Δεξιότητες

Μία από τις επιδιώξεις της παγκοσμιοποίησης είναι και η μετατροπή των ανθρώπων σε «μορφωμένους ανειδίκευτους». Η μεγάλη μάζα των ανθρώπων θα πρέπει να μπορεί να κάνει κάποια δουλειά, αλλά να είναι ανίκανη να κάνει οτιδήποτε άλλο. Έτσι δεν είναι απίθανο να δείτε έναν μηχανολόγο που σχεδιάζει μηχανές να μην μπορεί να αλλάξει μία βρύση.

Να γιατί καιγόμαστε

Στόν χάρτη βλέπετε τήν Κακιά Θάλασσα τῆς Κερατέας. Στό 1 βλέπετε ἕνα μοναστήρι μέσα στό ἀπομεινάρι τοῦ πυκνοῦ δάσους πού ὑπῆρχε παλιά στήν περιοχή. Στό 2 βλέπετε ἕναν δρόμο (ἀπό τούς πολλούς) πού ἀνοίχτηκε μέσα στό δάσος καταστρέφοντας ἀρκετές ἑκατοντάδες στρέμματα. Ἐκεῖνο πού δέν βλέπετε εἶναι ὅτι πίσω ἀπό τό μοναστήρι ὑπάρχει ἕνας δρόμος. Καί στήν μάντρα τοῦ μοναστηριοῦ ἔχει τοποθετηθεῖ μία πυκνή σειρά ἀπό πυραύλους πυρόσβεσης. Ὅμως κάποιος ἔχει κλείσει τίς βάνες πού ὑπάρχουν στήν βάση τῶν πυραύλων. Ἐπιπλέον τό σύστημα ἔχει τόσο καιρό νά λειτουργήσει πού οἱ βάνες ἔχουν κολλήσει. Ἔτσι ὅταν χρειαστεῖ κάποτε νά μπεῖ τό σύστημα σέ λειτουργία φυσικά δέν πρόκειται νά λειτουργήσει. Δέν εἶναι καθόλου ἀπίθανο νά μήν τό ἔβαλαν ποτέ σέ δοκιμαστική λειτουργία. Ἔτσι ἐκτός ἀπό τό δάσος πού θά καεῖ αὔριο μεθαύριο, θά καεῖ μαζί καί τό μοναστήρι. Μικρή ζημιά -θά μοῦ πεῖτε- ἄν εἶναι νά καταστραφεῖ τό δάσος. Καί σάν κερασάκι στήν τούρτα, κάνοντας μία βόλτα στόν χωματόδρομο 2 ἀνακάλυψα δύο φωτιές πού εἶχαν βάλει κάποιοι ἀνεγκέφαλοι. Εἶναι προφανές ὅτι δέν τίς ἔβαλαν γιά νά κάψουν τό δάσος, ἀφοῦ ἦταν σέ σχετικά γυμνό μέρος δίπλα στόν δρόμο, ἀλλά κάπως ἔτσι καταστρέφουμε τά πάντα «ἀπό ἀμέλεια». Λογικά ὑπάρχουν φυσιολογικές πυρκαγιές, πού ὀφείλονται σέ φυσικά αἴτια καί στήν αὐξανόμενη θερμοκρασία τοῦ περιβάλλοντος. Λογικά ἐπίσης ὑπάρχουν πυρκαγιές πού ὀφείλονται σέ ἀτυχήματα καί ἐμπρησμούς. Μέχρι ἐδῶ θά μποροῦσα νά καταλάβω καί νά δεχθῶ τήν φρικτή καταστροφή πού κάθε χρόνο μετατρέπει τήν πρώην ὄμορφη καί πρώην καταπράσινη χώρα μας σέ ξερή ἔρημο. Ἐκεῖνο πού δέν μπορῶ νά χωνέψω εἶναι ἡ ἀνθρώπινη βλακεία.

