Παγκόσμια παράνοια (και Κάρμα)

Εδώ και χρόνια γκρινιάζω,  κατηγορώντας τα πάντα και βλέποντάς τα όλα μαύρα. Και δυστυχώς έχω πάντα δίκιο. Όχι γιατί είμαι σοφός αλλά είναι θέμα οπτικής γωνίας. Αρκεί να φαντάζεσαι κάτι χειρότερο από αυτό που συμβαίνει και το λες σίγουρος για την «πρόβλεψη».
Και φυσικά δεν έχω δώσει μία ξεκάθαρη λύση. Τι πρέπει να γίνει για να βγούμε από αυτήν την κατάσταση; Και υπάρχει τελικά λύση;
Μπορεί να έχω άδικο, να είμαι μπερδεμένος, να ονειροβατώ ή οτιδήποτε άλλο, αλλά η προσωπική γνώμη μου από όσα έχω μελετήσει και ψάξει είναι η παρακάτω:
Από κάθε άποψη ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ.
Η οποιαδήποτε λύση σε οποιοδήποτε πρόβλημα μπορεί να δοθεί μόνο μέσα από δύο αλληλοσυμπληρούμενους δρόμους:
1) Την προσωπική ψυχολογική εξέλιξη.
Αν παρατηρήσετε με ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ κάθε κακό που συμβαίνει σήμερα συμβαίνει λόγω της ανθρώπινης ψυχολογίας. Στο εσωτερικό σας κόσμο ΕΙΤΕ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΕΙΤΕ ΟΧΙ, είτε το αποδέχεστε είτε όχι, είτε είσαστε θρησκευόμενοι είτε όχι, είτε το δικαιολογείτε είτε όχι, υπάρχουν επτά θανάσιμες «ικανότητες». Καταπίνουν και διαλύουν την οποιαδήποτε θέλησή σας, μετατρέποντάς σας σε έρμαια των παθών σας, και είναι με τυχαία σειρά: Υπερηφάνεια, Φιλαργυρία, Λαγνεία, Λαιμαργία, Φθόνος, Θυμός, Τεμπελιά, Απληστία.
Και επειδή ΟΛΟΙ κουβαλάμε στον ψυχισμό μας αυτούς τους επτά δαίμονες είναι αδύνατον να συνεννοηθούμε, αυτό είναι μία παγκόσμια κατάσταση. Το ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΕΓΩ έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις και έχει αποχαλινωθεί πλήρως. Οι ηθικές αξίες και οι πολιτισμοί χάνονται, ενώ οι άνθρωποι έχουν γίνει μία άνοστη σούπα σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτή είναι πρακτικά η παγκοσμιοποίηση. Ο περίφημος Αντίχριστος της θρησκείας ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΕΔΩ: τον αποτελούμε εμείς οι ίδιοι.
Για αυτό κάθε πάλη και κάθε προσπάθεια για ελευθερία καταλήγει πάντοτε σε έναν νέο δυνάστη. Για παράδειγμα, αυτοί που «επαναστάτησαν» κατά της Χούντας, τελικά κατάκλεψαν τον κρατικό κορβανά και μας έφεραν στην σημερινή κατάσταση.
Λύση για τα παγκόσμια προβλήματα ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΟΘΕΙ αφού όλοι οι άνθρωποι άγονται και φέρονται από τον ανώμαλο ψυχισμό τους. Λύση υπάρχει μόνο σε προσωπικό επίπεδο μέσω της καταπολέμησης των επτά δαιμόνων μας.
2) Η Μόνη άλλη λύση μπορεί να έρθει μέσα από τον Παγκόσμιο Νόμο της Ζυγαριάς: το Κάρμα και το Ντάρμα.
Πρόκειται για έννοιες απίστευτα διαστρεβλωμένες. Ο κάθε πικραμένος δίνει την έννοια που τον βολεύει και το όλο θέμα έχει καταντήσει μία ανούσια μυθολογία.
Το Κάρμα είναι η τιμωρία από τα συσσωρευμένα λάθη και αδικίες που κάναμε, καθώς και η τιμωρία για το καλό που μπορούσαμε να κάνουμε ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΑΜΕ.
Το Ντάρμα είναι η ανταμοιβή για οποιοδήποτε καλό έχουμε κάνει.
Όταν κάποιος πρέπει να τιμωρηθεί για κάτι ενεργοποιείται μέσα του ένα χαρακτηριστικό ΕΓΩ που τον βάζει στην κατάσταση της τιμωρίας και ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙ. Δεν σας φαίνεται παράξενο που μετά από τόσα χρόνια παράλογης λιτότητας και εξευτελισμών σε διεθνές επίπεδο, οι Έλληνες συνεχίζουν να δέχονται παθητικά την κατάσταση;
Δυστυχές (κατά την γνώμη μου επαναλαμβάνω) ότι και να κάνουμε, ακόμα και τα όπλα να πάρουμε, η κατάσταση δεν θα αλλάξει.
Αν ο Νόμος της Ζυγαριάς το θέλει, θα εμφανιστεί ξαφνικά ένας ηγέτης (θυμηθείτε τον Γκάντι), ικανός να αφυπνίσει τον κόσμο από την παθητικότητά του και να οδηγήσει την χώρα σε μία νέα και ανοδική πορεία.
Αν ο Νόμος της Ζυγαριάς το θέλει θα μας κρατήσει σε αυτήν την ψυχολογική παθητικότητα μέχρι να εξαφανιστούμε ακόμα και σαν φυλή.
Έτσι για εμένα ο μόνος δρόμος σωτηρίας, η μόνη δράση που μπορούμε να κάνουμε, είναι η προσωπική επανάσταση ενάντια στο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΕΓΩ μας. Αλλά η επανάσταση αυτή δεν είναι κάτι εύκολο ούτε κάτι ευχάριστο.
Για αυτό βρίσκω ευκολότερο να γίνομαι (εκ του ασφαλούς) μάντης κακών.

