Η επιστήμη που μας κρύβουν

Επιστήμη που μας κρύβουν; Άντε καλέ!
Αν γινόταν αυτό δεν θα μας το αποκάλυπταν οι τρομερές εφημερίδες μας, ή οι τόσο αποκαλυπτικές εκπομπές της ιδιωτικής τηλεόρασης ή έστω η ΕΡΤ; Φυσικά δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, αφού παγκοσμίως όλοι γνωρίζουν τα πάντα, τα οποία είναι μονίμως φανερά στον οποιονδήποτε…
Αλλά επιτρέψτε μου να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου:

Πρώτον: Η RCA Communications Co, με έδρα την Νέα Υόρκη, προσέλαβε περί το 1948 τον μηχανικό J.H. Nelson για να μελετήσει τις κινήσεις των πλανητών, και να βρει τις επιδράσεις τους επάνω στις τηλεπικοινωνίες. Ο Nelson άρχισε να σχεδιάζει πλανητικά διαγράμματα που θυμίζουν ωροσκόπια. Αυτό θα πείτε είναι φυσιολογικό αφού έφτιαχνε χάρτες με πλανητικές θέσεις. Το «κουφό» (ανάμεσα στα άλλα περίεργα που έχει πει αυτός ο σοβαρός και ΜΗ ΣΥΝΟΜΩΣΙΟΛΟΓΟΣ επιστήμονας) είναι ότι ο ήλιος δεν είναι «ήλιος» αλλά μία πόρτα προς ένα υπερδιαστατικό σύμπαν. Για όποιον θέλει να βρει περισσότερα υπάρχει το http://www.enterprisemission.com/hyper3.html.
Παρεμπιπτόντως υπάρχουν και άλλες ενδείξεις ότι ο ήλιος δεν είναι ήλιος, όχι τουλάχιστον έτσι που μας τον μαθαίνουν στο σχολείο. Υποτίθεται ότι η ενέργειά του παράγεται από πυρηνικές αλυσιδωτές εκρήξεις. Έτσι;
Όμως αν το καλοσκεφτείτε δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνεται ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗ πυρηνική τήξη σε ένα χαώδες και μη ελεγχόμενο περιβάλλον. Δεν υπάρχει κανένας να βάζει ράβδους γραφίτη για να απορροφάει τα νετρόνια ώστε να ελέγχει τις αντιδράσεις.

Δεύτερον: Ο Richard Hoagland Charles είναι συγγραφέας, συνεργάτης μουσείων, ραδιοφωνικών σταθμών και διαφόρων κρατικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, αλλά τελικά και γνωστός υπέρμαχος των θεωριών συνομωσίας και επομένως αναξιόπιστος βεβαίως-βεβαίως. Το 1992 παρουσίασε αποδεικτικά στοιχεία για «ανωμαλίες στον Άρη», κατά τη διάρκεια μίας ενημέρωσης στα Ηνωμένα Έθνη. Εκτός των άλλων, λοιπόν, είπε αυτός ο αναξιόπιστος τύπος:
«Πάρτε τον ίδιο τον ήλιο. Για αρκετά χρόνια, οι επιστήμονες ψάχνουν για τα πυρηνικά σωματίδια που υποτίθεται ότι προέρχονται από το κέντρο του Ήλιου, λόγω της θερμοπυρηνικής αντίδρασής του, ένα είδος «ελεγχόμενης υδρογονοβόμβας». Αλλά για τα τελευταία 20 χρόνια, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΒΡΕΘΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΟΣΑ ΣΩΜΑΤΙΔΙΑ, ΟΣΑ ΠΡΟΕΒΛΕΠΑΝ ΤΑ ΜΟΝΤΕΛΑ. Στην πραγματικότητα, οι Σοβιετικοί και οι Ιάπωνες, οι οποίοι πρόσφατα διεξήγαγαν πειράματα για να μετρήσουν τα θεμελιώδη σωματίδια, δεν έχουν βρει κανένα. Είναι πιθανό ότι αυτή η απίστευτα καυτή σφαίρα αερίου, που βρίσκεται στο κέντρο του ηλιακού μας συστήματος, και γύρω από την οποία περιστρέφονται όλοι οι πλανήτες, στην πραγματικότητα να τροφοδοτείται από άλλη πηγή; Αυτό ανοίγει αξιοσημείωτες δυνατότητες όταν κοιτάζουμε πίσω στους πολιτισμούς μας σε αυτόν τον πλανήτη, και την προσοχή τους προς τον ήλιο, δυνατότητες τις οποίες και άλλοι ίσως να έχουν αναφέρει. Όταν κοιτάμε τα αστέρια, στον ουρανό τη νύχτα, δεν βλέπουμε αλυσοδεμένες και φυλακισμένες υδρογονοβόμβες, βλέπουμε πύλες σε μια άλλη διάσταση. Και οι πύλες είναι λαμπερά παράθυρα μέσω των οποίων μπορούμε να κοιτάξουμε και να δούμε κομματάκια επιστημονικής φυσικής από μια άλλη πλευρά. Εκείνο που είναι εκπληκτικό είναι όταν πάρετε αυτήν την αλληγορία, και πάτε πίσω και διαβάσετε την αιγυπτιακή περιγραφή στα ιερογλυφικά για τον Σείριο, το φωτεινότερο αστέρι στον ουρανό. Η περιγραφή λέει ότι ο Σείριος είναι μια πόρτα(!)».
Για όσους θέλουν να ψάξουν περισσότερο υπάρχουν στο διαδίκτυο dvd (δυστυχώς πανάκριβα) με τις ομιλίες του: Richard C. Hoagland, DVD of Hoagland’s Mars: Vol. 2: The United Nations Briefing: (UFO TV).

