Να γιατί καιγόμαστε [και γιατί θα συνεχίσουμε]

Το έγκλημα των πυρκαγιών συνεχίζεται ακάθεκτο και θα συνεχίζεται μέχρι να μην μπορεί να καεί τίποτε άλλο. Μαζί θα συνεχίζεται και το έγκλημα της τυφλής εκκένωσης των χωριών το οποίο επιτρέπει να καούν πολύ περισσότερες καλλιέργειες και περιούσιες από ότι αν έμεναν οι ντόπιοι.

Η απόλυτη προφύλαξη από τις πυρκαγιές [συνέχεια]

Τα σπίτια καίγονται επειδή παίρνει φωτιά η ξύλινη σκεπή τους ή τις πόρτες και τα παράθυρα. Αν έχετε ξύλινη σκεπή τα πράγματα είναι δύσκολα. Αν όμως έχετε συμβατικό σπίτι με τούβλα και τσιμέντο τότε μπορείτε να αποφύγετε πολύ εύκολα την καταστροφή. Υπάρχει όμως ένας απλός τρόπο σαν σωθεί το σπίτι σας ακόμα και αν περάσει αυτή η λαίλαπα της φωτιάς που βλέπαμε αυτό το μαύρο καλοκαίρι στις τηλεοράσεις.

Εμπορική απάτη

 Οι αποχετεύσεις στο σπίτι συνήθως μυρίζουν, ειδικά στα εξοχικά όταν δεν χρησιμοποιούνται κανονικά.  Κάθε τόσο [συνήθως στις λαϊκές αγορές] πουλάνε ένα πλαστικό καπάκι, το οποίο κάνει την δουλειά που υπόσχονται, αλλά που σας το πουλάνε με επίδειξη απάτη.

Ε, όχι και μας παρακολουθούν! [τελικά περισσότερο δεν γίνεται]

Μετά από πέντε σχετικές αναρτήσεις, πίστευα ότι το θέμα αυτό δεν μπορεί να γίνει χειρότερο. Τελικά μόλις κατάλαβα πόσο λάθος έκανα.

Η οικονομική απάτη της Νέας Τάξης

Για κάποιον ακατανόητο για εμένα λόγο, σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν όλοι μία ψυχαναγκαστική μανία με την ανάπτυξη. Πρέπει συνεχώς όλοι να παράγουν όλο και περισσότερα και να κερδίζουν όλο και περισσότερα.

Αυτή είναι μία πραγματικά παράλογη πρακτική. Αν βάλεις ένα πεντάχρονο παιδάκι να αναλύσει το θέμα θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι κάτι τέτοιο ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ.
Πάρτε ένα απλό παράδειγμα: έχουμε έναν αγρότη με ένα χωράφι. Ας υποθέσουμε ότι βγάζει δέκα κιλά ντομάτες. Τις πουλάει ένα ευρώ το κιλό και βγάζει δέκα ευρώ.
Με αυτά τα δέκα ευρώ θα πρέπει να πληρώσει τα έξοδα για το χωράφι, τα έξοδα της οικογένειας, τους φόρους και να του μείνει και περίσσευμα το οποίο (σύμφωνα με την βλακώδη παγκόσμια οικονομική πρακτική) θα πρέπει να επενδύσει στο χωράφι του για να βγάλει έντεκα κιλά ντομάτες.
Ταυτόχρονα όμως, εκατοντάδες άλλοι θα πρέπει να εμφανίσουν «αύξηση παραγωγής», δηλαδή κέρδος και θα απαιτήσουν από τον παραγωγό περισσότερο χρήμα.
 
