληνικό κράτος βγάζει ετησίως περί τα 55 δις… τα οποία δεν του φτάνουν ούτε καν για τις δικές του ανάγκες (παιδεία, υγεία, άμυνα, δημόσια διοίκηση κλπ) τις οποίες καλείται να περιορίσει. Δείτε και τι έχει να πληρώνει επιπρόσθετα, μόνο για τα ομόλογα που λήγουν, χώρια οι τόκοι, και αναλογιστείτε αν θα μπορούσαμε να πληρώσουμε ποτέ όλα αυτά σαν λαός, όσες περικοπές και θυσίες και να κάνουμε, κι όσες επιμηκύνσεις και αναχρηματοδοτήσεις και να μας κάνουν (οι οποίες, σε κάθε περίπτωση, θα σημαίνουν και υπερπολλαπλάσιους τόκους).
Λήξεις ομολόγων ελληνικού δημοσίου, σε δις ευρώ

Μονόδρομος είναι μόνο η μη αναγνώριση του χρέους, η άρνηση πληρωμής του, τίποτε άλλο…
Και η παρακάτω εικόνα bonus, σε όσους περιμένουν μοιρολατρικά παθητικά τις εξελίξεις…

Τρόϊκα και άλλες απατεωνιές

Ωραία... επήλθε λέει "καταρχήν" συμφωνία με την τρόϊκα...

Η κυβέρνηση ανέλαβε την υποχρέωση να πωλήσει δημόσια περιουσία αξίας περίπου 110-120 δις, σε αγοραίες τιμές για να βγάλει κάπου 6 δις!!!!!!

Θα πωλήσει και ακίνητα του δημοσίου για να βγάλει ακόμα 6 δις, και θα βάλει νέους φόρους, νέους φόρους και νέους φόρους, και νέες περικοπές μισθών και συντάξεων για να μαζέψει άλλα 6 δις...

Και σε αντάλλαγμα "κερδίζουμε" και επιπλέον 65 δις χρέους!!!!!!

Κατά την τελευταία 10ετία η Ελλάδα δανείστηκε μισό τρις ευρώ (490 δις). Από αυτά, τα 450 δις!! πήγαν σε πληρωμές τοκοχρεολυσίων για την εξυπηρέτηση του χρέους.

Δηλ. πληρώσαμε 1,5 φορά το χρέος μέσα στη 10ετία που πέρασε (το οποίο ήταν κάτι λιγότερο από 300 δις στο τέλος του 2009).

...1,5 φορά το χρέος μόνο μέσα σε μια 10ετία!!!!

Το χρέος αυτό καλούμαστε τώρα, μέσα σε 4 χρόνια, με το μνημόνιο, να το πληρώσουμε άλλη 1,5 φορά...!!!

Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι δεν μας περισσεύουν για να το πληρώνουμε και αναγκαζόμαστε να δανειζόμαστε για να το πληρώνουμε...

Από τα ανωτέρω 490 δις που δανειστήκαμε, το ποσό που πήγε για κάλυψη των περιβόητων δημοσιονομικών ελλειμμάτων ήταν γύρω στα 20 δις. Δηλ. περίπου 2 δις το χρόνο μας κόστιζαν τα υποτιθέμενα τεράστια ελλείμματα του σπάταλου υδροκέφαλου υπέρογκου δημοσίου που υποτίθεται ότι χρεοκόπησε τη χώρα...

Με άλλα λόγια, για πραγματικές δανειακές ανάγκες του ελληνικού κράτους ύψους 20 δις την τελευταία 10ετία, δανειστήκαμε 490 δις!!!

Δεν πληρώνεται αυτό το χρέος με τίποτα και πρέπει να διαγραφεί. Εξάλλου το έχουμε ήδη πληρώσει, ξανά και ξανά πάρα πολλές φορές...

Και θα διαγραφεί είναι βέβαιο -τουλάχιστον ένα μέρος του-, απλά αφενός θα έχει ξεπουληθεί όλη η χώρα έναντι πινακίου φακής, αφετέρου θα το έχουν ξεφορτώσει από πάνω τους οι ευρωπαϊκές τράπεζες και τα ασφαλιστικά τους ταμεία και θα το έχουν φορτώσει στις ελληνικές και στα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, ώστε ζημιωμένοι να είμαστε πάλι εμείς...

Υ.Γ.  Για την ιστορία- τα υπόλοιπα 20 δις που λείπουν (490-450-20=20) απλά αγνοούνται...  πήγαν στα ταμεία των κομμάτων; σε μίζες; -ποιός ξέρει...

Σκούζουν τώρα οι "εθνοπατέρες" και τα δημοσιογραφικά ιερατεία του καθεστώτος για τον αγανακτήσαντα λαό που τους παίρνει με πέτρες και γιαούρτια. Ανησύχησαν ξαφνικά για την δημοκρατία οι δωσίλογοι και τα ανδρείκελα, αφότου άρχισε να εκδηλώνεται και πρακτικά η λαϊκή αγανάκτηση...

Ελπίζω να βρισκόμαστε στην αρχή μιας επανάστασης. Να διώξουμε την τρόϊκα και το μνημόνιο όσο είναι ακόμα καιρός. Αλλιώς θα γίνουμε Κένυα, πριν το καταλάβουμε. Θα ζούμε όπως έζησαν οι γονείς ή οι παππούδες μας στην κατοχή.

Μέσα σε 1 χρόνο μνημονίου η Ελληνική οικονομία πήγε πίσω 10 χρόνια. Το βιοτικό επίπεδο και οι βασικοί δείκτες επέστρεψαν στα επίπεδα του 2000.

Σε 5 χρόνια από σήμερα υπολογίζεται πως θα έχει επιστρέψει στη δεκαετία του 1950...

Απορίες για την ελληνική οικονομία

Έχω κάποιες ερωτήματα και σκέψεις-απόψεις εντελώς προσωπικές που θα ήθελα να μοιραστώ.

Από πότε η πλήρης και άνευ όρων υποταγή παράδοση της χώρας στο 4o Ράϊχ της τρόϊκας, η αυτοκαταστροφή της, η διάλυση του κοινωνικού  ιστού, της δημόσια διοίκησης,
του κράτους πρόνοιας, ονομάζονται "πατριωτικό" καθήκον;

Από πότε όλη αυτή η καταστροφή που συντελείται αυτή τη στιγμή -και που την έχουμε δει τι εκτάσεις πήρε όπου εφαρμόστηκαν αυτά που εφαρμόζονται τώρα και εδώ-
βαπτίζεται "σωτηρία" της χώρας και προβάλλεται ως "η μόνη λύση";

Από πότε το ξεπούλημα (σσ. πώληση με ζημιά, εκποίηση,  Selling-Off, Undersell) της δημόσιας περιουσίας της χώρας βαπτίζεται αξιοποίηση (σσ. χρήση, ή πώληση, με κέρδος,
όφελος);

Τι ακριβώς πρόβλημα αντιμετωπίζει πχ. Ο ΟΠΑΠ που έχει 1 δις κέρδη το χρόνο καθαρά μετά από φόρους (και κάπου 700 εκατ. αυτή τη στιγμή εν μέσω κρίσης) ώστε να πρέπει να αποκρατικοποιηθεί; Τι ακριβώς είναι αυτό που επιλύουμε πουλώντας τον; Το έχω μεγάλη απορία.

