Φαλλοκράτες όλης της γης ενωθείτε

Το Καθημερινό Ξύρισμα
ή
Φαλλοκράτες όλης της γης ενωθείτε
Ένα κείμενο του Νίκου Δήμου στο περιοδικό "Ταχυδρόμος" το 1979.

Είμαστε το «ισχυρό φύλο». Και ζούμε -σε μέσο όρο- επτά χρόνια λιγότερο από το «ασθενές». Σκεφθείτε: επτά ολόκληρα χρόνια ζωής. Η επαχθέστερη φυλετική διάκριση που έγινε ποτέ. Και μόνο τα επτά χρόνια αρκούν για να καταρρεύσει ο μύθος της καταπίεσης. Πού ακούστηκε οι καταπιεζόμενοι να ζουν περισσότερο από τους καταπιεστές;
Φαινομενικά μοιάζει να σας καταπιέζουμε - εξωτερικά. Αυτό όμως, κυρίες μου, είναι δική σας επινόηση. Όπως οι τρομοκράτες προκαλούν τις δικτατορίες που τους βοηθάνε να καταλήξουν κάποτε στη λαϊκή κυριαρχία, έτσι κι εσείς μας εγκαταστήσατε «κυρίαρχους», για να δημιουργήσετε την τρομοκρατία της ενοχής. Και ισχυρότερη καταπίεση από αυτήν της ενοχής δεν υπάρχει.
Άντρας σημαίνει ένοχος. Για όλα.
Αρχίζετε την μαζική παραγωγή και διανομή ενοχής σαν μητέρες. Και συνεχίζετε σαν αδελφές, ερωμένες, σύζυγοι…
Από όλα τα πολυεθνικά μονοπώλια το πιο αλλοτριωτικό είναι το μονοπώλιο της ενοχής. Και το έχετε εσείς!
Η ενοχή είναι που μας κόβει επτά χρόνια. Η ενοχή φέρνει τα εμφράγματα και τα έλκη. Χάρη σε σας νοιώθουμε πάντα ένοχοι. Από την στιγμή που δεν θα βάλουμε το πουλόβερ μας (Γιαννάκη! θα με πεθάνεις!) ως την στιγμή που πεθαίνουμε (Γιάννη μου, πού με αφήνεις!), έτσι που του έρχεται του Γιάννη να ζητήσει συγγνώμη...
Ένοχοι όταν σας αγκαλιάζουμε (σας πνίγουμε). Όταν δεν σας αγκαλιάζουμε (αδιαφορούμε). Όταν αφήνουμε την μαμά μας (εγώ που έδωσα την ζωή μου για σένα!). Όταν δεν την αφήνουμε (μα επιτέλους, άντρας είσαι εσύ;). Όταν σας παντρευόμαστε (σου έδωσα τα καλύτερά μου χρόνια!) κι όταν - οϊμέ! - δεν σας παντρευόμαστε (το αυτό, πιο δραματικά). Όταν σας πηδάμε (με πλάνεψες, με ζάλισες, με παρέσυρες!) κι όταν δεν σας πηδάμε (κατάλαβα - δεν μπορείς!). Όταν είμαστε ευγενείς (τοιούτος είναι;) κι όταν δεν είμαστε (τι αγροίκος!). Κι αλίμονο αν στην ευγενή πράξη της συνουσίας δεν δεήσει να σας επισκεφθεί ο οργασμός. Ένοχοι εμείς και για αυτό. Αποκλειστικά. (Δεν τα καταφέρνεις, χρυσέ μου!).
Κι έχουμε και το καθημερινό ξύρισμα...
Η ενοχή μας αγκαλιάζει τα πάντα: φταίμε για τον πληθωρισμό, για τους πολέμους, για την ενεργειακή κρίση, ακόμα και για τον καιρό.
Στην πραγματικότητα η μητριαρχία ουδέποτε έληξε. Άλλαξε μόνο μορφή. Από την ωμή δικτατορία του ρόπαλου, έγινε η εξευγενισμένη τυραννία των συμπλεγμάτων.
«Πίσω από κάθε μεγάλο άντρα υπάρχει μια γυναίκα» Ίσως.
Αλλά οπωσδήποτε πίσω από κάθε νευρωτικό, μαμόθρεφτο, αναποφάσιστο, ευνουχισμένο, κακομοίρη άντρα υπάρχει σίγουρα μια γυναίκα.
Η κοινωνιολογική έρευνα έχει αποδείξει πως το 85% των αποφάσεων της οικογένειας παίρνονται άμεσα ή έμμεσα από τις γυναίκες (κυρίως έμμεσα).
Αριστουργήματα μακιαβελικής πολιτικής. Μας υποβάλλετε την απόφασή σας και μετά (αν τα πράγματα δεν πάνε καλά) μας θεωρείτε υπεύθυνους για αυτή.
Κι έχουμε και το καθημερινό ξύρισμα...
Η φεμινιστική προπαγάνδα μας έχει ζαλίσει με την εικόνα της γυναίκας-σκλάβας που τρώει τα χέρια της στη μπουγάδα...
Και η εικόνα του άντρα υποζυγίου (του κουβαλητή) που δουλεύει για να χάνει η κυρία του στο κουμ-καν;
Φανερό είναι πως υπάρχουν αρκετές γυναίκες που δεν σκοτώνονται για το νοικοκυριό. Ίσως να υπάρχουν κι άλλες που δεν παίζουν κουμ-καν. Αλλά άντρες μη κουβαλητές δεν υπάρχουν.
Και δε φτάνει που ζείτε επτά χρόνια περισσότερο από μας, είστε και προνομιούχες στον έρωτα.
Οι γυναίκες είναι ικανές για απεριόριστο αριθμό οργασμών την ημέρα, εσείς κύριε μπορείτε τρίπαξ;
Και με την νέα σεξουαλική επανάσταση έχουν κατορθώσει να μας περάσουν όλη την ευθύνη για την ικανοποίησή τους.
Έτσι αν η κυρία είναι βραδυφλεγής, είσαι υποχρεωμένος να δουλεύεις δύο ώρες σαν χαμάλης - χρησιμοποιώντας όλες τις τεχνικές του Alex Comfort, των Masters και Johnson της Καμασούτρα και του Σουκιγιάκι για να χτυπήσουν κάποτε οι καμπάνες.