Ο εργάτης στο χωράφι θα απαιτήσει μεγαλύτερο μισθό.
Ο φορτηγατζής που κουβαλάει τις ντομάτες θα απαιτήσει αυξημένα κόμιστρα.
Ο έμπορος θα απαιτήσει χαμηλότερη τιμή.
Το κράτος θα απαιτήσει μεγαλύτερους φόρους.
Το βενζινάδικο θα απαιτήσει υψηλότερη τιμή στο καύσιμο του τρακτέρ.
Ο μηχανικός για το τρακτέρ θα απαιτήσει περισσότερα για την συντήρηση.
Το εργοστάσιο θα απαιτήσει περισσότερα για τα ανταλλακτικά του τρακτέρ.
Όλοι αυτοί με την σειρά τους υφίστανται μία πίεση ζήτησης όπου πρέπει να πληρώνουν περισσότερα.
Πείτε μου στον θεό που πιστεύετε. Είναι δυνατόν κάθε χρόνο:
-ένα χωράφι να παράγει 3% περισσότερο
-ο εργάτης να δουλεύει 3%  περισσότερο
-ο φορτηγατζής να κουβαλάει 3% περισσότερο
-ο μηχανικός να συντηρεί 3% περισσότερα μηχανήματα
-το εργοστάσιο να παράγει 3% περισσότερα ανταλλακτικά
-ο  παγωτατζής να πουλάει 3% περισσότερα παγωτά
-ο φούρναρης να παράγει 3% περισσότερο ψωμί
-ο μπογιατζής να βάφει 3% περισσότερους τοίχους
-ο νεκροθάφτης να θάβει 3% περισσότερους πεθαμένους
-ο ασφαλιστής να κλείνει 3% περισσότερα συμβόλαια
-ο συγγραφέας να γράφει 3% περισσότερο κείμενο
-ο χειρούργος να κάνει 3% περισσότερες εγχειρήσεις
-ο οδοντίατρος να σφραγίζει 3% περισσότερα δόντια
κλπ, κλπ, κλπ;
Είναι δυνατόν ολόκληρη η γη να παράγει ΜΟΝΙΜΑ 3% περισσότερο πλούτο «για να υπάρχει ανάπτυξη»;
Το σύστημα αυτό είναι τόσο παράλογο, θνησιγενές και προβληματικό, ώστε μόνο αν πρόκειται για μία γιγαντιαία κομπίνα, στημένη από κάποιους «άγνωστους», με σκοπό μία ληστρική οικονομική πυραμίδα μπορεί να αποκτήσει κάποια λογική.
Βέβαια:
-«διακεκριμένος» οικονομολόγος δεν είμαι
-μαϊντανός στα κανάλια δεν είμαι
-επώνυμος δεν είμαι
-κομματικό στέλεχος δεν είμαι
-ηθοποιός δεν είμαι
-γκολτζής μεγάλης ομαδάρας δεν είμαι
Είναι δυνατόν να σας πείσω;

Με την προσευχή τα πράγματα δεν αλλάζουν απαραίτητα για σένα.

Με την προσευχή τα πράγματα δεν αλλάζουν απαραίτητα για εσένα. Μπορεί όμως να αλλάξεις εσύ.

 Το αν υπάρχει ή όχι Θεός είναι ένα θέμα που δεν πρόκειται ποτέ να αποδειχθεί επιστημονικά.

Η θρησκευτική ή η επιστημονική πεποίθηση δεν είναι απόδειξη, γιατί οι άνθρωποι έχουν κατά καιρούς θεωρήσει σαν αληθινά απίστευτα πράγματα.

Κάποτε οι «επιστήμονες» δίδασκαν ότι η γη είναι το κέντρο του σύμπαντος.

Κάποτε οι «θεολόγοι» έκαιγαν ανθρώπους επειδή έλεγαν ότι η γη δεν είναι το κέντρο του σύμπαντος.

Προσωπικά δεν μπορώ να στηρίζομαι στην ανθρώπινη βλακεία, από όποια πλευρά και αν προέρχεται. Μπορώ μόνο να στηρίζομαι στην λογική σκέψη για την οποία είμαι ικανός [αφού υπάρχουν πολλά επίπεδα λογικής σκέψης].

Και η λογική μου λέει ότι είναι απίστευτα αδύνατον να θεωρώ ότι ΔΕΝ υπάρχει θεός, μόνο και μόνο επειδή οι σημερινοί «επιστήμονες» δεν τον βρήκαν μέσα στους δοκιμαστικούς σωλήνες τους.