Παγκόσμια παράνοια

Η μοναδική επαφή μου με την επικαιρότητα είναι πέντε λεπτά το πρωί (και όχι κάθε πρωί) όταν ακούω που διαβάζουν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Από εκεί καταλαβαίνω αν υπάρχει κάτι νέο, αν υπάρχει κάτι σημαντικό ή αν απλά αναμασώνται τα ίδια και τα ίδια για να γεμίζουν τα δελτία ειδήσεων.
Σήμερα καθυστερώντας λίγο έπεσα στις ειδήσεις. Είδα τον Σάντερς που στήριζε την Χίλαρι Κλίντον στο δημοκρατικό κόμμα.
Για την ιστορία στις ΗΠΑ, τον παγκόσμιο παραγωγό και εξαγωγέα δημοκρατίας (με άλλα λόγια αχαλίνωτου και απάνθρωπου καπιταλισμού), υπάρχουν δύο κόμματα με ονόματα που και τα δύο μεταφράζονται σαν «δημοκρατικά» (υπάρχει ελάχιστη διαφορά στις δύο έννοιες). Η δράση των δύο «δημοκρατικών» κομμάτων και των πιστών σκυλιών τους (ευρωπαϊκά κράτη) είναι τέτοια σε παγκόσμιο επίπεδο, ώστε ο Στάλιν και ο Χίτλερ να αρχίζουν να μοιάζουν με αθώες κορασίδες παρθεναγωγείου.
Κλείνοντας την παρένθεση επανέρχομαι στο θέμα:
Ο Σάντερς λοιπόν στην ομιλία του έλεγε ότι υπάρχει η ανάγκη για ΑΥΞΗΣΗ των κατώτατων μισθών!!!!!! και για ΔΩΡΕΑΝ δημόσια εκπαίδευση!!!!!!
Βέβαια ακόμα και αν γινόταν πρόεδρος δεν θα έκανε τέτοιο αμάρτημα, αλλά αυτό δείχνει ακριβώς την βασική ανάγκη που υπάρχει ακόμα και στις πολιτισμένες (χα, χα, χα) και δημοκρατικές (ΧΑ ΧΑ ΧΑ) χώρες της Δύσης που λυμαίνονται τον παγκόσμιο πλούτο χάριν μερικών ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΤΑΥΤΟΤΗΤΟΣ πολυεθνικών.
Ακόμα και η ενενηντάχρονη γιαγιά σας, που με το ζόρι γράφει το όνομά της, ξέρει πολύ καλά ότι για να υπάρξει καλή και σωστή παραγωγή στο χωράφι πρέπει να ταΐζεις καλά τους εργάτες και να τους ξεκουράζεις. Διαφορετικά το σύστημα παραγωγής χωλαίνει και είναι θνησιγενές.
Και όμως εδώ στο Ελλαδιστάν, οι πολιτικοί μιλάνε ακόμα για μείωση των μισθών, για ιδιωτική εκπαίδευση (όχι άλλο κακό δημόσιο) και γενικά για σκληρό καπιταλισμό με σκοπό να «έρθει η ανάπτυξη» (ΧΑΑΑΑΑΑΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ).
Είναι πραγματικά ανέκδοτο. Στην μητρόπολη της εκμετάλλευσης και του καπιταλισμού να μιλάνε για αύξηση των κατώτατων μισθών και για δωρεάν εκπαίδευση, ενώ στην μητρόπολη της δημοκρατίας μιλάνε για σκληρό, πάνσκληρο καπιταλισμό, την στιγμή που τα στοιχεία δείχνουν την αποτυχία του καπιταλιστικού συστήματος.
Και τα κορόιδα/πρόβατα/ψηφοφόροι κολλημένα στην τηλεόραση υποστηρίζουν πολιτικά ανδρείκελα, πιστεύοντας ότι το δικό τους κουκλάκι θα τους δώσει να φάνε…

