Ἀμάν μέ αὐτά τά chain letters

Σταματῆστε πιά αὐτήν τήν ἱστορία μέ τά λεφτά πού μοιράζει ἡ Microsoft. Κάθε μέρα μου ἔρχονται στό ταχυδρομεῖο δυό μέ τρείς (κατά μέσον ὄρο) προωθήσεις.
Εἶναι δυνατόν νά πιστεύετε ὅτι ἡ Microsoft κάθεται νά παρακολουθεῖ τήν πορεία ἑνός chain letter καί μετά νά σέ πληρώνει γιά τήν προώθηση; Ἀφῆστε πού δέν ὑπάρχει καμιά λογική στό γιατί πρέπει νά πληρώσει.
Μήπως αὐτή σας ἔστειλε τό μήνυμα μέ τήν ὑπόσχεση αὐτή; ΟΧΙ. Ἁπλά κάποιος ἔγραψε ὅτι θά γίνει ἔτσι. Ἀκριβῶς σάν τά μηνύματα τοῦ τύπου «ἄν δέν στείλεις αὐτό τό γράμμα θά πάθεις αὐτό. Ὁ τάδε…». Κανείς δέν ἔκατσε ποτέ νά σκεφτεῖ ὅτι δέν ὑπάρχει κανένα γράμμα ἀλλά μόνο οἱ ἐπιπτώσεις ἐάν δέν τό στείλεις!
Καί καλά, κάποιος μπορεῖ νά τό στείλει «καλοῦ κακοῦ» μήπως καί σπάσει ὁ διάολος τό ποδάρι του καί πάρει λεφτά ἀπό τήν Microsoft.
Γιατί δέν κάνετε τουλάχιστον ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ;
Πῶς ἐπιτρέπετε νά κυκλοφοροῦν στό διαδίκτυο 50 καί 100 ἤ καί παραπάνω διευθύνσεις ταυτόχρονα; Βάσει ποιᾶς λογικῆς ἐκθέτετε τά ἄτομα πού ἔχετε τίς διευθύνσεις τους σέ ἐπιπλέον κίνδυνο γιά spam καί ἄλλα σχετικά; Δέν ἀρκοῦν τά ὅσα τραβᾶμε ἤδη;
Λίγη ἁπλή λογική ρέ παιδιά!

Δημοψήφισμα για την Μακεδονία

Δημοψήφισμα για την Μακεδονία
Ἔχω ἀναφέρει ξανά για αὐτό τό Ἀμερικανικό site ὅπου γίνεται δημοσκόπηση γιά τό ἄν ἡ Μακεδονία εἶναι Ἑλληνική ἤ ὄχι.
Πρίν μερικές μέρες τό ποσοστό ἐκείνων πού εἶχαν ψηφίσει ὅτι ἡ Μακεδονία εἶναι ἑλληνική ἦταν στό 70%. Τώρα ἔχει πέσει στό 50%. Ἄν καί δέν ἔχει σημασία ἡ ἔκβαση, γιατί ἔτσι κι ἀλλιῶς οἱ Ἀμερικάνοι θά συνεχίσουν τήν ἴδια πολιτική, κάντε μία προσπάθεια.
Μπεῖτε, ψηφίστε καί διαδῶστε τό σέ ὅσους ξέρετε
Εἶναι πολύ ἁπλό. Οὔτε ὄνομα πρέπει νά βάλετε, οὔτε στοιχεῖα, οὔτε τίποτα. Πατᾶτε μόνο τό Yes καί μετά βλέπετε τό μέχρι τώρα ἀποτέλεσμα.

Εικαστική παρέμβαση

Στήν Θηβῶν, ὅπως πηγαίνουμε ἀπό τό Αἰγάλεω πρός τό Περιστέρι καί στό δεξί μας χέρι βρίσκεται ἕνα μικρό παρκάκι μέ ἕνα ξερό δέντρο. Κάποιος ἄγνωστος καλλιτέχνης σκάλισε στό δέντρο δυό ἀνθρώπινες μορφές, δίνοντας μία νότα ζωντάνιας στήν συνήθως ἄχαρη πόλη μας.

