Ωραίο έργο κινηματογραφικό

Για όσους μένουν στην Αθήνα, παίζεται ένα ωραίο έργο γυρισμένο το 1977. Λέγεται "Το Τελευταίο Κύμα". Σκηνοθέτης ο Πήτερ Γουίαρ και πρωταγωνιστεί ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεν. Προσωπικά θα το ξαναδώ. ΤΟ έψαχνα σε βίντεο και δεν κυκλοφοράει.
Καλή μου διασκέδαση.

Περί τῆς ἐλεύθερης, ὑπερήφανης καί ἀνεξάρτητης (χᾶ, χᾶ) ἐθνικής πολιτικῆς

Παίρνοντας ἔναυσμα ἀπό τό σχόλιό μου περί τοῦ His master’s voice στήν προηγούμενη καταχώρηση, κατέβασα ἀπό τό διαδίκτυο τήν παλιά διαφήμιση. Τό σκυλάκι κάθεται πειθήνιο καί ἀκούει ὅλο προσήλωση τήν φωνή τοῦ ἀφεντικοῦ του.
Ἔτσι θέλω νά ρίξω μία ἰδέα. Γιατί δέν καταργοῦμε αὐτό τό μυαρό καί φασιστικό σύμβολο τῆς γαλανόλευκης; Στήν θέση του θά βάλουμε τήν εἰκόνα αὐτή πού ἐκφράζει πλήρως τήν ἑλληνική ἐξωτερική πολιτική ἀπό τήν ἐποχή τῆς ἀπελευθέρωσης ἀπό τούς τούρκους καί μετά.
Ἔτσι ἐκτός τῶν ἄλλων θά εὐχαριστηθοῦν καί οἱ προοδευτικοί καί φιλελεύθεροι ἐκεῖνοι ἄνθρωποι , πού ὅταν βλέπουν ἐθνικό σύμβολο (ἑλληνικό βέβαια γιατί τά ἄλλα δέν τούς πειράζουν) βγάζουν σπυριά.

Περί προσωπικῶν δεδομένων

Ἡ περιλάλητη ἀρχή Προστασίας τῶν προσωπικῶν δεδομένων, δρᾶ ἀμέσως γιά νά μήν βγεῖ ἡ φωτογραφία ἤ τό ὄνομα ἑνός παιδεραστῆ ἤ καταχραστῆ στήν δημοσιότητα. Ὅταν ὅμως πρόκειται γιά τά προσωπικά δεδομένα τοῦ λαουτζίκου ἐκεῖ καθεύδει τόν ὕπνον τοῦ δικαίου. Πρακτικά χέστηκε γιά αὐτά.
Ἀναδημοσιεύω ἀπό τήν ΠΡΕΖΑ TV, τό ἐνδιαφέρον μέν ἀλλά κρεουργημένο γλωσσικά ἄρθρο της (τό ὁποῖο ἀναγκάστηκα νά διορθώσω). Ἀπό μία ἄλλη ἄποψη ὅμως σκάνδαλο δέν ὑπάρχει. Ἀφοῦ εἴμαστε σφωγγοκολάριοι τῶν ΗΠΑ. «His master’s voice» ἕνα πράγμα. Ὑποθέτω ξέρετε ἐκείνη τήν παλιά διαφήμιση μέ τό σκυλάκι.

