Ερώτηση ηλιθίου

Διάβασα σέ καταχώρηση, πού θά φιλοξενήσω ὁλόκληρη αὔριο, ὅτι ὁ Τσίπρας:

Ἅ) Ἔβαλε βύσμα γιά νά ὑπηρετήσει στήν Ἀθήνα.

Β) Ἔχει μετοχές σέ κατασκευαστική ἐταιρία πού ἀναλαμβάνει κυρίως ἔργα τοῦ δημοσίου.

Ὄχι ὅτι στό ΠΑΣΟΚ καί στήν ΝΔ δέν ὑπάρχουν τέτοια παλικάρια, ἀλλά ΜΗΠΩΣ ὁ Σύριζά μας δουλεύει ΧΟΝΤΡΟΤΕΡΑ ἀπό τούς ὑπόλοιπους;

Λέω μήπως, γιατί ἀφοῦ ὁ Ἀλαβάνος εἶναι ὁ πλουσιότερος ἀπό τούς βουλευτές καί ὁ Τσίπρας εἶναι μέτοχος κατασκευαστικῆς, ΞΕΡΟΥΝ ΑΡΑΓΕ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΝΕΡΓΙΑ καί ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΖΕΙΣ ΜΕ 700 Εὐρώ;

Μπορεῖ νά εἶμαι καί ἠλίθιος. Ἐνημερῶστε μέ παρακαλῶ.

Τώρα καταλαβαίνω

Διαβάζω στο in.gr:
Πλούσια τα κοιτάσματα πετρελαίου στη Θάσο, διαπιστώνει η «Καβάλα Όιλ» (12/8/2004)
Τώρα καταλαβαίνω γιατί μας τήν πέφτουν οἱ Τοῦρκοι μόνιμα στό Αἰγαῖο ( ὄχι βέβαια γιά πέντε ψωρονήσια ἀλλά γιά τήν ὑφαλοκρηπίδα τῶν ὑδρογονανθράκων).
Τώρα καταλαβαίνω γιατί μας ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΜΕ ΠΟΛΕΜΟ οἱ Τοῦρκοι, ἄν ἀσκήσουμε τό δικαίωμά μας νά ἐπεκτείνουμε τά χωρικά μας ὕδατα ἀπό τά ἕξι μίλια στά δώδεκα (γιατί βέβαια τότε θά μείνουν ἐλάχιστα «διεθνῆ ὕδατα» τοῦ Αἰγαίου γιά ἐκμετάλλευση ἀπό ἄλλους).
Ἐκεῖνο πού δέν καταλαβαίνω εἶναι γιατί χρειάζονται τόσα χρόνια γιά τήν Ἑλληνική κυβέρνηση νά κάνει κάτι πού ἄλλες χῶρες θά εἶχαν κάνει 40 χρόνια πρίν.
Ὑπάρχουν πολλοί πού φωνάζουν ὅτι ἔχουμε μεγάλο ὀρυκτό πλοῦτο, πολύ πετρέλαιο καί ὅτι ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΗΝΟΥΝ νά τά ἐκμεταλλευτοῦμε. Φυσικά ὅλοι οἱ Ἕλληνες τούς θεωροῦν γραφικούς, ἐθνικιστές καί ὅτι ἄλλο κατεβάσει ἡ γκλάβα τῶν «προοδευτικῶν» πού ἔχουν σάν ἐπάγγελμα τήν λάσπη σέ ὅποιον πεῖ κάτι θετικό γιά τήν χώρα μας.
Τώρα καταλαβαίνω γιατί εἴμαστε οὐραγοί στήν Εὐρώπη παρά τά ἀναμφισβήτητα προτερήματά μας.
Γιατί καταντήσαμε ἠλίθια ἀμερικανάκια.

Μαγειρέψτε την ζωή σας (μετατροπή των εντυπώσεων)

Είναι συνηθισμένο το να πει κανείς «Δεν άντεξα άλλο και τα είπα χύμα».

Όμως το να σκας σαν βόμβα όταν «δεν μπορείς να τα κρατάς άλλο μέσα σου» είναι κακό.

Το να τα λες «χύμα και τσουβαλάτα» μόνο και μόνο για να τα βγάζεις από μέσα σου είναι επίσης κακό.

Πρόκειται για δύο άκρα που έτσι κι αλλιώς δημιουργούν προβλήματα και στο περιβάλλον σας και σε εσάς. Τα δύο αυτά άκρα προκαλούν ανισορροπία στα δύο είδη σχέσεων: τις σχέσεις με τους άλλους και την σχέση με το σώμα μας. Το πρώτο δημιουργεί τριβές και μίση στο περιβάλλον σας. Το δεύτερο δημιουργεί άγχος και αρρώστιες σε εσάς.

Τα δύο είδη αυτών των σχέσεων εξαρτώνται από ένα τρίτο είδος, το βασικότερο: την σχέση με τον εαυτό μας.

Η σχέση με τον εαυτό μας είναι συνήθως η χείριστη λόγω δύο παραγόντων:

1) Την λανθασμένη εξωτερική εκπαίδευση που πήραμε από μικροί, γεμάτη με πρέπει, φόβους και απαγορεύσεις «γιατί έτσι» χωρίς κανενός είδους κατανόηση. Παράδειγμα η συνεχής ενασχόληση με το «τι θα πουν οι άλλοι» λες και ο σκοπός της ζωής μας είναι να είμαστε αρεστοί στους γύρω μας.

2) Το διαστρεβλωμένο και αφύσικο ψυχολογικό εγώ που δρα ανεξέλεγκτα μέσα μας, δημιουργώντας παράλογες επιθυμίες και εντάσεις. Παράδειγμα είμαι λαίμαργος, τρώγω πολύ και αρρωσταίνω. Εδώ παίζεται το παιχνίδι με τις κάθε είδους έξεις: λαιμαργία, τσιγάρο, ποτό, ναρκωτικά, τζόγος κλπ.

Τα τρία είδη των σχέσεων, σωστά χρησιμοποιημένα, γίνονται ένας μοχλός για μετατροπή της ζωής μας μέσω της μετατροπής των εισερχόμενων στις αισθήσεις εντυπώσεων.

Πάνω σε αυτό «παίζεται» και όλο το παιχνίδι. Είναι φυσικά πολύ δύσκολο να κρατάει κανείς ισορροπίες σε αυτά τα πράγματα. Δύσκολο αλλά όχι και ακατόρθωτο.

Η ζωή έρχεται σε εμάς με την μορφή εντυπώσεων. Ένα «σήμα» εντυπώνεται μέσα μας και δημιουργεί μία αντίδραση στον ψυχισμό μας. Τότε αναγνωρίζουμε το σήμα-αιτία λέγοντας: δέντρο, σκύλος, νερό, καλό, κακό κλπ.

Με την σωστή μετατροπή των εντυπώσεων της ζωής δεν θα χρειάζεται ούτε να «έχεις μεγάλο στομάχι» ούτε και να δημιουργείς φασαρίες (που πολλές φορές αποβαίνουν εις βάρος σου).

Η σωστή μετατροπή των εντυπώσεων μοιάζει με την βαλβίδα ασφαλείας της χύτρας ταχύτητας, που εκτονώνει κατάλληλα την πίεση ώστε ούτε να λερώσει την κουζίνα με πιτσιλιές αλλά ούτε και να αφήσει το φαγητό αμαγείρευτο.

Απαιτείται μία σχολαστική ενασχόληση με τον εαυτό μας, αλλά και φυσικά πολύ περισσότερες πληροφορίες από τις λίγες που μπορούν να χωρέσουν σε ένα μικρό άρθρο. Κατά καιρούς στα διάφορα κείμενα που δημοσιεύω, εμπεριέχεται αυτή η ιδέα της μετατροπής, αν και ομολογώ ότι δεν είναι εύκολα αντιληπτή.

ROSS DALY...ΚΡΙΜΑ .........

