Ο δρόμος για την κόλαση

Διάβασα κάπου:
Η ιδέα που αποκαλείτε «σωστή» είναι η ιδέα που κάποιος άλλος αποκαλεί «λάθος».
Η λύση που αποκαλείτε «τέλεια» είναι η λύση που ένας άλλος θα ονομάσει «ατελή».
Η άποψη που θεωρείτε ακαταμάχητη είναι η ίδια που άλλοι την απορρίπτουν.
Έπειτα ο συγγραφέας συμπληρώνει:
Τι θα λύσει αυτό το μπέρδεμα; Σίγουρα ούτε η επίθεση αλλά ούτε και η άμυνα. Τότε τι;
Μα η απλή ανθρώπινη αγάπη. Το είδος της αγάπης που λέει:
«Δεν έχει σημασία ποιος έχει δίκιο ή άδικο. Έχει σημασία μόνο ότι δεν έπαθες κάτι κακό. Και ότι και οι δύο μπορούν να επωφεληθούν. Όλα τα πραγματικά οφέλη είναι αμοιβαία».

Αυτός ο συγγραφέας πρέπει να είναι παντελώς ηλίθιος.
Γράφει για έναν φανταστικό κόσμο, στον οποίο οι άνθρωποι είναι έτοιμοι όχι μόνο να αγαπήσουν και να κάνουν καλό στους άλλους αλλά και να δεχθούν ότι έχουν άδικο!!!
Είναι εγκλωβισμένος στο πολύ δημοφιλές και αποδεκτό «δόγμα της εξέλιξης», το οποίο είναι πολύ βολικό αφού δεν απαιτεί τίποτε άλλο εκτός από το να δεχθείς ότι είσαι πολιτισμένος.
Έτσι δείχνει απίστευτη και αθεράπευτη καλή πρόθεση, που μετατρέπεται σε μνημειώδη βλακεία. Θεωρεί ότι η σημερινή προβληματική ανθρωπότητα είναι πολιτισμένη.
Νομίζει ότι η τεχνολογική εξέλιξη είναι ταυτόχρονα και εσωτερική, ψυχολογική.
Είναι τελείως ανυποψίαστος για τον αβυσσαλέο ανθρώπινο εγωισμό. Οι «πολιτισμένοι» αυτού του κόσμου έχουν προκαλέσει εκατομμύρια νεκρούς σε πολέμους και απίστευτη αθλιότητα, δυστυχία, πείνα και φτώχια στους «κατώτερους» και «υπανάπτυκτους» τους οποίους απομυζούν για να υπάρχει «οικονομική ανάπτυξη».
Προφανώς ο τύπος δεν έχει διαβάσει ούτε ότι: «Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις».
Για πείτε μου αλήθεια… Έχω άδικο;;;

Γνωμικά

Ένας μουσουλμάνος έλεγε -κάποτε στον χρόνο- την εξής προσευχή:
Ω ΚΥΡΙΕ
Αν σε λατρεύω από φόβο για την κόλαση, ρίξε με σε αυτήν.
Αν σε λατρεύω από αγάπη για τον παράδεισο, αρνήσου μου τον παράδεισο.

Οι «πιστοί» σε μία θρησκεία είναι πιστοί από φόβο και συμφέρον. Υπάρχει κάποια ανταμοιβή για την πίστη τους αφού «θα πάνε στον παράδεισο». Επίσης φοβούνται την «αιώνια τιμωρία της κόλασης» οπότε δηλώνουν «καλά και πιστά παιδιά».
Εσείς; Αν σας αφαιρέσουν το συμφέρον και τον φόβο πόσο πιστοί θα είσαστε στην θρησκεία που δηλώνετε ότι πιστεύετε;

Μια δικαιολογημένη ερώτηση

Μόλις είδα στην τηλεόραση ότι στην Αγγλία θα γίνει δημοψήφισμα για να αποφασιστεί εάν θα φύγει από την ΕΕ.
Με λίγα λόγια, μία χώρα που ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ στο ευρώ και ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΑΚΟΜΑ αν την συμφέρει να παραμείνει στην ΕΕ,  αποφασίζει (μαζί με πολλές άλλες που δεν βρίσκονται επίσης στο ευρώ) για εμάς μέσω των «θεσμών» και μας δανείζει με ληστρικούς όρους ευρώ για να διορθώσουμε την οικονομία μας και να παραμείνουμε στην ΕΕ και στο ευρώ!!!
Και η ερώτηση:
Τελικά ΠΟΣΟ ΗΛΙΘΙΟΙ είμαστε;

