Τά δανικά (ὄχι δανεικά) Ἐλγίνεια

Στήν διάρκεια τῆς χούντας, ἀρκετά ἔργα τοῦ Μίνου Ἀργυράκη διασκορπίστηκαν λόγω τῶν ἀναγκαστικῶν περιπλανήσεών του σέ Λονδίνο, Παρίσι, Ἱσπανία καί Δανία. Ἕνας διακεκριμένος Δανός εἶχε πεῖ: «Ἐμεῖς ἐδῶ ἐκτιμᾶμε αὐτά τά ἔργα σάν τά Ἐλγίνεια Μάρμαρα... Πῶς εἶναι δυνατόν νά τά ἐπιστρέψουμε στήν Ἑλλάδα;»

Ξέρει κανείς μας ποιός ἦταν ὁ Μίνως Ἀργυράκης;

Πάντως ζέν πρεμιέ, ποδοσφαιριστής ἤ στάρ δέν ἦταν…
ΑΝ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΑΡΓΥΡΑΚΗ, ΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΑΦΟΥΝ ΠΟΤΕ ΤΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΓΙΝ ΜΑΡΜΑΡΑ;

Νά σᾶς χέσω γιά Ἕλληνες

Ἡ Ἄμυ Μίμς, σέ ἡλικία 14 ἐτῶν, σέ λύκειο στό Παρίσι, ἄκουσε τόν καθηγητή της νά λέει ὅτι τά ἀγόρια θά μάθουν Ἀρχαῖα Ἑλληνικά ἐνῶ τά κορίτσια θά κάνουν οἰκιακά. Τό ἀποτέλεσμα ἦταν μία παθιασμένη προσπάθεια ἐκμάθησης τῆς γλώσσας μας στό Χάρβαρτ καί στήν Ὀξφόρδη, μέ καθηγητές ἀνθρώπους πού εἶχαν ἀγάπη (μέ Α κεφαλαῖο) γιά τήν Ἑλλάδα. Τό 1986 κατάφερε νά πάρει τήν ἑλληνική ὑπηκοότητα. Ἀπό τότε ἔχει ἐπισκεφτεῖ τούς Δελφούς ἑξήντα (!!!) φορές. Λέει ὅτι γεννήθηκε ἐκεῖ καί ὅτι νονά της εἶναι ἡ Πυθία.

Ἀλήθεια…

Ἐσεῖς πόσες φορές πήγατε στούς Δελφούς;

Πόσες φορές πήγατε σέ κάποιον ἀρχαιολογικό χῶρο;

Πόσες φορές πήγατε στήν Ἀκρόπολη;

Ξέρετε ποῦ βρίσκονται οἱ Δελφοί;

Ἄν δέν ξέρετε σέ ποιά χώρα τουλάχιστον σέ ποιά ἤπειρο;

Ὅμως:

Ξέρετε ὅλες τίς τοποθεσίες πού κάνουν σκί.

Εἶστε μέλη τοῦ fun club κάποιου καψουροτραγουδιστῆ-θεοῦ.

Γνωρίζετε τά πάντα γιά ἠθοποιούς, γκάτζετς, καί εὐρωπαϊκή μόδα.

Ξέρετε μέ λεπτομέρειες τήν ζωή τοῦ τάδε ἠθοποιοῦ τοῦ Χόλλυγουντ ἀλλά ἀγνοεῖτε ποιός ἦταν ὁ Θεμιστοκλῆς.

Ἐκφράζεστε καλύτερα μέ ἀγγλικές λέξεις καί ἀπαξιεῖτε νά βάλετε τόνο ὅταν γράφετε, ὅταν δέν γράφετε κεφαλαία ἤ γκρίκλις.

Ξέρετε πολύ καλά τήν ὀρθογραφία τῶν ἀγγλικῶν, γαλλικῶν, γερμανικῶν κλπ ἀλλά θεωρεῖτε ἀνάξιο λόγου νά γράψετε σωστά τήν δική σας γλώσσα.

Νά μήν συνεχίσω γιατί θά μοῦ ἀνέβει ἡ πίεση…

Νά σᾶς χέσω (δηλαδή ΝΑ ΜΑΣ ΧΕΣΩ) γιά Ἕλληνες.

Σιχτὶρ δημοσιογράφοι και τηλεθεατές

Κλαῖνε καὶ ὀδύρονται οἱ δημοσιογράφοι.

