Ο πολιτισμός της καταστροφής

Περνώντας ἀπό τήν Πανεπιστημίου εἶδα μία ἀπό τίς μαρμάρινες ἐξόδους τοῦ μετρό. Κάποιοι εἶχαν σπάσει τά μαρμάρινα κάγκελα καί ἔπειτα  τά ἔβαψαν μέ ρόζ σπρέι. Τό θέαμα ἦταν ἄθλιο, ἄξιο ἀθλίων ἐπαναστατῶν τῆς δεκάρας.  Ὅπως ἄθλιο εἶναι καί τό θέαμα τῶν μαρμάρων στά κτίρια. Τά περίτεχνα σκαλίσματα στίς σκάλες καί στίς βάσεις τῶν ἀγαλμάτων ἔχουν ἀρχίσει νά ἐξαφανίζονται. Ἡ ὄξινη βροχή τά τρώει συνεχῶς. Τά μάρμαρα ἔχουν ἄγρια καί πορώδη ἐπιφάνεια. Κυριολεκτικά μπορεῖς νά γδαρθεῖς ἐκεῖ.
Τό ἄθλιο θέαμα συνεχίζεται στούς γύρω δρόμους μέ ὅλα αὐτά τά ἠλίθια γκράφιτι πού γεμίζουν κάθε κολώνα καί τοῖχο δημιουργώντας ἄλλο ἕνα ἄθλιο θέαμα. Οἱ περίφημοι αὐτοί «καλλιτέχνες» οἱ ὁποῖοι «ἐκφράζουν τόν ἑαυτό τους», δέν σέβονται οὔτε τά ἀρχαῖα. Κάποιοι ἔχουν ζωγραφίσει στόν πλαϊνό τοῖχο τῆς στοᾶς τοῦ Ἀττάλου ΜΕΣΑ στήν γραμμή τοῦ ἠλεκτρικοῦ. Ἔκαναν τόσον κόπο γιά νά σχεδιάσουν κάτι πού κανένας δέν βλέπει καί ἄν τό δεῖ δέν θά καταλάβει κανένα «μήνυμα». Τό μόνο πού κατάφεραν ἦταν νά ἀσκημίσουν τόν ἀρχαῖο τοῖχο μέ τίς τεράστιες ὀρθογώνιες πέτρες. Ἀλλά σίγουρα οἱ «καλλιτέχνες» θά αἰσθάνονται τρομεροί καί θά κοιμοῦνται πανευτυχεῖς.
Τό ἄθλιο ὅμως θέαμα συνεχίζεται καί στόν πεζόδρομο τῆς Ἀκρόπολης. Πολύ κοντά στόν δρόμο, ἐκτεθειμένο στίς καιρικές συνθῆκες καί στόν ὁποιονδήποτε περαστικό, ὑπάρχει ἕνα ψηφιδωτό. Ἀργοπεθαίνει ἐκεῖ περιμένοντας τόν ὁποιονδήποτε νά πάρει ἕνα «σουβενίρ». Ἤδη φαίνεται ὅτι κάποιος ἔχει σκαλίσει τά χώματα, πιθανόν, παίρνοντας ἕνα κομμάτι. Ἀλλά ποιός θά ἀσχοληθεῖ μέ τά ἀρχαῖα… Ὑπάρχουν σοβαρά θέματα νά ἀσχοληθοῦμε: μέ τήν ὁμαδάρα μας, μέ τό νέο ἅι-πόντ, μέ τό Τσάμπιονς λίγκ, μέ τό ποιός πήδηξε τήν Γκιούλμπαξε, μέ ἀναλύσεις γιά τό κόμμα μας, τό ὁποῖο μᾶς κρέμασε ἀλλά ἐμεῖς συνεχίζουμε νά τό ὑποστηρίζουμε, μέ τήν ἄνοδο τοῦ φασισμοῦ (ΧΑ ΧΑ ΧΑ) λές καί τόσα χρόνια κυβερνοῦσαν δημοκράτες κλπ, κλπ, κλπ.
Ζοῦμε σέ ἕναν πολιτισμό καταστροφῆς καί περνιόμαστε γιά πολιτισμένοι. Καί νομίζουμε ὅτι θά μεγαλώσουμε πολιτισμένα παιδιά (ΧΑ ΧΑ ΧΑ). Ὅταν τά ἀθῶα μικρά μεγαλώνουν μέ φρικτά κινούμενα σχέδια, μέ φρικτά παιχνίδια, μέ τήν μουσική τῶν συμμοριῶν (ράπ), μέ ἄσκημα γκράφιτι στούς τοίχους ἀκόμη καί τῶν σχολείων, μέ ἄσχημα κτίρια, μέ ἄσχημη καί βίαιη τηλεόραση, περιτριγυρισμένα ἀπό ἄσχημους ἀνθρώπους, ἔχετε τήν ἐντύπωση ὅτι θά βγοῦν ἐντάξει;
Τά παιδιά δέν διδάσκονται ἀπό αὐτά πού λέτε. Διδάσκονται μέ τό παράδειγμα. Φοβισμένοι καί ἐγωπαθεῖς γονεῖς θά μεγαλώσουν φοβισμένα καί ἐγωπαθῆ παιδιά. Καί σέ αὐτόν τόν ἄθλιο κακάσχημο πολιτισμό θά μεγαλώσουν παιδιά μέ ἄθλιο καί κακάσχημο ψυχισμό.
Ἀλλά φυσικά μέσα σέ αὐτήν τήν ἄθλια καί κακάσχημη «παγκόσμια κοινότητα» δέν θά μπορούσαμε νά ἀποτελοῦμε ἐξαίρεση.