Αν δεν χτυπήσουν φταίει ο κωδωνοκρούστης. Ποτέ ο κώδων.
Και το τραγικότερο προνόμιο; Μια γυναίκα δεν είναι ποτέ ανίκανη (ή και αν κάποτε νοιώσει έτσι δεν φαίνεται).
Α! Η τρομακτική τρωτότης του γυμνού άντρα, όπου μπορείτε με μια ματιά να προσμετρήσετε την ψυχική του κατάσταση!
Κι έχουμε και το καθημερινό ξύρισμα...
Λένε πως το ωραιότερο πράγμα στον κόσμο είναι να κάνεις το κέφι σου και να σε πληρώνουν για αυτό.
Υπάρχει πιο μεγάλο κέφι από τον έρωτα;
Αλλά ποιον πληρώνουν για αυτό; Όχι βέβαια τους άντρες...
Οι μεγάλες εταίρες είναι η κορυφαία στιγμή της γυναικείας παντοδυναμίας. Γοήτευαν, γλεντούσαν, κυβερνούσαν, διάλεγαν τους εραστές τους και αποσπούσαν περιουσίες για να δίνουν αυτό που η φύση χαρίζει δωρεάν σε όλους. Σαν να τιμολογούμε τον ήλιο ή το οξυγόνο.
Αλλά και οι ταπεινές πόρνες είναι απόδειξη δύναμης. Γιατί - ποιος πληρώνει ποιον; Αυτός που έχει ανάγκη. Κι εσείς, κυρίες μου, δεν είχατε ποτέ ανάγκη. Ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης πάντα μεροληπτούσε για σας.
Κι έχουμε και το καθημερινό ξύρισμα...
Οι γυναίκες καταναλώνουν τετραπλάσιο εισόδημα από αυτό που παράγουν (μαζί με τα οικιακά). Κατ' επέκταση οι άντρες απολαμβάνουν το ένα τέταρτο της δουλειάς τους (πού είσαι Μαρξ με την υπεραξία σου... Να δεις ποιος δουλεύει... ή μάλλον ποιος δουλεύει ποιον!!)
Δύο πράγματα μισούσα στη ζωή μου - το στρατιωτικό και την εργασία. Και μ’ έπιανε ζάλη όταν σκεφτόμουν πως το ωραίο φύλο -αυτονόητα- δεν είχε υποχρέωση ούτε για το ένα, ούτε για το άλλο.
Οι γυναίκες παραπονιούνται πως δεν πληρώνονται σαν άντρες. Έχετε δει όμως πολλές γυναίκες να εργάζονται «σαν άντρες»;
Μια στατιστική αναφέρει πως οι γυναίκες απατούν τους άντρες σε μικρότερο ποσοστό (35% έναντι 48%). Μια άλλη στατιστική όμως λέει πως οι γυναίκες λένε ψέματα σε μεγαλύτερο ποσοστό (58% έναντι 22%). Άρα η πρώτη στατιστική είναι ψευδής κατά 58%. Άρα οι γυναίκες απατούν τους άντρες τους σε μεγαλύτερο ποσοστό. Άλλωστε απάτη δεν είναι να κοιμάσαι με κάποιον άλλον. Απάτη είναι να λες ψέματα.
Παρατηρήστε τα ζευγάρια σε μια λουτρόπολη. Όσο περνάνε τα χρόνια ο μέσος άντρας ολισθαίνει βαθμιαία στο ρόλο του ταλαιπωρημένου, ηλικιωμένου, καρτερικού συνταξιούχου. Είναι γεμάτος παραίτηση, εγκαρτέρηση και υποταγή.
Ενώ όσο περνάνε τα χρόνια η μέση γυναίκα μεταμορφώνεται σε μέγαιρα. Απαιτητική, φωνακλού, υστερική, αυταρχική, καταπιεστική... πεθερά.
Όσο περνούν τα χρόνια το κάθε φύλο δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο.
Και το δικό μας πρόσωπο θέλει και καθημερινό ξύρισμα!
Αφού όμως οι γυναίκες είναι το ισχυρό φύλο, τότε τι χρειάζεται η απελευθέρωση της γυναίκας;
Η απελευθέρωση της γυναίκας είναι για τις γυναίκες η μεγαλύτερη παγίδα - και για μας η τελευταία ελπίδα.
Έτσι και ολοκληρωθεί, σωθήκαμε! Τι είναι το να πλύνεις τρία πιάτα, μπροστά στο να κουβαλάς όλες τις ευθύνες (και την ενοχή) του κόσμου;
Φαινομενικά η απελευθέρωση της γυναίκας θέλει να καταρρίψει την εξωτερική καταπίεση, ελπίζοντας πως θα συντηρήσει την εσωτερική.
Αλλά αυτό είναι λάθος. Το δίχτυ της ενοχής είναι αποκλειστικό όπλο του υποτιθέμενου αδύναμου. Μόλις δυναμώσουν θα το χάσουν. Και θα λυθούν τα νήματα που μας κινούν (ή μας δένουν).
Έτσι η «απελευθέρωση» της γυναίκας θα γίνει η απελευθέρωση του άντρα. (Και θα πάψω επιτέλους να ανοίγω τις πόρτες και να κρατάω παλτά. Ποτέ δεν κατάλαβα το γιατί.)
Ζήτω λοιπόν η απελευθέρωση της γυναίκας! Μια δεκαετία αφού ολοκληρωθεί, θα δείτε ποιος θα ζει επτά χρόνια παραπάνω.
Θα δείτε ποιος θα αισθάνεται ένοχος όταν (και όποτε) δεν υφίσταται ερωτική διέγερση.
Θα δείτε ποιος θα βγάζει χαρτζιλίκι κάνοντας το (κατά εξοχήν) κέφι του...
Φαλλοκράτες όλου του κόσμου ενωθείτε. Κρατήστε λίγο ακόμα τους φαλλούς σας (ξέρω πόσο δύσκολο είναι).
Αφήστε τις γυναίκες να μαίνονται κατά των φαλλών. Θα τους κάνουν έτσι είδος «ουσιώδες εν ανεπαρκεία»
Μόνον τότε οι φαλλοί πραγματικά θα κυβερνήσουν τον κόσμο!