Ο γνωστός μουσικός βάζει λουκέτο στο Εργαστήρι Λαβύρινθος λόγω έλλειψης χρηματοδοτήσεων.
Τα τελευταία χρόνια τις δραστηριότητες του Εργαστηρίου χρηματοδοτούσε ο δήμος Ν. Καζαντζάκη, ωστόσο φέτος τα ταμεία του δήμου είναι άδεια. Έτσι ο Ross Daly βάζει λουκέτο στο Εργαστήρι, που λειτουργεί και ως μουσείο, και αποτελεί σημείο αναφοράς της κρητικής παράδοσης.
Έτσι απαντάνε σε έναν άνθρωπο που από όλα τα μέρη του κόσμου, από όλες τις μουσικές και τα μουσικά όργανα επέλεξε την παραδοσιακή μουσική της Κρήτης και τη λύρα της. Μάλιστα εγκαταστάθηκε στον τόπο έμαθε πολλά για την κρητική μουσική, αλλά συνάμα δίδαξε...και αυτός με τη σειρά του τη κρητική μουσική όχι μόνο σε ντόπιους αλλά σε ανθρώπους από όλα τα μέρη του κόσμου!
Αυτή είναι η απάντηση σε έναν άνθρωπο που θέλησε να δείξει στον κόσμο την ομορφιά της Ελληνικής παράδοσης και εμείς του δείξαμε την άλλη όψη του....πολιτισμού μας!
Ο Ross Daly δε στάθηκε μόνο στη λύρα της Κρήτης. Σε ορισμένες περιπτώσεις την εξέλιξε κιόλας βάζοντας τον ήχο της λύρας σε άλλους ρυθμούς. Έχει ασχοληθεί με πάρα πολλά είδη μουσικής από όλο τον κόσμο, με πρώτη τη μουσική της Ινδίας όπου και έχει μελετήσει. Επιπλέον είναι δεξιοτέχνης πολλών οργάνων!
Πηγή: http://pentaedron-kafes.blogspot.com/2009/03/superfast.html

Επικίνδυνη αστυνομική βλακεία;

Όλοι μάθατε για το περιστατικό με την ληστεία που είχε τραγικό τέλος.

Πράγματι ήταν επικίνδυνη αστυνομική βλακεία. Αλλά μόνο από την άποψη της ηγεσίας. Ο άνθρωπος έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει. Όμως ήταν ΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΟΣ. Οι αστυνομικοί αναγκάζονται να αγοράζουν μόνοι τους τις σφαίρες για να πηγαίνουν στο σκοπευτήριο. Επομένως είναι λογικό ότι με τους μισθούς που παίρνουν είναι ζήτημα αν εξασκούνται καν, όπως θα έπρεπε να γίνεται.

Αντί να φωνάζει ο κάθε βλάκας για αστυνομική βλακεία θα έπρεπε να φωνάζεις για καλύτερη και πιο εκπαιδευμένη αστυνομία.

Κάποτε θα πρέπει να σταματήσει αυτό το κακό. Είναι πια καθεστώς ο κάθε ΑΛΗΤΗΣ (έλληνας ή ξένος) να παίρνει ένα όπλο και να πηγαίνει ανενόχλητος να κάνει ληστεία. Και υπάρχουν οι ανεγκέφαλοι που θέλουν την αστυνομία να είναι απούσα παντού.

Αν καθαρίσουν μερικούς ληστές (ή «επαναστάτες» όπως τους ονομάζουν κάποιοι του αριστερού χώρου), τότε θα «σφίξουν οι κώλοι».

Βαρέθηκα τους Παλαιοκώστες και τα κάθε λογής καθίκια που λυμαίνονται την πατρίδα μου.

Είναι κρίμα που σκοτώθηκε η κοπέλα. Αλλά τελικά την σκότωσε ο αλβανός. Έχει κανείς «προοδευτικός» να πει κάτι για αυτό; Το πιθανότερο είναι ότι θα πείτε πως φταίει ο αστυνόμος που έδρασε. Εγώ θα πω ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕ.