Η νεοταξική οικονομική απάτη

Για κάποιον ακατανόητο για εμένα λόγο, σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν όλοι μία ψυχαναγκαστική μανία με την ανάπτυξη. Πρέπει συνεχώς όλοι να παράγουν όλο και περισσότερα και να κερδίζουν όλο και περισσότερα.
Αυτή είναι μία πραγματικά παράλογη πρακτική. Αν βάλεις ένα πεντάχρονο παιδάκι να αναλύσει το θέμα θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι κάτι τέτοιο ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ.
Πάρτε ένα απλό παράδειγμα: έχουμε έναν αγρότη με ένα χωράφι. Ας υποθέσουμε ότι βγάζει δέκα κιλά ντομάτες. Τις πουλάει ένα ευρώ το κιλό και βγάζει δέκα ευρώ.
Με αυτά τα δέκα ευρώ θα πρέπει να πληρώσει τα έξοδα για το χωράφι, τα έξοδα της οικογένειας, τους φόρους και να του μείνει και περίσσευμα το οποίο (σύμφωνα με την βλακώδη παγκόσμια οικονομική πρακτική) θα πρέπει να επενδύσει στο χωράφι του για να βγάλει έντεκα κιλά ντομάτες.
Ταυτόχρονα όμως, εκατοντάδες άλλοι θα πρέπει να εμφανίσουν «αύξηση παραγωγής», δηλαδή κέρδος και θα απαιτήσουν από τον παραγωγό περισσότερο χρήμα.
Ο εργάτης στο χωράφι θα απαιτήσει μεγαλύτερο μισθό.
Ο φορτηγατζής που κουβαλάει τις ντομάτες θα απαιτήσει αυξημένα κόμιστρα.
Ο έμπορος θα απαιτήσει χαμηλότερη τιμή.
Το κράτος θα απαιτήσει μεγαλύτερους φόρους.
Το βενζινάδικο θα απαιτήσει υψηλότερη τιμή στο καύσιμο του τρακτέρ.
Ο μηχανικός για το τρακτέρ θα απαιτήσει περισσότερα για την συντήρηση.
Το εργοστάσιο θα απαιτήσει περισσότερα για τα ανταλλακτικά του τρακτέρ.
Όλοι αυτοί με την σειρά τους υφίστανται μία πίεση ζήτησης όπου πρέπει να πληρώνουν περισσότερα.
Πείτε μου στον θεό που πιστεύετε. Είναι δυνατόν κάθε χρόνο:
-ένα χωράφι να παράγει 3% περισσότερο
-ο εργάτης να δουλεύει 3%  περισσότερο
-ο φορτηγατζής να κουβαλάει 3% περισσότερο
-ο έμπορος να μειώνει τις τιμές 3% και να κερδίζει 3% περισσότερο
-το κράτος να παίρνει 3% περισσότερους φόρους,
-το βενζινάδικο να αυξάνει 3% την τιμή του καυσίμου
-ο μηχανικός να συντηρεί 3% περισσότερα μηχανήματα
-το εργοστάσιο να παράγει 3% περισσότερα ανταλλακτικά
-ο ταξιτζής να οδηγεί 3% περισσότερες ώρες
-ο  παγωτατζής να πουλάει 3% περισσότερα παγωτά
-ο φούρναρης να παράγει 3% περισσότερο ψωμί
-ο μπογιατζής να βάφει 3% περισσότερους τοίχους
-ο νεκροθάφτης να θάβει 3% περισσότερους πεθαμένους
-ο πιλότος να πετάει 3% περισσότερες ώρες
-ο ναυτικός να ταξιδεύει 3% περισσότερες ώρες
-ο ασφαλιστής να κλείνει 3% περισσότερα συμβόλαια
-ο οποιοσδήποτε πωλητής να πουλάει 3% περισσότερο προϊόν
-ο συγγραφέας να γράφει 3% περισσότερο κείμενο
-ο χειρούργος να κάνει 3% περισσότερες εγχειρήσεις
-ο οδοντίατρος να σφραγίζει 3% περισσότερα δόντια
κλπ, κλπ, κλπ;
Είναι δυνατόν ολόκληρη η γη να παράγει ΜΟΝΙΜΑ 3% περισσότερο πλούτο «για να υπάρχει ανάπτυξη»;
Το σύστημα αυτό είναι τόσο παράλογο, θνησιγενές και προβληματικό, ώστε μόνο αν πρόκειται για μία γιγαντιαία κομπίνα, στημένη από κάποιους «άγνωστους», με σκοπό μία ληστρική οικονομική πυραμίδα μπορεί να αποκτήσει κάποια λογική.
Βέβαια:
-σοφός οικονομολόγος δεν είμαι,
-καθηγητής του Χάρβαρντ δεν είμαι
-μαϊντανός στις πολιτικο-κοινωνικο-οικονομικο-στρατηγικο-εκπομπές του Αυτιά και άλλων διασήμων δεν είμαι
-επώνυμος δεν είμαι
-κομματικό στέλεχος δεν είμαι
-ηθοποιός δεν είμαι
-γκολτζής μεγάλης ομαδάρας δεν είμαι
Είναι δυνατόν να σας πείσω;