Τα λεγόμενα «προσωπικά δεδομένα» ισχύουν μονάχα εκεί που τους συμφέρει. Επιλεκτικά...
ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΕΔΩΣΕ ΣΕ ΙΔΙΩΤΕΣ, ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΚΤΥΠΩΘΟΥΝ ΤΑ ΕΙΔΟΠΟΙΗΤΗΡΙΑ ΤΟΥ Ε.Τ.ΑΚ
ΣΚΑΝΔΑΛΟ!!!
Το Υπουργείο Οικονομικών και ο Γιώργος Αλογοσκούφης, έδωσαν στις εταιρείες Inform Λύκος Α.Ε και FIRST DATA εταιρεία Αμερικανικών συμφερόντων, όλα τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα των Ελλήνων πολιτών (ΑΦΜ, Αρ. Ταυτότητας, Διεύθυνση Κατοικίας, Όνομα και ΑΦΜ συζύγου, ονόματα παιδιών, καθώς και όλα τα στοιχεία που συμπεριλαμβάνονται στο έντυπο Ε9 της εφορίας), με το πρόσχημα της εκτύπωσης και αποστολής ειδοποιητηρίων Ε.Τ.ΑΚ, δουλειά την οποία θα μπορούσαν να κάνουν κρατικές υπηρεσίες!
Δεν είναι η πρώτη φορά που το κράτος κάνει τέτοιο...
Απόδειξη τα όσα γράφει στο site της, η Λύκος A.E Με αυτόν τον τρόπο, όλα τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα των Ελλήνων πολιτών θα είναι εκτεθειμένα, έχοντας πρόσβαση σε αυτά τρίτα πρόσωπα, ενώ οι δυο παραπάνω εκτυπωτικές εταιρείες που θα τα έχουν στη διάθεσή τους, εύκολα θα μπορούν έπειτα να τα πουλήσουν σε εισπρακτικές εταιρείες, τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες και λοιπά «πρόσωπα»...
Ποιος διασφαλίζει στους Έλληνες πολίτες ότι τα προσωπικά του δεδομένα που θα δοθούν στις παραπάνω εταιρείες, θα είναι ασφαλή και δεν θα δοθούν-πουληθούν-χαριστούν σε τρίτες εταιρείες, οργανισμούς, υπηρεσίες κτλ;;;
Γιατί η διαδικασία της εκτύπωσης των ειδοποιητηρίων δεν γίνεται σε κάποια κρατική υπηρεσία, αλλά δίνεται τόσο εύκολα σε ιδιώτες;;;
Μετά τις τηλεφωνικές υποκλοπές της Vodafone, το σκάνδαλο αυτό αποτελεί ίσως ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα ξεπουλήματος των προσωπικών δεδομένων των Ελλήνων πολιτών, σε ιδιωτικές εταιρείες.

Περί Θεοῦ, Ἐπιστήμης καί Πεποιθήσεων

Ἡ λέξη πεποίθηση βγαίνει ἀπό τό πέποιθα (ἔχω πειστεῖ). Σημαίνει ὅτι θεωρῶ κάτι σάν σωστό χωρίς νά ἔχω ἀποδείξεις γιά αὐτό. Ἔτσι πολύ σωστά λέμε «οἱ πολιτικές πεποιθήσεις» κλπ. Ὁ ὅρος ἔχει μπερδευτεῖ στά νεοελληνικά μέ τήν λέξη πίστη ἡ ὁποία ἐμπεριέχει καί τίς ἔννοιες ἐμπιστοσύνη, ἐγγύηση, διαβεβαίωση.
Ἔτσι ὑπάρχουν δυό παρόμοιες λέξεις μέ νοήματα πού ἔχουν μπερδευτεῖ. Ἡ λέξη πεποίθηση σημαίνει «ἔχω πειστεῖ γιά κάτι», ἐνῶ ἡ λέξη πίστη σημαίνει «ἔχω ἀποδείξεις γιά κάτι». Ἔχω τήν πεποίθηση ὅτι ὑπάρχουν ἐξωγήινοι γιατί δέν μπορῶ νά τό ἀποδείξω. Ὅμως γιά τό ἄν ἡ φωτιά καίει ἔχω πίστη, γιά τόν ἁπλούστατο λόγο ὅτι ἔχω καεῖ καί ἔχω ἀποδείξεις ἐπί τοῦ θέματος, οἱ ὁποῖες ἐπιπλέον μποροῦν νά ἐπιβεβαιωθοῦν. Ὅμως πολλές φορές (πρόκειται γιά τόν κακό δαίμονα τῆς γλώσσας μας) χρησιμοποιοῦμε τήν λέξη πίστη καί γιά τίς δυό ἔννοιες.

