Ὁ φεμινισμὸς τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλώσσας

Πολλοὶ κόπτονται γιὰ τὴν ἰσότητα τῶν δυὸ φύλων. Λέγονται καὶ γίνονται ἀπὸ φαιδρὰ μέχρι τραγικὰ πράγματα.

Μία γυναίκα ποὺ ὁδηγεῖ τάνκς ἢ μπουλντόζα ἢ ποὺ ἀνήκει στὶς εἰδικὲς δυνάμεις ἐκπαιδευόμενη σὲ θανάσιμες τεχνικὲς δὲν νομίζω νὰ προσθέτει ἀπολύτως τίποτε στὴν θηλυκότητά της οὔτε στὴν ἰσότητά της μὲ τὸν ἄνδρα.

Γιὰ μένα ἡ ἰσότητα τῶν δυὸ φύλων δὲν εἶναι αὐτὴ ἡ τραγικὴ κατάσταση ποὺ ἐπικρατεῖ σήμερα. Τὰ δυὸ φύλλα εἶναι ἴσα ἀλλὰ δὲν εἶναι ὅμοια. Ὑπάρχουν συγκεκριμένες βιολογικὲς λειτουργίες ποὺ ἐμποδίζουν τὰ δυὸ φύλλα νὰ ἀναλάβουν τὸ ἕνα τὶς «ἐργασίες» τοῦ ἄλλου:

-Μία γυναίκα -τὴν στιγμὴ ποὺ βρίσκεται στὴν φάση τῆς ἐμμήνου ρύσεως- δὲν μπορεῖ νὰ κολυμπάει στὰ παγωμένα νερὰ ἑνὸς βάλτου πηγαίνοντας γιὰ νὰ κάνει μία δολιοφθορά.

-Δὲν μπορεῖ νὰ κάνει τὶς βαριὲς βιομηχανικὲς ἐργασίες ποὺ μπορεῖ νὰ κάνει ἕνας ἄνδρας, ἀφοῦ εἶναι λιγότερο δυνατή.

-Δὲν ἔχει τὴν ἴδια ἀντοχὴ ὅσον ἀφορᾶ τὴν ὁποιαδήποτε μετακίνηση, ἀφοῦ ἔχει μικρότερους πνεύμονες καὶ κοντύτερα πόδια.

-Δὲν ἔχει τὴν ἴδια ταχύτητα ἀντίληψης ὅσον ἀφορᾶ τὸν χῶρο καὶ τὸν προσανατολισμό.

Ἐπίσης, ἕνας ἄνδρας δὲν μπορεῖ νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ ὅλα ὅσα μπορεῖ νὰ ἀσχοληθεῖ μία γυναίκα:

-Δὲν ἔχει τὴν ἴδια ἀντοχὴ στὸν πόνο καὶ θὰ ἦταν ἀνίκανος νὰ γεννήσει ἀντέχοντας τοὺς σχετικοὺς πόνους καὶ τὴν ταλαιπωρία.

-Ἀντέχει λιγότερο στὸ ξενύχτι καὶ τὶς ἀσθένειες.

-Ἐπικοινωνεῖ δυσκολότερα μὲ τὴν ὁμιλία.

-Δυσκολεύεται νὰ ἀναγνωρίσει χρώματα καὶ μυρωδιές.

-Δυσκολεύεται νὰ τακτοποιήσει ἀντικείμενα σὲ ἕναν κλειστὸ χῶρο καὶ νὰ τὸν διατηρήσει καθαρό.

Κατὰ τὴν γνώμη μου λοιπόν, σὲ μία ἰδανικὴ κοινωνία, οἱ ἄνδρες θὰ δούλευαν καὶ οἱ γυναῖκες θὰ κάθονταν στὸ σπίτι.

