Τελευταία καταχώρηση για την οικονομία

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά προσωπικά έχω βαρεθεί αυτήν την συνεχή, ανούσια και επιφανειακή επανάληψη περιγραφή γεγονότων, χωρίς καμία δυνατότητα λύσεως.
Χωρίς δυνατότητα λύσεως, για τον απλούστατο λόγο ότι παθαίνουμε αυτό που παθαίνουν όλες οι οικονομικά ασθενείς χώρες.
Είμαστε δούλοι του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος και πληρώνουμε με το αίμα μας την «ευημερία και ευελιξία των αγορών».
Προσωπικά δεν χρειάζομαι ούτε οικονομικές σπουδές ούτε και ειδήμονες για να μου πουν τι θα γίνει.
Αρκεί η ιστορία, γιατί «όποιος δεν ξέρει από ιστορία είναι αναγκασμένος να την ξαναζήσει».
Το ότι η κατάστασή μας είναι μία μεγάλη κομπίνα φαίνεται καταρχήν από την εξής απλή πληροφορία:
Το 1994 χρωστούσαμε 90 δις ευρώ και ήρθαν οι ευρωπαίοι να μας σώσουν. Από τότε, μέχρι το 2010, πληρώσαμε (κρατηθείτε) 517 δις και ξέρετε τι έγινε; Τώρα χρωστάμε ΑΚΟΜΑ 340 δις!!!
Πρόκειται για το παλιό καλό ευρωπαϊκό θεατρικό έργο που έχει παιχτεί πολλές φορές στις πλάτες μας από το 1821 και μετά.
Σταματάω λοιπόν τις «οικονομικές» αναρτήσεις αφού σε αυτήν περιέχονται ΟΛΑ.
Εσείς κατεβάστε από εδώ ολόκληρο το κείμενο του adalis.gr με τίτλο ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΟΚ ΓΙΑ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ και κλάψτε πικρά.  

Το πρόσωπο του Χριστού

Οι γιορτές πέρασαν, οι ευχές δόθηκαν (και φυσικά δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν) και όλος ο κόσμος επέστρεψε στην καθημερινότητά του.
Και τώρα που θα αρχίσουν και πάλι να σας πνίγουν τα βάσανα είπα να σας ανεβάσω λίγο το ηθικό, τουλάχιστον σε όσους είναι ακόμα πιστοί.
Στην Καινή Διαθήκη αναφέρεται ότι μία ομάδα Ελλήνων πήγαν να συναντήσουν τον Ιησού και αυτός είπε ότι «ήρθε η ώρα να δοξαστεί ο υιός του ανθρώπου».
Με βάση αυτό έχει ειπωθεί -μεταξύ άλλων- ότι ο Ιησούς ήταν Έλληνας.
Αυτή η τελευταία υπόθεση ίσως να είναι αληθινή. Σας παραθέτω το μοναδικό σκίτσο του Ιησού. Ο συγγραφέας απέκτησε (με τρόπο που δεν αναφέρει) την εικόνα και την έβαλε στο βιβλίο του.
Παρακάτω βλέπετε την φωτοτυπημένη σελίδα.

Καλό Πάσχα; ΧΑ!