Επερχόμενες εκλογές και πραγματικότητα

Σε λίγο θα έχουμε εκλογές, γιατί ο Τσίπρας θα θέλει να μας σώσει, όπως και όλοι οι υπόλοιποι εξάλλου.. Και μετά θα ξαναέχουμε εκλογές, γιατί όλοι θα θέλουν να μας ξανασώσουν. Και θα ψηφίσετε ακόμα και το Ποτάμι ή τον Μητσοτάκη τζούνιορ για να ξεπουλήσει με την συγκατάθεσή σας ότι δεν ξεπουλήθηκε ακόμα. Όχι ότι έμειναν και πολλά μετά το παζάρι Πασοκ/ΝΔ, το οποίο καλείται να ολοκληρώσει ο Τσίπρας (μάλλον με τους υδρογονάνθρακες στο Αιγαίο). Κάτι λίγο από νησιά (που ενδιαφέρουν τους τούρκους), κάτι λίγα από Μακεδονία (που ενδιαφέρουν τα Σκόπια), κάτι λίγο από Ήπειρο (που ενδιαφέρει τους Αλβανούς).
Κατά τα άλλα, οι «must» τουριστικοί προορισμοί εσωτερικού και εξωτερικού γεμίζουν με Έλληνες που ανησυχούν για το μέλλον τους.
Το 2009 είχα αναρτήσει μερικά γνωμικά περί εκλογών που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ Περί εκλογών ή εδώ Περί εκλογών για να μου κάνετε και κανένα κλικ παραπάνω…  
Εγώ θα προσθέσω μόνο κάτι που είχε δηλώσει σε εφημερίδα περίπου το 1983 ένας νεοδημοκράτης βουλευτής. Δυστυχώς δεν έχω άλλα στοιχεία αφού τότε δεν κρατούσα κανενός είδους αρχείο. Προφανώς δεν θα το βρείτε πουθενά αλλού και έτσι έχω την παγκόσμια αποκλειστικότητα στο διαδίκτυο. Είχε πει λοιπόν ο πολιτικός αυτός:
Από τώρα και στο εξής δεν θα ψηφίζουμε κυβέρνηση για να εφαρμόσει την πολιτική της αλλά για να εφαρμόσει την πολιτική της ΕΟΚ.
Καλή σας ψήφο…

Άχρηστες συμβουλές

Ο William JH Boetcker, πρεσβυτεριανός ιερέας είχε πει τα παρακάτω, τα οποία συχνά αποδίδονται λανθασμένα στον Αβραάμ Λίνκολν:
-Δεν μπορείτε να βοηθήσετε τους φτωχούς, καταστρέφοντας τους πλούσιους.
-Δεν μπορείτε να ενισχύσετε τους αδύναμους  αποδυναμώνοντας τους ισχυρούς.
-Δεν μπορείτε να φέρετε την ευημερία με την αποθάρρυνση της λιτής ζωής.
-Δεν μπορείτε να ενισχύσετε τους εργάτες μειώνοντας τους μισθούς.
-Δεν μπορείτε να προωθήσετε την ειρήνη στην κοινωνία με την υποκίνηση του ταξικού μίσους.
-Δεν μπορείτε να χτίσετε χαρακτήρα και θάρρος στους ανθρώπους αφαιρώντας την πρωτοβουλία και την ανεξαρτησία τους.
-Δεν μπορείτε να βοηθήσετε τους ανθρώπους, κάνοντας αντί για αυτούς εκείνο που θα μπορούσαν και θα έπρεπε να κάνουν εκείνοι για τον εαυτό τους.

Δεν χρειάζεται να είσαι σοφός για να καταλάβεις ότι η εφαρμογή των απλών αυτών λογικών κανόνων θα έφερνε ευημερία στην γη.
Δυστυχώς όμως η μόρφωση των πολιτικών, περιορίζεται συνήθως στην τυπική εκπαίδευση κάποιου οικονομικού πανεπιστημίου, ενώ η δράση τους από την εγωιστική δίψα τους για χρήμα, δόξα και δύναμη.
Για αυτούς που τους ψηφίζουν, δεν το συζητάμε…

