Περιβάλλον και ανθρώπινος ψυχισμός

Στις αναρτήσεις μου μιλάω πολύ τακτικά για τον διεστραμμένο ανθρώπινο ψυχισμό. Είμαστε ένα ζωικό είδος τελείως παράλογο. Η τρέλα μας δεν έχει κανένα όριο. Το ίδιο και η αυτοθεώρησή μας. Καθίσαμε στον θρόνο του βασιλιά της φύσης έτσι γιατί μας αρέσει. Ακριβώς όπως ένας τρελός στο ψυχιατρείο που πιστεύει ότι είναι ο μέγα Ναπολέων.
Σίγουρα πολλοί αναγνώστες δεν με βρίζουν από ευγένεια για αυτήν την περιγραφή που μας κάνω. Και επίσης σίγουρα αυτός είναι και ένας βασικός λόγος που δεν έχω πολλούς αναγνώστες ούτε και πολλά κλικ. Αν μιλούσα για αγάπες και λουλούδια και σας ανέβαζα καρδούλες, τοπία και λουλουδάκια τότε θα είχα πολλούς πελάτες!
Επανερχόμενος όμως στο βασικό θέμα μου να η απόδειξη ότι ο ανθρώπινος εγωισμός δεν έχει όρια. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι μπορούν λέει να σώσουν τον πλανήτη!
Πρόκειται για την μεγαλύτερη μπούρδα που έχω ακούσει ποτέ.
Ο πλανήτης είναι ένα δυναμικό ζωντανό σύστημα, το οποίο υπακούει σε νόμους που δεν υποπτευόμαστε καν. Έχει υποστεί άπειρες καταστροφές κατά την διάρκεια της υποτιθέμενης ζωής του. Με κάποιον περίεργο τρόπο το οικοσύστημά του αναγεννιέται πλήρως και «ακαριαία» και δημιουργεί συνεχώς νέα είδη.
Το μόνο που θα πετύχουμε με την ανώφελη, ανούσια, καταστροφική και βλακώδη κατανάλωση πόρων η οποία έχει βαφτιστεί «οικονομική ανάπτυξη» είναι η δική μας εξαφάνιση. Ο πλανήτης δεν θα πάθει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΕ!