ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΩ:
Για να δούμε ρε Ελληνάκο:
Πόσα ευρώ έδωσε ο Αλογοσκούφης στις τράπεζες το 2008-2009; 28 δις.
Πόσα ευρώ φούσκωσαν το έλλειμμα του 2009; 28 δις.
(πρόσθεσε τα ποσά 1 έως 4 ή πάτα εδώ για νεότερη αναφορά)
Σου λέει τίποτα αυτό; Άντε να στο ξαναπώ:
Έδωσαν στις τράπεζες 28 δις και φούσκωσαν το έλλειμμα 28 δις. Έλα γατόνι! Κάτι άρχισες να πιάνεις τώρα.
Άλλη μια φορά:
Τα 28 δις που έδωσαν στις τράπεζες τα προσθέσανε στο έλλειμμα.
Κατάλαβες τώρα Ελληνάκο; Μήπως θέλεις οικονομολόγο για να στο εξηγήσει;
Θέλεις να σου αναλύσει μήπως τι σημαίνει ότι τα χρήματα που έδωσαν στις τράπεζες εκείνο το... διάστημα ο Καραμανλής, ο Αλογοσκούφης, ο Παπαθανασίου, ο Παπανδρέου και ο Παπακωνσταντίνου με την καθοδήγηση του Προβόπουλου, τα φόρτωσαν στο έλλειμμα για να τα πληρώσεις εσύ;
Λες ο Καραμανλής γι' αυτόν τον λόγο να τα παράτησε και να έφυγε τρέχοντας για να γλυτώσει;
Είναι δυνατόν οι ηγέτες σου να σου την έφεραν έτσι; Και ο Βενιζέλος, ο Παπαδήμος, ο Σαμαράς και ο Στουρνάρας είναι συμμέτοχοι ή δεν τους πήραν χαμπάρι;
Δεν φταίει δηλαδή ο διεφθαρμένος λαός; Αυτός ο τεμπέλης, ο ανεπρόκοπος ο Έλληνας; Ο κηφήνας και απατεώνας; Το τεράστιο και σπάταλο κράτος; Οι φοροφυγάδες ελεύθεροι επαγγελματίες;
Όλα αυτά ήταν προφάσεις για να φορτώσουν στο λαό την απάτη; Και είναι όλοι στο κόλπο; Και οι Νεοδημοκράτες και οι Πασόκοι;
Και τα κόμματα της αντιπολίτευσης γιατί δεν τους ξεμπροστιάζουν;
Και όλα αυτά έγιναν για να κλέψουν οι τράπεζες τα λεφτά;
Και οι δημοσιογράφοι δεν το έχουν καταλάβει;
ΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΑΚΟ
Εάν τα παραπάνω ερωτήματα τα θέτεις σοβαρά και ειλικρινά μετά από 4 χρόνια που σε κλέβουν, δείχνουν ότι η βλακεία σου είναι απύθμενη και είσαι άξιος της μοίρας σου.
Ξέρω ότι σκέφτεσαι πως τα δύο νούμερα έτυχε να είναι ίδια. Όντως θα συμφωνήσω μαζί σου, για να μην σε πληγώσω.
Βεβαίως τότε σύμπτωση θα πρέπει να είναι και το παρακάτω:
Πόσα ευρώ ήταν τα μέτρα του μεσοπρόθεσμου 2012-2015; 28 δις. Δηλαδή αυτά που δανείστηκαν στο όνομά σου και τα έδωσαν στις τράπεζες, επειδή έπρεπε στη συνέχεια να τα επιστρέψουν στους δανειστές τα παίρνουν από εσένα.
Άντε και αυτό σύμπτωση ήταν. Όμως για πες μου:
Πόσα ευρώ χάθηκαν στο χρηματιστήριο το 2011; 28 δις.
Πόσα ευρώ ζημιές δήλωσαν οι τράπεζες για το 2011; 28 δις.
Πόσα ευρώ έδωσες το 2012 για να ανακεφαλαιοποιήσεις τις 4 μεγαλύτερες τράπεζες; 28 δις.
και
Πόσα ευρώ ήταν η κλοπή από τα ασφαλιστικά ταμεία το 2012; 28 δις.
Φουκαρά Ελληνάκο, δυστυχώς για εσένα οι συμπτώσεις είναι πολλές.
Πες μου ρε Ελληνάκο, μεταξύ μας, πόσο ηλίθιος πρέπει να είναι κάποιος για να θεωρήσει σύμπτωση ή άσχετα και τα παρακάτω:
Πόσα ευρώ ήταν το δάνειο από το ΔΝΤ για το 2012; 28 δις.
Πόσα ευρώ είναι τα μέτρα του μεσοπρόθεσμου 2013-2016; 28 δις.
Θέλεις να δεις και πως δουλεύει η προπαγάνδα της ενοχοποίησής σου;
Πόσα ευρώ ήταν η φοροδιαφυγή το 2009; 28 δις.
Θέλεις να δεις και πώς ξεπουλάνε τη χώρα έναντι του δανείου;
Πόσα ευρώ είναι ο ορυκτός πλούτος της χώρας χωρίς τους υδρογονάνθρακες; 28 δις.
Όλα αυτά που βλέπεις Ελληνάκο αφορούν την πρώτη "βούτα" των τραπεζών, αυτή των 28 δις του Αλογοσκούφη.
Το τι "βούτες" έγιναν και γίνονται στη συνέχεια θα το δεις τα επόμενα χρόνια. Εάν ζήσεις να το δεις.
ΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΑΚΟ
Σε προκαλώ να σκεφτείς: Η συμμορία του ευρώ που σκάρωσε όλες αυτές τις απάτες, λες να αποτελείται μόνον από Έλληνες πολιτικούς και τραπεζίτες;
Λες να μην ήξεραν οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί ευρω-συμμορίτες τι έκαναν οι δικοί σου; Λες να μην γνώριζε η Eurostat, η Κομισιόν και το ΔΝΤ; Λες να μην γνώριζε η Μέρκελ, ο Σόϊμπλε, ο Σαρκοζί, η Λαγκάρντ και ο Τρισέ;
Ποιά Ευρώπη και ποιό ευρώ προσκυνάς φουκαρά Ελληνάκο;
Ελπίζεις να "βγουν όλα στο φως". Και θα αφήσουν βρε ανόητε να τους ξεμπροστιάσεις εσύ; Το τίποτα; Θα βγάλεις μήπως εντάλματα για την Μέρκελ, τον Μπαρόζο και τον Ομπάμα ή μήπως για τα αφεντικά τους, τους τραπεζίτες; Είσαι πραγματικά τόσο ανόητος;
Αλλά και τι άλλο θέλεις να βγει στο φως ρε Ελληνάκο; Τα πάντα είναι πεντακάθαρα. Τι διάολο, δεν τα βλέπεις ή είσαι τόσο διεφθαρμένος που έχεις γίνει ένα με τους εκτελεστές σου;
Αφού τα στοιχεία είναι μπροστά σου και είναι αδιάσειστα, τι περισσότερο περιμένεις να βγει ρε φουκαρά;
Ακόμη και να το ομολογήσουν στα ίσια εσύ δεν θα το πιστεύεις ή θα κάνεις ότι δεν άκουσες ή δεν κατάλαβες.
Και τι περιμένεις; Να αλλάξεις την Ευρώπη; Εδώ δεν μπορείς να αλλάξεις τη χώρα σου ρε φουκαρά, ελπίζεις να αλλάξεις την Ευρώπη;
Δεν βλέπεις ότι και στην Ελλάδα το ΠΑΣΟΚ κάλυψε την ΝΔ και συνέχισε τα ίδια και στη συνέχεια ο ΛΑΟΣ κάλυψε και τους δύο και στη συνέχεια η ΝΔ κάλυψε το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ και τους δύο;
Και δεν βλέπεις την ανοχή-συμμετοχή όλης της λεγόμενης αντιπολίτευσης; Όλα αυτά τα κόμματα της αντιπολίτευσης Ελληνάκο γιατί έχουν μπαστακωθεί εκεί μέσα και δεν κουνιούνται; Τι λες να παραμένουν για να προφυλάξουν τα δικαιώματά σου; Μήπως δεν έχουν προσκυνήσει όλα την ΕΕ και το ευρώ;
Ευτυχώς όμως υπάρχουν και πολιτικοί οι οποίοι ανθίστανται στην υποδούλωση της χώρας σου Ελληνάκο. Αυτοί βεβαίως είναι ξένοι και αποτελούν την ΕΞΑΙΡΕΣΗ. Υπάρχουν όμως για να κάνουν τους δικούς σου να φαίνονται ακόμη χειρότεροι.
Θοδωρής
από το "Ας Μιλήσουμε επιτέλους"
30 Ιανουαρίου 2013
Απαγορεύεται το φύτεμα
Σίγουρα αὐτή ἡ ἀπαγόρευση θά ὑπάρχει καιρό, ἀλλά σήμερα μόλις τήν πρόσεξα στά ταμπελάκια.
Εἶχα πάει στήν ὑπέρ-ἀγορά (σοῦπερ μάρκετ στά νέα ἑλληνικά) καί χαζεύοντας τίς πατάτες πρόσεξα στό ταμπελάκι προέλευσης ἐπάνω στό δίχτυ τῆς συσκευασίας πού ἔγραφε: Ἀπαγορεύεται ἡ φύτευση. Αὐτό μου θύμισε τήν εἴδηση γιά ἐκείνη τήν ἀμερικανική οἰκογένεια πού τῆς ἔβαλαν ἕνα δυσβάστακτο πρόστιμο ἐπειδή εἶχαν κῆπο μέ ζαρζαβατικά.