Ἡ διαμάχη γιά τήν ὕπαρξη ἤ ὄχι τοῦ Θεοῦ ἦταν πάντοτε ἔντονη. Ἀπό τήν ἐποχή ὅμως πού ἡ Ἐκκλησία ἔχασε (εὐτυχῶς) τήν δύναμη νά καίει τούς ἀντιφρονοῦντες, ἡ διαμάχη αὐτή ἔγινε ἀκόμα ἐντονότερη. Σέ πρόσφατη καταχώρησή του, ἕνας φίλος ἰσχυρίζεται ὅτι ὁ θεός δέν μπορεῖ νά παραβεῖ τούς φυσικούς νόμους κάνοντας θαύματα καί ὡς ἐκ τούτου δέν ὑπάρχει. Ἄν καταπατηθεῖ ἤ ἀλλάξει ἕνας φυσικός νόμος τότε τό σύμπαν μέ τήν μορφή πού ξέρουμε θά καταρρεύσει. Ἡ συλλογιστική εἶναι ὅτι δέν εἶναι δυνατόν ὁ δημιουργός νά δεσμεύεται ἀπό τό δημιούργημά του.
Ἐγώ ἀπό τήν μεριά μου ἀντιπαρέθεσα-συμπλήρωσα τά παρακάτω:
-Πῶς ξέρουμε ὅτι αὐτό ποῦ ἀποκαλεῖται θαῦμα δέν εἶναι ἡ λειτουργία ἑνός νόμου ὁ ὁποῖος μας εἶναι ἀκόμη ἄγνωστος; Τά ἔντομα ποῦ περπατᾶνε ἐπάνω στό νερό παραβιάζουν τόν νόμο τῆς βαρύτητας;
-Οἱ ἐρευνητές τῆς ΝΑΣΑ ἔχουν ἐπιτύχει ἤδη ἕνα 2% μείωση βάρους σέ ἀντικείμενα μέ τήν χρήση συσκευῶν ἀντιβαρύτητας. Σχετικές ἀναφορές βγῆκαν καί στίς ἐφημερίδες. Φυσικά τά πειράματα συνεχίζονται.
-Ὑπάρχει τό φαινόμενο τῆς ἀνάστροφης βαρύτητας στόν δρόμο στήν Πεντέλη. Κανένας δέν θά μπορέσει νά πεῖ ὅτι ὁ δρόμος δέν ἔχει ΑΝΑΠΟΔΗ ΒΑΡΥΤΗΤΑ ἄν βέβαια πάει ἐπί τόπου γιά νά δεῖ τί συμβαίνει. Ἐγώ προσωπικά τό ἔχω κάνει. Καί ἐπειδή τό αὐτοκίνητο «προτιμάει» νά κυλάει πρός τήν ἀνηφόρα, αὐτό δέν σημαίνει ὅτι ὑπάρχει θεός, ὅτι δέν ὑπάρχει βαρύτητα καί ὅτι καταρρέουν οἱ φυσικοί νόμοι. Σημαίνει ἁπλά ὅτι ἔχουμε ἀκόμα πλήρη ἄγνοια γιά τούς φυσικούς νόμους.
-Τό πρότυπο κιλό ἔχει «ἀδυνατίσει»: Ὁ φυσικός Richard Davis τοῦ Διεθνοῦς Γραφείου Μέτρων καί Σταθμῶν στίς Σέβρες τῆς Γαλλίας, ἀνέφερε ἀπώλεια 50 μικρογραμμαρίων σέ σχέση μέ τήν ἀρχική του μάζα. Ἡ μείωση τῆς μάζας του προτύπου ἀπό τήν κατασκευή του πρίν ἀπό 118 χρόνια ἔγινε ἀντιληπτή ἐπειδή ὁ κύλινδρος συγκρίνεται μέ δεκάδες ἀντίγραφά του πού φυλάσσονται σέ ἄλλα μέρη τοῦ κόσμου. «Τό μυστήριο εἶναι ὅτι ὅλα τά ἀντίγραφα κατασκευάστηκαν ἀπό τό ἴδιο ὑλικό, καί πολλά φτιάχτηκαν ταυτόχρονα καί φυλάχτηκαν στίς ἴδιες συνθῆκες, ἀλλά οἱ μάζες τούς σταδιακά ἀποκλίνουν μέ ἀργό ρυθμό», παρατήρησε ὁ Richard Davis. Δέν διαθέτουμε μία ἱκανοποιητική ἐξήγηση γι' αὐτό. Δέν εἶναι ξεκάθαρο ἄν τό πρωτότυπο εἶναι ἐλαφρύτερο ἤ ἄν τά ἐθνικά πρότυπα βάρυναν».