Ὄχι δὲν πρόκειται γιὰ διάκριση κατὰ τῶν γυναικῶν. Στὴν ἰδανικὴ κοινωνία μου ὁ ἄνδρας θὰ δούλευε ἔξω (γιατί εἶναι σωματικὰ καὶ διανοητικὰ ἰκανότερος γιὰ αὐτό) καὶ ἡ γυναίκα θὰ μεγάλωνε τὰ παιδιὰ τῆς (γιατί εἶναι σωματικὰ καὶ διανοητικὰ ἰκανότερη γιὰ αὐτό).

Ἡ δουλειὰ στὸ σπίτι εἶναι ἐξίσου σκληρὴ καὶ δύσκολη μὲ τὴν δουλειὰ ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι ἢ μᾶλλον δυσκολότερη καὶ τὸ κυριότερο ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΗ.

Τὸ νὰ μεγαλώνεις καὶ νὰ διαπαιδαγωγεῖς τὰ παιδιά, τὰ ὁποῖα ἀποτελοῦν τὴν αὐριανὴ ἐλπίδα μας, εἶναι ΑΠΕΙΡΩΣ σημαντικότερο ἀπὸ τὸ νὰ βγάλεις λεφτὰ γιὰ νὰ ἔχεις αὐτοκίνητο.

Ὅμως τὸ Παγκόσμιο Σύστημα δούλεψε καλά. Ἔπεισε ὅλους καὶ ὅλες ὅτι ἡ γυναίκα ἔχει «ἴσα δικαιώματα» μὲ τὸν ἄνδρα. Ξέχασε βέβαια νὰ ἀναφέρει ὅτι ἐννοοῦσε «ἴσα δικαιώματα στὴν καταπίεση».

Τὸ ἴδιο τὸ Σύστημα ποὺ καταπίεζε μέχρι σήμερα τὴν γυναίκα μὲ θρησκευτικό/ἠθικὲς ἀπαγορεύσεις, ἀποφάσισε νὰ τὴν «ἀπελευθερώσει».

Ἔτσι σήμερα οἱ γυναῖκες:

-Καπνίζουν ἀποκτώντας τὸ δικαίωμα νὰ πεθάνουν ἀπὸ καρκίνο σὰν τοὺς ἄνδρες…

-Πίνουν ἀποκτώντας τὸ δικαίωμα νὰ πάθουν κίρρωση τοῦ ἥπατος σὰν τοὺς ἄνδρες…

-Ἔχουν πλήρη σεξουαλικὴ ἐλευθερία ἀποκτώντας τὸ δικαίωμα νὰ ὑποφέρουν ἀπὸ ἀφροδίσια σὰν τοὺς ἄνδρες…

-Δουλεύουν σκυλίσια ἀποκτώντας τὸ δικαίωμα νὰ πάρουν κάποτε μία σύνταξη πείνας σὰν τοὺς ἄνδρες…

κλπ. κλπ

Τί κέρδισε τὸ Σύστημα ἀπὸ αὐτὴν τὴν «γυναικεία ἐπανάσταση»;

Πολὺ ἁπλό: ΔΙΠΛΑΣΙΑΣΕ τοῦ ἐργάτες ποὺ ψάχνουν γιὰ δουλειά. Ἑπομένως αὔξησε τὴν ζήτηση ἐργασίας μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μπορεῖ μὲ ἄνεση νὰ ΜΕΙΩΣΕΙ τὸν μισθό τους.

ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ἡ ἀρχαία (ἄχρηστη καὶ περιττὴ γιὰ πολλούς) ἑλληνικὴ γλώσσα ἔχει ἕναν περίεργο χαρακτήρα ἰσότητας πρὸς τὰ δυὸ φύλα:

-Ὁ δικηγόρος καὶ ἡ δικηγόρος, ὄχι ἡ δικηγορίνα ὅπως λέμε σήμερα.

-Ὁ ἀστυνόμος καὶ ἡ ἀστυνόμος, ὄχι ἡ ἀστυνομικίνα ὅπως λέμε σήμερα.

-Ὁ ἰατρὸς καὶ ἡ ἰατρός, ὄχι ἡ γιατρίνα ὅπως λέμε σήμερα.