Με τρέχουσες χρηματιστηριακές αποτιμήσεις, το εφάπαξ έσοδο που θα έχει το κράτος από την εξαγγελθείσα πώληση  του ΟΠΑΠ δεν θα φτάνει ούτε τα μισά από τα ετήσια κέρδη που έχει ο οργανισμός κάθε χρόνο, και η χώρα θα χάσει τα έσοδα του ΟΠΑΠ από όλους τους μελλοντικούς της προϋπολογισμούς... για να βγάλει once-off από την πώληση κάπου 200-300 εκατ. ευρώ; Παράλογο;

Δηλαδή, σα να εκχωρεί ο καθένας το μισθό του και όλους τους μελλοντικούς μισθούς και συντάξεις του, για να πάρει σήμερα 500 ευρώ!!! εφάπαξ μία φορά και μετά
ποτέ ξανά τίποτα άλλο...  Δεν υπάρχει αυτό πουθενά. Δεν είναι καν ξεπούλημα, είναι το απόλυτο χάρισμα.

Και καλά ο ΟΠΑΠ, που τουλάχιστον δεν είναι στρατηγικής σημασίας για τη χώρα. Η ΔΕΗ, η ΔΕΠΑ γιατί να πουληθούν; Με επίσης 1 δις κέρδη περίπου ετησίως (και 600-700 εκατ. εν μέσω κρίσης), και τις αποτιμήσεις του Χ.Α. στο ναδίρ, τα λεφτά που θα βγάλει το κράτος από την πώληση της ΔΕΗ που ανακοίνωσε θα είναι περί τα 300-350 εκατ., δηλ. επίσης ούτε καν τα μισά καθαρά κέρδη της ΔΕΗ κάθε χρόνο...

Να θυσιάσουμε δηλαδή σαν χώρα από το 1 δις κέρδη της ΔΕΗ ετησίως τα 600-700 εκατ. που αναλογούν στο κράτος, για να πάρουμε εφάπαξ από την πώληση 350 εκατ. και τέρμα;;;;

Τα οποία θα τα κάνουμε τι άραγε; Θα τα ρίξουμε στη μαύρη τρύπα του χρέους  που σημειωτέον ήταν 300 δις όταν μας έχωσαν στο μνημόνιο, έχει ήδη πάει 365!! δις αυτή τη στιγμή, προβλέπεται σε 480-500!!! δις έως το τέλος του 2013, και περί τα 700-800!!!! δις έως το τέλος του 2015.

Που θα μπορούσε λοιπόν να χρησιμεύσει η συλλογή των 50 δις από αποκρατικοποιήσεις; (που δε θα συλλεγούν ποτέ ούτε αυτά, γιατί κατά τεκμήριο στην Ελλάδα οι κρατικές επιχειρήσεις και οι δημόσιοι οργανισμοί πωλούνται τζάμπα).

Στην αποπληρωμή του χρέους;;.. Νομίζω εδώ γελάνε... Όχι μόνο το χρέος δεν θα μικρύνει, αλλά η Ελλάδα πουδεν παράγει σχεδόν τίποτε, θα χάσει και αυτά τα έσοδα που είχε από τις υγιείς κερδοφόρες κρατικές επιχειρήσεις. Και πριν το καταλάβουμε θα έχουμε γίνει Νιγηρία (σσ. η Νιγηρία είχε δανειστεί 1 δις, έχει αποπληρώσει έως τώρα 46!! δις και χρωστάει άλλα 54!!! δις).

Στην περίπτωση της ΔΕΗ όμως τίθενται και άλλα ζητήματα. Για παράδειγμα, οι τιμές του ρεύματος στην Ελλάδα είναι μακράν από τις φθηνότερες τις Ευρώπης, παρά την ασυγκρίτως δυσκολότερη μορφολογία των εδαφών μας (βουνά, λαγκάδια, θάλλασες-νησιά), σε σχέση με την  υπόλοιπη Ευρώπη. Οπουδήποτε οι αγορές της ενέργειας
άνοιξαν και ιδιωτικοποιήθηκαν, οι τιμές της ενέργειας έγιναν πολύ ακριβότερες από πριν, πουθενά δεν μειώθηκαν,  ούτε καν σε μεγάλες αγορές με μεγάλες οικονομίες κλίμακας
όπως της Αγγλίας, της Γερμανίας, της Πολωνίας κλπ.

Επιπρόσθετα, αγορές όπως πχ. αυτή της ενέργειας είναι από τη φύση τους ολιγοπωλιακές ή μονοπωλιακές. Όπου οι αγορές αυτές ιδιωτικοποιήθηκαν, σύντομα οι εταιρίες που δραστηριοποιήθηκαν η μία μετά την άλλη χρεοκόπησαν και αγοράστηκαν ή συγχωνεύτηκαν με άλλες και η αγορά κατέληξε πάλι σε μονοπώλιο  ή ολιγοπώλιο.

Με τη μόνη διαφορά ότι, πλέον, ένας στρατηγικός τομέας των χωρών έφυγε από τον έλεγχο του κράτους και ένα μέχρι πρότινος θεωρούμενο κοινωνικό αγαθό, όπως το ρεύμα,  που το παρείχε ένας κρατικός μη κερδοσκοπικός οργανισμός κοινής ωφέλειας, τείνει να γίνει είδος πολυτελείας.

Στον ίδιο παραλογισμό και οι υπόλοιπες αποκρατικοποιήσεις που εξαγγέλθηκαν, με προεξάρχουσες αυτές των εταιριών ύδρευσης ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ κλπ. Επίσης εξαιρετικά κερδοφόρες και πολύ σημαντική πηγή εσόδων για τον τακτικό προϋπολογισμό.