Άρχισαν οι ευχές για το Πάσχα.
Τυπική συνήθεια για μία τυπική (όπως έχει καταντήσει) γιορτή.
Τι σόι ευχές μπορείτε να δώσετε (αν το καλοσκεφτείτε) όταν στο Ελλαντιστάν:
-Άνθρωποι αυτοκτονούν από απελπισία…
-Αυξάνονται οι άστεγοι στους δρόμους…
-Αυξάνονται οι άνεργοι…
-Αυξάνεται το χρέος…
-Αυξάνεται η λιτότητα…
-Αυξάνονται τα κρούσματα από «ξεχασμένες» ασθένειες, όπως η φυματίωση…
Τι σόι ευχές μπορείτε να δώσετε (αν το καλοσκεφτείτε) όταν παγκοσμίως:
-Αυξάνεται η καταστροφή του περιβάλλοντος…
-Οι τοπικοί πόλεμοι δίνουν και παίρνουν…
-Τα παιδιά στον Τρίτο Κόσμο είναι κρέας στην πολυεθνική μηχανή του κιμά των «πολιτισμένων» Δυτικών…
-Εκατομμύρια θα πεθάνουν φέτος από την πείνα, τους πολέμους και τις αρρώστιες…
-Όταν μέχρι να φάτε το αρνάκι σας, την ημέρα του Πάσχα, θα έχουν πεθάνει -από πείνα- μερικές δωδεκάδες παιδιά ΜΟΝΟ στην Αφρική…
Προσωπικά δεν μπορώ να δώσω κανενός είδους ευχές. Ούτε καν σαν καλή πρόθεση, αφού είναι οφθαλμοφανές ότι παγκοσμίως ισχύει το «κάθε πέρσι και καλύτερα».
Και σας παρακαλώ μην μου αμολήσει κανένας αυτές τις μπούρδες περί ανάπτυξης (τοπικής ή παγκόσμιας) που ακούω στα «ανεξάρτητα» και «μαχόμενα για την αλήθεια» ΜΜΕ.

Τι δουλειά έχω εγώ εδώ;

Τι δουλειά έχω εγώ εδώ;
Τι δουλειά έχει η αλεπού στο παζάρι;
Προφανώς καμία!
Μέρες τώρα προσπαθώ να σταματήσω να βγάζω σπυριά με την κενότητα του διαδικτύου, των ΜΜΕ και φυσικά των ανθρώπων.
Αν και αυτό σημαίνει ότι αναγνωρίζω την κενότητα των άλλων επειδή είμαι εγώ κενός, όμως -όλο και περισσότερο- αυξάνει το συναίσθημα ότι όλα αυτά δεν έχουν κανένα νόημα και ότι δεν μου χρησιμεύει σε τίποτε να συνεχίσω να προσπαθώ.
Δεν ενδιαφέρομαι για «κλικ», δεν ενδιαφέρομαι να με θεωρούν δάσκαλο, δεν ενδιαφέρομαι να έχω -με τεχνητό τρόπο- χιλιάδες που να με «διαβάζουν».
Έτσι κι αλλιώς για να καταλάβει κάποιος μερικά σπουδαία (τουλάχιστον για εμένα) πράγματα, δεν αρκεί να διαβάσει  δύο τρία κείμενα στην οθόνη.
Τώρα θα μου πείτε ποιο είναι το τρομερό πράγμα που ξέρω και που φιλοδοξώ να «διδάξω» στους άλλους…
Λοιπόν, είναι όντως τρομερό πράγμα. Και αν κατά λάθος το μαθαίνατε και το καταλαβαίνατε θα αναφωνούσατε όπως κάνω εγώ τώρα:
Θεούλη μου! Τι ηλίθιος που είμαι…

Η βιτρίνα

Ζούμε σε μία κενή εποχή.
Το Σύστημα έχει εκπαιδεύσει τους ανθρώπους να ικανοποιούνται με την βιτρίνα, με την πρόσοψη των πραγμάτων.
Μπορείτε να καταλάβετε το φαινόμενο αυτό εάν -κατά την διάρκεια της ημέρας- παρατηρήσετε λίγο τις δράσεις σας (ή μάλλον τις αντιδράσεις σας, γιατί είναι ελάχιστα τα άτομα που ξέρουν τον τρόπο να δράσουν).
Μία από τις παραμέτρους της «βιτρίνας» είναι και τα ωραία ή εντυπωσιακά λόγια.
Σαν παράδειγμα είτε το παρακάτω κειμενάκι, το οποίο «αλίευσα» από το διαδίκτυο:
Οι Ατίθασοι..
..δεν Καρναβαλίζουν
Φορούν την Αλήθεια τους
Στηρίζουν το είναι τους
Ανοίγουν το δρόμο τους
Πίνουν σφηνάκι τη στιγμή τους
Ακούνε τον Παλμό τους
Προκαλούν τη μοίρα τους και
Κοντράρουν τον Εαυτό τους..
ΟΚ;  