Φυσικά δέν ἔχουμε φτάσει ἀκόμα στήν κατάντια τῆς Ἰνδίας ὅπου το πόσιμο νερό ἔχει ἰδιωτικοποιηθεῖ καί ἔχει ἀπαγορευθεῖ στούς φτωχούς νά μαζεύουν βρόχινο νερό! Ὅμως τά «παπαγαλάκια» ἔχουν ἀρχίσει ἤδη νά σπέρνουν φῆμες γιά κάτι ἀντίστοιχο στήν Ἑλλάδα. Τό Σύστημα δέν σταματάει ποτέ. Ἀργά καί σταθερά ἁπλώνει τά πλοκάμια τοῦ παντοῦ. Κοντός ψαλμός ἀλληλούια.
Εἶχα πάει στήν ὑπέρ-ἀγορά (σοῦπερ μάρκετ στά νέα ἑλληνικά) καί χαζεύοντας τίς πατάτες πρόσεξα στό ταμπελάκι προέλευσης ἐπάνω στό δίχτυ τῆς συσκευασίας πού ἔγραφε: Ἀπαγορεύεται ἡ φύτευση. Αὐτό μου θύμισε τήν εἴδηση γιά ἐκείνη τήν ἀμερικανική οἰκογένεια πού τῆς ἔβαλαν ἕνα δυσβάστακτο πρόστιμο ἐπειδή εἶχαν κῆπο μέ ζαρζαβατικά.
Φυσικά δέν ἔχουμε φτάσει ἀκόμα στήν κατάντια τῆς Ἰνδίας ὅπου το πόσιμο νερό ἔχει ἰδιωτικοποιηθεῖ καί ἔχει ἀπαγορευθεῖ στούς φτωχούς νά μαζεύουν βρόχινο νερό! Ὅμως τά «παπαγαλάκια» ἔχουν ἀρχίσει ἤδη νά σπέρνουν φῆμες γιά κάτι ἀντίστοιχο στήν Ἑλλάδα. Τό Σύστημα δέν σταματάει ποτέ. Ἀργά καί σταθερά ἁπλώνει τά πλοκάμια τοῦ παντοῦ. Κοντός ψαλμός ἀλληλούια.
24 Ιανουαρίου 2013
Αυτός ο Τούρκος μου άρεσε
Κυκλοφοράει στό διαδίκτυο ἡ ἱστορία μέ τόν τρόπο πού βασανίστηκε καί θανατώθηκε ὁ Ἀθανάσιος Διάκος. Ἡ πηγή τῆς εἶναι τά «Λαμιακά νέα». Ὅποιος θέλει νά τήν διαβάσει μπορεῖ νά κάνει κλίκ στόν σύνδεσμο καί νά κατεβάσει τό κείμενο.
Το πραγματικό τέλος του Αθανάσιου Διάκου
Ἐγώ δέν θά σταθῶ στήν ἀγριότητα καί ταυτόχρονα τήν δειλία τῶν Τούρκων πού βασάνισαν ἕναν ἀνήμπορο αἰχμάλωτο.
Θά σταθῶ στήν πράξη ἑνός Τούρκου. Ἀφοῦ οἱ βασανιστές σούβλισαν τόν μισοπεθαμένο Διάκο καί τόν ἔστησαν ὄρθιο, ἕνας Τοῦρκος πλησίασε , ἐπάνω στό ἄλογό του, καί τοῦ ἄδειασε στό στῆθος τήν διμούτσουνη πιστόλα του. Ἔπειτα ἐξαφανίστηκε γιά νά μήν τόν πιάσει ὁ μαινόμενος μπέης. Φυσικά ὁ Διάκος πέθανε καί ἀπαλλάχτηκε ἀπό τό ἐπιπλέον μαρτύριο τῆς μιᾶς ἤ ἴσως καί δύο ἡμερῶν ἀκόμα.
Αὐτός ὁ Τοῦρκος ἦταν παλληκάρι. Δέν τό ἄντεχε ἡ καρδιά του νά βλέπει τέτοια μαρτύρια ἔστω καί σέ ἕναν ἐχθρό του. Προφανῶς γιά αὐτόν ἄξιζε νά σκοτώσει τόν ἀντίπαλο στό πεδίο τῆς μάχης καί ὄχι νά τόν βασανίζει ἀνήμπορο καί δεμένο χειροπόδαρα. Ἔτσι πυροβόλησε τόν Διάκο κάνοντας μία πράξη ἀνθρωπιᾶς. Τόν ἔσωσε ἀπό τό ἐξευτελιστικό μαρτύριο καί τοῦ ἔδωσε ἕναν θάνατο ἀντάξιό του: Ἕνα χτύπημα στό στῆθος.
Αὐτός ὁ τοῦρκος ἦταν γενναῖος, παλληκάρι καί ἄνθρωπος.
Αὐτός ὁ Τοῦρκος μου ἄρεσε.
Ἐγώ δέν θά σταθῶ στήν ἀγριότητα καί ταυτόχρονα τήν δειλία τῶν Τούρκων πού βασάνισαν ἕναν ἀνήμπορο αἰχμάλωτο.
Θά σταθῶ στήν πράξη ἑνός Τούρκου. Ἀφοῦ οἱ βασανιστές σούβλισαν τόν μισοπεθαμένο Διάκο καί τόν ἔστησαν ὄρθιο, ἕνας Τοῦρκος πλησίασε , ἐπάνω στό ἄλογό του, καί τοῦ ἄδειασε στό στῆθος τήν διμούτσουνη πιστόλα του. Ἔπειτα ἐξαφανίστηκε γιά νά μήν τόν πιάσει ὁ μαινόμενος μπέης. Φυσικά ὁ Διάκος πέθανε καί ἀπαλλάχτηκε ἀπό τό ἐπιπλέον μαρτύριο τῆς μιᾶς ἤ ἴσως καί δύο ἡμερῶν ἀκόμα.
Αὐτός ὁ Τοῦρκος ἦταν παλληκάρι. Δέν τό ἄντεχε ἡ καρδιά του νά βλέπει τέτοια μαρτύρια ἔστω καί σέ ἕναν ἐχθρό του. Προφανῶς γιά αὐτόν ἄξιζε νά σκοτώσει τόν ἀντίπαλο στό πεδίο τῆς μάχης καί ὄχι νά τόν βασανίζει ἀνήμπορο καί δεμένο χειροπόδαρα. Ἔτσι πυροβόλησε τόν Διάκο κάνοντας μία πράξη ἀνθρωπιᾶς. Τόν ἔσωσε ἀπό τό ἐξευτελιστικό μαρτύριο καί τοῦ ἔδωσε ἕναν θάνατο ἀντάξιό του: Ἕνα χτύπημα στό στῆθος.
Αὐτός ὁ τοῦρκος ἦταν γενναῖος, παλληκάρι καί ἄνθρωπος.
Αὐτός ὁ Τοῦρκος μου ἄρεσε.
14 Ιανουαρίου 2013
Λίστα Λαγκάρντ και ταχυδακτυλουργίες
Σίγουρα ἔχετε δεῖ τούς ταχυδακτυλουργούς πού πᾶνε στίς παιδικές γιορτές (δηλαδή πάρτι στά νέα ἑλληνικά).
Κάνουν κόλπα ἐμφανίζουν καί ἐξαφανίζουν διάφορα καί διασκεδάζουν (ὄχι ψυχαγωγοῦν) τά πιτσιρίκια. Ξέρετε ὅμως ποιό εἶναι τό βασικό κόλπο ἑνός ταχυδακτυλουργοῦ;
Λέγεται ἀποπροσανατολισμός ἤ ἀπόσπαση τῆς προσοχῆς. Ἐνῶ κάνει διάφορες ἐντυπωσιακές κινήσεις καί λέει διάφορα στά πιτσιρίκια, βγάζει κρυφά το περιστέρι ἀπό τήν τσέπη ὅπου το ἔχει κρύψει. Ἔπειτα μέ μία μεγαλοπρεπῆ κίνηση ξεσκεπάζει τό χέρι του καί δείχνει στούς ἔκπληκτους θεατές τό «θαῦμα».
Μέ λίγα λόγια ἐνῶ τό ἀκροατήριο ἀσχολεῖται μέ κάτι ἄλλο, πχ μέ τόν βοηθό ὁ ὁποῖος θά κάνει κάτι ἀστεῖο, ὁ ταχυδακτυλουργός «κάνει τήν δουλειά του» μέ «ὑπόγειο τρόπο».
Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει μέ τήν Λίστα Λαγκάρντ.
Ἐνῶ οἱ βοηθοί (ΜΜΕ, πολιτικοί, δημοσιογράφοι καί «εἰδικοί τηλε-μαϊντανοί») κόβουν καί ράβουν δουλεύοντας ψιλό γαζί τά κορόιδα πού πιστεύουν ἀκόμα τίς σαχλαμάρες πού τούς σερβίρουν, στήν Βουλή περνάει μέ ἕνα σημερινό νομοσχέδιο μία νέα φάση ξεπουλήματος τοῦ δημόσιου πλούτου. Λέει κάπου γιά παράδειγμα τό νέο νομοσχέδιο:
«Το Δικαιούχο Κράτος Μέλος (Ελλάδα), η Τράπεζα της Ελλάδος και το Ελληνικό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας παραιτούνται με την παρούσα αμετάκλητα και ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορεί να δικαιούνται σε σχέση με τους ίδιους και τα περιουσιακά τους στοιχεία έναντι δικαστικών ενεργειών σχετικά με την παρούσα Σύμβαση Τροποποίησης, συμπεριλαμβανομένων ενδεικτικά, από κάθε δικαίωμα ασυλίας έναντι άσκησης αγωγής, έκδοσης δικαστικής απόφαση ή άλλης διάταξης, κατάσχεσης, εκτέλεσης ή ασφαλιστικού μέτρου και έναντι κάθε εκτέλεσης ή αναγκαστικού μέτρου σε βάρος των περιουσιακών τους στοιχείων στο μέτρο που τα ανωτέρω δεν απαγορεύονται από αναγκαστικό νόμο».
