Περί τῆς ἐλεύθερης, ὑπερήφανης καί ἀνεξάρτητης (χᾶ, χᾶ) ἐθνικής πολιτικῆς

Παίρνοντας ἔναυσμα ἀπό τό σχόλιό μου περί τοῦ His master’s voice στήν προηγούμενη καταχώρηση, κατέβασα ἀπό τό διαδίκτυο τήν παλιά διαφήμιση. Τό σκυλάκι κάθεται πειθήνιο καί ἀκούει ὅλο προσήλωση τήν φωνή τοῦ ἀφεντικοῦ του.
Ἔτσι θέλω νά ρίξω μία ἰδέα. Γιατί δέν καταργοῦμε αὐτό τό μυαρό καί φασιστικό σύμβολο τῆς γαλανόλευκης; Στήν θέση του θά βάλουμε τήν εἰκόνα αὐτή πού ἐκφράζει πλήρως τήν ἑλληνική ἐξωτερική πολιτική ἀπό τήν ἐποχή τῆς ἀπελευθέρωσης ἀπό τούς τούρκους καί μετά.
Ἔτσι ἐκτός τῶν ἄλλων θά εὐχαριστηθοῦν καί οἱ προοδευτικοί καί φιλελεύθεροι ἐκεῖνοι ἄνθρωποι , πού ὅταν βλέπουν ἐθνικό σύμβολο (ἑλληνικό βέβαια γιατί τά ἄλλα δέν τούς πειράζουν) βγάζουν σπυριά.