Επιτέλους και κάτι καλό

Ἔχω σέ μεγάλη ὑπόληψη τήν Φύση. Ἔχει μία δυναμικότητα ἀπίστευτη. Στό πιό ἐρημωμένο καί κατεστραμμένο ἀπό τούς ἀνθρώπους μέρος, ὑπάρχουν τά ἴχνη της. Προσέξτε μέσα στήν πόλη καί θά δεῖτε ὅτι σέ γυμνά πεζοδρόμια ἤ σέ γωνίες φυτρώνουν μικροσκοπικά φυτά. Μπορεῖ νά μήν σᾶς φαίνεται πολύ εἶναι ὅμως ἀρκετό. Μέ κάτι τέτοιες προφυλακές εἰσβάλλει καί κάνει ἀνακατάληψη τοῦ ἐδάφους της.
Ἕνα τέτοιο ἴχνος εἶδα πρίν μερικές ἡμέρες. Περπατοῦσα στόν πεζόδρομο τῆς Ἀκρόπολης. Εἶδα ἕνα γεράκι νά κάθεται στά ἐρείπια, ἀνάμεσα στά δέντρα. Εἶχα ἀκούσει βράδυ κάποιο νυχτοπούλι στό ἴδιο μέρος καί εἶχα δεῖ καί μερικά σπουργίτια. Ἀλλά ἕνα μεγάλο γεράκι ἦταν κάτι σάν ὄαση γιά τά μάτια μου.
Ἐπιτέλους καί κάτι καλό στήν φρικτή αὐτή πόλη τῶν ἠλιθίων.

Η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου

Στόν σημερινό «πολιτισμό τοῦ τίποτα», ὑπάρχει μία περίεργη κατάσταση. Ἀπό τήν μία παριστάνουμε τούς εὐσεβεῖς καί πολιτισμένους, ἐνῶ ἀπό τήν ἄλλη θυσιάζουμε στόν βωμό τοῦ κέρδους τά πάντα. Αὐτήν τήν κατάσταση ἔρχεται νά σατιρίσει ὁ ὕμνος τοῦ Ἁγίου Βαλεντίνου.