Μήπως φωνάζουν ποῦ δὲν ἔχουμε κυβέρνηση;

Μήπως φωνάζουν γιὰ τὴν ἀκρίβεια καὶ τὴν ἀνεργία;

Μήπως φωνάζουν που οἱ Τοῦρκοι "ἦρθαν γιὰ μπάνια" στὸ Σούνιο;

Μήπως φωνάζουν γιὰ τὰ παιδάκια στὴν Γάζα;

Μήπως φωνάζουν γιὰ τὸν φασίστα τὸν μπάτσο που χαροπαλεύει στὴν ἡλικία τῶν 20 ἐτῶν;

Μήπως φωνάζουν γιὰ τὸν δεκαπεντάχρονο ἀπὸ τὰ ἀνατολικὰ προάστια που πάλευε (Θεέ μου!) γιὰ τὰ δίκια τοῦ λαοῦ;

Ὄχι βέβαια.

ΧΕΣΤΗΚΑΝΕ οἱ δημοσιογράφοι γιὰ ὅλα αὐτά.

Τὸ σημαντικὸ σήμερα εἶναι ὁ βιομήχανος καὶ πόσα θέλουν οἱ ἀπαγωγεῖς.

Στὰ κορόϊδα ποὺ κάθονται καὶ τρῶνε τὸν σανὸ ποὺ τοὺς σερβίρουν τὰ κανάλια ἔχω νὰ πῶ τὸ ἑξῆς:

Προσέξτε πὼς γίνονται τὰ ρεπορτὰζ γιὰ τὴν ἀπαγωγή. Προσέξτε τὰ λόγια, τὶς μουσικὲς ἐπενδύσεις, τὰ πλάνα ἀπὸ σπίτια καὶ πρόσωπα. Θὰ διαπιστώσετε (ἂν βέβαια ὁ ἐγκέφαλός σας δὲν ἔχει γίνει ἀκόμη ζελέ) ὅτι ἡ μόνη διαφορὰ ἀπὸ τὰ ἀνάλογα ρεπορτὰζ γιὰ τὴν Γάζα, τὸν ἀστυνόμο καὶ τὸν δεκαπεντάχρονο εἶναι ἡ ἀναγκαστικὴ ἀλλαγὴ στὰ ὀνόματα καὶ στὶς εἰκόνες. Ἡ δομὴ καὶ ἡ φιλοσοφία παραμένει ἡ ἴδια. Τὸ θέμα εἶναι νὰ πουλᾶμε φύκια γιὰ μεταξωτὲς κορδέλες στοὺς ἀνεγκέφαλους τηλεθεατές.

Σιχτίρ...

Επιτέλους ΨΟΦΗΣΕ

Μόλις γύρισα ἀπό μία μαραθώνια συνάντηση μέ τήν ἀνθρώπινη «καλοσύνη». 
Ἡ πεθερά μου τά κατάφερε τελικά καί μετά ἀπό μία ἑξάχρονη φυλάκιση (κυριολεκτικά) στό κρεβάτι τοῦ γηροκομείου κυριολεκτικά ψόφησε.
Ὄχι δέν γράφω λάθος λέξη, οὔτε τήν γράφω ὑποτιμητικά. Γράφω τήν λέξη πού ἀντιστοιχεῖ στήν πραγματικότητα, γιατί τό λείψανο πού εἶχε μείνει πάνω στό κρεβάτι γιά ἕξι χρόνια δέν μποροῦσε νά θεωρηθεῖ ΠΛΕΟΝ ἄνθρωπος. Ἦταν ἕνα… "κάτι" (ζῶο νά τό πῶ; πτῶμα νά τό πῶ;) ποῦ τρεφόταν μέ ἀηδίες, εἶχε μόνιμα καθετήρα γιά τά οὔρα, χεζόταν ἐπάνω του καί κάθε τόσο γιά τιμωρία (γιά τήν τόσο ὡραία ζωή που ζοῦσε) τό ἔτρεχαν στά νοσοκομεῖα ὅπου ὑπέφερε τά πάνδεινα ἀπό τούς ὀρούς, τίς ἐξετάσεις καί τίς μεταγγίσεις.
Τήν τελευταία φορᾶ της ἔσπαγαν οἱ φλέβες καί της ἄλλαζαν χέρι γιατί πρηζόταν ἀπό τόν ὀρό. Βογκοῦσε κάθε τόσο ἀπό τόν πόνο μέ τίς συνεχεῖς ἐξετάσεις αἵματος. Ὑπέφερε ξαπλωμένη ἀνάσκελα, πιασμένη ἀπό τήν ἀκινησία. Ἔχωνα τό χέρι μου κάτω ἀπό αὐτήν τήν σακούλα ἀπό μελανιασμένο δέρμα καί κόκαλα, σπρώχνοντας τό πέρα δώθε καί μετά βγάζοντας το. Ξεκινοῦσα ἀπό τήν πλάτη καί κατέβαινα μέχρι τήν μέση της. Αὐτή ἡ ἁπλή πίεση τήν ἀνακούφιζε τόσο πού κοιμόταν ἀμέσως.
Καί τό τραγικό ἦταν ὅτι ἀντιλαμβανόταν τά πάντα. Ἁπλά δέν μποροῦσε νά διαμαρτυρηθεῖ, νά σηκωθεῖ, νά ἀλλάξει πλευρό, νά τεντωθεῖ… Ὅλα αὐτά τά μικρά καί πολύτιμα πού κανείς δέν τούς δίνει σημασία.