Και το δηλώνω από τώρα. Αν τύχει και σε κάποιο παρόμοιο περιστατικό φάω εγώ την σφαίρα ή κάποιος από την οικογένειά μου, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ του αστυνομικού, πάλι θα πω ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕ.

Προτιμώ αυτό από το να αισθάνομαι μόνιμα ξεβρακωμένος απέναντι σε ληστές, κουκουλοφόρους «επαναστάτες», τραπεζίτες, πολυεθνικές, τούρκους, αλβανούς, αμερικανούς και όλα αυτά τα αποβράσματα που ο καλός θεούλης δημιούργησε μόνο και μόνο για να υποφέρει ο κόσμος.

Σιχτίρι πια!

Να "είμαστε ο εαυτός μας" ή όχι;

Στην ζωή μας τα διάφορα γεγονότα μας έρχονται σε κύματα και θεωρούνται ευχάριστα και δυσάρεστα.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο μας έρχονται και τα συναισθήματα, τα οποία συνήθως εξαρτώνται από τα γεγονότα.
Πολλές φορές ακούτε την φράση «να είσαι ο εαυτός σου». Αυτό ακούγεται μεν ωραίο, αλλά εμπεριέχει την μεγαλύτερη ψυχολογική παγίδα στην οποία μπορεί να πέσει κάποιος. Το «να είσαι ο εαυτός σου» σημαίνει ταύτιση με το συναίσθημα που εμφανίζεται σε μία δεδομένη στιγμή. Με την λέξη ταύτιση εννοούμε ότι εσείς και το συναίσθημα είσαστε ένα πράγμα και το θεωρείτε δικό σας. Όμως δεν είναι έτσι.
Υποθέστε ότι έχετε καλή διάθεση και πηγαίνετε στην δουλειά. Εκεί συμβαίνει κάτι και ένα συνάδελφος σας επιτίθεται φραστικά. Εσείς τότε θα χάσετε την ευχάριστο συναίσθημα που ΤΥΧΑΙΑ είχατε το πρωί. Θα αισθανθείτε θυμωμένοι ή προσβεβλημένοι. Μετά από μία ώρα, ο συνάδελφος έρχεται και σας ζητάει συγνώμη λέγοντας ότι έσφαλλε. Ο θυμός σας θα φύγει και θα εμφανιστεί κάποιο άλλο συναίσθημα ΑΝΑΛΟΓΟ με όσα θα σας πει ο συνάδελφος. Κατόπιν θα πιάσετε κουβέντα για την γυναίκα του αφεντικού και θα κυριαρχηθείτε από το συναίσθημα ας πούμε της κακίας για τον προϊστάμενο.
Μέχρι σήμερα πιστεύατε ότι τα συναισθήματα είναι δικά σας. Αλλά αυτό΄δεν ισχύει.Το πιο πάνω απλοϊκό παράδειγμα δείχνει ότι τα συναισθήματα είναι ανεξέλεγκτα και εσείς είσαστε ΑΝΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΕΤΕ ΕΝΑ με το συναίσθημα που ξεπηδάει κάθε φορά. Αυτό είναι που ονομάζεται «ταύτιση με το συναίσθημα».
Πρέπει λοιπόν να προσπαθεί κανείς να μην γίνεται ένα με τα συναισθήματα (δηλαδή να μην ταυτίζεται με αυτά) και ο λόγος είναι απλός.
Σίγουρα σας έχει τύχει, υπακούοντας σε κάποιο συναίσθημα, να κάνετε την αντίστοιχη πράξη στην οποία σας υποκινεί χωρίς όμως να έχετε τα αποτελέσματα που περιμένατε. Μάλιστα κάποιες φορές μετανιώνετε για την πράξη σας.
Οπότε δεν αρκεί «να είσαι ο εαυτός σου» και να λειτουργείτε όπως επιτάσσει το κάθε συναίσθημα, αλλά θα πρέπει να κάνετε υπολογισμούς πριν από οτιδήποτε. Χρειάζεται ανάλυση του τι συμβαίνει, του πως αισθάνεστε, του τι σας σπρώχνει το συναίσθημά σας να κάνετε και του τι πιθανόν να συμβεί εάν το κάνετε. Έτσι «ξεφεύγετε από τον εαυτό σας» με αποτέλεσμα να δράτε σωστότερα στην επαφή σας με τους άλλους.
Με λίγα λόγια δεν πρέπει να είσαστε μόνιμα ο εαυτός σας και να κάνετε «ότι σας καπνίζει» αλλά να τα φέρετε όλα σε ισορροπία.
Βέβαια αυτό δεν γίνεται έτσι εύκολα όπως το περιγράφω, αλλά σαν ιδέα προς εφαρμογή αυτά είναι αρκετά για να αρχίσετε να το σκέφτεστε.