Και η λογική μου λέει, επίσης, ότι δεν μπορεί ένας θεός [ο οποίος είναι η Απόλυτη και Αιώνια Αγάπη) να σε καταδικάζει σε απόλυτη και αιώνια τιμωρία, την στιγμή μάλιστα ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΕ Ο ΙΔΙΟΣ να ρέπεις προς το κακό.

Η λογική μου λέει ότι αυτό το αδιανόητα αχανές σύμπαν πρέπει να έχει ένα κέντρο. Και αυτό το κέντρο πρέπει να έχει ευφυΐα, γιατί η νεκρή ύλη δεν μπορεί να έχει ούτε ευφυΐα, ούτε ικανότητα ανάπτυξης, είναι νεκρή ύλη εξάλλου.

Η λογική μου λέει ότι πίσω από όλο αυτό το αδιανόητα αχανές, αδιανόητα περίπλοκο, αδιανόητα όμορφο σύμπαν και πίσω από την αδιανόητα περίπλοκη, αδιανόητα σοφή, αδιανόητα όμορφη Φύση, υπάρχει ένα αδιανόητα έξυπνο, αδιανόητα ασύλληπτο, αδιανόητα τέλειο «κάτι», με αδιανόητα άγνωστα σχέδια, αδιανόητα άγνωστους σκοπούς, και αδιανόητα αόρατο, «κάτι» το οποίο συνηθίζουμε να ονομάζουμε Θεό.

Έτσι επειδή εγώ ζω την καθημερινότητά μου σαν ένα αδιανόητα απλοϊκό, αδιανόητα ηλίθιο, αδιανόητα ζωώδες πλάσμα, καμιά φορά (ευρισκόμενος σε κρίση εξυπνάδας) σταματάω τα πάντα, γυρίζω «προς τα πάνω» και λέω διστακτικά:

«Ω ΚΥΡΙΕ…    μην με ξεχνάς όπως εγώ σε ξεχνάω»…

Θα σας συνιστούσα να κάνετε κάποια στιγμή το ίδιο.

Σταματήστε να ασχολείστε ΣΥΝΕΧΕΙΑ με την ομάδα σας, τα λεφτά σας, το κόμμα σας, το σπίτι σας, το αμάξι σας, τις στεναχώριες σας, τα όνειρά σας, τα βάσανά σας τους λογαριασμούς σας κλπ, κλπ, κλπ.

Σταματήστε να ασχολείστε συνέχεια με την αδιανόητα μικρή ζωή σας, την αδιανόητα ευτελή ύπαρξή σας και τον αδιανόητα φουσκωμένο εγωισμό σας.

Για μια στιγμή σκεφτείτε την ανυπαρξία σας μπροστά στο αδιανόητα ακτινοβόλο Άπειρο και κυττώντας ψηλά με σκυμμένο κεφάλι πείτε ειλικρινά:

«Ω ΚΥΡΙΕ…    μην με ξεχνάς όπως εγώ σε ξεχνάω»

Σας διαβεβαιώνω ότι κερδίσετε μία στιγμή ζωής η οποία δεν πουλιέται και δεν αγοράζεται με τίποτα.

Ο Αληθινός Άνθρωπος και η σημερινή ρηχή κοινωνία

 Ως συνήθως, χάνοντας τον χρόνο μου έβλεπα ένα κινηματογραφικό έργο στο διαδίκτυο. Το έργο βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα αν και προφανώς ο σεναριογράφος έχει βάλει τις σχετικές υπερβολές.

