Ποιος θα μας σώσει από τους ειδικούς; (ιατρική έρευνα)

Πόσοι ακόμη άραγε από τους σημερινούς ισχυρισμούς των «ειδικών» θα αποδειχθούν λάθος;
Πόσοι φουκαράδες θα πληρώσουν με πόνο, με εγχειρήσεις, με την ζωή τους ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΜΕ ΑΦΘΟΝΟ ΧΡΗΜΑ τις αγκυλώσεις και τις αποκρύψεις εφευρέσεων της σύγχρονης επιστήμης;
Πόσοι καρκινοπαθείς θα πεθάνουν μέχρι να αποφασίσει το ιατρικό και φαρμακευτικό κατεστημένο να χρησιμοποιήσει την περίφημη Οργόνη του Ράιχ, ή οτιδήποτε άλλο που λειτουργεί αλλά δεν ταιριάζει με την κατεστημένη θέση;
Διαβάστε την παρακάτω ιστορία και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα.
Ο Ignaz Semmelweis ήταν ένας Ούγγρος ιατρός που εργαζόταν στο μαιευτήριο της Βιέννης, στα μέσα του 19ου αιώνα, όπου παρατήρησε ότι ο πυρετός της λοχείας ήταν μεταδοτικός. Όταν οι ιατροί και οι φοιτητές έκαναν έρευνες και μάθημα σε πτώματα και μετά εξέταζαν γυναίκες που είχαν μόλις γεννήσει, οι γυναίκες αυτές εμφάνιζαν λοίμωξη και επιλόχειο πυρετό. Σκεφτείτε ότι τότε οι εξετάσεις και οι χειρουργικές επεμβάσεις γίνονταν με γυμνά χέρια και δεν υπήρχαν γάντια. Αυτό γινόταν γιατί η ύπαρξη των μικροβίων ήταν ακόμα άγνωστη. Ο Semmelweis έλεγε ότι οι λεχώνες μολύνονται από «πτωματικά μόρια». Υποστήριξε ότι οι γιατροί του μαιευτηρίου που χρησιμοποιούν πτώματα για να κάνουν μάθημα στους φοιτητές ιατρικής πρέπει να αποστειρώνουν έπειτα τα χέρια τους. Μάλιστα, είχε φτιάξει και ένα μίγμα νερού, χυμού λεμονιού και χλώριου για αυτόν τον σκοπό.
Στην κλινική που εργαζόταν και εφαρμόστηκε το πλύσιμο των χεριών, οι θάνατοι από επιλόχειο πυρετό μειώθηκαν κατά 90% σε λιγότερο από έξι μήνες. Παρά την θεαματική βελτίωση, ο Semmelweis δεν μπορούσε να αποδείξει γιατί γινόταν αυτό.
Πολλοί από τους ιατρούς της εποχής του αντέδρασαν έντονα και απέρριψαν την θεωρία του γιατί θεώρησαν προσβολή την απαίτηση του να πλένουν τα χέρια τους και επειδή έτσι τους θεωρούσε «ακάθαρτους». Αφού εκδιώχθηκε από το νοσοκομείο της Βιέννης, αναζήτησε δουλειά στη Βουδαπέστη όπου και εκεί συνάντησε σημαντικές δυσκολίες. Εφάρμοζε όμως και εκεί την τακτική του πλυσίματος των χεριών και έφερε θεαματικά αποτελέσματα, προστατεύοντας τη ζωή χιλιάδων λεχώνων.
Ο Semmelweis προσπάθησε να υποστηρίξει την ιδέα του, που πίστευε ότι θα έσωζε τη ζωή σε χιλιάδες γυναίκες, και έστελνε καυστικές «ανοιχτές» επιστολές σε όλους όσους τον απέρριπταν. Ονόμαζε «ανεύθυνους δολοφόνους» τους πιο γνωστούς μαιευτήρες της εποχής του και ίσως να έπεσε και σε κατάθλιψη, αφού το θέμα του επιλόχειου πυρετού του είχε γίνει έμμονη ιδέα. Το πάθος του, η επιμονή του και η αντίδρασή του όταν απέρριπταν την θεωρία του, έδωσαν την αφορμή να θεωρηθεί ψυχοπαθής. Τον έκλεισαν με τη βία μέσα σε ψυχιατρική κλινική. Εκεί, στις 13 Αυγούστου 1865, ο Semmelweis πέθανε μόλις δύο εβδομάδες αργότερα, μετά από άγριο ξυλοδαρμό από τους φύλακες.
Την ίδια περίοδο ο Παστέρ γίνεται διάσημος με την «ανακάλυψη» των μικροβίων, για τα οποία είχε ήδη μιλήσει ο Τζιρολάμο Φρακαστόρο [1478–1553] και ποιος ξέρει πόσοι ακόμα.
Λίγα χρόνια αργότερα ο άγγλος Λίστερ επέβαλε την αντισηψία στα χειρουργεία, στα τραύματα και στους χειρούργους και έμεινε γνωστός ως ο «πατέρας» της αντισηπτικής χειρουργικής.
Οι εξελίξεις δικαίωσαν τον Semmelweis, αλλά όχι πριν χαθούν τζάμπα χιλιάδες ζωές γυναικών στα χέρια των «ειδικών» του κατεστημένου της ιατρικής, οι οποίοι αγνοούσαν επιδεικτικά τα επιτεύγματά του. Σήμερα θεωρείται αυτονόητη καθημερινή πρακτική σε όλα τα μαιευτήρια η καθαριότητα των χεριών.
ΤΙ ΑΛΛΟ ΑΡΑΓΕ ΘΑ ΘΕΩΡΗΘΕΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΑΦΟΥ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ;