Τα παιδιά του Δρόμου

Με το μήνυμα αυτό θα ήθελα να σας πληροφορήσω ότι υπάρχει μία λύση για να μην πετάμε τίποτα από τα ρουχαλάκια και παιχνίδια που δεν χρησιμοποιούν πια τα παιδιά μας και που είναι φυσικά σε καλή κατάσταση.

"Τα παιδιά του Δρόμου" είναι ένα σπίτι που φιλοξενεί και "χρηματοδοτεί" φτωχά παιδιά και οικογένειες απ' όλο τον κόσμο που "δεν έχουν στον ήλιο μοίρα". Αφορά παιδιά που είτε είναι ορφανά, είτε οι οικογένειές τους είναι πολύ φτωχές. Δέχονται τα πάντα σε καλή κατάσταση (ρούχα, παιχνίδια, μικροέπιπλα, καρότσια, κλπ) για ηλικίες που αφορούν ακόμη και βρέφη. Γι' αυτό το λόγο, εάν θέλετε, μπορείτε να συμβάλλετε κι εσείς βοηθώντας αυτά τα παιδάκια δίνοντάς τους λίγη χαρά.

"Τα παιδιά του δρόμου" βρίσκονται στη διεύθυνση
Αρίστωνος 6-8 και γωνία Κωνσταντινουπόλεως 165
Μεταξουργείο, Κολωνός
Υπεύθυνη Κοινωνική Λειτουργός : κα Μυρτώ Λαιμού
Τηλέφωνο : 210.5239.402 και 210.5221.149Ώρες : 11.00 - 18.00 καθημερινά

Γιατί η πρώτη ματιά δεν είναι ποτέ αρκετή.

Σας έχω πει ότι η ζωή έρχεται σε εμάς με την μορφή εντυπώσεων. Συνηθισμένοι να δεχόμαστε τα πάντα όπως έλθουν χωρίς κριτική σκέψη (ή μάσημα των εντυπώσεων) παρασυρόμαστε και συνήθως κάνουμε λάθος.

Ορίστε ένα μικρό κείμενο που μπορεί να σας υποδείξει ακριβώς αυτό: ότι δεν πρέπει να δεχόμαστε τις εντυπώσεις με τον μηχανικό τρόπο που μάθαμε να τις δεχόμαστε. Πρέπει να καταλάβουμε ότι το να «μασάμε» τις εντυπώσεις που δεχόμαστε είναι το ίδιο ζωτικό με το να μασάμε το φαγητό μας.

Eρώτηση 1: Αν ήξερες μια γυναίκα που ήταν έγκυος, η οποία είχε ήδη 8 παιδιά, τρία από τα οποία ήταν κουφά, δύο τυφλά, ένα με διανοητική καθυστέρηση, και είχε και σύφιλη, θα της συστήνατε να κάνει άμβλωση;

Διαβάστε και την επόμενη ερώτηση πριν απαντήσετε.

Ερώτηση 2 : Είναι καιρός να εκλεχτεί ένας νέος παγκόσμιος ηγέτης και μόνο η ψήφος σας μετράει. Τα γεγονότα για τους τρεις κορυφαίους υποψηφίους είναι τα ακόλουθα.

Ο υποψήφιος Α:

Συναναστρέφεται με διεφθαρμένους πολιτικούς. Συμβουλεύεται αστρολόγους. Απατά την γυναίκα του. Πίνει 8 με 10 martinis ημερησίως και καπνίζει μανιωδώς πούρα...

Ο υποψήφιος Β:

Απολύθηκε από την δουλειά του δύο φορές. Κοιμάται μέχρι το μεσημέρι, έκανε χρήση ναρκωτικών στο Πανεπιστήμιο και πίνει ένα τέταρτο γαλονιού ουίσκι κάθε βράδυ.

Ο υποψήφιος Γ:

Είναι παρασημοφορημένος ήρωας πολέμου. Χορτοφάγος, δεν καπνίζει, πίνει μια μπύρα που και που και δεν έχει ποτέ απατήσει την σύζυγό του.

Σε ποιον από τους τρεις θα ρίχνατε την ψήφο σας;

Αποφασίσατε;

Ο υποψήφιος Α είναι o Φραγγλίνος Ρούσβελτ.

Ο υποψήφιος Β είναι ο Ουίστον Τσόρτσιλ.

Ο υποψήφιος Γ είναι ο Αδόλφος Χίτλερ.

Και η απάντηση στην ερώτηση της άμβλωσης:

Εάν είπατε ναι, μόλις σκοτώσατε τον Μπετόβεν.