Σύστημα, Επανάσταση και Λεονάρντο Ντα βίντσι

Διάβασα σε ανάρτηση ότι πρέπει να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Ντα Βίντσι. Το κείμενο είναι το παρακάτω:
«Το παράδειγμα του Leonardo da Vinci είναι πια ξεκάθαρο για όλους κι αν περιμένεις από τους άλλους να αλλάξουν τον δικό σου κόσμο τότε θα πεθάνεις όπως γεννήθηκες μέσα σε μία σάπια κοινωνία.
Ενώ αν ακολουθήσεις τα βήματα του δασκάλου της Αναγέννησης ακόμα κι αν σε χτυπούν σκληρά λόγω της σπουδαιότητας του έργου σου τότε θα είσαι μία προσφορά για τον Χρόνο και την Ανθρωπότητα.
Επιλογή δίχως κόστος, δεν υπάρχει πουθενά άρα μην περιμένεις τίποτα αν δεν θυσιάσεις κάτι. Ο κόσμος δεν αλλάζει παρά μόνο με τις πράξεις.
Μην κάθεσαι λοιπόν να κλαις και πάλεψε μαζί μας για να ζήσεις με τους ελεύθερους
δίχως συμβιβασμούς».
Ωραία και εντυπωσιακά αλλά ταυτόχρονα ανεφάρμοστα και νεφελώδη λόγια. Ο επιφανειακός και λανθασμένος ψυχισμός του ανθρώπου (ο οποίος ανατράφηκε μέσα στο Σύστημα ΝΟΜΙΖΟΝΤΑΣ διάφορα για τον εαυτό του) φαίνεται ξεκάθαρα μέσα στο συγκινητικό και «όλο νόημα» περιεχόμενο της ανάρτησης:
-Πρώτα πρώτα πότε καταδιώχθηκε ο Ντα Βίντσι; Πάντοτε δούλευε (όπως ήταν φυσικό) με πλούσιους, με άρχοντες και την Εκκλησία , αφού όλοι αυτοί διέθεταν τα χρήματα. Δούλευε δηλαδή με την πλουτοκρατία της εποχής.
-Από πού κι ως πού μπορείς να εξομοιώσεις έναν καλλιτέχνη σαν τον Ντα Βίντσι ( που ήταν αρχιτέκτονας, ζωγράφος, γλύπτης, μουσικός, εφευρέτης, μηχανικός, ανατόμος, γεωμέτρης και επιστήμονας ) και που σίγουρα θα πρέπει να γνώριζε Λατινικά και Ελληνικά, με εσένα κι εμένα δηλαδή τον οποιονδήποτε βλάκα που με το ζόρι μιλάει την μητρική γλώσσα του και έχει μηδενικές δεξιότητες;
-Πως παλεύει κανείς; Κάνοντας διαδήλωση; Μένοντας σπίτι; Ψηφίζοντας δεξιά ή αριστερά ή πασόκ, ή, ή, ή; Κάνοντας αποχή; Ρίχνοντας μολότοφ; Βάζοντας μπόμπες; Βρίζοντας την αστυνομία; Τραγουδώντας ρομαντικά τραγουδάκια σε πορείες και συγκεντρώσεις; Βγάζοντας πύρινους λόγους για την συναδέλφωση των λαών, την ελευθερία και την αγάπη; Σκοτώνοντας τους άλλους στο όνομα της πίστης, των ιδανικών, της θρησκείας ή των πολιτικών πεποιθήσεών του; Εναντίον ποιού γίνεται η περίφημη αυτή πάλη;
-Ποιοι είναι αυτοί οι περίφημοι ελεύθεροι; Πώς ορίζεις την έννοια ελευθερία; Πού μπορούμε να βρούμε την ακριβή και κυρίως εφαρμόσιμη έννοια της ελευθερίας; Πχ να μπορώ να τρώγω ή πίνω όσο θέλω; Να καπνίζω; Να κάνω «ότι μου κατεβάσει η κούτρα»; Να απαιτώ τα πάντα χωρίς την αντίστοιχη θυσία; Να θυσιάζω τα πάντα για τους άλλους; Να κλέβω ή να μην κλέβω; Να λέω ψέματα ή την «αλήθεια»; Να δουλεύω ή να μην δουλεύω; Να κοιμάμαι όποτε θέλω; Να πιστεύω ότι θέλω; Να είναι χριστιανός, μουσουλμάνος, βουδιστής ή άθεος; Θα είμαι ελεύθερος αν προτιμήσω (επειδή έτσι νομίζω) να στηρίξω το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα;
Πως ξέρεις ότι εσύ είσαι ελεύθερος; Σε τί ακριβώς στηρίζεις αυτή σου την πεποίθηση; Πως ξέρεις ότι αυτό που νομίζεις σαν ελευθερία δεν είναι παρά ένας τύπος ψυχολογικής σκλαβιάς, έξυπνα εμφυτευμένης από το Σύστημα;
-Τι σημαίνει «δίχως συμβιβασμούς»; Το να κάνεις ότι νομίζεις εσύ; Τότε και οι πολυεθνικές δεν κάνουν το ίδιο; Οι απατεώνες δεν κάνουν το ίδιο; Οι μεγαλέμποροι δεν κάνουν το ίδιο; Οι μεγαλογιατροί δεν κάνουν το ίδιο; Οι «αναρχικοί» που εμφανίζονται μόνο όταν βολεύει το Σύστημα δεν κάνουν το ίδιο; Οι έμποροι ναρκωτικών δεν κάνουν το ίδιο; Ο παιδεραστής δεν κάνει το ίδιο; Ο βιαστής δεν κάνει το ίδιο; Ο ληστής δεν κάνει το ίδιο; Ο καπνιστής που καπνίζει σε ένα νοσοκομείο δεν κάνει το ίδιο; Οι τούρκοι γενοκτόνοι (αρμένιοι-μικρασιάτες έλληνες) δεν έκαναν το ίδιο; Οι Γερμανοί γενοκτόνοι (κάπου 60 εκατομμύρια στα στρατόπεδα του β παγκόσμιου πόλεμου) δεν έκαναν το ίδιο; Οι Ισραηλινοί γενοκτόνοι σήμερα δεν κάνουν το ίδιο;
Δεν πρέπει να συμβιβαστείς για να πας στην δουλειά σου;
Δεν πρέπει να συμβιβαστείς για να ζήσεις μέσα σε μία κοινωνία;
Δεν πρέπει να συμβιβαστείς για να πας στον γιατρό περιμένοντας στην ουρά;
Δεν πρέπει να συμβιβαστείς για οτιδήποτε, ΕΠΕΙΔΗ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ;
Η πραγματική ελευθερία, ο πραγματικός αγώνας και η πραγματική ζωή χωρίς συμβιβασμούς είναι ένα ιδανικό θαμμένο κάτω από χιλιάδες τόνους άγνοιας, φανατισμού και εγωισμού. Και για να ξεκινήσετε να ζείτε ελεύθεροι και χωρίς περιορισμούς, το πρώτο βήμα είναι να αποφασίστε ότι πρέπει να ψάξετε να βρείτε τον ελαττωματικό εαυτό σας χωρίς να ρίχνετε το σφάλμα σε οποιονδήποτε άλλον εκτός από εσάς.
Όμως το αν θα τολμήσετε να ξεκινήσετε αυτήν την έρευνα ή αν θα επιτύχετε κάτι σε αυτήν είναι ένα τελείως διαφορετικό θέμα.