Στοιχηματίζω στην φύση

Ἀπό τήν ἐποχή πού ὁ ἄνθρωπος ἀπέκτησε τήν φωτιά, ἀργά ἀλλά σταθερά ἄρχισε νά κυριαρχεῖ στό περιβάλλον του. Τά τελευταῖα δευτερόλεπτα τῆς ἱστορίας τῆς γῆς, ἡ ἀνθρωπότητα ἀπέκτησε τέτοια δύναμη, ὥστε ἄρχισε νά γίνεται ἐπικίνδυνη γιά τό ἴδιο της τό σπίτι.
Ἔχουμε μετατραπεῖ κυριολεκτικά σέ καρκίνο καί οἱ Ὁδηγίες στίς Πέτρες τῆς Τζόρτζια ἔχουν ἀπόλυτο δίκιο. Ἡ φύση καταστρέφεται παντοῦ. Δάση καίγονται, δεκάδες εἴδη ἐξαφανίζονται καί ἡ λεπτή φυσική ἰσορροπία πού μᾶς κρατάει ζωντανούς κάποια στιγμή θά πάψει νά ὑπάρχει. Ἡ γῆ θά ἀνατριχιάσει καί θά τινάξει τήν ἐπιδερμίδα της γιά νά διώξει τούς ψύλλους πού τήν ἐνοχλοῦν. Καί ἡ ἀνθρωπότητα θά ἐξαφανιστεῖ ἀσκαρδαμυκτί, δηλαδή μέχρι νά ἀνοιγοκλείσεις τά μάτια σου γιά ὅσους δέν ξέρουν τήν ξένη γλώσσα τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν, ἤ «in the blink of an eye» στά νεοελληνικά. Αὐτό ἔχει ξαναγίνει πολλές φορές. Ἡ ἀρχαία ἑλληνική μυθολογία ἀναφέρει τρεῖς διαφορετικούς κατακλυσμούς, δηλαδή τρεῖς καταστροφές τοῦ ἀνθρώπινου πολιτισμοῦ. Καί ὅποιος θέλει μπορεῖ νά γελάσει μέ τήν βλακεία πού μέ δέρνει πού τό ἀναφέρω αὐτό. Ὅταν ὅμως θά ἔρθει ἐκείνη ἡ ὥρα δέν θά ὠφελήσει πού ἔχουμε στείλει πυραυλάκια στόν Ἄρη, οὔτε οἱ πυρηνικές βόμβες τῶν «μεγάλων δυνάμεων». Τότε δέν θά ἔχει σημασία ἄν θά ἔχετε δουλειά, σμάρτφον, τζίπ 4χ4 ἤ ἄν οἱ τράπεζες θά ἔχουν κέρδη. Δέν θά ἔχει σημασία ποιός σελέμπριτι πῆγε στήν Μύκονο, οὔτε ποιά ὁμάδα θά κερδίσει τό πρωτάθλημα. Δέν θά ἔχει καν σημασία ἄν κυβερνάει τό κόμμα σας. Ἄν μου τό ζητήσετε στοιχηματίζω μέ κλειστά μάτια στήν φύση. Βάζω ὅλα μου τά λεφτά καί τό κεφάλι μου μαζί. Ἡ φύση εἶναι ἀργή, ἀλλά σκληρή, ἀδυσώπητη καί ἐπίμονη. Καί μπορεῖ νά κυριαρχήσει παντοῦ. Ὅταν ἐξαπολυθοῦν οἱ δυνάμεις τῆς τίποτε δέν θά σταματήσει τήν ὁλοκληρωτική της ἐπικράτηση. Θέλετε μία ἀπόδειξη; Στό Λαύριο ὑπάρχει ἕνα κτίριο τοῦ λιμεναρχείου γιά τίς βίζες τῶν λαθρομεταναστῶν. Δίπλα του ὑπάρχει μία τεράστια ἄθλια πολυκατοικία. Ἐκεῖ στεγάζονται (προφανῶς δωρεάν) πολλοί λαθρομετανάστες. Στήν πίσω μεριά τοῦ κτιρίου στόν δεύτερο ὄροφο ἔχει φυτρώσει ἕνα ἁλμυρίκι στό τσιμέντο! Ἡ φωτογραφία εἶναι ἕνας ἀδιάψευστος μάρτυρας. Καί ὄχι δέν εἶναι φτιαχτή.  