Τά παραπάνω στοιχεῖα δείχνουν ὅτι ὑπάρχουν «παράλογα» (ἀπό τήν ἄποψη τῆς φυσικῆς) φαινόμενα, ἀλλά βέβαια τό σύμπαν δέν ἔπαθε ἀπολύτως τίποτε ἀκόμα.
Ἐπιπλέον θά ἤθελα νά προσθέσω δυό ἀκόμη ἐρωτήσεις γιά ὅλους:
-Πῶς ξέρουμε ὅτι κάποτε ἡ ἀνάπτυξη τῆς ἐπιστήμης δέν θά φτάσει στό ἀποδεδειγμένο συμπέρασμα ὅτι δέν ὑπάρχει θεός;
-Πῶς ξέρουμε ὅτι κάποτε ἡ ἀνάπτυξη τῆς ἐπιστήμης δέν θά φτάσει στό ἀποδεδειγμένο συμπέρασμα ὅτι ὑπάρχει θεός;
Τελικά ὅλα καταλήγουν σέ μία γενική ἐρώτηση:
-Πῶς ξέρουμε ὅτι αὐτό ποῦ θεωροῦμε σάν σωστό, δέν θά ἀποδειχθεῖ στό τέλος λάθος;
Πάντως ἡ προσωπική μου ἄποψη (ἡ πεποίθησή μου πιό σωστά) εἶναι ὅτι δέν ὑπάρχει περίπτωση νά μπορέσει κάποτε ἡ ἐπιστήμη νά ἀποδείξει τήν ὕπαρξη ἤ ὄχι τοῦ θεοῦ.
Περιμένω τήν ἄποψή σας ἐπί τοῦ θέματος.

Περί πεποιθήσεων

Μία ὁμάδα ἐπιστημόνων τοποθέτησε 5 πιθήκους σέ ἕνα κλουβί καί στήν μέση ἔβαλε μία σκάλα μέ μερικές μπανάνες στήν κορυφή.
Κάθε φορά πού ἕνας πίθηκος ἀνέβαινε στήν σκάλα, οἱ ἐπιστήμονες κατέβρεχαν τούς ὑπόλοιπους πίθηκους μέ παγωμένο νερό.
Μετά ἀπό λίγο κάθε φορά πού ἕνας πίθηκος προσπαθοῦσε νά ἀνέβει στήν σκάλα, οἱ ὑπόλοιποι ὁρμοῦσαν καί τόν ξυλοκοποῦσαν.
Σέ σύντομο χρονικό διάστημα, κανένας πίθηκος δέν ἀνέβαινε πιά στήν σκάλα παρά τόν ἔντονο πειρασμό.
Τότε οἱ ἐπιστήμονες ἀποφάσισαν νά ἀντικαταστήσουν τόν ἕναν ἀπό τούς πίθηκους. Τό πρῶτο πράγμα πού ἔκανε αὐτός ὁ νέος πίθηκος ἦταν νά ἀνέβει στήν σκάλα. Ἀμέσως οἱ ὑπόλοιποι τόν ξυλοκόπησαν.
Μετά ἀπό μερικά ξυλοκοπήματα, ὁ νεοφερμένος ἔμαθε νά μήν ἀνεβαίνει στήν σκάλα παρότι δέν ἤξερε γιατί.
Στή συνέχεια ἀντικαταστάθηκε καί 2ος πίθηκος καί συνέβη τό ἴδιο μέ τόν 1ο πίθηκο νά συμμετέχει στό ξυλοκόπημα τοῦ δεύτερου. Ἄλλαξε καί 3ος πίθηκος καί συνέβη τό ἴδιο. Ἦρθε καί 4ος καί τό ξυλοκόπημα συνεχίστηκε καί τέλος ἀντικαταστάθηκε καί ὁ 5ος.
Αὐτό πού εἶχε ἀπομείνει, ἦταν μία ὁμάδα πιθήκων πού παρότι δέν εἶχαν δεχτεῖ ποτέ παγωμένο νερό, συνέχισε νά ξυλοκοπᾶ ὅποιον πίθηκο ἐπιχειροῦσε νά ἀνέβει στήν σκάλα.
Ἄν μποροῦσε κάποιος νά ρωτήσει τούς πίθηκους γιατί ξυλοκοποῦσαν ὅποιον προσπαθοῦσε νά ἀνέβει, βάζω στοίχημα ὅτι θά ἀπαντοῦσε:
«Δέν ξέρω, ἀλλά ἔτσι γίνονται τά πράγματα ἐδῶ».
Σᾶς ἀκούγεται γνωστό;
Ἴσως ἔχετε, ἀλλά τό πιθανότερο εἶναι ὅτι δέν ἔχετε, ἀναρωτηθεῖ γιατί συνεχίζουμε νά κάνουμε τά πράγματα μέ τόν τρόπο πού τά κάνουμε ἤ ἄν ὑπάρχει καί ἄλλος τρόπος. Γιατί ὅπως εἶπε καί ὁ Ἀϊνστάιν:
«Μόνο δυό πράγματα εἶναι ἄπειρα: τό σύμπαν καί ἡ ἀνθρώπινη ἠλιθιότητα. Καί δέν εἶμαι σίγουρος γιά τό σύμπαν».