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΟΙ ΠΙΣΤΩΤΕΣ ΜΑΣ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΣΩΒΡΑΚΑ ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ.
Ἀκούσατε κανέναν νά λέει τίποτε γιά αὐτό; Ὄχι βέβαια. Καί ἄν κατά λάθος κάποιος ἀνέφερε κάτι, ἡ ἀναφορά τοῦ πνίγηκε ἀπό τόν κατακλυσμό τῆς παραπληροφόρησης πού κρατάει ἀποβλακωμένα τά κορόιδα (δηλαδή ἐσάς) πού κάθονται ἀνελλιπῶς νά πάρουν τήν καθημερινή δόση κουτόχορτου σέ τηλεοράσεις, ἐφημερίδες καί ραδιόφωνα.
ΚΟΡΟΪΔΑ ψηφοφόροι…
Κάνουν κόλπα ἐμφανίζουν καί ἐξαφανίζουν διάφορα καί διασκεδάζουν (ὄχι ψυχαγωγοῦν) τά πιτσιρίκια. Ξέρετε ὅμως ποιό εἶναι τό βασικό κόλπο ἑνός ταχυδακτυλουργοῦ;
Λέγεται ἀποπροσανατολισμός ἤ ἀπόσπαση τῆς προσοχῆς. Ἐνῶ κάνει διάφορες ἐντυπωσιακές κινήσεις καί λέει διάφορα στά πιτσιρίκια, βγάζει κρυφά το περιστέρι ἀπό τήν τσέπη ὅπου το ἔχει κρύψει. Ἔπειτα μέ μία μεγαλοπρεπῆ κίνηση ξεσκεπάζει τό χέρι του καί δείχνει στούς ἔκπληκτους θεατές τό «θαῦμα».
Μέ λίγα λόγια ἐνῶ τό ἀκροατήριο ἀσχολεῖται μέ κάτι ἄλλο, πχ μέ τόν βοηθό ὁ ὁποῖος θά κάνει κάτι ἀστεῖο, ὁ ταχυδακτυλουργός «κάνει τήν δουλειά του» μέ «ὑπόγειο τρόπο».
Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει μέ τήν Λίστα Λαγκάρντ.
Ἐνῶ οἱ βοηθοί (ΜΜΕ, πολιτικοί, δημοσιογράφοι καί «εἰδικοί τηλε-μαϊντανοί») κόβουν καί ράβουν δουλεύοντας ψιλό γαζί τά κορόιδα πού πιστεύουν ἀκόμα τίς σαχλαμάρες πού τούς σερβίρουν, στήν Βουλή περνάει μέ ἕνα σημερινό νομοσχέδιο μία νέα φάση ξεπουλήματος τοῦ δημόσιου πλούτου. Λέει κάπου γιά παράδειγμα τό νέο νομοσχέδιο:
«Το Δικαιούχο Κράτος Μέλος (Ελλάδα), η Τράπεζα της Ελλάδος και το Ελληνικό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας παραιτούνται με την παρούσα αμετάκλητα και ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορεί να δικαιούνται σε σχέση με τους ίδιους και τα περιουσιακά τους στοιχεία έναντι δικαστικών ενεργειών σχετικά με την παρούσα Σύμβαση Τροποποίησης, συμπεριλαμβανομένων ενδεικτικά, από κάθε δικαίωμα ασυλίας έναντι άσκησης αγωγής, έκδοσης δικαστικής απόφαση ή άλλης διάταξης, κατάσχεσης, εκτέλεσης ή ασφαλιστικού μέτρου και έναντι κάθε εκτέλεσης ή αναγκαστικού μέτρου σε βάρος των περιουσιακών τους στοιχείων στο μέτρο που τα ανωτέρω δεν απαγορεύονται από αναγκαστικό νόμο».
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΟΙ ΠΙΣΤΩΤΕΣ ΜΑΣ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΣΩΒΡΑΚΑ ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ.
Ἀκούσατε κανέναν νά λέει τίποτε γιά αὐτό; Ὄχι βέβαια. Καί ἄν κατά λάθος κάποιος ἀνέφερε κάτι, ἡ ἀναφορά τοῦ πνίγηκε ἀπό τόν κατακλυσμό τῆς παραπληροφόρησης πού κρατάει ἀποβλακωμένα τά κορόιδα (δηλαδή ἐσάς) πού κάθονται ἀνελλιπῶς νά πάρουν τήν καθημερινή δόση κουτόχορτου σέ τηλεοράσεις, ἐφημερίδες καί ραδιόφωνα.
ΚΟΡΟΪΔΑ ψηφοφόροι…
13 Ιανουαρίου 2013
Ένας άγιος γιορτάζει
Διάβασα τήν καταχώρηση ἑνός φίλου σχετικά μέ τόν ἅγιό της ὀνομαστικῆς ἑορτῆς του. Ἐπρόκειτο γιά ἕναν ἅγιο-ἐπαναστάτη καί ριζοσπάστη. Σήμερα θά μπορούσαμε νά τόν ποῦμε ἀναρχικό, ἀλλά παρακαλῶ μήν μπερδεύετε τήν ἔννοια μέ τούς σημερινούς ἀναρχικούς -μαϊμού πού ἔχουμε.
Ἀναρωτιέται λοιπόν ὁ φίλος γιά τό τί θά ἔκανε ἕνας τέτοιος ἅγιος σήμερα. Πῶς θά δροῦσε καί τί θά ἔλεγε κατεβαίνοντας νά διαδηλώσει στό Σύνταγμα γιά τήν σημερινή κατάσταση.
Ὅμως δέν ὑπάρχουν πλέον τέτοιοι «τύποι» ἐπάνω στήν γῆ. Καί ἄν ὑπῆρχαν δέν θά τούς βλέπαμε ποτέ. Κανένας ἀπό αὐτούς δέν θά πήγαινε πουθενά γιά νά κάνει ὁτιδήποτε, ἀφοῦ (κατά μία ἀρχαία προφητεία) στίς ἡμέρες μᾶς «ἀκόμα καί ὁ θεός θά φύγει ἀπό τήν γῆ».
Στό κείμενο γίνεται καί ἕνα «μικρό» ἀλλά βασικό λάθος! Ὁ συγγραφέας θεωρεῖ κάποιους διεφθαρμένους καί κάποιους ὄχι. Εἴτε σᾶς ἀρέσει εἴτε ὄχι, ΟΛΟΙ εἴμαστε διεφθαρμένοι. Μόνο ἕνας κλέφτης ἀναγνωρίζει ἕναν ἄλλον κλέφτη!
Ἡ κοινωνία ἀποτελεῖται ἀπό ἄτομα καί ὁ καθρέπτης τοῦ ἀτόμου εἶναι ἡ κοινωνία. Μέ λίγα λόγια ὅλοι μαζί εἴμαστε ὁ Ἀντίχριστος τῆς Ἀποκάλυψης. Ὅλοι μαζί εἴμαστε τά δομικά στοιχεῖα μιᾶς διεφθαρμένης σκληρῆς, ἀπάνθρωπης κοινωνίας, ἡ ὁποία καταπιέζει καί καταστρέφει τόν ἀνθρώπινο ψυχισμό, σκοτώνει ἀδίστακτα ἑκατομμύρια ἀνθρώπους γιά νά «ἀνεβαίνει τό χρηματιστήριο» καί ταυτόχρονα κορδώνεται καί ἀκκίζεται γιά τήν φιλανθρωπία καί τόν πολιτισμό της.
Καί γιά νά μήν μοῦ πεῖ κανείς ὅτι «αὐτός δέν εἶναι ἔτσι» θά σᾶς ρωτήσω:
Ζητήσατε ποτέ νά πληρώσετε τό ΙΚΑ σέ ἕναν Ἀλβανό ἤ ἐξαθλιωμένο ἀλλοδαπό γενικῶς;
Ζητήσατε ἀπό τόν ἐργολάβο, ποῦ σᾶς ἔχτιζε τό σπίτι ἤ σᾶς ἔκανε κάποια δουλειά, νά εἶναι ὅλοι οἱ ἐργάτες τοῦ ἀσφαλισμένοι;
Εἴπατε ποτέ ὅτι δέν θά ἀγοράσετε ροῦχα, γκάτζετ, κινητά,ἠλεκτρονικά, παιχνίδια (καί ὅτι ἄλλο σᾶς πασάρει σάν ἀναγκαία το Παγκόσμιο Οἰκονομικό Σύστημα) ἐπειδή εἶναι γνωστό ὅτι αὐτοί πού κατασκευάζουν ὅλα τα προϊόντα στήν Ἀσία δέν εἶναι οὐσιαστικά παρά σκλάβοι μέ ἐπίφαση μισθοῦ καί χωρίς ΚΑΝΕΝΑ ἐργατικό δικαίωμα;
Ἀρνηθήκατε νά ἀγοράσετε προϊόντα (πχ χαλιά) ποῦ προέρχονται ἀπό τήν ἐργασία παιδιῶν-σκλάβων;
Διαμαρτυρηθήκατε ποτέ ἐπειδή τά κοσμήματά σας καί τά ἄλλα μπιχλιμπίδια, φτιάχνονται μέ ὑλικά ποῦ μεταφέρονται, μέσα ἀπό ὑπόγεια στενά λαγούμια, μέ καρότσια ποῦ τραβᾶνε ἀνήλια παιδιά;
ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ!!!
ΚΑΝΕΝΑΣ δέν ἐνδιαφέρθηκε ποτέ. Ὅλοι ἀριστεροί, δεξιοί, κεντρῶοι, ἀναρχικοί, ἐπαναστάτες, βολεμένοι, ΟΛΟΙ ἀδιακρίτως ἐκμεταλλευτήκατε τούς ἐξαθλιωμένους ντόπιους ἤ ξένους ἐργάτες. Τό μόνο πού σᾶς ἐνδιέφερε πάντοτε ἦταν πώς θά πληρώσετε λιγότερα.
