Μην πατάτε τους κατώτερους

Σε ένα λιμανάκι της Βουλιαγμένης και σε απόσταση αναπνοής από την θάλασσα φύτρωσε μέσα στα χαλίκια ένα φυτό. Δεν ξέρω πως το λένε, αλλά δεν μπορώ να μην θαυμάσω τον αγώνα του για επιβίωση.

Βρισκόταν μισοθαμμένο στα χαλίκια που μετέφεραν τα κύματα. Έβγαλα τις πέτρες και ελευθέρωσα τα φύλλα. Έπειτα του έριξα γλυκό νερό από το παγούρι μου, αφού άξιζε ένα δροσιστικό ποτό.

Αν ήταν καλοκαίρι οι άνθρωποι, παγερά αδιάφοροι, θα το προσπέρναγαν, θα το πάταγαν ή ακόμα και θα άπλωναν επάνω την πετσέτα τους για να κάτσουν.

Αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό, αφού γενικά οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για οτιδήποτε είναι κατώτερο από αυτούς, συμπεριλαμβανομένων των άλλων ανθρώπων.

Αλλά, διαμαρτύρονται και φωνάζουν όταν κάποιοι ισχυρότεροι από αυτούς εφαρμόζουν επάνω τους αυτόν τον φυσικό νόμο.