Τό θέμα εἶναι φιλοσοφικό. Ἡ θρησκεία μας (σωστή ἤ ὄχι) περιέχει μία παναθρώπινη ἀλήθεια: ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ἐκεῖνο ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ νά σοῦ κάνουν.
Ὄχι κυρίες καί κύριοι.
Ὅταν γεράσω κι ἡ βαρύτητα μέ ἐμποδίσει ἀπό τό νά σηκώνομαι ἀπό τό κρεβάτι καί νά κυκλοφοράω, νά βλέπω τηλεόραση καί νά πηγαίνω γιά ψώνια…
Ὅταν γεράσω κι ἡ βαρύτητα μέ ἐμποδίσει ἀπό τό νά μπορῶ νά μαγειρεύω καί νά σκουπίζω, νά πηγαίνω στήν λαϊκή, στόν σινεμά καί στό περίπτερο…
Ὅταν γεράσω κι ἡ βαρύτητα μέ ἐμποδίσει ἀπό τό νά διαβάζω καί φυσικά νά καταλαβαίνω αὐτό πού διαβάζω…
Ὅταν γεράσω κι ἡ βαρύτητα μέ ἐμποδίσει ἀπό τό νά μιλάω καί νά τσακώνομαι…
Ὅταν γεράσω κι ἡ βαρύτητα μέ ἐμποδίσει ἀπό τό νά πηγαίνω στήν θάλασσα γιά μπάνιο ἤ νά ἁπλά νά βγαίνω ἔξω ὅταν βαριέμαι…
Ὅταν γεράσω κι ἡ βαρύτητα μέ ἐμποδίσει ἀπό τό νά περπατάω στήν βροχή, τό κρύο καί τόν ἀέρα…
Ὅταν γεράσω κι ἡ βαρύτητα μέ ἐμποδίσει ἀπό τό νά χέζω καί νά κατουράω ὅποτε θέλω…
Ὅταν γεράσω κι ἡ βαρύτητα μέ ἐμποδίσει ἀπό τό νά κάνω ὅτι θέλω ἤ νά τρώγω ὅτι μου ἀρέσει…

Τότε ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΑΓΑΠΑΕΙ ΚΑΝΕΙΣ.
Θέλω νά μέ μισοῦν ὅλοι καί νά μέ ἀφήσουν νά πεθάνω.

Γιά σκεφτεῖτε τί συμβαίνει ὅταν εἴσαστε καρφωμένοι σέ ἕνα κρεβάτι:
-Τό σῶμα σας λιώνει ἀπό τήν ἀκινησία.
-Τό μυαλό σας λιώνει ἀπό ἔλλειψη ἐντυπώσεων.
-Ὑποφέρετε ἀπό πόνους.
-Δέν μπορεῖτε νά διαμαρτυρηθεῖτε ἄν πονᾶτε.
-Δέν μπορεῖτε νά ξύσετε τό μάγουλό σας πού ἔχει φαγούρα.
-Δέν μπορεῖτε νά σκεπαστεῖτε ἤ νά ξεσκεπαστεῖτε ἀνάλογα μέ τήν θερμοκρασία.
-Δέν μπορεῖτε νά ἐπικοινωνήσετε μέ ἄλλους ἀνθρώπους, παρά ἡ μόνη σας συντροφιά στίς ἀτελείωτες ὧρες τῆς ἀναπηρικῆς μοναξιᾶς σας εἶναι κάποιος ἤδη μισότρελλος γέρος.

Ποιά εἶναι ἡ μόνη ἀνταμοιβή ποῦ σας ἐπιφυλάσσει αὐτή ἡ κατάσταση;

Ὅταν κάποτε ἐπιτέλους τό σῶμα σας ἀρχίσει νά σβήνει ἀπό ἀρρώστια ἤ ἀπό τήν ἀναγκαστικά κακή διατροφή τοῦ ἱδρύματος, οἱ συγγενεῖς τρέχουν καί σέ πᾶνε στό νοσοκομεῖο. Ἐκεῖ σέ τρυπᾶνε, σέ παιδεύουν, σέ κάνουν πειραματόζωο μέ τά φάρμακα καί τελικά καταφέρνουν νά σέ ξαναζωντανέψουν, τόσο ὥστε νά μπορέσεις νά ὑποφέρεις ΑΛΛΟΝ ΕΝΑΝ ΧΡΟΝΟ.

Ἄν ὁ σκύλος σας ἦταν σέ αὐτήν τήν κατάσταση θά του κάνατε μία ἔνεση γιά νά πάψει νά ὑποφέρει. Οἱ ἄνθρωποί σας ὅμως εἶναι κατώτεροι καί ἀπό τά σκυλιά. Πρέπει νά παραμένουν ζωντανοί, βογκώντας καί ὑποφέροντας σωματικά, ψυχικά καί πνευματικά μέχρι κάποτε νά καταφέρουν νά πεθάνουν.

Καί ἐκεῖνο πού μου τήν δίνει περισσότερο ἀπό ὅλα, ἐκεῖνο πού μέ ἐξαγριώνει εἶναι ὅτι ὅλα αὐτά γίνονται στό ὄνομα τῆς ἀγάπης.
Τότε βρίσκουν ὅλοι νά ἐκδηλώσουν τήν ἀγάπη τους. ΦΥΣΙΚΑ δέν εἶναι αὐτοί πού ὑποφέρουν. Αὐτοί φυσικά πᾶνε τίς βόλτες τους, τρῶνε, πίνουν, διασκεδάζουν καί κάπου κάπου ἔρχονται καί στό γηροκομεῖο-νταχάου ἡ στό νοσοκομεῖο-ἄουσβιτς γιά νά διαδηλώσουν στούς ἄλλους ἐπισκέπτες πόσο πολύ ἀγαπᾶνε «τόν ἄνθρωπό τους» καί φυσικά νά πάρουν τήν σχετική ἐπιβεβαίωση.
ΚΑΙ ΜΗΝ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕΤΕ "ΜΕ ΠΟΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΤΟΝ ΑΦΗΣΩ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ" ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΣΑΣ ΡΩΤΗΣΩ: "ΜΕ ΠΟΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΝ ΚΡΑΤΑΤΕ ΣΤΗΝ ΖΩΗ; ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΑΤΕ ΑΝ ΤΟ ΘΕΛΕΙ;"

Ζοῦμε σέ μία φρικτή ἐποχή. Ὅλες οἱ ἔννοιες καί οἱ λέξεις ἔχουν διαστρεβλωθεῖ. Ἡ ἰατρική ἐπιστήμη ὑποτίθεται ὅτι ἔχει σάν σκοπό νά σέ κάνει καλά καί νά σοῦ δίνει ΚΑΤΑ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΣ ΔΥΝΑΤΟΝ ποιότητα ζωῆς. Σήμερα ὅμως ἡ ἰατρική παίζει τόν ρόλο τοῦ Θεοῦ καί χρησιμεύει μόνο γιά νά διατηρεῖ ζωντανά πτώματα μέσα σέ κρεματόρια ἐν ὀνόματι τῆς ἀμφίβολης «ἀνθρωπιᾶς» μας.
Χιλιάδες μπουκάλες αἷμα, ὀροί, φάρμακα, φαγητά καί ἐφόδια καταναλώνονται γιά νά συντηροῦν νεκροζώντανα λείψανα σέ κατάσταση πόνου, φρίκης καί ἀπόγνωσης, ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ ΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΕΨΟΥΝ, τήν στιγμή πού παγκοσμίως μικρά παιδιά καί νέοι ἄνθρωποι πεθαίνουν ἐπειδή στήν περιοχή τους δέν ὑπάρχει ἕνα ἁπλό ἀντιβιοτικό.