Επιτέλους και κάτι της προκοπής στην Ελλάδα

ΠΡΟΤΥΠΟ ΧΩΡΙΟ

Μαθήματα χρηστής Διακυβέρνησης προς άπαντες τους πολιτικούς.
Πρόκειται για ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριό που κατάφερε μετά από συστηματική προσπάθεια, όχι μόνο να σταθεί όρθιο, αλλά να γίνει πρότυπο ανάπτυξης. Για τη μεγάλη ανατροπή που έρχεται από την Ανάβρα του νομού Μαγνησίας.
Στις δυτικές πλαγιές της Οθρύος, σε υψόμετρο 1.000 μέτρων και σε απόσταση 40 χιλιομέτρων από την κοντινότερη κωμόπολη (τον Αλμυρό), οι 700 κάτοικοι, όλοι τους κτηνοτρόφοι, απολαμβάνουν εισοδήματα από 30 έως 100 χιλιάδες ευρώ και μια ποιότητα ζωής που μπορεί να συγκριθεί μόνο με την πλούσια Ελβετία. Εδώ ο κόσμος δεν φεύγει προς τα αστικά κέντρα, αλλά επιστρέφει στο χωριό του. Με ποσοστό ανεργίας στο μηδέν και με μέσο όρο ηλικίας τα 40 έτη, ο πληθυσμός διπλασιάστηκε μέσα στα τελευταία 15 χρόνια.

Οι υποδομές του υποδειγματικές: Το αιολικό πάρκο, που δίνει έσοδα 100...000 ευρώ ετησίως στην κοινότητα, τα τρία υπερσύγχρονα κτηνοτροφικά πάρκα που στεγάζουν το χειμώνα (όταν η Ανάβρα αποκλείεται από τα χιόνια) 25.000 ζώα, το πρότυπο σφαγείο, που θυμίζει χειρουργείο, το διώροφο πάρκινγκ των 60 θέσεων, το γυμναστήριο με τα τελευταίας τεχνολογίας μηχανήματα, τα γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ, το λαογραφικό μουσείο και φυσικά το περιβαλλοντικό-πολιτιστικό πάρκο, έκτασης 240 στρεμμάτων.

Η κοινωνική μέριμνα κατέχει πρώτιστη θέση: νηπιαγωγείο και δημοτικό του «κουτιού», αγροτικό ιατρείο (πάντοτε στελεχωμένο), δωρεάν στέγαση για τους δασκάλους και τους γιατρούς, «Βοήθεια στο σπίτι», σχεδιασμός για γηροκομείο, ακόμα και για πισίνα!

Ποιο είναι άραγε το μυστικό της επιτυχίας; Πώς μια μειονεκτική περιοχή κατάφερε το «θαύμα»;

Η μάχη με τη μιζέρια άρχισε τις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν τα ηνία της κοινότητας πήρε ο Δημήτρης Τσουκαλάς, ένας άνθρωπος που άφησε την Αθήνα για να γυρίσει στο χωριό του και να προσφέρει στη γενέτειρά του. Με ένα διάλειμμα 4 χρόνων, είναι από τότε κοινοτάρχης της Ανάβρας.