Ἀλλά τότε ποιά εἶναι ἡ διαφορά σας ἀπό τήν κάθε «κακή» πολυεθνική ποῦ θέλει νά κερδίζει πολλά πληρώνοντας λίγα;
Ποιά εἶναι ἡ διαφορά σᾶς ἐσάς τῶν καλῶν, ἀπό ὅλους ἐκείνους πού εἶναι «κακά ἀφεντικά» καί ἐκμεταλλεύονται τόν κάθε φουκαρά;
Νά γιατί «ἀκόμη καί ὁ θεός θά φύγει ἀπό τήν γῆ. Νά γιατί συμβαίνουν ὅλα ὅσα συμβαίνουν σήμερα. Νά γιατί ΚΑΝΕΝΑΣ τέτοιος «τύπος ἁγίου» δέν πρόκειται νά περπατήσει ἀνάμεσά μας καί νά κάνει ὁτιδήποτε. Τουλάχιστον ὄχι μέχρι νά γίνουν αὐτά πού πρέπει νά γίνουν. Ἀλλά αὐτά εἶναι «ἀλλουνοῦ παπᾶ εὐαγγέλιο».
Ἀναρωτιέται λοιπόν ὁ φίλος γιά τό τί θά ἔκανε ἕνας τέτοιος ἅγιος σήμερα. Πῶς θά δροῦσε καί τί θά ἔλεγε κατεβαίνοντας νά διαδηλώσει στό Σύνταγμα γιά τήν σημερινή κατάσταση.
Ὅμως δέν ὑπάρχουν πλέον τέτοιοι «τύποι» ἐπάνω στήν γῆ. Καί ἄν ὑπῆρχαν δέν θά τούς βλέπαμε ποτέ. Κανένας ἀπό αὐτούς δέν θά πήγαινε πουθενά γιά νά κάνει ὁτιδήποτε, ἀφοῦ (κατά μία ἀρχαία προφητεία) στίς ἡμέρες μᾶς «ἀκόμα καί ὁ θεός θά φύγει ἀπό τήν γῆ».
Στό κείμενο γίνεται καί ἕνα «μικρό» ἀλλά βασικό λάθος! Ὁ συγγραφέας θεωρεῖ κάποιους διεφθαρμένους καί κάποιους ὄχι. Εἴτε σᾶς ἀρέσει εἴτε ὄχι, ΟΛΟΙ εἴμαστε διεφθαρμένοι. Μόνο ἕνας κλέφτης ἀναγνωρίζει ἕναν ἄλλον κλέφτη!
Ἡ κοινωνία ἀποτελεῖται ἀπό ἄτομα καί ὁ καθρέπτης τοῦ ἀτόμου εἶναι ἡ κοινωνία. Μέ λίγα λόγια ὅλοι μαζί εἴμαστε ὁ Ἀντίχριστος τῆς Ἀποκάλυψης. Ὅλοι μαζί εἴμαστε τά δομικά στοιχεῖα μιᾶς διεφθαρμένης σκληρῆς, ἀπάνθρωπης κοινωνίας, ἡ ὁποία καταπιέζει καί καταστρέφει τόν ἀνθρώπινο ψυχισμό, σκοτώνει ἀδίστακτα ἑκατομμύρια ἀνθρώπους γιά νά «ἀνεβαίνει τό χρηματιστήριο» καί ταυτόχρονα κορδώνεται καί ἀκκίζεται γιά τήν φιλανθρωπία καί τόν πολιτισμό της.
Καί γιά νά μήν μοῦ πεῖ κανείς ὅτι «αὐτός δέν εἶναι ἔτσι» θά σᾶς ρωτήσω:
Ζητήσατε ποτέ νά πληρώσετε τό ΙΚΑ σέ ἕναν Ἀλβανό ἤ ἐξαθλιωμένο ἀλλοδαπό γενικῶς;
Ζητήσατε ἀπό τόν ἐργολάβο, ποῦ σᾶς ἔχτιζε τό σπίτι ἤ σᾶς ἔκανε κάποια δουλειά, νά εἶναι ὅλοι οἱ ἐργάτες τοῦ ἀσφαλισμένοι;
Εἴπατε ποτέ ὅτι δέν θά ἀγοράσετε ροῦχα, γκάτζετ, κινητά,ἠλεκτρονικά, παιχνίδια (καί ὅτι ἄλλο σᾶς πασάρει σάν ἀναγκαία το Παγκόσμιο Οἰκονομικό Σύστημα) ἐπειδή εἶναι γνωστό ὅτι αὐτοί πού κατασκευάζουν ὅλα τα προϊόντα στήν Ἀσία δέν εἶναι οὐσιαστικά παρά σκλάβοι μέ ἐπίφαση μισθοῦ καί χωρίς ΚΑΝΕΝΑ ἐργατικό δικαίωμα;
Ἀρνηθήκατε νά ἀγοράσετε προϊόντα (πχ χαλιά) ποῦ προέρχονται ἀπό τήν ἐργασία παιδιῶν-σκλάβων;
Διαμαρτυρηθήκατε ποτέ ἐπειδή τά κοσμήματά σας καί τά ἄλλα μπιχλιμπίδια, φτιάχνονται μέ ὑλικά ποῦ μεταφέρονται, μέσα ἀπό ὑπόγεια στενά λαγούμια, μέ καρότσια ποῦ τραβᾶνε ἀνήλια παιδιά;
ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ!!!
ΚΑΝΕΝΑΣ δέν ἐνδιαφέρθηκε ποτέ. Ὅλοι ἀριστεροί, δεξιοί, κεντρῶοι, ἀναρχικοί, ἐπαναστάτες, βολεμένοι, ΟΛΟΙ ἀδιακρίτως ἐκμεταλλευτήκατε τούς ἐξαθλιωμένους ντόπιους ἤ ξένους ἐργάτες. Τό μόνο πού σᾶς ἐνδιέφερε πάντοτε ἦταν πώς θά πληρώσετε λιγότερα.
Ἀλλά τότε ποιά εἶναι ἡ διαφορά σας ἀπό τήν κάθε «κακή» πολυεθνική ποῦ θέλει νά κερδίζει πολλά πληρώνοντας λίγα;
Ποιά εἶναι ἡ διαφορά σᾶς ἐσάς τῶν καλῶν, ἀπό ὅλους ἐκείνους πού εἶναι «κακά ἀφεντικά» καί ἐκμεταλλεύονται τόν κάθε φουκαρά;
Νά γιατί «ἀκόμη καί ὁ θεός θά φύγει ἀπό τήν γῆ. Νά γιατί συμβαίνουν ὅλα ὅσα συμβαίνουν σήμερα. Νά γιατί ΚΑΝΕΝΑΣ τέτοιος «τύπος ἁγίου» δέν πρόκειται νά περπατήσει ἀνάμεσά μας καί νά κάνει ὁτιδήποτε. Τουλάχιστον ὄχι μέχρι νά γίνουν αὐτά πού πρέπει νά γίνουν. Ἀλλά αὐτά εἶναι «ἀλλουνοῦ παπᾶ εὐαγγέλιο».
10 Ιανουαρίου 2013
Νέα κίνηση βοήθειας για αναξιοπαθούντες
Ἕνα νέο «κοινωνικό» ἑστιατόριο ἔχει ἀνοίξει. Τουλάχιστον τώρα εἶδα ἐγώ τήν ἀφίσα τους. Προσφέρει σέ χαμηλή τιμή μερίδες φαγητοῦ γιά χαμηλοσυνταξιούχους καί ἄνεργους οἱ ὁποῖοι βρίσκονται στούς δήμους Ἴλιο, Περιστέρι, Πετρούπολη καί Ἁγίους Ἀναργύρους.
Ὅσοι γνωρίζετε ἀνθρώπους πού ἔχουν ἀνάγκη σέ αὐτές τίς περιοχές ἐνημερῶστε τους γιά αὐτήν τήν δυνατότητα.
8 Ιανουαρίου 2013
Αναζητώντας την ειρήνη
Σήμερα η ειρήνη αποτελεί ένα από τα πλέον πολυσυζητημένα θέματα. Ο σύγχρονος άνθρωπος (με απειλητική την πραγματικότητα ενός τρίτου πολέμου) αγωνίζεται να πετύχει την παγκόσμια ειρήνη.
Αν όμως μελετήσουμε όλες αυτές τις προσπάθειες ειρήνης καθώς και την πραγματικότητα των γεγονότων θα διαπιστώσουμε μερικά ακατανόητα γεγονότα. Το ενδιαφέρον του σημερινού ανθρώπου για την ειρήνη είναι πολύ πιο έντονο καθώς εκδηλώνεται με τις τόσες ειρηνιστικές προσπάθειες. Όμως η σκληρή πραγματικότητα των εξοπλισμών συνεχίζει. Είναι παράδοξο πως μετά από τόσες πορείες, διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις, συμφωνίες για την ειρήνη, οι πολεμικές βιομηχανίες παράγουν πιο προηγμένα όπλα και ο ανταγωνισμός των εξοπλισμών γίνεται όλο και πιο έντονος. Πολλοί φωνάζουν για την ειρήνη, όλοι την θέλουμε, αλλά τότε γιατί να ζούμε κάτω από την απειλή ενός πυρηνικού πολέμου;
Αν κάποιος μας ρωτήσει γιατί συμβαίνουν όλα αυτά αμέσως συγχυσμένοι ή πειραγμένοι θα απαντήσουμε: ΑΛΛΟΙ φταίνε, ΑΛΛΟΙ είναι οι υπεύθυνοι, αυτοί που έχουν θέσεις ή συμφέροντα κλπ. Πάντα στην ζωή βρίσκουμε κάποιον άλλον που φταίει ή έχει συμφέροντα.