Εκδρομή στο Λαύριο

Ὄχι δέν θά σᾶς γράψω ποιές ταβέρνες καί ποιά φαγάδικα ἀξίζουν τήν ἐπίσκεψή σας. Φαγητό ἔχουμε καί μάλιστα μπόλικο. Ἐκεῖνο πού δέν ἔχουμε εἶναι ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΑΣ. Γιά αὐτό ἔχουμε καταντήσει ἔτσι ὅπως μᾶς κατάντησαν: ἕναν παχύδερμο, δυσκίνητο λαό πού ἐνστερνίζεται ὁποιαδήποτε χαζή μόδα θά ἔρθει ἀπό τό ἐξωτερικό καί «πετάει τήν σκούφια του» γιά νά υἱοθετήσει ὁτιδήποτε ξένο στήν παράδοσή του.
Γιά αὐτό γίναμε ΗΔΗ ἕνας λαός μισθωτῶν-σκλάβων, φθηνό κρέας στήν κρεατομηχανή τῆς «ἀνάπτυξης». Ἀλλά προφανῶς αὐτό εἶναι κάτι πού δέν σᾶς συμφέρει νά τό καταλάβετε.
Εἶναι καλό νά πάψετε νά ὀνειρεύεστε τό Παρίσι, τίς Μπαχάμες καί τήν Μύκονο σάν «ὀνειρεμένο τόπο γιά διακοπές».
Αὐτό εἶναι καλό ὄνειρο γιά τούς βολεμένους τοῦ Συστήματος καί γιά τούς πληβείους πού εἶναι ἀρκετά βλάκες ὥστε νά ὀνειρεύονται αὐτά πού διαφημίζει (καί διατάζει) τό Σύστημα νά ὀνειρεύονται.
Πολύ πιό κοντά, πολύ πιό φθηνά καί πολύ πιό ὑγιεινά (καί γιά ἐσάς καί γιά τήν τοπική οἰκονομία) βρίσκεται ἡ Λαυρεωτική. Μέ τήν πανάρχαια καί σημαντική ἱστορία τῆς προσφέρει δυνατότητα ἐκπαίδευσης, ἐκδρομῆς καί περιπάτου σέ πολύ ὡραία σημεῖα.
Τό ΙΓΜΕ ἔχει βγάλει ἕναν ὡραῖο ὁδηγό. Περιέχει τήν ἱστορία τῆς περιοχῆς, ὁδηγίες γιά ἀσφαλῆ ἐκδρομή καί χάρτες μέ περιπατητικές διαδρομές. Μπορεῖτε νά τό κατεβάσετε ἀπό ἐδῶ:  
Οδηγός Λαυρεωτικής από το ΙΓΜΕ
Γιά ὅσους δέν ξέρουν ἀρκεῖ νά κάνετε κλίκ μέ τό ποντίκι ἐπάνω στόν σύνδεσμο.
Καλές διαδρομές καί προσοχή στά τσιγάρα σας. Τό κάψιμο τοῦ πράσινου πού ἔμεινε εἶναι δουλειά τῶν ντόπιων.

Επισκεφτείτε το Χάος

Ἀνάμεσα στό Λαύριο καί στήν Ἀναβυσσο βρίσκεται ὁ Ἅγιος Κωνσταντῖνος ὅπως βλέπετε καί στόν χάρτη.