Διαχωρίζει ὁρισμένα «ἐπαγγέλματα»:

-Βιαστής, τὸ θηλυκὸ ποιὸ εἶναι; Φυσικὰ θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι πάλι τὸ «βιαστής», ἀλλὰ αὐτὸς ὁ ὅρος δὲν ἀναφέρεται ΠΟΤΕ σὲ γυναίκα.

-Μαία, τὸ ἀρσενικὸ ποιὸ εἶναι; Τὸ «μαιευτήρ» ἀντιστοιχεῖ σὲ γιατρὸ συγκεκριμένης εἰδικότητας καὶ ὄχι στὴν εἰδικότητα τῆς μαίας. Δὲν ὑπάρχουν ἄνδρες-μαῖες, ὅπως δὲν ὑπάρχουν ἄνδρες-νοσοκόμες ποὺ νὰ δουλεύουν στὸν θάλαμο μὲ τὰ νεογέννητα, οὔτε καὶ ἄνδρες ποὺ νὰ δουλεύουν σὲ παιδικοὺς σταθμούς.

Καὶ μὴν μοῦ πεῖτε ὅτι πρόκειται γιὰ μικροαστικὲς πεποιθήσεις. Ἀφῆστε ἕνα νεογέννητο νὰ κλάψει σὲ ἕνα σαλόνι καὶ θὰ δεῖτε πόσοι ἄνδρες θὰ ἐνδιαφερθοῦν γιὰ τὸ τί ἔχει. Θὰ ἐνδιαφερθοῦν μόνο νὰ σταματήσει ὁ θόρυβος! Ἀντίθετα οἱ γυναῖκες θὰ «ἔτρεχαν» γιὰ νὰ ἡσυχάσουν τὸ μωρὸ καὶ νὰ δοῦν τί πρόβλημα ἔχει.

Εἴτε θέλουμε εἴτε ὄχι ἐμεῖς οἱ ἄντρες εἴμαστε πιὸ «βάρβαροι» σὲ σχέση μὲ τὶς γυναῖκες σὲ τέτοια θέματα.

Ὑπάρχουν ἐπίσης λέξεις ποὺ οἱ νεωτεριστὲς δὲν μπόρεσαν νὰ καταστρέψουν ἀκόμα πχ διοικητής, ἔνορκος. Ἀκόμα καὶ ἂν εἶναι γυναίκα δὲν θὰ πεῖτε ἐνορκίνα ἢ διοικοικητίνα. Θὰ αἰσθανθεῖτε ὅτι πρόκειται γιὰ ἕνα εἶδος προσβολῆς αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ προσφώνηση.

Ἂν καὶ ἡ ἀνάρτηση εἶχε σχέση μὲ τὴν γλώσσα, τελικὰ τὸ ἀντίστοιχο μέρος ἦταν ἐλάχιστο. Ἀλλὰ δὲν πρέπει νὰ σᾶς ἀνησυχεῖ αὐτό. Σὲ λίγα χρόνια, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ καταραμένο «ΟΚ» καὶ «Thanks» ποὺ ἔχουν ἀντικαταστήσει (σὲ βαθμὸ κακουργήματος) τὸ «ἐντάξει» καὶ τὸ «εὐχαριστῶ», οἱ νέες γενιὲς δὲν θὰ μποροῦν κὰν νὰ διαβάσουν ἢ νὰ καταλάβουν τὸ «ἀστυνόμος». Θὰ νομίζουν ὅτι πρόκειται γιὰ ἄγνωστη λέξη ἀφοῦ θὰ γράφουν «αsτινομοs».

Υπάρχει άραγε η δύναμη του «εμείς»;

Ο φίλος Τζανιδάκης στο yannidakis.net έκανε μία καταχώρηση προτείνοντας κάποια δράση για να λυθεί το σημερινό φρικτό (για όλο και πιο πολλούς) οικονομικό πρόβλημα.

Και ζητάει κάποιο σχόλιο, μια ιδέα, κάτι τις, ότι νάναι.