Ὁ φεμινισμὸς τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλώσσας

Πολλοὶ κόπτονται γιὰ τὴν ἰσότητα τῶν δυὸ φύλων. Λέγονται καὶ γίνονται ἀπὸ φαιδρὰ μέχρι τραγικὰ πράγματα.

Μία γυναίκα ποὺ ὁδηγεῖ τάνκς ἢ μπουλντόζα ἢ ποὺ ἀνήκει στὶς εἰδικὲς δυνάμεις ἐκπαιδευόμενη σὲ θανάσιμες τεχνικὲς δὲν νομίζω νὰ προσθέτει ἀπολύτως τίποτε στὴν θηλυκότητά της οὔτε στὴν ἰσότητά της μὲ τὸν ἄνδρα.

Γιὰ μένα ἡ ἰσότητα τῶν δυὸ φύλων δὲν εἶναι αὐτὴ ἡ τραγικὴ κατάσταση ποὺ ἐπικρατεῖ σήμερα. Τὰ δυὸ φύλλα εἶναι ἴσα ἀλλὰ δὲν εἶναι ὅμοια. Ὑπάρχουν συγκεκριμένες βιολογικὲς λειτουργίες ποὺ ἐμποδίζουν τὰ δυὸ φύλλα νὰ ἀναλάβουν τὸ ἕνα τὶς «ἐργασίες» τοῦ ἄλλου:

-Μία γυναίκα -τὴν στιγμὴ ποὺ βρίσκεται στὴν φάση τῆς ἐμμήνου ρύσεως- δὲν μπορεῖ νὰ κολυμπάει στὰ παγωμένα νερὰ ἑνὸς βάλτου πηγαίνοντας γιὰ νὰ κάνει μία δολιοφθορά.

-Δὲν μπορεῖ νὰ κάνει τὶς βαριὲς βιομηχανικὲς ἐργασίες ποὺ μπορεῖ νὰ κάνει ἕνας ἄνδρας, ἀφοῦ εἶναι λιγότερο δυνατή.

-Δὲν ἔχει τὴν ἴδια ἀντοχὴ ὅσον ἀφορᾶ τὴν ὁποιαδήποτε μετακίνηση, ἀφοῦ ἔχει μικρότερους πνεύμονες καὶ κοντύτερα πόδια.

-Δὲν ἔχει τὴν ἴδια ταχύτητα ἀντίληψης ὅσον ἀφορᾶ τὸν χῶρο καὶ τὸν προσανατολισμό.

Ἐπίσης, ἕνας ἄνδρας δὲν μπορεῖ νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ ὅλα ὅσα μπορεῖ νὰ ἀσχοληθεῖ μία γυναίκα:

-Δὲν ἔχει τὴν ἴδια ἀντοχὴ στὸν πόνο καὶ θὰ ἦταν ἀνίκανος νὰ γεννήσει ἀντέχοντας τοὺς σχετικοὺς πόνους καὶ τὴν ταλαιπωρία.

-Ἀντέχει λιγότερο στὸ ξενύχτι καὶ τὶς ἀσθένειες.

-Ἐπικοινωνεῖ δυσκολότερα μὲ τὴν ὁμιλία.

-Δυσκολεύεται νὰ ἀναγνωρίσει χρώματα καὶ μυρωδιές.

-Δυσκολεύεται νὰ τακτοποιήσει ἀντικείμενα σὲ ἕναν κλειστὸ χῶρο καὶ νὰ τὸν διατηρήσει καθαρό.

Κατὰ τὴν γνώμη μου λοιπόν, σὲ μία ἰδανικὴ κοινωνία, οἱ ἄνδρες θὰ δούλευαν καὶ οἱ γυναῖκες θὰ κάθονταν στὸ σπίτι.

Ὄχι δὲν πρόκειται γιὰ διάκριση κατὰ τῶν γυναικῶν. Στὴν ἰδανικὴ κοινωνία μου ὁ ἄνδρας θὰ δούλευε ἔξω (γιατί εἶναι σωματικὰ καὶ διανοητικὰ ἰκανότερος γιὰ αὐτό) καὶ ἡ γυναίκα θὰ μεγάλωνε τὰ παιδιὰ τῆς (γιατί εἶναι σωματικὰ καὶ διανοητικὰ ἰκανότερη γιὰ αὐτό).

Ἡ δουλειὰ στὸ σπίτι εἶναι ἐξίσου σκληρὴ καὶ δύσκολη μὲ τὴν δουλειὰ ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι ἢ μᾶλλον δυσκολότερη καὶ τὸ κυριότερο ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΗ.

Τὸ νὰ μεγαλώνεις καὶ νὰ διαπαιδαγωγεῖς τὰ παιδιά, τὰ ὁποῖα ἀποτελοῦν τὴν αὐριανὴ ἐλπίδα μας, εἶναι ΑΠΕΙΡΩΣ σημαντικότερο ἀπὸ τὸ νὰ βγάλεις λεφτὰ γιὰ νὰ ἔχεις αὐτοκίνητο.

Ὅμως τὸ Παγκόσμιο Σύστημα δούλεψε καλά. Ἔπεισε ὅλους καὶ ὅλες ὅτι ἡ γυναίκα ἔχει «ἴσα δικαιώματα» μὲ τὸν ἄνδρα. Ξέχασε βέβαια νὰ ἀναφέρει ὅτι ἐννοοῦσε «ἴσα δικαιώματα στὴν καταπίεση».

Τὸ ἴδιο τὸ Σύστημα ποὺ καταπίεζε μέχρι σήμερα τὴν γυναίκα μὲ θρησκευτικό/ἠθικὲς ἀπαγορεύσεις, ἀποφάσισε νὰ τὴν «ἀπελευθερώσει».

Ἔτσι σήμερα οἱ γυναῖκες:

-Καπνίζουν ἀποκτώντας τὸ δικαίωμα νὰ πεθάνουν ἀπὸ καρκίνο σὰν τοὺς ἄνδρες…

-Πίνουν ἀποκτώντας τὸ δικαίωμα νὰ πάθουν κίρρωση τοῦ ἥπατος σὰν τοὺς ἄνδρες…

-Ἔχουν πλήρη σεξουαλικὴ ἐλευθερία ἀποκτώντας τὸ δικαίωμα νὰ ὑποφέρουν ἀπὸ ἀφροδίσια σὰν τοὺς ἄνδρες…

-Δουλεύουν σκυλίσια ἀποκτώντας τὸ δικαίωμα νὰ πάρουν κάποτε μία σύνταξη πείνας σὰν τοὺς ἄνδρες…

κλπ. κλπ

Τί κέρδισε τὸ Σύστημα ἀπὸ αὐτὴν τὴν «γυναικεία ἐπανάσταση»;

Πολὺ ἁπλό: ΔΙΠΛΑΣΙΑΣΕ τοῦ ἐργάτες ποὺ ψάχνουν γιὰ δουλειά. Ἑπομένως αὔξησε τὴν ζήτηση ἐργασίας μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μπορεῖ μὲ ἄνεση νὰ ΜΕΙΩΣΕΙ τὸν μισθό τους.

ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ἡ ἀρχαία (ἄχρηστη καὶ περιττὴ γιὰ πολλούς) ἑλληνικὴ γλώσσα ἔχει ἕναν περίεργο χαρακτήρα ἰσότητας πρὸς τὰ δυὸ φύλα:

-Ὁ δικηγόρος καὶ ἡ δικηγόρος, ὄχι ἡ δικηγορίνα ὅπως λέμε σήμερα.

-Ὁ ἀστυνόμος καὶ ἡ ἀστυνόμος, ὄχι ἡ ἀστυνομικίνα ὅπως λέμε σήμερα.

-Ὁ ἰατρὸς καὶ ἡ ἰατρός, ὄχι ἡ γιατρίνα ὅπως λέμε σήμερα.

Διαχωρίζει ὁρισμένα «ἐπαγγέλματα»:

-Βιαστής, τὸ θηλυκὸ ποιὸ εἶναι; Φυσικὰ θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι πάλι τὸ «βιαστής», ἀλλὰ αὐτὸς ὁ ὅρος δὲν ἀναφέρεται ΠΟΤΕ σὲ γυναίκα.

-Μαία, τὸ ἀρσενικὸ ποιὸ εἶναι; Τὸ «μαιευτήρ» ἀντιστοιχεῖ σὲ γιατρὸ συγκεκριμένης εἰδικότητας καὶ ὄχι στὴν εἰδικότητα τῆς μαίας. Δὲν ὑπάρχουν ἄνδρες-μαῖες, ὅπως δὲν ὑπάρχουν ἄνδρες-νοσοκόμες ποὺ νὰ δουλεύουν στὸν θάλαμο μὲ τὰ νεογέννητα, οὔτε καὶ ἄνδρες ποὺ νὰ δουλεύουν σὲ παιδικοὺς σταθμούς.

Καὶ μὴν μοῦ πεῖτε ὅτι πρόκειται γιὰ μικροαστικὲς πεποιθήσεις. Ἀφῆστε ἕνα νεογέννητο νὰ κλάψει σὲ ἕνα σαλόνι καὶ θὰ δεῖτε πόσοι ἄνδρες θὰ ἐνδιαφερθοῦν γιὰ τὸ τί ἔχει. Θὰ ἐνδιαφερθοῦν μόνο νὰ σταματήσει ὁ θόρυβος! Ἀντίθετα οἱ γυναῖκες θὰ «ἔτρεχαν» γιὰ νὰ ἡσυχάσουν τὸ μωρὸ καὶ νὰ δοῦν τί πρόβλημα ἔχει.

Εἴτε θέλουμε εἴτε ὄχι ἐμεῖς οἱ ἄντρες εἴμαστε πιὸ «βάρβαροι» σὲ σχέση μὲ τὶς γυναῖκες σὲ τέτοια θέματα.

Ὑπάρχουν ἐπίσης λέξεις ποὺ οἱ νεωτεριστὲς δὲν μπόρεσαν νὰ καταστρέψουν ἀκόμα πχ διοικητής, ἔνορκος. Ἀκόμα καὶ ἂν εἶναι γυναίκα δὲν θὰ πεῖτε ἐνορκίνα ἢ διοικοικητίνα. Θὰ αἰσθανθεῖτε ὅτι πρόκειται γιὰ ἕνα εἶδος προσβολῆς αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ προσφώνηση.

Ἂν καὶ ἡ ἀνάρτηση εἶχε σχέση μὲ τὴν γλώσσα, τελικὰ τὸ ἀντίστοιχο μέρος ἦταν ἐλάχιστο. Ἀλλὰ δὲν πρέπει νὰ σᾶς ἀνησυχεῖ αὐτό. Σὲ λίγα χρόνια, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ καταραμένο «ΟΚ» καὶ «Thanks» ποὺ ἔχουν ἀντικαταστήσει (σὲ βαθμὸ κακουργήματος) τὸ «ἐντάξει» καὶ τὸ «εὐχαριστῶ», οἱ νέες γενιὲς δὲν θὰ μποροῦν κὰν νὰ διαβάσουν ἢ νὰ καταλάβουν τὸ «ἀστυνόμος». Θὰ νομίζουν ὅτι πρόκειται γιὰ ἄγνωστη λέξη ἀφοῦ θὰ γράφουν «αsτινομοs».

Υπάρχει άραγε η δύναμη του «εμείς»;

Ο φίλος Τζανιδάκης στο yannidakis.net έκανε μία καταχώρηση προτείνοντας κάποια δράση για να λυθεί το σημερινό φρικτό (για όλο και πιο πολλούς) οικονομικό πρόβλημα.

Και ζητάει κάποιο σχόλιο, μια ιδέα, κάτι τις, ότι νάναι.

Θα προσθέσω λοιπόν το σύνηθες τραίνο-σχόλιό μου στην αναρώτησή του.

Για μένα η ιδέα του είναι μεν καλή αλλά πρακτικά ανεφάρμοστη. Ο λόγος έγκειται στην ψυχολογική «κατασκευή» των ανθρώπων. Να δώσω ένα απλοϊκό παράδειγμα:

1) Ένας που του αρέσει το ποδόσφαιρο θα βρει ανθρώπους που τους αρέσει το ποδόσφαιρο για να συζητήσει μαζί τους.

2) Ένας που του αρέσει το κυνήγι αλλά δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το ποδόσφαιρο δεν θα πλησιάσει σε έναν χώρο ποδοσφαιρόφιλων.

3) Σε ένα χώρο ποδοσφαιρόφιλων μπορεί να δημιουργηθεί μία ομάδα που της αρέσει και το κυνήγι και μία άλλη ομάδα που της αρέσει το ψάρεμα. Οι δύο ομάδες σιγά-σιγά δημιουργούν ξεχωριστά «κόμματα» και θα κάνουν παρέα μεταξύ τους. Θα συζητάνε για τις εμπειρίες και τα προβλήματα του χόμπι τους.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην κοινωνία μας. Φανταστείτε:

Υπάρχουν δεξιοί, αριστεροί, αναρχικοί, κεντρώοι, φασίστες, κομμουνιστές, θρησκευόμενοι, άθεοι, παναθηναϊκοί, ολυμπιακοί, αεκτζήδες, καπνιστές, αντικαπνιστές, πότες και μη, αθλητές και μη, κυνηγοί, ψαράδες κλπ.

Παρά το γεγονός ότι φαίνεται να υπάρχει μία υποτυπώδης «συνοχή» με βάση το οικονομικό συμφέρον (αφού όλοι είναι εργαζόμενοι) είναι πρακτικά αδύνατον να υπάρξει κοινή δράση από όλους αυτούς. Αν γίνει μία συνέλευση με όλους αυτούς ώστε να βρεθεί μία κοινά αποδεκτή λύση για δράση, ο καθένας θα βλέπει το πρόβλημα μέσα από την δική του συγκεκριμένη οπτική γωνία:

-Ο αναρχικός θα προτείνει να βγούμε έξω και να βαρέσουμε τους μπάτσους.