Πέριξ του 1 δις ευρώ τα καθαρά ετήσια κέρδη και της ΕΥΔΑΠ (850 εκατ. τώρα στη κρίση)... Λέτε να δούμε κι εδώ σκηνές σαν αυτές σε κάποιες χώρες (όπως Ινδία, Χιλή, Βολιβία κλπ)
που πήραν τον έλεγχο του υδροφόρου ορίζοντα η Coca-Cola, η Nestle κλπ. και έφτασαν να συλλαμβάνονται οι φτωχοί που μάζευαν το νερό της βροχής διότι δεν είχαν χρήματα για να
έχουν σύνδεση με το δίκτυο ύδρευσης... τους μήνυσαν βλέπεις οι εταιρείες που ενοχλήθηκαν για τα "διαφυγόντα" κέρδη...

Ομοίως και ο ΟΤΕ, άλλο 1 δις κέρδη το χρόνο, μαζί με την COSMOTE, δυστυχώς έχει ήδη περάσει στον έλεγχο των γερμανών. Οι εξαγγελίες-ανέκδοτο του Γιωργάκη πως άμα βγει θα πάρει πίσω τον ΟΤΕ, οι οποίες είχαν τότε τρομοκρατήσει τους γερμανούς, μετατράπηκαν σε εξαγγελία πώλησης και του υπολοίπου 10% περίπου που κατέχει το δημόσιο. Το οποίο αναμένεται να πωληθεί έναντι 400 εκατ. περίπου (για έναν οργανισμό που υποτίθεται έχει αξία 25 δις...).

Κάτι σαν τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά που με προίκα έργων ύψους 3 δις για το Πολεμικό Ναυτικό, τον ΟΣΕ κλπ πωλήθηκαν στη γερμανική HDW έναντι 15 εκατ. ευρώ. Έδωσαν οι γερμανοί 15 εκατ. για να πάρουν 3 δις έργα. Και όταν τσίμπησαν τα 3 δις τελικά (μετά από ένα σωρό εκβιασμούς για απολύσεις προσωπικού κλπ, καθώς τα  παραδιδόμενα απήχαν από τις προδιαγραφές του Πολεμικού Ναυτικού το οποίο δεν τα παραλάμβανε εωσότου εκπληρωθούν οι προδιαγραφές) στη συνέχεια πούλησαν οι γερμανοί  τα ναυπηγεία στους άραβες κι έφυγαν.

Ακόμα και οι ζημιογόνοι οργανισμοί όπως ο ΟΣΕ και οι αστικές συγκοινωνίες: Τι ακριβώς θα κάνουν οι ξένοι ιδιώτες κινέζοι ή γάλλοι άμα πάρουν πχ. το ΟΣΕ; Θα αυξήσουν τα εισιτήρια; Θα απολύσουν το μισό προσωπικό; Θα μειώσουν και τους μισθούς 50%; Θα καταργήσουν και τα μισά δρομολόγια; Ερώτημα: Και γιατί χρειάζεται να βάλουμε έναν κινέζο ή έναν γάλλο να τα κάνει αυτά; Αν είναι να τα κάνουμε εμείς από μόνοι μας.

Αλλά, θα πρέπει πρώτα κάποια στιγμή να αποφασίσουμε αν πχ. θεωρούμε τις συγκοινωνίες ως κοινωνικό αγαθό ή εμπορικό προϊόν. Διότι αν τις θεωρούμε κοινωνικό αγαθό και τις αναγκάζουμε να λειτουργούν πλήθος ζημιογόνων γραμμών και πλήθος  δρομολογίων ακόμα και σε "νεκρές"  μη συμφέρουσες ώρες με σταθερή τιμή εισιτηρίων εδώ και μια 5ετία που τα καύσιμά τους έχουν ανέβει 300%, τότε δεν είναι δίκαιο να κατηγορούμε τις συγκοινωνίες για τις οικονομικές επιπτώσεις τις κρατικής κοινωνικής πολιτικής. Θα πρέπει λοιπόν πρώτα να αποφασίσουμε τι ακριβώς θέλουμε από τις συγκοινωνίες και αναλόγως να πράξουμε. Δεν υποστηρίζω πως είναι δίκαιο κοινωνικά να πληρώνει ο κάτοικος Χίου φόρους για τις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας. Ίσως είναι δικαιότερο να πληρώνουν οι ίδιοι οι επιβάτες που τις  χρησιμοποιούν. Απλά νομίζω πως για να λύσεις ένα πρόβλημα πρέπει πρώτα να ορίζεις σωστά το πρόβλημα αλλιώς κινδυνεύεις να λύσεις λάθος πρόβλημα, δίνοντας λάθος λύση.

Κι όπου υπήρξαν σπατάλες, διαφθορά, κακοδιαχείριση, λαμόγια συνδικαλιστές, ακόμα και υπερβολικοί μισθοί κλπ. να τα απολύσουμε τα λαμόγια, να τους βάλουμε φυλακή, να τους κατασχέσουμε την περιουσία, και να μειωθούν εν γένει και οι προκλητικοί μισθοί όπου υπάρχουν. Αλλά δεν είναι δυνατό να χαρίσουμε την περιουσία της χώρας
στο κάθε κοράκι εξαιτίας  κάποιων λαμόγιων...

Κι όμως, όλο αυτό προβάλλεται ως εθνική ανάγκη, για τη σωτηρία της χώρας... Και όλοι αυτοί οι τυχοδιώκτες που έρχονται να κάνουν αρπαχτές, βαπτίζονται επενδυτές.

Να τους χαρίσει η Ελλάδα ό,τι έχει και δεν έχει, λιμάνια, σταθμούς, αεροδρόμια, αυτοκινητόδρομους,  σιδηρόδρομους, νερά, ενέργεια, πρώτες ύλες/ορυκτά, τηλεπικοινωνίες, ταχυδρομεία, τρένα, χρηματοπιστωτικό σύστημα, καζίνα, παραλίες, ολόκληρες τουριστικές περιοχές,τα πάντα, ό,τι έχουμε σαν χώρα που έχει αξία.

Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο για παράδειγμα, σε όλες τις χώρες είναι αμιγώς κρατικό, σε σπάνιες περιπτώσεις όπως η Γαλλία υπάρχει και συμμετοχή ιδιωτών. Στην Ελλάδα το κράτος έχει 34% άμεσα και κάπου 10% έμμεσα. Γιατί έχουν λυσσάξει λοιπόν να αποκρατικοποιηθεί το δικό μας; Τα δικά τους γιατί τα διατηρούν κρατικά; Δεν κολλάει... Και εκβιάζουν με κάθε μέσον και προσπαθούν να το γονατίσουν.  Την εβδομάδα που πέρασε η ΕΚΤ ζήτησε ξαφνικά άμεση αποπληρωμή των 500 εκατ. ευρώ ρευστότητα που έχει λάβει η Τbank (πρώην Aspis) και το ΤΤ έτρεχε να δανειστεί για να την καλύψει βάζοντας εγγύηση τα δικά του ομόλογα ελλ. δημοσίου. Γιατί δεν το έκανε αυτό η ΕΚΤ στις υπόλοιπες ελληνικές τράπεζες, ή στις ιρλανδικές, ή πέρυσι στις αγγλικές, τις γερμανικές και τις βελγικές, που
χρεοκόπησαν και διασώθηκαν επίσης από τα κράτη τους και από την ΕΚΤ;