Θα προσθέσω λοιπόν το σύνηθες τραίνο-σχόλιό μου στην αναρώτησή του.

Για μένα η ιδέα του είναι μεν καλή αλλά πρακτικά ανεφάρμοστη. Ο λόγος έγκειται στην ψυχολογική «κατασκευή» των ανθρώπων. Να δώσω ένα απλοϊκό παράδειγμα:

1) Ένας που του αρέσει το ποδόσφαιρο θα βρει ανθρώπους που τους αρέσει το ποδόσφαιρο για να συζητήσει μαζί τους.

2) Ένας που του αρέσει το κυνήγι αλλά δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το ποδόσφαιρο δεν θα πλησιάσει σε έναν χώρο ποδοσφαιρόφιλων.

3) Σε ένα χώρο ποδοσφαιρόφιλων μπορεί να δημιουργηθεί μία ομάδα που της αρέσει και το κυνήγι και μία άλλη ομάδα που της αρέσει το ψάρεμα. Οι δύο ομάδες σιγά-σιγά δημιουργούν ξεχωριστά «κόμματα» και θα κάνουν παρέα μεταξύ τους. Θα συζητάνε για τις εμπειρίες και τα προβλήματα του χόμπι τους.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην κοινωνία μας. Φανταστείτε:

Υπάρχουν δεξιοί, αριστεροί, αναρχικοί, κεντρώοι, φασίστες, κομμουνιστές, θρησκευόμενοι, άθεοι, παναθηναϊκοί, ολυμπιακοί, αεκτζήδες, καπνιστές, αντικαπνιστές, πότες και μη, αθλητές και μη, κυνηγοί, ψαράδες κλπ.

Παρά το γεγονός ότι φαίνεται να υπάρχει μία υποτυπώδης «συνοχή» με βάση το οικονομικό συμφέρον (αφού όλοι είναι εργαζόμενοι) είναι πρακτικά αδύνατον να υπάρξει κοινή δράση από όλους αυτούς. Αν γίνει μία συνέλευση με όλους αυτούς ώστε να βρεθεί μία κοινά αποδεκτή λύση για δράση, ο καθένας θα βλέπει το πρόβλημα μέσα από την δική του συγκεκριμένη οπτική γωνία:

-Ο αναρχικός θα προτείνει να βγούμε έξω και να βαρέσουμε τους μπάτσους.

-Ο δεξιός θα προτείνει να μην γίνει τίποτε για να μην ενοχληθεί η κυβέρνηση (εφόσον τυχαίνει να βρίσκεται η δεξιά στην εξουσία) αφού ο πρωθυπουργός κάνει ότι καλύτερο μπορεί.

-Ο Πασοκτζής θα προτείνει να ρίξουμε την διεφθαρμένη κυβέρνηση του Σαμαρά για να ξαναφέρουμε το νέο Πασόκ στην εξουσία για να τα φτιάξει όλα.

-Ο κομμουνιστής θα προτείνει να κάνουμε διαδήλωση στο Σύνταγμα για να παλέψουμε για τα δίκια του λαού.

-Ο θρησκευόμενος θα προτείνει να κάνουμε προσευχή για να μας βοηθήσει ο θεός.

-Ο άθεος θα κοροϊδέψει τον θρησκευόμενο προτείνοντας την δική του προσωπική ιδέα.

Ο ποδοσφαιρόφιλος θα προτείνει πρώτα να λυθεί το πρόβλημα της ομάδας του.

Με λίγα λόγια ο καθένας θα βάζει την προσωπική του απόχρωση, ανάλογα με τα «γυαλιά» που φοράει. Αυτό σημαίνει ότι η «κοινή δράση» θα έχει από την γέννησή της αδυναμίες και αργά ή γρήγορα θα διαλυθεί σε μικρότερα «κομμάτια». Αν παρατηρήσετε αυτό συμβαίνει συνεχώς από καταβολής κόσμου.

