Ελλάς το μεγαλείο σου

Πάντα τα ίδια και τα ίδια στο Ελλαδιστάν. Κάθε τόσο ξεσπάει κάποιο σκάνδαλο. Κάθε τόσο η αντιπολίτευση φωνάζει για ρεμούλες και διασπάθιση του δημοσίου χρήματος. Κάθε τόσο απειλεί με δίκες και φυλακές τους ένοχους. Όλα αυτά βέβαια μέχρι να γίνει κυβέρνηση και να κάνει τα ίδια.
Τελικά, οι ανακρίσεις και οι επιτροπές και τα σχετικά κουραφέξαλα που σαν μόνο στόχο έχουν να «τα σκεπάζουν για να μην βρωμάνε» δεν πείθουν τουλάχιστον όχι όσους μπορούν ακόμα να σκέφτονται λίγο.
Εν τω μεταξύ η υπόθεση έχει ξεχαστεί και οι ηλίθιοι ψηφοφόροι πάνε και ξαναψηφίζουν τους ίδιους κλέφτες.
Για αυτό, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Δείτε το βιντεάκι με τον Σταυρίδη που τα λέει όλα.

Σχοινί επιβίωσης

Χρειάζεστε ένα κομμάτι σκοινί και δεν έχετε; το μόνο εύκολο είναι να φτιάξετε ένα αρκεί να βρείτε κάποιο μεγάλο πλαστικό μπουκάλι από χυμό, λάδι κλπ.

Η Φύση εκδικείται στην Μάνδρα

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουμε στην Ελλάδα είναι ο εγωισμός και η ιδιοτέλειά μας. Έξω από την πόρτα μας «γαία πυρί μιχθήτω».
Τα παράνομα κτίσματα στο Ελλαδιστάν είναι ένα είδος εθνικού σπορ μαζί με τις καταπατήσεις και τις πυρκαγιές.
Έχουμε καταστρέψει τεράστιες εκτάσεις πανέμορφης γης, πανέμορφα βουνά και πανέμορφες παραλίες με την μέθοδο καίω, καταπατώ, χτίζω παράνομα, πληρώνω και νομιμοποιώ. Στο Περιστέρι υπάρχει ένας «δρόμος» ποταμάκι. Από εκεί κατεβαίνουν τα νερά όταν βρέχει. Επάνω λοιπόν σε αυτόν τον δρόμο-ποτάμι κάποιος είχε χτίσει ένα σπίτι, του οποίου δυστυχώς δεν έχω φωτογραφία. Ήταν χτισμένο απάνω σε κολονάκια και άφηνε κάπου τριάντα πόντους από κάτω για να περνάει το νερό! Αν κατά λάθος τύχαινε να βουλώσει αυτό το σημείο, τα νερά θα έπνιγαν έναν κάθετο στενό δρόμο μήκους πάνω από πεντακόσια μέτρα. Πάλι καλά που τώρα το σπίτι κατεδαφίστηκε.
Εν τω μεταξύ το κράτος βοηθάει όσο μπορεί την κατάσταση. Δίνει νερό και ρεύμα στα αυθαίρετα με νομικίστικα παραθυράκια. Κανένας δεν θα έχτιζε παράνομα αν ήξερε ότι δεν θα πάρει ΠΟΤΕ νερό και ρολόι της ΔΕΗ.
Επιπλέον, το κράτος ΠΟΤΕ δεν έφτιαξε σχέδια οικιστικής ανάπτυξης. Απλά νομιμοποιούσε αυθαίρετα δημιουργώντας καταστρεπτικά οικιστικά περιβάλλοντα.
Και όταν τα αυθαίρετα χτίζονται από δημόσιους φορείς όπως συνέβη στην Μάνδρα με το αμαξοστάσιο, τότε μας αξίζει Όσκαρ βλακείας και εγκληματικής αμέλειας.
Από την άλλη μεριά η Φύση δεν ξέρει από μικροπολιτικά συμφέροντα, φακελάκια στους υπάλληλους, και άλλες ελλαδιστανικές κομπίνες. Όταν αποφασίσει ότι πρέπει να βρέξει κάπου θα βρέξει. Και θα ρίξει το νερό «που θα της καπνίσει».
Με έναν πρόχειρο υπολογισμό, στην Μάνδρα της Αττικής, η Φύση έριξε μέσα σε έξι ώρες 15.200.000 τόνους νερό. Το οποίο, επειδή τα βουνά είχαν καεί, κατέβηκε όλο μαζί στον ξεροπόταμο και μετά, επειδή υπήρχε το αμαξοστάσιο και άλλα κτίσματα στην κοίτη του, πέρασε μία βόλτα από το χαώδες οικιστικό περιβάλλον της Μάνδρας.
Περιμένατε μήπως ότι κάποτε δεν θα συνέβαινε αυτό;
Περιμένετε μήπως ότι αυτό δεν θα συμβεί και σε δεκάδες άλλα μέρη του Ελλαδιστάν;