Αρκετά ενδιαφέρον έτσι;

Ταύτιση ή κατανόηση;

Χωρίς τον κίνδυνο να υπερβάλλω, μπορώ να πω ότι ο ανθρώπινος ψυχισμός είναι 100% διαστρεβλωμένος. Η κατάντια του πολιτισμού μας, παρ΄ όλα τα τεχνολογικά επιτεύγματά του, οφείλονται ακριβώς σε αυτήν την στρεβλή ψυχοσύνθεση.

Από μικροί αναπτύσσουμε την συνήθεια να ταυτιζόμαστε είτε θετικά είτε αρνητικά με τα γεγονότα της ζωής. Όταν είμαστε μικροί μιμούμαστε τις συνήθειες και αντιδράσεις των μεγάλων. Και οι ενήλικες ξέρουν να κάνουν μόνο δύο πράγματα μπροστά σε ένα γεγονός:

1) Αντιδρούν με υπερβολικό συναισθηματισμό.

2) Αντιδρούν με υπερβολική αναισθησία.

Εκείνο που δεν κάνουν ποτέ, είναι το να αναλύσουν την κατάσταση και να την ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΝ.

Υπάρχει μία μέση οδός, μια τρίτη κατάσταση που θα ονομάσω «μη ταύτιση με το γεγονός». Θα προσπαθήσω να σας εξηγήσω αυτήν την τρίτη κατάσταση.

Η ζωή έρχεται σε εμάς με την μορφή εντυπώσεων.

Έχετε προσέξει το γεγονός ότι όλοι οι άνθρωποι προσπαθούν να βρίσκονται σε συνεχή επαφή με άλλους ανθρώπους και ότι το βράδυ συνωστίζονται σε μέρη με φασαρία, φώτα και θόρυβο;

Έχετε προσέξει ότι τα ήσυχα μέρη συνήθως είναι και χωρίς ανθρώπους;

Οι πόλεις δεν έλκουν τον κόσμο μόνο γιατί εκεί βρίσκει κανείς πιο εύκολα δουλειά. Ο κόσμος έλκεται κυρίως από την φασαρία, τον λαμπερό φωτισμό και το πλήθος. Στην πόλη "υπάρχει ζωή" όπως λέγεται.

Ποιος όμως είναι ο κοινός παρονομαστής σε όλα αυτά; Είναι εύκολο αν κάτσει κανείς να το σκεφτεί: Το νευρικό μας σύστημα, ο νους μας ουσιαστικά, τρέφεται με εντυπώσεις. Στην ύπαιθρο οι εντυπώσεις είναι ελάχιστες. Τότε -πολύ απλά- ο νους μας αντιδρά αισθανόμενος ανία. Οι άνθρωποι επομένως επιζητούν την πόλη με την «ζωή» της που φυσικά παρέχει τεράστιο αριθμό αλλά και τεράστια ποικιλία εντυπώσεων.

Φυσικά οι άνθρωποι κάνουν ότι και με το φαγητό. Πεινασμένοι, καταπίνουν αμάσητο το φαγητό και έτσι παθαίνουν βαρυστομαχιά. Πεινασμένοι, καταπίνουν «αμάσητες» τις εντυπώσεις και έτσι παθαίνουν «ψυχολογική βαρυστομαχιά».

Αλλά πριν απ’ όλα τι είναι μία εντύπωση; Ορίστε τι λέει το λεξικό: «Εντύπωση είναι το αποτέλεσμα το οποίο έχει κάποιο γεγονός, θέαμα, πρόσωπο κλπ στην ψυχή ή στην μνήμη μας». Με απλά λόγια εντύπωση είναι κάτι που «τυπώνεται μέσα» μας. Μία εικόνα, ένας ήχος, ένα γεγονός αφήνει μέσα στον ψυχισμό μας ένα ίχνος, ένα «αποτύπωμα». Δεν μπαίνει φυσικά στον ψυχισμό μας το ίδιο το γεγονός, αλλά μία «φωτογραφία» του, την οποία ονομάζουμε εντύπωση. Γι’ αυτό εξάλλου, όταν θέλουμε να τονίσουμε ότι δεν είμαστε απόλυτα σίγουροι για κάτι λέμε «έχω την εντύπωση ότι…».

Η ζωή λοιπόν μας έρχεται σε κύματα εντυπώσεων. Υπάρχουν καλές εντυπώσεις, κακές εντυπώσεις και αδιάφορες εντυπώσεις. Θα μπορούσαμε να πούμε επίσης ότι υπάρχουν «κοντινές» και «μακρινές» εντυπώσεις. Κοντινές εντυπώσεις μπορούμε να ονομάσουμε εκείνες που έχουν σχέση με πράγματα που μας ενδιαφέρουν άμεσα. Για αυτόν τον λόγο, η εντύπωση ενός αυτοκινήτου που καίγεται είναι διαφορετική από την εντύπωση του δικού μας αυτοκινήτου που καίγεται.

Έτσι όλοι καταπίνουμε «αμάσητες» τις εντυπώσεις που δεχόμαστε από την ζωή. Με τις ευχάριστες εντυπώσεις μένουμε ευχαριστημένοι. Με τις δυσάρεστες εντυπώσεις μένουμε δυσαρεστημένοι. Αυτό συνεχίζεται επ’ άπειρον γιατί τα κύματα των εντυπώσεων (τα οποία προέρχονται από τα συμβάντα της ζωής) είναι συνεχή.

Με αυτόν τον τρόπο όμως παθαίνουμε αυτό που παθαίνουν και οι ναρκομανείς. Αν πάρουν την δόση τους «ανεβαίνουν ψυχολογικά» όπως ακριβώς συμβαίνει και με μία ευχάριστη εντύπωση. Όταν δεν έχουν την δόση τους «πέφτουν ψυχολογικά» όπως ακριβώς συμβαίνει και με μία δυσάρεστη εντύπωση.

Έτσι ουσιαστικά υποφέρουμε από αυτόν τον καταιγισμό των αντιθέτων εντυπώσεων. Και το χειρότερο είναι ότι ούτε καν υποψιαζόμαστε ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό.

Συνήθως έχουμε την τάση να πηγαίνουμε στα άκρα. Επομένως υποφέρουμε όχι τόσο από το άσχημο συμβάν αλλά από την ένταση που βιώνουμε. Για παράδειγμα: Λόγω ενός ευχάριστου γεγονότος είσαι χαρούμενος. Φτάνεις να νοιώθεις «τρελή χαρά». Ας βαθμολογήσουμε το συναίσθημα με +10.

Την επόμενη στιγμή θα σου τύχει ένα άλλο γεγονός. Κάποιος θα σε βρίσει. Τότε εσύ θα θυμώσεις και θα φτάσεις στο αντίθετο άκρο νοιώθοντας «τρελό θυμό». Ας βαθμολογήσουμε το συναίσθημα με -10.

Τότε η διαφορά που βιώνεις είναι 20.

Αν υποθέσουμε ότι κάνεις μία μετατροπή εντύπωσης στην χαρά και την κάνεις +5 και τον θυμό τον κάνεις -5, τότε η συνολική διαφορά θα είναι 10. Επομένως ο ψυχισμός σου θα κλυδωνιστεί λιγότερο.

Αναφέρει κάποιος συγγραφέας για το θέμα αυτό:
Ο έλεγχος είναι κάτι διαφορετικό. Ο σοφός μπορεί να είναι χα­ρού­μενος, όμως ποτέ γεμάτος από τρελή φρενίτιδα. λυπημένος αλλά ποτέ απελπισμένος και απογοητευμένος. Ήρεμος ανάμεσα στην βία, εγκρατής μπροστά στα όργια, αγνός ανάμεσα στην λαγνεία κλπ…
Πρέπει να προσπαθούμε να μην ταυτιζόμαστε ούτε με τα δυσάρεστα αλλά ούτε και με τα ευχάριστα γεγονότα της ζωής. Απώτερος σκοπός η «μη ταύτιση», η χριστιανική απάθεια (α στερητικό και πάθος). Σε αυτήν την κατάσταση μπορείς να βιώνεις τα γεγονότα χωρίς να συμμετέχεις ψυχολογικά και επομένως χωρίς να υποφέρεις.

Εκείνο που πρέπει λοιπόν να γίνει είναι πολύ απλό (και ως εκ τούτου πολύ δύσκολο να εφαρμοστεί). Πρέπει να διαλέγουμε τις εντυπώσεις που θα «φάμε» και θα πρέπει επιπλέον να τις «μασάμε καλά». Ακριβώς όπως κάνουμε και με το φαγητό.

Η εργασία αυτή λέγεται «μετατροπή εντυπώσεων».

Αλλά πως μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο; Θα προσπαθήσω να δώσω μία ιδέα για αυτό το σπουδαίο θέμα. Αν προσέξετε, μία ευχάριστη εντύπωση σας κάνει να ξεχνάτε μία δυσάρεστη. Με κάποιον μυστηριώδη τρόπο η μία εντύπωση φαίνεται ότι προκαλεί την αναίρεση της άλλης. Εδώ βρίσκεται και το κλειδί του όλου θέματος.

Όταν έρθει μέσω των αισθήσεών μας μία μορφή του εξωτερικού κόσμου, δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει αν είναι ευχάριστη ή δυσάρεστη. Εκείνο που πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι να την προλάβουμε στο σημείο της εισόδου στον ψυχισμό μας πριν γίνει «εν-τύπωση». Στο σημείο εισόδου έχουμε την δυνατότητα να την «μασήσουμε». Αυτό γίνεται εάν προσπαθήσουμε να αντιπαραθέσουμε διανοητικά μία μορφή αντίθετη με αυτήν που έρχεται από τα παράθυρα των αισθήσεων. Η παρακάτω ιστορία είναι αρκετά διαφωτιστική:

Ήταν κάποτε ένας φτωχός γεωργός που είχε έναν γιο. Καλλιεργούσε το χωράφι του χρησιμοποιώντας μία φοράδα που είχε αγοράσει με χίλιες δύο στερήσεις. Κάποια μέρα η φοράδα αφήνιασε και εξαφανίστηκε στο δάσος. Τότε όλοι οι χωρικοί είπαν:

-Πω πω, τι ατυχία! Τόσο φτωχός και του έτυχε αυτό, τώρα που σε λίγο αρχίζει το όργωμα.

Και εκείνος όταν τα άκουγε αυτά έλεγε:

-Και πως ξέρετε ότι ήταν για κακό;

Μετά από μερικές μέρες η φοράδα επέστρεψε και μαζί της ήταν και ένα άγριο αρσενικό, το οποίο και την άφησε έγκυο. Τότε οι χωρικοί άρχισαν να λένε:

-Πω πω τι τύχη! Τώρα έχει δύο άλογα και σε λίγο θα αποκτήσει και τρίτο.

Και εκείνος όταν τα άκουγε αυτά έλεγε:

-Και πως ξέρετε ότι ήταν για καλό;

Μετά από μερικές μέρες ο γιος του προσπάθησε να ημερέψει το αρσενικό άλογο. Αλλά εκείνο τον έριξε από την πλάτη του με αποτέλεσμα να του σπάσει το πόδι. Τότε πάλι όλοι οι χωρικοί είπαν:

-Πω πω, τι ατυχία! Πάνω που πήγε να του χαμογελάσει η τύχη του συνέβη αυτό το πράγμα.

Και εκείνος όταν τα άκουγε αυτά έλεγε:

-Και πως ξέρετε ότι ήταν για κακό;

Μετά από μερικές μέρες έφτασαν στο χωριό στρατιώτες και επιστράτευσαν όλους τους νέους γιατί είχε ξεκινήσει πόλεμος με το διπλανό βασίλειο. Φυσικά δεν πήραν τον γιο του γεωργού με το σπασμένο πόδι. Η ιστορία τελειώνει με το ότι ο γεωργός, πάντοτε, όταν έβλεπε ένα ευχάριστο γεγονός έλεγε: «Και πως ξέρετε ότι ήταν για καλό; Ενώ όταν έβλεπε ένα δυσάρεστο γεγονός έλεγε: «Και πως ξέρετε ότι ήταν για κακό;».

Αυτό είναι ένα παράδειγμα μετατροπής μιας εντύπωσης. Με αυτόν τον τρόπο μία όμορφη εντύπωση δεν μας γοητεύει και μία άσκημη εντύπωση δεν μας απο-γοητεύει.

Αυτό δεν σημαίνει ότι μία ευχάριστη εντύπωση θα πάψει να είναι ευχάριστη και το αντίθετο. Θα συνεχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας αλλά με τρόπο λίγο διαφορετικό από εκείνον που έχουμε συνηθίσει μέχρι τώρα. Έτσι θα αρχίσει να επικρατεί στον ψυχισμό μας φυσική και αυθόρμητη ηρεμία. Ο νους μας θα αρχίσει να είναι πιο χαλαρός, ενώ η ψυχική και σωματική ένταση θα αρχίσει να εξαφανίζεται. Και αυτό θα είναι το πρώτο βήμα στον δρόμο προς την εσωτερική ολοκλήρωση (για όποιον τουλάχιστον την ψάχνει).

Ελγίνεια μάρμαρα

Τελικά ἔκλεισε ἡ ψηφοφορία τῆς Guardian γιά τήν ἐπιστροφή τῶν μαρμάρων πού ἔκλεψε ὁ Ἔλγιν. Τελικά μπῆκαν στήν σελίδα τῆς ψηφοφορίας 380.000 ἐπισκέπτες, ψήφισαν οἱ 129,974 καί τά ἀποτελέσματα ἦταν 94,8% «Ναί» καί 5,2% «Ὄχι».

Περίπου τό 50% τῶν ψηφισάντων ἦταν ἀπό τήν Ἀθήνα καί μόνο τό 6% ἀπό τό Λονδίνο. Συνήθως οἱ Ἕλληνες ἐπισκέπτες τῆς ἐφημερίδας εἶναι τό 0,4% τοῦ συνόλου.

Μένει τώρα νά δοῦμε ἄν οἱ Ἄγγλοι θά ἐπιστρέψουν τήν «κότα μέ τό χρυσό αὐγό» στήν Ἑλλάδα. Τά μάρμαρα ἀποφέρουν πολλά χρήματα γιά κάτι τέτοιο.

Ἐξάλλου ἄν ἐπιστρέψουν τά μάρμαρα θά πρέπει νά ἀρχίσουν νά ἐπιστρέφουν καί τίς ὑπόλοιπες ἀρχαιότητες. Ἔτσι ἀνοίγει ὁ ἀσκός τοῦ Αἰόλου. Τά μουσεῖα τῆς «πολιτισμένης» Εὐρώπης θά ἔμεναν ἄδεια ἄν ἐπέστρεφαν τίς κλεμμένες ἀρχαιότητες στήν Ἑλλάδα, Αἴγυπτο, κεντρική Ἀμερική κλπ.

Τό πιθανότερο εἶναι ὅτι τά μάρμαρα τοῦ Παρθενώνα θά μείνουν γιά πολύ ἀκόμα στό Βρετανικό Μουσεῖο γιά νά συντροφεύουν τίς κερδοφόρες συνεστιάσεις πού γίνονται μέσα στήν αἴθουσα ὅπου ἐκτίθενται!

Εγώ και Συνείδηση

Η ψυχολογία σήμερα είναι πολύ της μόδας. Ο κάθε ένας (παρουσιαστές, δημοσιογράφοι και «μαϊντανοί» στα τηλεπαράθυρα) αυτο-τιτλοφορείται ψυχολόγος. Τα περιοδικά δημοσιεύουν συμβουλές πρόχειρα μεταφρασμένες από ξένα περιοδικά και γενικά το θέμα έχει καταντήσει κάτι σαν την μόδα της μαγειρικής.

Ειδικά με την διαχρονική μόδα των ανατολικών θρησκειών έχουμε κατακλυστεί από θεωρίες και βαρύγδουπα λόγια που κανείς δεν καταλαβαίνει πραγματικά τι εννοούν ή τι απαιτήσεις έχουν στην πραγματοποίησή τους.

Έτσι όλοι χρησιμοποιούν εκφράσεις-κλισέ που είναι «πιασάρικες» και εντυπωσιακές. Παράδειγμα «τα βρήκα με τον εαυτό μου» ή «έψαξα τα εσώψυχά μου» ή το «συνειδητοποίησα αυτό».

Ειδικά η τελευταία έκφραση δείχνει και το μέγεθος της τραγικής άγνοιας στην οποία είμαστε βυθισμένοι. Όλοι οι μεγάλοι πολιτισμοί (Ελληνικός, Αιγυπτιακός, Ινδικός οι πιο γνωστοί) και όλες οι αρχαίες και νεότερες θρησκείες έχουν σαν βάσει την αυτογνωσία και την συνειδητοποίηση. Και επειδή δεν είναι εύκολο να τα κάνεις αυτά τα πράγματα, οι πολιτισμοί αυτοί χάθηκαν γιατί έλειψε ο θεμέλιος λίθος τους.

Ακούγονται φράσεις που είτε δεν λένε απολύτως τίποτε (όπως η πρώτη) ή που δεν γίνονται τόσο εύκολα όσο λέγονται (όπως οι υπόλοιπες).

Λέει για παράδειγμα η αστρολόγος στο καθημερινό (ήμαρτον Κύριε!) ωροσκόπιο:

1) Οι βιωματικές εμπειρίες σας που σχετίζονται με την αισθηματική σας ζωή έρχονται στην επιφάνεια δημιουργώντας ανεξέλεγκτες εξελίξεις στην σχέση σας.