Αυτήν την διαδικασία την εκμεταλλεύονται εκείνοι οι «λίγοι» οι οποίοι έχουν σαν κοινό χαρακτηριστικό τους το ότι ενδιαφέρονται  ΜΟΝΟ να αποκτήσουν περισσότερα χρήματα.

Και τώρα στο «δια ταύτα»: η προσωπική λύση που θα μπορούσα να σας προτείνω είναι απίστευτα δυσνόητη και δύσκολη στην εφαρμογή της. Έτσι το μόνο που μπορώ να προτείνω είναι να λάβετε υπόψιν σας τις παραπάνω αιτίες, οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν σε αποτυχία οποιαδήποτε προσπάθεια θα γίνει.

Μεγάλος Αδελφός και διαδίκτυο

Έχω μείνει κατάπληκτος με τις πληροφορίες που ζητιάνε τα διάφορα «κοινωνικά δίκτυα» για να μπορέσει να τα χρησιμοποιήσει κάποιος. Μόνο τί χρώμα σώβρακο φοράς δεν ρωτάνε. Και ο κόσμος (δεν ξέρω βάσει ποιάς λογικής) δίνει πρόσβαση σε όλα τα στοιχεία του:

-Τηλέφωνο σπιτιού

-Τηλέφωνο δουλειάς

-Διεύθυνση κατοικίας

-Ημερομηνίες γέννησης και επετείων.

-Τόπο διαμονής

-Τα σχολεία που πήγατε

-Τις δουλειές που κάνατε

-Προτιμήσεις

-Ονόματα συγγενών

Και για να μην σας κουράζω, όλα αυτά  δεν είναι παρά μία δήλωση ΟΛΩΝ των προσωπικών σας ευαίσθητων δεδομένων.

Και τα χειρότερο είναι άτι δίνετε την συγκατάθεσή σας για την χρήση των επαφών σας από τα δίκτυα. Αφήστε που κάποιες φοράς η συγκατάθεση δίνεται με καλυμμένο τρόπο «στα ψιλά γράμματα». Προσωπικά την έχω πατήσει σε μία διερευνητική εγγραφή και όλοι όσοι είχα στον κατάλογο του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου μου δέχθηκαν πρόσκληση για να γραφτούν εκεί.

Και όλα αυτά με την δικαιολογία της «εξεύρεσης φίλων». Λες και το να γραφτείς σε έναν κατάλογο με εκατοντάδες άλλους γίνεσαι φίλος με οποιονδήποτε. Αλλά είναι γνωστό ότι οι λέξεις έχουν χάσει την αληθινή σημασία τους εδώ και καιρό.

Έτσι εκατομμύρια άνθρωποι εγγράφονται στα «κοινωνικά δίκτυα» εκθέτοντας φαρδιά-πλατιά τα ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ τους. Και καλά: μας έχουν όλους φακελωμένους μέχρι δεκάτης τετάρτης γενεάς. Αλλά να πηγαίνουμε και να φακελωνόμαστε από μόνοι μας, αυτό είναι το λιγότερο απαράδεκτο.

Δεν ξέρω τί θα έκανε ο Μεγάλος Αδελφός και οι πολυεθνικές χωρίς την βλακεία και την ρηχότητα η οποία  μας χαρακτηρίζει.

Τί ηλίθιοι και ανεγκέφαλοι που είμαστε (αν δεν το έχετε καταλάβει ακόμα).

Το βίντεο είναι ένα καλό παράδειγμα της δύναμης του διαδικτύου. Δείτε και θα καταλάβετε.

Οικονομικά μέτρα

Ακόμα και την γιαγιά μου να βάζατε να φτιάξει τα οικονομικά της Ελλάδας θα σας έλεγε ότι δεν γίνεται να το καταφέρει αυτό εάν κόψει μισθούς, κλείσει επιχειρήσεις και πουλήσει την περιουσία που φέρνει κέρδη.