Εἶναι μέσα σέ ἕνα ἀρκετά μεγάλο δάσος ἀλλά μήν ἀνησυχεῖτε. Πέρσι κάηκε ἕνα σημαντικό μέρος του. Ἔτσι μπορεῖτε νά πᾶτε μέ ἄνεση νά περιδιαβεῖτε τά καμένα καί νά δεῖτε τήν φύση πού σᾶς ἑτοιμάζει ὁ …(προσθέστε ἐσεῖς τίς βρισιές πού σᾶς ἀρέσουν) νέο-ἕλληνας.
Μέσα στό χωριό ὑπάρχει ἕνα παλιό ὀρυχεῖο.
Σώζονται ἀκόμα μερικά ἀπό τά ἐρειπωμένα κτίρια τῆς ἑταιρείας καί ὁ σιδερένιος πύργος μέ τά ἀναβατόρια. Ὑπάρχει ἀκόμα καί ἕνα μικρό μουσεῖο, τό ὁποῖο ὑποτίθεται ὅτι λειτουργεῖ Τετάρτη, Σάββατο καί Κυριακή δέκα μέ μία.

Στόν κεντρικό δρόμο -σέ κάποιο σημεῖο- ὑπάρχει μία ταμπέλα πού γράφει «Χάος». Ἄν στρίψετε ἐκεῖ θά βρεῖτε ἕναν δρόμο στήν κορυφογραμμή πού πηγαίνει μέχρι τό Σούνιο. Ὅλο το βουνό εἶναι γεμάτο παλιά πηγάδια μεταλλωρύχων καί φυσικά βουλιάγματα.

Μπορεῖτε νά περπατήσετε ἐκεῖ γιά ὧρες σέ ἀπόλυτη ἡσυχία γιατί εἶναι σπάνιο νά περάσει κάποιο αὐτοκίνητο.
Τό Χάος εἶναι ἕνα τεράστιο βούλιαγμα, πολύ μεγαλύτερο ἀπό ἕνα ποδοσφαιρικό γήπεδο, καί ἔχει βάθος κάπου 70 μέτρα. Ὅπως προχωρᾶτε στόν δρόμο πού δείχνει ἡ πινακίδα, θά συναντήσετε στά δεξιά σας τό γήπεδο τοῦ χωριοῦ. Σχεδόν ἀμέσως -στά ἀριστερά- καί ΧΩΡΙΣ ΠΙΝΑΚΙΔΑ βρίσκεται τό Χάος.
Ἀξίζει τόν κόπο νά πᾶτε νά τό δεῖτε.


Αὐτό εἶναι τό γεωλογικό Χάος.
Τώρα σειρά ἔχει τό νεοελληνικό Χάος.
Τό μέρος ἔχει ἐγκαταλειφθεῖ. Φαίνονται μερικά παλιά παγκάκια καί κάτι σάν δωμάτιο γιά τουαλέτα. Τά ψηλά συρματοπλέγματα πού ζώνουν τό βούλιαγμα ἔχουν καταστραφεῖ σέ διάφορα σημεῖα καί μπορεῖ κάποιος νά μπεῖ καί νά φτάσει στό χεῖλος τοῦ γκρεμοῦ.
Ἕνας ξύπνιος ἐπιχειρηματίας (αὐτό θά συνέβαινε μόνο στό ἐξωτερικό βέβαια) θά ἔφτιαχνε τό μέρος. Θά ἔφερνε τουρίστες, θά ὀργάνωνε βόλτες μέσα στό βούλιαγμα, μέχρι πού θά μποροῦσε νά ὀργανώνει καί ἀγῶνες ἀναρρίχησης.
Προφανῶς οὔτε οἱ κάτοικοι οὔτε καί ὁ κοινοτάρχης ἐνδιαφέρονται γιά τήν ἀνάπτυξη τῆς περιοχῆς τους καί γιά τούς τουρίστες πού θά ἄφηναν κάποιο εἰσόδημα στήν περιοχή. Δέν ἔχουν μπεῖ στόν κόπο νά βάλουν καν μιά δεύτερη πινακίδα γιά νά βρεῖτε τό σημεῖο εὔκολα.
Προτιμᾶνε ὅλοι νά κάθονται δτό καφενεῖο καί νά τούς ταΐζει ἡ ΕΕ μέ δανεικά ΚΑΙ ΓΥΡΙΣΜΕΝΑ (στό πολλαπλάσιο). Καί νά γκρινιάζουν γιατί θέλουν ἀνάπτυξη…
Τουλάχιστον ἔτσι τήν ἔχει γλυτώσει τό δάσος ἀπό αὐτούς πού θά «ἀξιοποιοῦσαν» τήν περιοχή μέ βίλες καί «πολυτελεῖς μεζονέτες». Ὄχι ὅτι ἔχει καί πολύ χρόνο ζωῆς ἀκόμα…

Αρχαιολογικό μουσείο Λαυρίου

Εἶναι -γιά νά τό πῶ στά νεοελληνικά- ἕνα must γιά τούς ἐπισκέπτες τῆς περιοχῆς. Περιέχει ἐνδιαφέροντα ἐκθέματα πού ξεκινᾶνε ἀπό τήν τρίτη χιλιετία πρό Χριστοῦ. Συνδυάστε τήν ἐκδρομή σας γιά νά δεῖτε ταυτόχρονα καί τό ὀρυκτολογικό μουσεῖο πού βρίσκεται σέ ἀπόσταση διακοσίων μέτρων. Μερικές εἰκόνες ἴσως νά σᾶς πείσουν νά κάνετε τόν κόπο.

Ορυκτολογικό μουσείο Λαυρίου

Πηγαίνετε νά τό δεῖτε καί στηρίξτε τό οἰκονομικά. Ἀξίζει περισσότερο (καί κοστίζει λιγότερο) ἀπό τό νά φᾶτε πλαστικό στά ἀμερικανικοῦ τύπου σαβουροφαγεία.
Συνδυάστε τήν ἐπίσκεψη μέ τό Ἀρχαιολογικό μουσεῖο τοῦ Λαυρίου. Εἶναι καί αὐτό σχετικά μικρό ἀλλά πραγματικά θαυμάσιο.
Ἕνα ἀπό τά πραγματικά ἐγκλήματα τῆς Χούντας τοῦ 67 ἦταν ὅτι γκρέμισε πολλά ἱστορικά κτίρια. Τό φρούριο τῆς Θεσσαλονίκης καί τό φρούριο τῆς Χαλκίδας εἶναι δύο ἀπό αὐτά. Τό τρίτο εἶναι τό βιομηχανικό συγκρότημα τῆς Ἑταιρείας Μεταλλουργείων Λαυρίου. Ἔχει χαρακτηριστεῖ σάν μνημεῖο τῆς παγκόσμιας βιομηχανικῆς ἀρχιτεκτονικῆς. Ἀπό τά ἐρείπια τῆς εἰκόνας καί ἀπό τό μικρό δωμάτιο τοῦ μουσείου θά καταλάβετε τό γιατί.
Τό μουσεῖο λειτουργεῖ μόνο Τετάρτη, Σάββατο καί Κυριακή, ἀπό τίς δέκα μέχρι τίς δώδεκα μέ ἐθελοντές, εἰς δόξαν κυρίως τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους ἀλλά καί τῆς ΕΕ βεβαίως-βεβαίως.  Ἔχει μόνο δύο εὐρώ εἴσοδο γιά τούς ἐνήλικες καί ὁ ἐθελοντής μπορεῖ νά σᾶς πεῖ ἀπίστευτα πράγματα γιά τά ἐκθέματα καί τήν περιοχή, ὅπως πχ ὅτι ἡ περιοχή τοῦ Λαυρίου εἶναι ἴσως ἡ πλουσιότερη στόν κόσμο σέ μορφές πετρωμάτων.
Στό πανέμορφο κτιριάκι πού κάποτε ἦταν τό θυρωρεῖο τοῦ συγκροτήματος, βρίσκονται στριμωγμένα ἐκθέματα σέ ἀπίστευτο ἀριθμό, χρώματα καί σχήματα.
Ὁρίστε μερικές εἰκόνες ἄν καί δέν φαίνονται καλά λόγω του ὅτι τό τζάμι προκαλεῖ ἀντανακλάσεις.