Η κατάσταση που συνάντησε ήταν απελπιστική. Τα γελάδια, οι χοίροι και τα πρόβατα κυκλοφορούσαν ελεύθερα στο χωριό. Στους χωματόδρομους. Δεν υπήρχε πουθενά άσφαλτος. Το χειμώνα περπατούσες μέσα στη λάσπη, το καλοκαίρι η σκόνη σε έπνιγε.
«Προτεραιότητά μας ήταν η κατασκευή κτηνοτροφικών πάρκων, για να μπει τέλος στην αναρχία που επικρατούσε. Με φως, νερό και σωστή δόμηση, σταβλίζουν τα ζώα τους το χειμώνα. Τους υπόλοιπους μήνες βόσκουν ελεύθερα στα βουνά. Αυτός είναι και ο λόγος που το κρέας τους φημίζεται για την ξεχωριστή γεύση του. Η κτηνοτροφία είναι η πηγή των εισοδημάτων στην Ανάβρα», λέει ο πρόεδρος της κοινότητας. «ΙΣΩΣ εγώ είμαι ο πιο φτωχός του χωριού, αφού η σύνταξη που παίρνω από τη ΔΕΗ, όπου έφυγα με το βαθμό του επιθεωρητή, κυμαίνεται στα 2.500 ευρώ».
Βάσεις ανάπτυξης
Η πρόοδος συνεχίστηκε με την κατασκευή του σφαγείου βιολογικής γραμμής, το μοναδικό δημόσιο στην Ελλάδα, με πιστοποίηση από τη ΔΗΩ. Έτσι μπήκε τάξη και δημιουργήθηκε η βάση για την ανάπτυξη της βιοκτηνοτροφίας, με συνέπεια οι παραγωγοί να κερδίζουν σημαντικά ποσά από τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με χρήματα της οποίας έγιναν οι παραπάνω υποδομές.

Ξύπνιος, σχολαστικός και με όραμα ο πρόεδρος παρακολουθεί ανελλιπώς κάθε κοινοτικό πρόγραμμα και το εκμεταλλεύεται δεόντως. Το μεγαλύτερο επίτευγμά του, όπως λέει ο ίδιος, είναι ότι κατάφερε να αλλάξει τη νοοτροπία των συγχωριανών του. Στην αρχή έφεραν αντιρρήσεις στα σχέδιά του, αλλά με επιμονή και υπομονή τούς έπεισε.
Τώρα τους καλεί να δημιουργήσουν τυποποιητήρια για τα προϊόντα τους, ώστε να ολοκληρωθεί το φάσμα της βιολογικής παραγωγής.

Η Ανάβρα δεν βάσισε την ανάπτυξή της στο κράτος. Ήθελε έσοδα δικά της. Έτσι, πριν από τρία χρόνια ολοκλήρωσε το έργο του αιολικού πάρκου, με τις 20 ανεμογεννήτριες και ανάδοχο την ισπανική εταιρία Gamesa.

Έσοδα
Το ρεύμα το αγοράζει η ΔΕΗ, ενώ η κοινότητα για τη χρήση του χώρου, που της ανήκει, εισπράττει έως και 100.000 ευρώ το χρόνο. Υπό δημοπράτηση βρίσκεται και η ανάπτυξη υδροηλεκτρικού εργοστασίου, από το νερό των πηγών της Ανάβρας. Από εκεί θα εισπράττονται άλλες 100.000 ευρώ.

Η επιστροφή στις ρίζες είναι μια σταθερή πολιτική για τον κ. Τσουκαλά. Για να ενισχυθεί κι άλλο ο πληθυσμός, έκανε επέκταση του οικισμού και δίνει οικόπεδα σε άστεγους δημότες στο μισό της αντικειμενικής τους αξίας και με αποπληρωμή σε 5 δόσεις.
Μετανάστες σε... ορεινό παράδεισο

«Δεν μας λείπει τίποτα. Εγώ, παρόλο που γεννήθηκα στην Αθήνα, ήρθα στο χωριό των γονιών μου, μόλις γνώρισα εδώ, κατά τη διάρκεια των διακοπών, το σύζυγό μου τον Παναγιώτη. Κάναμε τρία παιδιά. Δουλεύουμε με τον άνδρα μου φροντίζοντας τα 100 γελάδια που έχουμε. Πηγαίνουμε γυμναστήριο, πίνουμε τα τσιπουράκια μας στις 5 ταβέρνες του χωριού και αν θέλουμε νυχτερινή ζωή πεταγόμαστε μέχρι τον Δομοκό ή τον Αλμυρό», λέει η Νίκη Μηλιώνη.