Τα αποτελέσματα είναι γνωστά: Πλήρης ύφεση, ανεργία, εξαθλίωση και φυσικά ΚΑΝΕΝΑ σημείο ανάκαμψης. Ακόμα και το ΔΝΤ και η ΕΕ ομολογούν ότι η πολιτική που ασκείται στην Ελλάδα είναι μία αποτυχία. Παρόλα αυτά συνεχίζουν ακάθεκτοι τα ίδια και φυσικά η ελληνική κυβέρνηση (με κατεβασμένα βρακιά) ακολουθεί πειθήνια σαν σκυλάκι (μην χάσουμε και τις μίζες μας…).

Εδώ μπορεί κανείς να βγάλει δύο συμπεράσματα:

Πρώτον το ΔΝΤ και η ΕΕ αποτελείται από ηλίθιους γραφειοκράτες ΑΝΙΚΑΝΟΥΣ να χωρίσουν δύο γαϊδουριών άχυρο.

Δεύτερον η πολιτική που ακολουθείται έχει ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ. Δηλαδή να εξαθλιωθούμε και να έρθουν οι ξένες εταιρίες να μας «σώσουν». Η πρώτη κρούση (ΑΚΟΥΤΕ ΗΛΙΘΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ;) έγινε προχθές όταν ειπώθηκε στην ΕΕ ότι με τα χρυσορυχεία της Μακεδονίας θα βγαίναμε από την δύσκολη οικονομική κατάσταση που μας έβαλαν.

Ένας λογικός άνθρωπος (όχι οι τρομεροί οικονομικοί αναλυτές των καναλιών) μπορεί να συμπεράνει ότι ισχύει το δεύτερο.

Πάνω σε αυτήν την λογική λειτουργεί και η τρομερή αυτή γελοιογραφία του Ιωάννου.

Η διπλή ανθρώπινη φύση

Ὅπως ἴσως ξέρετε ὁ ἄνθρωπος ἔχει διπλὴ φύση. Εἶναι καὶ πολεμοχαρὴς καὶ εἰρηνόφιλος ταυτόχρονα. Ἡ ἀντίφαση προέρχεται ἀπὸ τὴν πληθώρα τῶν ΕΓΩ ἢ ἐλαττωμάτων που φέρουμε στο ἐσωτερικὸ μας. 
Ἔτσι δεν εἶναι περίεργό που οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι δεν κάνουν αὐτά που ὑπόσχονται καὶ ἀλλάζουν εὔκολα γνώμη. Ἕνα «ΕΓΩ-εἶμαι τίμιος» δίνει κάποια ὑπόσχεση. Μετὰ ἀπὸ λίγο ὅμως ἕνα ἄλλο ΕΓΩ, για παράδειγμα τὸ «ΕΓΩ-βαριέμαι», κυριαρχεὶ στον ψυχισμὸ μας. Τότε ὁ ἄνθρωπος δεν αἰσθάνεται καμία ὑποχρέωση να τηρήσει τὸν λόγο του.
Στον πολιτισμὸ τοῦ «ΔΙΚΟ ΜΟΥ» καὶ τοῦ «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΠΙΟ» καταντήσαμε να εἴμαστε ἀκραῖοι. Ἡ τηλεόραση καὶ τὰ κινηματογραφικὰ ἔργα μας ἔχουν σκληρύνει. Αἰσθανόμαστε βασιλιάδες μὲ τὴν τεχνολογία «ΜΑΣ» καὶ τὸν πολιτισμὸ μας ποὺ εἶναι «ΠΙΟ» ἀνεπτυγμένος ἀπὸ τοὺς παλαιότερους (ἔδω γελάνε ἀλλὰ αὐτὸ θὰ τὸ ἀναλύσουμε ἄλλη φορά).
Ἕνα μικρὸ τρικ μπορεὶ να σᾶς πιάσει «στον ὕπνο» καὶ να βγάλει τὸν θαμμένο στο ὑποσυνείδητο ἀληθινὸ ἑαυτό, ἔστω καὶ για μία καὶ μόνο στιγμή.

