Άνθρωπος…

Δεν θα κάνω την ετυμολογία της λέξης εδώ. Απλά θα καταθέσω κάποιες σκέψεις για αυτό το υπέροχο ον που λέγεται άνθρωπος.
Είναι πραγματικά απορίας άξιον το παρακάτω γεγονός. Παρά του ότι ερευνητές όλων των επιστημών και θρησκειών έχουν ενσκήψει, από παλαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα, στην μελέτη του ανθρώπου, συνεχίζουν ακόμα να υπάρχουν κενά στην πλήρη κατανόηση των λειτουργιών του.
Και αυτό γιατί τα αποτελέσματα των ερευνών τους είναι αποσπασματικά, μονομερή, πολλάκις χρωματισμένα με υποκειμενικά στοιχεία και μη ικανά να λύσουν θεμελιώδεις απορίες περί της φυσιολογίας του δισυπόστατου αυτού όντος.

Γιατί ο άνθρωπος είναι ύλη και πνεύμα μαζί. Ακόμα και οι καθαρά σωματικές του λειτουργίες είναι πολυπλοκότατες και καθοδηγούμενες από την σοφία του ένστικτου κέντρου του.
Και τι να πει κανείς για τις πνευματικές και συνάμα ψυχολογικές του λειτουργίες. Εδώ υπάρχει τεράστιο πεδίο ανεξερεύνητο, ακόμα και από τους πιο σοβαρούς του είδους μελετητές.

Οπότε τι μπορώ να γράψω εδώ, που να μην έχει ήδη γραφεί… Μόνο την εμπειρία της ζωής μου και να τονίσω τις άπειρες δυνατότητες που έχει ο άνθρωπος και που του έχουν εμφυτευτεί από γεννήσεώς του και ενδεχομένως πολύ πριν από αυτήν.

Αυτό που έχω κατανοήσει καλά, είναι ότι το ανθρώπινο πνεύμα όχι μόνον υπερέχει της ύλης, αλλά την διαποτίζει κιόλας και είναι αυτό που κινεί τα νήματα της ύπαρξής της.
Εφόσον ο άνθρωπος γνωρίσει σε βάθος και πειστεί για αυτήν την παραδοχή, είναι σε θέση να εκφράζεται ποικιλοτρόπως, με αρωγό το πνεύμα του, προς όλες τις κατευθύνσεις.

Για να μπορέσει να φτάσει ο άνθρωπος σε αυτή την κατανόηση, οφείλει να εργαστεί πάνω στον εαυτόν του με επιμονή, υπομονή και συνεχή σκοπό.
Η εργασία αυτή είναι θεληματική και όχι υποχρεωτική και πραγματοποιείται βήμα-βήμα στην πορεία της ζωής του.
Απαραίτητη προϋπόθεση, είναι η πίστη στην ύπαρξη μιας δημιουργικής Δύναμης ανώτερης κατάστασης, από την οποία έχουν προέλθει τα πάντα. Αυτό από μόνο του, ‘αναγκάζει’ τον άνθρωπο να καταφεύγει συχνά πυκνά στην αναζήτηση βοήθειας από αυτήν την Δύναμη, γιατί από μόνος του αδυνατεί να προχωράει εκπληρώνοντας σε άριστο βαθμό όλα όσα απαιτούνται για την κατανόησή του.
Και είναι γεγονός ότι υπάρχει ανταπόκριση.

Έτσι λοιπόν, καθώς ο άνθρωπος μαθαίνει τον εαυτόν του, συγκρατεί όσα στοιχεία ωφελούν την προσπάθειά του και το πνεύμα του και απομονώνει όσα τον βλάπτουν. Με αυτές του τις δράσεις, αναπτύσσεται και εξελίσσεται ανοδικά.
Κάθε στιγμή είναι για αυτόν τον άνθρωπο μοναδική, γιατί από αυτήν εξάγει τις εμπειρίες που θα τον βοηθήσουν να πλησιάζει όλο και περισσότερο την Πηγή της ύπαρξής του.
Αυτήν με την οποία, εάν ταυτιστεί, θα έχει επιτελέσει το έργο του επί της γης!!!

Πηγή ΗΡΩ