Γνωμικά

Ο φόβος είναι μετά την υπεροψία ο μεγαλύτερος εχθρός.

Αλήθεια υπάρχει κάποια στιγμή στην ζωή σας που να μην φοβόσαστε; Υπάρχει κάτι, οτιδήποτε που να μην το φοβόσαστε;
Φοβόσαστε τα μικρόβια, τις πεταλούδες, τα μυρμήγκια, τις γάτες, τους σκύλους…
Φοβόσαστε το σκοτάδι, το ηλεκτρικό ρεύμα, τα αυτοκίνητα (ακόμα και όταν οδηγείτε).
Φοβόσαστε την μοναξιά, τους άλλους ανθρώπους, την γαλήνη της φύσης, τον ήλιο.
Φοβόσαστε για την δουλειά σας, τα παιδιά σας, το σπίτι σας, τα λεφτά σας.
Φοβόσαστε για την υπόληψή σας, για το τι θα πουν οι άλλοι.
Φοβόσαστε την αρρώστια, τα γεράματα, τον θάνατο.
Τελικά, είσαστε ένα μίγμα φόβων που μεταμφιέζεται σε μαγκιά, αδιαλλαξία και αδιαφορία για τους άλλους.
Όμως πολύ φοβάμαι ότι δεν θα καταλάβετε τίποτε από αυτό το κείμενο.

Το στριφνό βιβλίο (Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ)