Πρόκειται για νεφελώδη έκφραση, χωρίς καμιά χρησιμότητα για την καθημερινότητα του ανθρώπου, που χρησιμοποιείται αποκλειστικά για να εντυπωσιάζει.

2) Αποφύγετε να κάνετε παρορμητικές κινήσεις που θα σας οδηγήσουν σε πολύ σοβαρά λάθη.

Ποιος έχει μελετήσει ποτέ τι είναι μία παρορμητική κίνηση, πως δρα αυτός παρορμητικά και με ποια διαδικασία μπορεί να σταματήσει την παρόρμηση;

3) Καλό θα είναι να μην πάρετε καμία απόφαση καθώς θα είστε αρκετά επηρεασμένοι βλέποντας τα πράγματα μονόπλευρα.

Ποιος έχει μάθει να μην βλέπει τα πράγματα μονόπλευρα; Ποιος μπορεί να μπει στην θέση του άλλου ώστε να δει μια άλλη άποψη; Ποιος μπορεί να ξεφύγει από την «παρόρμηση» να βλέπει τις καταστάσεις με τον τρόπο που τον συμφέρουν;

4) Στηρίξτε τη ζωή σας σε πιο γερές βάσεις.

Ποιος μπορεί να στηρίξει την ζωή του σε πιο γερές βάσεις όταν κανείς δεν ξέρει τι σημαίνει αυτό; Πόσο εύκολα αλλάζεις έτσι «τσάκα-τσάκα» την κοσμοθεωρία με την οποία μεγάλωσες για να αλλάξεις βάσεις στην ζωή σου;

5) Κάποια προβλήματα είναι πολύ πιθανό να προκύψουν με πρόσωπα από το οικογενειακό σας περιβάλλον. Διατηρήστε την ψυχραιμία σας.

Ποιος μπορεί έτσι απλά να διατηρήσει την ψυχραιμία του όταν τον πιέζουν οι καταστάσεις;

Ένα βασικός λόγος αυτού του μπερδέματος είναι οι έννοιες των λέξεων ΕΓΩ και Συνείδηση. Κανείς ουσιαστικά δεν ξέρει τι λέει αναφέροντας αυτές τις δύο λέξεις.

Πως είναι δυνατόν κάποιος για παράδειγμα να καπνίζει και ταυτόχρονα να λέει «έχω συνειδητοποιήσει ότι το κάπνισμα πειράζει την υγεία»;

Πως είναι δυνατόν να καπνίζεις και να λες στον μικρό «μην καπνίζεις γιατί πειράζει»;

Η έννοια  αυτών των δύο λέξεων θεωρείται ταυτόσημη, αλλά όμως δεν είναι. Πρόκειται για δύο τελείως αντίθετες και αντιμαχόμενες έννοιες και εσωτερικές καταστάσεις. Από αυτό το μπέρδεμα προέρχεται και η αδυναμία της σημερινής ψυχολογίας να δώσει λύσεις στα ανθρώπινα προβλήματα. Τα πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι αλκοολικοί. Μπορούν μετά από δυνατές προσπάθειες και μακρόχρονες ψυχοθεραπείες να καταφέρουν να κόψουν το ποτό.

Μπράβο τους ΑΛΛΑ!

Υπάρχει ένα μικρό αλλά σημαντικό ΑΛΛΑ, στο οποίο κανείς δεν δίνει προσοχή. Δεν μπορούν να ξαναπιούν καθόλου από εκεί και μετά. Ο λόγος είναι ότι θα ξαναεπιστρέψουν στην προηγούμενη κατάστασή τους. Μπόρεσαν να καταλάβουν (ΟΧΙ να συνειδητοποιήσουν) ότι το ποτό τους βλάπτει και έτσι μπόρεσαν να το κόψουν. Παραμένει όμως στον ψυχισμό τους ο παράγοντας που τους μετέτρεψε σε αλκοολικούς. Και αυτόν τον παράγοντα η ψυχιατρική είναι ανίκανη να τον εξαλείψει.

Και παρακαλώ μην αναφέρετε τον γνωστό σας που το κατάφερε αυτό, γιατί θα πρόκειται για την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.

Για την ριζική λύση του προβλήματος απαιτούνται μερικές απλές (αλλά δύσκολες στην κατανόηση) έννοιες. Και απαιτείται δράση που είναι ακόμη δυσκολότερη.