Οι ηλικιωμένοι αισθάνονται ασφάλεια με τη μόνιμη παρουσία της αγροτικής γιατρού. Η Ελένη Τριανταφύλλου δέχεται 8 με 9 άτομα καθημερινά στο ιατρείο. Πήγε στην Ανάβρα στις 5 Αυγούστου και για τους επόμενους 9 μήνες που θα μείνει εκεί νιώθει τυχερή που βρέθηκε σε ένα τόσο φιλικό περιβάλλον. Μάλιστα, δεν επιβαρύνεται από την τσέπη της, γιατί μένει σε διαμέρισμα που της παραχώρησε η κοινότητα (όπως και οι τρεις δάσκαλοι).

Ο Αποστόλης Καπέλος και ο Πολύζος Κανατούλης είναι δυο νέοι κτηνοτρόφοι. Παίκτες στην ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού (Α.Ο. ΟΘΡΥΣ), κάθονται στο καφενείο και συζητούν πώς θα αντιμετωπίσουν τον ΔΟΜΟΚΟ, την ισχυρότερη ομάδα της περιοχής. Περηφανεύονται για την προαγωγή στην Α' Ερασιτεχνική, αλλά και για τα επιτεύγματα του χωριού τους. «Να πάτε να δείτε το περιβαλλοντικό πάρκο», μας λένε.

Συναντάμε έναν παράδεισο. Αιωνόβια πλατάνια, σε μια διαδρομή πέντε χιλιομέτρων, με γεφύρια, παιδικές χαρές, πετρόκτιστη διακόσμηση και με τους λαγούς και τα ελάφια να ξεπετάγονται μέσα από τα ξέφωτα, με φόντο τον υδάτινο κόσμο του Ενιππέα (παραπόταμου του Πηνειού).

Εδώ κρατάει ακόμα το έθιμο της δρυστέλας, όπου οι νοικοκυραίοι πλένουν ρούχα και χαλιά με τα ορμητικά νερά των πηγών. Μια περιφραγμένη έκταση, συνολικού εμβαδού 240 στρεμμάτων, που αποτελεί ταυτόχρονα και μουσείο παράδοσης. Άλλη μια ευκαιρία για να εισπράττει η κοινότητα έσοδα, καθώς πολλά σχολεία εκδηλώνουν ενδιαφέρον για επίσκεψη και αναμένεται να μπει συμβολικό εισιτήριο για τα έξοδα συντήρησής του.

Το πλέον μεγαλόπνοο σχέδιο, αυτή την περίοδο, είναι η επικείμενη εγκατάσταση συστήματος τηλεθέρμανσης. Με προϋπολογισμό 1.700.000 ευρώ (από ευρωπαϊκά κονδύλια) και με μελέτη από το ΤΕΙ Κοζάνης η Περιφέρεια έχει πει ήδη το «ναι».
Ένας κεντρικός λέβητας θα τοποθετηθεί στο πάνω μέρος του χωριού και από εκεί θα διοχετεύονται υπόγειοι αγωγοί από τους δρόμους της Ανάβρας με καυτό νερό. Το κάθε σπίτι θα συνδέεται με το σύστημα και θα έχει ολόκληρο το χειμώνα ζεστό νερό και θέρμανση, με μια ελάχιστη επιβάρυνση. Θα λειτουργεί με την καύση βιομάζας (κοπριές των ζώων, ξερά φύλλα, άχυρο κ.ά).