Το οποίο ΤΤ, όχι τυχαία, έχει τη μικρότερη εκροή καταθέσεων στην Ελλάδα καθ΄ όλη τη διάρκεια της κρίσης. Αν πωληθεί και το πάρει κάποιος ιδιώτης, πιστεύουν πως θα παραμείνουν εκεί οι καταθέσεις; Το ίδιο και με το Παρακαταθηκών, που λύσσαξαν κάποιες ελληνικές ιδιωτικές τράπεζες και προσέφυγαν μέχρι και στα ευρωπαϊκά δικαστήρια
να σπάσει σε Τράπεζα και Ταμείο παρακαταθηκών χωριστά, ώστε να μην μπορεί να δίνει υψηλά επιτόκια, πιστεύουν πως θα πάρουν αυτές τις καταθέσεις του; Αν ήταν το
επιτόκιο το θέμα γιατί δεν πήγαιναν οι καταθέτες στην Κύπρου ή στη Marfin που έδιναν ακόμη καλύτερα επιτόκια, ή γιατί όχι στην Proton ή στη Millenium που έχουν κατά κανόνα τα υψηλότερα επιτόκια της αγοράς;

Είναι προφανές από την αρχή, τα θέλουν όλα και τα θέλουν τώρα, και τα θέλουν τζάμπα, δε θέλουν να πληρώσουν, θέλουν να τα ανταλλάξουν με ένα μέρος από τον αέρα
κοπανιστό που μας έκαναν να νομίζουμε πως χρωστάμε.

Δεν φτάνει που το χρέος μας είναι σχεδόν όλο μια εικονική πραγματικότητα, τόκοι στους τόκους επί των τόκων...

Δεν φτάνει που είναι σχεδόν στο σύνολό του παράνομο (επαχθές, απεχθές, όπως θέλετε πείτε το) αφού ανελήφθη ως επί το πλείστον με μίζες και λαδώματα για αγορές και
αναθέσεις με αδιαφανείς διαδικασίες που -στην καλύτερη περίπτωση- δεν ωφέλησαν τη χώρα και τους πολίτες της (το 90% πήγε πίσω σε εταιρίες των δανειστριών χωρών και σε εμάς άφησαν μόνο το χρέος)...

Δεν φτάνει που στο χρέος έχουν συμπεριληφθεί ακόμα και παλαιότερα χρέη που είχαν διαγραφεί με τις προηγούμενες πτωχεύσεις της Ελλάδος (από τότε που ο Μητσοτάκης ως  Υπ. Οικονομικών επί κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου αναγνώρισε εκ νέου όλα τα διαγεγραμμένα χρέη στους δανειστές με όλους τους τόκους υπερημερίας δεκαετιών και εκατονταετιών,  πλέον 70% πριμ στους δανειστές για την "ψυχική οδύνη"...

Δεν φτάνει που εμείς ως Ελλάδα έχουμε (ως τώρα) παραιτηθεί από κάθε διεκδίκηση, βλ. πχ. των γερμανικών αποζημιώσεων  το ύψος των οποίων υπολογίζεται λέει σε 175 δις και  μαζί με τις υπερημερίες είναι κάπου στο 1 τρις!! ευρώ... τις οποίες θα έπρεπε άμεσα να θέσουμε στο τραπέζι, χθές κιόλας!!! δεν μπορώ να καταλάβω τι σκέφτονται όλοι αυτοί που μας κυβερνούν και είναι τόσο ραγιάδες...

Δεν φτάνει που μας έβαλαν στο μνημόνιο καταχρηστικά σχεδόν πραξικοπηματικά, χωρίς κανένας να ξέρει τι περίπου υπέγραφε η κυβέρνηση όταν υπέγραφε (πχ. παραίτηση από την ασυλία της εθνικής κυριαρχίας, υποθήκευση δημόσιας περιουσίας κλπ κλπ απίστευτες εθνικές εκχωρήσεις, είναι σαν να χρωστούσαμε στη γιαγιά μας και  να πήγαμε να δανειστήκαμε από τη Μαφία...

Δεν φτάνει που τα εγχώρια κόμματα και κανάλια -απόλυτοι αβανταδόροι της τρόϊκας- προσπαθούν με κάθε τρόπο να διασφαλίσουν τα συμφέροντα των επενδυτών-δανειστών αντί των Ελλήνων πολιτών (ακόμα και οι όποιες διαφωνίες είναι απλά διαφωνίες, κανείς δεν υψώνει δυναμική φωνή,να πει ένα βροντερό όχι, να ανεβάσει τους τόνους, να ξυπνήσει τον κόσμο, να του πει για την καταστροφή που συντελείται και πως πρόκειται να είναι η χώρα σε 5-10 χρόνια από σήμερα, να κατεβάσει τον κόσμο  στους δρόμους να τα κάνει λίμπα, να δώσει στους πολίτες αυτοπεποίθηση, τσαμπουκά,
διαφορετική πρόταση, προοπτική, άλλη οπτική).

Ακόμα και τους αγανακτισμένους στο σύνταγμα οι πολιτικοί τους απαξιώνουν, προσπαθούν να τους παρουσιάσουν ως γραφικούς, ως μόδα, από κόσμο που ψάχνεται για
τζερτζελέ και που δε ξέρει τι θέλει... Ποιό είναι το αίτημα ρωτάνε μερικοί πολιτικάντηδες που άκουσα, από αυτούς που περιφέρονται στα κανάλια. Θέλουμε πίσω τη χώρα
μας ρε προδότες, εφιάλτες, αυτό είναι το αίτημα.

Αφήνουν τον κόσμο στην άγνοια, κάποιοι οικονομολόγοι που προσπαθούν να τα αναδείξουν όλα αυτά, αποκλείονται από τα μέσα μαζικής παραπληροφόρησης, οι δε ολίγοι
ελάχιστοι δημοσιογράφοι που επιχειρούν να τα φέρουν στην επιφάνεια απολύονται (Κούλογλου, Χατζηστεφάνου κλπ) με συνοπτικές διαδικασίες). 

Οι υπόλοιποι, πρόθυμοι ταγοί της πουλημένης πολιτικής εξουσίας, φοβερίζουν και τρομοκρατούν τους πολίτες με αρλούμπες πως αν δεν πάρουμε την άλλη δόση η χώρα θα
πτωχεύσει και αυτό θα είναι καταστροφή.