Ἐλπίζω καί ἄλλοι νά μιμηθοῦν τό παράδειγμά του ὥστε τά πάρκα μας νά μήν εἶναι μόνο θλιβεροί κρύοι χῶροι μέ χορτάρι, πού χρησιμεύουν γιά σκουπιδότοποι.

Oδηγίες κατασκευής ανατομικού μαξιλαριού

Εἶναι συνηθισμένο νά ἔχετε πρόβλημα στόν ὕπνο σας. Ξυπνᾶτε μέσα στόν ὕπνο σας μουδιασμένοι γιά νά ἀλλάξετε πλευρό. Σηκώνεστε μέ πιασμένο σβέρκο καί ὤμους ἤ «σκεβρωμένοι» ἀπό τήν μέση σας.
Ἐκεῖνο πού λείπει βέβαια εἶναι ἡ σωστή φυσική κατάσταση. Ἀλλά ὅσο περνάει ὁ χρόνος εἶναι ὅλο καί δυσκολότερο νά μπορεῖ κάποιος νά ἔχει τήν φυσική κατάσταση πού εἶχε ὅταν ἦταν πιτσιρίκι.
Ἐδῶ μπαίνει ἡ νέα τεχνολογία. Ἔχουν δημιουργηθεῖ μαξιλάρια, τά ὁποῖα μποροῦν νά στηρίζουν τόν σβέρκο σας καί νά σᾶς ἐπιτρέπουν ὄχι μόνο ἕναν εὐχάριστο ὕπνο ἀλλά καί καλό ξύπνημα. Ἔχω δοκιμάσει κάποια ἀπό αὐτά. Τά μαξιλάρια ὅμως ἔχουν δυό σοβαρά μειονεκτήματα:
Πρῶτον εἶναι πολύ ἀκριβά.
Δεύτερον πολλές φορές δέν ταιριάζουν ἀκριβῶς στό σχῆμα καί τό μέγεθος τοῦ σώματός σας.
Ἑπομένως ἡ καλύτερη λύση εἶναι νά κατασκευάσετε ἐσεῖς οἱ ἴδιοι τό δικό σας. Μήν τρομάζετε. Ἡ κατασκευή εἶναι ἁπλούστατη καί δέν χρειάζεται νά «πιάνουν τά χέρια σας».Ἀκολουθῆστε τίς ὁδηγίες καί δεῖτε τίς εἰκόνες.
Πάρτε ἕνα μαξιλάρι πού νά σᾶς βολεύει στό πάχος καί στό πόσο μαλακό εἶναι. Ἔπειτα πάρτε μία πετσέτα καί τυλίξτε την σέ ρολό.
Βάλτε τήν πετσέτα μέσα στήν μαξιλαροθήκη παράλληλα μέ τό μαξιλάρι. Στήν φωτογραφία δέν φαίνεται πολύ καλά ἄν καί διάλεξα τήν πιό διαφανή μαξιλαροθήκη πού βρῆκα.
Ὅταν ξαπλώσετε θά βάλετε τήν πετσέτα στόν σβέρκο. Θά δημιουργήσει ἕνα «ἀνάχωμα» πού θά στηρίξει τόν σβέρκο σας κατά τήν διάρκεια τοῦ ὕπνου.
Μπορεῖτε νά ἀλλάξετε τό μέγεθος του κυλίνδρου τῆς πετσέτας ἀνάλογα μέ τόν σωματότυπό σας, γιά νά φτιάξετε τήν «κόντρα» πού σας βολεύει.
Ἄντε καλή κατασκευή καί καλούς ὕπνους!

