Ο μυθικός Ανδρόγυνος

Το περίφημο απόλυτα νεοταξικό και ισοπεδωτικό φεμινιστικό κίνημα εκ πρώτης όψεως ξεκίνησε για να απελευθερώσει τις γυναίκες από την σκλαβιά στον άνδρα και στην επικρατούσα ηθική. Πράγματι η γυναίκα ήταν άτομο δεύτερης κατηγορίας με πρώτης κατηγορίας τον άνδρα. Έπρεπε να υπομένει πολλούς περιορισμούς, ενώ συνήθως όλο το φταίξιμο για οτιδήποτε έπεφτε επάνω της.
Εκείνο όμως που δεν είναι φανερό και που θα προκαλέσει αντίδραση στους υπέρμαχους της «ισότητας» των δύο φύλων είναι το απλό και ξεκάθαρο γεγονός ότι ο φεμινισμός είναι ένα κίνημα ισοπέδωσης προς τα κάτω. Εξισώνει την γυναίκα με τον άνδρα κατεβάζοντάς τον άνδρα από το υποτιθέμενο βάθρο του και μετατρέποντας τον σε άτομο δεύτερης κατηγορίας.
Έτσι το απολυταρχικό νεοταξικό οικονομικό/κοινωνικό σύστημα έχει πλέον δύο αντιμαχόμενες ομάδες δούλων για να αυξήσει τα κέρδη  και την δύναμή του.
Η ίδια την Φύση Υπάρχει προκαλεί μία «αντιπαλότητα» στις σχέσεις των δύο φύλων οφειλόμενη καθαρά στις βιολογικές και ψυχολογικές διαφορές που έχουν «από κατασκευής». Αυτή η αντιπαλότητα/διαφορετικότητα εμφανίζεται με χιουμοριστικό τρόπο στις διάφορες αστείες ιστορίες και στα ανέκδοτα. Όπως παραδείγματος χάριν στα ανέκδοτα με τις πεθερές όπου συνήθως ο γαμπρός εμφανίζεται σαν θύμα της κακιάς πεθεράς.
Με βάση αυτές τις φυσικές διαφορές συνήθως συμβαίνει και η ανόητη διάκριση σε ανώτερο και κατώτερο φύλο. Η πραγματικότητα βέβαια είναι πολύ διαφορετική, αφού τα δύο φύλα έχουν δημιουργηθεί με τεράστιες διαφορές αλλά και τεράστιες ομοιότητες. Η φύση έχει βάλει κάποιες ικανότητες να υπερισχύουν στο ένα ή στο άλλο φύλο, έχοντας μία δική της λογική. Σαν αποτέλεσμα τα δύο φύλα είναι απολύτως ανόμοια αλλά και απολύτως ίσα.
Επιπλέον υπάρχει και μία τρίτη κρυφή και άγνωστη για τους πολλούς διάσταση. Τα δύο φύλα είναι τα σκαλοπάτια για την δημιουργία ενός ανώτερου όντος. Το όν αυτό αναφέρεται στα μυθικά κείμενα σαν Ανδρόγυνος. Ένα πλάσμα που δεν είναι ούτε άνδρας ούτε γυναίκα. Ένα πλάσμα πέρα από την φαντασία μας που δεν έχει σχέση με οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί ή ξέρει ένας «υλικός άνθρωπος». Το μυθικό αυτό πλάσμα κρυμμένο μέσα στην αχλή των αιώνων, προκαλεί την ακατανίκητη έλξη του άνδρα προς την γυναίκα και της γυναίκας προς τον άνδρα. Λένε οι μύθοι ότι κάποτε οι άνθρωποι ήταν ανδρόγυνοι. Μετά όμως χωρίστηκαν σε δύο φύλα, παρήχθησαν «μισά» όντα και ξεκίνησε η σεξουαλική λειτουργία.
Βαθιά, στο βάθος του ανθρώπινου ψυχισμού, υπάρχει η υποσυνείδητη ενθύμηση της τέλειας κατάστασης εκείνης της εποχής. Από τότε ο κάθε άνδρας ονειρεύεται να βρει την τέλεια γυναίκα. Και η κάθε γυναίκα να βρει τον τέλειο άνδρα.
Ο μυθικός Ανδρόγυνος τελικά είναι το αποτέλεσμα της τέλειας ένωσης των δύο φύλων.
Αυτές τις διαφορές των δύο φύλων, τις ομοιότητές τους και την εσωτερική τους δίψα για την μυθική τελειότητα που περιέγραψα πριν, τις παραθέτει πολύ ωραία ο Βίκτωρ Ουγκώ, ένας μεγάλος «μυημένος» και ανθρωπιστής, ο οποίος έγραψε τα παρακάτω λόγια:
«Ο άντρας είναι το πιο εξυψωμένο των πλασμάτων. Η γυναίκα είναι το ύψιστο των ιδανικών».
«Ο άντρας είναι ο εγκέφαλος. Η γυναίκα είναι η καρδιά. Ο εγκέφαλος παράγει το φως, η καρδιά την αγάπη. Το φως γονιμοποιεί, η αγάπη ανασταίνει».
«Ο άντρας είναι δυνατός στην λογική. Η γυναίκα είναι ανίκητη με τα δάκρυα. Η λογική πείθει, τα δάκρυα συγκινούν».
«Ο άντρας είναι ικανός για όλους τους ηρωισμούς. Η γυναίκα για όλα τα μαρτύρια. Ο ηρωισμός εξευγενίζει. Το μαρτύριο ανυψώνει»,
«Ο άντρας είναι ένας κώδικας. Η γυναίκα ένα ευαγγέλιο. Ο κώδικας διορθώνει, το ευαγγέλιο τελειοποιεί».
«Ο άντρας είναι ένας ναός, η γυναίκα είναι το ιερό. Μπροστά στον ναό αποκαλυπτόμαστε, μπροστά στο ιερό γονατίζουμε».
«Ο άντρας σκέφτεται. Η γυναίκα ονειρεύεται. Το να σκέφτεσαι είναι να έχεις μια ιδέα στο κρανίο. Το να ονειρεύεσαι είναι να έχεις ένα φωτοστέφανο στο μέτωπο».
«Ο άντρας είναι ένας ωκεανός. Η γυναίκα είναι μια λίμνη. Ο ωκεανός έχει το μαργαριτάρι που στολίζει. Η λίμνη την ποίηση που θαμπώνει».
«Ο άντρας είναι ο αετός που πετά. Η γυναίκα είναι το αηδόνι που τραγουδά. Το να πετάς σημαίνει να κυριαρχείς το διάστημα. Το να τραγουδάς σημαίνει να κατακτάς την ψυχή».
«Τελικά, ο άντρας είναι τοποθετημένος εκεί που τελειώνει η γη. Η γυναίκα εκεί που αρχίζει ο ουρανός».