Καταστροφή είναι αυτό που συντελείται αυτή τη στιγμή.

Η χώρα έχει ήδη πτωχεύσει (αφού δεν είναι σε θέση να εξυπηρετεί ταυτόχρονα τις εγχώριες ανάγκες και τις υποχρεώσεις της προς τους επενδυτές-δανειστές).

Ένας τεχνικός όρος είναι η πτώχευση, και η Ρωσία πτώχευσε πριν μερικά χρόνια, διέγραψε μονομερώς το 90% του χρέους της και τώρα όλα καλά. Και το Ιράκ μόλις πέρυσι, η Ισλανδία πρόπερσι, ο Ισημερινός αντιπρόπερσι, η Αργεντινή το 2003 κ.ο.κ., όλοι κήρυξαν
στάση πληρωμών και διέγραψαν μονομερώς τα χρέη τους με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Κι αν δεν μας δώσουν την δόση δηλαδή τι έγινε; Ας μην τη δώσουν. Αυτοί θα μείνουν απλήρωτοι!! Ακριβώς αυτό τους είπε και η Ισλανδία πρόπερσι και έφυγαν άπραγοι.

Αφού έτσι κι αλλιώς για να πληρώνονται αυτοί πάνε όλα,  το ορίζει ρητά η δανειακή σύμβαση του μνημονίου, απαγορεύεται τα χρήματα αυτά που μας δίνουν να πάνε για οποιονδήποτε άλλο σκοπό  πλην της αποπληρωμής των προηγούμενων χρεών προς τους ίδιους. Τους κρατάμε στο χέρι βασικά, αλλά είμαστε τόσο κουράδες που στην περίπτωσή μας αντί να τους εκβιάζουμε εμείς μας εκβιάζουν αυτοί.

Και ο πολύς κόσμος δεν το ξέρει, έχει χάψει το παραμύθι πως αλλιώς δεν θα είχαμε για μισθούς και συντάξεις. Και πως για τη χρεοκοπία της χώρας φταίει ότι  έχουμε
πολλούς γιατρούς, νοσοκόμους, δασκάλους, καθηγητές,  πυροσβέστες, αστυνομία, στρατό, σκουπιδιάρηδες κλπ.

Οι μισθοί και οι συντάξεις πληρώνονταν, πληρώνονται, και θα πληρώνονται από τα τακτικά έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού. Για τους δανειστές είναι που δεν περισσεύουν γι αυτό και έστησαν ολόκληρο μηχανισμό για να μην καταρρεύσουν οι τράπεζές τους και τα ασφαλιστικά τους ταμεία και λοιποί κερδοσκόποι επενδυτές που ήθελαν να παίρνουν τις υψηλές αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων χωρίς να αναλάβουν όμως και τον κίνδυνο που τους αναλογεί.

Εξακολουθώ να υποστηρίζω σθεναρά από πέρυσι πως κακώς η Ελλάδα δεν τους κήρυξε εξ αρχής στάση πληρωμών ή δεν απείλησε έστω να το πράξει και κακώς δεν το κάνει ακόμα και τώρα, έστω κι ας έχει απεμπολίσει σε μεγάλο βαθμό τα πλεονεκτήματά της, δεν παύει ακόμα και τώρα να είναι σε θέση να τους τινάξει όλους στον αέρα.

Να δεις για πότε θα αρχίσουν να μας γλύφουν όλοι αυτοί που τώρα μας φτύνουν, και να ψάχνουν για συμβιβαστικές λύσεις, όπως πχ. να μας χαρίσουν  τα μισά χρέη χωρίς αντάλλαγμα για να πάρουν τουλάχιστον κάποτε τα άλλα μισά, να μας αναχρηματοδοτήσουν χαμηλότοκα τα υπόλοιπα δάνεια καθώς θα λήγουν κλπ.
Ακριβώς αυτό τους έκανε πρόπερσι η Ισλανδία και τώρα όλοι την ασπάζονται και την υπολήπτονται ενώ η Ελλάδα έχει χάσει ακόμα και την αξιοπρέπειά της, σκύβει να την πηδάνε, και όσο σκύβει τόσο πιο πολύ την πηδούν, και όσο πιο πολύ την πηδούν τόσο
περισσότερο σκύβει...

Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία έλεγε ο ποιητής μας που πολύ λίγοι την έχουν και πάντως όχι αυτοί που μας εκπροσωπούν στο κοινοβούλιο, γι αυτό και η χώρα βρίσκεται υπό "διαρκή" χρεοκοπία από τη σύσταση του ελληνικού κράτους από το 1827 και μετά.

Οι μισθοί και οι συντάξεις πάντως του δημοσίου τομέα όπως και του ιδιωτικού είναι πολύ χαμηλότεροι στην Ελλάδα απ' ότι στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη, τόσο ως απόλυτο μέγεθος όσο ποσοστό του ΑΕΠ, και όλα αυτά που διατυμπανίζουν τα κανάλια περί υπέρογκου δημοσίου κλπ. είναι όλα ψέματα και παραπλανητικά, για να βάλουν  τον κόσμο να φαγωθεί μεταξύ του, οι δημόσιοι με τους ιδιωτικούς, ο τάδε κλάδος με τον δείνα, οι Έλληνες με τους μετανάστες, και αυτοί να συνεχίζουν ανενόχλητοι το  καταστροφικό τους έργο...

ΤΙ ΘΑ ΣΗΜΑΙΝΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑ ΜΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ (Για να τα βλέπουμε εμείς)

Μεταφράζω πρόχειρα επί τροχάδην τα βασικά σημεία του κειμένου:



Η Καλιφόρνια, 8η σε μέγεθος οικονομία στον κόσμο, έχει μεγάλα χρέη να αντιμετωπίσει. Οι υποχρεώσεις της από ομόλογα ανέρχονται σε 158 δις δολάρια. Εξ' αυτών, τα 70 δις είναι τόκοι.. Ο προϋπολογισμός της επιβαρύνεται ετησίως με περισσότερα από 7 δις μόνο για τόκους.

Όσο μεγάλα όμως τα χρέη της Καλιφόρνια, μεγάλα είναι επίσης και τα περιουσιακά της στοιχεία. Για το λόγο αυτό εξετάζει τη δημιουργία μιας Δημόσιας Τράπεζας με σχετική νομοθέτηση η οποία θα συλλέγει τις καταθέσεις των δημοσίων οργανισμών. Αντί να στηρίζεται στις τράπεζες της Wall Street για χρηματοδότηση - ή να επιτρέπει στις τράπεζες της Wall Street να καρπώνονται αυτές τα οφέλη δανεισμού της, η Καλιφόρνια εξετάζει να δημιουργήσει τελικά μια δική της δημόσια τράπεζα - ταμιευτήριο.