Μόλυνση

Γνωρίζετε ὅτι ἕνα ΛΙΤΡΟ ΛΑΔΙΟΥ μπορεῖ νά μολύνει σχεδόν ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΛΙΤΡΑ ΝΕΡΟΥ;

Γνωρίζετε ὅτι ἡ ποσότητα αὐτή καλύπτει τίς ἀνάγκες ἑνός ἀτόμου σέ νερό γιά 14 χρόνια;

Καταλαβαίνετε τώρα τί γίνεται μέ τά λάδια πού πετάγονται ἀσύστολα ἀπό τά συνεργεῖα ἀλλά καί ἀπό ἐμᾶς ἀπό δῶ κι ἀπό κεῖ.

Αυστραλία- Κορυφαίο βραβείο Φυσικοχημείας σε Ελληνίδα καθηγήτρια

26 Φεβρουαρίου 2009
Η Σούλα Μπένετ, (Παναγιωτίδη), βραβεύτηκε από την BHP Billiton ως η καλύτερη καθηγήτρια Φυσικοχημείας της Αυστραλίας. To βραβείο αυτό θεωρείται και είναι το κορυφαίο βραβείο καθηγητές Φυσικοχημείας στην Αυστραλία.
Καθηγήτρια του κρατικού γυμνασίου-λυκείου της Μελβούρνης Northcote High για 20 ολόκληρα χρόνια, η κ. Μπένετ δηλώνει οπαδός της δημόσιας εκπαίδευσης.
Είναι η δασκάλα που πριν από ένα περίπου χρόνο πήρε τους μαθητές της και ταξίδεψε μαζί τους στη NASA, προκειμένου, όπως λέει η ίδια, τα παιδιά που αγαπούν τις θετικές επιστήμες "να δουν την αγάπη τους να παράγει έργο".
Από το 2001 που ανέλαβε την θέση της υπεύθυνης Μαθημάτων Θετικής Κατεύθυνσης στο σχολείο, οι τάξεις των μαθητών των τελευταίων δύο τάξεων Γυμνασίου που επιλέγουν τις θετικές επιστήμες διπλασιάστηκε.

http://omogeneia.ana-mpa.gr/press.php?id=5362

Αποχαιρετισμός στην Ελλάδα

Μακάρι ο κύριος πρέσβης να μπορούσε να κάνει και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους να δουν εκείνο που είδε αυτός.
Μακάρι να μπορούσε να αλλάξει αυτήν την αλαζονική μισελληνική πολιτική τους, αν και πρακτικά φταίμε εμείς για αυτό.
Μακάρι κάποτε να αποδοθεί δικαιοσύνη για όλα αυτά τα δεινά που υποφέρει ο κόσμος εξαιτίας των πολιτικών.

Αποχαιρετισμός στην Ελλάδα

Επιστολή του απερχόμενου Βρετανού Πρέσβη, κ. Σάιμον Γκας, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή της Κυριακής» (28/12/2008)

Γράψε αν μπορείς στο τελευταίο σου όστρακο
τη μέρα τ' όνομα τον τόπο
και ρίξε το στη θάλασσα για να βουλιάξει.
Γιώργος Σεφέρης
Γυμνοπαιδία - Σαντορίνη