Πηγή: GouTouPou

Τα κακά της κρίσης

Ἐδῶ καί δύο χρόνια ἔχουν πάψει νά ὑπάρχουν στόν δρόμο οἱ σωροί ἀπό παλιά ἔπιπλα, χαρτιά καί ντουλάπια.
Αὐτό θά ἦταν καλό, ἐάν δέν ὑπῆρχε ἕνα πρόβλημα: ὅλα αὐτά πηγαίνουν γιά κάψιμο στά τζάκια. Φυσικά δέν μπορεῖς νά μήν δικαιολογήσεις κάποιον ὁ ὁποῖος δέν ἔχει λεφτά γιά νά ζεσταθεῖ. Ἀλλά ὅμως στήν μέση εἶναι τά χημικά.
Τά περιοδικά καί οἱ ἐφημερίδες περιέχουν ἕνα πλῆθος ἀπό διάφορα ὑλικά, τά ὁποῖα καιόμενα ἀπελευθερώνονται στήν ἀτμόσφαιρα.
Τό ἴδιο ἰσχύει γιά τά ἔπιπλα πού ἔχουν κόλλες, πλαστικό καί συντηρητικά ξύλου.
Ὅλα αὐτά μαζί συμμετέχουν στήν θαυμάσια ἀτμόσφαιρα, τήν ὁποία ἐλέω ΕΕ, δημιουργοῦμε στίς πόλεις μας. Ἡ χαρά τῶν γιατρῶν.
Λύση; Φυσικά δέν ὑπάρχει. Σέ λίγο θά καῖμε καί τίς πλαστικές τσάντες τοῦ σοῦπερ μάρκετ, ἄν δέν τίς καῖνε ἤδη.