Τρίτον: Τις τελευταίες δεκαετίες του εικοστού αιώνα, οι πολυεθνικές (μεταξύ των οποίων και το ευαγές ίδρυμα των Ρότσιλντ) προσλαμβάνουν ειδικούς της κβαντικής φυσικής για να εφαρμόσουν τις μεθόδους της κβαντικής στατιστικής στην οικονομία. Έτσι, ο κυβερνητικός οικονομολόγος Edward Dewey, αφιέρωσε μια ολόκληρη ζωή για τη μελέτη των κάθε είδους οικονομικών κύκλων, κάνοντας συνειδητή και σκόπιμη αναφορά στην σύνδεση της οικονομικής δραστηριότητας και της φυσικής.

Τέταρτον: O Ray Tomes, σε ένα κείμενό του με τίτλο «Towards a Unified Theory of Cycles» που παρουσιάστηκε τον Φεβρουάριο του 1990 στο συνέδριο του «Ιδρύματος για την μελέτη των κύκλων» (The Foundation for the Study of Cycles) αναφέρει τα εξής:
«Τελικά κατάλαβα ότι το μοτίβο των συχνοτήτων που εμφανίζεται στις τιμές του καλαμποκιού ήταν το ίδιο με την ταξινόμηση των συχνοτήτων που έχουν οι λευκές νότες στο πιάνο. Αυτό ήταν περίεργο, και πηγαίνοντας πίσω στην πρώτη μου μελέτη για τους οικονομικούς κύκλους, συνειδητοποίησα ότι οι αναλογίες 4, 5, 6, 8, ήταν ακριβώς εκείνες μίας μείζονος συγχορδίας στην μουσική! Γιατί άραγε οι οικονομικοί δείκτες παίζουν συγχορδίες και κλίμακες σε πολύ αργή ταχύτητα; Η έρευνα έδειξε ότι τα εν λόγω πρότυπα είχαν παρατηρηθεί και αναφερθεί παλαιότερα από αρκετούς συνεργάτες του περιοδικού Cycles. Ένας από αυτούς ήταν ο D.S. Castle (1956), ο οποίος διαπίστωσε ότι οι κύκλοι της χρηματιστηριακής αγοράς ταιριάζουν με την μουσική κλίμακα».

Ορίστε και το άκρως αποκρυφιστικό λογότυπο-θυρεός της εταιρείας, με έναν σταυρό που δημιουργείται με τα τέσσερα στοιχεία (φωτιά, νερό, γη, αέρας) να αντιπροσωπεύονται από τον ήλιο, έναν ανεμόμυλο ύδρευσης, το σιτάρι και τις φάσεις της σελήνης.
Όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερα ας μπει στην ιστοσελίδα του «Ιδρύματος για την μελέτη των κύκλων» www.cyclesresearchinstitute.org.