Ο γέρος με το ρόπαλο με τράβηξε απότομα από το μανίκι:
-Εκεί….
Είπε κοιτώντας με και κουνώντας ελαφρά το κεφάλι. Γύρισα σαν αυτόματο προς το μέρος που μου έγνεψε.
Κοκάλωσα.
Τεράστιος και θηριώδης στεκόταν στα αριστερά μου ο τοίχος…
Ψηλός και παχύς με χοντρές, ακανόνιστες πέτρες.
Στέκει γιγάντιος, φυτεμένος με σιδερένια θεμέλια στο χώμα.
Ακλόνητος και αδιαπέραστος ρίχνει την μαύρη σκιά του στην σκληρή γη.
Με ψηλά μπεντένια και καγκελόφρακτες ντάπιες.
Πρασινάδα καλύπτει τις κάτω του πέτρες, που κρυμμένες από το φως του ήλιου, μουχλιάζουν και κρυώνουν αναδύοντας μια πνιγηρή μυρωδιά υγρασίας.
Όμοιος με δράκο, έτσι όπως οι παλιές πέτρες στραφταλίζουν καυτές κάτω από το φως του ήλιου. Συρματοπλέγματα στις κορφές των μπεντενιών, ομοιάζουν στα φαρμακερά λέπια που υπήρχαν στην πλάτη του τρομερού μυθικού θηρίου.
Φύλακες με όπλα υπηρετούν το Θηρίο αυτό. Ανεβοκατεβαίνουν στην τραχιά πλάτη του με βάρδιες. Κοιτούν μέσα και έξω. Είτε βρέχει είτε κάνει ζέστη, μέρα και νύχτα οι υπηρέτες του Θηρίου ακούραστοι το προσέχουν.
Και εκείνο συνεχώς πεινάει…
Και κάθε τόσο αρπάζει και καταπίνει ανθρώπους...
Και τους χωνεύει στην πέτρινη κοιλιά του…
Μιλιούνια έχουν περάσει τα σιδερένια σαγόνια του…
Για δίκαιους και άδικους λόγους…
Και όλοι προσπαθούν απελπισμένοι να φύγουν μακριά του…
Μουγκρίζει και βρυχάται και μυρωδιά θανάτου ξεφεύγει από τα σαγόνια του.
Οι μέσα τρομοκρατημένοι το κοιτάζουν αβοήθητοι.
Οι έξω το κοιτούν με τρόμο.
Και κανείς δεν θέλει να το πλησιάσει.
Αισθάνθηκα ανακούφιση που ήμουν ασφαλής. Η απόσταση ήταν αρκετή και το δυσκίνητο θηρίο δεν μπορούσε να με δει. Έτσι δεν υπήρχε περίπτωση να με κυνηγήσει.
Ο γέρος με έπιασε ξαφνικά από τους ώμους και με ταρακούνησε βίαια.
-Ποιο θηρίο κοιτάζεις;
-Που είναι το πραγματικό τέρας;
-Από τι είσαι ασφαλής;
Οι τρεις ερωτήσεις έφτασαν οδυνηρές στα αυτιά μου, στερώντας μου την ψεύτικη αίσθηση της ασφάλειας. Μια αστραπή διαπέρασε τον ουρανό που εν τω μεταξύ είχε μαυρίσει. Η βροντή της έκανε τα πάντα να τρίξουν, ενώ ακόμα και το χώμα δονήθηκε από τον θόρυβο.
Πανικοβλήθηκα.
Τεράστιος και θηριώδης στεκόταν στα αριστερά μου ο τοίχος…
Ψηλός και παχύς με χοντρές, ακανόνιστες πέτρες.
Στέκει γιγάντιος, φυτεμένος με σιδερένια θεμέλια στο χώμα.
Ακλόνητος και αδιαπέραστος ρίχνει την μαύρη σκιά του στην σκληρή γη.
Με ψηλά μπεντένια και καγκελόφρακτες ντάπιες.
Πρασινάδα καλύπτει τις κάτω του πέτρες, που κρυμμένες από το φως του ήλιου, μουχλιάζουν και κρυώνουν αναδύοντας μια πνιγηρή μυρωδιά υγρασίας.
Όμοιος με δράκος, έτσι όπως οι παλιές πέτρες στραφταλίζουν καυτές κάτω από το φως του ήλιου. Συρματοπλέγματα στις κορφές των μπεντενιών, ομοιάζουν στα φαρμακερά λέπια που υπήρχαν στην πλάτη του τρομερού μυθικού θηρίου.
Ελαττώματα και Συνήθειες υπηρετούν το Θηρίο αυτό. Ανεβοκατεβαίνουν στην τραχιά πλάτη του με βάρδιες. Κοιτούν μέσα και έξω. Είτε βρέχει είτε κάνει ζέστη, μέρα και νύχτα οι υπηρέτες του Θηρίου ακούραστοι το προσέχουν.
Και εκείνο συνεχώς πεινάει…
Και κάθε τόσο αρπάζει και καταπίνει ψυχές...
Και τις χωνεύει στην πέτρινη κοιλιά του...
Μιλιούνια έχουν περάσει τα σιδερένια σαγόνια του...
Για δίκαιους και άδικους λόγους…
Και όλοι προσπαθούν απελπισμένοι να φύγουν μακριά του… χωρίς να τα καταφέρουν…
Μουγκρίζει και βρυχάται και μυρωδιά θανάτου ξεφεύγει από τα σαγόνια του.
Δεν υπάρχει τρόπος να τον δεις.
Δεν υπάρχει τρόπος να τον ακούσεις.
Ο δράκος είσαι εσύ ο ίδιος.
Μασάς και καταπίνεις την ίδια σου την ψυχή, σε θανατερό τσιμπούσι.
Και αυτή προσπαθεί να ξεφύγει… άσκοπα…
Κοίταξα πάλι τον Τοίχο.
Μερικοί πιστεύουν ότι θα ξεφύγουν.
Άλλοι ότι δεν θα τους καταπιεί.
Και όλοι μέσα στην θανατερή κοιλιά του πραγματικού Δράκοντα χωνεύονται ανυποψίαστοι για την Πραγματικότητα.