Ας πάρουμε τον Κώστα που έχει γίνει αλκοολικός (φυσικά αυτό ισχύει για κάθε πρόβλημα). Έχει αναπτύξει στον ψυχισμό του έναν Κώστα-προσωπικότητα που του αρέσει να πίνει. Καλύπτει όλα τα προβλήματά του πίνοντας. Κάθε φορά, με την επανάληψη, το «Εγώ πίνω» γίνεται όλο και ισχυρότερο. Στο τέλος ο Κώστας-«Εγώ πίνω» γίνεται τόσο ισχυρός, ώστε ανεξέλεγκτος καταλαμβάνει πλήρως τον ψυχισμό του και οδηγεί το άτομο στον αλκοολισμό.

Η πρώτη φάση απεξάρτησης είναι να καταλάβει ο Κώστας ότι το ποτό δημιουργεί προβλήματα. Τότε με μια σχετική πίεση ο Κώστας-«Εγώ πίνω» πέφτει από τον θρόνο του και «εξορίζεται» στα βάθη του ψυχισμού. Συνεχίζει όμως να υπάρχει αναγκάζοντας τον Κώστα να μη ξαναπιεί ούτε ένα ποτηράκι από εκεί και μετά. Διαφορετικά, με την παραμικρή αβλεψία της φρούρησης ο Κώστας-«Εγώ πίνω» θα ξαναπάρει την εξουσία και το άτομο θα ξαναπέσει στο ποτό.

Αυτό το λέει και η Καινή Διαθήκη με τον δικό της μοναδικό τρόπο:

«Όταν το ακάθαρτο πνεύμα βγει από τον άνθρωπο, γυρίζει σε ξερούς και άνυδρους τόπους. Τότε λέει: «ας γυρίσω στον οίκο μου» (δηλαδή στον άνθρωπο από τον οποίο έφυγε). Και όταν έλθει τον βρίσκει καθαρό, σκουπισμένο και σχολάζοντα (δηλαδή ήσυχο, κοιμισμένο, όχι επάγρυπνο). Και παίρνει άλλα επτά δαιμόνια μαζί του και γίνεται η κατάσταση του ανθρώπου χειρότερη από πριν» Κατά Ματθαίον κεφ.12, παρ.43-45.

Να το «Εγώ πίνω» του Κώστα, το οποίο σε πρώτη ευκαιρία θα ξαναβολευτεί μέσα στον ψυχισμό του.

Τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά εάν ο Κώστας είχε ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙ την κατάστασή του. Αυτό προϋποθέτει την διάλυση και τον θάνατο του «Εγώ πίνω». Τότε μέσα στον ψυχισμό του δεν θα υπήρχε κανένα «δαιμόνιο». Κανείς δεν θα περίμενε την ευκαιρία να εισβάλλει ξανά και ο Κώστας θα μπορούσε αν ήθελε να πιει χωρίς τον κίνδυνο να «ξανακυλίσει». 

Όσο όμως η έννοια του Εγώ ταυτίζεται με την έννοια της Συνείδησης, θα είναι αδύνατον να λύσετε ΡΙΖΙΚΑ οποιοδήποτε πρόβλημα έχετε.

Η παπαδιά (Γεώργιος Σουρής)

Η κυρά ενός παπά
ένα διάκο αγαπά
και πολύ μ' αυτόν τα έχει...
και ο άντρας της κοιτά
τα πολλά της χωρατά
και για τούτον πέρα βρέχει.
Επερνούσαν μια χαρά
έως ότου μια φορά
έγινε παπάς βαρβάτος
και ο διάκος, ο αφράτος.
Κι ο παπάς της ο φτωχός
διόλου δεν εφθόνησε,
και ο ίδιος μοναχός
τον εχειροτόνησε.
Τίγκι, τούγκ!... μεγάλη σχόλη.
"Άξιος!" φωνάζουν όλοι
νέοι, γέροι και παιδιά.
Μα με όλο της το νάζι
"Υπεράξιος!" φωνάζει

Η δύναμη του ΕΓΩ

Κάθε τόσο κάνω καταχωρήσεις σχετικά με τον πιο παραγνωρισμένο και πρακτικά άγνωστο τομέα της ανθρώπινης ψυχολογίας: το ΕΓΩ, το οποίο είναι τόσο αγαπητό, ώστε όλοι οι άνθρωποι το θεωρούν αναπόσπαστο τμήμα του εαυτού τους, το υπερασπίζονται και γεμάτοι υπερηφάνεια λένε: «Εγώ θέλω αυτό», «Εγώ θα κάνω εκείνο», «Εγώ είμαι έτσι».

Μάλιστα το ΕΓΩ έχει αναδειχθεί σε κάτι «θεϊκό», σε κάτι που θα πρέπει να αναζητάμε και να επιδιώκουμε την ταύτιση μαζί του.

Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι. Το ΕΓΩ ή καλύτερα θα έλεγα τα ΕΓΩ, δεν είναι παρά η διαστρεβλωμένη άποψη του εαυτού μας. Πρόκειται για τα ελαττώματα που φέρουμε στον εσωτερικό μας κόσμο. Πρόκειται για χιλιάδες προσωπικότητες που απαιτεί η κάθε μία το δικό της. Έτσι θυμώνουμε, ζηλεύουμε, κλέβουμε, σκοτώνουμε, λέμε ψέματα, γινόμαστε παχύσαρκοι, πεθαίνουμε από το κάπνισμα κλπ, κλπ, κλπ, και παρόλα αυτά θεωρούμε ότι είμαστε οι πιο σωστοί και τέλειοι άνθρωποι και επιπλέον ότι η οποιαδήποτε δράση μας είναι δικαιολογημένη.

Όλα τα παραπάνω μπορείτε να τα καταλάβετε καλύτερα από ένα ακραίο παράδειγμα, αυτό του Μάικλ Τζάκσον. Και από την οπτική αυτή γωνία μπορείτε να καταλάβετε και την δράση του παράξενου αυτού «ειδώλου» της μουσικής.

Το χρήμα, η δόξα και η δημοσιότητα δεν ήταν αρκετά για αυτόν. Δυσαρεστημένος (όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι) με τον εαυτό του ήθελε να είναι κάτι άλλο.

Κατάστρεψε το σώμα του, μπήκε σε μία ιδιότυπη φυλακή-κόλαση από πόνους, φάρμακα και εγχειρήσεις (ούτε στον ήλιο δεν μπορούσε να βγει χωρίς ομπρέλα) και τελικά πέθανε δυστυχής και παραμορφωμένος σε ηλικία πενήντα ετών.

Αν δεν ήταν τόσο εγωπαθής, θα μπορούσε να είναι ένας υγιής πενηντάρης μαύρος, που θα χαιρόταν την ζωή και τα πλούτη του τραγουδώντας, χορεύοντας και διασκεδάζοντας.

Αλλά ο εγωισμός του ήταν τεράστιος. Και το αγαπημένο του ΕΓΩ τον οδήγησε στον γνωστό δρόμο.

Λίγο πολύ όλοι γνωρίζετε για το γεγονός αυτό, αφού τα κοράκια των ΜΜΕ έχουν πέσει επάνω στο πτώμα και το ξεσκίζουν. Αλλά μερικές πληροφορίες νομίζω ότι θα ήταν ένα καλό τέλος για το άρθρο:

Τις τελευταίες μέρες της ζωή του, ο "βασιλιά της Ποπ" βρισκόταν σε άθλια κατάσταση.

Οι γοφοί, τα οπίσθια και τα μπράτσα του ήταν κατατρυπημένα, οι φλέβες του ήταν όλες σπασμένες, προφανώς από τις ενέσεις αναλγητικών και παυσίπονων που έκανε τρεις φορές την ημέρα εδώ και χρόνια, ενώ οι περισσότερες από 13 πλαστικές επεμβάσεις στις οποίες είχε υποβληθεί για να αλλάξει την εμφάνιση του, είχαν αφήσει το σώμα του παραμορφωμένο.

Ήταν 51 κιλά, καθώς έπασχε από νευρική ανορεξία. Ο ιατροδικαστής βρήκε το στομάχι του άδειο από τροφή, αλλά γεμάτο με χάπια που είχε πάρει πριν του γίνει η ένεση που προκάλεσε την ανακοπή.

Είχε χάσει όλα του τα μαλλιά, ενώ το κρανίο του κάλυπτε ένα λεπτό χνούδι και φορούσε περούκα όταν πέθανε. Η περιοχή πάνω από το αριστερό του αυτί ήταν εντελώς φαλακρή και έφερε ένα άσχημο σημάδι ως αποτέλεσμα ενός ατυχήματος που είχε το 1984, όταν τα μαλλιά του πήραν φωτιά στην διάρκεια ενός διαφημιστικού που έκανε για την "Pepsi Cola".

Το πρόσωπό του ήταν σημαδεμένο από πλήθος χειρουργικών ουλών από επεμβάσεις αισθητικής, η ράχη της μύτης του είχε εξαφανιστεί και η δεξιά πλευρά της είχε καταρρεύσει.

Τα συμπεράσματα για το "αγαπημένο ΕΓΩ" δικά σας.