Black Friday (Το δίλλημα)

Όταν ήμουν μικρός, τότε που επικρατούσε η φασιστική και εθνικιστική πολυτονική γραφή, η καθαρεύουσα στις εφημερίδες και κάτι λίγοι ακόμη είχαν την δυνατότητα να καταλάβουν τι λέει το κείμενο των ευαγγελίων, είχα διαβάσει το μυθιστόρημα του Ιουλίου Βέρν «Ο δεκαπενταετής πλοίαρχος». Βλέπετε τότε δεν υπήρχε τηλεόραση, ούτε διαδίκτυο, ούτε κινητά και για να περάσει η ώρα αναγκαζόμασταν να διαβάζουμε! Εκεί λοιπόν διάβασα την φράση: «Ο Δίκ Σάνδ έβαλε την βλούζα του». Σύμφωνα με την συνήθεια της εποχής κατά την οποία μεταφράστηκε το βιβλίο, το αγγλικό «ντ» γραφόταν σαν «δ» και το «μπ» γραφόταν σαν «β».
Έτσι σήμερα που ήθελα να γράψω κάτι για την Μπλακ Φραϊντέι (ΣΥΓΝΩΜΗ Black Friday για να καταλάβουν οι νεοελαδιστανοί) εβρέθην εις δίλλημα. Και επειδή η φράση είναι μάλλον άγνωστη, το «εβρέθην εις δίλλημα» σημαίνει «δεν ήξερα τι από τα δύο να κάνω».
Έπρεπε να γράψω «Μπλακ Φραϊντέι» ή «Βλακ Φραϊντέι»;
Εσείς με ποιόν τρόπο θα το γράφατε;

Νέου τύπου νεοταξικά παραμύθια (ισλαμικά)

Η νέα τάξη πραγμάτων χρειάζεται μια ποικιλία σανού για να μην βαριούνται τα ίδια και τα ίδια τα πρόβατα-καταναλωτές-ψηφοφόροι για όσο τουλάχιστον θα έχουν την ικανότητα να βαριούνται. Έτσι, τώρα που εκ των πραγμάτων τελείωσαν οι ανακαλύψεις για επιζώντες του Ολοκαυτώματος (οι οποίοι ΟΛΩΣ ΤΥΧΑΙΩΣ ήταν ΜΟΝΟ εβραίοι), μάλλον ξεκίνησε νέο σήριαλ βασισμένο στην «πάλη των θρησκειών».
Διάβασα ότι ένα ζευγάρι, η αμερικανίδα Κέιτλαν Κόλμαν και ο καναδός Τζόσουα Μπόιλ είχαν ξεκινήσει για ένα ταξίδι έξι μηνών στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες της κεντρικής Ασίας. Όταν έφτασαν στο Αφγανιστάν το 2012, τους απήγαγαν οι Ταλιμπάν. Εκεί έμειναν για πέντε χρόνια αιχμάλωτοι, απελευθερώθηκαν κατά την διάρκεια επιχείρησης του πακιστανικού στρατού και επέστρεψαν στον Καναδά με εμπορική πτήση.
Θα μου πείτε τώρα ότι εδώ δεν βλέπετε κάτι περίεργο. Όμως τα περίεργα είναι πολλά:
-Άλλες πηγές λένε ότι η απαγωγή έγινε κατά τη διάρκεια παράδοσης ανθρωπιστικής βοήθειας σε περιοχή που ήταν υπό τον έλεγχο των Ταλιμπάν όπου «καμία ΜΚΟ δεν τολμούσε να πάει». Τοοοόσο θάρρος είχαν τα παιδιά!
-Άλλες πηγές μιλάνε για ταξίδι έξι μηνών στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες.
-Ο Μπόιλ καταγγέλλει ότι οι Ταλιμπάν του σκότωσαν το νεογέννητο κοριτσάκι του. Με λίγα λόγια ενώ η γυναίκα του ήταν έγκυος, αυτοί αποφάσισαν είτε να πάνε «να σώσουν τον κόσμο» είτε να κάνουν διακοπές.
-Επιπλέον οι Ταλιμπάν βίασαν την γυναίκα του.
-Το ζευγάρι πέρασε τόσο άσχημα «ζώντας την φρίκη στα χέρια των Ταλιμπάν» ώστε έκανε τρία παιδιά στα πέντε χρόνια που ήταν αιχμάλωτο!!!
-Ενώ το «ταξίδι» έγινε στις Πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες αυτοί κατέληξαν στο Αφγανιστάν (και ξέρετε τι συμβαίνει σε τέτοιες περιοχές με τα σύνορα. Τα φυλάνε με νύχια και με δόντια).
-Ο Μπόιλ αρνήθηκε να μπει σε αμερικανικό στρατιωτικό αεροπλάνο. Φοβόταν μήπως τον συλλάβουν επειδή είχε σχέσεις με κρατούμενο στο Γκουαντάναμο!!!
Αν όλα αυτά μαζί σας φαίνονται λογικά, καλώς.
Δείτε και την φωτογραφία του ταλαιπωρημένου και βασανισμένου ζευγαριού. Ίσως καταλάβετε κάτι ακόμα…