Ἔτσι εἶναι πού ὁ ἀνθρώπινος πολιτισμός ἔπαψε πιά νά εἶναι πολιτισμός. Λάθος ἄνθρωποι, ὁδηγούμενοι ἀπό λάθος ἰδεολογίες, μέ λανθασμένο ψυχικό κόσμο, δημιουργοῦν λανθασμένα ἀντανακλαστικά τά ὁποῖα ἐπιζοῦν μετατρεπόμενα σέ ἀπαράβατους «ἠθικούς κανόνες». Μέ ἄλλα λόγια εἶναι τό ΕΓΩ τῆς ἐσωτερικῆς φιλοσοφίας αὐτό πού κάνει τά λάθη καί αὐτο-διαιωνίζεται στούς ἀπογόνους μας.
Καί αὐτός εἶναι ὁ λόγος τῆς ἀπίστευτης ἀνθρώπινης δυστυχίας, τήν ὁποία σπέρνουν καθημερινά πολιτισμένοι καί μή στούς συνανθρώπους τους.

Βιολιστής στο Μετρό (ένα έξυπνο πείραμα)

Κάποιο κρύο πρωινό, ένας άντρας κάθισε σε ένα κεντρικό σταθμό του μετρό και ξεκίνησε να παίζει το βιολί του. Έπαιξε για περίπου 45 λεπτά. Κατά την διάρκεια αυτών των 45 λεπτών, δεδομένου ότι ήταν ώρα αιχμής, πέρασαν από μπροστά του αρκετές χιλιάδες άνθρωποι, οι περισσότεροι πηγαίνοντας στη δουλειά τους.
Τρία λεπτά μετά την έναρξη της μουσικής, ένας μεσήλικος κύριος παρατήρησε ότι υπήρχε ένας μουσικός που έπαιζε βιολί, τον κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα και συνέχισε το βιαστικό του βηματισμό. Ένα λεπτό αργότερα, ο βιολιστής εισέπραξε το πρώτο του δολάριο, από μια κυρία που το πέταξε στο καπέλο του καθώς περνούσε από μπροστά του χωρίς να σταματήσει καθόλου. Λίγο αργότερα, κάποιος ακούμπησε στον τοίχο και τον άκουσε για λίγο, αλλά μετά κοίταξε το ρολόι του και έφυγε βιαστικός. Πιο πολύ από όλους τους περαστικούς, ασχολήθηκε μαζί του ένα τρίχρονο αγόρι που ήθελε να σταματήσει για να ακούσει, αλλά η μητέρα του το τράβηξε για να συνεχίσουν την διαδρομή τους. Το παιδί κοιτούσε συνεχώς προς τα πίσω καθώς απομακρυνόταν. Το ίδιο επαναλήφθηκε και με άλλα παιδιά και τους γονείς τους, οι οποίοι - χωρίς καμία εξαίρεση - τα τράβαγαν για να συνεχίσουν το δρόμο τους.
Στα 45 λεπτά μουσικής, συνολικά σταμάτησαν για να ακούσουν - έστω και για λίγο - μόνο 6 άνθρωποι. Περίπου 20 άνθρωποι έριξαν λεφτά στο καπέλο καθώς συνέχιζαν να περπατούν, χωρίς να ελαττώσουν την ταχύτητα του βηματισμού τους. Η συνολική είσπραξη ήταν 32 δολάρια. Όταν η μουσική σταμάτησε και υπήρξε σιωπή, κανείς δεν το πρόσεξε. Κανείς δε χειροκρότησε, ούτε υπήρξε κανενός άλλου είδους αναγνώριση.
Αυτό που δεν ήξερε κανείς ήταν ότι ο συγκεκριμένος βιολιστής ήταν ο Joshua Bell, ένας από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου, και έπαιζε με ένα βιολί Stradivarius αξίας 3,5 εκατομμυρίων δολαρίων, κατασκευασμένο από τον ίδιο τον Antonio Stradivari το 1713. Δύο ημέρες νωρίτερα, ο Joshua Bell έπαιξε σε ένα κατάμεστο θέατρο της Βοστόνης και η τιμή ενός κάτω-του-μετρίου εισιτηρίου ήταν 100 δολάρια. Ο Bell αμείβεται με περίπου 1000 δολάρια το λεπτό!
Το συγκεκριμένο πείραμα, δηλαδή το να παίξει ο Joshua Bell στο σταθμό του μετρό incognito, οργανώθηκε από την εφημερίδα Washington Post, ως μέρος μιας κοινωνικής μελέτης περί του τι εκλαμβάνουμε ως σημαντικό, τι μας αρέσει, και σε τι δίνουμε προτεραιότητα. Η γενική περιγραφή του πειράματος ήταν: « Σε ένα συνηθισμένο περιβάλλον, σε μια ακατάλληλη ώρα, αντιλαμβανόμαστε το ωραίο; Σταματάμε για να το ευχαριστηθούμε; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο σε ένα μη-αναμενόμενο περιβάλλον;»
Συμπέρασμα: Πολλοί άνθρωποι δέχονται να πληρώσουν υψηλά ποσά για ένα προϊόν ή υπηρεσία, εφόσον ο τόπος και ο χρόνος είναι κατάλληλα, αλλά ούτε καν προσέχουν ακριβώς το ίδιο προϊόν ή υπηρεσία σε ανύποπτο χώρο και χρόνο.
Φιλοσοφική ερώτηση: Εάν ένας καταπληκτικός μουσικός παίζει καταπληκτική μουσική, αλλά κανείς δεν σταματάει για να ακούσει, τελικά πόσο καλός είναι ο μουσικός;
Προσωπική ερώτηση: Εσείς αντιλαμβάνεστε ή κρίνετε τα πράγματα ανεξαρτήτως ή όχι του περιβάλλοντος;

