Από γραπτά μαθητών

Ο ύψιστος στόχος ενός σχολείου είναι να βγάλει σκεπτόμενα άτομα. όμως τα πράγματα έχουν πλέον διαστραφεί απόλυτα. Η εκπαιδευτική αθλιότητα στην χώρα μας είναι γνωστή. Παράγουμε αγράμματους πτυχιούχους, οι οποίοι έχουν το μυαλό τους στο ψυγείο για να μην χαλάσει, και οι οποίοι μπορούν να διαβάσουν και να γράψουν με το ζόρι στην καλύτερη περίπτωση. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τα σχολεία όλης της γης, αλλά αυτό προσωπικά ΔΕΝ ΜΕ ΠΑΡΗΓΟΡΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ.
Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε μερικά από τα "μαργαριτάρια" μαθητών, τα οποία κυκλοφόρησαν πριν αρκετά χρόνια και μάλλον θα σας είναι γνωστά. Αλλά δεν μπορούσα να αποφασίσω αν έπρεπε να βάλω την ανάρτηση στα αστεία ή "στα πολύ σοβαρά προς σκέψιν". Τελικά προτίμησα το δεύτερο...

-Τρισκατάρατο είναι το πλοίο που έχει κατάρτια και στα τρία ιστία.
-Τα βρέφη θηλάζουν από τη μητέρα τους. Το γάλα αυτό λέγεται μητρικό γάλα.
-Νοθευμένο γάλα πίνουν μόνο τα νόθα βρέφη διότι αυτά δεν θηλάζουν.
-Όποιος ζηλεύει τα πολλά, ζηλεύει και τα λίγα.
-Η δονοβλεψία είναι ασθένεια όπου δονεί το αίσθημα της οράσεως.
-Ετεροφαλή είναι τα αδέρφια που προέρχονται από τον ίδιο πατέρα. Από την ίδια μάνα λέγονται ετεροθηλή.
-Ένας αλλοδαπός μπορεί να γίνει Έλληνας μόνον μέσω γονιμοποιήσεως. Αλλιώς, παραμένει πάντα άλλος δαπός, επ' άπειρον.
-Η ουρά στα ζώα χρησιμοποιεί με το που να την βλέπουν τα ζώα πόρχονται πίσω, ότι μπροστά υπάρχει κι άλλο ζώον. Στον άνθρωπο είναι αχρείαστη.
-Ο εξοστρακισμός ήταν μια αρχαία τιμωρία όπου σου έβαζαν έξι όστρακα κι έπρεπε να τα χτυπήσεις και να τα σπάσεις με το κεφάλι σου. Μερικές φορές πετύχαινε, άλλες όχι.
-Ο αλιγάτορας είναι συνδυασμένο ζώο: μισός άλιγας, μισός γάτορας.
-Το μητρικό γάλα είναι προτιμότερο από το αγελαδινό, λόγω καλύτερης εμφάνισης στήθους γυναίκας.
-Στην αρχαιότητα ήταν όλα ηθικά και γνήσια, ακόμα και οι πόρνες λεγόντουσαν ιέρειες.
-Ψευδώνυμο είναι αυτό που χρησιμοποιείται από τους ποιητές, όταν ντρέπονται για την ποίησή τους.
-Η παρτιτούζα είναι οι νότες που έχουν μπροστά τους οι μουσικοί της συμφωνικής ορχήστρας. Ο μαέστρος δεν θέλει παρτιτούζα. Αυτός και μόνον αυτός, κρατάει τη βακέτα και την κουνάει τεντωμένη δώθε-κείθε, έχοντας κάτι το κοινό στα οπίσθιά του. Το κοινό δεν παίρνει μέρος σ' όλα αυτά, μόνο βλέπει και ακούει έντονα καταγοητευμένο από τη διέγερση.
-Χαρμόσυνοι ήχησαν οι κώδωνες των ναών και των εκκλησιών οι καμπάνες.
-Παρ' όλο που ο γέρος ήταν τυφλός, άκουσε τα πάντα!
-Στα μαθηματικά δεν είμαι πολύ καλός, αλλά πρώτος στην ορφογραθία.
-Πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν προστυχόλογα. Προχτές στο πανηγύρι του Σταυρού, κάτω στην Καρούτα, κάποιος είπε ανυπερθέτος. Οι άλλοι έκαναν πως δεν κατάλαβαν.
-Ο πατέρας μου είναι πολύ καλός και με βοηθάει σε όλα. Όταν κάνω εξάσκηση στο βιολί, κλείνεται στο δωμάτιό του, βγαίνει πότε-πότε και μου λέει μπράβο παιδί μου, μετά ξανακλείνει την πόρτα. Σε λίγο, πάλι μπράβο παιδί μου. Μερικές φορές, για να μη με διακόπτει, φοράει ακουστικά και ακούει κανονική μουσική.
-Σε περίπτωση λιποθυμίας, ξεκουμπώνουμε το πουκάμισο και τρίβουμε με οινόπνευμα. Αν είναι κορίτσι, ζητάμε συγνώμη και συνεχίζουμε ασταμάτητοι το τρίψιμο ανενόχλητοι, αλλά κάπως πιο απαλά, με ρυθμικό τρίψιμο επαφής, ώστε να το ευχαριστιέται και η ίδια.
-Πειστήρια έχουμε πολλών ειδών. Δυο απ' αυτά, τα γνωστότερα, είναι τα αστυνομικά και τα άχραντα.
-Το εθνικό σήμα της Ολλανδίας είναι το άνθος της τουλούμπας.
-Δρυός παιδούσης πάσα υήρ ψιλεύεται. Θέλει να δείξει την αρπακόλα του επιπόλαιου και του πλεονέκτη.
-Καλύτερα μια χώρα μ' ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χώρες σκλαβιά και φυλακή.
-Σαρανταπέντε πετεινοί, ενός κοκόρου γνώση.
-Σαρανταπέντε Γιάννηδες, ενός κοκόρου κλώσα.
-Οι χορευτές δεν κάνουν παιδιά γιατί αν κάνουν θα βγουν ομοφυλότερα. Και ο νοών νοήμων.
-Εκ τη πρέφας του αναγεννάται, ως άλλος φοίνιξ.
-Το εμφιαλωμένο νερό προκαλεί εμφιάλτες.
-Ίδιος κι απαράδεκτος!
-Της έταξε λαχνούς με πετραχείλια.
-Το άλλο παιδί ήταν άσχημο, κακότροπο και οξύμωρο.
-Νου σιγής, ενσωματωμένη σιγή.
-Η κόμπρα είναι τελείως ακίνδυνη για τους Έλληνες. Πέρυσι χάσαμε χιλιάδες σε τροχαία δυστυχήματα. Ούτε ένας θάνατος από κόμπρα!
-Η υψηλότερη κορφή του Ολύμπου ήταν το Δωδεκάθεο. Πάνω στο ψηλότερο σημείο, ακριβώς πάνω στη μύτη της κορυφής, καθόταν ο Δίας, διάσημος γι' αυτή την επίμονη στάση του.
-Όταν ο Χριστός ήταν μικρός, ο πατέρας του, ο μαραγκός Ιωσήθ, τον φώναζε Χρηστάκη.
-Ο Λουδοβίκος ο XVI, αμέσως μετά την επανάσταση, αποκεφαλίστηκε για πρώτη φορά στη ζωή του το έτος 1792.
-Ο Διονύσιος ο Σολομών έγραψε τον Ύμνον εις μία και μόνο στιγμή εθνικής εξάρσεως και υπερηφάνιας. Όχι για άλλους λόγους.