Αλλά όμως και εμείς θα κάναμε το ίδιο αν είχαμε κάποια θέση ή εξουσία. Πάντα θα μιλούσαμε για κάποιους άλλους αν αποκτούσαμε οποιοδήποτε αξίωμα. Τα γεγονότα της ζωής έρχονται να μας αποδείξουν πράγματα περίεργα.
-Ο επαναστάτης του χθες, έγινε ο εφαρμοστής της τάξης του σήμερα.
-Ο ειρηνιστής μπορεί να μετατραπεί στον αυριανό πολεμιστή, αξιωματικό, στρατηγό.
Αναλογιστήκαμε ποτέ ότι εμείς οι ίδιοι που τώρα φωνάζουμε για την ειρήνη θα μπορούσαμε αύριο, μέσα από κάποια προπαγάνδα, να φωνάζουμε για την αναγκαιότητα ενός πολέμου; Μπορέσαμε να καταλάβουμε με ποιον τρόπο στην πορεία ειρήνης που συμμετείχαμε καταλήξαμε να σπάμε βιτρίνες πετώντας πέτρες;
ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΦΕΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ;
ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ;
Αντιληφθήκαμε με ποιον τρόπο μια ειρηνική διάθεση έφτασε να εκδηλωθεί με βίαια συνθήματα και καταστροφικές πράξεις;
Πολλοί άνθρωποι κατέληξαν να γίνουν αυτό που δεν ήθελαν ή αυτό που αντιπαθούσαν. Και όλα αυτά γιατί; Μήπως αυτό που ξέρουμε για τον εαυτό μας είναι πολύ λίγο σε σχέση με αυτό που δεν ξέρουμε; Ποιος δεν παραξενεύεται με την σκληρότητά του σε μια έξαρση θυμού ή ζήλειας, ποιος θα πίστευε ότι ήταν ικανός να κάνει όσα έκανε σε μια στιγμή φόβου και απελπισίας;
Πολλοί κατέληξαν στην φυλακή χωρίς να το καταλάβουν.
Πολλοί είδαν τον εαυτό τους να δρα ανεξέλεγκτα.
Όσο δεν γνωρίζουμε τον εαυτό μας θα συνεχίζουμε στην πιθανότητα του λάθους, της καταστροφής, του πολέμου.
Βρίσαμε τον καλύτερο φίλο μας, γιατί; Ούτε το καταλάβαμε. Θίξαμε ένα αγαπημένο πρόσωπο με υπερβολική σκληρότητα, πώς; Δεν ξέρουμε.
Για να μπορέσουμε πραγματικά να πετύχουμε να εξυπηρετήσουμε την ειρήνη χρειάζεται να καταλάβουμε ότι υπάρχουν ΤΡΕΙΣ ΟΠΤΙΚΕΣ, ΤΡΕΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ, ΤΡΕΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ της ειρήνης οι οποίες αλληλοεπηρεάζονται αμοιβαία και που χρειάζεται να βρίσκονται σε ισορροπία για να μπορέσει αυτό το πολύτιμο αγαθό να λάμψει στην γη.
Υπάρχει πρώτα η σχέση του ανθρώπου με την εξωτερική ειρήνη έτσι όπως την εννοούμε στην καθημερινή ζωή. Εδώ υπάγονται οι διαθέσεις μας για την ειρήνη, οι ειρηνιστικές πορείες, οι διαδηλώσεις, τα παγκόσμια ειρηνιστικά κινήματα και οι κρατικές προσπάθειες για την ειρήνη και το πάγωμα των εξοπλισμών. Όλα αυτά σίγουρα χρησιμεύουν.
Αλλά ΧΩΡΙΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ με τα δύο άλλα επίπεδα μπορούμε πολύ εύκολα από ειρηνιστές να μετατραπούμε σε φίλους του πολέμου, να φωνάζουμε δηλαδή για την ειρήνη αλλά κατά βάθος θα χαιρόμαστε με τον πόλεμο. Έτσι ενώ πολλοί φωνάζουν για την ειρήνη, επίσης δέχονται αδιαμαρτύρητα τον φοβερό ψυχολογικό βομβαρδισμό βιαιότητας από την τηλεόραση, τον κινηματογράφο κλπ. Πηγαίνουμε σε μια πορεία ειρήνης και στο γυρισμό απολαμβάνουμε μια πολεμική ταινία ή ένα βίαιο αστυνομικό έργο. Μελαγχολούμε για την ομορφιά της ειρήνης και το βράδυ παίζουμε στα ηλεκτρονικά μια σκληρή μάχη, ξεχνώντας ότι τα ηλεκτρονικά παιχνίδια δεν είναι παρά ένα είδος εικονικού πολέμου, το οποίο εκπαιδεύει τους αυριανούς πολεμιστές στο να πατάνε την σκανδάλη χωρίς σκέψη.
Φωνάζουμε και διαμαρτυρόμαστε, αλλά επιτρέπουμε στα παιδιά να βλέπουν φρικτά κινούμενα σχέδια με τέρατα και ΥΨΗΛΗ ΤΕΧΝΛΟΛΟΓΙΑ. Ξεχνάμε ότι η ειρήνη είναι το αντίθετο της βίας και ότι η βία υπάρχει έξω, ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ.
Όταν το καταλάβουμε αυτό, μπορούμε να περάσουμε στο δεύτερο επίπεδο αναζήτησης: Η ειρήνη του ατόμου προς τους συνανθρώπους του. Η αίσθηση της ειρήνης προς το περιβάλλον και προς τους άλλους σπάνια είναι αντιληπτή για τον σημερινό άνθρωπο.
Σε αυτό το επίπεδο αναζήτησης γίνεται αντιληπτό ότι εμείς, ως προς το περιβάλλον και τους άλλους, βρισκόμαστε ψυχολογικά σε πόλεμο. Η καθημερινή δουλειά, η σκληρή ζωή, οι οικογενειακές υποχρεώσεις, τα προβλήματα και οι στεναχώριες προκαλούν εσωτερικά μια αίσθηση μάχης με το περιβάλλον, μία αίσθηση ανταγωνισμού και σύγκρουσης με τους συναδέλφους, το αφεντικό, τους συγγενείς, τους φίλους για κάποια θέση, χρήματα, κοινωνική καταξίωση.
Αν αναλύσουμε την ψυχολογική μας κατάσταση θα δούμε ότι βρισκόμαστε σε κατάσταση επιθετικότητας ή άμυνας ως προς το περιβάλλον και τους συνανθρώπους, αλλά ΠΟΤΕ σε κατάσταση ειρήνης. Η δυτική λογική του «ο δεύτερος είναι χαμένο κορμί» ποτίζει και δηλητηριάζει εδώ και αιώνες τον ανθρώπινο ψυχισμό. Έτσι, έστω και αν υπάρχει εξωτερική ειρήνη, εμείς δεν την γευόμαστε, δεν την ζούμε.
Πόσες φορές τις τελευταίες μέρες νιώσαμε ευτυχισμένοι, χαλαροί, σε ειρήνη με το περιβάλλον και τους γύρω μας; Πόσες φορές αντίθετα νιώσαμε ένα κουραστικό άγχος, σφίξιμο στην καρδιά, πόνο στο στομάχι ή ένταση σε όλο μας το σώμα;
Μα θα μου πείτε οι άλλοι...
Εδώ ερχόμαστε πάλι στους άλλους, αυτούς που φταίνε για όλα. Αλλά εμείς, γιατί δεν καθορίζουμε την ζωή μας; Πότε θα πάρουμε τον εαυτό μας, την ύπαρξη μας στα χέρια μας; Πότε θα σταματήσουμε να λέμε οι άλλοι, οι γονείς, οι φίλοι, οι συνεργάτες με κάνουν δυστυχισμένο; Πότε θα καταλάβουμε ότι εμείς, όσο και αν «προσπαθούν» οι άλλοι, έχουμε το δικαίωμα και ΜΠΟΡΟΥΜΕ να είμαστε ευτυχισμένοι και σε ειρήνη;
Αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται να περάσουμε στο τρίτο επίπεδο αναζήτησης που είναι η σχέση του ατόμου με τον εαυτό του. Ας στραφούμε προς τον εαυτό μας, προς τα μέσα. Δεν χρειάζεται τίποτε άλλο!
Ο εαυτός μας... αυτός ο άγνωστος...
Είμαστε σε ειρήνη με τον εαυτό μας;
Είμαστε σε κατάσταση ειρήνης και ευτυχίας;
Είμαστε σε κατάσταση εσωτερικής ομορφιάς;
Αν δεν βρισκόμαστε σε ισορροπία με τον εαυτό μας και δεν γνωρίζουμε αυτό που είμαστε, τότε περνάμε την ζωή μας μαζί με έναν άγνωστο: τον εαυτό μας!
Αυτή η ειρήνη είναι η πιο όμορφη, γιατί είναι η βάση, η οποία καθώς αντανακλά προς τα άλλα δύο επίπεδα τους δίνει σκοπό και δύναμη. Η ειρήνη στον εαυτό μας! η ειρήνη με τον εαυτό μας!
Αλλά πώς θα μπορούσαμε να την πετύχουμε; Ας κοιτάξουμε μια στιγμή μέσα μας, στρέφοντας το ενδιαφέρον και την προσοχή προς το εσωτερικό μας...
Βλέπουμε κατ' αρχήν αυτό ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η ειρήνη μέσα μας. Αυτή η ασταμάτητη διαδοχή επιθυμιών, παθών, φόβων κλπ., κάνει τον άνθρωπο να διαδικάζεται σύμφωνα με τις συνήθειες (ή μάλλον μηχανοποιήσεις) του παρελθόντος και με τα σχέδια του μέλλοντος. Έτσι τον απομακρύνει από αυτό που είναι η ειρήνη.