Εστία επιβίωσης

Είτε πηγαίνετε κάποια εκδρομή, είτε βρισκόσαστε σε πραγματικά δύσκολη κατάσταση, η διαχείριση των καυσίμων της φωτιάς είναι εξίσου σημαντική με την ίδια την φωτιά που καταφέρατε να ανάψετε.
Πολλές φορές είναι δύσκολο να βρείτε μεγάλα ξύλα για να κάψετε. Ένα κονσερβοκούτι θα σας βοηθήσει να έχετε ταυτόχρονα εστία μαγειρέματος και να μπορείτε να καίτε μικρά ξυλαράκια που θα βρίσκετε εύκολα τριγύρω.

Η μπαλάντα του Ούρι

«Προβεβηκώς την ηλικίαν» («επειδή έχω γεράσει» στα νεοελληνικά) δεν μπορώ να μην βγάζω σπυριά ακούγοντας το χάλι της σημερινής μουσικής. Λένε ότι όποιος γερνάει θεωρεί την μουσική της νεότητάς του πιο καλή από την μετέπειτα που ακούγεται συνήθως.
Αυτό ίσως να αληθεύει εν μέρει.
Όμως (εγώ τουλάχιστον) θυμάμαι ότι ελάχιστα από τα κυκλοφορούντα τραγούδια μου έκαναν εντύπωση όταν ήμουνα νέος. Πολλά από τα «χιτς» της εποχής (ελληνικά αλλά κυρίως ξένα) με άφηναν παντελώς αδιάφορο.  Σε αυτήν την όχι μεγάλη ομάδα τραγουδιών ανήκει και  «Η μπαλάντα του Ούρι».
Απαλή, μελαγχολική μουσική που σε ταξιδεύει σε μέρη άγνωστα και ονειρεμένα. Μουσική που μυρίζει Ελλάδα και θάλασσα. Πραγματική μουσική ουδεμία σχέση έχουσα με τα μίας χρήσεως νεοελληνικά γυφτο-ροκ τραγούδια του είδους «Πάρε με αγκαλιά να μην πατήσω τα γυαλιά» ή «εγώ δεν πάω μέγαρο θα είμαι με τον παίδαρο».
Πότε ήταν η τελευταία φορά που ακούσατε αυτό το τραγούδι στην φρικτή κρατική και ιδιωτική τηλεόραση ή στους φρικτούς κρατικούς και ιδιωτικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς;
Πότε ανοίξατε ένα οποιοδήποτε κανάλι ή σταθμό και δεν ακούσατε το γνωστό τυποποιημένο, ανιαρό και ισοπεδωτικό ντάπα-ντούπα που συνοδεύει μόνιμα τα τραγούδια-κονσέρβες των «νέων δημιουργών»;
Αμφιβάλλω δέ αν πολλοί από τους νέους έχουν καν ακούσει αυτό το τραγούδι για να μην πω αν έχουν καν ακούσει για τον Χατζιδάκι.
Αυτή βέβαια είναι η «φυσική ροή των πραγμάτων» μέσα σε μία παγκοσμιοποιημένη κοινωνία: από το κακό στο χειρότερο.