-Ο δεξιός θα προτείνει να μην γίνει τίποτε για να μην ενοχληθεί η κυβέρνηση (εφόσον τυχαίνει να βρίσκεται η δεξιά στην εξουσία) αφού ο πρωθυπουργός κάνει ότι καλύτερο μπορεί.

-Ο Πασοκτζής θα προτείνει να ρίξουμε την διεφθαρμένη κυβέρνηση του Σαμαρά για να ξαναφέρουμε το νέο Πασόκ στην εξουσία για να τα φτιάξει όλα.

-Ο κομμουνιστής θα προτείνει να κάνουμε διαδήλωση στο Σύνταγμα για να παλέψουμε για τα δίκια του λαού.

-Ο θρησκευόμενος θα προτείνει να κάνουμε προσευχή για να μας βοηθήσει ο θεός.

-Ο άθεος θα κοροϊδέψει τον θρησκευόμενο προτείνοντας την δική του προσωπική ιδέα.

Ο ποδοσφαιρόφιλος θα προτείνει πρώτα να λυθεί το πρόβλημα της ομάδας του.

Με λίγα λόγια ο καθένας θα βάζει την προσωπική του απόχρωση, ανάλογα με τα «γυαλιά» που φοράει. Αυτό σημαίνει ότι η «κοινή δράση» θα έχει από την γέννησή της αδυναμίες και αργά ή γρήγορα θα διαλυθεί σε μικρότερα «κομμάτια». Αν παρατηρήσετε αυτό συμβαίνει συνεχώς από καταβολής κόσμου.

Αυτήν την διαδικασία την εκμεταλλεύονται εκείνοι οι «λίγοι» οι οποίοι έχουν σαν κοινό χαρακτηριστικό τους το ότι ενδιαφέρονται  ΜΟΝΟ να αποκτήσουν περισσότερα χρήματα.

Και τώρα στο «δια ταύτα»: η προσωπική λύση που θα μπορούσα να σας προτείνω είναι απίστευτα δυσνόητη και δύσκολη στην εφαρμογή της. Έτσι το μόνο που μπορώ να προτείνω είναι να λάβετε υπόψιν σας τις παραπάνω αιτίες, οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν σε αποτυχία οποιαδήποτε προσπάθεια θα γίνει.

Μεγάλος Αδελφός και διαδίκτυο

Έχω μείνει κατάπληκτος με τις πληροφορίες που ζητιάνε τα διάφορα «κοινωνικά δίκτυα» για να μπορέσει να τα χρησιμοποιήσει κάποιος. Μόνο τί χρώμα σώβρακο φοράς δεν ρωτάνε. Και ο κόσμος (δεν ξέρω βάσει ποιάς λογικής) δίνει πρόσβαση σε όλα τα στοιχεία του:

-Τηλέφωνο σπιτιού

-Τηλέφωνο δουλειάς

-Διεύθυνση κατοικίας

-Ημερομηνίες γέννησης και επετείων.

-Τόπο διαμονής

-Τα σχολεία που πήγατε

-Τις δουλειές που κάνατε

-Προτιμήσεις

-Ονόματα συγγενών

Και για να μην σας κουράζω, όλα αυτά  δεν είναι παρά μία δήλωση ΟΛΩΝ των προσωπικών σας ευαίσθητων δεδομένων.

Και τα χειρότερο είναι άτι δίνετε την συγκατάθεσή σας για την χρήση των επαφών σας από τα δίκτυα. Αφήστε που κάποιες φοράς η συγκατάθεση δίνεται με καλυμμένο τρόπο «στα ψιλά γράμματα». Προσωπικά την έχω πατήσει σε μία διερευνητική εγγραφή και όλοι όσοι είχα στον κατάλογο του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου μου δέχθηκαν πρόσκληση για να γραφτούν εκεί.

Και όλα αυτά με την δικαιολογία της «εξεύρεσης φίλων». Λες και το να γραφτείς σε έναν κατάλογο με εκατοντάδες άλλους γίνεσαι φίλος με οποιονδήποτε. Αλλά είναι γνωστό ότι οι λέξεις έχουν χάσει την αληθινή σημασία τους εδώ και καιρό.

Έτσι εκατομμύρια άνθρωποι εγγράφονται στα «κοινωνικά δίκτυα» εκθέτοντας φαρδιά-πλατιά τα ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ τους. Και καλά: μας έχουν όλους φακελωμένους μέχρι δεκάτης τετάρτης γενεάς. Αλλά να πηγαίνουμε και να φακελωνόμαστε από μόνοι μας, αυτό είναι το λιγότερο απαράδεκτο.

Δεν ξέρω τί θα έκανε ο Μεγάλος Αδελφός και οι πολυεθνικές χωρίς την βλακεία και την ρηχότητα η οποία  μας χαρακτηρίζει.

Τί ηλίθιοι και ανεγκέφαλοι που είμαστε (αν δεν το έχετε καταλάβει ακόμα).

Το βίντεο είναι ένα καλό παράδειγμα της δύναμης του διαδικτύου. Δείτε και θα καταλάβετε.

Οικονομικά μέτρα

Ακόμα και την γιαγιά μου να βάζατε να φτιάξει τα οικονομικά της Ελλάδας θα σας έλεγε ότι δεν γίνεται να το καταφέρει αυτό εάν κόψει μισθούς, κλείσει επιχειρήσεις και πουλήσει την περιουσία που φέρνει κέρδη.