Μηχανοποίηση είναι αυτή η ανεξέλεγκτη εσωτερική κατάσταση η οποία ΘΕΛΕΙ, ΦΟΒΑΤΑΙ, ΜΙΣΕΙ, ΑΝΤΙΠΑΘΕΙ κλπ, αλλά χωρίς ούτε εμείς οι ίδιοι να ξέρουμε το γιατί και το πώς και χωρίς να είμαστε ικανοί να την ελέγξουμε. Τα πράγματα -από ψυχολογική άποψη- απλώς μας συμβαίνουν. Ας αναλογιστούμε πόσες φορές θυμώσαμε ενώ δεν θέλαμε, βρίσαμε ενώ προσπαθούσαμε να κρατηθούμε, πόσες φορές ξαγρυπνήσαμε από φόβο, πόσες φορές ξεσπάσαμε σε ασταμάτητα κλάματα από στεναχώρια.
Θα μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι είμαστε μόνο αυτές οι μάταιες και επιφανειακές μηχανικότητες; Ας πιστέψουμε ό,τι θέλουμε, αλλά ας ακούσουμε την καρδιά μας. Υπάρχει κάτι μέσα μας! Ας θυμηθούμε την παιδική αθωότητα και αντιληπτικότητά μας! Ας θυμηθούμε την εσωτερική ομορφιά και την ευτυχία που νιώσαμε! Ποιο ήταν το ψυχολογικό χαρακτηριστικό μας; Ήταν ομορφιά, αθωότητα, ευτυχία, αφέλεια, και περίεργη αγνότητα.
Από αυτά μπορούμε να συμπεράνουμε ότι υπάρχει μέσα μας κάτι. Αυτό το κάτι θα το ονομάσω Ουσία. Η Ουσία αποτελεί την πραγματικότητά μας, την παιδική ομορφιά και την αθωότητα. Αλλά επειδή η Ουσία (όπως ένα παιδί) δεν ξέρει και είναι αγνή, μιμείται τους τρόπους συμπεριφοράς που της μαθαίνει το περιβάλλον και έτσι οδηγείται στην συνήθεια, στην μηχανοποίηση.
Πώς εκδηλώνεται όμως αυτή η Ουσία μέσα μας; Ας προσέξουμε ότι όταν δεν προσέχουμε, δεν καταλαβαίνουμε ή δεν αντιλαμβανόμαστε τίποτα. Τι ακούγεται τώρα από το δρόμο; Τι άρωμα μυρίζει ο χώρος; Είναι σκληρά εκεί που καθόμαστε; Τι χρώμα έχει ο τοίχος απέναντί μας;
Η ικανότητα αντίληψης μέσω των αισθήσεων στηρίζεται σε αυτό που απλά ονομάζουμε προσοχή. Αν δεν προσέχεις, ακούς, αλλά δεν ακούς. Κοιτάς[1], αλλά δεν βλέπεις[2]. Ένας απρόσεκτος μαθητής δεν μπορεί να καταλάβει το μάθημα κι αν κάποιος διαβάζει αφηρημένα, δεν καταλαβαίνει το κείμενο. Δηλαδή χωρίς προσοχή δεν καταλαβαίνουμε τίποτα.
Αλλά αν οι αισθήσεις και ο νους «καταλαβαίνουν» μόνο με την χρήση της προσοχής μας, τότε η ζωή δεν είναι το ίδιο με την προσοχή και δεν είναι το ίδιο με την εσωτερική αίσθηση ότι ζούμε...
Μα θα μου πείτε τι σχέση έχουν όλα αυτά με την ειρήνη; Αυτήν την στιγμή υπάρχει μέσα μας ειρήνη; Αν ναι, ΓΙΑΤΙ; Κι αν όχι, ΓΙΑΤΙ; Όλες αυτές οι εσωτερικές μηχανικές διαδικασίες (μηχανικές σκέψεις, ανεξέλεγκτα συναισθήματα, ακατανόητες αντιδράσεις) έχουν κατορθώσει να πλαστογραφήσουν την ζωή καταναλώνοντας αυτήν την πολύτιμη προσοχή, την Ουσία. ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ «ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ». ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΙΑ «ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ» ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΚΟΣΜΟ. Πώς θα νιώθαμε την ειρήνη μέσα μας; Η Ουσία στον εαυτό της, η Ουσία για τον εαυτό της, η ζωή για την ζωή...
Πρακτικά πώς μπορεί να γίνει; Υπάρχουν δύο δουλειές που μπορούμε να κάνουμε για να γευτούμε την ομορφιά και την ειρήνη της Ουσίας μέσα μας. Η πρώτη δουλειά μας είναι να χρησιμοποιήσουμε την Ουσία που υπάρχει μέσα μας. Χρειάζεται να την ενεργοποιήσουμε μαθαίνοντας να προσέχουμε. Μαθαίνουμε να προσέχουμε μέσω των αισθήσεων, διαχωρίζοντας ότι άλλο είναι να προσέχεις και άλλο να σκέφτεσαι. Η Ουσία (ή προσοχή), χρησιμοποιώντας τις αισθήσεις, θα πρέπει να μάθει να ξεφεύγει από την διαδικασία της σκέψης και στην συνέχεια να καταλάβει ότι άλλο είναι η προσοχή, άλλο οι αισθήσεις και άλλο ο νους.
Σαν δεύτερη δουλειά πρέπει να μάθουμε να κατανοούμε και να σταματάμε την μηχανικότητα μέσα μας:
Ο συνδυασμός ΘΕΣΗΣ και ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ μέσω της ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ δημιουργούν ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ, έπειτα ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ και τέλος δίνουν την ΛΥΣΗ.
Οι μηχανικές διαδικασίες της ζωής βασίζονται στις υποκειμενικές συνήθειες τις οποίες διδαχτήκαμε από το περιβάλλον. Αυτές οι υποκειμενικές συνήθειες στηρίζονται και υπάρχουν λόγω της φαινομενικής διαφοράς τους. Υπάρχουν συνήθειες όμορφες ή ευχάριστες, όπως υπάρχουν και συνήθειες άσχημες ή δυσάρεστες. Ο καθένας από εμάς έχει διάφορες συνήθειες. Πολλές από αυτές είναι αντίθετες από των συνανθρώπων μας. Έτσι οι άνθρωποι καταλήγουν να φαίνονται διαφορετικοί και φτάνουν να συγκρούονται για μια συνήθεια τους.
Κατά βάθος όμως τι συμβαίνει; Τι είναι μια όμορφη και μια άσχημη συνήθεια, τι είναι μια όμορφη και μια άσχημη μηχανοποίηση; Είναι δύο τρόποι για να κοιμάται η Ουσία, δύο τρόποι για να μην ζούμε την πραγματικότητα. Αυτοί οι δύο τρόποι, λόγω της φαινομενικής διαφοράς τους, μας κάνουν να πιστεύουμε ότι πρέπει να αποφεύγουμε τον δυσάρεστο τρόπο και να επιδιώκουμε τον ευχάριστο. Όμως αν εξετάσουμε ειλικρινά την ζωή μας, θα δούμε ότι ευχάριστο και δυσάρεστο, απόλαυση και πόνος είναι πάντα συνδεδεμένα και έρχονται διαδοχικά. Απολαμβάνουμε και μετά πονάμε, επειδή δεν απολαμβάνουμε. Χαιρόμαστε και στην συνέχεια νιώθουμε λυπημένοι, όταν τελειώσει το ευχάριστο γεγονός. Πολλές φορές μετά από μεγάλες χαρές νιώθουμε μια παράξενη απογοήτευση ή πίκρα.
Εκείνο που συμβαίνει με αυτό το παιχνίδι της δυαδικότητας είναι ότι η Ουσία μπερδεύεται και κοιμάται[3] όλο και περισσότερο κλεισμένη στην φυλακή των αντιθέτων. Σε μια όμορφη και μια άσχημη φυλακή, σε μια όμορφη και μια άσχημη αυταπάτη. Πολλές φορές η ίδια η ζωή έρχεται να μας το δείξει μέσα από το πέρασμα του χρόνου. Έτσι, μπορούμε σε διαφορετικές στιγμές της ζωής μας να έχουμε εντελώς αντίθετες συνήθειες, γούστα κλπ, χωρίς αυτό να μας οδηγήσει στην ευτυχία ή στην απελευθέρωση της Ουσίας μας.
Αλλά η ειρήνη;
Η ειρήνη βρίσκεται «κλεισμένη» στην Ουσία. Έτσι δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει ειρήνη (εσωτερικά ή εξωτερικά) όσο θα είμαστε παγιδευμένοι μέσα στις πολλές εσωτερικές αντιθέσεις, στις οποίες έχουμε εκπαιδευτεί και συνηθίσει από την ημέρα της γέννησής μας.
[1] Το κοιτάζω στα αρχαία ελληνικά σημαίνει κοιμάμαι.
[2] Τα μάτια κοιτούν αλλά το μυαλό βλέπει.
[3] Σημαίνει να ονειρεύεται και να μην μπορεί να αντιληφθεί την πραγματικότητα.