Με την πρώτη ματιά φαίνεται εντυπωσιακό και ωραίο. Όμως αν το καλοσκεφτείτε, δεν περιέχει απολύτως τίποτε. Μπορεί κανείς να αρχίσει τις ερωτήσεις, οι οποίες θα καταλήξουν σε μία ατέρμονη συζήτηση χωρίς τέλος
Πως στηρίζεις το «είναι» σου; Και τι εννοεί ο καθένας με αυτήν την λέξη;
Πως προκαλείς την μοίρα σου;
Πώς κοντράρεις τον εαυτό σου και τι καταλαβαίνετε εσείς από την λέξη «εαυτός»; Πρόκειται για τις σκέψεις σας; Τις επιθυμίες σας; Τις συνήθειές σας;  Τους φόβους σας;
Τελικά αυτό το κειμενάκι είναι απόλυτα σωστό, μόνο που μπορεί να εφαρμοστεί από ΕΛΑΧΙΣΤΟΥΣ ΞΥΠΝΙΟΥΣ Ανθρώπους. Είναι εκείνοι που ανέφερα πιο πάνω ότι «ξέρουν πώς να δράσουν».
Για την πλειονότητα όμως της ανθρωπότητας παραμένει ένα κενό, εντυπωσιακό κείμενο που μόνο σαν ευχή θα μπορούσε να «εισπραχθεί».

Τελευταία καταχώρηση για την οικονομία

Έχω βαρεθεί να βλέπω μακροσκελείς αναλύσεις για την οικονομία, τις αγορές, τα δάνεια, την ανεργία κλπ. Όλα αυτά μου προκαλούν πλέον μία έντονη απέχθεια.
Όχι γιατί εγώ είμαι βολεμένος και οι άλλοι να πάνε να «μπιπ». Αλλά επειδή βλέπω την βραχύτητα του πνεύματος όλων και το πόσο προσκολλημένοι είναι στα συγκεκριμένα γεγονότα.

Ο Νώε

Πήγα και είδα το καινούριο κινηματογραφικό έργο για τον Νώε.
Σαν έργο είχε αρκετά εφέ, μερικά εντυπωσιακά, αλλά ήταν λίγο κουραστικό και τραβηγμένο.
Ο μύθος είναι σφαγμένος παντελώς. Δεν έχει καμία σχέση με το κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης. Κατά την γνωστή συνήθεια του Χόλυγουντ «έχουν κάνει την τρίχα τριχιά».
Αλλά το θέμα δεν είναι εκεί.
Για όσους από εσάς είσαστε άθεοι, άπιστοι ή όπως αλλιώς το ονομάζει ο καθένας, δεν υπάρχει θέμα, αφού η ιστορία είναι ένα παραμύθι.
Για όσους όμως από εσάς πιστεύετε;
Έχετε σκεφτεί ποτέ την ιστορία αυτή;
Είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να κατασκευάσει ένα τόσο τεράστιο καράβι ώστε να χωράει τα ζώα και τα πουλιά όλης της γης;
Εντάξει τα υπόλοιπα, αλλά τα ζώα της Αμερικής και της Αυστραλίας πως πήγαν στην Κιβωτό, ή οποία κατασκευάστηκε κάπου στην Μέση Ανατολή;
Τελικά είναι δυνατόν να χρειάζεται ο Θεός βοήθεια από έναν άνθρωπο για να σώσει τα ζώα; Δεν μπορεί να τα ξαναφτιάξει με ένα του νεύμα;
Είναι δυνατόν να πρέπει να βρέχει για σαράντα ημέρες για να προκαλέσει κατακλυσμό;
Δεν θα αρκούσε ένα του νεύμα για να εξαφανιστεί η αμαρτωλή ανθρωπότητα;
Τελικά έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποιό νόημα κρύβεται πίσω από αυτό το ολοφάνερο παραμύθι;