Φασισμός και δημοκρατία

Τελικά αυτή η ιστορία με τους ανησυχούντες για τον φασισμό έχει αρχίσει να μου δίνει στα νεύρα. Κάθε τρεις και λίγο γίνεται αναφορά στον εθνικισμό, την ακροδεξιά και τον φασισμό. Οι ανησυχούντες Γκαίμπελς, συνήθως αριστεροί σύγχρονοι «δημοκράτες», ΣΥΓΧΕΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΤΕΥΟΥΝ ΣΚΟΠΙΜΑ τις τρεις έννοιες ακολουθώντας το ανόητο όραμα της ομογενοποίησης των λαών.

Δεν ανησυχούν όμως καθόλου που η Ευρώπη έχει κατακλυστεί και κυβερνάται από φασιστικά/δικτατορικά καθεστώτα, τα οποία κάνουν το άσπρο μαύρο, καταπατώντας κάθε έννοια λογικής, δικαίου, ανθρωπισμού και πολιτισμού.

Για παράδειγμα στο Ελαδιστάν ο «δημοκράτης» Γιωργάκης Παπανδρέου εισήγαγε τους όρους «απασχόληση» και «απασχολήσιμος», που αντικατέστησαν τους όρους «εργασία» και «εργαζόμενος». Και όλοι εσείς οι ντόπιοι κουφιοκέφαλοι αποδεχθήκατε άκριτα τους όρους αυτούς μόνο και μόνο γιατί τους έφερε ένας «δημοκράτης».

Η διαφορά των όρων είναι αβυσσαλέα. Ο απασχολήσιμος είναι εκείνος που μπορεί να δουλέψει κάπου ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΩΡΑ. Έτσι δεν μπαίνει και στους κατάλογους ανέργων μειώνοντας την ανεργία ΤΕΧΝΗΤΑ.

Για αυτό και στο Αμερικανιστάν (την κοιτίδα του δυτικού πολιτισμού και της δυτικής δημοκρατίας) η ανεργία παρουσιάζεται να είναι κάτω από 8% την στιγμή που επίσημα στοιχεία λένε ότι 90 εκατομμύρια εργαζόμενοι ΔΕΝ ΨΑΧΝΟΥΝ ΚΑΝ για δουλειά επειδή έχουν απελπιστεί.

Και οι σημερινοί ευρωπαίοι «δημοκράτες» δεν θα διστάσουν να σύρουν τους λαούς της Ευρώπης σε ένα νέο αιματοκύλισμα αν το επιβάλλουν τα κοντόφθαλμα συμφέροντά τους. Εξ, άλλου έχουν ήδη αιματοκυλίσει την Γιουγκοσλαβία και την Ουκρανία στην Ευρώπη, τις χώρες της βόρειας και κεντρικής Αφρικής και όλη την Μέση Ανατολή.

Η άνοδος της ακροδεξιάς σας μάρανε…