Αν όμως μελετήσουμε όλες αυτές τις προσπάθειες ειρήνης καθώς και την πραγματικότητα των γεγονότων θα διαπιστώσουμε μερικά ακατανόητα γεγονότα. Το ενδιαφέρον του σημερινού ανθρώπου για την ειρήνη είναι πολύ πιο έντονο καθώς εκδηλώνεται με τις τόσες ειρηνιστικές προσπάθειες. Όμως η σκληρή πραγματικότητα των εξοπλισμών συνεχίζει. Είναι παράδοξο πως μετά από τόσες πορείες, διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις, συμφωνίες για την ειρήνη, οι πολεμικές βιομηχανίες παράγουν πιο προηγμένα όπλα και ο ανταγωνισμός των εξοπλισμών γίνεται όλο και πιο έντονος. Πολλοί φωνάζουν για την ειρήνη, όλοι την θέλουμε, αλλά τότε γιατί να ζούμε κάτω από την απειλή ενός πυρηνικού πολέμου;
Αν κάποιος μας ρωτήσει γιατί συμβαίνουν όλα αυτά αμέσως συγχυσμένοι ή πειραγμένοι θα απαντήσουμε: ΑΛΛΟΙ φταίνε, ΑΛΛΟΙ είναι οι υπεύθυνοι, αυτοί που έχουν θέσεις ή συμφέροντα κλπ. Πάντα στην ζωή βρίσκουμε κάποιον άλλον που φταίει ή έχει συμφέροντα.
Αλλά όμως και εμείς θα κάναμε το ίδιο αν είχαμε κάποια θέση ή εξουσία. Πάντα θα μιλούσαμε για κάποιους άλλους αν αποκτούσαμε οποιοδήποτε αξίωμα. Τα γεγονότα της ζωής έρχονται να μας αποδείξουν πράγματα περίεργα.
-Ο επαναστάτης του χθες, έγινε ο εφαρμοστής της τάξης του σήμερα.
-Ο ειρηνιστής μπορεί να μετατραπεί στον αυριανό πολεμιστή, αξιωματικό, στρατηγό.
Αναλογιστήκαμε ποτέ ότι εμείς οι ίδιοι που τώρα φωνάζουμε για την ειρήνη θα μπορούσαμε αύριο, μέσα από κάποια προπαγάνδα, να φωνάζουμε για την αναγκαιότητα ενός πολέμου; Μπορέσαμε να καταλάβουμε με ποιον τρόπο στην πορεία ειρήνης που συμμετείχαμε καταλήξαμε να σπάμε βιτρίνες πετώντας πέτρες;
ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΦΕΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ;
ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ;
Αντιληφθήκαμε με ποιον τρόπο μια ειρηνική διάθεση έφτασε να εκδηλωθεί με βίαια συνθήματα και καταστροφικές πράξεις;
Πολλοί άνθρωποι κατέληξαν να γίνουν αυτό που δεν ήθελαν ή αυτό που αντιπαθούσαν. Και όλα αυτά γιατί; Μήπως αυτό που ξέρουμε για τον εαυτό μας είναι πολύ λίγο σε σχέση με αυτό που δεν ξέρουμε; Ποιος δεν παραξενεύεται με την σκληρότητά του σε μια έξαρση θυμού ή ζήλειας, ποιος θα πίστευε ότι ήταν ικανός να κάνει όσα έκανε σε μια στιγμή φόβου και απελπισίας;
Πολλοί κατέληξαν στην φυλακή χωρίς να το καταλάβουν.
Πολλοί είδαν τον εαυτό τους να δρα ανεξέλεγκτα.
Όσο δεν γνωρίζουμε τον εαυτό μας θα συνεχίζουμε στην πιθανότητα του λάθους, της καταστροφής, του πολέμου.
Βρίσαμε τον καλύτερο φίλο μας, γιατί; Ούτε το καταλάβαμε. Θίξαμε ένα αγαπημένο πρόσωπο με υπερβολική σκληρότητα, πώς; Δεν ξέρουμε.
Για να μπορέσουμε πραγματικά να πετύχουμε να εξυπηρετήσουμε την ειρήνη χρειάζεται να καταλάβουμε ότι υπάρχουν ΤΡΕΙΣ ΟΠΤΙΚΕΣ, ΤΡΕΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ, ΤΡΕΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ της ειρήνης οι οποίες αλληλοεπηρεάζονται αμοιβαία και που χρειάζεται να βρίσκονται σε ισορροπία για να μπορέσει αυτό το πολύτιμο αγαθό να λάμψει στην γη.
Υπάρχει πρώτα η σχέση του ανθρώπου με την εξωτερική ειρήνη έτσι όπως την εννοούμε στην καθημερινή ζωή. Εδώ υπάγονται οι διαθέσεις μας για την ειρήνη, οι ειρηνιστικές πορείες, οι διαδηλώσεις, τα παγκόσμια ειρηνιστικά κινήματα και οι κρατικές προσπάθειες για την ειρήνη και το πάγωμα των εξοπλισμών. Όλα αυτά σίγουρα χρησιμεύουν.
Αλλά ΧΩΡΙΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ με τα δύο άλλα επίπεδα μπορούμε πολύ εύκολα από ειρηνιστές να μετατραπούμε σε φίλους του πολέμου, να φωνάζουμε δηλαδή για την ειρήνη αλλά κατά βάθος θα χαιρόμαστε με τον πόλεμο. Έτσι ενώ πολλοί φωνάζουν για την ειρήνη, επίσης δέχονται αδιαμαρτύρητα τον φοβερό ψυχολογικό βομβαρδισμό βιαιότητας από την τηλεόραση, τον κινηματογράφο κλπ. Πηγαίνουμε σε μια πορεία ειρήνης και στο γυρισμό απολαμβάνουμε μια πολεμική ταινία ή ένα βίαιο αστυνομικό έργο. Μελαγχολούμε για την ομορφιά της ειρήνης και το βράδυ παίζουμε στα ηλεκτρονικά μια σκληρή μάχη, ξεχνώντας ότι τα ηλεκτρονικά παιχνίδια δεν είναι παρά ένα είδος εικονικού πολέμου, το οποίο εκπαιδεύει τους αυριανούς πολεμιστές στο να πατάνε την σκανδάλη χωρίς σκέψη.
Φωνάζουμε και διαμαρτυρόμαστε, αλλά επιτρέπουμε στα παιδιά να βλέπουν φρικτά κινούμενα σχέδια με τέρατα και ΥΨΗΛΗ ΤΕΧΝΛΟΛΟΓΙΑ. Ξεχνάμε ότι η ειρήνη είναι το αντίθετο της βίας και ότι η βία υπάρχει έξω, ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ.
Όταν το καταλάβουμε αυτό, μπορούμε να περάσουμε στο δεύτερο επίπεδο αναζήτησης: Η ειρήνη του ατόμου προς τους συνανθρώπους του. Η αίσθηση της ειρήνης προς το περιβάλλον και προς τους άλλους σπάνια είναι αντιληπτή για τον σημερινό άνθρωπο.
Σε αυτό το επίπεδο αναζήτησης γίνεται αντιληπτό ότι εμείς, ως προς το περιβάλλον και τους άλλους, βρισκόμαστε ψυχολογικά σε πόλεμο. Η καθημερινή δουλειά, η σκληρή ζωή, οι οικογενειακές υποχρεώσεις, τα προβλήματα και οι στεναχώριες προκαλούν εσωτερικά μια αίσθηση μάχης με το περιβάλλον, μία αίσθηση ανταγωνισμού και σύγκρουσης με τους συναδέλφους, το αφεντικό, τους συγγενείς, τους φίλους για κάποια θέση, χρήματα, κοινωνική καταξίωση.
Αν αναλύσουμε την ψυχολογική μας κατάσταση θα δούμε ότι βρισκόμαστε σε κατάσταση επιθετικότητας ή άμυνας ως προς το περιβάλλον και τους συνανθρώπους, αλλά ΠΟΤΕ σε κατάσταση ειρήνης. Η δυτική λογική του «ο δεύτερος είναι χαμένο κορμί» ποτίζει και δηλητηριάζει εδώ και αιώνες τον ανθρώπινο ψυχισμό. Έτσι, έστω και αν υπάρχει εξωτερική ειρήνη, εμείς δεν την γευόμαστε, δεν την ζούμε.
Πόσες φορές τις τελευταίες μέρες νιώσαμε ευτυχισμένοι, χαλαροί, σε ειρήνη με το περιβάλλον και τους γύρω μας; Πόσες φορές αντίθετα νιώσαμε ένα κουραστικό άγχος, σφίξιμο στην καρδιά, πόνο στο στομάχι ή ένταση σε όλο μας το σώμα;
Μα θα μου πείτε οι άλλοι...
Εδώ ερχόμαστε πάλι στους άλλους, αυτούς που φταίνε για όλα. Αλλά εμείς, γιατί δεν καθορίζουμε την ζωή μας; Πότε θα πάρουμε τον εαυτό μας, την ύπαρξη μας στα χέρια μας; Πότε θα σταματήσουμε να λέμε οι άλλοι, οι γονείς, οι φίλοι, οι συνεργάτες με κάνουν δυστυχισμένο; Πότε θα καταλάβουμε ότι εμείς, όσο και αν «προσπαθούν» οι άλλοι, έχουμε το δικαίωμα και ΜΠΟΡΟΥΜΕ να είμαστε ευτυχισμένοι και σε ειρήνη;
Αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται να περάσουμε στο τρίτο επίπεδο αναζήτησης που είναι η σχέση του ατόμου με τον εαυτό του. Ας στραφούμε προς τον εαυτό μας, προς τα μέσα. Δεν χρειάζεται τίποτε άλλο!
Ο εαυτός μας... αυτός ο άγνωστος...
Είμαστε σε ειρήνη με τον εαυτό μας;
Είμαστε σε κατάσταση ειρήνης και ευτυχίας;
Είμαστε σε κατάσταση εσωτερικής ομορφιάς;
Αν δεν βρισκόμαστε σε ισορροπία με τον εαυτό μας και δεν γνωρίζουμε αυτό που είμαστε, τότε περνάμε την ζωή μας μαζί με έναν άγνωστο: τον εαυτό μας!
Αυτή η ειρήνη είναι η πιο όμορφη, γιατί είναι η βάση, η οποία καθώς αντανακλά προς τα άλλα δύο επίπεδα τους δίνει σκοπό και δύναμη. Η ειρήνη στον εαυτό μας! η ειρήνη με τον εαυτό μας!
