Ζήτω η 21η Απριλίου

Όχι κυρίες, κύριοι και λοιποί [μην με πουν και ομοφοβικό…].
Δεν είμαι ούτε φασίστας, ούτε χρυσαυγίτης, ούτε ακροδεξιός, ούτε και χουντικός. Μάλιστα, όταν το 1971 με βάλανε στην Ασφάλεια [επειδή ετοιμαζόμουν να πάω σε ημιστρατιωτική σχολή] να γράψω μία «έκθεση ιδεών» επειδή ο πατέρας μου ήταν λέει συμπαθών στους κομμουνιστές, τσαντίστηκα. Αλλά έκατσα και έγραψα την έκθεση, γιατί δεν υπάρχει λόγος να ανακατεύεσαι με τα ηλίθια πίτουρα του κατεστημένου της κάθε εποχής, γιατί σε τρώνε οι ηλίθιες κότες του κατεστημένου.
ΑΛΛΑ ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ! Ούτε κομμουνιστής είμαι, γιατί όπως σας είπα δεν είμαι χουντικός. Και ο κομμουνισμός είναι απλή και ξεκάθαρη χούντα αφού πολύ απλά μιλάει για «δικτατορία του προλεταριάτου». Και αυτή η δικτατορία ασκείται από λίγους «για το συμφέρον» των πολλών. Και πριν διαμαρτυρηθούν οι όποιοι «δημοκράτες» διαβάσουν την ανάρτηση ας θυμηθούν τα εκατομμύρια θύματα των δημοκρατικών εκκαθαρίσεων «υπέρ του λαού» στην ΕΣΣΔ, την Κίνα και την Καμπότζη, όπου επεκράτησαν πλήρως αριστερά καθεστώτα.
Δεν μπορώ να ζητωκραυγάσω ένα αμερικανοκίνητο πραξικόπημα ηλιθίων, που ανατράπηκε από ένα δεύτερο αμερικανοκίνητο πραξικόπημα ηλιθίων, ΜΕ ΣΚΟΠΟ να χαθεί η μισή Κύπρος.
Μπορούν όμως να το ζητωκραυγάσουν οι κομμουνιστές [γενικά και αόριστα], αφού η ύπαρξη των κακών δεξιών και η κάθε επέτειος τους δίνει την ευκαιρία να μιλάνε για τους κακούς δεξιούς, για τους καλούς κομουνιστές-αγωνιστές της δημοκρατίας που τόσα υπέφεραν από τους κακούς δεξιούς, και με την φασαρία που κάνουν κάθε τόσο να θολώνουν τα νερά για την ακραία καπιταλιστική συμπεριφορά τους αλλά και για τα πολιτικά σκάνδαλα που ανταγωνίζονται αυτά της ΝΔ και του Πασοκ.
Ζήτω λοιπόν η σωτήριος επανάστασις της 21ης Απριλίου…