Γιατί δημόσια τράπεζα;

Εκτός της Καλιφόρνια, άλλες έντεκα πολιτείες νομοθέτησαν τη δημιουργία δημόσιων τραπεζών ή εξετάζουν την εφικτότητα ενός τέτοιου εγχειρήματος. Οι οκτώ απ' αυτές μόλις φέτος από τον Ιανουάριο έως σήμερα, ανάμεσά τους το Όρεγκον, η Ουάσινγκτον, η Μασσαχουσέτη, η Αριζόνα, το Μέρυλαντ, το Νέο Μεξικό κ.α. Άλλες, όπως το Ιλλινόϊς, η Βιρτζίνια, η Χαβάη, η Λουιζιάνα, το έπραξαν ήδη από το 2010.

Πηγή έμπνευσης όλων αυτών αποτέλεσε η δημόσια Τράπεζα της Βόρειας Ντακότα . Καθώς οι 40 από τις 52 πολιτείες της Αμερικής βρίσκονται υπό καθεστώς ή στα όρια της χρεοκοπίας, η Βόρεια Ντακότα συνεχίζει να καταγράφει πλεονάσματα. Το 2010 η τράπεζα της Βόρειας Ντακότα έγραψε κέρδη 62 δις δολαρίων, σπάζοντας ρεκόρ για έβδομο συναπτό έτος. Τα κέρδη της τράπεζας ανήκουν στους πολίτες και παράγονται χωρίς την επιβολή φόρων.

Η δημόσια τράπεζα της Βόρειας Ντακότα συνεργάζεται με τοπικές τράπεζες για την παροχή αναγκαίων χρηματοδοτήσεων για τοπικές επιχειρήσεις και στεγαστικές ανάγκες των πολιτών. Χρηματοδοτεί επίσης την πολιτεία και την τοπική κυβέρνηση. Όταν η Βόρεια Ντακότα πριν μερικά χρόνια βρέθηκε εκτός προϋπολογισμού, η τράπεζά της λειτούργησε ως αποθεματικό χρημάτων για την πολιτεία. Και όταν μια πόλη της Βόρειας Ντακότα υπέφερε καταστροφικές πλημμύρες η τράπεζα παρείχε εκτάκτως γραμμές χρηματοδότησης. Η ύπαρξη φθηνής και διαθέσιμης πίστωσης στην πολιτεία από τη δική της τράπεζα μειώνει τις ανάγκες μεγάλων εξωτερικών χρηματοδοτήσεων (οι οποίες παρέχονται κατά κύριο λόγο από τη δημόσια τράπεζα με πολύ χαμηλό επιτόκιο).

Το Κέντρο Πολιτειακής Καινοτομίας της Αμερικής, στο Μάντισον του Γουισκόνσιν, μετά από εκτεταμένη ανάλυση για τις περιπτώσεις της Ουάσινγκτον και του Όρεγκον, κατέληξε πως μια δημόσια τράπεζα στα πρότυπα της Βόρειας Ντακότα θα είχε ιδιαίτερα θετική επίπτωση, αυξάνοντας την απασχόληση, τη χρηματοδότηση της οικονομίας, και τα κρατικά έσοδα.

Μία δυνατότητα, που δεν θα απαιτούσε επιπλέον φόρους ή επιπλέον δάνεια.

Τι θα μπορεί να πετύχει η Καλιφόρνια με μια δική της δημόσια Τράπεζα; Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, θα μπορούσε να συγκεντρώσει καταθέσεις της τάξεως των 148 δις δολαρίων, τα οποία με τη σειρά τους θα μπορούσαν να "δώσουν" έως και 133 δις χαμηλότοκα δάνεια στο κράτος της Καλιφόρνια (μετά την αφαίρεση αποθεματικών 10% για κεφαλαιακές απαιτήσεις).

Υπάρχουν πολλές δυνατότητες για τη χρήση αυτών των 133 δις δολαρίων. Ας υποθέσουμε για παράδειγμα πως η τράπεζα επένδυε αυτά τα 133 δις σε ομόλογα με 5% επιτόκιο. Αυτό θα έδινε στην τράπεζα έσοδα κοντά στα 7 δις ετησίως, δηλαδή περίπου όσα χρειάζεται η πολιτεία για να πληρώνει τους τόκους της.

Αυτό που μπορεί να κάνει η Καλιφόρνια με δική της δημόσια τράπεζα, θα μπορούσαν να το κάνουν και άλλες πολιτείες αναλογικά, βάσει των πληθυσμών και των μεγεθών των οικονομιών τους.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να βγάζει λεφτά ένα κράτος... Έχουμε παγιδευτεί σε ένα νεο-φιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο στο οποίο οι μόνες εναλλακτικές είναι η περικοπές κρατικών υπηρεσιών, η αύξηση των φόρων, και η εκποίηση κρατικών περιουσιακών στοιχείων, σε μια προσπάθεια "ισοσκέλισης του προϋπολογισμού" μιας συρρικνούμενης οικονομίας. Χρειαζόμαστε να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε έξω απ' τα εσκαμμένα. Μπορούμε να διαλέξουμε ευημερία, και οι δημόσιες τράπεζες αποτελούν βασικό εργαλείο για την επίτευξη αυτού του σκοπού.

ΠΗΓΗ: http://webofdebt.wordpress.com/2011/05/17/what-a-public-bank-could-mean-for-california/

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΕΛΛΕΙΜΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟ)

Πολύς ο λόγος που γίνεται ότι το Ελληνικό κράτος ξοδεύει περισσότερα από όσα παράγει. Ας εξετάσουμε το θεμελιώδες επιχείρημα των υπερασπιστών και απολογητών του Μνημονίου που μας οδήγησε σε αυτή τη κατάσταση κρίσης. Το ότι δηλαδή οι τρέχουσες συναλλαγές της Ελληνικής οικονομίας δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν άνευ δανεισμού.
ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΤΟΥ 2008
Τυχαία επιλέγουμε έναν επίσημο απολογισμό του Ελληνικού κράτους του 2008 καταρτισμένο επί κυβερνήσεως ΝΔ. Θεωρείται ένας από τους πιο επιβαρυμένους του σύγχρονου Ελληνικού κράτους. Άρα επιλέγουμε τυχαία έναν μεταξύ των πιο δύσκολων και επιβαρυμένων απολογισμών, έτσι ώστε να αποκλείσουμε την πιθανή υποψία του ευνοϊκού δείγματος. Επιπλέον, το 2008 έχει επιλεγεί γιατί ο εξορθολογισμός και η συρρίκνωση του Δημόσιου τομέα δεν είχε αποφασιστεί καν. Έχουμε όλα τα φαινόμενα παθογένειας της ελληνικής οικονομίας. Κακοδιαχείριση, κατασπατάληση, προμήθειες, τεράστιο Δημόσιο τομέα, σκάνδαλα, μη εκμετάλλευση της τεράστιας Δημόσιας περιουσίας, και ότι άλλο μπορεί κανείς να επικαλεστεί.
Ακολουθεί το επίσημο και Δημόσια αναρτημένο έγγραφο του απολογισμού του 2008 από την Ελληνική Στατιστική υπηρεσία.