Σχόλιο πάνω στην μοναξιά

Ἡ ἀνασφάλεια καί ἡ μοναξιά προέρχονται ἀπό τόν φόβο.

Ὅλοι μας ἔχουμε ΑΝΑΠΤΥΞΕΙ διεστραμμένο ψυχικό κόσμο. 

Παρατηρεῖστε τά μωρά πού ἀκόμα δέν ἔχουν «μολυνθεῖ» ἀπό τίς πεποιθήσεις τῶν μεγάλων. Δέν ἐνδιαφέρονται ἄν εἶσαι ἄσπρος, μαῦρος, ψηλός ἤ κοντός, ὄμορφος ἤ ἄσχημος. Καί ἀκόμα καί ἄν εἶναι μόνα τους δέν αἰσθάνονται μοναξιά. Μποροῦν νά παίζουν μέ τίς ὦρες μέ ἕνα παιχνίδι χωρίς νά θέλουν τίποτε ἄλλο. Δέν ἐνδιαφέρονται γιά τιμές, λεφτά καί ὅλα τά κουραφέξαλα πού θέλουν οἱ μεγάλοι. Κάθονται γυμνά χωρίς ντροπή. Δέν κρίνουν τίποτε καί κανέναν. 

Ἀλλά ἐπειδή εἶναι «ἄγραφα χαρτιά» οἱ μεγάλοι γράφουν ἐπάνω τούς ὅλες τίς κακίες, τούς φόβους καί τίς δεισιδαιμονίες τους, μετατρέποντας τά σέ ἀντίγραφά τους.

Ἔτσι εἶναι τό πώς χάνεται ὁ Παράδεισος.

Ἔτσι εἶναι τό πώς διαιωνίζεται τό ἀνθρώπινο μίσος, ἡ βλακεία καί ἡ ἄπειρη μοναξιά πού ὅλοι αἰσθάνονται ἀκόμη καί μέσα στό πλῆθος, ἀκόμη καί μέσα στήν παρέα τους. 

Νά γιατί κάνουν θραύση τά παράνομα ναρκωτικά καθώς καί τά νόμιμα (ἀλκοόλ καί τσιγάρα). 

Παντοῦ καί πάντα θά εἶναι ὅλοι μόνοι τους καί ὅλοι θά αἰσθάνονται μοναξιά, μέχρι νά γυρίσουν στήν ἀρχέγονη ἐκείνη κατάσταση τοῦ μωροῦ πού τήν ἔχασαν καί τώρα δέν ξέρουν κάν πώς νά τήν ξανά-ἀποκτήσουν.

Καί τό μόνο πού ξέρουν νά κάνουν εἶναι νά μισοῦν, νά φοβοῦνται καί νά αἰσθάνονται μόνοι τους.