Γνωμικά

Ο Νάν- ίν δέχτηκε μια μέρα έναν καθηγητή πανεπιστημίου που ήθελε να μάθει για το Ζεν.
Ο Νάν- ίν σέρβιρε τσάι. Γέμισε την κούπα του επισκέπτη του και μετά συνέχισε να ρίχνει τσάι στην ίδια κούπα. Ο καθηγητής κοίταζε το τσάι που χυνόταν, και σε λίγο δεν κρατήθηκε και είπε:
- Ξεχείλισε. Δεν χωράει άλλο πια.
- Σαν αυτή την κούπα, είπε ο Νάν- ίν, είσαι κι εσύ γεμάτος με τις γνώμες και τις θεωρίες σου. Πως μπορώ να σου δείξω το Ζεν, αν δεν αδειάσεις πρώτα την κούπα σου;

Σαν τον καθηγητή είσαστε γεμάτοι από θεωρίες, ιδέες και πεποιθήσεις που ΑΛΛΟΙ έχουν χώσει στο κεφάλι σας. Και κάνετε το λάθος να πιστεύετε ότι όλα αυτά είναι δικά σας. Και όπως το φλιτζάνι ΑΡΝΕΙΣΤΕ να δεχθείτε κάτι νέο και έξω από τα γνωστά σας, ακόμα και αν ισχυρίζεστε το αντίθετο.
Αυτό σας μετατρέπει σε σανίδια, έρμαια των κυμάτων του ωκεανού της ζωής. Υποφέρετε και χαίρεστε ατυχηματικά, ανάλογα με αυτό που φέρνει η ζωή και δεν έχετε κανενός είδους έλεγχο σε όσα σας συμβαίνουν. Και ζείτε τρομοκρατημένοι, κρυμμένοι πίσω από όνειρα, σχέδια και πεποιθήσεις ότι «στο μέλλον θα…». Και αποποιείστε την ευθύνη διακηρύσσοντας ότι ποτέ δεν φταίτε εσείς, κάποιος άλλος φταίει…

Ύποπτες συμπτώσεις

Το δόγμα του «σοκ και δέος» λειτουργεί ΚΑΙ ΠΑΛΙ πολύ καλά. Βέβαια κάποιοι θα σπεύσουν να με κατηγορήσουν για «θεωρίες συνομωσίας», αφού ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ στην ιδέα ότι «άγνωστοι παράγοντες» μπορεί να έχουν τέτοια επίδραση στην ζωή τους.
Αλλά έτσι κι αλλιώς, αυτά τα γράφω για τους υπόλοιπους που αντέχουν.
Μας έχουν συμβεί δύο κρίσεις ύποπτα όμοιες μεταξύ τους.
Πρώτη κρίση: ο Καραμανλής θα υπέγραφε για τον αγωγό πετρελαίου, ο οποίος ήταν ύψιστης οικονομικής, στρατιωτικής και εθνικής σημασίας για εμάς. Ήταν καλοκαίρι και ξαφνικά η χώρα κάηκε από την μία άκρη μέχρι την άλλη. Τα ΜΜΕ αφήνιασαν και ο καταιγισμός των εικόνων έκανε την δουλειά του. Ο αγωγός ξεχάστηκε.
Δεύτερη κρίση: Ο Τσίπρας διαπραγματεύεται την εισοδο/εξοδο/παραμονή μας στην ευρώ/ΕΕ/εξαθλίωση. Το θέμα είναι ύψιστης οικονομικής, στρατιωτικής και εθνικής σημασίας για εμάς. Με το νέο μνημόνιο η πολιτισμένη (τρομάρα της) Ευρώπη ζητάει να ξεπουλήσουμε «αντί πινακίου φακής» την εθνική μας περιουσία (προφανώς και τα οικόπεδα υδρογονανθράκων στην θάλασσα). Είναι καλοκαίρι και ξαφνικά η χώρα άρχισε να καίγεται από την μία άκρη μέχρι την άλλη. Μάλιστα, η φωτιά μέσα στην Αθήνα είναι ΞΕΚΑΘΑΡΟΣ εμπρησμός, αφού τους προηγούμενους μήνες «άγνωστοι» κατέστρεφαν συστηματικά τα φυλάκια της δασοπροστασίας του Υμηττού. Τα ΜΜΕ αφήνιασαν και ο καταιγισμός των εικόνων έκανε και πάλι την δουλειά του. Το μνημόνιο άρχισε να ξεχνιέται.
Δύο κρίσεις-καρμπόν. Για σκεφτείτε το λίγο.