Το χάραγμα και το υπουργείο παιδείας

Διαβάζω ὅτι τό Ὑπουργεῖο (ἄντ)Ἐθνικῆς Παιδείας ἐνέκρινε ἕνα βιβλίο γιά διδασκαλία τῆς ἀγγλικῆς γλώσσας στήν πρώτη λυκείου. Πολύ χάρηκα πού τό ὑπουργεῖο φροντίζει γιά τήν ἐκμάθηση τῆς ἀγγλικῆς, ἀφοῦ πρώτα φρόντισε νά μάθουν τόσο καλά οἱ μαθητές τήν μητρική τους γλώσσα ὥστε νά χρησιμοποιοῦν περισσότερα ἀγγλικά ἀπό ἑλληνικά στήν καθομιλουμένη. Ἀνησύχησα λίγο, μόνο ἐπειδή σέ ἕνα μάθημα γίνεται κανονική προπαγάνδα ὑπέρ τοῦ ἠλεκτρονικοῦ μαρκαρίσματος μέ τσιπάκι. Μπορεῖτε νά διαβάσετε τό ἐπίμαχο κείμενο ἐδῶ Διαφήμιση του χαράγματος.
Τά πλεονεκτήματα εἶναι πολλά κατά τόν συγγραφέα. Ἔτσι τά ἀνεγκέφαλα ὑβρίδια πού ἔχουν μεγαλώσει μέ ράπ (μουσική τῶν συμμοριῶν), πλαστικό ἀπό τά Γκούντις καί τό Σύστημα τά ἔχει πείσει ὅτι «εἶναι σπουδαῖα καί ἡ ἐλπίδα τοῦ τόπου» δέν θά ἔχουν κανένα πρόβλημα νά σκεφτοῦν: «Κούλ ἔ; Εἶναι γαμάτο. Θά πουλήσω μούρη δικέ μου!» Καί θά τό κάνουν μέ πρώτη εὐκαιρία. Καί φυσικά μετά ἀπό μερικά χρόνια το μαρκάρισμα θά ἐπιβάλλεται μέ νόμο τοῦ κράτους.
Ἀλλά μήν ἀνησυχεῖτε κυρίες καί κύριοι. Κανείς δέν θά χάσει τήν ψυχή τοῦ ἐπειδή θά φορέσει τό τσιπάκι. Τό συγκεκριμένο μηχανάκι θά βοηθήσει μόνο νά μήν μπορεῖς νά κρυφτεῖς πουθενά. Τό Σύστημα θά σέ καταγράφει 24 ὧρες τό 24ωρο καί ἔτσι δέν θά χρειάζονται πιά χαφιέδες γιά νά καρφώνουν στήν ἀστυνομία.
Τό χάραγμα ἔχει δοθεῖ σέ ὅλους ἐδῶ καί πολλά-πολλά χρόνια. Καί γιά ὅποιον ἔχει ἀντίρρηση ὁρίστε τό σκεπτικό μου: Ἡ Ἀποκάλυψη λέει ὅτι ὅποιος δέν ἔχει τό χάραγμα δέν θά μπορεῖ νά πουλάει καί νά ἀγοράζει. Μπορεῖ βέβαια νά μήν πιστεύετε στήν Ἀποκάλυψη, οὔτε σέ θεό, οὔτε σέ δαίμονες. Ἀλλά οὕτως ἤ ἄλλως ἡ Ἀποκάλυψη ἔχει δίκιο σέ αὐτό τό σημεῖο.
Μπορεῖτε νά μοῦ πεῖτε ποιά πράγματα μπορεῖτε νά κάνετε χωρίς ταυτότητα, βιβλιάριο τοῦ ΙΚΑ, ἤ λογαριασμό τράπεζας; Σέ ὅλους τους ὀργανισμούς κοινῆς ὠφελείας εἴσαστε ΜΑΡΚΑΡΙΣΜΕΝΟΙ μέ ἕναν ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΑΡΙΘΜΟ. Καί μάλιστα τελευταία γίνεται ὀργάνωση καί ἁπλοποίηση τοῦ συστήματος καί γιά αὐτό σας ἔδωσαν καί τόν ΑΜΚΑ. Γιατί τελικά δέν ἀγοράζεις, οὔτε πουλᾶς, οὔτε δουλεύεις χωρίς τόν ἀριθμό πού ἔχεις ἀπό τό κράτος γιά νά σέ ἀναγνωρίζει.
Καί ὅποιος περιμένει νά ἐμφανιστεῖ μία μέρα ἕνα θηρίο μέ τρία κεφάλια, μαζί μέ ἀκρίδες καί τέρατα γιά νά τοῦ βάλουν στό κούτελο τό 666 καί αὐτός νά ἀρνηθεῖ καί νά πεθάνει καί μετά νά πάει στόν παράδεισο, τόν πληροφορῶ ὅτι «πλανᾶται πλάνην οἰκτρᾶν».
Γιά ὅποιον δέν ἔχει καταλάβει ὁ Ἀντίχριστος ἔχει ἔρθει.
Καί ἀποτελεῖται ἀπό ἐμᾶς, ἀπό τήν ἴδια τήν κοινωνία μας. Καί ἄν δέν τό πιστεύετε κοιτάξτε γύρω σας καί δεῖτε τήν τεράστια δυστυχία πού ἔχει σπαρθεῖ καί φυτρώνει σέ ὁλόκληρη τήν γῆ.

