Οι άνθρωποι είναι γενικά όντα της πίστης. Δεν ελέγχουν τι ακριβώς πιστεύουν. Δεν μελετούν το αντικείμενο της πίστης τους. Απλά εκλέγουν κάτι που τους βολεύει και αρχίζουν να το πιστεύουν με φανατική μανία τζιχαντιστή.
Οι θρησκευόμενοι πιστεύουν ακράδαντα ότι μόνο και μόνο επειδή ακολουθούν κάποιες τελετουργίες, θα πάνε στον παράδεισο, από όπου -πανευτυχείς- θα παρατηρούν τους κακούς να βασανίζονται ΑΙΩΝΙΑ στην κόλαση από τον καλό θεούλη της αγάπης και της συγχώρεσης.
Οι άπιστοι πιστεύουν ακράδαντα ότι δεν υπάρχει θεός και όλα φτιάχτηκαν «έτσι» με έναν μηχανικό τρόπο.
Οι φίλαθλοι πιστεύουν ακράδαντα ότι η ομάδα τους είναι το ανώτερο είδος ιδανικού που θα μπορούσε να υπάρξει.
Οι ψηφοφόροι πιστεύουν ακράδαντα ότι το κόμμα τους είναι αυτό που θα σώσει την χώρα.
Οι γονείς πιστεύουν ακράδαντα ότι έχουν τα καλύτερα και ομορφότερα παιδιά στον πλανήτη.
Οι πλούσιοι πιστεύουν ακράδαντα ότι έχουν κάθε δικαίωμα να γδέρνουν του δούλους-εργάτες τους.
Οι δούλοι-εργάτες πιστεύουν ακράδαντα ότι τους αξίζει να έχουν τα πάντα χωρίς να κουνήσουν το δαχτυλάκι τους.
Κάθε φυλή πιστεύει ακράδαντα ότι είναι ανώτερη από τις άλλες και πρέπει να κυριαρχήσει στον κόσμο.
Για να μην τα πολυλογώ, κάθε άνθρωπος επάνω στην γη πιστεύει ακράδαντα ότι έχει δίκιο, έχει σωστές απόψεις, δικαιούται οτιδήποτε θεωρεί ευχάριστο και κατέχει την μοναδική αλήθεια στο σύμπαν.
Από τον κανόνα αυτόν ΦΥΣΙΚΑ δεν θα μπορούσα να ξεφύγω και εγώ. Πιστεύω ακράδαντα ότι έχω δίκιο, έχω σωστές απόψεις, δικαιούμαι οτιδήποτε θεωρώ ευχάριστο, και κατέχω την μοναδική αλήθεια στο σύμπαν.
Όμως σε αυτήν την γιγαντιαία, παγιωμένη, ακλόνητη πίστη έχει δημιουργηθεί μια μικροσκοπική ρωγμή αμφιβολίας. Αντιλαμβάνομαι κάποιες ελάχιστες στιγμές ότι τα πράγματα δεν είναι ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ όπως τα πιστεύω.
Η συνέχεια της ανάλυσης στην επόμενη ανάρτηση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου