Ύποπτες συμπτώσεις

Το δόγμα του «σοκ και δέος» λειτουργεί ΚΑΙ ΠΑΛΙ πολύ καλά. Βέβαια κάποιοι θα σπεύσουν να με κατηγορήσουν για «θεωρίες συνομωσίας», αφού ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ στην ιδέα ότι «άγνωστοι παράγοντες» μπορεί να έχουν τέτοια επίδραση στην ζωή τους.
Αλλά έτσι κι αλλιώς, αυτά τα γράφω για τους υπόλοιπους που αντέχουν.
Μας έχουν συμβεί δύο κρίσεις ύποπτα όμοιες μεταξύ τους.
Πρώτη κρίση: ο Καραμανλής θα υπέγραφε για τον αγωγό πετρελαίου, ο οποίος ήταν ύψιστης οικονομικής, στρατιωτικής και εθνικής σημασίας για εμάς. Ήταν καλοκαίρι και ξαφνικά η χώρα κάηκε από την μία άκρη μέχρι την άλλη. Τα ΜΜΕ αφήνιασαν και ο καταιγισμός των εικόνων έκανε την δουλειά του. Ο αγωγός ξεχάστηκε.
Δεύτερη κρίση: Ο Τσίπρας διαπραγματεύεται την εισοδο/εξοδο/παραμονή μας στην ευρώ/ΕΕ/εξαθλίωση. Το θέμα είναι ύψιστης οικονομικής, στρατιωτικής και εθνικής σημασίας για εμάς. Με το νέο μνημόνιο η πολιτισμένη (τρομάρα της) Ευρώπη ζητάει να ξεπουλήσουμε «αντί πινακίου φακής» την εθνική μας περιουσία (προφανώς και τα οικόπεδα υδρογονανθράκων στην θάλασσα). Είναι καλοκαίρι και ξαφνικά η χώρα άρχισε να καίγεται από την μία άκρη μέχρι την άλλη. Μάλιστα, η φωτιά μέσα στην Αθήνα είναι ΞΕΚΑΘΑΡΟΣ εμπρησμός, αφού τους προηγούμενους μήνες «άγνωστοι» κατέστρεφαν συστηματικά τα φυλάκια της δασοπροστασίας του Υμηττού. Τα ΜΜΕ αφήνιασαν και ο καταιγισμός των εικόνων έκανε και πάλι την δουλειά του. Το μνημόνιο άρχισε να ξεχνιέται.
Δύο κρίσεις-καρμπόν. Για σκεφτείτε το λίγο.