Τα καλά της κρίσης

Σκεφτήκατε ποτέ ὅτι ἡ κρίση τελικά βγάζει καί κάτι καλό;
Πρίν ἀπό πολλά χρόνια ἀπαγορευόταν νά κυκλοφορᾶνε μηχανάκια τίς ὧρες κοινῆς ἡσυχίας τό μεσημέρι! Γιά τό βράδυ δέν συζητᾶμε. Ἡ πιό ξέφρενη γιορτή τελείωνε τό πολύ-πολύ στίς δώδεκα τά μεσάνυχτα. Καί μάλιστα γινόταν χωρίς τήν χρήση τῶν σημερινῶν πανίσχυρων ἠχοσυστημάτων. Τά παλιά πικάπ μόλις πού ἀκούγονταν ἔξω ἀπό τό σπίτι.
Μέ τήν τεχνολογία ὅμως τά πράγματα ἄλλαξαν καί τό ξενύχτι ἐπειδή κάποιος βλάκας «γιόρταζε» πέντε τετράγωνα πιό κάτω ἦταν δεδομένο καί σύνηθες.
Ἀλλά εὐτυχῶς μέ ρήν κρίση τά πράγματα ἄλλαξαν καί πάλι.
Γιά παράδειγμα ἔχουν ἐξαφανιστεῖ ὅλοι αὐτοί οἱ ὁποῖοι θεωροῦν ἱερή ὑποχρέωση νά γυρνᾶνε στίς τρεῖς καί τέσσερίς το πρωί, ξυπνώντας τόν κόσμο μέ τά τοῦρκο-γύφτο-καψουρο-τράγουδα  τά ὁποῖα παίζει στήν διαπασών τό στέρεο, τό ὁποῖο ἐπιπλέον εἶναι ἀκριβότερο ἀπό τόν δίπορτο κουβά τοῦ ἀνεγκέφαλου.
Ἔπαψαν νά κυκλοφορᾶνε τήν νύχτα οἱ ἐπίσης ἀνεγκέφαλοι μέ τίς μηχανές πού ἔχουν φτιαγμένη ἐξάτμιση καί ἀκούγεται κυριολεκτικά ἀπό χιλιόμετρα μακριά.
Τέλος, σταμάτησαν τά «κάθε τόσο ξενύχτια» ἀπό τούς ἄλλους ἐπίσης ἀνεγκέφαλους, οἱ ὁποῖοι θεωροῦν καί αὐτοί ἱερή ὑποχρέωσή τους νά ξυπνᾶνε τούς ἄλλους ὅποτε ἔχουν γιορτή ἤ τέλος πάντων ὅποτε τούς κάνει κέφι.
Ἔλεγε ἕνας τέτοιος βλάκας (στίς δύο το πρωί καθημερινή) διαμαρτυρόμενος ἐπειδή κάποιος τοῦ ἔστειλε τήν ἀστυνομία:
-Μία φορά γιορτάζω!
Δέν τοῦ πέρασε ἀπό τό μυαλό ὅτι ἄν ὅλοι ἔκαναν τό ἴδιο, δέν θά μποροῦσε νά κοιμηθεῖ οὔτε μία μέρα, ἐπειδή κάθε μέρα κάποιος γιορτάζει , κάποιος ἔχει ἐπέτειο, κάποιος παντρεύεται, κάποιος βαφτίζει κλπ.
Τουλάχιστον τελευταία κοιμόμαστε πλέον ἥσυχοι. Οἱ «μάγκες» πού ἐπωφελοῦνταν ἀπό τήν διάλυση τοῦ κράτους λούφαξαν πιά.

ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Δεῖτε αὐτό τό βίντεο τό ὁποῖο ἔχει μία καταπληκτική λεπτομέρεια: τήν πώληση ἕνος τεράστιου δάσους ΧΩΡΙΣ διαγωνισμό στήν τιμή τοῦ ἑνός εὐρώ!!!

Φυσικά δέν πρόκειται νά δεῖτε ποτέ κάποιο ἀνάλογο βίντεο ἀπό τά «ἑλληνικά» κανάλια πού ξέρουν μόνο νά δείχνουν διαγωνισμούς, μάγειρες καί τούρκικες σειρές.

Περσινά ξινά σταφύλια θά μοῦ πεῖτε. Τό θέμα εἶναι πολυπαιγμένο ὅσον ἀφορᾶ τό ξεπούλημα τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους. Ἔχει ὅμως πολύ ἐνδιαφέρον τό θέμα τῶν ὀρυχείων χρυσοῦ στήν Χαλκιδική. Πραγματικά καί μόνο ἡ πώληση τοῦ δάσους γιά ἕνα εὐρώ χωρίς διαγωνισμό δείχνει τό πόσο μπανανία ἔχουμε καταντήσει. Γιά τό τί θά πάθαινε ὁ «πωλητής» σέ μία εὐνομούμενη χώρα εἶναι ΑΛΛΟ ΘΕΜΑ.

Πρώτη πηγή ἄγνωστη. Δέν ξέρω ποιός τό ἀνέβασε πρῶτος.