Σε κάποια στιγμή δύο μελλοντικοί αντίπαλοι σε διαγωνισμό πολεμικών τεχνών συναντιούνται για να πιούν τσάι πριν τον αγώνα. Ο Ιάπωνας ξέρει καράτε και ο Κινέζος Huo Yuanjia  κούνγκ-φού. Ο Ιάπωνας, ο οποίος είναι ο οικοδεσπότης, ρωτάει:
-Ξέρεις τίποτε για το τσάι;
-Δεν θέλω να μάθω. Δεν μου αρέσουν οι κατηγορίες. Το τσάι είναι τσάι.
-Κάθε τσάι έχει δικά του χαρακτηριστικά, δική του ποιότητα.
-Ποιόν σκοπό εξυπηρετούν οι ποιότητες; Όλα τα τσάγια μεγαλώνουν στην φύση με λίγες διαφορές.
-Αν μάθεις μπορείς να καταλάβεις την διαφορά.
-Ίσως έχεις δίκιο. Όπως το βλέπω εγώ το τσάι δεν κρίνει τον εαυτό του. Οι άνθρωποι κρίνουν το τσάι. Εγώ δεν θέλω να το κάνω αυτό.
-Γιατί δεν θέλεις να το κρίνεις;
-Όταν έχεις καλή διάθεση η ποιότητα του τσαγιού δεν έχει σημασία.
-Ποτέ δεν το είδα έτσι. Κατά την γνώμη σου υπάρχει κάποιο είδος πολεμικής τέχνης ανώτερης από τις άλλες;
-Δεν νομίζω.
-Αν κανένα είδος δεν είναι ανώτερο τότε γιατί έχουμε τόσους διαγωνισμούς;
-Πιστεύω ότι κανένα είδος δεν είναι ανώτερο. Έχουν μόνο ικανότητες διαφορετικού επιπέδου. Η εξάσκηση αποκαλύπτει τις αδυναμίες μας. Ίσως, ο πιο ανυπέρβλητος εχθρός βρίσκεται μέσα μας.
-Οι αγώνες μπορούν να μας οδηγήσουν σε ένα μονοπάτι αυτοανακάλυψης;
-Η πιο σημαντική μάχη είναι ουσιαστικά να πολεμάς στο εσωτερικό σου.
Ο Ιάπωνας έσκυψε το κεφάλι και είπε σκεπτικός:
-Τα λόγια σου είναι καυστικά. Παρακαλώ απόλαυσε το τσάι.
Τελικά κατά την διάρκεια του αγώνα, κάποιοι έδωσαν στον κινέζο δηλητηριασμένο τσάι. Αυτός κατέρρευσε και αρνήθηκε να πάει στο νοσοκομείο, δηλώνοντας ότι θα συνεχίσει τον αγώνα. Ένας μαθητής του πετάχτηκε και είπε:
-Άσε με να πάρω εκδίκηση.
-Όχι. Η εκδίκηση φέρνει περισσότερη αιματοχυσία. Όχι άλλη εκδίκηση. Πρέπει να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας για να καλυτερεύουμε. Μου πήρε χρόνια να καταλάβω το αληθινό νόημα του κούνγκ-φού και τον σκοπό του. Ο αγώνας θα συνεχιστεί. Δεν μπορείς να διαλέξεις πώς ξεκινάει η ζωή σου, αλλά μπορείς να διαλέξεις να αντιμετωπίσεις το τέλος σου με θάρρος.
-------------------------------------------
Όλο αυτό μου θύμισε κάτι που είχα διαβάσει πριν χρόνια:
Η αναπνοή του Αληθινού Ανθρώπου φτάνει μέχρι τις φτέρνες του, ενώ η αναπνοή των συνηθισμένων ανθρώπων μόλις που φτάνει μέχρι τον λαιμό τους. Όταν θιγούν και ηττηθούν, τα λόγια τους έρχονται λαχανιασμένα και ξεπετιούνται σαν εμετός. Όσο πιο βαθιά είναι τα πάθη ενός ανθρώπου τόσο πιο ρηχές είναι οι ρίζες του στον Ουρανό.
---------------------------------------------
Δεκαετίες τώρα η αναπνοή μου έφτανε μέχρι τον λαιμό μου και ξερνούσα τα λόγια μου. Ο λόγος ήταν ότι έβλεπα τους ανθρώπους που η αναπνοή τους έφτανε μέχρι τον λαιμό τους και ξερνούσαν τα λόγια τους.
Λοιπόν δεν είναι παράξενο;
Δεν ήξερα πώς να πίνω τσάι με αποτέλεσμα να πνίγω την ανάσα μου. Και αυτό το κατάλαβα από ένα απλό έργο.
Άραγε τι θα μπορούσε να καταλάβει κανείς εάν κατάφερνε να κάνει την αναπνοή του να φτάνει μέχρι τις φτέρνες του;
Παρακαλώ σκεφτείτε αυτήν την δυνατότητα.