Σε λίγες μέρες η γυναίκα μου κι εγώ αφήνουμε την Αθήνα ύστερα από οκτώ ευτυχισμένα χρόνια στη χώρα σας - πρώτα στη δεκαετία του '80 και για δεύτερη φορά αυτά τα τελευταία χρόνια. Η Ελλάδα ήταν καλή μαζί μας. Μας χάρισε τον πρώτο μας γιο, που γεννήθηκε εδώ πριν από 23 χρόνια. Μας χάρισε πολλούς φίλους. Μας χάρισε πολλές στιγμές ευτυχίας. Και ποτέ, μα ποτέ δεν μας άφησε να πλήξουμε.
Η Ελλάδα και οι Έλληνες ασκούν έντονη επίδραση στους ξένους. Ο Βρετανός συγγραφέας Lawrence Durrell έγραψε: «Άλλες χώρες μπορούν να σε κάνουν να ανακαλύψεις έθιμα ή παραδόσεις ή τοπία. Η Ελλάδα σου προσφέρει κάτι πιο σκληρό: την ανακάλυψη του εαυτού σου». Στην Ελλάδα εμείς οι Βορειοευρωπαίοι αφήνουμε πίσω μας λίγη απ' την ψυχραιμία και την επιφυλακτικότητά μας και γινόμαστε πιο εξωστρεφείς, αναζητάμε πιο πολύ τη συντροφιά των άλλων ανθρώπων. Δεν εκπλήσσομαι που η λέξη privacy δεν μεταφράζεται ακριβώς στα Ελληνικά. Αλλά, πάλι, ούτε η λέξη παρέα μεταφράζεται στα Αγγλικά.
Η Ελλάδα άναψε τον πόθο του ταξιδιού σε γενιές και γενιές Βρετανών, και η Μαριάν κι εγώ προσπαθήσαμε να ακολουθήσουμε τα βήματά τους. Η μυρωδιά του καπνού του ξύλου που καίγεται ένα φθινοπωρινό απόγευμα στην Ήπειρο, τα λιβάδια με τ' αγριολούλουδα στην Πελοπόννησο την άνοιξη, τα κρυστάλλινα γαλανά νερά του Ιονίου το καλοκαίρι είναι μερικές από τις αναμνήσεις που θα πάρουμε μαζί μας φεύγοντας.
Οι Ζουλού λένε ότι οι άνθρωποι είναι άνθρωποι μέσα από άλλους ανθρώπους. Η Ελλάδα δεν θα σήμαινε τόσα πολλά για μας αν δεν υπήρχαν οι άνθρωποι που γνωρίσαμε εδώ. Η γιαγιά που μας φίλεψε ροδάκινα απ' το καλάθι της όταν χάλασε το αυτοκίνητο της παρέας μας, στη Θεσσαλία το 1975. Το ζευγάρι που μας παραχώρησε το διαμέρισμά του, παρόλο που μόλις μας είχε συναντήσει, στο Ρέθυμνο το 1984. Ο ταξιτζής στη Χίο, το 1992, που όταν ο γιος μου ο Κρίστοφερ ζαλισμένος από το ταξίδι έκανε εμετό κι έκανε χάλια και το ταξί και τον ίδιο, αυτός ανησυχούσε μόνο αν ήταν εντάξει το παιδί. Θα μας λείψουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι στην Ελλάδα, που μας έδωσαν τη φιλία τους και τη συντροφιά τους.
Θα θέλαμε επίσης, η Μαριάν κι εγώ, να ευχαριστήσουμε όλους αυτούς που ήταν τόσο επιεικείς και συγχωρητικοί όσο εμείς κατακρεουργούσαμε την ελληνική γλώσσα. Θέλω να ζητήσω ιδιαιτέρως συγγνώμη από μια κυρία που γνώρισα σε μια δεξίωση πριν από λίγα χρόνια. Τη ρώτησα τι δουλειά έκανε ο άντρας της. Μου απάντησε ότι ήταν γεωπόνος. Δυστυχώς, μπέρδεψα τη λέξη γεωπόνος με τη λέξη Γιαπωνέζος. Καθώς η συζήτηση προχωρούσε, διαπίστωσα με έκπληξη ότι δεν ήξερε σχεδόν τίποτε για την Ιαπωνία. Και καθώς επέμενα με τις ερωτήσεις μου για τον ιαπωνικό πολιτισμό, έβλεπα σιγά σιγά τον πανικό να φουντώνει στα μάτια της.