Αλλά πώς θα μπορούσαμε να την πετύχουμε; Ας κοιτάξουμε μια στιγμή μέσα μας, στρέφοντας το ενδιαφέρον και την προσοχή προς το εσωτερικό μας...
Βλέπουμε κατ' αρχήν αυτό ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η ειρήνη μέσα μας. Αυτή η ασταμάτητη διαδοχή επιθυμιών, παθών, φόβων κλπ., κάνει τον άνθρωπο να διαδικάζεται σύμφωνα με τις συνήθειες (ή μάλλον μηχανοποιήσεις) του παρελθόντος και με τα σχέδια του μέλλοντος. Έτσι τον απομακρύνει από αυτό που είναι η ειρήνη.
Μηχανοποίηση είναι αυτή η ανεξέλεγκτη εσωτερική κατάσταση η οποία ΘΕΛΕΙ, ΦΟΒΑΤΑΙ, ΜΙΣΕΙ, ΑΝΤΙΠΑΘΕΙ κλπ, αλλά χωρίς ούτε εμείς οι ίδιοι να ξέρουμε το γιατί και το πώς και χωρίς να είμαστε ικανοί να την ελέγξουμε. Τα πράγματα -από ψυχολογική άποψη- απλώς μας συμβαίνουν. Ας αναλογιστούμε πόσες φορές θυμώσαμε ενώ δεν θέλαμε, βρίσαμε ενώ προσπαθούσαμε να κρατηθούμε, πόσες φορές ξαγρυπνήσαμε από φόβο, πόσες φορές ξεσπάσαμε σε ασταμάτητα κλάματα από στεναχώρια.
Θα μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι είμαστε μόνο αυτές οι μάταιες και επιφανειακές μηχανικότητες; Ας πιστέψουμε ό,τι θέλουμε, αλλά ας ακούσουμε την καρδιά μας. Υπάρχει κάτι μέσα μας! Ας θυμηθούμε την παιδική αθωότητα και αντιληπτικότητά μας! Ας θυμηθούμε την εσωτερική ομορφιά και την ευτυχία που νιώσαμε! Ποιο ήταν το ψυχολογικό χαρακτηριστικό μας; Ήταν ομορφιά, αθωότητα, ευτυχία, αφέλεια, και περίεργη αγνότητα.
Από αυτά μπορούμε να συμπεράνουμε ότι υπάρχει μέσα μας κάτι. Αυτό το κάτι θα το ονομάσω Ουσία. Η Ουσία αποτελεί την πραγματικότητά μας, την παιδική ομορφιά και την αθωότητα. Αλλά επειδή η Ουσία (όπως ένα παιδί) δεν ξέρει και είναι αγνή, μιμείται τους τρόπους συμπεριφοράς που της μαθαίνει το περιβάλλον και έτσι οδηγείται στην συνήθεια, στην μηχανοποίηση.
Πώς εκδηλώνεται όμως αυτή η Ουσία μέσα μας; Ας προσέξουμε ότι όταν δεν προσέχουμε, δεν καταλαβαίνουμε ή δεν αντιλαμβανόμαστε τίποτα. Τι ακούγεται τώρα από το δρόμο; Τι άρωμα μυρίζει ο χώρος; Είναι σκληρά εκεί που καθόμαστε; Τι χρώμα έχει ο τοίχος απέναντί μας;
Η ικανότητα αντίληψης μέσω των αισθήσεων στηρίζεται σε αυτό που απλά ονομάζουμε προσοχή. Αν δεν προσέχεις, ακούς, αλλά δεν ακούς. Κοιτάς[1], αλλά δεν βλέπεις[2]. Ένας απρόσεκτος μαθητής δεν μπορεί να καταλάβει το μάθημα κι αν κάποιος διαβάζει αφηρημένα, δεν καταλαβαίνει το κείμενο. Δηλαδή χωρίς προσοχή δεν καταλαβαίνουμε τίποτα.
Αλλά αν οι αισθήσεις και ο νους «καταλαβαίνουν» μόνο με την χρήση της προσοχής μας, τότε η ζωή δεν είναι το ίδιο με την προσοχή και δεν είναι το ίδιο με την εσωτερική αίσθηση ότι ζούμε...
Μα θα μου πείτε τι σχέση έχουν όλα αυτά με την ειρήνη; Αυτήν την στιγμή υπάρχει μέσα μας ειρήνη; Αν ναι, ΓΙΑΤΙ; Κι αν όχι, ΓΙΑΤΙ; Όλες αυτές οι εσωτερικές μηχανικές διαδικασίες (μηχανικές σκέψεις, ανεξέλεγκτα συναισθήματα, ακατανόητες αντιδράσεις) έχουν κατορθώσει να πλαστογραφήσουν την ζωή καταναλώνοντας αυτήν την πολύτιμη προσοχή, την Ουσία. ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ «ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ». ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΙΑ «ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ» ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΚΟΣΜΟ. Πώς θα νιώθαμε την ειρήνη μέσα μας; Η Ουσία στον εαυτό της, η Ουσία για τον εαυτό της, η ζωή για την ζωή...
Πρακτικά πώς μπορεί να γίνει; Υπάρχουν δύο δουλειές που μπορούμε να κάνουμε για να γευτούμε την ομορφιά και την ειρήνη της Ουσίας μέσα μας. Η πρώτη δουλειά μας είναι να χρησιμοποιήσουμε την Ουσία που υπάρχει μέσα μας. Χρειάζεται να την ενεργοποιήσουμε μαθαίνοντας να προσέχουμε. Μαθαίνουμε να προσέχουμε μέσω των αισθήσεων, διαχωρίζοντας ότι άλλο είναι να προσέχεις και άλλο να σκέφτεσαι. Η Ουσία (ή προσοχή), χρησιμοποιώντας τις αισθήσεις, θα πρέπει να μάθει να ξεφεύγει από την διαδικασία της σκέψης και στην συνέχεια να καταλάβει ότι άλλο είναι η προσοχή, άλλο οι αισθήσεις και άλλο ο νους.
Σαν δεύτερη δουλειά πρέπει να μάθουμε να κατανοούμε και να σταματάμε την μηχανικότητα μέσα μας:
Ο συνδυασμός ΘΕΣΗΣ και ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ μέσω της ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ δημιουργούν ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ, έπειτα ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ και τέλος δίνουν την ΛΥΣΗ.
Οι μηχανικές διαδικασίες της ζωής βασίζονται στις υποκειμενικές συνήθειες τις οποίες διδαχτήκαμε από το περιβάλλον. Αυτές οι υποκειμενικές συνήθειες στηρίζονται και υπάρχουν λόγω της φαινομενικής διαφοράς τους. Υπάρχουν συνήθειες όμορφες ή ευχάριστες, όπως υπάρχουν και συνήθειες άσχημες ή δυσάρεστες. Ο καθένας από εμάς έχει διάφορες συνήθειες. Πολλές από αυτές είναι αντίθετες από των συνανθρώπων μας. Έτσι οι άνθρωποι καταλήγουν να φαίνονται διαφορετικοί και φτάνουν να συγκρούονται για μια συνήθεια τους.
Κατά βάθος όμως τι συμβαίνει; Τι είναι μια όμορφη και μια άσχημη συνήθεια, τι είναι μια όμορφη και μια άσχημη μηχανοποίηση; Είναι δύο τρόποι για να κοιμάται η Ουσία, δύο τρόποι για να μην ζούμε την πραγματικότητα. Αυτοί οι δύο τρόποι, λόγω της φαινομενικής διαφοράς τους, μας κάνουν να πιστεύουμε ότι πρέπει να αποφεύγουμε τον δυσάρεστο τρόπο και να επιδιώκουμε τον ευχάριστο. Όμως αν εξετάσουμε ειλικρινά την ζωή μας, θα δούμε ότι ευχάριστο και δυσάρεστο, απόλαυση και πόνος είναι πάντα συνδεδεμένα και έρχονται διαδοχικά. Απολαμβάνουμε και μετά πονάμε, επειδή δεν απολαμβάνουμε. Χαιρόμαστε και στην συνέχεια νιώθουμε λυπημένοι, όταν τελειώσει το ευχάριστο γεγονός. Πολλές φορές μετά από μεγάλες χαρές νιώθουμε μια παράξενη απογοήτευση ή πίκρα.
Εκείνο που συμβαίνει με αυτό το παιχνίδι της δυαδικότητας είναι ότι η Ουσία μπερδεύεται και κοιμάται[3] όλο και περισσότερο κλεισμένη στην φυλακή των αντιθέτων. Σε μια όμορφη και μια άσχημη φυλακή, σε μια όμορφη και μια άσχημη αυταπάτη. Πολλές φορές η ίδια η ζωή έρχεται να μας το δείξει μέσα από το πέρασμα του χρόνου. Έτσι, μπορούμε σε διαφορετικές στιγμές της ζωής μας να έχουμε εντελώς αντίθετες συνήθειες, γούστα κλπ, χωρίς αυτό να μας οδηγήσει στην ευτυχία ή στην απελευθέρωση της Ουσίας μας.
Αλλά η ειρήνη;
Η ειρήνη βρίσκεται «κλεισμένη» στην Ουσία. Έτσι δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει ειρήνη (εσωτερικά ή εξωτερικά) όσο θα είμαστε παγιδευμένοι μέσα στις πολλές εσωτερικές αντιθέσεις, στις οποίες έχουμε εκπαιδευτεί και συνηθίσει από την ημέρα της γέννησής μας.
[1] Το κοιτάζω στα αρχαία ελληνικά σημαίνει κοιμάμαι.
[2] Τα μάτια κοιτούν αλλά το μυαλό βλέπει.
[3] Σημαίνει να ονειρεύεται και να μην μπορεί να αντιληφθεί την πραγματικότητα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)