Ἐκεῖνό που ταράχθηκε για μία στιγμή, ἐκεῖνό που φώναξε χωρὶς λόγια «ΌΧΙ» εἶναι ἐκεῖνο τὸ πρᾶγμά που πνίγεται ἀπὸ τὸν ἐγωικὸ ἑαυτὸ μας. Αὐτό που πραγματικὰ μπορεὶς να ὀνομάσεις ἀνθρωπίνη Οὐσία. Εἶναι τὸ μόνο πρᾶγμά που ἀξίζει μέσα στο ἀφύσικο αὐτὸ συνονθύλευμα ἐνστίκτων, συνηθειῶν καὶ διανοητικῶν φανφαρονισμών, ποὺ ἀποτελοῦν τὸ δίποδο διανοητικὸ ζῶο, τὸ ἐσφαλμένα ὀνομαζόμενο Ἄνθρωπο.

Απόσχιση της Κρήτης;

Υπάρχει μια «παλιά» ιστορία σχετικά με την απόσχιση της Κρήτης. Κυκλοφορούν χάρτες, σημαίες και διάφορα άλλα που έχουν σχέση με το «ανεξάρτητο κράτος της Κρήτης».

Πρόσφατα ανακάλυψα αυτό το περίεργο παιδικό βίντεο που μαθαίνει τους μαθητές τα διάφορα κράτη του κόσμου. Σε κάποιο σημείο αναφέρει την Κρήτη λες και είναι αυτόνομο κράτος. Η Ελλάδα αναφέρεται αρκετά πιο πριν.

Τι συμβαίνει άραγε; Πρόκειται για «σκοτεινές διαδικασίες» ή για απλό λάθος του κατασκευαστή του βίντεο;

Πηγή Νέμεσις Ραμνουσία

Δήλωση ενός Έλληνα

Δείτε ένα πολύ ωραίο βίντεο, το οποίο δείχνει αυτό που οι περισσότεροι Έλληνες νοιώθουν για τους «φίλους και συμμάχους μας. Βέβαια όπως λέει και η παροιμία: «άμα έχεις τέτοιους φίλους τι τους θέλεις τους εχθρούς».
Έχουμε πολλά και σοβαρά ελαττώματά σαν λαός. Κρίμα όμως που οι «πολιτισμένοι» και «τίμιοι» Δυτικοί δεν έχουν συμφέρον να δουν το θέμα από την δική μας σκοπιά.
Μπορώ να θέσω ένα μικρό παράδειγμα: Εδώ εμείς πετάμε τα σκουπίδια όπου βρούμε. Αυτό δεν μπορώ να πω ότι είναι καλό, αν και μπορώ να το δικαιολογήσω με κάποιους τρόπους. Σίγουρα το να πετάς παντού σκουπίδια δείχνει αυτό που δείχνει και είναι μία ακραία συμπεριφορά η οποία θα έπρεπε να εξαφανιστεί.
Αλλά επίσης ακραία συμπεριφορά είναι να φοβάσαι να ρίξεις ένα χαρτάκι από το αυτοκίνητο, γιατί ο οδηγός που έρχεται από πίσω, θα ειδοποιήσει την τροχαία που θα σε περιμένει στην επόμενη διασταύρωση.
Παραδείγματος χάριν ο Καναδάς μπορεί να φαίνεται καθαρός (το περιστατικό μου το διηγήθηκε συγγενής που μένει εκεί πάνω από σαράντα χρόνια) αλλά αυτό δεν οφείλεται στον πολιτισμό των ανθρώπων, αλλά στον ΦΟΒΟ της τιμωρίας.
Ο άνθρωπος ΠΑΝΙΚΟΠΒΛΗΘΗΚΕ όταν είδε να πετάει η γυναίκα μου έξω την απόδειξη των διοδίων.
Έτσι δεν ξέρω τελικά ποιος είναι πιο πολιτισμένος: εκείνος που φοβάται να ρίξει το χαρτάκι ή εκείνος που για δεκαετίες δεν τον έμαθαν από μικρό ότι δεν πρέπει να το ρίξει.

Tο βίντεο είναι κλόπη-ράιτ από τον Enicolo