ΠΑΡΑΚΑΛΩ
ΔΕΝ ΘΕΛΩ νά ἀνήκω στήν «ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ».
ΘΕΛΩ νά ἀνήκω στήν σκληρή κοινωνία τῶν ζώων, τά ὁποία εἶναι ἀρκετά πολιτισμένα ὥστε νά σέ ἀφήσουν νά πεθάνεις ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα σου.

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΜΕ ΜΙΣΟΥΝ ΟΛΟΙ...
Αὐτός εἶναι ὁ μοναδικός τρόπος νά ΠΕΘΑΝΩ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ καί ὄχι νά ΨΟΦΗΣΩ ΣΑΝ ΖΩΟ...

Ηλίθιος συντάκτης ή τουρκική πρόκληση;

Το Καστελόριζο, Η Τουρκία και το Lonely Planet, το περιοδικό του γνωστού τουριστικού οδηγού προτείνει Χριστούγεννα στην Τουρκία, στο Καστελόριζο δηλαδή!
Ο φωτογράφος του Top Gear Νώντας Κουτσούκης πήρε στα χέρια του το καινούριο τεύχος του φρέσκου περιοδικού Lonely Planet, και κάποια στιγμή έφτασε σε ένα δισέλιδο που σαν περίεργο του έκατσε. "Χριστούγεννα στην Τουρκία", έγραφε πάνω, αλλά σαν οικείο του φαινόταν το παραθαλάσσιο χωριουδάκι που απεικονιζόταν. Πράγματι, η λεζάντα εξηγούσε πως πρόκειται για το Τουρικό νησί Καστελόριζο. Το φοβερό ήταν πως στην ίδια τη φωτογραφία υπήρχαν όχι μία, αλλά δύο Ελληνικές σημαίες .Αν το Lonely Planet δεν ξέρει σε ποια χώρα βρίσκονται τα νησιά για τα οποία γράφει, πράγμα κάπως βασικό, πώς να το εμπιστευτείς όταν σου προτείνει πού να πας φας, ας πούμε;
Αυτό δεν μπορεί παρά να σημαίνει ένα πράγμα: Η οικονομική κρίση έχει χτυπήσει την εκδοτική βιομηχανία τόσο βάναυσα, που στο περιοδικό της εταιρίας με τους δημοφιλέστερους ταξιδιωτικούς οδηγούς στον κόσμο έχουν βάλει να γράφουν καθαρίστριες που δεν έχουν βγει ποτέ απ' το Μπράιτον, οι οποίες μάλιστα είναι και τυφλές.
Δεν εξηγείται αλλιώς.
Ή μήπως εξηγείται και σε λίγο στα ξένα τηλεπαιχνίδια θα λένε ότι το Καστελλόριζο είναι τουρκικό; Το ίδιο εξάλλου έχει συμβεί και με την Μακεδονία.

Με τις υγείες σας

πηγή : mail online

Στα αναψυκτικά Fanta που πωλούνται στη Βρετανία βρέθηκαν παρασιτοκτόνα μέχρι και 300 φορές πάνω απ το επιτρεπόμενο όριο . Φυσικά η εταιρία δηλώνει πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα κτλ.

Ψηφίστε για την γενοκτονία των Παλαιστινίων

Dear friends,

In less than 72 hours over 150,000 people from every country have signed Avaaz's emergency petition calling for an immediate ceasefire in Gaza. But as the situation continues to escalate, and news emerges that calls for a temporary truce have been rejected, we must amplify our global public outcry and seek to end the violence on both sides.

It is not too late to add your name to the petition below!

The answer to this crisis, lies with the international community actively intervening and mediating between Israel and all Palestinian parties. Our petition is already being heard by the UN, the EU, the USA and the Arab League. But as the humanitarian crises worsens -- there are already over 370 dead -- we must raise our voices even louder. Over the coming days, we will increasingly use the petition numbers to advocate for a ceasefire, so click here now sign the petition and then send to your friends.

http://www.avaaz.org/en/gaza_time_for_peace

Thanks for all you do and have a peaceful 2009!

The Avaaz Team