Ευχές για το Πάσχα

Καλό Πάσχα; Πού το είδατε το καλό Πάσχα; Μόνο και μόνο επειδή το Σύστημα μας επιτρέπει να σουβλίζουμε αρνί δεν λέει τίποτε. Μια πολιτικά ορθή, συνηθισμένη, τυπική, ανούσια και ξενέρωτη ευχή δεν είναι ότι καλύτερο για την σημερινή κατάσταση.
Εγώ σήμερα θα σας δώσω μια πασχαλιάτικη ευχή λίγο διαφορετική. Και ας μην μου κάνετε λάικ και ας μην στείλετε καρδούλες και χαμογελάκια, όπως θα κάνατε αν έγραφα κάτι σαν «καλό πάσχα να έχουμε αγαπουλίνια μου, με υγεία και ευτυχία, και ευχές κλπ» συνοδευμένο με λουλουδάκια και κεράκια.
Ας σοβαρευτούμε λοιπόν γιατί το Πάσχα είναι μία επαναστατική εορτή και όχι απλά μία ευκαιρία για εκδρομές και ντερλίκωμα. Πιστοί ή άθεοι, ας αρέσει δεν σας αρέσει, αυτή η εορτή ΔΙΔΑΣΚΕΙ ότι πρέπει να πεθάνει ο άνθρωπος ύλη και να γεννηθεί ο άνθρωπος-Πνεύμα.
Τον ξέρετε τον Γάλλο Γουσταύο Λε Μπον; Σίγουρα δεν τον ξέρετε [και εγώ το ίδιο μέχρι προχθές]. Ήταν ανθρωπολόγος, κοινωνιολόγος, εθνολόγος, ψυχολόγος, και κάτι που συνήθως δεν αναφέρεται πειραματιστής φυσικός και εφευρέτης. Έγραψε αρκετά βιβλία αλλά το πιο γνωστό του είναι η «Ψυχολογία των Μαζών».
Από αυτό το βιβλίο λοιπόν είναι τα παρακάτω αποφθέγματα.
Τα αφιερώνω στους ανεγκέφαλους και ανάξιους [για να μην πω προδότες] οι οποίοι κυβερνούν την Ελλάδα, και σε όλους εμάς τους ανεγκέφαλους και ανάξιους Έλληνες, που ανεχόμαστε και στηρίζουμε τέτοιες άθλιες κυβερνήσεις, και που πραγματικά αξίζει να εξαφανιστούμε από προσώπου γης για να ξεβρομίσει το μέρος και να πάψουν να τρίζουν τα κόκκαλα των προγόνων μας.
Βέβαια, για να είμαστε και δίκαιοι, τα αποφθέγματα αυτά έχουν παγκόσμια εφαρμογή, γιατί ΟΛΗ η ανθρωπότητα είναι ανεγκέφαλη και ανάξια και αξίζει να εξαφανιστεί από προσώπου γης για να ξεβρομίσει η καημένη η γη.
Αλλά επειδή ως γνωστόν είμαι εθνικιστής, φασίστας, ρατσιστής και επομένως και ομοφοβικός, αφήστε που σαν τυπικός εγκληματίας τρώγω και κρέας, ΣΚΑΣΙΛΑ ΜΟΥ ΜΕΓΑΛΗ για την παγκόσμια ηθική, ψυχική, πολιτιστική κλπ κατάπτωση. Εγώ ενδιαφέρομαι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για αυτό το ταλαίπωρο κομμάτι γης με την τόσο βαριά πολιτιστική κληρονομιά.
1] Η ικανότητα χωρίς την εξουσία είναι τόσο ανίσχυρη όσο και η εξουσία χωρίς ικανότητα. [Σπάνια εκλέγεται κάποιος ικανός πολιτικός]
2] Να επαναστατείς ή να συμβιβάζεσαι. Δεν υπάρχουν άλλες επιλογές στην ζωή. [Μην παραπονιέστε λοιπόν που σας πατάνε κάτω].
3] Αν εξευτελίσετε τον χαρακτήρα των στρατιωτών θα έχετε τους όχλους του Ξέρξη. Αν εξυψώσετε τον χαρακτήρα των στρατιωτών θα έχετε τους πολεμιστές του Αλεξάνδρου. [Να γιατί είναι άθλια η εκπαίδευση των παιδιών μας και γιατί απαξιώνεται ο στρατός]
4] Το ένστικτο δίδασκε στους αρχαίους τον φόβο των ξένων. Γνώριζαν καλά ότι η αξία μιας χώρας δεν μετριέται με βάση τον αριθμό των κατοίκων της, αλλά με βάση τον αριθμό των πολιτών της. [ έχουμε δέκα εκατομμύρια έλληνες κατοίκους. Πόσοι είναι άραγε οι πολίτες;]
5] Όσο πιο αδύναμη είναι η κυβέρνηση, τόσο πιο δυνατή η γραφειοκρατία. [Πολιτικό κόστος: η μεγάλη πληγή μας]
6] Οι μάζες δεν διψούν για την αλήθεια. Όποιος τις προμηθεύσει με ψευδαισθήσεις γίνεται εύκολα ο κυρίαρχός τους. Και όποιος προσπαθήσει να διαλύσει τις ψευδαισθήσεις τους γίνεται εύκολα θύμα τους. [Με δύο λόγια «Προεκλογικές υποσχέσεις»]
7] Μεταμφιέζοντας κάτω από καλά επιλεγμένες λέξεις ακόμα και τις πιο τρελές θεωρίες, μπορείς να τις κάνεις να γίνουν αποδεκτές. [Οι γνωστές οικονομικές κοσμοσωτήριες θεωρίες που μας σερβίρουν κάθε τόσο]
8] Λίγοι βλέπουν τα πράγματα όπως ακριβώς είναι. Κάποιοι αντιλαμβάνονται μόνο αυτά που θέλουν να δουν και άλλοι αυτά που τους κάνουν οι άλλοι να δουν. [Πρόκειται κυριολεκτικά για τον ύπνο της ψυχής, τον ύπνο της συνείδησης. Πρόκειται για τον άνθρωπο-πρόβατο προς σφαγήν. Αυτό είναι το μόνο που θα καταλάβαινα που δεν το καταλάβατε]
9] Για να κυριαρχήσεις στους ανθρώπους είναι πιο εύκολο να εξάψεις τα πάθη τους παρά να υποστηρίξεις τα συμφέροντά τους. [Με δύο λόγια «ομιλίες πολιτικών»]
10] Σε πολλούς ανθρώπους η ομιλία προηγείται της σκέψης. Ξέρουν αυτό που σκέφτονται μόνο αφού έχουν ακούσει αυτό που είπαν. [Η γνωστή παγκόσμια και προσωπική πνευματική κενότητα]
11] Λίγο ενδιαφέρουν οι απώλειες. Η επιτυχία πηγαίνει με το μέρος εκείνου που γνωρίζει να τις αντιμετωπίζει με το μεγαλύτερο σθένος. [Ο φόβος μην πάθει τίποτε το εφήμερο σαρκίο μας είναι το καλύτερο εργαλείο για να μας κρατάνε υπόδουλους]
Αν τα διαβάσατε όλα αυτά και δεν καταλάβατε τίποτε τότε είναι προφανές ότι δεν έχουμε καμία ελπίδα πλέον. Αν «κάτι» καταλάβατε ίσως κάποια στιγμή, κάποτε, κάπου και κάπως να καταφέρουμε να γλυτώσουμε «το καπέλο από τον πνιγμένο».