Ακονιστής μαχαιριών

Για όσους ασχολούνται με κατασκευές αυτό το μηχάνημα μπορεί να τους εξυπηρετήσει πολύ. Είναι λίγο δύσκολο στην κατασκευή του, αλλά αξίζει τον κόπο.

Όποιος θέλει ας μου γράψει για να του στείλω μερικές φωτογραφίες για να τον βοηθήσουν στην κατασκευή.

https://youtu.be/PT5JJ4K0MJA

Καημένοι καταναλωτές πολιτικο-οικονομικών…

Και απάνω που θα βγαίναμε από την κρίση και θα μπαίναμε στις αγορές νάσου οι Άγγλοι που την έκαναν από την ΕΕ γιατί προφανώς ΔΕΝ τους συνέφερε, παρά το ότι δεν είχαν το βαρίδι του ευρώ στο ποδάρι.
Από κοντά οι Ιταλοί έχουν σοβαρό πρόβλημα με κόκκινα δάνεια. Που σημαίνει ότι μεγάλο ποσοστό των ιταλών είναι πλέον εξαθλιωμένο και αδυνατεί να πληρώσει στις τράπεζες. Ποιοι οι ιταλοί που έχουν βαριά βιομηχανία και είναι από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου.
Από κοντά και οι Γάλλοι που έχουν σοβαρότατο οικονομικό πρόβλημα. Ποιοι οι γάλλοι που σαν τους ιταλούς είναι βιομηχανική χώρα από τις ισχυρότερες του πλανήτη.
Από κοντά και η Ισπανία και η Πορτογαλία, υπό οικονομική κατάρρευση και οι δύο, για τις οποίες τα δανειοδίαιτα ΜΜΕ δεν λένε κουβέντα.
Από κοντά και οι Γερμανοί που συνεχίζουν να απαιτούν σκληρή οικονομική πολιτική οικονομικής αφαίμαξης και εξαθλίωσης των μαζών για να καθυστερήσουν την μαύρη τρύπα η οποία ετοιμάζεται να καταπιεί τις τράπεζές τους.
Από κοντά και οι μεγαλοεκδότες/μεγαλοεργολάβοι που χρόνια τώρα διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους ότι είναι καλοπληρωτές, ενώ τώρα αποδεικνύεται ότι χρωστάνε κάποια δις, τα οποία τελικά θα πληρώσετε εσείς κορόιδα.
Από κοντά και το παιδί του λαού ο Αυτιάς, που χτίζει τριώροφη βίλλα και διαμαρτύρεται στους χαχόλους για την οικονομική κρίση.
Από κοντά και η αριστερή υφυπουργός Νταλάρα που χτίζει δυο τρεις ακόμα παραθαλάσσιες βίλες σε νησιά για να τις προσθέσει στα σχεδόν τριάντα ακίνητα που έχει.
Από κοντά και τα 6230 «φυσικά πρόσωπα» (ή επώνυμοι) που χρωστάνε πάνω από 150.000 στην εφορία (μόνο ένας χρωστάει 1,26 δις!).
Από κοντά και ο αριστερός (χα χα) Τσίπρας που κάνει αγκαλίτσες με τον καπιταλιστή Ομπάμα.
Από κοντά και ο Μητσοτάκης, πιστός ακόλουθος και υπηρέτης του Αγίου ΔΝΤ, που πάει στο Ισραήλ για να πάρει τις ευλογίες των Εβραίων, λες και το πατριδιστάν του δεν έχει προβλήματα για να κάτσει εδώ να τα λύσει (αλλά τα προβλήματα θα κοιτάμε ή πως θα πάρουμε την καρέκλα;).
Και εσείς φουκαράδες καταναλωτές πολιτικο-οικονομικού κουτόχορτου καθόσαστε απαθείς -σαν τα πρόβατα στο σφαγείο- και παρακολουθείτε απίστευτης κενότητας ενημερωτικές και οικονομικές εκπομπές, μπροστά στις οποίες το ανόητο ποδόσφαιρο και τα άθλια Χ-φάκτορ φαντάζουν άξια για νόμπελ λογοτεχνίας.
Ξέρετε γιατί κατέρρευσε κάποτε η διάσημη Βυζαντινή αυτοκρατορία; Γιατί όλοι έτρωγαν και έβαζαν φόρους. Να σας θυμίσω το «καπνικό» όπου κάθε καμινάδα που έβγαζε καπνό έπρεπε να πληρώνει φόρο στο διεφθαρμένο κράτος.
Κλείστε την τηλεόραση και το ραδιόφωνο, πετάξτε τις εφημερίδες και για μία και μοναδική στιγμή στην ανούσια ύπαρξή σας πάρτε μία βαθιά ανάσα. Μείνετε ακίνητοι και αμίλητοι και ακούστε την Μεγάλη Μητέρα σας. Θα σας μιλήσει μέσα από το θραύσμα του ανέμου στα φύλλα, το τιτίβισμα των πουλιών, τον παφλασμό της θάλασσας.
Ξέρετε τι θα σας πει;
Θα σας πει ότι από κτήσεως κόσμου πάντα μερικοί καταλήστευαν τους πολλούς, αλλά τελικά πήραν ότι και οι άλλοι: δύο μέτρα χώμα.
Θα σας πει να σταματήσετε να υποφέρετε ψυχολογικά με της ηλιθιότητες των ηλιθίων που μέσα σε άκρατο εγωισμό, λατρεύουν το ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΕΓΩ, νομίζοντας ότι αξίζουν κάτι περισσότερο από όσο ένας κόκκος σκόνης μπροστά στο Ακτινοβόλο Άπειρο.
Θα σας πει επίσης ότι όσο και αν υποφέρετε σωματικά, όσο και να πεινάτε, να είσαστε άρρωστοι, να βρισκόσαστε πρόσφυγες στους δρόμους, να είσαστε κλεισμένοι σε μπουντρούμια, να πεθαίνετε στα πεδία των μαχών, κλπ, ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΣΑΣΤΕ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ. Βαθιά στον ψυχισμό σας, θαμμένος κάτω από την ηλίθια πολιτικο-οικονομική ενασχόλησή σας, σκεπασμένος από την άμετρη λατρεία σας για το ΕΓΩ σας, βρίσκεται μία Οντότητα που μπορεί να ονομαστεί Πατέρας, Εσωτερικός Δικαστής, ή αν προτιμάτε Θεός. Πρόκειται για ένα Ον εκτός τόπου και χρόνου, εκτός κατανόησης, εκτός περιγραφής, Ένα Ον εκτός θρησκειών, ένα Ον το οποίο σας αφήνει ελεύθερους να διαλέξετε Αυτό ή τον Αυτιά. Και περιμένει ατάραχο και χαμογελαστό να πάψετε να ασχολείστε με τον κάθε Αυτιά.
Και τέλος θα σας πει επίσης ότι ή Νέα Παγκόσμια Τάξη Πραγμάτων (η οποία είναι πανάρχαια) δεν θέλει ούτε τα λεφτά σας, ούτε το σπίτι σας, ούτε καν τις ζωές σας. Αυτά τα έχει στο τσεπάκι της πριν ακόμα να γεννηθείτε. Εκείνο που θέλει είναι η ψυχή σας.
Και ένας Μεγάλος ‘Άνθρωπος είχε πει ότι δεν πρέπει να φοβάστε αυτούς που μπορούν να πάρουν την ζωή σας, αλλά εκείνους που μπορούν να πάρουν την ψυχή σας.
Εσείς όμως ΛΑΤΡΕΥΕΤΕ την Νέα Τάξη, για τον απλούστατο λόγο ότι κανακεύει το ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΣΑΣ ΕΓΩ.
Καημένοι καταναλωτές…