http://www.minfin.gr/budget/2010/isolog/PDFisolog/1.4.pdf

ΈΣΟΔΑ
Η βασική πηγή εσόδων ενός κράτους είναι η φορολογία. Άμεση (πχ φόρος εισοδήματος) και έμμεση (πχ ΦΠΑ). Αποτελεί φόρο επί του εισοδήματος και του πλούτου της οικονομίας και επί των συναλλαγών που λαμβάνουν χώρα σε αυτήν. Ας δούμε τα έσοδα του Ελληνικού Κράτους από τη φορολογία. Σε μια οικονομία με μικρή παραγωγική βάση!
Προϋπολογίστηκαν Συνολικά φορολογικά έσοδα 52,1 Δις Ευρώ. Στον απολογισμό έχουμε ότι εκτελέστηκαν τα 47,45 Δις Ευρώ. Το μέγεθος της απόκλισης ήταν 4,6 Δις και σε αυτό έχουμε και την λεγόμενη φοροδιαφυγή. Είναι προφανές ότι ακόμα και αν το συνολικό ποσό αποδοθεί σε αυτήν, τότε η φοροδιαφυγή δεν ξεπερνά το 8,9%!

Το Δημόσιο όμως πέρα από την φορολόγηση, έχει τεράστια ακίνητη περιουσία, συμμετοχές σε επιχειρήσεις, πλουτοπαραγωγικές εκμεταλλεύσεις, Δημόσιες επιχειρήσεις, διόδια, και, και, και….. Ε, να μην έχει όλος αυτός ο πλούτος που τον εποφθαλμιούν τα ιδιωτικά συμφέροντα προσδοκώντας και εκβιάζοντας για ιδιωτικοποιήσεις, κάποιο ελάχιστο όφελος; Αυτό το μέγεθος λοιπόν θα το δούμε στα μη φορολογικά έσοδα και στα διάφορα ειδικά μη φορολογικά έσοδα. Είναι 4,2+0,5= 4,7 Δις.

Αξιοσημείωτο πως η φορολογία με 47,4 δις αποτελεί το 90% των εσόδων του Ελληνικού Δημοσίου. Η επιχειρηματική δράση του κράτους και τα έσοδα από τις εκμεταλλεύσεις της περιουσίας του είναι μόνο 4,7 δις. Πως γίνεται αυτό; Πως γίνεται από μια τεράστια και αμύθητη περιουσία, που η «αξιοποίησή» της θα μας φέρει 50 δις σε 3 χρόνια, που κάποιοι μόνο την ακίνητη περιουσία του Δημοσίου την αποτιμούν σε 300 δις, να έχει μόνο 4,7 δις όφελος; Ασχέτως από την κριτική για το διεφθαρμένο Ελληνικό Δημόσιο, το βέβαιο είναι ότι η πραγματική εκμετάλλευση αυτής της περιουσίας θα μπορούσε να αποτελέσει πηγή ενός σημαντικού ποσού στα Τακτικά Έσοδα του Ελληνικού Κράτους. Και αναφέρομαι στην πραγματική εκμετάλλευση και όχι στο ξεπούλημα που επιχειρείται αυτή τη στιγμή για να εγγραφούν σε 2-3 μόνο ετήσιους απολογισμούς κάποια πενιχρά έσοδα.
ΔΑΠΑΝΕΣ
Ας πάρουμε τώρα το σύνολο των Δημόσιων Δαπανών. Όλων των Δημόσιων Δαπανών, πλην εκείνων της εξυπηρέτησης του Δημοσίου Χρέους (τόκοι και χρεολύσια). Αυτό αφορά όλα τα μεγέθη όπως μισθούς, συντάξεις, επιδόματα, έργα, υγείας, κτλ, κτλ και όλες τις οικονομικές στηρίξεις σε ιδιώτες, τράπεζες, κοινωνικές ομάδες. Μέσα σε αυτό εμπεριέχονται ο τεράστιος Δημόσιος τομέας, η αλόγιστη σπατάλη, η κακοδιαχείριση, οι προμήθειες κτλ, κτλ. Πόσο είναι αυτό το ποσό; Το 2008 αυτό προϋπολογίστηκε στα 54,4 Δις και απολογίστηκε στα 54,176 Δις με μια ελάχιστη απόκλιση των 0,4 % ή 0,23 Δις.