Θα ήθελα ακόμη να ζητήσω συγγνώμη κι από τον προσβεβλημένο εκείνον υπουργό, που παρέμεινε ατάραχος όταν τον ρώτησα πώς σκόπευε να αντιμετωπίσει όλες τις προσκλήσεις και όχι τις προκλήσεις του τομέα ευθύνης του. Τώρα ήρθε ο καιρός να πάμε σε μιαν άλλη χώρα. Χαιρόμαστε με την προοπτική των νέων εμπειριών, των νέων ενδιαφερόντων που πάντα φέρνει ένα νέο διπλωματικό πόστο. Όπως λέει κι ο ποιητής:
«Πολλά τα καλοκαιρινά πρωινά να είναι
που με τι ευχαρίστηση, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένες πρωτοϊδωμένους»
Αλλά, δεν θα είναι Ελλάδα.
Αυτό για το οποίο μπορούμε να είμαστε σίγουροι είναι ότι θα επιστρέψουμε. Δεν νομίζουμε ότι η Ελλάδα μας έχει δώσει ακόμη την άδεια να την εγκαταλείψουμε οριστικά. Και όταν επιστρέψουμε δεν θα το κάνουμε μόνο για τους ανθρώπους ή για το τοπίο, αλλά και γιατί η Ελλάδα είναι μια χώρα που θαυμάζουμε για πάρα πολλά πράγματα.
Αλλά αυτό που ιδιαίτερα θαυμάζουμε εδώ είναι η σημασία που δίνουν οι Έλληνες στους οικογενειακούς δεσμούς και τη φιλία, την επιμονή σας να χαίρεστε τη ζωή, την ανοιχτόκαρδη διάθεση σας, τη γενναιοδωρία σας και την αίσθηση αξιοπρέπειας και ευπρέπειας. Το ταλέντο των Ελλήνων ξεχειλίζει σε κάθε τομέα, από τις καλές τέχνες ώς τον κάθε χώρο δουλειάς και δημιουργίας. Ένα από τα προνόμια που είχα ως πρέσβης στην Ελλάδα ήταν η ευκαιρία που μου έδωσε να συναντήσω τόσους προικισμένους, ζωντανούς ανθρώπους από φοιτητές μέχρι δισεκατομμυριούχους.
Ομολογώ ότι ακόμη και τώρα, μετά οκτώ χρόνια στην Ελλάδα, υπάρχουν ακόμη μερικά πράγματα που δεν καταλαβαίνω. Δεν καταλαβαίνω την ελληνική μανία να βουτάνε όλοι στη θάλασσα κάθε φορά που η θερμοκρασία ανεβαίνει πάνω από τους δέκα βαθμούς. Εγώ μεγάλωσα σε μια χώρα που η θάλασσα ήταν κρύα και γκρίζα και, γενικώς, έπρεπε να αποφεύγεται. Δεν καταλαβαίνω γιατί τα κινητά είναι τόσο δημοφιλή, ενώ τόσες και τόσες Ελληνίδες σε διακοπές έχουν τη συνήθεια να φωνάζουν τόσο δυνατά και σε τόσο ψηλές νότες ώστε οι φωνές τους να σκίζουν τον αιθέρα και λόγγοι και ραχούλες να αντηχούν «έλα Τούλααα...». Θαυμάζουμε το πάθος των Ελλήνων για προσωπική ελευθερία και ελευθερία του λόγου. Ακόμη δεν έχω καταλάβει τα παραθυράκια στην τηλεόραση. Πώς καταλαβαίνει ο ένας τι λέει ο άλλος όταν όλοι μιλούν ταυτόχρονα; Ο στρατηγός Ντε Γκολ αναρωτήθηκε κάποτε πώς είναι δυνατόν να κυβερνήσει κανείς μια χώρα που παράγει 246 διαφορετικά είδη τυριών. Αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να κυβερνήσει κανείς μια χώρα που έχει σχεδόν τόσους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς όσα τυριά έχει η Γαλλία. Αυτό που καταλαβαίνω και ξέρω καλά είναι ότι η Μαριάν και εγώ αισθανόμαστε τεράστια τρυφερότητα, ευγνωμοσύνη και θαυμασμό για μια χώρα που μας φέρθηκε τόσο καλά.
Σ' ευχαριστώ, Ελλάδα.