Τα αποτελέσματα είναι γνωστά: Πλήρης ύφεση, ανεργία, εξαθλίωση και φυσικά ΚΑΝΕΝΑ σημείο ανάκαμψης. Ακόμα και το ΔΝΤ και η ΕΕ ομολογούν ότι η πολιτική που ασκείται στην Ελλάδα είναι μία αποτυχία. Παρόλα αυτά συνεχίζουν ακάθεκτοι τα ίδια και φυσικά η ελληνική κυβέρνηση (με κατεβασμένα βρακιά) ακολουθεί πειθήνια σαν σκυλάκι (μην χάσουμε και τις μίζες μας…).

Εδώ μπορεί κανείς να βγάλει δύο συμπεράσματα:

Πρώτον το ΔΝΤ και η ΕΕ αποτελείται από ηλίθιους γραφειοκράτες ΑΝΙΚΑΝΟΥΣ να χωρίσουν δύο γαϊδουριών άχυρο.

Δεύτερον η πολιτική που ακολουθείται έχει ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ. Δηλαδή να εξαθλιωθούμε και να έρθουν οι ξένες εταιρίες να μας «σώσουν». Η πρώτη κρούση (ΑΚΟΥΤΕ ΗΛΙΘΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ;) έγινε προχθές όταν ειπώθηκε στην ΕΕ ότι με τα χρυσορυχεία της Μακεδονίας θα βγαίναμε από την δύσκολη οικονομική κατάσταση που μας έβαλαν.

Ένας λογικός άνθρωπος (όχι οι τρομεροί οικονομικοί αναλυτές των καναλιών) μπορεί να συμπεράνει ότι ισχύει το δεύτερο.

Πάνω σε αυτήν την λογική λειτουργεί και η τρομερή αυτή γελοιογραφία του Ιωάννου.

Η διπλή ανθρώπινη φύση

Ὅπως ἴσως ξέρετε ὁ ἄνθρωπος ἔχει διπλὴ φύση. Εἶναι καὶ πολεμοχαρὴς καὶ εἰρηνόφιλος ταυτόχρονα. Ἡ ἀντίφαση προέρχεται ἀπὸ τὴν πληθώρα τῶν ΕΓΩ ἢ ἐλαττωμάτων που φέρουμε στο ἐσωτερικὸ μας. 
Ἔτσι δεν εἶναι περίεργό που οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι δεν κάνουν αὐτά που ὑπόσχονται καὶ ἀλλάζουν εὔκολα γνώμη. Ἕνα «ΕΓΩ-εἶμαι τίμιος» δίνει κάποια ὑπόσχεση. Μετὰ ἀπὸ λίγο ὅμως ἕνα ἄλλο ΕΓΩ, για παράδειγμα τὸ «ΕΓΩ-βαριέμαι», κυριαρχεὶ στον ψυχισμὸ μας. Τότε ὁ ἄνθρωπος δεν αἰσθάνεται καμία ὑποχρέωση να τηρήσει τὸν λόγο του.
Στον πολιτισμὸ τοῦ «ΔΙΚΟ ΜΟΥ» καὶ τοῦ «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΠΙΟ» καταντήσαμε να εἴμαστε ἀκραῖοι. Ἡ τηλεόραση καὶ τὰ κινηματογραφικὰ ἔργα μας ἔχουν σκληρύνει. Αἰσθανόμαστε βασιλιάδες μὲ τὴν τεχνολογία «ΜΑΣ» καὶ τὸν πολιτισμὸ μας ποὺ εἶναι «ΠΙΟ» ἀνεπτυγμένος ἀπὸ τοὺς παλαιότερους (ἔδω γελάνε ἀλλὰ αὐτὸ θὰ τὸ ἀναλύσουμε ἄλλη φορά).
Ἕνα μικρὸ τρικ μπορεὶ να σᾶς πιάσει «στον ὕπνο» καὶ να βγάλει τὸν θαμμένο στο ὑποσυνείδητο ἀληθινὸ ἑαυτό, ἔστω καὶ για μία καὶ μόνο στιγμή.

Ἐκεῖνό που ταράχθηκε για μία στιγμή, ἐκεῖνό που φώναξε χωρὶς λόγια «ΌΧΙ» εἶναι ἐκεῖνο τὸ πρᾶγμά που πνίγεται ἀπὸ τὸν ἐγωικὸ ἑαυτὸ μας. Αὐτό που πραγματικὰ μπορεὶς να ὀνομάσεις ἀνθρωπίνη Οὐσία. Εἶναι τὸ μόνο πρᾶγμά που ἀξίζει μέσα στο ἀφύσικο αὐτὸ συνονθύλευμα ἐνστίκτων, συνηθειῶν καὶ διανοητικῶν φανφαρονισμών, ποὺ ἀποτελοῦν τὸ δίποδο διανοητικὸ ζῶο, τὸ ἐσφαλμένα ὀνομαζόμενο Ἄνθρωπο.

Απόσχιση της Κρήτης;

Υπάρχει μια «παλιά» ιστορία σχετικά με την απόσχιση της Κρήτης. Κυκλοφορούν χάρτες, σημαίες και διάφορα άλλα που έχουν σχέση με το «ανεξάρτητο κράτος της Κρήτης».

Πρόσφατα ανακάλυψα αυτό το περίεργο παιδικό βίντεο που μαθαίνει τους μαθητές τα διάφορα κράτη του κόσμου. Σε κάποιο σημείο αναφέρει την Κρήτη λες και είναι αυτόνομο κράτος. Η Ελλάδα αναφέρεται αρκετά πιο πριν.

Τι συμβαίνει άραγε; Πρόκειται για «σκοτεινές διαδικασίες» ή για απλό λάθος του κατασκευαστή του βίντεο;

Πηγή Νέμεσις Ραμνουσία