Άρα η απόκλιση, δηλ. το έλλειμμα, μεταξύ Συνολικών Εσόδων που πραγματοποιήθηκαν και Συνολικών Δημόσιων Δαπανών είναι της τάξης των 2,1 Δις Ευρώ!
Το «ατράνταχτο» επιχείρημα των υπερασπιστών του Μνημονίου είναι ότι αν το Ελληνικό Δημόσιο πάψει να εξυπηρετεί τα ήδη υπάρχοντα δάνεια, τότε θα πάψει να έχει την δυνατότητα να δανείζεται και θα καταρρεύσει. Με άλλα λόγια αν κηρύξει πτώχευση, και σταματήσει να πληρώνει τους δανειστές, δεν θα μπορεί μόνο του να εξυπηρετήσει τις τρέχουσες συναλλαγές του. Όπως βλέπουμε όμως, τα ελλείμματα που θα έχει θα είναι της τάξης των 2,1 Δις ευρώ. Με μια μικρή περιστολή δαπανών και λίγο καλύτερη αξιοποίηση φερειπείν των ακινήτων του Δημοσίου που κάθονται, ακόμα και αυτό το «προβληματικό» Ελληνικό Δημόσιο μπορεί άνετα να εξυπηρετήσει τις τρέχουσες συναλλαγές του. Το επιχείρημα των υπερασπιστών του Μνημονίου είναι πέρα για πέρα ψεύτικο! Στηρίζεται μόνο σε ένα γεγονός, την άγνοια και την ανοησία των ακροατών του!
Βέβαια, εδώ θα είχε ενδιαφέρον να ξέρουμε και σε τι βαθμό οι Δανειστές του Ελληνικού Δημοσίου προέρχονται από τη εγχώρια αγορά; Ποιοι ακριβώς είναι και ποιά θα είναι η απώλεια στην Ελληνική οικονομία; Πόσο αυτοί επιδοτούνται από το μέγεθος των Συνολικών Δαπανών και πόσο εισφέρουν στο μέγεθος των Συνολικών Εσόδων –στοιχεία που κανένα Δημόσιο δεν τολμά να τα δώσει με διαφάνεια προς κοινή ενημέρωση. Δεν θα υποστηρίξω κάποια θέση σε σχέση με αυτό το κομμάτι. Θα υπενθυμίσω όμως το γεγονός της στήριξης Ελληνικών Τραπεζών και Δημόσιων Ταμείων από το προϋπολογισμό του Κράτους με χορηγίες μεγάλων ποσών συχνά άνευ αντιτίμου. Καθώς επίσης το παράδοξο να επιχορηγείς τον δανειστή σου με δωρεές, αλλά εκείνος να διεκδικεί στο ακέραιο την αποπληρωμή του δανείου σου!
ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ
Σύμφωνα με την έκθεση του Υπ. Οικονομικών, στην λήξη του 2008 το Δημόσιο Χρέος ήταν 262,3 Δις Ευρώ, αυξημένο κατά 9,39% σε σχέση με το 2007 που ήταν 239,8 δις ευρώ. Σχεδόν 22 δις ευρώ απαιτήθηκαν επιπλέον. Πως εξυπηρετήθηκε ο δανεισμός; Οι τόκοι που καταβλήθηκαν το 2008 ήταν 11,2 δις. Τα χρεολύσια που αποπληρώθηκαν ήταν 51,9 δις.
Στο τμήμα των εσόδων παρακάτω, στα πιστωτικά έσοδα, βλέπουμε και την πηγή αποπληρωμής (χρηματοδότησης) των ανωτέρω τοκοχρεολυσίων. Εκδόθηκαν νέα δάνεια ύψους 65 δις. Έχουμε δηλαδή το 2008 την απαίτηση καταβολής του 25% του Συνολικού Δημόσιου χρέους της χώρας! Του 25%!!! Πως μπορεί να συμβαίνει αυτό; Αν θεωρητικά μπορούσε να καλύψει το Ελληνικό κράτος αυτήν την απαίτηση για μια 4ετία θα είχαμε την εξόφληση του Δημοσίου χρέους;

Η αδυναμία του Κράτους να αποπληρώσει τον δανεισμό του τον οδηγεί σε νέο δανεισμό. Και μάλιστα σε σχεδόν ισόποσο δανεισμό! Δεν δανείζεται περισσότερα για να καλύψει και κάποιο άλλο έλλειμμα σε τρέχουσες συναλλαγές! Άλλη μια απόδειξη ότι αυτό το αχόρταγο και σπάταλο κράτος μπορεί να αυτοχρηματοδοτήσει ακόμα και τον χειρότερο του εαυτό!
Ο ισόποσος δανεισμός δεν σημαίνει ότι το Δημόσιο χρέος διατηρείται σταθερό. Κάθε νέος δανεισμός αποπληρώνει τα χρεολύσια και τους τόκους που είναι η «αμοιβή» του δανειστή. Το νέο όμως δάνειο είναι συνολικό χρέος! Αποτελούμενο από το κεφάλαιο των δανείων που έληγαν συν τους τόκους. Έτσι έχεις μια διόγκωση του Συνολικού χρέους κάθε χρόνο κατά το ποσό των τόκων. Με αυτόν τον τρόπο, ακόμα κι ένα ένα μικρό χρέος μπορεί πολύ εύκολα να γιγαντωθεί! Πόσο εύκολα; Το 2008 είχαμε αύξηση του χρέους κατά 9,39% στα 262,3 Δις! Το 2009 κατά 13,9% (στα 299 Δις), το 2010 κατά 18,5% (στα 354 δις)!!!
Εδώ μπορεί εύκολα να φανεί ότι μόνο ένας πλεονασματικός απολογισμός και μάλιστα κατά τουλάχιστον το ποσό του τόκου, μπορεί να οδηγήσει σε σταθεροποίηση ή σε μείωση του χρέους. Άρα το ζήτημα δεν είναι ότι η Ελληνική οικονομία δεν μπορεί να καλύψει τις τρέχουσες ανάγκες, αλλά ότι δεν μπορεί να έχει το πλεόνασμα εκείνο για να πληρώσει τους τόκους του προηγούμενου χρέους και να αποπληρώσει και τμήμα του χρέους. Και δυστυχώς αυτό δε λύνεται με το Μνημόνιο. Το αντίθετο μάλιστα. Με τα δάνεια του Μνημονίου και τα τσιμπημένα επιτόκια, οι δαπάνες για τόκους θα προβλέπονται φέτος (2011) σε 16 δις και ως το 2015 θα φτάνουν τα 28 δις. Το έλλειμμα προβλέπεται φέτος σε 23,6 δις (10,4% του ΑΕΠ) και ως το 2015 θα είναι 36,2 δις (16,4% του ΑΕΠ). Το χρέος προβλέπεται στο τέλος του 2011 στα 365 δις και ως το 2015 θα ξεπερνά τα 500 δις.
Τα παραπάνω δεν αποτελούν επιχειρήματα υπεράσπισης ενός διεφθαρμένου και σπάταλου Ελληνικού Κράτους. Όμως αποτελούν μια απάντηση σε όσους έχουν βαλθεί να μας πείσουν ότι καταναλώνουμε ως κράτος περισσότερα από όσα παράγουμε. Ότι χωρίς δανεισμό δεν θα μπορέσει να λειτουργήσει το Ελληνικό κράτος, ότι θα καταρρεύσει η οικονομία!
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Η εικόνα που προκύπτει από την παραπάνω έκθεση του Υπουργείου Οικονομικών είναι ενδεικτική. Τα ίδια συμπεράσματα προκύπτουν από τις εκθέσεις και άλλων ετών καθώς και από τις 5ετείς προβλέψεις του μεσοπρόθεσμου. Τα Έσοδα του Προϋπολογισμού κυμαίνονται στα 54-55 δις ευρώ και το Σύνολο των πρωτογενών Δαπανών σε 52-53 δις. Είναι οφθαλμοφανές ότι το Ελληνικό Κράτος είναι ικανό να χρηματοδοτήσει από μόνο του και τον χειρότερο του εαυτό. Ότι αποπληρώνει ολόκληρο το χρέος του σχεδόν κάθε τέσσερα χρόνια (γι αυτό υποστηρίζουν πολλοί να διαγραφεί, διότι πέραν των άλλων, το έχουμε ήδη πληρώσει άπειρες φορές). Ότι καταβάλει τεράστιες προσπάθειες προκειμένου να μην αποκομίζει κέρδη από την περιουσία του. Και ότι καμία άρνηση πληρωμής του χρέους δεν είναι ικανή από μόνη της να το οδηγήσει σε κατάρρευση.